Het HondenForum

Ik was 18 toen Keeff eindelijk bij mij kwam wonen.

Ook ik heb altijd honden thuis gehad! Op mijn 16e me eerste eigen hond Lady waar ik alle verantwoordelijkheid bij droeg. Lady is helaas veel te jong overleden en nu heb ik dus Tessa een heerlijke hond waarbij ik ook alle verantwoordelijkheid voor draag alleen als ik werk of naar school ben laten me ouders haar uit.

Marieke* schreef:Ik had mijn eerste eigen hond(en) al bij mijn ouders. Ik droeg alle kosten, zorgde voor ze, ging met ze naar cursus, had de verantwoording enz.

hier ook

veertje schreef:Dat vroeg ik me dus af
Niet dat ik al van plan ben om er eentje aan te schaffen hoor, daarvoor heb ik de tijd (en het geld) niet, maar ik ben wel benieuwd wanneer jullie je eerste eigen hond hebben gekocht.
Gelijk toen je op jezelf ging wonen of wat jaren daarna?

ik kreeg 2 honden van mn buurvrouw toen ik 12 was
en kep nooit klachten gekregen dat ik iets niet goed dee

Op mijn 14e verjaardag kreeg ik mijn eerste hond die ik nu nog steeds heb.

Ik heb mijn aller eerste hond gekregen toen ik 15 of 16 was.
Ik deed al een tijdje vrijwilligers werk bij het asiel en daarom mocht ik van mijn moeder een eigen hond, want dat wou ik zo graag.

Helaas leeft deze hond niet meer, maar nu heb ik Beike.
En dat is ook een wereld hond, die ik voor geen goud kwijt wil

Op mijn 25 ste kreeg ik Beertje, ongeveer in 1991/1992. Eerder had ik nooit een hond.
Mijn ouders waren gescheiden en mijn vader had/heeft wel honden. Maar ik woonde bij mijn moeder en daar had ik alleen twee katten. En ik taalde toen ook niet naar een hond, wel naar een pony, maar volgens mijn moeder pastte die niet op het balkon
De honden van mijn vader vond ik prachtig, vond het ook wel stoer als ik er eens mee mocht lopen, maar verder had ik er niet zoveel mee. Ze waren er gewoon en klaar, net als de rest van het meubilair ofzo.
Pas jaren later, toen ik samenwoonde met Tim, kwam het verhaal van de hond pas op de proppen.

Ik heb een vraagje voor de mensen die meteen op zichzelf gingen wonen en een hond namen: (sorry als ik heel onbeleeft klink!) was het zwaar om rond te komen met een hond erbij? of viel het wel mee?

Marloes schreef:Ik heb een vraagje voor de mensen die meteen op zichzelf gingen wonen en een hond namen: (sorry als ik heel onbeleeft klink!) was het zwaar om rond te komen met een hond erbij? of viel het wel mee?

Tja.. Een hond kost inderdaad wel serieus geld. En naast de kosten voor zijn levensonderhoud en verzorging (bijv. naar de trimmer) moet je ook rekening houden dat je een potje moet hebben voor onvoorziene (medische) kosten. Zo had onze hond in z'n eerste levensjaar twee operaties nodig. Alles bij elkaar heeft het echt een heleboel geld gekost. Nou zijn we verzekerd, maar ik moet het wel eerst zelf voorschieten voor ik het terug krijg. Ook iets waar je op moet letten.

Thuis hadden we honden, mijn eerste hond kwam toen ik het huis uit ging ik was 20.

17 en toen woonde ik op mezelf

Marloes schreef:Ik heb een vraagje voor de mensen die meteen op zichzelf gingen wonen en een hond namen: (sorry als ik heel onbeleeft klink!) was het zwaar om rond te komen met een hond erbij? of viel het wel mee?

ik ben eind 2007 gaansamen wonen. 2 maand erna kwam onze eerste hond. thuis hadden wij wel altijd honden ( kooikers ) maar voor mn vriendin was het helemaal nieuw. We hadden een jack van 8 uit het asiel gehaald. en idd ik heb me best verkeken op de kosten. vooral DA bezoekjes zijn erg kostbaar. Voor mijn pup van nu had ik 1000 euro gespaard. dat is sneller op als je denkt. ( zat ook aanschaf bij in ) en nu sparen we elke maar een klein bedrag voor de hondjes.

op mn 21ste toen woonde ik net 2mnd samen..
En ik heb voor mn diertjes dus incl katten een apart spaarpotje..

Kaiou schreef:Een hond heeft jaaaaren bovenaan op alle verlanglijstjes voor mijn verjaardagen gestaan, maar helaas toen ik nog bij mijn ouders woonde mocht ik geen hond. Zij zeiden altijd: je neemt maar een hond wanneer je het huis uit bent.

Ja, nou ik heb PRECIES hetzelfde. Elke dag word het woord hond wel genoemd en overal mee in verband gebracht, maar nee hoor.
Ben nu 17 en vrees dat ik snel het huis uit ga en zodra ik de tijd en het geld ervoor heb er een hond is!
Baal er nu elke dag nog van dat ik hondloos ben en soms zelfs heb ik er tranen in m'n ogen van maar goed, ik wacht wel netjes een paar jaartjes.. Weinig keus ook haha!

LéonieHonden schreef:

Kaiou schreef:Een hond heeft jaaaaren bovenaan op alle verlanglijstjes voor mijn verjaardagen gestaan, maar helaas toen ik nog bij mijn ouders woonde mocht ik geen hond. Zij zeiden altijd: je neemt maar een hond wanneer je het huis uit bent.

Ja, nou ik heb PRECIES hetzelfde. Elke dag word het woord hond wel genoemd en overal mee in verband gebracht, maar nee hoor.
Ben nu 17 en vrees dat ik snel het huis uit ga en zodra ik de tijd en het geld ervoor heb er een hond is!
Baal er nu elke dag nog van dat ik hondloos ben en soms zelfs heb ik er tranen in m'n ogen van maar goed, ik wacht wel netjes een paar jaartjes.. Weinig keus ook haha!

Ik herken mezelf helemaal in jouw verhaal Leonie! Ik ben al opzoek geweest naar kamers die huisdieren toestaan met een aardige huurprijs, vergis je er niet in, zulke huurwoningen zijn moeilijker te vinden dan ik dacht!
Overgens, ik probeer mijn ouders zover te krijgen dat ik een pup goed kan opvoeden voordat ik het huis uit ga. Dat is misschien beter voor het hondje zelf....

Met zestien jaar, ik had mijn pony verkocht en mocht eindeiljk een hond, en wel een Berner Sennen, daar was ik helemaal verliefd op, en nog steeds

Ik was 15 toen ik eindelijk mijn eigen hondje kreeg.
Lang.. heel lang, eigenlijk zolang ik me kon herinneren wilde ik een hondje, en toen ik op een avond thuis kwam van logeren ergens... werd me verteld dat we de volgende dag naar een nestje zouden gaan kijken!
En de volgende avond... zat ik met mijn eerste eigen hondje op mijn schoot op de bank!
Heb alles zelf altijd betaald, soms een keer dat mijn moeder zoiets had van: Dat doe ik deze keer wel.

ik was bijna 25 jaar dat quireste hier kwam wonen, woonde toen ongeveer 5 jaar samen. eerder geen tijd voor een hond, nadat quireste hier kwam minder gaan werken en nu sinds 1 jaar er een 2e hond bij.

ik zou niet meer zonder kunnen/willen.

gr laura

23, toen woonde ik 4 maanden samen. We hebben 'm verzekerd en dat heeft zich tot nu toe makkelijk terugbetaald, dat scheelt. Voor voer enzo zetten we elke maand geld apart.

19, en woonde andehalf jaar samen met met mijn vriend. (2maanden geleden dus:D) toen kwam Baco. Tot mijn 10e heb ik altijd samengeleeft met honden. verder nooit de ruimte gehad er zelf een te houden, nu hebben mijn vriend en ik alle ruimte en konden we eindelijk onze eigen hond aanschaffen! en nog altijd dolgelukkig mee

Ik ben nu 28 en volgende week vrijdag komt onze eerste eigen hond bij ons wonen.

vanaf mijn geboorte honden in huis gehad, maar pas op mijn 27ste had ik mijn eigen hond. daarvoor woonde ik op kamers en was mijn leven te onregelmatig.

Wij hadden al een hond, mijn zusje, van mijn geboorte tot mijn 15e. Ik heb dus jaaaaaaaaaaaaaaaaren gezeurd om een poesje.
Toen ons Nynke doodging, wilde ik heel graag een hond, maar het verdriet was mijn moeder te groot en ze dacht dat ze nooit meer een hond wilde.

Toen ik 25 was en beslist ongeschikt woonde, leefde en verdiende voor een hond heb ik Bonha uit het asiel gehaald. Vanaf dat moment was het "jij-en-ik" en pas ik mijn leven aan aan het houden van honden. Nou, verdienen deed ik toen nog voldoende, anders was ik er niet aan begonnen, maar de onvoorziene dure rugoperatie en allerhande behandelingen hebben kunnen plaatsvinden doordat mijn Bonha zeer liefdevol mijn vader ("Opa") heeft geadopteerd zoals hij dat zelf zegt.

En inmiddels zit mijn moeder -het bloed kruipt tenslotte waar het niet gaan kan- weer vollop in de honden, en bij mij zal het ook beslist niet mínder worden..

Mar je moet er wel wat voor over hebben en je leven verandert gewoon, zéker als je jong bent. En tegelijk krijg je er zóveel voor terug.
Ik ze mijzelf best nog naar het buitenland gaan, maar mijn dieren gaan mee. Daarom kon ik tot voor kort niet naar de landen waar dieren niet ingevoerd mochten worden..nouja, er is méér onder de zon.

Wat ik wel vaak hoorde trouwens, is dat mensen riepen: "jaaa, nu ben je weg van je hond, maar dan ontmoet je een leuke vent en dan moet je die hond niet meer.."
Geen haar op mijn hoofd natuurlijk, want het "comes with the girl", maar gebeurt dat nou écht? Ik zou omwille van de liefde wellicht enige tijd zonder dieren kunnen leven (als die er nog niet waren, maar mijn 3 katten en 2 honden gaan nog even mee), maar een man die geen beesten moet, past pertinent niet in mijn leven. Of zouden jullie wel kiezen voor de liefde?

Ik was 18 toen ik tegen mijn eerste hond aanliep. Woonde al zelfstandig. Heb haar tot mijn 33e gehad. Een hele tijd samen dus.

Bas erfde we van mijn opa. Mijn opa wilde niet in het verzorgingshuis vordat zijn hondje een goed tehuis kreeg. Ik was 12 en hij kon niet met kinderen. Nu was ik de echte dierenfanaat en ik heb alles met hem gedaan. Ik liet hem het meeste uit, deed de vachtverzorging, bepaalde welk voer hij kreeg(wat ik gedeeltelijk betaalde) en trainde hem. Het was kwa karakter niet makkelijk als eerste hond en zeker geen droomhond, maar Bas en ik waren toch 2 handen (1 hand en een poot) op 1 buik. Bas werd wel een beetje mijn hondje.

Op mijn 18e nam mij moeder er een 9 jarige schotse collie bij. Ook was ik degene die er mee naar cursus ging en de vachtverzorging deed. Bas en Winnie wilde we niet meer scheiden toen ik uit huis ging 3 jaar geleden. Winnie en Bas waren toen al 12 jaar. Wel zorgde ik voor het medische gedeelte, het voer, en de vachtverzorging groot en deels. Ik nam zelf geen hond, omdat ik als back up voor de moeilijke Bas diende. Hij was dan ook regelmatig in het weekend bij mij en tijden vakanties van mijn ouders.

In januari overleed Bas en een aantal weken daarvoor was ik al tegen mijn droomhond aangelopen. Ik had het afgewimpeld, want Bas kon niet met pupjes. Toen hij overleed, hebben we toch besloten mijn droomhond in huis te halen (die er toen dan ook nog was)

Hoewel ik Bas als mijn eigen hond beschouwde is Kay toch mijn eerste eigen hond. Kay is dus gekomen op mijn 24e nu ik al bijna 3 jaar samenwoon. Kwa kosten tja, de eerste maand dat ik Kay hier kwam was ik meteen blut. Ik heb gelukkig nog wel geld op de spaarrekening, maar dat is voor noodgevallen! Tja de aanschaf, de dierenarts, het voer, de puppycursus het hakt er zeker in. En dat terwijl ik toch al wat dierenkosten gewend ben, omdat er al een kat van 1,5 jaar bij ons woont en ik een groepje van 3 konijnen heb en 1 cavia en nog 2 hamsters. Toch is de hond gewoon een stuk duurder....

Madelief schreef: Wat ik wel vaak hoorde trouwens, is dat mensen riepen: "jaaa, nu ben je weg van je hond, maar dan ontmoet je een leuke vent en dan moet je die hond niet meer.."
Geen haar op mijn hoofd natuurlijk, want het "comes with the girl", maar gebeurt dat nou écht? Ik zou omwille van de liefde wellicht enige tijd zonder dieren kunnen leven (als die er nog niet waren, maar mijn 3 katten en 2 honden gaan nog even mee), maar een man die geen beesten moet, past pertinent niet in mijn leven. Of zouden jullie wel kiezen voor de liefde?

Ik vroeg aan mijn vriend toen het er uit zag dat ik een relatie met hem ging krijgen: "Hou je van honden?" Hij zei "Hoezo?" En toen zei ik weer: "Nou, wat er ook gebeurt, later neem ik een hond." Einde verhaal. En vanaf toen af aan moest hij dat maar slikken. Gelukkig vindt hij het allemaal prima, wat mij blij maakt, maakt hem ook blij.

Ik ben nu 22 en heb nu mijn eerste eigen hond!

Thuis bij mijn ouders hadden we altijd honden. Nou ja, voornamelijk één hond want die is 17 geworden Een ontzettend eigenwijze terriër-mix van een boerderij.

Toen ik 21 jaar werd, kreeg ik van mijn vriend (exman inmiddels) een hond voor mijn verjaardag
Natuurlijk goed overlegd hoor en samen naar het asiel gegaan.
Ik wilde een 'Boomer' hond, een reu. Bellen naar het asiel (wat boerderij bleek met vage opvang voor honden) en ja hoor, ze hadden dé Boomerhond voor mij, het was alleen een teefje.
Wij gaan kijken en toen kwam daar een kruising Rottweilerteef aan.... graadmager en zo zielig Geen Boomerhond dus, maar wel Nouschka
Ze was toen 1,5 jaar en ze is 12,5 jaar geworden en in mijn armen gestorven in 1999 (het was dus in 1988 dat ik voor het eerst een eigen hond had).

Ik was net een paar weken 25 jaar toen Vegas kwam

Phoe,.... ik geloof 16 .
Onder toeziend oog van mijn moeder.

Shadow kwam bij ons wonen toen ik 19 jaar was .