Het HondenForum

Cuddie_ schreef:

Dennenappel schreef:Laeken heeft gewoon echt gelijk.
En het gevaar van accepteren dat hij zo is zoals sommige zeggen zorgt ervoor dat het zo zal blijven.
Ik heb 13 jaar met een uitvallende hond gelopen.

Pas door mijn huidige honden op te voeden zie ik wat er verkeerd is gegaan.
Die hond was mijn alles maar ik had me voorgenomen Nooit meer.

Tuurlijk hoeven ze niet iedereen aardig te vinden maar uitvallen is gewoon asociaal gedrag of je nu bang bent of niet (denk ik ook niet trouwens) en dat doen we niet.
En dat hoeft geen eens een draai om je oren te zijn maar mijn Dat doen we niet! komt uit mijn tenen.
En ik ben nooit boos dus het werkt heeeel goed.

En dat jij vind dat je hond genoeg te doen heeft wil niet zeggen dat het zo is... vergeet die hele tuin maar.
Tuurlijk snap ik dat er een limiet aan je tijd zal zijn maar toch een hond die echt voldaan en moe is kun je beter handelen en zal daarbij weinig zin hebben om zo te doen.
Een quick fix is natuurlijk makkelijker dan meer tijd verdelen maar toch zit daar vaak de sleutel.

Maar ik leef heus met je mee, ik weet wat het is en dat was een ukkie.

Maar je kunt het heel ingewikkeld maken en blijven tobben of de posts van Laeken nog eens goed op je in laten werken.
Als je niet kunt geloven dat het zo eenvoudig kan zijn dan is word dat het ook niet. Hoe meer aandacht je hier aan besteedt hoe groter het word.

Dit geldt trouwens niet alleen voor uitvallen volgens mij want mijn collie zal niet gaan uitvallen bij te weinig uitdaging of tevredenheid maar die verzint wel wat anders.

Ik begrijp wat je bedoelt hoor.
Er zit inderdaad een limiet aan tijd, maar vooral ook aan het fysieke aspect op het moment. Ik doe wat ik kan, maar wegens bekkeninstabiliteit is het soms echt te veel. Op het moment loopt mijn vader een aantal keer per week met hem (en traint dan ook met hem dus). Mijn vader heeft om die reden óók 2 sessies gedaan met de gedragstherapeute, zodat we op 1 lijn zitten met de omgang. De andere dagen loop ik zelf. Ik meestal een uur, mijn vader eerder 1,5 uur. Meer trek ik niet op dit moment. Dit is eigenlijk al teveel. Vooral het uitvallen is veel te belastend voor mijn bekken.

Hoewel het zeker zo is dat honden laten merken als ze te weinig te doen hebben, de leo sloopt in dit geval. Toen hij één dag niet is gaan wandelen door omstandigheden, maar alleen in de tuin was geweest de hele dag, trok hij de volgende dag het hele hondenbed uit elkaar. Dat was duidelijk. Hij verveelde zich... had te weinig te doen gehad en was zijn energie niet kwijt.

Heb je je hond duidelijk aangeleerd dat wanneer hij behoorlijk fout gaat jij daar dan op een bepaalde manier paal en perk aan stelt? Stel jij bent thuis en de hond pakt iets om te slopen? Hoe corrigeer jij dat? Want ik snap heel prima dat jij een zo grote hond niet op een moment van uitvallen nog even kan mannen. Corrigeren is dan al zelfs heel erg lastig voor een sterke grote man. Je moet dat voor zijn en je hond moet een trigger kennen waarop een negatieve associatie zit. En als hij maar kijkt naar een andere hond zet je de trigger in zonder de negatieve associatie. Mijn herders wisten allemaal dat als ik geergerd zuchte ze op moesten passen.....

Want als jij loopt en je hond heft zijn staart of loert naar een andere hond in de verte is al het moment dat je heel duidelijk de leiding neemt en dit gedrag moet stoppen. Dan lukt het ook nog. Ik kom veel mensen tegen met grote uitvallende honden. Ik zie het al minuten lang aankomen. Kop gaat laag. Hond loert. Blijft al die tijd netjes naast de baas die helemaal niet reageert. Van mij had die hond al lang een HALLOOO, doen we niet! te horen gekregen. Je ziet dat uitvallen echt al van mijlenver aankomen en zodra de eerste signalen er zijn hoor je al de leiding te nemen.

Want wat iedereen ook zegt, waar het gedrag ook vandaan komt, wat je hond doet is uiterst respectloos naar jou toe. Totaal egoistisch en ontzettend stout. Welk gevoel er ook aan ten grondslag ligt dat moet je NOOIT accepteren. Jij wordt gesleurd. Je raakt bezeerd en je hond doet wat hij wil en ziet jou als poep aan het einde van de lijn. Daarom kan ik nooit akkoord gaan met dit gedrag bij mijn honden. Een goed getrainde hond doet dit nooit. Hoe bang ook. Geen enkele politiehond of geleidehond of werkende bordercollie of welke goed opgevoede hond ook vertoont zulk gedrag. Het zijn altijd de stuurloze schijt aan alles honden op dat moment. En dat mag je best wel doorbreken. Ook al is hij bang. Hij gedraagt zich. Dit is gevaarlijk.

Vanwege de trigger stacking ben ik bij Elco overgegaan op 1 wandeling per dag. Op zo'n wandeling komen we gewoonlijk 0-3 keer mensen met honden tegen (beetje afhankelijk van dag van de week, vakantie of niet, tijdstip en het weer). De meeste stukken lopen ze los of aan een lange lijn en bepalen zij grotendeels het tempo. Op een paar stukken moeten ze even gewoon echt netjes meelopen (en dan maakt lijn of niet om niet echt uit). Aanlijnen doe ik sowieso als er een andere hond aankomt, of als er te weinig overzicht is, of als de zoveelste fietser of hardloper langs komt (weer vanwege de trigger stacking: op een gegeven moment kan Elco zich niet meer inhouden en rent hij er keffend achteraan). En ook gewoon tussendoor. Aanlijnen is dus geen voorspeller van een spannende situatie meer, het is gewoon een van de vele activiteiten onderweg, evenals een hand touch waarbij ze moeten springen, tussen m'n benen door rennen (zijn ze gelukkig klein genoeg voor ), even blijven op commando, even komen, samen dingen bekijken, twee keer achter een balletje of tak aan rennen, even zwemmen (of juist 'vandaag niet'). Kortom, we zijn veel samen bezig, maar ze hebben ook veel tijd voor hun eigen hondse dingen. Alleen maar aan een korte lijn meelopen is keihard werken. Werken kost energie, waardoor de zelfbeheersing op die wandeling ook weer afneemt. Als ik Elco vooral aan een korte lijn op mijn tempo zou laten lopen, zou hij ook bij alle honden echt ontploffen. Daar is namelijk geen ruimte meer voor. Hij moet OOK ontspannen onderweg. Niet eens zozeer rennen (daar heeft Gait veel meer behoefte aan), maar wel de bekende luchtjes opsnuiven, de veranderingen opmerken, hier een markering, daar een markering, etc. De wandeling is niet voor mij, maar voor de honden. Dat is HUN tijd. En ik mag meegenieten en zorgen dat het veilig en leuk blijft voor iedereen. Je bent niet de leider omdat je dat lijntje in je handen hebt en het eten betaalt. Je bent de leider omdat jij weet hoe het zit en de veiligheid verzorgt. Niet alleen voor de omgeving, maar vooral voor je hond.
Als ik dan lees dat je je hond niet te gespannen laat worden tijdens het achter andere honden aanlopen, dan denk ik: blijkbaar is je hond wel IETS gespannen, en in plaats van te belonen voor het kalm blijven met weer afstand nemen, zorg je dat de (lichte) spanning blijft en mogelijk zelfs oploopt. Zo versterk je het probleem, want zijn oplossing (kalm blijven) wordt niet beloond met een prettiger situatie. Nee, de situatie blijft gelijk of wordt nog spannender! En dan moet ie ook nog snoepjes zoeken waar hij de lol niet van inziet. Laat de standaard-ideeën los en kijk naar wat je hond echt nodig heeft: daadkracht van jou, en beloningen met zaken die VOOR HEM een beloning zijn. Ik kan Gait bijvoorbeeld nauwelijks blijer maken dan door met een licht sprongetje wijdbeens te gaan staan. Dan komt hij met 1 grote brede lach op me af stormen om er tussendoor te rennen en dan meteen naar mij om te draaien: wat een lol hebben we, hè, baas? En zo af en toe volgt er daarna nog een enorme knuffelsessie, gewoon midden op het pad. Voor Elco werkt dat helemaal niet. Die raakt daardoor juist verstoord, het haalt hem uit waar hij mee bezig is. Dat vindt hij alleen niet erg als er een bal of stok tevoorschijn gehaald wordt of als je hem roept om lekker een sloot in te duiken (en de combinatie is uiteraard de jackpot)

laeken schreef:

Cuddie_ schreef:

Dennenappel schreef:Laeken heeft gewoon echt gelijk.
En het gevaar van accepteren dat hij zo is zoals sommige zeggen zorgt ervoor dat het zo zal blijven.
Ik heb 13 jaar met een uitvallende hond gelopen.

Pas door mijn huidige honden op te voeden zie ik wat er verkeerd is gegaan.
Die hond was mijn alles maar ik had me voorgenomen Nooit meer.

Tuurlijk hoeven ze niet iedereen aardig te vinden maar uitvallen is gewoon asociaal gedrag of je nu bang bent of niet (denk ik ook niet trouwens) en dat doen we niet.
En dat hoeft geen eens een draai om je oren te zijn maar mijn Dat doen we niet! komt uit mijn tenen.
En ik ben nooit boos dus het werkt heeeel goed.

En dat jij vind dat je hond genoeg te doen heeft wil niet zeggen dat het zo is... vergeet die hele tuin maar.
Tuurlijk snap ik dat er een limiet aan je tijd zal zijn maar toch een hond die echt voldaan en moe is kun je beter handelen en zal daarbij weinig zin hebben om zo te doen.
Een quick fix is natuurlijk makkelijker dan meer tijd verdelen maar toch zit daar vaak de sleutel.

Maar ik leef heus met je mee, ik weet wat het is en dat was een ukkie.

Maar je kunt het heel ingewikkeld maken en blijven tobben of de posts van Laeken nog eens goed op je in laten werken.
Als je niet kunt geloven dat het zo eenvoudig kan zijn dan is word dat het ook niet. Hoe meer aandacht je hier aan besteedt hoe groter het word.

Dit geldt trouwens niet alleen voor uitvallen volgens mij want mijn collie zal niet gaan uitvallen bij te weinig uitdaging of tevredenheid maar die verzint wel wat anders.

Ik begrijp wat je bedoelt hoor.
Er zit inderdaad een limiet aan tijd, maar vooral ook aan het fysieke aspect op het moment. Ik doe wat ik kan, maar wegens bekkeninstabiliteit is het soms echt te veel. Op het moment loopt mijn vader een aantal keer per week met hem (en traint dan ook met hem dus). Mijn vader heeft om die reden óók 2 sessies gedaan met de gedragstherapeute, zodat we op 1 lijn zitten met de omgang. De andere dagen loop ik zelf. Ik meestal een uur, mijn vader eerder 1,5 uur. Meer trek ik niet op dit moment. Dit is eigenlijk al teveel. Vooral het uitvallen is veel te belastend voor mijn bekken.

Hoewel het zeker zo is dat honden laten merken als ze te weinig te doen hebben, de leo sloopt in dit geval. Toen hij één dag niet is gaan wandelen door omstandigheden, maar alleen in de tuin was geweest de hele dag, trok hij de volgende dag het hele hondenbed uit elkaar. Dat was duidelijk. Hij verveelde zich... had te weinig te doen gehad en was zijn energie niet kwijt.

Heb je je hond duidelijk aangeleerd dat wanneer hij behoorlijk fout gaat jij daar dan op een bepaalde manier paal en perk aan stelt? Stel jij bent thuis en de hond pakt iets om te slopen? Hoe corrigeer jij dat? Want ik snap heel prima dat jij een zo grote hond niet op een moment van uitvallen nog even kan mannen. Corrigeren is dan al zelfs heel erg lastig voor een sterke grote man. Je moet dat voor zijn en je hond moet een trigger kennen waarop een negatieve associatie zit. En als hij maar kijkt naar een andere hond zet je de trigger in zonder de negatieve associatie. Mijn herders wisten allemaal dat als ik geergerd zuchte ze op moesten passen.....

Want als jij loopt en je hond heft zijn staart of loert naar een andere hond in de verte is al het moment dat je heel duidelijk de leiding neemt en dit gedrag moet stoppen. Dan lukt het ook nog. Ik kom veel mensen tegen met grote uitvallende honden. Ik zie het al minuten lang aankomen. Kop gaat laag. Hond loert. Blijft al die tijd netjes naast de baas die helemaal niet reageert. Van mij had die hond al lang een HALLOOO, doen we niet! te horen gekregen. Je ziet dat uitvallen echt al van mijlenver aankomen en zodra de eerste signalen er zijn hoor je al de leiding te nemen.

Want wat iedereen ook zegt, waar het gedrag ook vandaan komt, wat je hond doet is uiterst respectloos naar jou toe. Totaal egoistisch en ontzettend stout. Welk gevoel er ook aan ten grondslag ligt dat moet je NOOIT accepteren. Jij wordt gesleurd. Je raakt bezeerd en je hond doet wat hij wil en ziet jou als poep aan het einde van de lijn. Daarom kan ik nooit akkoord gaan met dit gedrag bij mijn honden. Een goed getrainde hond doet dit nooit. Hoe bang ook. Geen enkele politiehond of geleidehond of werkende bordercollie of welke goed opgevoede hond ook vertoont zulk gedrag. Het zijn altijd de stuurloze schijt aan alles honden op dat moment. En dat mag je best wel doorbreken. Ook al is hij bang. Hij gedraagt zich. Dit is gevaarlijk.

Oh ja hoor, hij wordt verder heel consequent opgevoed. Als hij iets doet wat niet mag en ik zie het dan krijgt ie echt wel op zijn sodemieter. Dan deinst hij terug en gaat liggen, met een zeer onschuldig koppie.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt geen softie hoor. Begrijp dat dat zo overkomt omdat ik zo mild ben met dit gedrag. Maar dat is ook maar op advies van de gedragstherapeute. Hij is echt goed opgevoed verder en luistert zoals hij zou moeten. Hij focust op mij en hij heeft normaal altijd respect voor mij. Zo mag hij ook wild spelen met mijn partner (lees: tegen hem aan springen tijdens het spelen) en weet hij dondersgoed dat hij dit bij mij niet mag.
Ik ben verder heel consequent in mijn aanpak, nee is nee. Geen ruimte. Vanaf kleins af aan is hij opgevoed zoals ik wilde dat hij als volwassen hond zou worden.

Ik ben me eens goed aan het afvragen hoe ik jouw advies zou kunnen toepassen in dit geval...

Hoe vaak grijp je succesvol in vóórdat hij de fout in gaat? Dus niet als hij al iets doet dat niet mag, maar op het moment dat hij er aan begint te denken om het te doen?

Fotogravinnetje schreef:Vanwege de trigger stacking ben ik bij Elco overgegaan op 1 wandeling per dag. Op zo'n wandeling komen we gewoonlijk 0-3 keer mensen met honden tegen (beetje afhankelijk van dag van de week, vakantie of niet, tijdstip en het weer). De meeste stukken lopen ze los of aan een lange lijn en bepalen zij grotendeels het tempo. Op een paar stukken moeten ze even gewoon echt netjes meelopen (en dan maakt lijn of niet om niet echt uit). Aanlijnen doe ik sowieso als er een andere hond aankomt, of als er te weinig overzicht is, of als de zoveelste fietser of hardloper langs komt (weer vanwege de trigger stacking: op een gegeven moment kan Elco zich niet meer inhouden en rent hij er keffend achteraan). En ook gewoon tussendoor. Aanlijnen is dus geen voorspeller van een spannende situatie meer, het is gewoon een van de vele activiteiten onderweg, evenals een hand touch waarbij ze moeten springen, tussen m'n benen door rennen (zijn ze gelukkig klein genoeg voor ), even blijven op commando, even komen, samen dingen bekijken, twee keer achter een balletje of tak aan rennen, even zwemmen (of juist 'vandaag niet'). Kortom, we zijn veel samen bezig, maar ze hebben ook veel tijd voor hun eigen hondse dingen. Alleen maar aan een korte lijn meelopen is keihard werken. Werken kost energie, waardoor de zelfbeheersing op die wandeling ook weer afneemt. Als ik Elco vooral aan een korte lijn op mijn tempo zou laten lopen, zou hij ook bij alle honden echt ontploffen. Daar is namelijk geen ruimte meer voor. Hij moet OOK ontspannen onderweg. Niet eens zozeer rennen (daar heeft Gait veel meer behoefte aan), maar wel de bekende luchtjes opsnuiven, de veranderingen opmerken, hier een markering, daar een markering, etc. De wandeling is niet voor mij, maar voor de honden. Dat is HUN tijd. En ik mag meegenieten en zorgen dat het veilig en leuk blijft voor iedereen. Je bent niet de leider omdat je dat lijntje in je handen hebt en het eten betaalt. Je bent de leider omdat jij weet hoe het zit en de veiligheid verzorgt. Niet alleen voor de omgeving, maar vooral voor je hond.
Als ik dan lees dat je je hond niet te gespannen laat worden tijdens het achter andere honden aanlopen, dan denk ik: blijkbaar is je hond wel IETS gespannen, en in plaats van te belonen voor het kalm blijven met weer afstand nemen, zorg je dat de (lichte) spanning blijft en mogelijk zelfs oploopt. Zo versterk je het probleem, want zijn oplossing (kalm blijven) wordt niet beloond met een prettiger situatie. Nee, de situatie blijft gelijk of wordt nog spannender! En dan moet ie ook nog snoepjes zoeken waar hij de lol niet van inziet. Laat de standaard-ideeën los en kijk naar wat je hond echt nodig heeft: daadkracht van jou, en beloningen met zaken die VOOR HEM een beloning zijn. Ik kan Gait bijvoorbeeld nauwelijks blijer maken dan door met een licht sprongetje wijdbeens te gaan staan. Dan komt hij met 1 grote brede lach op me af stormen om er tussendoor te rennen en dan meteen naar mij om te draaien: wat een lol hebben we, hè, baas? En zo af en toe volgt er daarna nog een enorme knuffelsessie, gewoon midden op het pad. Voor Elco werkt dat helemaal niet. Die raakt daardoor juist verstoord, het haalt hem uit waar hij mee bezig is. Dat vindt hij alleen niet erg als er een bal of stok tevoorschijn gehaald wordt of als je hem roept om lekker een sloot in te duiken (en de combinatie is uiteraard de jackpot)

Ik heb even geen tijd om hier uitgebreid op te reageren nu, maar ik ga dit wel meenemen! Vind het een hele nuttige post, dankjewel.

Ik loop overigens met een dubbele riem. Een politielijn aan de halti en een flexlijn aan zijn tuig. Waar mogelijk loop ik in rustige open gebieden met een lange flexlijn en maak ik de lijn van de halti even los. Ik probeer hem wel de ruimte te geven om ‘lekker’ te kunnen genieten van het wandelen en niet alleen maar verplicht naast lopen. Mijn vader heeft hem overigens wél alleen kort naast zich, die vindt de flexlijn niks.

Cuddie_ schreef:

laeken schreef:

Cuddie_ schreef:

Dennenappel schreef:Laeken heeft gewoon echt gelijk.
En het gevaar van accepteren dat hij zo is zoals sommige zeggen zorgt ervoor dat het zo zal blijven.
Ik heb 13 jaar met een uitvallende hond gelopen.

Pas door mijn huidige honden op te voeden zie ik wat er verkeerd is gegaan.
Die hond was mijn alles maar ik had me voorgenomen Nooit meer.

Tuurlijk hoeven ze niet iedereen aardig te vinden maar uitvallen is gewoon asociaal gedrag of je nu bang bent of niet (denk ik ook niet trouwens) en dat doen we niet.
En dat hoeft geen eens een draai om je oren te zijn maar mijn Dat doen we niet! komt uit mijn tenen.
En ik ben nooit boos dus het werkt heeeel goed.

En dat jij vind dat je hond genoeg te doen heeft wil niet zeggen dat het zo is... vergeet die hele tuin maar.
Tuurlijk snap ik dat er een limiet aan je tijd zal zijn maar toch een hond die echt voldaan en moe is kun je beter handelen en zal daarbij weinig zin hebben om zo te doen.
Een quick fix is natuurlijk makkelijker dan meer tijd verdelen maar toch zit daar vaak de sleutel.

Maar ik leef heus met je mee, ik weet wat het is en dat was een ukkie.

Maar je kunt het heel ingewikkeld maken en blijven tobben of de posts van Laeken nog eens goed op je in laten werken.
Als je niet kunt geloven dat het zo eenvoudig kan zijn dan is word dat het ook niet. Hoe meer aandacht je hier aan besteedt hoe groter het word.

Dit geldt trouwens niet alleen voor uitvallen volgens mij want mijn collie zal niet gaan uitvallen bij te weinig uitdaging of tevredenheid maar die verzint wel wat anders.

Ik begrijp wat je bedoelt hoor.
Er zit inderdaad een limiet aan tijd, maar vooral ook aan het fysieke aspect op het moment. Ik doe wat ik kan, maar wegens bekkeninstabiliteit is het soms echt te veel. Op het moment loopt mijn vader een aantal keer per week met hem (en traint dan ook met hem dus). Mijn vader heeft om die reden óók 2 sessies gedaan met de gedragstherapeute, zodat we op 1 lijn zitten met de omgang. De andere dagen loop ik zelf. Ik meestal een uur, mijn vader eerder 1,5 uur. Meer trek ik niet op dit moment. Dit is eigenlijk al teveel. Vooral het uitvallen is veel te belastend voor mijn bekken.

Hoewel het zeker zo is dat honden laten merken als ze te weinig te doen hebben, de leo sloopt in dit geval. Toen hij één dag niet is gaan wandelen door omstandigheden, maar alleen in de tuin was geweest de hele dag, trok hij de volgende dag het hele hondenbed uit elkaar. Dat was duidelijk. Hij verveelde zich... had te weinig te doen gehad en was zijn energie niet kwijt.

Heb je je hond duidelijk aangeleerd dat wanneer hij behoorlijk fout gaat jij daar dan op een bepaalde manier paal en perk aan stelt? Stel jij bent thuis en de hond pakt iets om te slopen? Hoe corrigeer jij dat? Want ik snap heel prima dat jij een zo grote hond niet op een moment van uitvallen nog even kan mannen. Corrigeren is dan al zelfs heel erg lastig voor een sterke grote man. Je moet dat voor zijn en je hond moet een trigger kennen waarop een negatieve associatie zit. En als hij maar kijkt naar een andere hond zet je de trigger in zonder de negatieve associatie. Mijn herders wisten allemaal dat als ik geergerd zuchte ze op moesten passen.....

Want als jij loopt en je hond heft zijn staart of loert naar een andere hond in de verte is al het moment dat je heel duidelijk de leiding neemt en dit gedrag moet stoppen. Dan lukt het ook nog. Ik kom veel mensen tegen met grote uitvallende honden. Ik zie het al minuten lang aankomen. Kop gaat laag. Hond loert. Blijft al die tijd netjes naast de baas die helemaal niet reageert. Van mij had die hond al lang een HALLOOO, doen we niet! te horen gekregen. Je ziet dat uitvallen echt al van mijlenver aankomen en zodra de eerste signalen er zijn hoor je al de leiding te nemen.

Want wat iedereen ook zegt, waar het gedrag ook vandaan komt, wat je hond doet is uiterst respectloos naar jou toe. Totaal egoistisch en ontzettend stout. Welk gevoel er ook aan ten grondslag ligt dat moet je NOOIT accepteren. Jij wordt gesleurd. Je raakt bezeerd en je hond doet wat hij wil en ziet jou als poep aan het einde van de lijn. Daarom kan ik nooit akkoord gaan met dit gedrag bij mijn honden. Een goed getrainde hond doet dit nooit. Hoe bang ook. Geen enkele politiehond of geleidehond of werkende bordercollie of welke goed opgevoede hond ook vertoont zulk gedrag. Het zijn altijd de stuurloze schijt aan alles honden op dat moment. En dat mag je best wel doorbreken. Ook al is hij bang. Hij gedraagt zich. Dit is gevaarlijk.

Oh ja hoor, hij wordt verder heel consequent opgevoed. Als hij iets doet wat niet mag en ik zie het dan krijgt ie echt wel op zijn sodemieter. Dan deinst hij terug en gaat liggen, met een zeer onschuldig koppie.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben echt geen softie hoor. Begrijp dat dat zo overkomt omdat ik zo mild ben met dit gedrag. Maar dat is ook maar op advies van de gedragstherapeute. Hij is echt goed opgevoed verder en luistert zoals hij zou moeten. Hij focust op mij en hij heeft normaal altijd respect voor mij. Zo mag hij ook wild spelen met mijn partner (lees: tegen hem aan springen tijdens het spelen) en weet hij dondersgoed dat hij dit bij mij niet mag.
Ik ben verder heel consequent in mijn aanpak, nee is nee. Geen ruimte. Vanaf kleins af aan is hij opgevoed zoals ik wilde dat hij als volwassen hond zou worden.

Ik ben me eens goed aan het afvragen hoe ik jouw advies zou kunnen toepassen in dit geval...

Stel je loopt ergens en in de verte komt je een hond tegemoed. En hij gaat staren. Want ik weet zeker dat hij dat doet. En jij zegt he jongen....en je ziet geen enkele reactie in hem dan doorstaren. Als je dan eens de opvoeding meteen inzet. Want dan is hij eigenlijk aan het wegzakken. Al heel onbereikbaar en totaal in de verkeerde focus aan het zakken. Dan zodra hij jou aankijkt al moet dat door hem een tik tegen zijn wang te geven meteen prijzen en omdraaien. Jaaaaa mannetje. Dat is wat we gaan doen! Super brave hond. Daar kom je echt met wat geluk heel ver mee. Herkennen op welk moment je hond wegzakt uit jouw controle. En dat voor zijn of direct afkappen en je hond ook helpen door samen weg te lopen. Dan neem je de leiding ook overduidelijk.

Je geeft aan dat hij heel gemakkelijk op te voeden en te bereiken is. Dan zoek dat omslagpunt in de wandelingen en ben dat voor. Een hond die een hond in de verte ziet is misschien nog wel bereikbaar. En misschien is het wel zo dat je de hele wandeling zijn aandacht moet pakken. Want hoe relaxed jij ook zegt dat hij is. Wat er eerder ook al gezegd werd, hij schiet bomvol stresshormonen en dan kan hij niet tussentijds relaxt zijn. Dat kost tijd. Dat lichaam staat strak tijdens het uitvallen en zal daar ook echt enige tijd voor nodig hebben om weer kalm te zijn. Ik persoonlijk voorspel je dat je hond al in de stress schiet als jij de riem pakt. Dat is ook echt volkomen logisch want hij loopt of naast te lopen met jou of flipt. Dus of hij loopt naast je of hij schiet in de stress. Die hond kan niet stressloos wandelen. Dat bestaat echt niet. Die gedachte moet je loslaten. Als hij zou spelen, zwemmen en rennen met vriendjes dan gaat hij stressloos of met veel voorpret wandelen. In dit geval niet. Dat moet je echt van me aannemen. Ook al ziet hij er relaxed uit. Dus vanaf de deuropening al aandacht vragen is misschien een idee.

Fotogravinnetje schreef:Hoe vaak grijp je succesvol in vóórdat hij de fout in gaat? Dus niet als hij al iets doet dat niet mag, maar op het moment dat hij er aan begint te denken om het te doen?

Af en toe, vooral als het gaat om honden achter een omheining of een hond die echt flink op afstand is. Daar gaat hij niet zo snel van 0 naar 100 en kan ik hem nog verleiden tot focussen op mij of iets anders te doen. Als dit lukt dan wordt hij ook de hemel ingeprezen en knuffelen we even uitgebreid.

Omdat een hond wellicht niet snapt dat een hond achter een hek geen bedreiging vormt.

Bij geconditioneerde angstagressie heeft een hond geleerd dat uitvallen er (meestal) toe leidt dat die enge andere hond weggaat. Het is eigenlijk vrij makkelijk te onderscheiden van dominante agressie door de lichaamstaal die de hond erbij laat zien (afwisselend hoge en lage houding, stressignalen, soms terugdeinzen).

Dat is bij veel honden niet opeens weg door een hek.

Cuddie_ schreef:

Fotogravinnetje schreef:Hoe vaak grijp je succesvol in vóórdat hij de fout in gaat? Dus niet als hij al iets doet dat niet mag, maar op het moment dat hij er aan begint te denken om het te doen?

Af en toe, vooral als het gaat om honden achter een omheining of een hond die echt flink op afstand is. Daar gaat hij niet zo snel van 0 naar 100 en kan ik hem nog verleiden tot focussen op mij of iets anders te doen. Als dit lukt dan wordt hij ook de hemel ingeprezen en knuffelen we even uitgebreid.

Ik bedoel in huis. Dus niet met honden, maar in het verloop van een normale dag. Hoe vaak grijp je in voor hij doet wat niet mag en hoe vaak pas als hij het al doet of zelfs al gedaan heeft?

.

Stel je loopt ergens en in de verte komt je een hond tegemoed. En hij gaat staren. Want ik weet zeker dat hij dat doet. En jij zegt he jongen....en je ziet geen enkele reactie in hem dan doorstaren. Als je dan eens de opvoeding meteen inzet. Want dan is hij eigenlijk aan het wegzakken. Al heel onbereikbaar en totaal in de verkeerde focus aan het zakken. Dan zodra hij jou aankijkt al moet dat door hem een tik tegen zijn wang te geven meteen prijzen en omdraaien. Jaaaaa mannetje. Dat is wat we gaan doen! Super brave hond. Daar kom je echt met wat geluk heel ver mee. Herkennen op welk moment je hond wegzakt uit jouw controle. En dat voor zijn of direct afkappen en je hond ook helpen door samen weg te lopen. Dan neem je de leiding ook overduidelijk.

Je geeft aan dat hij heel gemakkelijk op te voeden en te bereiken is. Dan zoek dat omslagpunt in de wandelingen en ben dat voor. Een hond die een hond in de verte ziet is misschien nog wel bereikbaar. En misschien is het wel zo dat je de hele wandeling zijn aandacht moet pakken. Want hoe relaxed jij ook zegt dat hij is. Wat er eerder ook al gezegd werd, hij schiet bomvol stresshormonen en dan kan hij niet tussentijds relaxt zijn. Dat kost tijd. Dat lichaam staat strak tijdens het uitvallen en zal daar ook echt enige tijd voor nodig hebben om weer kalm te zijn. Ik persoonlijk voorspel je dat je hond al in de stress schiet als jij de riem pakt. Dat is ook echt volkomen logisch want hij loopt of naast te lopen met jou of flipt. Dus of hij loopt naast je of hij schiet in de stress. Die hond kan niet stressloos wandelen. Dat bestaat echt niet. Die gedachte moet je loslaten. Als hij zou spelen, zwemmen en rennen met vriendjes dan gaat hij stressloos of met veel voorpret wandelen. In dit geval niet. Dat moet je echt van me aannemen. Ook al ziet hij er relaxed uit. Dus vanaf de deuropening al aandacht vragen is misschien een idee.

Ja de aandacht vragen bij een hond in de verte doe ik inderdaad ook. En dat doet hij goed. Want in de verte is niet zo eng.
Nee hij zal vast stresshormoon in zich hebben ja.. het zal zich vast opbouwen. Hij ‘oogt’ relaxed tijdens het wandelen in ieder geval, als hij geen honden tegenkomt.. maar inderdaad, helemaal ontspannen zal hij vast niet zijn nee. Dat klopt.

Nanna schreef:Als het dan echt angst is, waarom gaat hij dan uit zijn stekker vanwege een hond achter een hek?
Ik heb een teef die bang is voor andere honden maar zij begrijpt dat een hond achter een omheining geen bedreiging vormt dus daar durft ze dan gewoon langs.

Zoals anderen al aangeven maakt het voor een hond met angst niet altijd een verschil.
Waarom het bij hem wel vaker goed gaat in zo’n geval is niet zozeer omdat hij snapt dat er een hekje tussenzit, maar omdat de hond gewoon stil staat. Ze lopen niet op hem af. En dan vindt hij het minder eng en is dan beter bereikbaar.
Als een hond vanachter het hek uitvalt of als een achterlijke blaffend langs de omheining gaat rennen, komen we weer in de paniek-modus.

Maakt hij eigenlijk nog verschil tussen grote en kleine honden, zo van die kleintjes zijn minder eng of niet?

Fotogravinnetje schreef:

Cuddie_ schreef:

Fotogravinnetje schreef:Hoe vaak grijp je succesvol in vóórdat hij de fout in gaat? Dus niet als hij al iets doet dat niet mag, maar op het moment dat hij er aan begint te denken om het te doen?

Af en toe, vooral als het gaat om honden achter een omheining of een hond die echt flink op afstand is. Daar gaat hij niet zo snel van 0 naar 100 en kan ik hem nog verleiden tot focussen op mij of iets anders te doen. Als dit lukt dan wordt hij ook de hemel ingeprezen en knuffelen we even uitgebreid.

Ik bedoel in huis. Dus niet met honden, maar in het verloop van een normale dag. Hoe vaak grijp je in voor hij doet wat niet mag en hoe vaak pas als hij het al doet of zelfs al gedaan heeft?

Vrijwel altijd? Hij doet bijna nooit iets dat niet mag. Maar bijvoorbeeld als hij erg enthousiast is als ik binnenkom (en dan weet ik dat hij dolgraag zou willen springen) dan waarschuw ik hem al dat hij rustig moet zijn en blijft hij ook laag. Hij mag niet bij de tafel als wij eten, komt hij aangelopen en duidelijk met de intentie om zijn hoofd erbij op tafel te leggen, dan wordt hij al gecorrigeerd en druipt hij weer af.
Ik probeer eigenlijk altijd gedrag voor te zijn.
Maar áls hij iets doet wat niet mag, is dat meestal in de tijd dat wij niet thuis zijn.

Edit: als ik hem iets zie doen (bv tegen aanrecht aanspringen omdat er iets lekkers vanaf te graaien valt, dan krijgt hij flink op zn kop. Als hij iets heeft gedaan (bv ik kom thuis en hij heeft een mand uit elkaar getrokken) dan reageer ik niet. Achteraf straf ik niet.

S@ndr@ schreef:Maakt hij eigenlijk nog verschil tussen grote en kleine honden, zo van die kleintjes zijn minder eng of niet?

Nee.. kleintjes zijn ook doodeng.

o.k dan houdt t op anders zou je kunnen beginnen met kleine hondjes om dichterbij te naderen, maar dat gaat nu niet op

En bij een hondenschool of kynologenclub trainen? Eerst alleen op het veld, aandacht voor jou, dan op afstand 1 (brave) hond erbij, en zo uitbreiden tot je in een groep kan lopen? Zo hebben wij dat op de club wel bij een hele hond-angstige hond gedaan in ieder geval. Heeft wel lang geduurd, maar zo heeft ze wel geleerd dat ze niets met andere honden moet. Ik heb begrepen dat dit zich op de dagelijkse wandelingen ook heeft uitbetaald.

Doet hij het ook op een hoger tempo trouwens? Met 1 van onze honden kan ik in wandeltempo geen honden passeren omdat ze op de grond gaat liggen wachten tot ze voorbij zijn (wel kwispelend, maar ze laat zich echt als dood gewicht vallen) maar alleen met een boog eromheen (is logisch hoor, maar soms heb je niet genoeg ruimte). Aan de fiets, dus rennend, doet ze dat niet.

Doyaquba schreef:En bij een hondenschool of kynologenclub trainen? Eerst alleen op het veld, aandacht voor jou, dan op afstand 1 (brave) hond erbij, en zo uitbreiden tot je in een groep kan lopen? Zo hebben wij dat op de club wel bij een hele hond-angstige hond gedaan in ieder geval. Heeft wel lang geduurd, maar zo heeft ze wel geleerd dat ze niets met andere honden moet. Ik heb begrepen dat dit zich op de dagelijkse wandelingen ook heeft uitbetaald.

Doet hij het ook op een hoger tempo trouwens? Met 1 van onze honden kan ik in wandeltempo geen honden passeren omdat ze op de grond gaat liggen wachten tot ze voorbij zijn (wel kwispelend, maar ze laat zich echt als dood gewicht vallen) maar alleen met een boog eromheen (is logisch hoor, maar soms heb je niet genoeg ruimte). Aan de fiets, dus rennend, doet ze dat niet.

Bij de puppycursus had hij constante focus op mij. De vrouw die de cursus gaf zei nog ‘je snapt dat jij zijn hele wereld bent he?!’ Hij was zo alert naar mij. Niks anders interesseerde hem.
Ik moest hem wel wat verder bij de andere honden weghouden, want als een hond te dichtbij kwam, hapte hij ( de ‘ga weg!’ ). Op afstand om de andere honden heen lopen ging goed, honden op afstand om hem heen vond hij niet prettig. Iets te dichtbij was wederom happen.

Hoger tempo weet ik niet. Ik kan op het moment niet rennen en hem naast de fiets zetten weet ik niet of veilig is haha

Is hij ooit iets van sociaal geweest?

Ik weet niet of je een partner hebt, maar doet hij daarbij hetzelfde (als jij dus niet in de buurt bent)? De hond van mijn oma doet dat namelijk ook als andere honden te dicht bij haar komen...happen. Maar die beschermt haar dus echt...is een ongesocialiseerde herplaatser, dus dat is bij jou niet zo het geval, maar het gedrag lijkt erop.

Vraag me hetzelfde af als laeken, heeft hij als pup wel eens gewoon op sociale manier andere honden benaderd? Of is het dus altijd al zo?

laeken schreef:Is hij ooit iets van sociaal geweest?

Hij is heel goed gesocialiseerd bij de fokker, daar ligt het niet aan. Die hebben alles met de pups gedaan en waren daar super gedreven in.

Maar nee, hij heeft nooit naar andere honden getrokken.
Edit: hij leek niet echt bang als kleine pup. Maar hij negeerde andere honden. Heeft daar nooit mee willen spelen en hoe ouder hij werd hoe meer hij het ontweek. Ik liep ca 3 keer per dag door het losloopgebied in de buurt met hun alle 3 en mijn andere honden speelden met alles wat langskwam en hij nooit. Met geen enkele hond.

Doyaquba schreef:Ik weet niet of je een partner hebt, maar doet hij daarbij hetzelfde (als jij dus niet in de buurt bent)? De hond van mijn oma doet dat namelijk ook als andere honden te dicht bij haar komen...happen. Maar die beschermt haar dus echt...is een ongesocialiseerde herplaatser, dus dat is bij jou niet zo het geval, maar het gedrag lijkt erop.

Vraag me hetzelfde af als laeken, heeft hij als pup wel eens gewoon op sociale manier andere honden benaderd? Of is het dus altijd al zo?

Hij doet bij iedereen hetzelfde, mijn partner heeft met hem gelopen, mijn pa, mijn moeder én de gedragstherapeute. Bij iedereen zelfde uitkomst. Geen verschil.

Boutje schreef:

Cuddie_ schreef:

laeken schreef:Is hij ooit iets van sociaal geweest?

Hij is heel goed gesocialiseerd bij de fokker, daar ligt het niet aan. Die hebben alles met de pups gedaan en waren daar super gedreven in.

Maar nee, hij heeft nooit naar andere honden getrokken.
Edit: hij leek niet echt bang als kleine pup. Maar hij negeerde andere honden. Heeft daar nooit mee willen spelen en hoe ouder hij werd hoe meer hij het ontweek. Ik liep ca 3 keer per dag door het losloopgebied in de buurt met hun alle 3 en mijn andere honden speelden met alles wat langskwam en hij nooit. Met geen enkele hond.

Nu ik dit lees...
Mijn Jinn.
Super met roedel eigen honden, na een week of 2.
De rest wou ze niks (oke, behalve na langere tijd enkele vriendjes).
En ze viel ook serieus uit, angstagressie.
Maar Jinn was een border collie, kon ik fysiek aan.

De oplossing lag uiteindelijk in voorkomen. Ze wou geen contact met andere honden. Dus ze moest de ruimte krijgen om dit niet te moeten en er ook zeker van zijn dat ik zorgde dat er geen andre honden in haar bubbel kwamen. En die bubbel was best groot.
En ht uitvallen ging van niks naar alles in een halve seconde. Eerste teken van spanning bleek, nog voor het fixeren, een verstrakking aan de staartbasis te zijn, dan kon ik haar nog net bereiken, eens fixerend niet meer dus "look at that" moest VOOR het fixeren. Anders werd het schrap zettne en negeren want toch niks meer aan te doen. Maar een leo houd ik dan niet, 17 kilo border wel.
Andere hond zien op afstand is naar mij kijken en belonen (doe je al) EN ik tussen haar en de andere hond (doe je ook al) EN meer afstand nemen. Op een rustige manier. "Ja meisje, ik zie het, het is oke, ik los het voor je op" . Zo iets.
Jinn heeft tot haar dood nooit met andere honden gekund. Maar ze had wel voldoende vertrouwen in me om vb wedstrijd agility te lopen en goed ook. Spelletje was ook leuker dan al het andere. En ze luisterde... kon haar altijd bij me roepen en 99,9 procent van de tijd in een seconde laten liggen. Maar dat hondje heeft me bloed zweet en tranen gekost, dat wel.

Maar met Nanook lukt dit dus niet, is eerder dominatie mee gemoeid dan angst denk ik...

Klinkt wel een beetje hetzelfde ja. En is inderdaad voor een groot deel wat ik doe/probeer te doen.
Proberen te voorkomen altijd, zo veel mogelijk afstand ook. Als dit niet kan, draaien zo snel als kan en wederom proberen te voorkomen.
Of zoals vandaag gewoon gaan wandelen als het stortregent, dan is er werkelijk geen hond buiten en kunnen wij lekker aan de lange lijn door de plasjes hobbelen hahaha

Maar klinkt niet heel hoopvol zo, ik hoopte heel erg dat ik hem ooooit zo ver ging krijgen andere honden gewoon te negeren.. maar dat is dus misschien niet haalbaar?

Cuddie_ schreef:Ja de aandacht vragen bij een hond in de verte doe ik inderdaad ook. En dat doet hij goed. Want in de verte is niet zo eng.
Nee hij zal vast stresshormoon in zich hebben ja.. het zal zich vast opbouwen. Hij ‘oogt’ relaxed tijdens het wandelen in ieder geval, als hij geen honden tegenkomt.. maar inderdaad, helemaal ontspannen zal hij vast niet zijn nee. Dat klopt.

En wat doe je dan daarna?

Afstand helpt inderdaad bij honden die uit angst uitvallen en toen ik begon met trainen met Amy was meer afstand ook de grootste beloning die ik haar kon geven. Goed zo, hondje gezien, voertje incasseren en lekker weg uit de situatie, nog rúim voordat we op het punt kwamen dat ze het überhaupt spannend ging vinden. Pas toen ik merkte dat er steeds meer ontspanning was en die hele hond in de verte haar eigenlijk koud liet, ben ik heel langzaam de afstand gaan verkleinen. En nóg pas veel later ben ik gaan oefenen met de aangelijnde sociale wandelingen. Als ik te snel ging, merkte ik dat direct aan haar, dan reageerde ze direct weer meer gespannen als ze een vreemde hond zag. Natuurlijk merkte ik het ook als ze op andere vlakken stress had gehad, dan reageerde ze ook snel heftiger op het zien van andere honden.
Dit is niet een methode waarbij je in dagen of een week een resultaat moet verwachten. De hele associatie die de hond heeft bij het zien van andere honden moet veranderen en hij moet leren dat jij ervoor zorgt dat er voldoende afstand is zodat hij zich niet ongemakkelijk hoeft te voelen. Een deel van het gedrag is bovendien al ingesleten (geconditioneerd) omdat het zo effectief is. Dat zijn echt processen die hun tijd nodig hebben en tijdsdruk werkt denk ik alleen maar averechts.

Misschien kun je in ieder geval voor de laatste periode van je zwangerschap en de eerste periode na je bevalling het zo regelen dat hij door anderen uitgelaten wordt, aangezien dit nu vooral de factor is die voor de tijdsdruk zorgt? Of alleen met hem naar plekken toe gaan waar je echt geen andere (loslopende) honden tegenkomt en genoeg overzicht hebt om de afstand altijd groot te kunnen houden?

DeDiana schreef:

Cuddie_ schreef:Ja de aandacht vragen bij een hond in de verte doe ik inderdaad ook. En dat doet hij goed. Want in de verte is niet zo eng.
Nee hij zal vast stresshormoon in zich hebben ja.. het zal zich vast opbouwen. Hij ‘oogt’ relaxed tijdens het wandelen in ieder geval, als hij geen honden tegenkomt.. maar inderdaad, helemaal ontspannen zal hij vast niet zijn nee. Dat klopt.

En wat doe je dan daarna?

Afstand helpt inderdaad bij honden die uit angst uitvallen en toen ik begon met trainen met Amy was meer afstand ook de grootste beloning die ik haar kon geven. Goed zo, hondje gezien, voertje incasseren en lekker weg uit de situatie, nog rúim voordat we op het punt kwamen dat ze het überhaupt spannend ging vinden. Pas toen ik merkte dat er steeds meer ontspanning was en die hele hond in de verte haar eigenlijk koud liet, ben ik heel langzaam de afstand gaan verkleinen. En nóg pas veel later ben ik gaan oefenen met de aangelijnde sociale wandelingen. Als ik te snel ging, merkte ik dat direct aan haar, dan reageerde ze direct weer meer gespannen als ze een vreemde hond zag. Natuurlijk merkte ik het ook als ze op andere vlakken stress had gehad, dan reageerde ze ook snel heftiger op het zien van andere honden.
Dit is niet een methode waarbij je in dagen of een week een resultaat moet verwachten. De hele associatie die de hond heeft bij het zien van andere honden moet veranderen en hij moet leren dat jij ervoor zorgt dat er voldoende afstand is zodat hij zich niet ongemakkelijk hoeft te voelen. Een deel van het gedrag is bovendien al ingesleten (geconditioneerd) omdat het zo effectief is. Dat zijn echt processen die hun tijd nodig hebben en tijdsdruk werkt denk ik alleen maar averechts.

Misschien kun je in ieder geval voor de laatste periode van je zwangerschap en de eerste periode na je bevalling het zo regelen dat hij door anderen uitgelaten wordt, aangezien dit nu vooral de factor is die voor de tijdsdruk zorgt? Of alleen met hem naar plekken toe gaan waar je echt geen andere (loslopende) honden tegenkomt en genoeg overzicht hebt om de afstand altijd groot te kunnen houden?

Daarna kiezen we een route die er voor zorgt dat we niet dichtbij hoeven komen. Denk dat je inderdaad gelijk hebt en dat ik maar moet proberen er het beste van te maken en zo veel mogelijk te blijven oefenen (of laten oefenen) en hopen dat het ooit wat beter gaat zijn.

Cuddie_ schreef:

S@ndr@ schreef:Je zegt dat hij een jaar is, het echte volwassen worden moet nog komen , deze groters zijn zo laat echt volwassen dus ik zou trainen op het moment dat er geen druk en spanning is.. laat hem kijken naar je beloon contact zoeken , alle keren weer.. is het te spannend voor hem en hij wil weg , sla een zijpad in, ga de andere kant op en zodra hij aandacht heeft voor je en naar je kijkt beloon hem dan,, is hij echt te sterk zou ik ook gaan voor een halti of een gentle leader, lees je wel even goed in en wen heb positief aan.

we zijn zo geneigd om te gaan trainen daar waar t fout gaat, terwijl t simpeler is om in het dagelijks leven als het nog niet fout gaat de goede dingen steeds te bekrachtigen zodat hij snapt wat wel wenselijk is en dat een 2 de natuur word en dat uit te bouwen , steeds meer en ook dus in spannende situaties er steeds weer een appel op te doen

Dit is eigenlijk ook wat we doen. Focus op mij = belonen. Naar de hond kijken maar niet uitvallen = belonen. Neus op de grond = belonen etc.
De hele focus ligt inderdaad op het goede gedrag en belonen. We doen niks met het 'negatieve' gedrag. We reageren verder niet op het uitvallen, we proberen hem weer op ons te laten focussen door bijvoorbeeld het commando 'draai om' en de hond mee te nemen de andere kant op. Ook hier wordt hij weer beloond als hij zich mee laat nemen.

Halti heeft hij. Dit hebben we rustig aangeleerd door hem in het begin alleen de halti om te doen met loslopen (dus 0 druk), totdat hij dit helemaal oke vond. Daarna hebben we en dit langzaam opgebouwd met kleine stukjes de riem eraan, tot hij nu zonder problemen met een los lijntje aan de halti loopt.

Heb je dat blauw gemaakte zinnetje van S@ndr@ gelezen?
Ik denk dat ze iets heel belangrijks adviseert
Begin met dit soort oefeningen (focus, contact) juist als er géén andere hond in zicht is en er géén spanning is.

En nog een vraag:
Je schrijft dat je met een halti bij hem om loopt.
Valt hij ook uit aan die halti?

Nou ja, bij Amy gaat het dus véél, véél beter. Ze valt niet meer uit en al staat ze over het algemeen niet te popelen als ze vreemde honden ziet (ik doe haar dus geen plezier met een druk losloopgebied vol met losgeslagen projectielen) en blijft ze een kennismaking wel wat spannend vinden, dat gaat verder wel gewoon goed. Ik kan nu gewoon met haar hier in de wachtruimte van de dierenarts staan met drie vreemde honden, terwijl de wachtruimte 2 x 3 meter is Jaren geleden was twintig meter soms al te dichtbij.
Amy is in tegenstelling tot jouw hond wel sociaal en vindt het ook leuk om met andere honden te spelen, het ijs moet alleen eerst even gebroken worden. Ook dat ijs brak wel steeds sneller, nu is ze meestal binnen een halve minuut of zo wel relaxt met een vreemde hond, dat duurde eerder veel langer en moest met meer beleid. Enkel van heel drukke en opdringerige honden wil ze nog steeds niets weten, maar dat vinden al mijn andere (niet-uitvallende) honden ook heel stom.

ranetje schreef:

Cuddie_ schreef:

S@ndr@ schreef:Je zegt dat hij een jaar is, het echte volwassen worden moet nog komen , deze groters zijn zo laat echt volwassen dus ik zou trainen op het moment dat er geen druk en spanning is.. laat hem kijken naar je beloon contact zoeken , alle keren weer.. is het te spannend voor hem en hij wil weg , sla een zijpad in, ga de andere kant op en zodra hij aandacht heeft voor je en naar je kijkt beloon hem dan,, is hij echt te sterk zou ik ook gaan voor een halti of een gentle leader, lees je wel even goed in en wen heb positief aan.

we zijn zo geneigd om te gaan trainen daar waar t fout gaat, terwijl t simpeler is om in het dagelijks leven als het nog niet fout gaat de goede dingen steeds te bekrachtigen zodat hij snapt wat wel wenselijk is en dat een 2 de natuur word en dat uit te bouwen , steeds meer en ook dus in spannende situaties er steeds weer een appel op te doen

Dit is eigenlijk ook wat we doen. Focus op mij = belonen. Naar de hond kijken maar niet uitvallen = belonen. Neus op de grond = belonen etc.
De hele focus ligt inderdaad op het goede gedrag en belonen. We doen niks met het 'negatieve' gedrag. We reageren verder niet op het uitvallen, we proberen hem weer op ons te laten focussen door bijvoorbeeld het commando 'draai om' en de hond mee te nemen de andere kant op. Ook hier wordt hij weer beloond als hij zich mee laat nemen.

Halti heeft hij. Dit hebben we rustig aangeleerd door hem in het begin alleen de halti om te doen met loslopen (dus 0 druk), totdat hij dit helemaal oke vond. Daarna hebben we en dit langzaam opgebouwd met kleine stukjes de riem eraan, tot hij nu zonder problemen met een los lijntje aan de halti loopt.

Heb je dat blauw gemaakte zinnetje van S@ndr@ gelezen?
Ik denk dat ze iets heel belangrijks adviseert
Begin met dit soort oefeningen (focus, contact) juist als er géén andere hond in zicht is en er géén spanning is.

En nog een vraag:
Je schrijft dat je met een halti bij hem om loopt.
Valt hij ook uit aan die halti?

Zoals ik al eerder benoemd heb doe ik dat ook. Ik doe iedere wandeling oefeningen met hem zonder honden in de buurt. En thuis in de tuin.

Ja hij valt ook uit aan de halti, maar dat wist je al want andere zou ik dit hele topic niet hebben gestart als dat niet het geval was. Vertel, wat wil je vertellen daarover? Ik vind het zelf namelijk ook niet ideaal hoor, maar zonder kan ik hem gewoon niet houden dus op het moment heb ik gewoon echt geen keus.

DeDiana schreef:Nou ja, bij Amy gaat het dus véél, véél beter. Ze valt niet meer uit en al staat ze over het algemeen niet te popelen als ze vreemde honden ziet (ik doe haar dus geen plezier met een druk losloopgebied vol met losgeslagen projectielen) en blijft ze een kennismaking wel wat spannend vinden, dat gaat verder wel gewoon goed. Ik kan nu gewoon met haar hier in de wachtruimte van de dierenarts staan met drie vreemde honden, terwijl de wachtruimte 2 x 3 meter is Jaren geleden was twintig meter soms al te dichtbij.
Amy is in tegenstelling tot jouw hond wel sociaal en vindt het ook leuk om met andere honden te spelen, het ijs moet alleen eerst even gebroken worden. Ook dat ijs brak wel steeds sneller, nu is ze meestal binnen een halve minuut of zo wel relaxt met een vreemde hond, dat duurde eerder veel langer en moest met meer beleid. Enkel van heel drukke en opdringerige honden wil ze nog steeds niets weten, maar dat vinden al mijn andere (niet-uitvallende) honden ook heel stom.

Oke dat klinkt wel beter ja!
Maar inderdaad wel een andere instelling vanuit de hond. De wil om samen te spelen zal waarschijnlijk wel veel schelen. Dat geluk heb ik helaas niet met de loebes.

Cuddie_ schreef:

ranetje schreef:

Cuddie_ schreef:

S@ndr@ schreef:Je zegt dat hij een jaar is, het echte volwassen worden moet nog komen , deze groters zijn zo laat echt volwassen dus ik zou trainen op het moment dat er geen druk en spanning is.. laat hem kijken naar je beloon contact zoeken , alle keren weer.. is het te spannend voor hem en hij wil weg , sla een zijpad in, ga de andere kant op en zodra hij aandacht heeft voor je en naar je kijkt beloon hem dan,, is hij echt te sterk zou ik ook gaan voor een halti of een gentle leader, lees je wel even goed in en wen heb positief aan.

we zijn zo geneigd om te gaan trainen daar waar t fout gaat, terwijl t simpeler is om in het dagelijks leven als het nog niet fout gaat de goede dingen steeds te bekrachtigen zodat hij snapt wat wel wenselijk is en dat een 2 de natuur word en dat uit te bouwen , steeds meer en ook dus in spannende situaties er steeds weer een appel op te doen

Dit is eigenlijk ook wat we doen. Focus op mij = belonen. Naar de hond kijken maar niet uitvallen = belonen. Neus op de grond = belonen etc.
De hele focus ligt inderdaad op het goede gedrag en belonen. We doen niks met het 'negatieve' gedrag. We reageren verder niet op het uitvallen, we proberen hem weer op ons te laten focussen door bijvoorbeeld het commando 'draai om' en de hond mee te nemen de andere kant op. Ook hier wordt hij weer beloond als hij zich mee laat nemen.

Halti heeft hij. Dit hebben we rustig aangeleerd door hem in het begin alleen de halti om te doen met loslopen (dus 0 druk), totdat hij dit helemaal oke vond. Daarna hebben we en dit langzaam opgebouwd met kleine stukjes de riem eraan, tot hij nu zonder problemen met een los lijntje aan de halti loopt.

Heb je dat blauw gemaakte zinnetje van S@ndr@ gelezen?
Ik denk dat ze iets heel belangrijks adviseert
Begin met dit soort oefeningen (focus, contact) juist als er géén andere hond in zicht is en er géén spanning is.

En nog een vraag:
Je schrijft dat je met een halti bij hem om loopt.
Valt hij ook uit aan die halti?

Zoals ik al eerder benoemd heb doe ik dat ook. Ik doe iedere wandeling oefeningen met hem zonder honden in de buurt. En thuis in de tuin.

Ja hij valt ook uit aan de halti, maar dat wist je al want andere zou ik dit hele topic niet hebben gestart als dat niet het geval was. Vertel, wat wil je vertellen daarover? Ik vind het zelf namelijk ook niet ideaal hoor, maar zonder kan ik hem gewoon niet houden dus op het moment heb ik gewoon echt geen keus.

Doe niet zo fel, ik val je niet aan.
Je was voor mij kennelijk niet duidelijk genoeg in eerdere uitleg.
Voor wat betreft die halti.
Ik vind het uitstekend dat je dat ding gebruikt, dus ook daar val ik je helemaal niet op aan.

Ik begrijp niet helemaal hoe hij nog zo kan uitvallen met die halti om.
Dus ik ga me daar zonder zoiets te hebben gezien ook niet verder over uitlaten.

Doe niet zo fel, ik val je niet aan.
Je was voor mij kennelijk niet duidelijk genoeg in eerdere uitleg.
Voor wat betreft die halti.
Ik vind het uitstekend dat je dat ding gebruikt, dus ook daar val ik je helemaal niet op aan.

Ik begrijp niet helemaal hoe hij nog zo kan uitvallen met die halti om.
Dus ik ga me daar zonder zoiets te hebben gezien ook niet verder over uitlaten.

Dat was niet fel bedoeld, mijn excuses als dat zo overkwam. Ik ging er vanuit dat dat logisch was, gezien er geen probleem was als hij met halti níet zou uitvallen. Kon me voorstellen dat je het slecht vond voor zn arme neus ofzo.. ben zelf namelijk ook helemaal geen voorstander van zo veel druk op de neus. Maar goed, voor nu heb ik echt geen andere optie.