Het HondenForum

linlin schreef:ik wil helemaal geen rashond. ik ben het meest gesteld op mormel-achtigen, terriertjes van het type fox en jack russell.
maar geen keurig geselecteerd pupje voor mij. ik ontferm mij liever over de wat minder bedeelde mormels.

Waarom?

Wil je je achterliggende gedachtes wat uitgebreider beschrijven Lin?

Domie schreef:Vanwege mijn visuele beperking moest het hondje qua contrast sterk afsteken met de rest van de omgeving omdat ik anders mijn eigen hond niet zou kunnen terug zien. Wit was de meest vanzelfsprekende kleur. Die zie ik zelfs in het donker nog wel.
De matezer, bolognezer en westie spraken mij het meeste aan. Uiteindelijk is het Joep geworden. Een kruizing maltezer poedel Echt of half echt maakt voor mij niet zoveel uit. Als ie maar lief, klein en wit was

Wat een aparte en geweldige redenen om voor Joep te kiezen. Joep lijkt me echt dé hond voor jou.

Ik ben niet met honden opgegroeid, maar wist al heel jong dat ik ooit een eigen hond wilde hebben.
Over kruisingen wist ik zo goed als niks, wel het e.e.a. over broodfok, HD/ED etc. Daarom heb ik voor een hond bij een goede fokker gekozen.
De Golden is altijd al "mijn" hond geweest. Ik heb iets met de Goldens.
Vanwege het karakter en het uiterlijk, 't is ook echt een hond die bij mij past. Grote hond, een mooie forse reu: dat was mijn droom en het klopt.
Ik vind het prachtige honden met een heerlijk karakter, sportief en dat het over het algemeen zwemmers zijn, spreekt mij ook heel erg aan.
Eigenwijs is ook een trekje wat ik wel kan waarderen

Izzy is een kruising herder/husky/tikkie windhond uit Spanje, nog "maar" 5 maanden bij ons.
Een vuilnisbakkie, heel ander type hond in alles.
Een geweldige hond in alles.
Zo heerlijk honds in alles.
Fysiek en mentaal een hele sterke hond.

Aan beide honden ben ik erg verknocht, zowel m'n rashond als m'n vuilnisbak.

Als het aan mij ligt en het kan, dan zal er altijd een Golden en een kruising zijn.

Ik wil bij deze iedereen die tot nu toe gereageerd heeft bedanken voor zijn/haar bijdrage. Wat een hoop uitgebreide en interessante reakties zeg. Had ik eigenlijk niet op gerekend.

Samenvattend heb ik kunnen begrijpen dat er mensen zijn die hun ras hebben gekozen omdat ze daar van jongs af aan mee opgegroeid zijn. Anderen hebben in eerste instantie het uiterlijk als beweegreden gehad. Weer anderen hebben meer naar het karakter wat zij zochten gekeken. Ook zijn er mensen die hun hond echt met vooropgestelde doelen uit hebben gezocht. Dan zijn er nog de toevalstreffers. En niet te vergeten kombinaties van bovenstaande redenen.

Ik kan ieders keuze begrijpen, mede door de heldere uitleg die iedereen gegeven heeft.

Nogmaals, bedankt!

Willy.

ik heb eigelijk nooit een bepaalde voorkeur voor een ras gehad! vroeger toen ik nog thuis woonden was onze eerste hond een dalmatiër. daarna heeft mijn vader een basset uit het asiel gehaald en die hebben wij 15 jaar gehad!

toen ik op mezelf ging wonen heb ik een rottweiler gekocht omdat ik dat gewoon fantastische honden vond en nog steeds later nog een mechelse herder welke ik vorig jaar op 11 jarige leeftijd heb in moeten laten slapen. nu heb ik nog een husky en een bullterrier. ik ben aan de bullterrier toch wel helemaal verknocht geraakt en ja dat is nu eenmaal een rashond. ik vind in principe iedere hond wel leuk en mooi, maar ik hou niet van kleine honden, althans ik zou ze zelf nooit willen hebben en vooral niet als het keft

wij willen graag een rashond omdat we helemaal verliefd zijn op het ras. kennen de fokkers inmiddels redelijk goed, en weten ook waar we de hond gaan halen als het eenmaal zover is. verder is er natuurlijk helemaal niks mis met andere honden, ze kunnen net zo lief, vrolijk en gezond zijn dus ieder zijn/haar keus toch??

Onze keus voor een Havanezer was heel bewust omdat dat een van de weinige rassen is die geschikt zijn voor mensen met allergieën. Daarnaast sprak het karakter ons aan en het feit dat ze vrij zeldzaam en dus zeker niet doorgefokt zijn met alle gebreken vandien.

Een Golden om zijn uiterlijk en innerlijk.
Dat is bij een golden toch wel zeer stabiel!
Als ik een lieve, aanhankelijke, speelse, waterfreak-apporteer hond zoek, heb ik het eerder bij het rechte eind met een golden dan een bakkie.....hoeft niet, maar de zekerheid is beduidend minder

Mijn eerste "echte" eigen hondje was een kruising Fox Terrier nog iets. Zij was nooit ziek, is 17 jaar oud geworden. Een trouwere hond dan deze heb ik nooit meer gehad. Ze was bij wijze van spreken mijn schaduw. Als ik zonder haar op vakantie ging, at ze 2 weken niet, tot ik weer terug was.

De Jack Russel die ik nu heb is "aan komen waaien" toen hij 2 was, de Westie die ik sinds vorige zomer heb, heb ik puur om het karakter genomen. Was helemaal geen "wenshond", dus daar was ik niet al tijden naar op zoek.

Heb altijd graag een Border Terrier willen hebben, gewoon omdat ik ze zo enig vind, maar het is er nog nooit van gekomen.

Ik vind ras of kruising absoluut niet belangrijk, het moment dat je de hond voor het eerst ziet, moet er een "klik" zijn. Ik heb al regelmatig meegemaakt dat mensen een hond graag wilden, gingen uitzoeken en als ze hem uiteindelijk in huis kregen bleek het vies tegen te vallen.

Het is inderdaad vaak zo dat kruisinghonden sterker zijn dan rashonden, dit heeft natuurlijk met de erfelijke aanleg voor bepaalde afwijkingen te maken, daar is weinig aan te doen.

Groetjes Carla.

normaal heb ik geen voorkeur voor ras of zo ja eigelijk ben ik gekker op grote lompe rassen
maar dat vind ik geen goed idee omdat ik klein behuist ben
ik ben opgegroeit met een uit de kluite gewassen duitse herder een schat van een beest en verschillende pekineesje een apart slag
toen ik op me zelf ging nam ik een jr een stoere macho helaas is hij er niet meer toen zei ik nooit meer een hond wand maar ja het bloed kruipt waar het niet kan he ik kon echt niet wennen zonder trouwe viervoeter om me heen me huis voelde leeg en ook de kinderren miste het erg
dus ging ik kijken naar wat voor hond er goed in mijn gezin paste waar de kinderen ook lekker mee weg konden wand dat kon niet met de jr die luisterde alleen naar mijn zo kwam ik op het ras mathezer voor mij hoefte dat niet heel erg vond het altijd van die mutse hondjes maar toch hebben we er toen 1 gehaald en het viel reuze mee ze had pit en al snel was ze niet meer weg te denken nu 4 jaar later heb ik er een kruising bij puur toeval ze kwam op mijn pad me colega had een logeetje en die had 5 pups in haar buik ik heb ze vanaf dag 1 gezien er was 1 teefje bij en ik was verlieft zei trok ook steeds naar mij maar ja vriend lief vond dat de dierentuin compleet was
dus die heb ik mee gevraagt om foto s te nemen wand dat kan hij goed en ja gellukt ook hij ging voor stah hihi zo doende maakt mij meestal niet uit wat voor ras is de uitstraaling het klikt of klikt niet :

Billy had net zo goed een leuke kruising kunnen zijn. Maar we hadden toch wel een aardig verlanglijstje. We zochten een redelijk grote harige hond die goed met de kinderen en het konijn zou kunnen opschieten. Daarnaast had ik helemaal geen ervaring met honden en een hond met een "verleden" durfde ik daarom niet aan. In het asiel zat op dat moment geen geschikte hond. Dan toch maar een pup van een leuk ras. Uiteindelijk moet je het toch zo'n jaar of 15 goed met het beest kunnen vinden. Ik moet zeggen dat ik later wèl hele geschikte honden op de website van het asiel ben tegengekomen maar ik ben nu eenmaal een beetje ongeduldig.
Dan ga je dus kijken in boekjes en praten met mensen die met hun hond aan het wandelen zijn. En dan kun je wel een leuke kruising tegenkomen die je best zou willen hebben, maar probeer er dan nog maar eens zo een te vinden... Bij een rashond heb je dan toch wat meer mogelijkheden. En we hebben nog geen moment spijt gehad van onze keuze. Bij een tweede hond (die er niet komt maar dromen blijft leuk) zou ik wel weer eerst in het asiel gaan kijken.

een rashond en dan bedoel ik wel een goede van een uitsekende kweker , daar zijn we weer , dan weet je wat je van uiterlijk en karakter
mag verwachten
de zogezegde rashonden zonder stamboom en zelf sommige met stamboom , want ook daar heb je broodfokkers tussen zijn inderdaad
niet altijd zo gezond en stabiel
de kruisingen , de liefdeskindjes , zoals mijn dierenarts zo ze mooie
noemt zijn meestal op elk gebied ok gezondheid en karakter alleen hoe
ze er gaan uitzien is een vraag , maar meestal hebben ze zo een natuurlijk charme dat zelf als ze misbakken zijn ze toch mooie zijn
het loopt alleen maar mis als mensen zich ondeskundig en om financiele
redenen gaan bezighouden met kweken
alle honden zijn kruisingen alleen heb je door de jaren heen rassen
gekregen zodat bepaalde eigenschappen en uiterlijk vast ligt
de rasstandaard
Martine

Bewust een rashond gekozen, zodat ik wat meer zekerheid had over het karakter.

als je niet voor een pup gaat, maakt ras of geen ras niet uit. Althans niet voor mij. Uiterlijk kan je zien, en wat het karakter van je hond is kunnen ze je vertellen, hopelijk.

Ik vind b.v. mechelse herders mooi honden om te zien, maar als ik een mooie kruising in het asiel zie, en het karakter spreekt me verder ook aan, dan zou ik zo'n hond net zo graag nemen als een met stamboom.

En stiekem denk ik nog steeds dat zo'n hond vaak gezonder zal zijn dan een echte rashond, maar dat kan een illusie zijn.

de page reclame natuurlijk.

Maar serieus, ik vind labradors mooie honden, qua karakter en qua bouw (al zit daar enorm veel verschil in) Het is alleen jammer dat er nu zo veel mee gefokt wordt en dat er zo veel rond lopen. Komt het ras niet ten goede.
Ik weet wel dat er niet weer labradors komen als onze honden er niet meer zijn. Dan komt er gewoon wat er op ons pad komt, wel of geen rashond, gewoon een hond die mij aanspreekt.

Inge O schreef: nu met kwiebusje erbij loop ik (en dus ook kwiebus) daar wel tegenaan. ik heb hem heel bewust genomen, en het is een prachtig mannetje, maar hij heeft dus net wel in zich waar ik in mijn leefomstandigheden erg voor op mijn hoede was ivm. honden en hun aanleg : meneer breekt uit. een erf van een hectare , omheind en wel, is niet genoeg voor hem. en dan bedoel ik niet dat ik er geen andere dingen mee onderneem, maar tussendoor, als hij gewoon met de rest buiten is gaat hij onder het draad door. en dat vind ik een groot probleem, daar zit geen goede kant aan.

heb je al een idee hoe je dit aan gaat pakken ?

tsja, een hectare opnieuw laten omheinen zal zeker een duur grapje zijn, jammer dat die andere trucjes niet gewerkt hebben.

Waarschijnlijk heel stom opgemerkt, maar als hij onder het onderste draad doorwurmt, is het dan niet voldoende om dan daar nog een draad onder te spannen ?

Ik zou altijd een rashond blijven nemen,omdat ik deze nu eenmaal het mooiste vind en ik vind ze veel stabieler overkomen.Ik ken redelijk wat kruisingen,zo loopt hier bv. een kruising D-dog/Rottweiler vind hem wel mooi,maar origineel is gewoon mooier en ook het karakter is zeer pittig en het zelfverzekerde van een dog zie ik er niet in terug.Verder ken ik kruisingen herders/bouviers ik zie hier weinig in terug van wat ik zie in de zo stabiele bouvier,maar dit kan weer komen door de zo neurotische herders.En zo ken ik er nog een aantal waarvan ik denk dat ze deze beter nooit hadden moeten kruizen.

Inge O schreef:

Zoie schreef:tsja, een hectare opnieuw laten omheinen zal zeker een duur grapje zijn, jammer dat die andere trucjes niet gewerkt hebben.

Waarschijnlijk heel stom opgemerkt, maar als hij onder het onderste draad doorwurmt, is het dan niet voldoende om dan daar nog een draad onder te spannen ?

het is al een volledig gaas-afsluitdraad, tot helemaal op de grond dus. maar een kleine oneffenheid in de bodem is voor hem al ruimte genoeg om er onderdoor te schuiven. ik heb al tig mini-openingetjes met vanalles en nog wat dichtgemaakt, maar dan vindt meneer wel een nieuwtje . en er komen er steeds nieuwe bij, want de wilde konijnen helpen daar natuurlijk ook netjes aan mee. en ik ben er zeker van dat het voor hem nog maar een hele kleine stap is om tot de ontdekking te komen dat hij gaten gewoon ook zélf kan maken...
beetje dweilen met de kraan open dus .

tsja, dan wordt het moeilijk. Het enige wat ik bedenken kan is een greppel graven, stuk gaaswerk aan de onderste draad vastmaken, en de greppel weer dichtgooien, maar dat zal ook nog een behoorlijke klus zijn. Bovendien weet ik niet hoe diep je dan moet gaan.

Kun je het onderste gedeelte van het gaas dan niet in cement vast zetten. Dat heb ik bij de ren van mijn konijnenhok. De honden willen daar uiteraard graag in en dat mag onder geen voorwaarde.

Ik heb van dat groene gaas, wat best stevig is en een geultje gegravan onderaan waar het gaas loopt. Dat volgestort met cement, het gaas zit nu dus vast in het cement en het cement is een soort van steen geworden waar ze absoluut geen kuilen meer onder kunnen graven. Het scheelt ook als je er dan nog een rij stoeptegels achter legt waar het cement dan overheen/aan vast zit. Maar misschien wel veel werk met een hectare........

Ik heb een keer een rashond (met stamboom) gehad en voor de rest altijd kruisingen. Dat ik kruisingen heb, heeft niets met liefdadigheid te maken, want ik heb ze (bijna) allemaal vanaf pup. Het is gewoon puur egoïsme, omdat ik kruisingen heel leuk vind.
Omdat Belle nu HD heeft, ben ik wel gaan nadenken om bij een volgende hond toch voor een hond met stamboom te gaan, omdat je dan toch meer weet over de gezondheid van de voorouders.

Diesel is de eerste hond die ik zelf heb uitgezocht/aangeschaft/in huis heb gehaald/aan ons gezin heb toegevoegd.
Op basis van vooral karakterbeschrijving heb ik voor een golden gekozen omdat ik dacht daarmee het meest safe zat , en aangezien het mijn eerste hond was...
En na het avontuur met mijn herplaatser die dus niet in mijn gezin pastte, of liever gezegd mijn kinderen niet bij haar ben ik een ongelovelijke schijterd geworden die eigenlijk geen herplaatser meer aandurft en eigenlijk ook geen rashond meer wil, omdat ik steeds meer leuke kruizingen tegenkom.
En nee, geen bewuste mixjes, maar eerder kneusjes, en mijn hart gaat daarnaar uit, en dat durf ik dus even niet aan.
Ik vind zoveel rashonden leuk.
Maar die rommels, die zijn eigenlijk nog leuker.

Er zal hier trouwens ooit in de toekomst nog wel een rashond komen.
Een jachthond. Die daar ook voor getraind zal worden.
Als je zo'n duidelijk doel hebt vind ik dat dat dan een hond moet zijn van een goede fokker die bewust met dat soort kwaliteiten bezig is.
Maar dat is een taak voor mijn echtgenoot.
Ik wil alleen maar honden. En mijn tijd komt nog wel.

Altijd al een teckel willen hebben, waarschijnlijk omdat ze een hoog "kattengehalte" hebben. Eigenwijs, oostindische doof en een handzaam formaat.

Een rashond, een golden retriever, omdat in de eerste plaats het karakter me aanspreekt en bij me past en ik het prachtige honden vindt. Een rashond van een goede fokker heeft natuurlijk nog kans op gezondheidsproblemen, maar wel minder. Bovendien socialiseert een goede fokker z'n pups, geeft goede informatie en geeft ook nadat de pup verkocht is nog goede raad. Dit valt niet te verwachten van een kruising. Dit zijn meestal ongelukjes, of komen van broodfokkers. Ook een asiel, hoe goed ze hun best ook doen, is niet de ideale plek voor de opfok van een pup. Om goede pups te fokken is kennis en ervaring nodig.
De volgende wordt in ieder geval weer een golden.

Ben nu eenmaal met 'n Franse Bulldog opgegroeid en toen ik eindelijk 'n hond kon nemen heb ik ook aan een asielhond gedacht, maar ik wilde gewoonweg te graag een Franse Bulldog en was echt bang dat ik dat de asielhond altijd zou blijven verwijten. Zo van had ik toch maar..... Dus maar even doorgespaard en een bulletje genomen.

Neeltje schreef:Ben nu eenmaal met 'n Franse Bulldog opgegroeid en toen ik eindelijk 'n hond kon nemen heb ik ook aan een asielhond gedacht, maar ik wilde gewoonweg te graag een Franse Bulldog en was echt bang dat ik dat de asielhond altijd zou blijven verwijten. Zo van had ik toch maar..... Dus maar even doorgespaard en een bulletje genomen.

Ze hebben toch ook Franse Bullen in het asiel ? Of herplaatsers via de rasvereniging ? Is geen verwijt hoor, dat je een pup neemt maar waarom koos je niet voor een herplaats Bull ?

Omdat ik gewoon graag een pup had. Heb er lang genoeg op gewacht en dan bedoel ik niet 'n paar maanden, maar 15 jaar voordat de situatie er hier goed voor was. En ik wilde hem graag helemaal zelf opvoeden. En de fokker uitzoeken waarvan ik graag een pup wilde etc etc etc. Het hele gereutemeteut van het aanschaffen van een mooie hond.

Neeltje schreef:Omdat ik gewoon graag een pup had. Heb er lang genoeg op gewacht en dan bedoel ik niet 'n paar maanden, maar 15 jaar voordat de situatie er hier goed voor was. En ik wilde hem graag helemaal zelf opvoeden. En de fokker uitzoeken waarvan ik graag een pup wilde etc etc etc. Het hele gereutemeteut van het aanschaffen van een mooie hond.

Daar kan ik inkomen, maar klopt niet echt met wat je eerst zei dan.
Die asielhond is misschien in je gedachten geweest maar je wilde gewoon een pup. Of niet ?

Na heel lang nadenken wel. En daar heb ik tijd genoeg voor gehad. M'n eerste gedachte om een hond te nemen toen was ik 26 , toen is het een kat geworden, 4 jaar later weer de kriebels, maar toch weer nee, dus weer 'n kat. Weer 5 jaar verder hetzelfde, maar vond de tijd nog steeds niet rijp en toen na wat cursussen waaronder hondentrainer op m'n 41ste eindelijk m'n eerste hond en ja toen wilde ik voor 100% 'n pup. In de jaren daarvoor zijn er heel wat honden/ideeen door m'n hoofd gegaan.

Ik heb voor een rashond gekozen omdat het uiterlijk en het karakter van dat ras me erg aanspreekt. Maar er is niets mis met vuilnisbakjes toch, als ze maar lief zijn!

groetjes

rianne