Het HondenForum

Moet zeggen dat het bij ons echt maar op 1 of 2 vingers te tellen is in de afgelopen jaren. Dat in het kader van vreselijk selectief doof zijn. Dus wel aankijken als het commande wordt gegeven, dus je weet dat je bent doorgedrongen en dan dus echt op zó'n quasi nonchalante manier toch proberen iets anders te doen. Puur zo'n uitprobeersel van de hond op dat moment.

Fysiek kan ik het uiteraard gewoon schudden als mijn doggen echt de strijd aan zouden gaan. Dat is ook niet zo gek want als Senna zou willen zou ik tegen 85Kg geweld niks beginnen. Dat moet je dus voorkomen. Nu zijn doggen van huis uit best brave sullen en nog nooit ben ik 1 tel bang geweest dat ik enig fysiek geweld zou moeten aangaan met die 2.
Wel heeft Senna zo zijn opstandige periodes maar duidelijk laten merken wie ook weer de baas was en niet afgeven werkt prima.

Nog niet zo lang geleden was ik hem aan het kammen waarbij hij op z'n zij op de grond lag. Toen ik aan één kant klaar was wilde ik hem omdraaien maar meneer vondt het genoeg. Hij weigerde terug te gaan liggen, ook nadat ik zelf weer was opgestaan. Na een stemverheffing ging hij toch weer liggen maar niet helemaal op z'n zij. Strak aankijken en blijven kijken tot hij z'n kop wegdraaide en toch plat ging liggen was voldoende om dat op te lossen. Geef in zo'n situatie op en dan zal je uiteindelijk naar grovere maatregelen toe moeten maar beter is om dat te voorkomen, zeker met een zo'n groot ras.

Senna1 schreef:Nog niet zo lang geleden was ik hem aan het kammen waarbij hij op z'n zij op de grond lag. Toen ik aan één kant klaar was wilde ik hem omdraaien maar meneer vondt het genoeg. Hij weigerde terug te gaan liggen, ook nadat ik zelf weer was opgestaan. Na een stemverheffing ging hij toch weer liggen maar niet helemaal op z'n zij. Strak aankijken en blijven kijken tot hij z'n kop wegdraaide en toch plat ging liggen was voldoende om dat op te lossen. Geef in zo'n situatie op en dan zal je uiteindelijk naar grovere maatregelen toe moeten maar beter is om dat te voorkomen, zeker met een zo'n groot ras.

En dat is dus precies wat Eline op pagina 2 schrijft.

:quote
Als je een hond al op zijn rug legt als correctie behoort daar een heel scala aan waarschuwingen aan vooraf te gaan. Als de hond tijdens dat hele riedeltje zich niets van jou aantrekt heb je dus inderdaad daarvoor ergens behoorlijk wat steken laten vallen.
/quote

En ik ben het helemaal met je eens dat je in deze situatie moet doorzetten en niet moet opgeven. Anders is dat toch weer een overwinninkje voor de hond.

Eline* schreef:Raar gedoe, een hond op zijn rug dwingen. Beetje overdone als correctie. Dan heb je als baas of de boel laten versloffen of je bent hondje aan het bang maken. Als je een goede rangorde hebt en die duidelijk met je hond communiceert zijn dit soort correctie's nooit nodig.
Als je een hond al op zijn rug legt als correctie behoort daar een heel scala aan waarschuwingen aan vooraf te gaan. Als de hond tijdens dat hele riedeltje zich niets van jou aantrekt heb je dus inderdaad daarvoor ergens behoorlijk wat steken laten vallen.
Bij pups vind ik dit soort correctie's uit den boze. Met pups moet je vertrouwen opbouwen.

Hoi eline.
Nou even een vraagje.
je bent wel bekend met utah zijn verhaal. toch?
Daar zijn voorheen heel wat dingen fout gegaan voor hij in het asiel kwam.
Wij moesten hem van onze eerste gedragstherapeute corrigeren door hem in de nek te kniijpen.
Vanaf dat moment heeft utah voor het eerst mijn vriend gebeten.
We zijn er na een tijdje maar mee gestopt, want utah werd er agressiever door in plaats van rustiger.
tegenwoordig als utah niet luisterd proberen we op alle mogelijke manieren zijn aandacht te trekken.
Als hij het eenmaal weer in zijn bolletje krijgt
dan gaat hij als een bezetene tekeer en krijg je helemaal geen kontakt meer met hem, dus alleen idd als je hem even hard aanpakt.
Richard houd dan zijn kop vast zodat hij niet kan kijken in de richting wat hij wil.
Dit gebeurt overigens nog maar zelden hoor.

Snapt een hond dat als hij tijdens het stoeien met de baas op de rug gelegd wordt dat dat spel is? Ik denk en hoop eigenlijk van wel want mijn man doet dat regelmatig bij onze pembroke pup van 9 maanden. Hij is een heel zelfbewust hondje, niet gauw bang, intelligent, erg gezellig en luistert al heel goed dus niets op z'n gedrag aan te merken en dat willen we natuurlijk zo houden. Is het raadzaam om dit niet meer te doen?

Ik leg hem ook op de rug als we gewandeld hebben om hem af te drogen, hij krijgt dan een beloning soms moppert hij dan wel een beetje.

Als ik een correctie zou moeten uitvoeren, wat nog niet nodig is geweest (buiten foei om dan he) dan zou ik hem in z'n nekvel knijpen en heel boos toe spreken denk ik.

bolmieke schreef:Snapt een hond dat als hij tijdens het stoeien met de baas op de rug gelegd wordt dat dat spel is? Ik denk en hoop eigenlijk van wel want mijn man doet dat regelmatig bij onze pembroke pup van 9 maanden. Hij is een heel zelfbewust hondje, niet gauw bang, intelligent, erg gezellig en luistert al heel goed dus niets op z'n gedrag aan te merken en dat willen we natuurlijk zo houden. Is het raadzaam om dit niet meer te doen?

]

Als ik met Luna stoei ligt ze ook voornamelijk op haar rug. Als ze in mijn nek kruipt. leg ik haar al spelend op haar rug. Als ze het niet leuk vinden, merk je het wel. Maar dan is het dus geen spelen meer

jojenny schreef:Hoi eline.
Nou even een vraagje.
je bent wel bekend met utah zijn verhaal. toch?
Daar zijn voorheen heel wat dingen fout gegaan voor hij in het asiel kwam.
Wij moesten hem van onze eerste gedragstherapeute corrigeren door hem in de nek te kniijpen.
Vanaf dat moment heeft utah voor het eerst mijn vriend gebeten.
We zijn er na een tijdje maar mee gestopt, want utah werd er agressiever door in plaats van rustiger.
tegenwoordig als utah niet luisterd proberen we op alle mogelijke manieren zijn aandacht te trekken.
Als hij het eenmaal weer in zijn bolletje krijgt
dan gaat hij als een bezetene tekeer en krijg je helemaal geen kontakt meer met hem, dus alleen idd als je hem even hard aanpakt.
Richard houd dan zijn kop vast zodat hij niet kan kijken in de richting wat hij wil.
Dit gebeurt overigens nog maar zelden hoor.

Wat is je vraag? Ik heb trouwens wel een vraag aan jullie...hoe kan het dat als je zegt dat de correctie's werken Utha dan nog steeds het ongewenste gedrag vertoond? Je hebt hem toch al langere tijd?

Ik denk dat bijna, zo niet alle de manieren van (fysiek) straffen afhankelijk moeten zijn van de hond. Je moet denk ik de manier van straffen aanpassen aan de hond, hiermee bedoel ik zowel karakter als grootte en kracht van de hond. Als je weet dat je hond angstig is moet je denk ik minder fel en zeker minder onverwachts straffen, als je weet dat je hond de neiging heeft om te happen moet je hem niet om zijn snuit grijpen, als je hond erg groot en sterk is zou ik hem niet op de grond leggen wat gebeurt er als het je niet lukt, of als er een echt gevecht ontstaat? dan heb je een nog groter probleem. Ik zou Amber niet op de rug dwingen als straf omdat ik het niet rettig vindt, ik pak haar wel soms in de nek vast als ze op mijn eerdere correctie, foei! enzo, niet gereageerd heeft. Als Amber hier extreem angstig of nerveus op reageerd zou ik het zeker niet doen. Maar het belangrijkste is dus denk ik dat je het van de hond af laat hangen. Elke hond reageerd anders op een correctie en er is dus denk ik niet één goede of slechte manier waarop gestraft moet worden.

Wij hebben Ginger, op advies van de gedragstherapeute, wel een paar keer op haar rug moeten leggen. Correcties in welke andere vorm dan ook hielpen haar echt niet, stemverheffing (en daarmee bedoel ik niet mega hard schreeuwen, maar wel krachtig tegen haar zijn) hielp niet..... noem het op, het hielp niet. Ze werd er enkel maar onzeker van omdat ik niet op een juiste manier aangaf wat ik van haar wilde. We voerden een soort van machtsstrijd samen.
Ik vond het heel moeilijk om haar op haar rug te leggen, heb het echt moeten leren. Nu, na een maand of twee, weet ze wel waar haar grens ligt en kan ik haar al met een krachtig "nee" corrigeren en is het (gelukkig) niet meer nodig om haar op die manier aan te pakken. Ik werk er naar toe om met een normaal "het is goed" te bereiken wat ik wilde bereiken. Het kost alleen wel wat tijd.
Als ze op schoot komt liggen dan kroel ik haar overal, ook op haar buikje en dat vindt ze prima, ze vertoont daarbij geen angstig gedrag of wat dan ook.
Het kan bij sommige honden dus best z'n vruchten afwerpen, maar moeilijk is het wel en ik denk zeker dat er erg veel afhangt van het karakter van de hond zelf.

Aldidado schreef:Wij hebben Ginger, op advies van de gedragstherapeute, wel een paar keer op haar rug moeten leggen. Correcties in welke andere vorm dan ook hielpen haar echt niet, stemverheffing (en daarmee bedoel ik niet mega hard schreeuwen, maar wel krachtig tegen haar zijn) hielp niet..... noem het op, het hielp niet. Ze werd er enkel maar onzeker van omdat ik niet op een juiste manier aangaf wat ik van haar wilde. We voerden een soort van machtsstrijd samen.
Ik vond het heel moeilijk om haar op haar rug te leggen, heb het echt moeten leren. Nu, na een maand of twee, weet ze wel waar haar grens ligt en kan ik haar al met een krachtig "nee" corrigeren en is het (gelukkig) niet meer nodig om haar op die manier aan te pakken. Ik werk er naar toe om met een normaal "het is goed" te bereiken wat ik wilde bereiken. Het kost alleen wel wat tijd.
Als ze op schoot komt liggen dan kroel ik haar overal, ook op haar buikje en dat vindt ze prima, ze vertoont daarbij geen angstig gedrag of wat dan ook.
Het kan bij sommige honden dus best z'n vruchten afwerpen, maar moeilijk is het wel en ik denk zeker dat er erg veel afhangt van het karakter van de hond zelf.

Misschien begrijp ik het verhaal niet helemaal goed, maar je hond werd onzeker van een verbale correctie en vervolgens zei een gedragstherapeut dat je haar op haar rug moest gooien? En als je een machtstrijd met je hond voert, zou op de rug gooien ook niet zo maar aanraden. De kans op een escalatie is dan namelijk behoorlijk.

Een goede correctie hoef je maar 1 of 2 keer uit te voeren. Is het gedrag dan nog niet veranderd dan werkt het dus niet. Door fysieke correcties creeer je alleen maar aversie. Als het gedrag al veranderd dan is dat omdat je hond iets negatiefs wil vermijden, niet iets wat helpt om een vertrouwensband op te bouwen dus. Verder helpt fysiek straffen ook geen bal als je niet bij je hond kan komen. De grootste reden dan mensen hun honden fysiek gaan straffen is volgens mij omdat ze niet meer weten wat ze anders moeten doen. Als je als baasje al stijf staat van de stress hoe kan je dan verwachten dat je je hond ook nog maar iets kan leren?

Molli straf ik nooit fysiek. Als ik haar al duidelijk wil maken dat ik het echt meen (en dat komt bijna nooit voor), dan leg ik even een hand op haar nek. Ik knijp niet, ik duw niet, ik geef geen tik... Ik maak alleen eventjes fysiek contact. Zo krijg ik haar aandacht en op zo'n moment kan ik dus meteen weer belonen. Het heeft heel lang geduurd voordat ik een echte band met Molli opgebouwd heb en dat ga ik echt niet verpesten door haar op haar rug te duwen of eens goed in haar nekvel te pakken... Ondanks dat Molli naar mij toe absoluut niet dominant is vraag ik me eigenlijk ook af hoe ze zou reageren op zo'n 'correctie'.

Ik straf Diesel nooit fysiek.
Ik geef hem wel eens een por (nou echt opzouten) maar hij tart mijn 'baas zijn' maar tijdens 2 momenten.
Als ik hem wil kammen, na verloop van tijd vindt hij het genoeg...
En tijdens de training op de cursus. (veel stress)
Bij ons helpt 1 ding.
Afleggen. Gewoon met een commando.
Het kammen laat ik daarna zitten en ga de volgende dag verder, en op cursus ligt hij heel veel
Fysieke correcties boezemen hem angst in.

Misschien heb ik het niet goed uitgelegd. Ik zal het anders proberen te doen .
Ginger kwam hier in huis als een zeeeeer verwend hondje, een half jaar oud en deed er ALLES aan om aandacht te krijgen. Tot happen aan toe.
Wij zijn daar hard mee aan het werk gegaan en leerde haar, door dit gedrag te negeren, dat aandacht vragen op die manier geen nut had. Ik ga er zelf vanuit dat positieve aandacht goed werkt, dus die kreeg ze wanneer ze er niet om vroeg. Dit werkte goed.
Alleen het blaffen.... om de klapscheet sloeg ze aan. Ik werd er echt wanhopig van, zo erg, dat we overwogen hebben haar te herplaatsen. Maar nee, dat doe je niet, dat kan gewoonweg niet, ik hield inmiddels al hoopies van dat dier, dus hulp gezocht bij een gedragstherapeute. Zij heeft mij geleerd dat ik zelf niet stevig genoeg in mijn schoenen stond t.o.v. Ginger. Door te blijven blaffen wist Gingie toch de aandacht op zich te vestigen (negatieve aandacht is immers ook aandacht). Negeren hierin lukte echt niet.... ik schoot van mijn stoel van schrik als ze weer zomaar begon te keffen, ook dat was voor haar een vorm van aandacht. Hiermee probeerde ze me dus enorm uit. Ik kon dan wel eens uit mijn pan gaan, ja.... Gewoon omdat ik schrok, en daar werd Gingie onzeker van, eigenlijk ook wel logisch.... ik gaf haar aandacht op een manier die ze eigenlijk niet wilde. Ik heb het niet over een indicident hoor, ik heb het over een dagelijks gebeuren. Uiteindelijk heeft de gedragstherapeute me het advies gegeven om haar op haar rug te leggen, "foei" of "nee" te zeggen en haar daarna bemoedigend toe te spreken. En ja... het heeft echt geholpen, hoor ik merk aan haar dat ze haar plek in ons gezin nu een stuk beter weet.
Even nog voor alle duidelijkheid...... ik had er heel veel moeite mee en heb deze methode niet vaak hoeven te gebruiken, ze pikte het gelukkig erg snel op, als ik geen resultaat had gezien had ik het sowieso nooit gedaan .

Hier is het ook op één hand te tellen dat dat gebeurt is.
Bij Spike wat meer dan bij Daisy.
Maar niet zomaar. Dan moesten ze wel erg ver zijn gegaan.

Nu is het niet meer nodig. Stem of in de nek grijpen is voldoende.

Eline* schreef:Ga er maar vanuit dat het onzekerheid is. Kan je hem niet wegroepen als hij zit te likken? Dan laat je hem gewoon iets anders doen wat hij niet kan combineren met likken. Zo zet je hem niet onder druk en bereik je wel wat je wil.

Ja hoor, daarom ook, als ik hem roep, komt hij direct! Alle commando's volgt hij netjes op. Kan me ook erg in je antwoord vinden en merk ook hoe meer liefde je hem geeft hoe beter hij oogcontact maakt en meer op je gesteld raakt. Tís gewoon het verschil qua hond en qua situatie, nebla is hier vanaf pup en Bob heeft nu zijn derde baas..hij heeft natuurlijk wat meer vertrouwen nodig dan Nebla, die weet wel dat wij er zijn.
Maar ik vond het gewoon raar..zo'n uitzonderlijk lieve hond, zo'n knuffeldier, die dan gromt..het past gewoon niet bij hem. Maar wanneer het nu nog een keer zou voorkomen, is dan -wat ik doe- negeren het beste en hem dan een commando geven en hem voor dat laatste belonen? Of is er nog een betere aanpak

Chatterbox schreef:Een goede correctie hoef je maar 1 of 2 keer uit te voeren. Is het gedrag dan nog niet veranderd dan werkt het dus niet. Door fysieke correcties creeer je alleen maar aversie. Als het gedrag al veranderd dan is dat omdat je hond iets negatiefs wil vermijden, niet iets wat helpt om een vertrouwensband op te bouwen dus. Verder helpt fysiek straffen ook geen bal als je niet bij je hond kan komen. De grootste reden dan mensen hun honden fysiek gaan straffen is volgens mij omdat ze niet meer weten wat ze anders moeten doen.

Van voor tot achter mee eens! Overigens; die correctie die dus helpt na die ene keer is wat mij betreft okee als je maar weet wat je doet en op welk gedrag je hoe hard straft.

bernersennenfan schreef:Maar wanneer het nu nog een keer zou voorkomen, is dan -wat ik doe- negeren het beste en hem dan een commando geven en hem voor dat laatste belonen? Of is er nog een betere aanpak

Als een hond gromt moet je voor ogen houden dat je zijn gedrag dus niet moet belonen door bv verschrikt je hand weg te trekken. Geen winnaarservaringen laten opdoen dus en verder hangt het af van de totale verhouding die je hebt met de hond en de houding van de hond en de reden van het grommen..veel hè?
Ik heb een keer gehad dat ik iets wilde afpakken van mijn inmiddels overleden hond Laika en die gromde ineens. Eigenlijk, omdat ik het totaal niet verwachtte reageerde ik echt heel verbaasd met een giechel en een prik in haar zij "wat doe je nou??? " ..alle spanning was ineens weg en er kwam een kwispel en een lik. Had ik boos gereageerd had zij ook de spanning laten oplopen en was er kans geweest op escalatie. Ik reageer dus vaak ook intuitief. Is het van de hond een reflex, vergissing of een uitprobeersel..?
Op een serieuze dreiging reageer ik ook serieus en ik kan een hond inderdaad ook keihard uitlachen als er belachelijke pogingen worden gedaan om iets gedaan te krijgen met grommen.
Als je een hond nog niet zo lang hebt zou ikzelf alles in het werk stellen om situatie's waarin gegromd kan worden te voorkomen. Gebeurd het, zou ik even bevriezen en ontspannen wegkijken en doorbabbelen over het weer. Als de hond ontspant haal je je hand weg. Geen correctie, geen winnaarservaring, gewoon niks.

Eline* schreef:

bernersennenfan schreef:Maar wanneer het nu nog een keer zou voorkomen, is dan -wat ik doe- negeren het beste en hem dan een commando geven en hem voor dat laatste belonen? Of is er nog een betere aanpak

moAls een hond gromt et je voor ogen houden dat je zijn gedrag dus niet moet belonen door bv verschrikt je hand weg te trekken.

Geen winnaarservaringen laten opdoen dus en verder hangt het af van de totale verhouding die je hebt met de hond en de houding van de hond en de reden van het grommen..veel hè?
Ik heb een keer gehad dat ik iets wilde afpakken van mijn inmiddels overleden hond Laika en die gromde ineens. Eigenlijk, omdat ik het totaal niet verwachtte reageerde ik echt heel verbaasd met een giechel en een prik in haar zij "wat doe je nou??? " ..alle spanning was ineens weg en er kwam een kwispel en een lik. Had ik boos gereageerd had zij ook de spanning laten oplopen en was er kans geweest op escalatie. Ik reageer dus vaak ook intuitief. Is het van de hond een reflex, vergissing of een uitprobeersel..?
Op een serieuze dreiging reageer ik ook serieus en ik kan een hond inderdaad ook keihard uitlachen als er belachelijke pogingen worden gedaan om iets gedaan te krijgen met grommen.
Als je een hond nog niet zo lang hebt zou ikzelf alles in het werk stellen om situatie's waarin gegromd kan worden te voorkomen. Gebeurd het, zou ik even bevriezen en ontspannen wegkijken en doorbabbelen over het weer. Als de hond ontspant haal je je hand weg. Geen correctie, geen winnaarservaring, gewoon niks.

Ja inderdaad, echt negeren dus. Maar dus wel gewoon mijn hand bij hem houden en de andere kant opkijken? Ik kan dit wel bij hem inschatten, want dan doet hij id. niets en probeert eigenlijk direct weer aanhankelijk te zijn. Dus ik denk dat hij meer van zichzelf schrikt dan ik van hem Maar ik zal vooral proberen om deze reacties te vermijden, want vanavond wou hij ook weer even aan z'n 'gecastreerde bal' likken en we hebben hem afgeleid en bij ons geroepen, dat doet hij dan meteen.
Dus dit zal wrs de beste aanpak voor hem zijn. Ook in het achterhoofd houdend dat een berner er misschien groot en lomp uitziet maar een ontzettend gevoelig, klein hartje heeft.

bernersennenfan schreef:Ja inderdaad, echt negeren dus. Maar dus wel gewoon mijn hand bij hem houden en de andere kant opkijken? Ik kan dit wel bij hem inschatten, want dan doet hij id. niets en probeert eigenlijk direct weer aanhankelijk te zijn. Dus ik denk dat hij meer van zichzelf schrikt dan ik van hem Maar ik zal vooral proberen om deze reacties te vermijden, want vanavond wou hij ook weer even aan z'n 'gecastreerde bal' likken en we hebben hem afgeleid en bij ons geroepen, dat doet hij dan meteen.
Dus dit zal wrs de beste aanpak voor hem zijn. Ook in het achterhoofd houdend dat een berner er misschien groot en lomp uitziet maar een ontzettend gevoelig, klein hartje heeft.

Je moet je realiseren dat je hond pijn heeft aan de wond. Je kan je voorstellen dat als jij er al naar wijst hij al een schrikreactie kan geven omdat hij bang is dat je hem zeer gaat doen. Agressie uit pijn kan en mag je gewoon niet straffen en je moet dus ook voorkomen dat je je hond in die positie zet.

Nog aanvullend; Nebla ons teefje, ken ik door en door, omdat ze hier vanaf het begin is en zij dus ontzettend goed weet waar ze aan toe is en ik ook heel goed weet wat haar karakter is en wat ze doet en haar daarop kan corrigeren. Maar Bob is hier id. nog maar een maand en hij moet vertrouwen krijgen in ons..en wij natuurlijk ook in hem. Dat is natuurlijk ook een feit.

Eline* schreef:

bernersennenfan schreef:Ja inderdaad, echt negeren dus. Maar dus wel gewoon mijn hand bij hem houden en de andere kant opkijken? Ik kan dit wel bij hem inschatten, want dan doet hij id. niets en probeert eigenlijk direct weer aanhankelijk te zijn. Dus ik denk dat hij meer van zichzelf schrikt dan ik van hem Maar ik zal vooral proberen om deze reacties te vermijden, want vanavond wou hij ook weer even aan z'n 'gecastreerde bal' likken en we hebben hem afgeleid en bij ons geroepen, dat doet hij dan meteen.
Dus dit zal wrs de beste aanpak voor hem zijn. Ook in het achterhoofd houdend dat een berner er misschien groot en lomp uitziet maar een ontzettend gevoelig, klein hartje heeft.

Je moet je realiseren dat je hond pijn heeft aan de wond. Je kan je voorstellen dat als jij er al naar wijst hij al een schrikreactie kan geven omdat hij bang is dat je hem zeer gaat doen. Agressie uit pijn kan en mag je gewoon niet straffen en je moet dus ook voorkomen dat je je hond in die positie zet.

Ja, dat ben ik helemaal met je eens en dat weet ik ook dat je daar een hond nooit op mag corrigeren, zou dit ook nooit doen. Overigens laat hij mij rustig aan de wond komen als hij ontspannen zit en vertrouwt mij dan volledig, maar ik heb het nu 2 x keer meegemaakt dat hij hapt en de eerste keer was het omdat hij dus poep zat te eten..van een koe vind ik nog niet zo erg, maar dit was van een mens
Dus ik trok hem daarbij weg en toen gromde hij ook, heb hier niet op gereageerd, ik schrok ook niet, ben weer doorgelopen en hem bij me geroepen en dat deed hij gewoon. Hij houdt gewoon niet van een lich.correctie

Eline* schreef:

Chatterbox schreef:Een goede correctie hoef je maar 1 of 2 keer uit te voeren. Is het gedrag dan nog niet veranderd dan werkt het dus niet. Door fysieke correcties creeer je alleen maar aversie. Als het gedrag al veranderd dan is dat omdat je hond iets negatiefs wil vermijden, niet iets wat helpt om een vertrouwensband op te bouwen dus. Verder helpt fysiek straffen ook geen bal als je niet bij je hond kan komen. De grootste reden dan mensen hun honden fysiek gaan straffen is volgens mij omdat ze niet meer weten wat ze anders moeten doen.

Van voor tot achter mee eens! Overigens; die correctie die dus helpt na die ene keer is wat mij betreft okee als je maar weet wat je doet en op welk gedrag je hoe hard straft.

Maar wat is een correctie dan precies ? Ik heb talloze malen bij Luna verbaal en een heel enkele maal fysiek ingegrepen als ze m.i. ongewenst gedrag vertoonde t.o.v. een andere hond. Ik heb zelfs niet het begin van een illusie dat ze het nu nooit meer zal doen, maar je moet op zo'n moment toch iets ?

Mol schreef:honden doen het onderling ook , het is ook een puppy test hoe mee gaant een pup is en of hoe eigewijs hij is en door blijft zeuren en niet over wil geven. al mijn honden zijn op hun rug geplaatst tot ze zich over gaven.

mol

Wij doen dat ook spelenderwijs af en toe. Ik eigenlijk nooit maar mijn dochter wel eens een enkele keer. Nooit voor straf, dat gaat hier de enkele keer dat dat nodig is met "nee".

Anne

Zoie schreef: Maar wat is een correctie dan precies ? Ik heb talloze malen bij Luna verbaal en een heel enkele maal fysiek ingegrepen als ze m.i. ongewenst gedrag vertoonde t.o.v. een andere hond. Ik heb zelfs niet het begin van een illusie dat ze het nu nooit meer zal doen, maar je moet op zo'n moment toch iets ?

Afleiden... anders is het je eigen schuld omdat je te laat ingegrepen hebt. Molli wil ook nog weleens erg beschermend zijn tegenover vreemde honden. Die honden moeten niet Malu lastig vallen anders gaat Molli zich ermee bemoeien. Molli gaat dus of aan de lijn of ze moet zitten en dan leid ik haar af met een balletje of een snoepje. Als ik te laat ingrijp en Molli gaat wel op zo'n hond af dan is het mijn eigen fout. Zou ik Molli straffen dan zou dat echt niet helpen. Soms is even roepen genoeg om haar aandacht te krijgen, anders loop ik gewoon naar haar toe en neem haar met zachte dwang de andere kant op. Maar straffen zou alleen maar averechts werken.

Ongewenst gedrag tegenover een andere hond moet je ombuigen naar gewenst gedrag, en dat lukt nooit door alleen maar te straffen. Je moet je een hond een alternatief geven dat meer oplevert dan het ongewenste gedrag.

Ow ja, nog even een toevoeging..

Voor mij is een goede correctie een correctie die duidelijk is naar de hond toe en dat hoeft niet perse fysiek en/of hardhandig te zijn. Corrigeren doe je pas als je zeker weet dat je hond weet wat er van hem/haar verwacht wordt en als je zeker weet dat je hond bewust tegen je in gaat. En eerlijk gezegd denk ik dat dat maar vrij weinig voorkomt. De meeste honden die 'niet luisteren' weten gewoon niet wat er van hun verwacht wordt en dat moet zo'n baasje zichzelf af gaan vragen wat hij verkeerd gedaan heeft en niet zijn frustratie op z'n hond afreageren.

Chatterbox schreef:Ongewenst gedrag tegenover een andere hond moet je ombuigen naar gewenst gedrag, en dat lukt nooit door alleen maar te straffen. Je moet je een hond een alternatief geven dat meer oplevert dan het ongewenste gedrag.

Mee eens, maar ik wil er wel een toevoeging bijzetten. In interaktie met andere honden valt er vaak genoeg te waarschuwen of te corrigeren, maar vaak weinig om te buigen. De hond is immers niet in interaktie met ons maar met een soortgenoot. Als Nelson een hond berijdt helpt een "Hé, eraf jij en vlug" best, maar het voorkomt de volgende keer niks. Als hij met opgeheven staart in machogang een andere reu benadert helpt een "Doorlopen" best, maar het voorkomt voor de volgende keer niets. Toch kies ik voor een boos woord op dat moment omdat ombuigen het ontzeggen van het contact betekend omdat de hond dan zijn aandacht op mij gericht moet gaan houden en sinds hij alleen is vind ik dat niet eerlijk.

Ik dwing Molli dus wel om die andere hond met rust te laten, liever geen contact met andere honden dan elke keer dat gezeur. Hoewel Molli echt niets ergs doet zijn de meeste hondenbaasjes niet echt blij met een grote Duitse Herder teef die net doet alsof ze heel eng is. Maar ja, dat is voor mij makkelijk praten, want Molli heeft hier nog 3 andere honden waar ze eng tegen kan doen (niet dat die daar nog intrappen, maar het gaat om het idee... )

Als je boos wordt op Nelson verandert dan z'n houding ook meteen? Ik bedoel, kan jij met een woord ervoor zorgen dat Nelson van macho ineens een verandert in een 'ik ga gezellig kennismaken' - hondje? Dat lukt mij bij Molli echt niet. Net liepen we nog langs een Golden die buiten lag. Door Molli (die aangelijnd was) verbaal te waarschuwen loopt ze dan wel zonder te blaffen langs zo'n hond, maar verder dan voorbij lopen en negeren krijg ik Molli niet.

Eline* schreef:[Als hij met opgeheven staart in machogang een andere reu benadert helpt een "Doorlopen" best, maar het voorkomt voor de volgende keer niets. Toch kies ik voor een boos woord op dat moment omdat ombuigen het ontzeggen van het contact betekend omdat de hond dan zijn aandacht op mij gericht moet gaan houden en sinds hij alleen is vind ik dat niet eerlijk.

Ja, zo ongeveer heb ik bij Luna ook altijd geredeneerd, maar ik weet niet of ik het vol kan houden.

Bij Spok is het als met Nelson. Zou ik elk wangedrag moeten voorkomen, dan zou ik hem bij elke vreemde hond moeten weghouden, en daartoe zie ik helemaal geen noodzaak.

Chatterbox schreef:Als je boos wordt op Nelson verandert dan z'n houding ook meteen? Ik bedoel, kan jij met een woord ervoor zorgen dat Nelson van macho ineens een verandert in een 'ik ga gezellig kennismaken' - hondje? .

Nou bij Luna lukt dat op deze manier zeker niet, maar dat is dan ook niet de bedoeling ervan. Komt ze bij me, dan is het ook meteen weer over met de boosheid hoor, krijgt ze een compliment, en spelen we met de bal.

Ik zie overigens wel veel bazen doorzeuren na een snauwpartij, de hond moet af, de hond krijgt een standje ... volgens mij is dat nu weer zinloos, en ik doe het niet, ook niet om een goede indruk te maken op de andere baas.

Eline* schreef:

jojenny schreef:Hoi eline.
Nou even een vraagje.
je bent wel bekend met utah zijn verhaal. toch?
Daar zijn voorheen heel wat dingen fout gegaan voor hij in het asiel kwam.
Wij moesten hem van onze eerste gedragstherapeute corrigeren door hem in de nek te kniijpen.
Vanaf dat moment heeft utah voor het eerst mijn vriend gebeten.
We zijn er na een tijdje maar mee gestopt, want utah werd er agressiever door in plaats van rustiger.
tegenwoordig als utah niet luisterd proberen we op alle mogelijke manieren zijn aandacht te trekken.
Als hij het eenmaal weer in zijn bolletje krijgt
dan gaat hij als een bezetene tekeer en krijg je helemaal geen kontakt meer met hem, dus alleen idd als je hem even hard aanpakt.
Richard houd dan zijn kop vast zodat hij niet kan kijken in de richting wat hij wil.
Dit gebeurt overigens nog maar zelden hoor.

Wat is je vraag? Ik heb trouwens wel een vraag aan jullie...hoe kan het dat als je zegt dat de correctie's werken Utha dan nog steeds het ongewenste gedrag vertoond? Je hebt hem toch al langere tijd?

Utah is veel extremer geweest als nu. door hem te corrigeren krijg je hem meestal weer met de vier pootjes op aarde.
We hebben utah nu 2 jaar.
We zijn in de overtuiging en de trainer ook dat utah bij wijze van spreken noot een deurmat zal worden.Daarvoor is er te veel kapot gemaakt
Mark *trainer* gaf laats nog complimenten dat utah zo in het positieve is veranderd, dat geeft je wel weer een goed gevoel dat we in de goede richting gaan