Wil de hond schreef:Hallo Hanneke,
Ik haal het eerste bericht van deze topic er nog eens bij.
zepenko schreef:En volgens die onderzoeken blijkt dat er geen samenhang bestaat tussen de uitslag van de puppentest en het karakter van de hond op een leeftijd van 1,5 jaar.
Hoe denken jullie daarover? En weet iemand misschien iets van die onderzoeken?
Denk jij ook dat er geen enkele samenhang bestaat tussen het karakter van een hond op 1,5 jarige leeftijd en de uitslag van zijn puppie-test?
Het lijkt mij erg stug dat een puppie-test bepaalde karakter-eigenschappen laat zien die na anderhalf jaar kompleet veranderd blijken, dat er echt niets meer van het ooit aanwezige karakter te zien is, eenmaal volwassen.
Natuurlijk, ik weet dat de omgevingsinvloeden een hele belangrijke rol spelen bij de vorming van karakter, maar de aanleg is toch onmiskenbaar ook van belang?
Weet jij of er ergens iets te vinden is aangaande de genoemde onderzoeken?
ik zou niet weten waar die onderzoeksresultaten te vinden zijn.
Wat betreft aanleg, op jonge en volwassen leeftijd:
Het grappige is, als ik mensen spreek die een pup hebben gekregen(inmiddels volwassen) die door mij getest is, en ze horen dat ik dit was, dan krijg ik of reactie 1 Oh, hij doet helemaal niet meer zoals op het papier stond hoor! En dan bedoelen ze meestal dat hij bijv. nu minder zelfstandig is dan ik bij de bewuste pup had aangegeven. En meer baas of mensgericht is geworden of dat hij nu in het algemeen minder terughoudend is.(daar hebben ze dan blijkbaar goed aangewerkt en dan zijn ze trots)
of reactie 2: heel veel dingen herken ik nog hoor, van wat je had opgeschreven over hem. Dan doelen ze vaak op het temperament: onderzoeksgedrag, graag zelfstandig dingen ondernemen, (over) enthousiasme enz. Dat blijven trekjes die herkenbaar blijven.
Een pup die met 7 weken heel schuchter is, nauwelijks durft te onderzoeken, zeer slecht herstelt en ook totaal geen contact durft te maken wordt later nooit een hele vrije blije hond. Helaas kan ik die honden als ze volwassen zijn er zo uit pikken. Natuurlijk lopen ze niet meer als schuwe wezeltjes over straat (ligt trouwens ook aan het ras) Maar dat zijn wel de honden waarvan de mensen zeggen: hij vindt bekenden wel leuk, tegen onbekenden is hij terughoudend of zelfs wel eens agressief. Dat zijn meestal ook de honden, vaak reuen, die vooral probleemgedrag gaan vertonen als ze gaan puberen. Ze gaan dan de onzekerheid compenseren dmv de mannelijke hormonen. Dan ontstaat vaak agressie.
Daarom ben ik ook zo tegen het fokken met dit soort dieren en dus voor de MAGtest. Omdat ik ze juist in de puppytest er al uit een beetje kan pikken. De hondjes die, als ze niet in zeer ervaren handen komen, later problemen geven, zowel naar hun baas als op straat.
En ja, de hele makkelijke, dus weinig onderzoekende maar heel open en stabiele, sociaalvaardige honden met een hoge prikkeldrempel, die kunnen veel opvoedingsfouten verdragen zonder dat ze snel agressieproblemen veroorzaken. Ongehoorzaam worden ze natuurlijk wel.
De pupjes waarbij ik in de test extremen zie: dus of erg angstig en langzaam herstel, of zeer onafhankelijk en totaal geen sociaal contact zoekend, of extreem hoge houding en/of veel stresssignalen en snelle bijtreflex dat zijn de hondjes waarvan de eigenaren aangeven dat ze ook alert moeten blijven. Zit de juiste eigenaar erbij dan zijn ze wel voldoende hanteerbaar en wordt voorkomen dat probleemgedrag tot uiting kan komen. Zit de verkeerde eigenaar bij dat soort hondjes dan worden ze in het beste geval na 1 a 2 jaar herplaatst.
Je kunt de pups (en test) in twee contexten bekijken: puur binnen het nest de verschillen bekijken. Maar dan weten de pupkopers doorgaans ook niet van de andere pups de testrapporten, dus kijken ze alleen naar hun hondje.
Maar je kunt ook de pups(met hun nestgenoten) binnen het ras bekijken. Doordat ik van sommige rassen heel veel nesten test, en van sommige fokkers ook meerdere nesten, zie je heel goed te verschillen tussen de combi reu-teef, maar ook de verschillen tussen honden als ze volwassen zijn. Dan krijg je ook een beetje een beeld van gewenste en ongewenste gedragingen voor dat ras. En persoonlijk zou ik dan sommige honden graag willen uitsluiten voor de fok. Veel fokkers kijken immers toch met een zeer gekleurde bril naar hun honden en gaan karaktertrekjes die in mijn ogen (en volgens de standaard) minder gewenst zijn, toch vertalen als 'raseigen'. Ook fokkers die wel op hun eigen manier serieus zijn hoor, en dus ook hun pups laten testen.
Veel fokkers waar ik nu ieder nest van test waren voorheen heel sceptisch net als veel forum bezoekers hier. Ik denk dat dit te wijten is aan onwetendheid over hoe het in zijn werk gaat en wat je ervan verwacht (immers iedere ervaren fokker geeft aan dat hij zelf ook wel de verschillen ziet) en misschien ook aan slechte ervaringen of verhalen over met slechte puppytesten. Vaak herkennen de fokkers het gedrag van hun pups natuurlijk ook in de test maar soms doet een enkeling ze ook versteld staan. Tussen de nestgenoten gedragen de pups zich soms toch anders dan wanneer ze er alleen voor staan. In ieder geval zijn alle fokkers waar ik test, positief over de test. Het zijn toch extra adviezen wat je aan de mensen kunt meegeven.
Je merkt het al: je kunt hier heeeel lang met mij over brainstormen. Ik vind het ook heel belangrijk. Nee, niet omdat het o.a. mijn werk is (ik heb van mijn interesses mijn werk gemaakt) maar ook voor behoud van het ras(ieder ras) op de lange termijn. Je moet ook voorkomen als fokker dat je ras een slechte naam krijgt.
Ik zou heel benieuwd zijn: de pups die ik getest heb zou ik heel graag op de leeftijd van 2 of 2,5 (1,5 vind ik een niks-leeftijd) eens in een MAGtest willen zien. Ik denk dat je dan binnen de pups van één nest nog steeds het zelfde verschil terug ziet(misschien minimaler) in passief of actief gedrag, en het herstelvermogen, beweeglijkheid en misschien nog wel meer. Zou ook leuk zijn voor de fokkers en de rasvereniging.
Maar (gelukkig of helaas...) hoeven de honden die ik als pup tot nu toe getest heb niet verplicht aan een MAGtest mee te doen.
Voorspellende waarde is m.i. een te groot begrip. Dan denken de mensen dat de hond later al het gedrag wat hij in de puppytest liet zien, nog steeds laat zien. En dat is dus (gelukkig voor velen) niet zo.
Ik ben voor en de meeste mensen die ik ken die serieus bezig zijn met de Rottweiler (en hieronder ook verschillende fokkers) zijn ook voor een mag-test.
) werden afgenomen, én dat er (terug door die onbenullen) zomaar lukraak pupjes werden aangedragen, slaperig, aktief, maakte allemaal niet uit, huppee, testen maar 