Gisteren weer heerlijk gewandeld met het spul. Ik ben met de drie honden naar meneer Z toe gereden om samen met hem en zijn ouders 10km te lopen (meneer Z had er toen zelf al dertig op zitten). Maar omdat ik het in- en uitladen in mijn uppie wat ingewikkeld vind met drie honden - waarvan er twee (nog) niet onder appèl staan - heb ik eerst even wat handige lijnen opgeduikeld en die hoog in de auto vastgemaakt (aan die handvatten, hoe heten die dingen nou ook alweer

?). Dan kan ik mooi de twee niet-luisteraars vastketenen en doordat de lijnen hoog vastzitten zullen de honden er niet snel in verstrikt raken. En ik kan je zeggen: het werkte ideaal, ik was helemaal verguld met mijn oplossing

.
Het spul veilig vastgeketend

:
Met de banken plat, een paar manden erin en een vetbed vond ik dat ik het toch maar mooi geregeld had voor ze. Eenmaal onderweg bleek dat Lais daar toch anders over dacht... mevrouw de prinses wilde niet in de drukte liggen en daarmee was dichtbij mij liggen geen optie want vlak achter mij lagen de mannen al. Dus prinses lag helemaal achterin, alle ruimte in de grootste mand. Ideaal zou je zeggen maar nee, ze lag er als een geslagen hond bij met haar oren op standje 'vreselijk zielig'. Na een tijdje heb ik haar maar bij me geroepen en ja hoor, ze klom naast me op de bijrijdersstoel en toen was het helemaal goed. Nouja, helemaal... ze vond zichzelf alsnog wel vrij zielig want ja die bijrijdersstoel is natuurlijk geen bank waar je languit op kunt liggen

. Het is dus wat behelpen...
Eerst maar even kijken of vrouwtje wel goed rijdt:
Dan even standje zielig aannemen omdat het toch wel een beetje krap is, zo'n stoel:
Zucht, zij hebben wél veel ruimte

:
Nouja, het moet maar dan

:
Het was net even te warm voor voor de wandeling eigenlijk maar waar Lais last had van de warmte doordat ze zich te druk maakte (opa liep te ver vooruit en Lais was steeds aan het trekken om maar bij hem te komen) en Willem doordat hij niet durfde te drinken uit het bakje (en er geen natuurlijk watertje was onderweg), huppelde Raaf aan het einde van de wandeling nog net zo lichtvoetig vooruit als aan het begin. Dat wordt een heel leuk loopmaatje voor meneer Z

. Hij lijkt het gelukkig ook helemaal niet saai te vinden, nou heeft hij nog maar maximaal 15km gelopen dus nog even afwachten of hij een echt lange wandeling ook nog leuk vindt maar ik denk het wel. Lais en Raaf zijn geregeld echt Jut en Jul

.
Willem met opa voorop met Jut en Jul in het kielzog:
Lais loopt te sjorren omdat opa veel te ver vooruit loopt:
Die Raaf is onderweg ook wel stikmakkelijk hoor, hij moet nog wat geduld leren hebben soms maar dat komt wel goed. Hij vindt alle mensen leuk (maar heeft ook het idee dat alle mensen hem wel leuk zullen vinden

) wat toch wel een stuk prettiger loopt dan het omgekeerde (wat vooral Lais heeft), huppelt probleemloos overal tussendoor, luistert (aan de flex) super en is gewoon een lekker blij ei. Wat een zonnetje

.
Trouwens even een uitstapje over dat lekkere zonnetje: als hij nou ook nog eens zindelijk zou worden in de nacht dan zou ik helemaal blij zijn, maar ik geloof dat dat nog wel een 'dingetje' kan worden. Ook een beetje (erg) jammer dat hij binnen niet even door zijn poten gaat om te plassen maar gewoon zijn poot optilt en dus alles meters ver onderzeikt, tussen allerlei kiertjes ook nog

. Hij zeikt zichzelf trouwens ook onder, zijn voorpoten maar ook zijn hele borst (en zijn tuig

), de smeerlap. Nu weet ik ook waarom hij zo onfris rook toen hij kwam.
Op het einde hebben we nog even lekker op een terrasje gezeten alwaar ik genoot van drie grote honden die heerlijk rustig onder een tafeltje lagen

.
(twee foto's aan elkaar geplakt)
Okee, het duurde even voordat het er zo bij lag

want Willem werd bang van de kabelbaan die iets verderop in gebruik genomen werd door kinderen en ging toen tegen Lais aangeplakt zitten die het al te krap vond om te gaan liggen met alleen Raaf zo in haar ruimte. Uiteindelijk kwam Willem weer bij mij zitten en ging Lais lekker liggen en later ging Willem toch ook lekker liggen.
Ongelukkige Lais met ongelukkige Willem tegen haar aangeplakt:
Na de wandeling werkte het ook weer super met mijn hondenauto

, ik kon de portieren nog even lekker openzetten om de warmte uit de auto te laten waaien terwijl de honden veilig vastzaten in de auto.
Eenmaal thuis was het spul goed uitgeteld

:
Oh oh, wat vind ik het genieten met die drie

!