Het HondenForum

ranetje schreef:

Manuma schreef:Laatst zagen we een vrouw met een herder aan komen. Hij zette Uma naast zich en ging zelf breder lopen. De herder viel uit en kwam bijna voorbij mijn vriend, die vrouw erachteraan sleurend.
Zodra ze voorbij was draaide hij zich om naar mij: 'je zag toch al van meters ver dat dit zou gebeuren? Hoe kan zij dat nou niet zien?'
Hij heeft zoveel geleerd.

Een echt hondenmens.
Wat goed van hem

Komisch, dit herken ik heel erg. Man had geen idee toen Rex kwam en nu kan hij ook dat soort dingen opeens zeggen. Maar ondertussen wel mopperen op 'hondenmensen' hoor, dat wel. Want dat wil ie niet zijn.

Mijn man wilde geen hond, maar toen we Dushi eenmaal hadden was hij gek op haar en zij op hem. Lizzie en hij zit ook helemaal goed, maar Keetje heeft een dikke voorkeur voor mij. Zij gaat niet eens met hem mee de gang in om de riem te pakken als ik in de woonkamer zit. Dat komt omdat ik in de ochtend altijd met de honden naar het bos ga. Mijn man doet de korte wandelingen als ik werk. We betalen overigens samen de kosten, en hij knuffelt net zoveel met de honden als ik. Ik ben wel degene van de opvoeding.

Het langst dat ik geen hond heb gehad is denk ik een maand geweest, toen Marco kwam had ik die dus ook.
Hij had katten en nam die mee nu ben ik ook gek op katten en hij op honden we doen ook alles samen, hij is gelukkig ook gek op dieren net als ik

2 honden, berners, mijn man gaat alleen af en toe mee wandelen of als ik erg ziek ben gaat hij er ook mee buiten

verder doe ik alles, eten, spelen, medicatie geven enz

hij knuffelt meer met de honden wat ik weer minder doe

voor hem hoeft honden niet perse, is eigenlijk mijn hobby

Hier beiden honden liefhebbers. Als dat niet zo was gebleken toen we elkaar leerden kennen was het voorbij geweest voordat het was begonnen.
Verzorging, eten, uitlaten, trainen en al het andere lief en leed wat erbij komt kijken delen we samen. Ik zou het niet anders willen of kunnen ook.
Een of andere fluthobby zoals gamen of hardlopen, prima als je dat niet deelt. Zoiets essentieels als het samenleven met overige gezinsleden ga je in mijn ogen niet in je eentje 'met zijn tweeën' lopen te doen, donder dan maar gewoon helemaal op.

Ik doe vrijwel alles alleen met de honden, mijn vriendin laat er af en toe 2 uit in de ochtend maar dat is het dan ook wel.

Toen ik mijn huidige man leerde kennen had ik 10 cockers. Hij vond het wel gaaf eigenlijk. Dat ik regelmatig naar het buitenland ging voor een dekking of pup vond hij geweldig. Een show ziet hij voornamelijk als een competitie, ik als een gezellig uitje. Vakantie zonder hond is voor geen optie, dus kochten we een Finca in Spanje zodat ze altijd mee kunnen.
Kortom...hij heeft zich aangepast aan mijn hobby.....

Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

Haha ik zou heel snel last van hem krijgen denk ik

malinois schreef:

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

Haha ik zou heel snel last van hem krijgen denk ik

Ik heb t nog 18 jaar vol gehouden. En de honden ook

Budkes schreef:

malinois schreef:

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

Haha ik zou heel snel last van hem krijgen denk ik

Ik heb t nog 18 jaar vol gehouden. En de honden ook

Dat vind ik heel knap

Cleva schreef:

Budkes schreef:last van daf ze door het beeld liepen

Oh god, zo'n kijkbuiskind. Daar kan ik niet tegen.

Ik heb een keer een blauwe maandag kennis gehad met een jongen die had bedacht dat het interessant was dat hij van rugby hield.
En dan niet voor de korte broekjes maar omdat het een verschrikkelijk belangrijke en interessante sport was.

Ik zou koken en dan gingen we eten en kletsen maar hij moest eerst De Wedstrijd zien.
Zat hij op zijn verdrietige bankje om beurten Ja! Nee! Ja! Nee! te roepen.

Ik heb een boterham voor hem gesmeerd en ben weggegaan.

had ik dat ook maar gedaan.

Cleva schreef:

Budkes schreef:last van daf ze door het beeld liepen

Oh god, zo'n kijkbuiskind. Daar kan ik niet tegen.

Ik heb een keer een blauwe maandag kennis gehad met een jongen die had bedacht dat het interessant was dat hij van rugby hield.
En dan niet voor de korte broekjes maar omdat het een verschrikkelijk belangrijke en interessante sport was.

Ik zou koken en dan gingen we eten en kletsen maar hij moest eerst De Wedstrijd zien.
Zat hij op zijn verdrietige bankje om beurten Ja! Nee! Ja! Nee! te roepen.

Ik heb een boterham voor hem gesmeerd en ben weggegaan.

hahaha! Ik had niet eens die boterham gesmeerd

Budkes schreef:

malinois schreef:

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

Haha ik zou heel snel last van hem krijgen denk ik

Ik heb t nog 18 jaar vol gehouden. En de honden ook

Sodeknetter ! Wat een gezeik en wat lang! Ik moet er niet aan denken. Ik heb trouwens wel last van de scheten, maar dat is met recht hoor: als Lais een scheet laat (en dat doet ze best vaak) dan is het echt net alsof er een enorme rioolput opengetrokken wordt . En ik heb een heel sterk reukvermogen, dat is een beetje jammer .

Nanna schreef:

Zamunda schreef: Ik heb trouwens wel last van de scheten, maar dat is met recht hoor: als Lais een scheet laat (en dat doet ze best vaak) dan is het echt net alsof er een enorme rioolput opengetrokken wordt . En ik heb een heel sterk reukvermogen, dat is een beetje jammer .

Ik vind het ook smerig maar dat is wat anders dan er volcontinu over te klagen en te mauwen.
We hadden ooit deftig werkgerelateerd bezoek en we hadden opperhoofd scheten laten Charles nog Die lag dus precies met de bruine vuurmond richting bezoek en ik hoor ook opeens pffffffooeeeee uit die kont komen. Het bezoek verbleekte. Ik kreeg de slappe lach en meneer Nanna van de weeromstuit ook.
Van zulke dingen moet je gewoon de humor inzien.

Hahaha ja geweldig . Ik mopper er weleens over maar nooit met de ondertoon dat die beesten weg moeten of ik last van ze heb, meer nepboos op die vieze stinkhond (en dan vooral als je inderdaad die pfffffffffff al hoort ).

Valt eigenlijk heel erg mee, maar als Naap een paar uur in de afgesloten hal ligt te slapen, hangt er toch een lichte windjesgeur.
Hij laat ook altijd een scheet als hij van de bank af stapt en zich even uitrekt met z'n voorpoten op de grond.

En die twee kleintjes in de auto, daar houden ze niet van. Zus draait ook zo een spanningsdrol, kun je helemaal je lol op

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

je hebt hem zelfs nog eens mee gesleept naar het hondenveld. Maar ja hij moest altijd weg sigaretten halen

dagmar88 schreef:Valt eigenlijk heel erg mee, maar als Naap een paar uur in de afgesloten hal ligt te slapen, hangt er toch een lichte windjesgeur.
Hij laat ook altijd een scheet als hij van de bank af stapt en zich even uitrekt met z'n voorpoten op de grond.

En die twee kleintjes in de auto, daar houden ze niet van. Zus draait ook zo een spanningsdrol, kun je helemaal je lol op

Oh dat doet Ravi ook, maar die stinken niet dus daar moet ik alleen maar om lachen .

Als Lais weer eens bezig is dan wil je echt die ruimte niet in .

janinca2002 schreef:

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

je hebt hem zelfs nog eens mee gesleept naar het hondenveld. Maar ja hij moest altijd weg sigaretten halen

Ja je probeert wat he

Zamunda schreef:

dagmar88 schreef:Valt eigenlijk heel erg mee, maar als Naap een paar uur in de afgesloten hal ligt te slapen, hangt er toch een lichte windjesgeur.
Hij laat ook altijd een scheet als hij van de bank af stapt en zich even uitrekt met z'n voorpoten op de grond.

En die twee kleintjes in de auto, daar houden ze niet van. Zus draait ook zo een spanningsdrol, kun je helemaal je lol op

Oh dat doet Ravi ook, maar die stinken niet dus daar moet ik alleen maar om lachen .

Als Lais weer eens bezig is dan wil je echt die ruimte niet in .

Dat heeft Droef als hij op de bank gaat liggen. Al gaat hij niet liggen maar hij laat zichzelf gewoon vallen. Dan ploft hij en tegelijkertijd hoor je dan echt pfroet. Gelukkig stinkt hij (meestal) niet. Ik moet er dus wel om lachen. Opoe hoor en ruik je bijna de hele dag niet, tot we dus gaan slapen en ze slaapt in haar mandje naast mij op de grond. Die lucht is niet de harden, zal de leeftijd wel zijn.

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

En je had al die 18 jaar honden?
Dus echt 18 jaar "last"?

Denk dat ik dat niet gered had

ranetje schreef:

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

En je had al die 18 jaar honden?
Dus echt 18 jaar "last"?

Denk dat ik dat niet gered had

Jazeker, ik ben vanaf mijn 12e nooit hondloos geweest. Ff goed denken maar toen we elkaar tegen kwamen had ik er 1, wel een hele grote, Bill, 80 kilo slobber en kwijl. Binnen een half jaar 2 en vanaf 5 jaar daarna steeds 2 of 3.

tsja wat zal ik er van zeggen, ik ben nu eenmaal een doorzetter.

En ik trok me er trouwens ook geen moer van aan.

Toen ik mijn partner leerde kennen in 2001, had ik al een hondje van onbestemde achtergrond uit het asiel (meegenomen uit Spanje waar ik jaren gewoond heb). Dat was een hondje wat nogal een knauw gehad had in zijn tijd voordat hij bij was, en die hield helemaal niet van vreemden, maar bij hem ging het ontdooien toch vrij snel en ze werden heel dol op elkaar. Mijn partner had zelf jarenlang in de KNPV gesport en omdat het toch weer ging kriebelen, kwam er een tijdje later toch een tweedehands herderteefje bij van ruim een jaar. Die was dan voor mij om in de sport te beginnen, en ik ben er KNPV zoekhondenprogramma mee gaan trainen, en later PH1. Later kwam er een andere sporthond voor hem bij (ook een overname van een eerdere eigenaar, en zij is na certificering naar een baan gegaan, en heeft bij haar nieuwe eigenaar een mooie combinatie werken/relaxen & aandacht gehad en is daar gestorven op 13 jarige leeftijd). Vanaf toen waren er "mijn" honden en de hond(en) van hem. Dat betekende vooral dat bij uitlaten ieder zijn eigen honden meenam, ook als we dat toevallig samen deden, en ieder zijn eigen hond(en) trainde. Verder ging alles bij elkaar, en als een van de twee niet kon uitlaten, dan lieten we elkaars hond(en) uit.

Dierenarts betalen we meestal samen, qua voeding koopt hij de brokken en ik de kvv, dat is eigenlijk een beetje zo gegroeid zonder plan.

In de tussentijd heeft hij enkele honden afgericht die naar een baan gegaan zijn, en zijn laatste hond hebben we zelf gefokt (moeder is mijn tweede herderteefje, die weer uit een nestzuster van mijn eerste teefje komt, dus we houden het in de familie ). Het spanjaardje en mijn eerste teefje zijn inmiddels overleden (14 en 13), mijn jingste teef en haar zoon doen het nog prima. Ik sport nog wat (nou ja voor de corona-ellende dan) met de teef en mijn man is helemaal gestopt. Dus zijn hond is nu "alleen" huis-, wandel-, en mee-op-vakantie hond, wat hem ook goed afgaat. Manlief wou hem ondanks de interesse van diverse politiekorpsen, absoluut niet kwijt, en daar ben ik heel blij om, want ze passen perfect bij elkaar.

Het enige waar we anders in staan is het thema van poetsen Daar is m'n man wat secuurder in dan ik, maar daar hebben we ook een compromis gevonden waar we ons allemaal goed bij voelen.

Budkes schreef:

ranetje schreef:

Budkes schreef:Mijn ex was een zeikerd, trouwens niet alleen over de honden , hij had last van de haren, last van t kauwen op een bot, last van het water slobberen, last van hun geur, last van de scheten die ze lieten, last van daf ze door het beeld liepen, last van als ze snurkten, last van als ze wakker waren, last van dat ze leefden....
Gelukkig is ie ruim 9 jaar geleden opgedonderd.
Nu heb ik er 5 (honden)en nergens last meer van.

En je had al die 18 jaar honden?
Dus echt 18 jaar "last"?

Denk dat ik dat niet gered had

Jazeker, ik ben vanaf mijn 12e nooit hondloos geweest. Ff goed denken maar toen we elkaar tegen kwamen had ik er 1, wel een hele grote, Bill, 80 kilo slobber en kwijl. Binnen een half jaar 2 en vanaf 5 jaar daarna steeds 2 of 3.

tsja wat zal ik er van zeggen, ik ben nu eenmaal een doorzetter.

En ik trok me er trouwens ook geen moer van aan.

Ja dat is duidelijk

Marinus is inmiddels om. Hoewel hij dol op Oortje was, hoefde een hond van hem zelf niet zo. Maar nu we daadwerkelijk een poosje zonder hond zitten begint hij het blijkbaar toch wel te missen. Van de week zei hij een beetje sip, dat een gezin toch eigenlijk niet compleet is zonder hond. En dat hij toch echt wel voor het eind van het jaar een nieuwe hond wil. "Maar dan wel een echte, niet zo'n kleintje"

mijke schreef:Marinus is inmiddels om. Hoewel hij dol op Oortje was, hoefde een hond van hem zelf niet zo. Maar nu we daadwerkelijk een poosje zonder hond zitten begint hij het blijkbaar toch wel te missen. Van de week zei hij een beetje sip, dat een gezin toch eigenlijk niet compleet is zonder hond. En dat hij toch echt wel voor het eind van het jaar een nieuwe hond wil. "Maar dan wel een echte, niet zo'n kleintje"

Nou hèhè, werd tijd.

Haha ja, past perfect op ons flatje

Zamunda schreef:

mijke schreef:Marinus is inmiddels om. Hoewel hij dol op Oortje was, hoefde een hond van hem zelf niet zo. Maar nu we daadwerkelijk een poosje zonder hond zitten begint hij het blijkbaar toch wel te missen. Van de week zei hij een beetje sip, dat een gezin toch eigenlijk niet compleet is zonder hond. En dat hij toch echt wel voor het eind van het jaar een nieuwe hond wil. "Maar dan wel een echte, niet zo'n kleintje"

Nou hèhè, werd tijd.

Hij heeft gewoon soms ff tijd nodig