100% betrouwbaar hierkomen

[Marja]

Hmmmm
Denk je echt dat Stapper heel bewust zo langzaam komt?

Dat weet ik niet maar bij Dapper is het bewust.
Ik zie aan zijn reactie als ik hem corrigeer dat hij zelf vind dat hij iets heel stouts aan het doen is.

Zo van, je roept maar, maar ik kom als het mij uit komt?
Kan best hoor, maar ik vind dat altijd zo ver gaan

Honden gaan ver in dat opzicht. Die zien bijna alles in de context van de rangenverhoudingen.

Hoe corrigeer jij?

Waarom vraag je dat?
Mag hoor maar ik zie geen verband tussen je vraag en het bovenstaande dus vandaar.

Ik corrigeer op verschillende manieren. Correcties via de riem als ze trekken, een por in cleo haar zij als weigert van haar plek op de bank te gaan en veel stemcorrecties als ik zie dat ze beginnen aan iets dat niet mag. Een keer in de zoveel maanden grijp ik er een aan het nekvel als ze me bewust lopen te negeren maar dat is dus zelden.

Slaan doe ik nooit.

Pure nieuwsgierigheid

Nee hoor, ik krijg de indruk dat jouw honden niet echt watjes zijn, en jij dus bij tijd en wijle duidelijk moet zijn over wie er de baas is.
Daarbij wek je ook de indruk dat je ze prima onder de duim hebt, dan wil ik graag weten hoe iemand, in dit geval jij dus, dat doet.

Hier luisteren ze dus veel beter naar manlief, die is duidelijk heel anders dan ik als het gaat over de omgang met honden.
Hij geeft ze ook rustig een por of duwt ze eens stevig opzij met zijn been.
En als het de spuigaten uitloopt krijgen ze flink op hun mieter.
Hij slaat of schopt niet hoor laat dat duidelijk zijn.
Ik ben een stuk zachter en zie dus best dat wat steviger aanpakken zijn vruchten afwerpt.
Dus immiteer ik mijn man wel eens maar mijn honden zijn niet achterlijk, het maakt weinig indruk
Waarschijnlijk voelen ze wel dat ik het niet echt zo meen.

[puk]

en wat voor correctie kun je geven als de hond hard wegspurt als je haar roept???
ik verstop me of ren de andere kant op, maar correctie geven kan dan toch niet??

[Caro.]

en wat voor correctie kun je geven als de hond hard wegspurt als je haar roept???
ik verstop me of ren de andere kant op, maar correctie geven kan dan toch niet??

Ik zou dan toch ook denken aan iets gooien? Dat lijkt me de enige manier om op afstand te corrigeren als stem niet helpt.
Maar hier heb ik gelukkig geen ervaring mee; ik zou denk ik des duivels zijn

[puk]

en wat voor correctie kun je geven als de hond hard wegspurt als je haar roept???
ik verstop me of ren de andere kant op, maar correctie geven kan dan toch niet??

Ik zou dan toch ook denken aan iets gooien? Dat lijkt me de enige manier om op afstand te corrigeren als stem niet helpt.
Maar hier heb ik gelukkig geen ervaring mee; ik zou denk ik des duivels zijn

ik heb wel eens iets gegooid, maar ze is zo snel dat ze het nog niet merkt ook stond ik wel eens te brullen maar dan rent ze nog harder weg
dus nu loop ik weg met een rookwolkje boven mijn hoofd en negeer haar als ze niet meteen komt

[Annet]

.. heel verhaal ..

Prima beschreven. Ik denk dat ik het ongeveer op dezelfde manier doe als jij.

[Annet]

Mijn honden luisteren best heel redelijk maar zo strak heb ik ze niet. Lijkt me heerlijk!

weet je wat ik dan eigenlijk zelf nog het heerlijkste vind? dat je, eenmaal je de hond zover hebt dat hij er niet meer bij stilstaat dat hij ook echt 'nee' kan zeggen, de teugels (ook bij moeilijke honden) weer wat kan laten vieren. door variaties in stem, intonatie of hoe je het vraagt mag je dan de hond weer heerlijk een beetje voor zichzelf laten beslissen. want voor mij hoeft het écht niet zo strak, niet in alle omstandigheden.
maar als het moet, dan moét het. en echt, een heleboel zogenaamde gedragsproblemen zíjn er zelfs niet eens bij een goede 'hierkomer'.

je kan niet tegen vreemden aanspringen als je hierkomt, niet vechten met vreemde honden, niet weglopen met gevaarlijke of verboden dingen in je bek, niet achter katten aan en nog zoveel andere dingen meer.

naar mijn gevoel schaad je er ook helemaal de band met je hond niet mee, in tegendeel. er kan en mag dan zoveel dat de relatie er alleen maar leuker op wordt.

Inderdaad, mijn honden lopen altijd los. Dat kan alleen omdat ze perfect hierkomen en ook op afstand gaan liggen of zitten als ik dat wil.

[Caro.]

Dank Inge voor je uitleg
Ik ben het er volkomen mee eens hoor en knoop de toepassing vanaf 12-14 weken goed in m'n oren voor 'je weet maar nooit' .
Bij Kaya was het niet nodig, maar zij was echt erg makkelijk als pup.

[Baily]

[voor diegene die denken dat het voor hun hond of ras op die manier niet zou werken : ik heb op die manier (alleen door de jaren wel steeds met meer aandacht voor belangrijke details) de volgende rassen heel betrouwbaar leren komen : franse lopende hond, duitse staander, engelse en gordon setter, cairn terrier, duitse herder, verschillende hovawarts, cattle dog, labrador en een aantal mixjes.

De fokker van Max, de Ierse Setter die ik even heb gehad, had het hierkomen er ook perfect in. Als ze op haar fluitje blies had ze alle 8 Ieren binnen twee seconden strak naast zich. Die honden dachten er niet eens over na..het was een reflex.

Mijn honden luisteren best heel redelijk maar zo strak heb ik ze niet. Lijkt me heerlijk!

Mijn zwager heeft ook een hond die dat doet. Het is een jachthond, maar zelfs als hij een stuk van hem vandaan is omdat hij iets ruikt hoeft mijn zwager alleen maar op de fluit te blazen en hij komt altijd naar hem toe, echt 100% zou ik durven zeggen.

Hij heeft van pupje af aan altijd eerst op dat fluitje geblazen voordat de hond eten kreeg, dus de hond heeft dat verbonden aan iets heel leuks.

Ook op nog meer momenten gebruikt hij die fluit, maar dat zou ik na moeten vragen hoe hij dat precies heeft gedaan. Hij is trouwens ook wel van een behoorlijk strenge aanpak. Maar zijn hond doet alles voor hem.

[Wil de hond]

Een hele goede uitleg Inge, petje af.

[puk]

denk dat ik bij birka als pup de fout ben ingegaan.

nu gebruik ik het commando zo min mogelijk, voor haar weer aan te lijnen gebruik ik hier niet meer , ik blijf afwachten tot ze bij me is, hier is op het moment alleen een knuffel halen of iets lekkers.
komt ze niet , is ze nu lucht voor me.
maar het is bekent dat de GM een strenge en harde aanpak nodig heeft, is wel lastig als je zelf niet zo hard bent

[puk]

o ja het is ook niet ieder keer dat ze weg stuift, alleen als ze een spoor heeft , dat eerder wel zo.
dus er zit vooruitgang in???
wordt dus een kwestie van volhouden???

[Caro.]

o ja het is ook niet ieder keer dat ze weg stuift, alleen als ze een spoor heeft , dat eerder wel zo.
dus er zit vooruitgang in???
wordt dus een kwestie van volhouden???

Ik vind het altijd wat moeilijk met jachthonden
Sowieso zou ik dus niet 'hierrrrr' roepen als je weet dat ze toch niet komt: zo verliest een commando alle kracht.
Dus of je laat haar gaan en wacht gewoon tot ze terugkomt, of je moet op afstand gaan corrigeren (dus bv slipketting gooien, steentje, of iets dergelijks).

Misschien dat iemand anders nog een andere oplossing weet, maar ikke niet

[puk]

o.k.
andere GM eigenaars zeggen ook gewoon geduld hebben volhouden , bij het ouder worden gaat het beter

er is me echter ook al de teletac (schrijf je dat zo) geadviseerd, maar dan ga ik liever ergens zitten wachten

[Wil de hond]

er is me echter ook al de teletac (schrijf je dat zo) geadviseerd, maar dan ga ik liever ergens zitten wachten

Op zich is er weinig verschil tussen een ketting tegen je aangegooid krijgen en een ieniemienie stroomstootje hoor. Je moet je bij een teletac niet direkt zware stroomstoten voorstellen. Als het goed gedaan wordt heb je al heel snel bereikt dat je hond wél goed luistert als je hem roept.

Maar ik kan me indenken dat je liever niet met zulke dingen aan de slag gaat.

[Moon]

Inge O; was al van plan om je een pb te sturen omdat ik heel graag jouw werkwijze wilde horen, maar dat hoeft niet meer, dank daarvoor
Erg jammer dat ik deze verhalen niet drie jaar eerder gehoord heb! Voordat ik Dante kreeg (bracco italiano, dus staande jachthond) heb ik alles gelezen wat ik maar kon vinden over opvoeding van pups. De boventoon in die literatuur was vooral positief, positief, positief. Dit heb ik dus veel te ver doorgevoerd. Aanvankelijk leek dit ook heel goed uit te pakken. Tot een maandje of zeven ging het aardig, maar toen "ontwaakte" zijn jachtinstinct en begon de ellende! Ieder moment kon die grote roze neus de lucht ingaan en dan was ie weg! Ook de klassieke fout gemaakt door veel te veel te roepen en te fluiten zodat die commando's waardeloos werden. Een paar maanden later gingen de hormonen meespelen en bleek hij ook meer dan gemiddelde sexuele driften te ontwikkelen....
Toen was het leven met een hond iedere dag weer een groot avontuur; want het was voor mij ook een "heilige plicht" dat Dante iedere dag een paar uur los moest kunnen lopen. Dus steeds naar veilige plekken gezocht maar met zo'n hond blijken maar weinig plekken echt veilig te zijn!
En iedere dag maar weer trainen, trainen. Soms ging het een tijdje goed, maar dan viel hij weer helemaal terug en had ik (weer ) het idee dat ik helemaal overnieuw moest beginnen.
Het begin van dit jaar liet ik hem uit op een plek die ik niet goed kende (stom natuurlijk), het ging hardstikke goed en hij luisterde als een trein. Totdat hij zijn beroemde neus weer in de lucht gooide en tot mijn verbijstering de richting (echt honderden meters verder) van een weg oprende. Ik zag hem in de verte vlak voor een grote vrachtwagen langs schieten. Ik rende heel hard om te kunnen voorkomen dat hij terug zou lopen, gelukkig was ik op tijd. Toen hij eindelijk naar me toe kwam lopen ontplofte er iets bij mij; ik was zo overstuur dat ik volkomen over de rooie ging. Liep heel hard te huilen en heb hem zelfs met de riem geslagen (waar ik nog dagen last van gehad heb). Dacht dat ik het nu voorgoed verpest had om dat hij naar me toe kwam en ik vervolgens uit mijn dak ging (zelfs zo als hij nog nooit had meegemaakt). Vrij snel daarna heb ik hem chemisch laten castreren om in ieder geval een van de driften uit te schakelen (was echt van plan om hem te laten castreren).
Ik weet nu nog niet waardoor het komt maar sindsdien is er een grote omschakeling te zien in het gedrag van Dante. De chem. castratie moet allang zijn uitgewerkt maar ik kan hem nu terug roepen als we een loopse teef zijn tegengekomen en ik hem na een minuut of vijf weer los laat. Ook als hij naar een hond toewil kan ik hem terugroepen. Als ik heel goed oplet kan ik hem weerhouden van jagen...
Ik weet niet hoe ik het heb En dit duurt nu al een paar maanden dus hopelijk blijft het zo. Ik ben nu heeeel zuinig op de commando's en ben de fluit weer opnieuw aan het intrainen; gebruik hem nu alleen nog maar als ik zeker weet dat hij echt komt. Weet niet of het op deze leeftijd nog lukt om het echt te conditioneren? Ook ga ik nog vaak naar een parkje waar veel zijwegen zijn om de training te "onderhouden".
Ik wandel daar dan en als hij even niet kijkt ben ik achter een boom, of een zijweg in. Dit helpt enorm om de aandacht te vangen maar is wel een beetje gemeen. Op het laatst kijkt hij dan constant achterom of gaat maar naast me lopen met zo'n houding van;
Dus als ik ooit weer een pup zou krijgen dan zou ik zeker de manier zoals Inge beschrijft gebruiken. En ook de lange lijn zodat verkeerd gedrag voorkomen kan worden. Want die jachthondjes zijn zo snel weg dat iets gooien meestal niet meer lukt (bij mij dan!).
Sorry voor het lange verhaal; maar dit topic is mij uit het hart gegrepen

Gr. Marijke

[zepenko]

Wat ik het gevaar vind van de methode van Inge, is dat de hond op het moment er iets gegooid wordt door de schrik evengoed de andere kant op kan rennen. En ik ken volwassen honden die na twee keer schrikken juist niet meer komen. Daarnaast zie ik honden liever naar hun baas komen met hun oren overeind of naar voren en de staart in een kwispel, dan met de oren in de nek en de staart in een lage houding (misschien nog net kwispelend). En door deze methode creëer je dat niet.

Dit gaat weer erg in de richting van: "en hij heeft maar te luisteren!!" Terwijl in mijn ogen de oplossing ligt in de oorzaak van het niet luisteren.

[Moon]

Ik las mijn verhaal nog even door en wil wel duidelijk stellen dat ik niet wil promoten om je hond met de riem te slaan!! Het is natuurlijk altijd uit den boze om zo ongecontroleerd te reageren naar je hond. Heb er ook nog steeds moeite mee als ik er aan terug denk.
Feit is wel dat het nu zoveel beter gaat, ws. dat hij nu meer respect heeft voor mij, maar dat had ook op een andere manier gekunt zoals die van Inge bijv.

Gr. Marijke

[Lysette]

Wat ik het gevaar vind van de methode van Inge, is dat de hond op het moment er iets gegooid wordt door de schrik evengoed de andere kant op kan rennen. En ik ken volwassen honden die na twee keer schrikken juist niet meer komen. Daarnaast zie ik honden liever naar hun baas komen met hun oren overeind of naar voren en de staart in een kwispel, dan met de oren in de nek en de staart in een lage houding (misschien nog net kwispelend). En door deze methode creëer je dat niet.

Dit gaat weer erg in de richting van: "en hij heeft maar te luisteren!!" Terwijl in mijn ogen de oplossing ligt in de oorzaak van het niet luisteren.

Ik leer een werpketting altijd thuis aan zodat het geluid na een tijdje genoeg is. Mijn honden schrikken er echt niet zo van dat ze helemaal in paniek raken. Als een hond echt van schrik de andere kant op rent vind ik dat dus ook echt geen goede methode.
Ik heb een werpketting bij Job wel een tijdje gebruikt en die kwam echt wel vrolijk op mij af daarna hoor. Het was echt als hij de ketting hoorde, van oke, dat werkt dus niet, dan kom ik toch maar wat lekkers halen Nu heb ik het ook eigenlijk niet meer nodig.

[zepenko]

Met alle respect Inge, maar als jij je honden boos roept na de eerste weigering, kan ik me niet voorstellen dat ze breedkwispelend en met hun oren naar voren naar je toe komen. Ze hebben dan eerder hun oren in hun nek liggen en hun staart laag. Dat betekent dus echt niet dat ze met plezier naar je toe komen.

Verder schrijf je dat je harder moet zijn als de pup niet reageert en zachter als hij wegloopt. Maar dat is van te voren niet in te schatten. En nu is te zacht nog niet zo erg, maar als je jouw methode te hard uitvoert, kan het zijn dat de pup een levenslang trauma oploopt. Met 12-14 weken komt de pup in zijn angstfase en is dus extra gevoelig voor het oplopen van een trauma. Als er dan ook nog allerlei rare dingen uit de lucht komen vallen, die hij evt. koppelt aan de baas, die dan ook nog eens als een malloot staat te tieren, omdat hij net aan iets lekkers stond te snuffelen.....

En ik vraag me ook af of je met een pup die 4 weken bij je is (de meeste krijgen een pup met 8 weken) al zo'n vetrouwensband kunt hebben, die jij beschrijft.

De conclusie is eigenlijk dat ik de methode te veel risico's vind hebben, terwijl een methode die alleen op belonen is gericht dat risico niet met zich meedraagt.

[zepenko]

want, hoe vreemd het misschien voor zepenko mag lijken , deze hele manier staat niet in het teken van het onderdrukken van de hond, maar is eigenlijk eerder een soort van hem verslaafd maken aan de beloning als het hierkomen lukt. je moet dus beletten dat hij faalt, je moet de condities zo maken dat het naar zijn gevoel altijd lukt. daar krijgt hij juist vertrouwen door : hij in jou, en jij in hem.

Verslaafd maken aan een beloning doe je niet door je hond zich de pleuris te laten schrikken.

maar, nog even, puk . behalve het met iets gooien om op afstand reactie af te dwingen, kan je ook nog iets anders toepassen wat ik eigenlijk bij volwassen honden liever doe, en hier ook al door lynn en martijn genoemd is : het boos op je hond afstappen. ik wilde niet alle varianten op het thema tegelijkertijd neerzetten, mijn vingers stonden al krom .

jij kan niet vermijden dat birka, als ze een eind bij je vandaan is, haar eigen weg gaat. dat kan je echt niet (behalve met teletac), dus zou ik in jouw geval daar ook totaal niet meer op reageren...............voorlopig ..........je zou je in eerste instantie moeten concentreren op wat wél haalbaar is, en beginnen in gecontroleerde omstandigheden, en als ze redelijk dichtbij is.

Waarom raad je hier geen teletakt aan. Dat geeft toch net zo goed alleen maar een schrikreactie. Net als dat je iets naar de hond gooit.

stel, je roept haar en ze komt niet. zomaar, omdat ze druk is met snuffelen of zo. je roept nog een keer, strenger, nog niks .
dan heb je haar alle kansen gegeven, en die heeft ze even verprutst. OK, ze krijgt nog een láátste kans, en die MOET JIJ doén lukken : je rent in éne op haar af, brult even zo streng als je kan iets in de zin van 'éé"§§§§@@&&&°°°°****"""§§§!!!!!!!!!!!' zodat ze zich eventjes te pletter schrikt, in de zin van 'o jee, wat krijgen we noú, baasje boosssss ???'

op een meter van haar af (je raakt haar niét aan!) stop je, je maakt je wat kleiner, en zegt streng (maar rustig) 'hierr'. als je het goed hebt gespeeld komt ze naar je toe, óf geeft aan met lichaamstaal dat ze wel wil, maar even teveel in de war is om het meteen te doen.
in beide gevallen spreek je haar meteen weer heel vriendelijk toe (nog niet echt belonen), en huppa, ze staat bij je.
één metertje, moet lukken toch? het mag er ook een halfje zijn, maar zij MOET naar je toekomen.
en als ze er is prijs je haar de hemel in, ze is de allerslimste en allerbraafste hond van het hele heelal .
.

Waarschijnlijker is dat ze hiermee bereikt dat de hond gaat denken: wat gebeurt me nu, ineens is mijn baas compleet gek geworden, terwijl er niks aan de hand was. Wegwezen hier, voor ze mij wat doet, ik moet mezelf in veiligheid brengen." En dan ben je volgens mij verer van huis dan je nu bent.

[zepenko]

De conclusie is eigenlijk dat ik de methode te veel risico's vind hebben, terwijl een methode die alleen op belonen is gericht dat risico niet met zich meedraagt.

behalve dan het feit dat het vaak (zeker bij de iets moeilijkere rassen) geen betrouwbare 'hierkomers' worden, met eventuele gevaarlijke gevolgen vandien .

en natuurlijk komt de hond op het ogenblik van die correctie wel laag naar me toe - niet bang, maar wel onderdanig - en eerlijk gezegd is dat op dat moment ook de bedoeling. ze mogen van mij rustig even beseffen dat ik het laatste woord heb, en misschien zijn ze even twee seconden van hun à propos. nou, dan is dat maar zo, ik weet dan dat we er later als het goed gaat nog gedurende 15 jaar of zo ontzettend veel plezier kunnen van hebben. en dat compenseert voor mij ruimschoots die twee seconden .

ik heb er iig nog geen enkele pup of oudere hond mee in de kreukels gekregen, en ze blijven allemaal met veel plezier komen..........(helppp, wat doe ik fout ??)

Ik ook niet, dus ik zal toch ook wel iets goed doen.

[Annet]

Waarschijnlijker is dat ze hiermee bereikt dat de hond gaat denken: wat gebeurt me nu, ineens is mijn baas compleet gek geworden, terwijl er niks aan de hand was. Wegwezen hier, voor ze mij wat doet, ik moet mezelf in veiligheid brengen." En dan ben je volgens mij verer van huis dan je nu bent.

Als je het goed doet, denkt de hond de eerste keer iets als 'mijn baas roept me, maar ik ben even bezig .... help, wat gebeurt er nu, ik schrik me dood, gauw naar de baas .... '. Of, als de hond ziet dat jij als baas degene bent die het gooit 'mijn baas roept me, maar ik ben even bezig .... help, wat gebeurt er nu, hij is boos? gauw erheen om het goed te maken, zie je wel, nu is hij weer blij met me.... '
Daar wordt hij enthousiast ontvangen met beloningen. Dus de volgende keer denkt hij 'de vorige keer dat ik geroepen werd en ik niet kwam gebeurde er iets engs, terwijl ik als ik naar de baas toe ga een lekker brokje en complimentjes krijg. Wat een leuke baas heb ik toch, wacht even, ik kom eraaaaaan'.
Tenminste, zo lijken mijn honden wel te denken, want ik heb nog nooit voor Jan met de korte l*l hoeven staan roepen of fluiten.

Ik ga er wel vanuit dat de hond vertrouwen in de baas heeft en een normale, stabiele achtergrond heeft. Met angsthazen die je pas een dag hebt, zou ik de methode iets aanpassen.

[Lysette]

want, hoe vreemd het misschien voor zepenko mag lijken , deze hele manier staat niet in het teken van het onderdrukken van de hond, maar is eigenlijk eerder een soort van hem verslaafd maken aan de beloning als het hierkomen lukt. je moet dus beletten dat hij faalt, je moet de condities zo maken dat het naar zijn gevoel altijd lukt. daar krijgt hij juist vertrouwen door : hij in jou, en jij in hem.

Verslaafd maken aan een beloning doe je niet door je hond zich de pleuris te laten schrikken.

Als Job een leuk plekje had gevonden kon ik met worst, kaas of wat dan ook voor zijn neus staan zwaaien maar dat boeide hem dus echt niet. Tja wat moet je dan

[Wil de hond]

Verslaafd maken aan een beloning doe je niet door je hond zich de pleuris te laten schrikken.

Alleen de uitdrukking al: "verslaafd maken aan een beloning".

Is dat jouw manier van met honden omgaan, er een beloningsjunk van maken?

Jouw mening over korrekties lijkt mij echt niet gebaseerd op je eigen ervaringen, maar slechts op het theoretisch soepje wat jij opgelepeld hebt. Had je wel ervaring met het korrigeren van honden dan zou je er nl. heel anders tegenaan kijken.

[Wil de hond]

Hahaha,

Ik ga er zonder meer vanuit dat jij er iets heel anders mee bedoelt als zepenko.

Een beloningsjunk is in mijn ogen een tot in het extreme op ultra-positieve manier "getrainde" hond. Vandaar dat ik dacht dat niet jij maar hij/zij deze uitdrukking in de mond had genomen.

[Caro.]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat het a) werkt b) dat je altijd het humeur hebt om eindeloos geduldig te zijn.

Kinderen en honden vergelijken is 'taboe' hier, maar in mijn ogen is het opvoeden hetzelfde: je beloont ze, prijs ze de hemel in bij goed gedrag, maar als ze de fout ingaan dan krijgen ze op hun sodemieter.

[Baily]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat het a) werkt b) dat je altijd het humeur hebt om eindeloos geduldig te zijn.

Kinderen en honden vergelijken is 'taboe' hier, maar in mijn ogen is het opvoeden hetzelfde: je beloont ze, prijs ze de hemel in bij goed gedrag, maar als ze de fout ingaan dan krijgen ze op hun sodemieter.

Het klinkt misschien erg soft, maar mijn humeur wordt daar inderdaad niet zo heel erg door beinvloed.

Laat iedereen gewoon maar in zijn waarde. Bij de ene past een andere manier van opvoeden als bij de ander. Net als met kinderen als ik zo vrij mag zijn om de vergelijking te maken omdat jij dat ook al doet.

Ik heb mijn kinderen zelden of nooit straf gegeven, en wonder boven wonder zijn het best leuke mensen geworden, waar ik nog best een goede band mee heb.

Ik doe dat dus in mijn eigen belang. Omdat ik het niet leuk vind om zo te moeten zijn. Ik doe het liever anders, laat het maar langer duren, vind ik niet erg.

Ik heb nog steeds een vrolijke stuiterbal, die steeds beter gaat luisteren en waar ik een goede band mee heb.

Dus misschien zijn er wel meer wegen die naar Rome leiden............

[Caro.]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat het a) werkt b) dat je altijd het humeur hebt om eindeloos geduldig te zijn.

Kinderen en honden vergelijken is 'taboe' hier, maar in mijn ogen is het opvoeden hetzelfde: je beloont ze, prijs ze de hemel in bij goed gedrag, maar als ze de fout ingaan dan krijgen ze op hun sodemieter.

Het klinkt misschien erg soft, maar mijn humeur wordt daar inderdaad niet zo heel erg door beinvloed.

Laat iedereen gewoon maar in zijn waarde. Bij de ene past een andere manier van opvoeden als bij de ander. Net als met kinderen als ik zo vrij mag zijn om de vergelijking te maken omdat jij dat ook al doet.

Ik heb mijn kinderen zelden of nooit straf gegeven, en wonder boven wonder zijn het best leuke mensen geworden, waar ik nog best een goede band mee heb.

Ik doe dat dus in mijn eigen belang. Omdat ik het niet leuk vind om zo te moeten zijn. Ik doe het liever anders, laat het maar langer duren, vind ik niet erg.

Ik heb nog steeds een vrolijke stuiterbal, die steeds beter gaat luisteren en waar ik een goede band mee heb.

Dus misschien zijn er wel meer wegen die naar Rome leiden............

Volgens mij laat ik iedereen in zijn/haar waarde hoor maar ik kan het me dus werkelijk niet voorstellen dat je een hond nooit straft/corrigeert.
En ik ben best een 'softie', ben over het algemeen erg positief en leuk met m'n honden bezig, maar soms is er toch echt een correctie als (mn) Kaya goed de fout in gaat.

[Caro.]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

zit jij soms met vragen, caroline ??

je hebt helemaal gelijk hoor !

Hihihihihi, nou ik kan het zelf gelukkig prima oplossen
Maar ik vraag me wel oprecht af hoe iemand werkelijk in iedere situatie altijd alles positief kan/wil (?) oplossen.

Waarom mag bv een pup niet rustig weggehaald of weggeduwd worden bij de tafelpoot die hij aan het slopen is met een streng 'nee' erbij? Dit is toch hartstikke duidelijk voor een pup. Daarna leid je de pup af van de tafelpoot
Ik begrijp dat dus werkelijk niet wat voor problemen dit zou geven en heb zelf ook geen enkel probleem ondervonden bij Kaya die ik zo opgevoed heb.

[Baily]

Ik snap sowieso niet hoe je echt ALTIJD positief kan opvoeden/trainen

Wat doe je dan als je hond een keer volledig woest in de riem hangt?
Wat doe je dan als hij woest op de brievenbus afvliegt?
Wat doe je als hij onverhoed eens een andere hond grijpt?
Of wat doe je als hij gemeen gromt naar een kat omdat hij een bot heeft?

Nooit, nooit eens een flinke ruk aan de riem, nooit eens boos 'nee, hou je nu op gvd!' ?

Ik kan het me gewoon niet voorstellen dat het a) werkt b) dat je altijd het humeur hebt om eindeloos geduldig te zijn.

Kinderen en honden vergelijken is 'taboe' hier, maar in mijn ogen is het opvoeden hetzelfde: je beloont ze, prijs ze de hemel in bij goed gedrag, maar als ze de fout ingaan dan krijgen ze op hun sodemieter.

Het klinkt misschien erg soft, maar mijn humeur wordt daar inderdaad niet zo heel erg door beinvloed.

Laat iedereen gewoon maar in zijn waarde. Bij de ene past een andere manier van opvoeden als bij de ander. Net als met kinderen als ik zo vrij mag zijn om de vergelijking te maken omdat jij dat ook al doet.

Ik heb mijn kinderen zelden of nooit straf gegeven, en wonder boven wonder zijn het best leuke mensen geworden, waar ik nog best een goede band mee heb.

Ik doe dat dus in mijn eigen belang. Omdat ik het niet leuk vind om zo te moeten zijn. Ik doe het liever anders, laat het maar langer duren, vind ik niet erg.

Ik heb nog steeds een vrolijke stuiterbal, die steeds beter gaat luisteren en waar ik een goede band mee heb.

Dus misschien zijn er wel meer wegen die naar Rome leiden............

Volgens mij laat ik iedereen in zijn/haar waarde hoor maar ik kan het me dus werkelijk niet voorstellen dat je een hond nooit straft/corrigeert.
En ik ben best een 'softie', ben over het algemeen erg positief en leuk met m'n honden bezig, maar soms is er toch echt een correctie als (mn) Kaya goed de fout in gaat.

Een correctie als een hond de fout in gaat en de hond heeft dat al aangeleerd dat het gedrag wat hij vertoont niet gewenst is, daar heb ik geen problemen mee. Ik doe dat zelf niet op die manier. Maar als iemand anders dat doet moet hij dat zelf weten.

Maar het voorbeeld wat jij een aantal berichtjes geleden gaf van de pup en de tafelpoot vind ik een ander verhaal. De pup weet het niet, maar na de correctie weet hij het wel volgens jou. Dat lijkt mij geen goede manier.