Het HondenForum

Deze hond doet aan neusfluiten wat steeds snel overgaat in meer piepen (waarbij hij zijn stembanden gebruikt).

https://youtu.be/CucKm4sPn-w

Zorro had er een handje van. Vandaar zijn bijnaam Zeuro. Herderachtigen, sowieso. Even kort is het helemaal niet zo irritant maar als je dit een half uur lang hoort omdat de hond honger heeft word je gek

In ieder geval geen duitser nemen als je er onwel van wordt.


Naap zeurt precies zo

Lothian schreef:Vandaar zijn bijnaam Zeuro.

Jion schreef: Dat tweede filmpje! Mein Gott!

Dat vind ik dan weer totaal niet vervelend. Terwijl ik me heel goed kan voorstellen dat een ander gallisch wordt van altijd een weerwoord.
"Ik doe het heus voor jou, maar niet meteen en ik ben het er niet mee eens"

Jion schreef:Ik hoor piepen dat van zacht naar hard gaat? Ik had me bij neusfluiten iets anders voorgesteld.

je hoort het een beetje tussen het piepen door, een soort zuchtend geluid via de neus.
Mijn eerste herder was zo vocaal, die produceerde in haar eentje meer (soorten) geluiden dan al mijn honden nu bij elkaar. Ik denk dat ik daarom op dat gebied een hoop kan hebben. Ik ga ook lekker meekletsen, maar geef er verder niet aan toe want dan is het hek van de dam

O dat is neusfluiten dat heb ik wel meer gehoord ja

Ik heb nog nooit een niet leuke hond gehad, maar tegelijkertijd ook nog nooit meteen de zo vaak genoemde klik.

Bam, mijn eerste hondje als pup was mijn alles, die hond zat zo onder mijn huid en nog steeds, rouw nog steeds om hem.
Hij was meteen ook de moeilijkste/lastigste/stoutste/heftigste/luidruchtigste van allemaal maar we hadden een soort van onzichtbaar lijntje en altijd de grootste lol en we sloegen ons overal doorheen.
Eeuwige trouw, onvoorwaardelijke liefde, hij en ik samen.
Zoveel geleerd van dat mannetje.
Hij haatte andere honden en gelukkig is het mij 13 jaar gelukt hem tegen zichzelf te beschermen.
Maar... wat in huis kwam wonen, sloot hij in z'n hart en accepteerde hij meteen. (behalve puppie Cash, dat duurde ong. 2 weken )
Ik weet zeker dat alle herplaatsers die bij ons zijn komen wonen voor het grootste deel door hem hun zelfvertrouwen hebben gevonden.

Megan, kwam toe ze 8 was, moest ik even aan wennen, was mijn eerste 'gevoelige' hond.
Absoluut een schat.
Toen ze kwam liep ze slecht, ze is met de tijd heel erg opgeknapt en een super maatje voor Bam geweest.
Vier fijne jaren met haar gehad, maar ze is veel te kort bij me geweest.

Misty kwam toen ze 3 was, leek in het begin een autistje, dacht dat ze doof was, ziek of geestelijk niet in orde. (ex broodfokteefje)
Ik heb wel even moeite gehad om haar te doorgronden en haar persoonlijk ruimte te leren kennen, na 2 maanden hing ze bijvoorbeeld in mijn wang. Ook hield ze niet van wandelen, bos enz. Dat was mij een raadsel, iedere hond houd daar toch van, dacht ik?!
Nee, Misty hield van slapen en eten, de baas uithangen en.... wintersport/sneeuw.
Na 4 jaar heb ik ook met haar een heel hechte band gekregen, eigenlijk vooral door haar te accepteren zoals ze was.

Kiki was een hondje wat ik al jaren trimde en uiteindelijk bij me kwam wonen toen ze al 8 was.
Haar toenmalige baasje had haar uit een asiel in België.
Kiek was een enorme pechvogel qua gezondheid en ik zag haar achteruitgaan. Toen wilde haar baasje haar weer naar het asiel brengen en toen zei ik geef haar aan mij. Ik had nog nooit zo'n klein, dapper ding gezien. Ze was bijna blind en doof, krakkemikkig en stonk, maar oh zo super stoer.
Na 2 weken was het alsof ze er altijd was geweest en haar angsten voor andere mensen en honden verdwenen langzaam maar zeker. Met de juiste medicatie hebben we nog 4 hele leuke en fijne jaren met haar gehad.

Cash is een hond met een hart van goud, wat mij betreft de ideale hond.
Die hond is zo slim niet normaal. Ze is superlief, overal voor in, heeft onwijze humor en kan met alles en iedereen.
Leven is een feest en inmiddels is ze ook trouw
Zoals het hoort bij een meisje kan ze best eens chagrijnig zijn maar slechts als ze wil slapen en er teveel gebeurt in "haar space".
Teveel gebeurt is dan vaak een onbewuste Sue die zich zelf aan het vermaken is, haha dan staat Cash met een diepe brom of blaf op en gaat gepikeerd ergens anders liggen.

Sue is een kleine boeddhist
Die heeft werkelijk geen nare eigenschappen. Gewoon niet.

Er zijn dus best niet leuke eigenschappen soms.
Juist het totaalplaatje maakt ze uniek.
En als je er dan op een gegeven moment toch uitkomt samen dan maakt dat de band sterker.

Alles na Ds is nooit geen Ds meer en dus net allemaal een tikje minder leuk.

Mijn Stafford heeft me doen inzien dat ik absoluut nooit geen Stafford meer wil, dat past me niet.

Treskor is mijn limiet aan wat ik leuk vind, heel lastige hond. Dus volgende hond wordt in alle geval een standje minder, wie weet wel eens een ander ras, ik wil graag wel eens een klein hondje. Maar dat duurt nog wel een 10tal jaar want dan moet piiri wel weg zijn

Nee, gelukkig nooit gehad. Ik heb wel altijd het type hond uitgezocht wat bij mij past. Eerst de Coton en nu heb ik 2 shelties. Gevoelige hondjes die wat met de baas willen doen. Dit past bij mij. Individueel zit er natuurlijk verschil in maar het past mij tot nu toe allemaal prima.
Door mijn werk als trimster en het jarenlang trainen met honden weet ik inmiddels heel goed wat bij mij past en wat absoluut niet.

Nee, maar zoveel honden heb ik/wij nog niet gehad

Nanna schreef:

maart schreef: Dus volgende hond wordt in alle geval een standje minder, wie weet wel eens een ander ras, ik wil graag wel eens een klein hondje.

O leuk, heb je al een ras op het oog?

Ja

Nanna schreef:

maart schreef:
Ja

Voor de draad ermee.

Het begint met een B en eindigt op asenji
Maar goed, dat is heel erg verre toekomst, al ben ik al wel een paar jaar af en toe fokkers aan het opzoeken om te zien wat er hedendaags op de markt is.

Nanna schreef:

maart schreef: Het begint met een B en eindigt op asenji
Maar goed, dat is heel erg verre toekomst, al ben ik al wel een paar jaar af en toe fokkers aan het opzoeken om te zien wat er hedendaags op de markt is.

Dan kun je net zo goed meteen een kat nemen

Nee, dat past niet in de buurt

Nee. Maar Sis is wel pas onze vijfde hond, en alles is hier vanaf pup gekomen. Dat scheelt toch denk ik. Ze waren mijn hondje vanaf dat ik ze in de armen had (en wel allemaal heel verschillend).

Ja Gimmick was een minder leuke hond.
Ik hield van dat beest hoor, en ik heb me met heel mijn ziel en zaligheid toegelegd op die hond. In huis vond ik het een ontzettend fijne hond. Maar het heftige, compleet onbereikbare en vooral gestoorde gedrag buiten vond ik echt niet tof.
Hoe vaak ik huilend terug gekomen ben van een wandeling omdat alles onderweg mors dood moest volgens haar.
Ik genoot alleen van wandelingen als ik met haar in de winter buiten tussen de braakliggende akkers liep en kilometers ver om me heen kon kijken. En het liefste nog in de stromende regen zodat ik zeker wist dat ik niemand anders tegen zou komen.

Dat wil ik gewoon nooit meer.
Mijn hart maakt nog steeds een sprongetje als ik een mooie gespierde en atletische stafford zie. Maar hier komt er nooit meer eentje in, Ik wil het niet meer, ik wil het aanpassen niet meer, ik wil niet meer na moeten denken wanneer ik loop, waar ik loop of welke voorzorgsmaatregelen ik genomen heb.
Ik geniet van mijn huidige drietal

Gimmick schreef:Maar het heftige, compleet onbereikbare en vooral gestoorde gedrag buiten vond ik echt niet tof.
Hoe vaak ik huilend terug gekomen ben van een wandeling omdat alles onderweg mors dood moest volgens haar. l

De hondgerichte agressie van Charlie was nooit zo'n punt, omdat ze (na een moeilijkere periode) nooit meer op dat punt kwam en gewoon luisterde.
Tibbe was hond en mensagressief en er viel niet toe door te dringen. Die beet als een wilde om zich heen.
Ik vond het een erg nare ervaring, een hond inslapen om zijn karakter.

Wij hadden vroeger thuis eerst een jr/foxterrier. Een heel leuk ding waar ik voor de lol mee trainde en die weinig verkeerd deed, maar wel een beetje pit. En heel schattig. Tophond. Later kwam daar een witte middenslag keeshond bij, uit het asiel. Dat beest was vreselijk saai, ik heb er letterlijk nooit ook maar 1 geluid uit horen komen, hij speelde wel wat maar er zat geen pit in, hij was heel rustig. Daar had ik een stuk minder mee, maar omdat hij wel heel knuffelig was vond ik hem toch lief.

Toen mijn moeder jaren later weer een hond nam wilde ze dus weer zo'n rustige keeshond en kwam er een middenslag wolfsgrauwe pup. Nou.... dat beest is dus in alles het tegenovergestelde van die eerste kees. Vreselijk hyper, zenuwachtig, valt vreselijk uit naar honden (vooral staffords ), commando's blijven nooit langer dan 3 seconde hangen, laat staan correcties op welke manier dan ook, hij blaft echt de godganse tijd om álles, reageert constant op elk geluid of elke minuscule beweging die je maakt, likt nonsto0 aan alles, houdt niet echt van knuffelen, spelletjes vindt hij na 10 seconden saai en pfffft. Eigenlijk lijkt hij in een constante staat van overprikkeld en onderprikkeld tegelijk. Hij heeft ook wel zijn goeie momenten hoor, hij kan heel blij kijken en je enthousiast begroeten, eventjes knuffelen en heeft 1 of 2 schattige spelletjes die hij soms even doet. En de ene dag is hij rustiger dan de ander, en de castratie heeft ook zeker geholpen om minder zenuwachtig en minder hondagressief te zijn. Maar als er ooit iets met mijn moeder zou gebeuren komt hij er hier niet in.

Guus is hartstikke lief en makkelijk. Niet de mooiste of slimste die er is maar rete betrouwbaar met de kids en een heel fijne huisgenoot.

Het enige wat me soms frustratie oplevert kan hij niets aan doen. Ik wilde een jonge hond om mee te raggen. Lekker fietsen, zwemmen en gek doen. Uren naar het bos en strand en wellicht een leuke sport of jachttraining ofzo.

Omdat dat allemaal niet kan vrees ik dat ik nooit dezelfde klik met hem zal krijgen als ik met Bumper had en nog steeds heb. Maar goed.. daarvoor hoeft hij niet weg hoor.
Maar als ooit een adres zich spontaan aandient waarbij ik het gevoel heb dat hij beter op z'n plek zit kan ik me voorstellen dat ik het overweeg.

Cleva schreef:Nou, dan zoek je toch zo'n adres?
Ik ken wel mensen die zo'n hond zouden nemen, hoor. Oude mensen met een grote tuin.
En dan op dinsdag en zondag naar het bos om naar de hondjes te kijken.

Gewoon met het echte verhaal. Dat hij heel erg lief is maar het in zijn gezin gewoon niet bij kon benen omdat zijn pootjes niet zo goed zijn. Daarom moet hij ook pijnmedicatie.
Je wil niet weten hoeveel opoes er op af komen rennen.

Trouw zijn en doorpakken zijn echt prima eigenschappen maar bij een hond die niet past en elders wel past gewoon niet relevant.

En dan is de plek bij jou weer vrij voor een hond die dat nodig heeft en kun jij de komende 4 jaar lekker sporten Dat is toch veel belangrijker dan vasthouden aan achterhaalde keuzes waar je goed op ingespeeld hebt maar eigenlijk ook een beetje spijt van hebt?
Als een ander er nou blij mee is!

Hoppeta, Peter.
Ze komen hem niet zoeken.

Nee joh.. in dat stadium ben ik nog totaal niet. Helemaal omdat ik al wat aan het oriënteren ben voor als Bumper er tussenuit piept.

Cleva schreef:Oh. Nou, hij blij als B-keus.

Het is een lab he.. die zijn snel blij haha.
En ik vroeg hem net of hij iets tekort komt.. maar hij gaf geen antwoord dus dan zal het wel goed zijn zeker.

En hij is gek op kinderen de kinderen vast ook op hem

Sinds dit topic let ik meer op neusfluiten. Volgens mij doet Elmo het ook af en toe en ik vind het niet storend