Het HondenForum

ons vorig malthezertje is er eigenlijk gekomen omdat een kleine hond met mij mee naar mijn werk mocht, toen hij stierf hebben we direct terug gekozen voor een malthezertje omdat mijn man het verlies niet aankon.
later, toen ik thuisbleef, was mijn grootste wens om terug een boef te hebben, die hadden we voor ons eerste malthezertje ook gehad en ik ben wég van dat ras!! toen ik voor mijn verjaardag een boefje mocht gaan kiezen kon mijn vreugde dus echt niet op!!
Ik heb veel vreugde, maar ook al véél verdriet gehad door mijn grote jongen, maar hij heeft toch een speciale band met mij en ik met hem!!

Allebei mijn meiden zijn me even lief, ik heb geen voorkeur. Maar de band met ze is wel anders.
Nika is mijn eerste eigen hond en is altijd een zorgenhondje geweest. Als pup slecht eten, veel gezondheidsproblemen.....maar wel een heerlijke hond. Ze is mijn rots.
Marouck is gekomen in een tijd dat het niet goed met me ging, ze heeft er voor gezorgd dat ik opkrabbelde uit het dal waar ik in zat en dat ik weer kon lachen. Het is heerlijk om met haar te trainen, ze wil het ontzettend graag goed doen. Maar tegelijkertijd is het ook een hond met een eigen wil, die soms het bloed onder je nagels vandaan haalt. Ze is echt een uitdaging.

Bij de honden die bij mijn ouders wonen heb ik wel een voorkeur.
Snoepie is een lieverd, maar verder heb ik weinig met haar. Het is geen hond die echt een band met iemand aangaat, ze is een einzelganger.
Danco daarentegen is echt mijn ventje. Ik heb jaren met hem getraind en veel met hem meegemaakt. Het was een behoorlijk onhandelbare hond op straat, je moest bij hem altijd op je qui vive zijn.

ze zijn hier allemaal gelijk, maar gomez heeft op 1 of andere manier soms wel een streepje voor omdat hij zo'n uitgestreken gorilla kop kan trekken.

mol

Ze zijn me alledrie even lief, en de ene dag heeft de ene net een ietsiepietsie streepje voor en de andere dag de andere...
Maar Nick, mijn Duitse Herder, is toch wel heel speciaal = echt een superhond!

Juda is heel speciaal voor me omdat hij m'n eerste hond is.
Met hem veel fouten gemaakt, ik prijs me gelukkig dat hij zo'n onverstoorbaar karakter heeft. Heerlijke hond en als ik eens verdrietig ben, is hij mijn "troosthond". Af en toe stronteigenwijs, dat mag ik wel.
Izzy is heel speciaal voor me omdat ze altijd en overal een big smile op mijn gezicht weet te toveren. Altijd vrolijk en blij, altijd in voor een grap.
Om haar moet ik vaak erg lachen.
Beide honden zijn me erg dierbaar; ik ben aan allebei zeer gehecht.
Nee, ik heb geen voorkeur.

misschien heb ik nog niet alle honden geaaid of gezien maar afgelopen zaterdag had ik een newfoundlander gezien en gelijk

Angeniet schreef:Juda is heel speciaal voor me omdat hij m'n eerste hond is.
Met hem veel fouten gemaakt, ik prijs me gelukkig dat hij zo'n onverstoorbaar karakter heeft. Heerlijke hond en als ik eens verdrietig ben, is hij mijn "troosthond". Af en toe stronteigenwijs, dat mag ik wel.
Izzy is heel speciaal voor me omdat ze altijd en overal een big smile op mijn gezicht weet te toveren. Altijd vrolijk en blij, altijd in voor een grap.
Om haar moet ik vaak erg lachen.
Beide honden zijn me erg dierbaar; ik ben aan allebei zeer gehecht.
Nee, ik heb geen voorkeur.

he! dat lijkt mijn verhaal wel, alleen is sam wat minder onverstoorbaar, maar daar werken we aan!

Vind ze alledrie wel wat hebben,maar Bowie heeft wel iets speciaals.

Heb er 8 en ze zijn allemaal even uniek, Coby is de meest chagrijnige.

Gr Bertus

ik heb met allebei een heel hechte band, maar arco is in sommige dingen nog iets gevoeliger dan bolleke.
hij hangt ook het meest aan mij, en voelt heel goed aan als er eens iets mis is

Hoewel ik van alebei m'n witjes veel hou, is m'n oude reu toch wel m'n lieveling. Toen hij pup was hebben we elkaar uitgezocht, d.w.z dat hij mij net zo heeft uitgezocht als ik hem. We passen dan ook perfekt bij elkaar, zijn een twee-eenheid. Denk dat je zoiets maar één keer in je leven meemaakt, en sommigen mogen dat geluk misschien wel helemaal niet hebben. Het teefje, dat op 2-jarige leeftijd als 3e handsje(!) bij ons is gekomen is een heel ander verhaal. In het begin had ik best moeite met haar. Ze luisterde niet, was agressief naar andere honden, bang voor vreemde mensen en had erge verlatingsangst. Bovendien stal ze als de raven. Om eerlijk te zijn had dit allemaal z'n oorzaak, want ze heeft gewoon een rotjeugd gehad, maar af en toe heb je dan toch zoiets van.... Nu, 3 jaar en héél veel geduld verder, ziet het er allemaal anders uit. Ze is rustig en evenwichtig geworden; en ik kan nu ook echt van haar houden Ben in ieder geval blij dat ik haar niet heb opgegeven De oude reu, die altijd boven haar stond in de roedel, begint na te laten, hij wordt doof en ook een beetje dement, volgens mij; heel subtiel begint zij nu de leiding over te nemen. Van mij mag ze, heb ook het idee dat de reu het ook wel prima vindt, heeft-ie rust
, want dat doet-ie veel de laatste tijd, slapen. Daaraan merk je het eerst dat een hond ouder wordt vind ik, ze gaan zoveel slapen
Sorry, het laatste is wel erg OT