Gezwicht ~ Opvanger Faja - geplaatst met update!

[DeDiana]

Wat fijn dat ze er is en nu rustig bij jou, Suze en de katten kan acclimatiseren en aansterken Het klinkt in ieder geval al positief, fijn dat ze meteen al contact maakt, aan de lijn mee loopt en buiten haar behoeftes doet

[Emma]

Wat fijn dat ze al goed heeft geslapen, en haar rust heeft gepakt.
En al buiten plassen en poepen, wat goed al van haar

Veel plezier met haar, die gaat warm de kerst door

[Mit]

Wat een leukerd! Met geduld en liefde komt het vast goed

[Zamunda]

Goed begin, leuk om je verslag en foto's te lezen.

[sonj@]

Wat een leuk hondje.

[Persistence]

Och zo voorzichtig alles nog. Ze gaat vast snel opbloeien bij jou.
Hoe oud denk je dat ze ongeveer is?

[Emma]

Hoe gaat het met Faja ?

[hakunamatata]

Update komt eraan! Ik ben alle dagen met/na kerst ziek geweest en moest eerst een ander bericht nog plaatsen en toen ging het lampje gisteren uit. Vandaag komt de Faja update!

[Sekreetje]

Ik ben stiekem een beetje verliefd op Faja. Helemaal mijn soort hondje. Ben heel benieuwd hoe ze gaat opbloeien en wat voor een karaktertje er in schuil gaat.

[Persistence]

Update komt eraan!

[hakunamatata]

De foto's heb ik net online gezet en ik ga nu een bericht typen! Update komt er nu écht aan

Voorproefje:

[Emma]

Leuke foto, ziet eruit als een lief hondje

[hakunamatata]

Och zo voorzichtig alles nog. Ze gaat vast snel opbloeien bij jou.
Hoe oud denk je dat ze ongeveer is?

Deze alvast: ze is 4 jaar geschat en ik denk dat het wel een passende schatting is

[hakunamatata]

Nou daar gaan we dan. Eindelijk een update!

De eerste dagen heb ik nog wel updates gegeven in de opvanggroep van de stichting. Zal die ook even hier plaatsen. Het begin met een nieuwe opvanger is nog nooit zo heftig geweest. Qua gedrag is het nog wel te doen. Maar wat betreft conditie was echt wel heftig. Voor het eerst dat ik dacht met een opvanghond mogelijk met spoed naar de dierenarts te moeten of dat ze misschien wel dood zou gaan. Zo ongelofelijk zwak was Faja. In elk geval denk ik dat het niet overdreven is dat ze waarschijnlijk binnen een aantal weken was overleden daar in Roemenië in het asiel. Maar goed, wie wil kan de updates lezen voor meer.

23 december 2019
Wat ben ik toch blij dat ze nu hier is. Ze is zo zwak, dat ik denk dat ze het niet lang meer had overleefd. Ze slaapt heel veel. Op de bank of in een mand durft ze nog niet, dus ligt ze meestal langs mijn voeten op het kleed met haar magere lijfje.

De grote bench naast de bank heb ik voor haar ingericht. Dan kan ze daar rustig eten en weet ik zeker dat Suze haar eten niet kan pakken als er overblijft (ivm allergie). Natvoer eet ze goed, brokjes slecht, ze heeft diarree dus ze krijgt wat ze wil eten. Als ze maar eet, gedoseerd dan wel.

Gisteravond voor het slapen gaf ik haar nog wat en ging ze zo lekker liggen in de bench dat ik haar daar heb gelaten vannacht. Ze heeft heerlijk geslapen. Vanochtend gelijk naar buiten en daar geplast en gepoept (maar binnen gebeurd ook).

Na de wandeling (haar deels gedragen) heb ik haar gedoucht. Weg met die stank. Ze liet het over zich heen komen, maar vond het wel spannend, soms ook fijn. Na het afdrogen wilde ik haar een badjas aandoen en naar de bench brengen. Maar Faja was moe en ging op mijn kleren liggen in de badamer. Dus heb haar maar gelaten en ben zelf gaan douchen. Toen ik klaar was wilde ik haar meenemen naar de woonkamer maar haar emmertje was vol en ze ging bijten en lip optrekken. Maar met omdenken kwam ze toch zelf mee en heb ik haar eten gegeven in de bench en daar is ze gaan liggen. Omdat ik moest werken heb ik haar in de bench gelaten en ben ik gegaan.

Lieve Faja, wat een hoopje ellende, maar wat een lief hondje zit er in verstopt. Ik hoop dat ze snel aansterkt en wat meer kracht in haar lijf krijgt. En ik laat haar gewoon heel veel slapen en heb verder gewoon alle geduld met haar. Ze komt er wel! In elk geval met kerst een warm liefdevol plekje en een nieuw leven begonnen!





24 december 2019
Gisteravond maakte ik mij toch wel zorgen om Faja. Zo zwak, slecht eten en wat ze at werd uitgespuugd of spoot er van achteren waterdun uit Ze kan zo weinig hebben en ik denk dat het douchen net dat laatste zetje gaf.

Gelukkig gaat het vandaag iets beter. Ze eet nog niet veel maar hele kleine porties per keer blijven nu wel binnen en ze is vandaag ietsje alerter. Iemand van de stichting is ook even langsgeweest en heeft injecties meegenomen als ondersteuning. De laatste vilten zijn nu ook uit haar staart met hulp.

Faja vindt het duidelijk fijn nu schoner te zijn en haar pootjes zien er ook al beter uit. Verder is Faja moe, heel erg moe. We wandelen nu 3x per dag een stukje en dat blijf ik de komende dagen aanhouden. De eerste helft draag ik haar, ze loopt dan max 100m zelf terug. Moeizaam, ineengedoken en valt soms bijna om, maar ook die spieren moeten langzaam getraind worden dus eerst zo maar en dan heel langzaam uitbouwen.

Verder is het slapen, hele kleine porties eten, slapen en nog meer slapen. Ik had Suze haar mand neergezet op de plek waar ze steeds ging liggen, maar dat snapte ze niet. Dus heb ik haar in de mand getild (vond ze niet leuk, ze trok haar lip op, de druif). Maar al snel ontdekte ze waar ze in gezet was en nu ligt ze steeds heerlijk zacht in de mand en stop ik haar toe met een dekentje zodat ze goed warm blijft. Super zoet!

Omdat ik zelf ziek ben gaan we helaas niet naar Brabant met kerst en doe ik weinig. Wel beter voor Faja en ik heb ook totaal geen energie. Dus rust en slapen komende dagen. Dan komt hopelijk haar lijf wat tot rust en kan ze langzaam aansterken!

Wordt vervolgd!


Haar loophouding


Ze snapte de mand niet en ging er naast liggen..


Maar toen ze het doorhad



25 december 2019
Yes, vooruitgang!

Gisteravond hebben we ons verrassingskerstpakket uitgepakt. Pakket speciaal voor de dieren Faja rook lekkers, dus kwam zelf kijken en het konijnenoor dat ze vond smaakte haar goed.

We hebben vandaag heel lang uitgeslapen, meer omdat ik dat zelf echt nodig had. Daarna meteen naar buiten en daar keurig alles gedaan, inclusief drol met vorm! Een deel heb ik haar gedragen, maar grotendeels heeft ze het rondje zelf gelopen! Ze staat ietsje steviger op haar poten en is weer ietsje alerter. Ze snuffelde soms een beetje en ipv terug willen stapte ze heel rustig mee.

Thuis maagje gevuld en ze heeft zelfs energie om te kijken of er misschien nog ergens een stukje konijnenoor is blijven liggen. Dat klinkt heel weinig, maar ten opzichte van alleen maar slapen en nul reactie verder is dat al een enorme verbetering!

Dus de grote zorgen zijn nu voorbij en we gaan zo door




En dat waren de eerste dagen. Ik heb echt gedacht dat Faja nog wel eens door mijn vingers heen kon gaan glippen, zo slecht was ze. Ik ben aardig wat gewend inmiddels maar toch was Faja wel een heftig geval. Ze sliep echt 99% van de dag. Als ze wakker was dan stond/liep ze wankel door gebrek aan kracht en wat er aan eten in ging spoot er voor of achter ook weer uit.

Eten ging moeizaam. Buiten vond ze wel leuk (ook spannend, maar leuk) en deed daar wel haar behoefte, maar al het andere deed ze in huis. Nul gevoel voor zindelijkheid ook, ze plast en poept gewoon in de bench en mijn vloerkleed is favoriet. Met variatie en vooral natvoer is ze redelijk gaan eten. De injecties leken wel te helpen tegen het inwendige wat ze van slag was. Het wandelen klinkt misschien nog aardig wat, maar was echt minimaal, max 10 minuten buiten. De 25 december maar 1x om haar energie te sparen want dat leek nodig. De rest van haar behoeftes deed ze dan toch wel in huis. Dat ben ik ook blijven doen, 1x per dag kort wandelingetje en de rest van de dag slapen.

Maar als je denkt dat toen het ergste voorbij was en het enkel nog beter ging?
Bedenk daarbij ook dat ik al ziek was toen ze kwam, met kerst drie dagen vrij was en drie dagen écht ziek was, daarna weer moest werken wat net lukte maar daarna thuis weer instortte en dan Faja erbij. Niet ideaal zegmaar. Enige voordeel was dat Faja toch de hele dag sliep

En jee wat ben ik toch onwijs blij met mijn Suusje. Ze kwam duidelijk wel tekort, maar als ik sliep dan lag ze gewoon bij mij te slapen en eigenlijk het enige waar je het aan merkte was dat ze buiten niet goed luisterde en haar eigen plan trok (toch wél nog even achter die ene kat aanrennen of niet luisteren als ik roep maar pas komen als zij wil). Wat is dat toch een fantastisch hondje

Nouja, na dagen eens per dag kort naar buiten en verder proberen er eten in te krijgen en veel slapen kwam het vervolg


30 december 2019

Het is me er eentje die Faja!
Laten we positief beginnen! Het gaat qua conditie echt veel beter! Haar vacht ziet er al veel beter uit, pootjes lijkt ze geen last meer van te hebben, ze heeft meer kracht in haar lijf en valt dus niet meer steeds bijna om en trilt niet meer de hele tijd van zwakte en haar oogjes zit weer wat leven in <3

De andere zijde. Ze is nog altijd heel erg moe en slaapt 99% van de dag. Maar vooral: nu Faja meer kracht in haar lijfje heeft lijkt ook het voor zichzelf op kunnen komen er te zijn. Ze komt voor aandacht en geniet daar echt van, maar wanneer er ook maar een heel klein beetje druk op haar komt trekt ze haar lip op en bijt ze. Ik krijg haar tuigje niet meer aan en mee naar buiten gaan kan niet meer. Het lijkt dat hoe sterker ze wordt hoe erger dat gedrag wordt.

Dat het koppie bomvol zit snap ik helemaal, maar dit is toch wel even pittig. Gelukkig wilde diegene van de stichting gelijk even langskomen een paar dagen terug toen het gedrag begon te komen, toch altijd fijn als iemand anders het ook ziet en Faja hetzelfde doet bij een ander. Ik was even bang dat Faja haar vertrouwen in mij weg was, maar dat is niet zo. Het zijn echt momenten en daarna is er ook niks meer aan de hand.

We hebben nu een manier van doen waarbij ze 's nachts en als ik weg ben in de grote bench zit, daar gaat ze zelf vrolijk in als ik eten geef, gelukkig. Als ik er ben mag ze uit de bench natuurlijk en ligt ze vrijwel continu in het mandje naast mij en ontlasten doet ze op het met puppypads bekleedde vloerkleed. Ik vraag en verwacht helemaal niks van haar en af en toe komt ze even aaitjes op haar snoet halen. Ik hoop heel erg dat ze zo toch langzaam stappen gaat maken. Ze vond het buiten echt wel leuk (deden we laatste twee dagen ook maar 1x per dag tien minuutjes, de rest liet ik haar slapen) en liep al zelf het rondje op haar tempo. Ze lijkt nu soms ook wel mee te willen, maar ja, zonder tuigje kan ze niet mee.

Het is dus geen makkelijk hondje die Faja. Ze heeft heel veel te verwerken. Ik ben heel blij dat ze het qua lichamelijke conditie heel veel beter doet. Nu alles wat er in dat koppie gebeurd nog. Hopelijk gaat ze langzaam stapjes maken en kan ik haar blijven bieden wat ze nodig heeft. Ik ben namelijk geen held met bijtende honden. Angst, onzekerheid, in schulp zitten, vertrouwen winnen, rustig begeleiden.. allemaal geen probleem. Maar bijten is voor mij een dingetje, dus hopelijk gaat Faja dat snel achterwege laten. Een ander gastgezin lijkt me namelijk niet zomaar te vinden voor haar, want behalve de katten heerst hier rust, rust en rust. En zo snel geef ik ook niet op hoor, hoe pittig ook!

[hakunamatata]

En dan nu. We zijn intussen een paar weken verder en gelukkig is er vooruitgang!

Het punt waar we op zaten was dus niet het tuig om kunnen krijgen. Mee naar buiten kon niet meer en mijn vloerkleed werd bekleed met puppypads zodat die wat bespaard zou blijven want dat was haar poep- en plasplek. Als ik weg was of slapen dan ging ze in de bench waar ze gelukkig bijna altijd zelf in ging met eten. Ik heb haar een paar keer een jachtlijn omgedaan om haar de bench in te krijgen. Ik vreesde al dat het in de bench gaan een probleem ging worden, want dan had ík een probleem (los in huis laten kon niet ivm katten en onzindelijkheid). Maar gelukkig viel het mee en gaat dat nu prima. Ze blaft vaak wel als ik wegga of naar boven, gelukkig maar kort.

Eten ging redelijk. Het klinkt vreemd maar ik ben haar minder gaan voeren. Eerst voerde ik haar zo'n 5x per dag een beetje, om haar maag en darmen niet te erg van streek te brengen. Maar met 2 of 3x per dag voeren werd haar eetlust beter, dus sinds het braken stopte en ontlasting weer vaster was ben ik nog maar 2x per dag gaan voeren. En dat werkt beter voor haar. Aankomen doet ze wel en moet sowieso niet te snel, dus dit is prima zo. Ik heb helaas geen weegschaal, maar het is duidelijk te zien dat ze een betere conditie heeft. Nog altijd echt te mager, maar niet extreem meer. Spieren beginnen te komen en kracht in haar lijf is duidelijk beter.

Verder heb ik haar dus dagenlang maar gelaten. Rond de jaarwisseling was er al wat extra spanning en daar wilde ik niet nog meer druk bovenop leggen. Daarna nog dagenlang niks van haar verwacht. Wel aandacht geven als ze wilde etc. want ze komt heus ook wel eens graag een aai over haar snoet halen. Maar verder enkel slapen, slapen en slapen. Niks van enige vorm van druk. Tuigje om krijgen lukte dus ook niet. Sneu wel, want ondanks dat ze het spannend vond merkte ik wel dat ze soms best mee naar buiten wilde.



Na een week merkte ik wel dat ze steeds wat vrijer werd met knuffelen, maar ik merkte ook dat ze nog genoeg momenten had dat ze blokkeerde. Bijvoorbeeld als ze in haar bench zat en ik wilde dat ze eruit ging (zodat ik die schoon kon maken of eten kon geven) dan bleef ze stokstijf stilzitten en keek me glazig aan. Dan kon ik dus niks met haar en als je dan iets druk legt is het bijten. En zoals ik eerder zei, ik ben niet goed met bijters. Dan komt bij mij meteen de rem erop waardoor ik ook niet snel opnieuw probeerde het tuig om te doen.

Maar na nog een aantal dagen merkte ik wel dat er nog wat vooruitgang in zat. Faja werd alerter, wat meer wakker. Kluiven vindt ze heerlijk. Ze kwam wat meer momentjes aandacht vragen. En ze begon haar smoel open te trekken. Dat laatste was ik niet zo blij mee en kennelijk vaart ze er het beste op wanneer ik dan echt even streng ben. Bv als ze meent een kat af te snauwen (kijk, als ze in haar bench gaan snap ik dat, maar niet als ze gewoon op een paar meter langslopen) dus dan kreeg ze een duidelijke 'eh' en dat werkt. Ik denk dat als ik haar had laten doen ze het gedrag ook zo had uitgebreid. Natuurlijk een soort zelfbescherming vanuit haar, maar niet nodig en dat moet ze ook maar leren hier

Maar er is intussen nog wat vooruitgang
Begin deze week is Fabiola met Lente op bezoek geweest. Bezoek vindt Faja wel gezellig, ze blaft eerst als aankondiging (waaks dus wel) maar dat is maar kort en daarna wordt bezoek vrolijk begroep en gaat ze aaitjes halen. Ze vindt het wat spannend, maar geniet wel en als je stopt met aaien duwt ze haar neus weer in je hand. Wel het liefst enkel haar kop aaien, meer laat ze wel toe maar liever pas wanneer ze je beter kent.

Aandacht van Fabiola, wel wat onwenniger dan bij mij


Toen Fabiola er was heb ik voor het eerst toch maar weer geprobeerd het tuig om te krijgen. Dat ging verrassend goed. Dus Faja kon mee een rondje wandelen! Lente vond ze ook prima en dus daar gingen we. Ook dat ging goed, want zoals ik eerder al dacht, het wandelen zelf vindt ze eigenlijk juist wel leuk. Daarna heb ik het tuig om gelaten, want ik wist niet hoe ze er na deze keer op zou reageren. Het bezoek en wandelen kostte natuurlijk best wat energie, dus daarna weer slapen.

Hallo mevrouw, als Lente aandacht krijgt mag ik dan ook een aaitje?


Hm.. toch twijfel


En wandelen


Met Suze en Lente voorop



Het omlaten van haar tuig vond ze maar zo zo. Ze ging rollen in haar mand omdat het niet helemaal lekker zat. Gelukkig beet ze er niet aan ofzo. En het was verdomd handig om het wandelen weer op te bouwen. Want aanlijnen ging zo prima en eenmaal aangelijnd liep ze wel mee.




Na een paar dagen werkte ze al rollend haar poot door haar tuig waardoor ie helemaal scheef zat. Toen moest ik toch wat. Dus tuig maar afgedaan en het was al avond dus ik keek de volgende dag wel weer. En gelukkig lukt het nu weer haar tuig om te krijgen! Heel tof vindt ze het niet maar ze laat het wel toe. Het is wat klungelen omdat ze het niet heel fijn vindt als ik haar poot optil, maar nog minder fijn als de helft van het tuig onder haar bungelt en ik vier sluitingen moet dichtdoen. Dus ik doe het tuig over haar kop, hang em scheef zodat ze soort van zelf met haar poot in het gat stapt en dan kan ik daarna met aaien tussendoor de twee sluitingen dichtmaken. En zo gaat ze dus voortaan elke dag een wandeling mee! De wandelingen zijn nog steeds 1x per dag en duren nu steeds zo'n tien minuten, maar gisteren een wandeling van twintig minuten gedaan en dat ging ook goed. Zo bouwen we langzaam op.

Intussen begint er ook enige vorm van zindelijkheid te komen. Er is bijna altijd wel een plas of drol in de bench, maar ik merk niet meer zo veel en vaak als eerst. Eten gaat nu prima. Faja krijgt nu ook ongeveer een week pijnstilling. We wilden uitsluiten dat ze pijn had en daardoor zich zo gedroeg met dat bijten. Maar de avond vóór ik begon met de pijnstilling kreeg Faja ineens een opleving en ging het beter en nu een week verder merk ik weinig verschil. Ik ben benieuwd, vandaag de laatste pillen dus misschien dat ik toch wat merk als de pijnstilling gestopt is. We gaan het beleven.

In elk geval gaat het nu dus stukke beter. We zijn er nog lang niet, maar gaan de goede kant op! Eind deze maand staat ook Faja haar castratie gepland en wordt ze nog even heel goed gecheckt medisch. Aangezien Faja duidelijk wat meer energie begint te krijgen gaat ik binnen een paar dagen starten met twee wandelingen per dag. Nog even zien of ik dan haar tuig omlaat of niet, want het tuig omdoen blijft wel iets wat niet volledig ontspannen gaat.

Af en toe vind ik haar ook bloedirritant. Als ze in de weg staat en ik vraag of ze aan de kant gaat, of probeer te lokken, of weet ik wat. Ze blijft op haar kont zitten en kijkt me glazig aan. Als ik haar dan zacht opzij duw blijft ze zitten. Arghh. Als ik eten heb kan ze juist weer enorm opdringerig zijn en reken maar niet dat ze ook maar ergens op reageert, ook dan blijft ze vol in je gezicht staan en beweegt verder niet. Intussen ontdekt dat echt streng zijn en haar zicht volledig blokken het enige is dat helpt. Gelukkig begint ze door te krijgen dat er verschil is tussen háár eten en míjn eten. Maar goed, irritant is ze soms dus wel. Hopelijk leert ze snel wat de bedoeling wel is, dat is een stuk werkbaarder. Nouja, verder is ze in de basis wel een lief hondje dus ik kan ook veel van haar hebben en we werken rustig verder aan haar leren hoe het leven als huishondje werkt.

En voor iedereen die door alle tekst heen is gekomen. Of niet, maar wel behoefte heeft aan nog wat plaatjes, hierbij nog wat fotos van het Fajading

Kluiven!






En nog wat plaatjes van haar lieve snoet






Oké genoeg

[Persistence]

Dat is wel een hele grote update!

Maar jeetje, wat heeft ze van ver moeten komen zeg. Vond het best heftig om te lezen, ik snap wel dat je dacht dat ze het misschien niet eens ging halen. Volgens mij zit er gewoon een heel pittig dametje onder als ze helemaal bijgekomen is. Gelukkig zijn er al echte verbeteringen in de afgelopen weken.
Hoe gaat het met Suze samen? Fijn dat ze bij jou is, is denk dat rust inderdaad is wat ze nu nodig heeft.

[Gollum]

Oh wat een heerlijk typje
Daar zou ik zo voor vallen

[DeDiana]

Jeetje, heftig dat ze er fysiek zo slecht aan toe was Hopelijk blijft ze nu goed vooruitgaan en aansterken. En wat betreft het blokkeren en bijten: hopelijk verdwijnt dat ook steeds meer als ze de routine en de nieuwe wereld om zich heen beter gaat snappen.

[laeken]

Tom beet ook en dat bleef hij ook wel doen als je echt over zijn grenzen ging. Maar die grenzen werden wel steeds ruimer dus uiteindelijk had je er geen last van. En hij beet niet hard. Bijten en bijten zijn twee dingen. Een hond die vastpakt met de tanden zegt stop! Een hond kan ook snappen. Dat lijkt ook op bijten maar dan heb jij niks. En dan heb je nog eens echt bijten. Dan heb je pijn en meestal bloed. Dus wat doet ze precies? Tom snapte en pakte vast. Dus als ik hem wilde kammen en hij wilde dat niet dan was het hap! En dan had hij mijn hand even geknepen maar niet doorgebeten. Ik maakte me daar niet zo druk over. Echt bijten is totaal iets anders. Dat zou ik heel lastig vinden. Ik accepteerde het omdat Tom net als dit hondje fysiek zwaar gehavend was en mentaal net zo zwaar. Tom was heel ver heen en toen het beter met hem ging ging zijn gedrag ook heel erg vooruit.

[Emma]

Het is toch een charmant hondje om te zien
Ze krijgen zoveel voor hun kiezen, die buitenlandse hondjes, die vaak voornamelijk het asiel leven kennen, en snappen nog niet zoveel van in huis wonen met mensen regels.
Maar zo te lezen gaat het steeds een stukje beter, fijn hoor, dat je haar opvang biedt

[Fabiola17]

[Zamunda]

Ik vind het begin met een nieuwe hond altijd wel even heftig/intensief (toch weer flink zoeken en ontdekken) maar dit met Faja is wel de overtreffende trap met zoveel zorgen zeg. Die was er duidelijk al niet te best aan toe en heeft met de reis waarschijnlijk nog een extra jasje uitgedaan. (Zou het niet te snel zijn om met twee weken al die castratie te doen? Je hebt haar zo ongeveer voor de dood weggehaald en ze begint nog maar net wat bij te komen, als het mijn eigen hond was zou ik echt wachten tot ze helemaal gezond, hersteld en sterk is.)

Fijn dat het beter gaat met het tuig nu. Er zit ook een behoorlijk kop op die kleine dus, ik ben erg benieuwd hoe de communicatie zal gaan verlopen, in hoeverre er samen te werken valt met haar uiteindelijk en hoe dat eruit zal zien.

[hakunamatata]

Zullen we er even een positieve update ingooien?!

Het gaat echt al een heel stuk beter. Ze is er nog zeker niet. Maar in plaats van een hoopje ellende heb ik nu echt een opvanghond in huis!
Qua conditie gaat het echt veel beter. Ze is nu mager, maar geen vel over been meer. Ze heeft duidelijk energie en houdt wandelingen goed vol en rent nu ook soms kort. Ze krijgt ineens spieren op haar lijfje en heeft geen wiebelpoten meer. Eigenlijk moet ik die eerste weken gewoon niet meetellen en doen of ze er net pas is

Intussen gaat ze twee keer per dag mee naar buiten. Een keer voor een normale wandeling en later nog even kort voor P&P. De normale wandeling verschilt van een kwartier tot gisteren voor het eerst een uur. Het was mooi weer, ik was vrij, de honden hadden er zin in, rustig tempo en een route die op verschillende plekken ingekort kon worden. Maar dat was niet nodig, want Faja heeft een uur lang heerlijk meegelopen. Haar hele houding is al zo anders. Staartje gaat regelmatig in de lucht, ze snuffelt her en der en verder loopt ze echt heerlijk mee.

Zindelijkheid begint er heel langzaam te komen. Af en toe blijft de bench droog en ze heeft nu een paar keer aangegeven dat ze naar buiten moest om te poepen. Ze lijkt het ook wat langer op te houden ipv alles maar gelijk te laten gaan.

Verder heeft ze geen neiging meer gehad tot bijten ofzo en blokkeert ze wat minder snel. Het gebeurd alsnog wel vaker maar toch zit er vooruitgang in. Er begint ook ruimte te komen voor leren. Minimaal, maar het begint te komen en dat vind ik echt al een heel verschil.

Verder is het nog wel een pindabreintje hoor. Ik had (bewust, kijken wat ze zou doen) twee manden van plek verwisseld. De 'nieuwe' mand op háár plek werd vrijwel gelijk goedgekeurd. Maar als Suze op haar plek ging liggen dan wist ze gelijk niet wat te doen en ging ze uiteindelijk maar twijfelend naast de mand op het vloerkleed liggen. En dat terwijl haar 'oude' mand twee meter verderop staat aan de andere kant van het kleed Uiteindelijk heb ik Suze bij me geroepen en ging Faja opgelucht weer in haar mand liggen.
Toch ook daarbij een doorbraakje, want eergisteren ging ze ineens wél in de 'oude' mand liggen, op de andere plek dus! Dat klinkt gek, maar was nog niet eerder gebeurd, ze ligt áltijd op dezelfde plek. Daarna is het ook niet weer gebeurd hoor. Maar hé, het is een begin, hahah

En nog wat plaatjes van de wandeling gisteren. Faja blij (zie vooral haar houding veranderd), Suze heel blij, dus ik ook blij






Suze had iets ontdekt. Heeft ze van haar vriendinnen Ayla en Imp geleerd


Muisjes!


Zodat Suze even lekker haar gang kon gaan moest Faja wachten en dat vond ze wel gek



Snoetje



Zo lijkt het net alsof die twee heel leuk samen zijn. Maar dit was serieus het enige moment in de hele wandeling dat ze ook maar even samen stonden. Suze doet echt net of Faja lucht is terwijl Faja eigenlijk best wel interactie wil. Dat zeldzame moment moest natuurlijk op de foto


Waarom zit je door je knieën? Moet ik komen? (gelijk andere houding als ze denkt dat er iets verwacht wordt)


Tot zover dus! We maken stapjes

[hakunamatata]

Dankjewel voor de reacties trouwens Ik reageer niet zo veel maar ik lees ze wel allemaal en het is wel de reden dat ik updates blijf geven. Meestal lees ik op mijn werk tussendoor op mijn telefoon op het forum en met mijn telefoon reageren wil gewoon niet echt.

Dat is wel een hele grote update!

Maar jeetje, wat heeft ze van ver moeten komen zeg. Vond het best heftig om te lezen, ik snap wel dat je dacht dat ze het misschien niet eens ging halen. Volgens mij zit er gewoon een heel pittig dametje onder als ze helemaal bijgekomen is. Gelukkig zijn er al echte verbeteringen in de afgelopen weken.
Hoe gaat het met Suze samen? Fijn dat ze bij jou is, is denk dat rust inderdaad is wat ze nu nodig heeft.

Dankjewel! Dat je alles gelezen hebt zeg, hahah. Ik ben ook heel benieuwd hoe ze gaat opbloeien, maar ik denk dat het pittige wel mee gaat vallen, het is echt een lief hondje dat het goed wil doen.

Suze en Faja samen gaat heel goed Ofja.. Suze is erg sociaal en lief naar andere honden. Maar ze vindt niet snel andere honden écht leuk. Faja heeft ze ook niks mee, dus Faja is soort van lucht voor haar. Geen gedoe, geen irritaties of iets, maar ook geen interactie of contact zoeken. Faja zou het wel willen, dat merk ik aan haar. Ook toen Lente er even was zocht Faja contact met haar. Wat dat betreft heeft ze dus niks aan Suze

Tom beet ook en dat bleef hij ook wel doen als je echt over zijn grenzen ging. Maar die grenzen werden wel steeds ruimer dus uiteindelijk had je er geen last van. En hij beet niet hard. Bijten en bijten zijn twee dingen. Een hond die vastpakt met de tanden zegt stop! Een hond kan ook snappen. Dat lijkt ook op bijten maar dan heb jij niks. En dan heb je nog eens echt bijten. Dan heb je pijn en meestal bloed. Dus wat doet ze precies? Tom snapte en pakte vast. Dus als ik hem wilde kammen en hij wilde dat niet dan was het hap! En dan had hij mijn hand even geknepen maar niet doorgebeten. Ik maakte me daar niet zo druk over. Echt bijten is totaal iets anders. Dat zou ik heel lastig vinden. Ik accepteerde het omdat Tom net als dit hondje fysiek zwaar gehavend was en mentaal net zo zwaar. Tom was heel ver heen en toen het beter met hem ging ging zijn gedrag ook heel erg vooruit.

Wat je beschrijft is hoe het ook hier gaat hoor. Het is geen bijten om te bijten. Het is een hap als laatste redmiddel voor haar, niet eens bedoelt om echt raak te zijn. Anders had ik wel gezegd dat ze naar een ander gastgezin moest. Maar ik ben er gewoon echt slecht mee en het tuig weer omdoen heeft daardoor een aantal dagen langer geduurd dan nodig. Mijn gebrek, ik weet het
Ze heeft nog maar één keer raak gehapt, en dat was na een eerste hap waarna ze gelijk wéér aangeraakt werd. Maar schade was heel oppervlakkig, gelukkig (was niet bij mij). Verder heeft ze het niet meer gedaan. Ik zorg ook dat ze niet in zo'n situatie komt. En zoals je ook beschrijft van Tom. Nu het beter gaat met Faja gaat ook het gedrag vooruit en is de neiging tot happen ook veel lager.

Ik vind het begin met een nieuwe hond altijd wel even heftig/intensief (toch weer flink zoeken en ontdekken) maar dit met Faja is wel de overtreffende trap met zoveel zorgen zeg. Die was er duidelijk al niet te best aan toe en heeft met de reis waarschijnlijk nog een extra jasje uitgedaan. (Zou het niet te snel zijn om met twee weken al die castratie te doen? Je hebt haar zo ongeveer voor de dood weggehaald en ze begint nog maar net wat bij te komen, als het mijn eigen hond was zou ik echt wachten tot ze helemaal gezond, hersteld en sterk is.)

Fijn dat het beter gaat met het tuig nu. Er zit ook een behoorlijk kop op die kleine dus, ik ben erg benieuwd hoe de communicatie zal gaan verlopen, in hoeverre er samen te werken valt met haar uiteindelijk en hoe dat eruit zal zien.

Of de castratie vroeg is, misschien wel. Maar ze gaat sowieso eerst uitgebreid gecheckt worden en als er twijfels zijn wordt het ook uitgesteld

Wat communicatie betreft. Ik denk dat Faja nog wel eens kan verbazen. Met de juiste begeleiding nu denk ik oprecht dat je over pakweg een jaar een stikmakkelijk hondje aan haar hebt waar je nauwelijks nog wat aan merkt. Als ik zie wat voor stappen ze maakt en hoe ze reageert op dingen, zit er nog zoveel groei in. Trainbaar is ze nu nog niet, maar toch merk ik bijvoorbeeld buiten dat ze echt al dingetjes begint op te pikken. Die groei is wel heel gaaf om te zien!



En ik las nog iets over de stichting. Ik ben ook echt heel blij met de stichting!
Ik krijg nu ook 200 puppypads vanuit de stichting opgestuurd Ik vroeg of ze vanuit de stichting misschien er goedkoop aan konden komen of wisten waar goedkoop te krijgen. Omdat al de tweede doos van 100 stuks erdoor is gegaan door madam en ik ook geen groot budget heb voor dit soort geldbesteding. Nu krijg ik dus twee dozen opgestuurd zodat ik vooruit kan, zo fijn! En we gaan er natuurlijk gewoon vanuit dat ze voor die laatste puppypad bereikt is gewoon zindelijk is

[miriam]

Mooi om die vooruitgang te lezen.

[DeDiana]

Leuk om te lezen! Wat fijn dat ze nu echt stappen aan het maken is en dat je ondanks de moeizame start toch zo veel potentie ziet

[veertje]

Even alles gelezen en de foto's bekeken en wat een verschil in een maand tijd Volgens mij gaat dat helemaal goed komen! Al zou ik die castratie ook nog even uitstellen tot ze fysiek en mentaal een beetje opgeknapt is. Als ze nog zoveel slaapt, heeft ze die energie al hard genoeg nodig om verder op te knappen. Dan zou ik daar niet ook nog een narcose en operatie bij doen.

Enne, mocht je weer in Brabant zijn, dan wil Finn wel daten

[hakunamatata]

Oh dat heb ik helemaal niet gezegd. Maar madam slaapt intussen minder dan Suze die enorme vermoeidheid is bijna helemaal verdwenen, ze heeft echt energie in het lijf nu. Alsnog gaan ze voorzichtig zijn met castreren hoor, maar het oordeel laat ik over aan de dierenarts en de stichting.

Enne, mocht je weer in Brabant zijn, dan wil Finn wel daten

Je hebt altijd zo'n leuke timing. Ik ben vrijdag op zaterdag in Brabant. Maar Faja gaat niet mee. 4u in de trein, dan auto, in huis niks mogen, naar zolderkamer, vreemde omgeving, nog niet zindelijk, en dag later weer terug. Dat leek me nog even wat te heftig voor Faja. Dus Suze krijgt qualitytime en mag lekker alleen mee Het is maanden geleden dat ik in Brabant ben geweest, mede door Faja, dus ik ben blij dat het nu zo weer even kan!

Faja gaat uit logeren bij iemand van de stichting. Ik ben heel benieuwd! Daar zijn nog meer honden dus ik hoop dat ze daar contact mee zoekt en dat ze geen grote terugval krijgt. Het is een ervaren gastgezin, dus al krijgt Faja een terugval zit ze daar goed. Maar we gaan het beleven!

[Fabiola17]

Wat een fijne update!
Ik kan het op de foto's aan haar ogen zien dat ze zich beter voelt, ze stralen veel meer uit.
Fijn!

[hakunamatata]

Het is wel weer tijd voor een update

Sinds de vorige keer is er veel veranderd! Toen was net de verandering begonnen en die heeft echt doorgezet



Laten we beginnen bij het logeerpartijtje. Dat was wel mooi om te zien hoe ze daar op zou reageren. Nou, ze deed het eigenlijk best goed, maar vond het niet zo'n feestje, hahah. Eigenlijk zou ze twee nachten blijven, maar omdat ik 's avonds laat thuis kwam en diegene toch nog wakker was is ze die nacht nog teruggebracht. Het is niet dat het niet goed ging, maar voor Faja waren de meerdere grote andere honden toch wel erg indrukwekkend. Vooral puber Loekie http://straydogsrescue.nl/honden/adopti ... and/loekie die steeds kwam kijken als Faja iets ging doen was wat overweldigend. Natuurlijk hadden we wel verwacht dat Faja onder de indruk zou zijn en eigenlijk deed ze het nog verrassend goed. Maar omdat het voor haar wel fijner zou zijn een nachtje minder logeren is ze toch maar thuisgebracht. Terug hier was ze ook echt wel even moe, dus even extra rustig aan. De volgende middag was Faja alweer de oude, dus het viel reuze mee. En Suze en ik hebben even quality time gehad, familie weer gezien en heerlijk gewandeld met veertje, Finn & Tess!

Daarna zette het herstel in vlot tempo door. Steeds vrolijkere en vrijere Faja. De momenten van blokkeren werden steeds minder al waren ze er heus nog wel eens. Het blijft een gevoelig meisje, maar zoveel vrolijker. Qua conditie ging ze ook gewoon onwijs goed, dus ze ging mee voor castratie. Ze konden niks anders dan concluderen dat Faja gewoon in goede conditie was intussen dus ze is gecastreerd. Dezelfde dag is ze nog thuis gebracht en waar het logeerpartije nog echt wel voor stress zorgde, was er nu niks te merken aan Faja. Niet eens moe of iets, gewoon een vrolijke Faja die uit de auto kwam en hier blij binnenstapte. Knappe hond, echt wel een heel verschil! Herstel is ook gewoon perfect gegaan. Ze hoefde geen romper aan of niks en het is gewoon vlekkeloos verlopen allemaal.



En toen kwam er interesse voor Faja! Eerst mensen die het niet zijn geworden. Uit de vragenlijst kreeg ik al wat twijfels, maar tijdens het gesprek door de stichting met die mensen werd besloten dat het echt niks werd. Ze zochten eigenlijk gewoon een kant en klaar hondje, binnen paar weken moet het loslopen en eigenlijk gelijk al meedraaien met hun andere twee honden. Nee dat kun je van Faja echt niet verwachten en ik denk van bijna geen buitenlands hondje. Op papier klonk het dus beter, hahah. Maar geeft niet, daarom ook het telefonisch contact om te kijken of het wel een match kan zijn.

Daarna was er even radiostilte, maar bleek er ineens een serieuze geïnteresseerde voor Faja! Mensen met een paradijsje voor honden en ook voor Faja zou het fantastisch zijn. Een rustig huis, hele grote afgesloten tuin, niks moeten maar veel mogen, gewoon lekker hond zijn. En ze hebben al hondjes van de stichting, dus ze zijn al bekend met wat het inhoudt en alle puntjes van aandacht met betrekking tot Faja hadden ze zelf al duidelijk uit de beschrijving gehaald. Erg fijn, ze weten waar ze aan beginnen en willen haar gewoon een liefdevol huis bieden.

En dan nu.. morgen komen ze kennismaken! Ik ben zo benieuwd. Eerst laten ze hun eigen honden in de auto, zodat ze het beste beeld van Faja krijgen. Daarna gaan we even wandelen met ze om te kijken of het tussen de honden ook klikt. De verwachting is van wel, want Faja vindt inmiddels andere honden leuk en die honden zijn ook sociaal. Dus ontzettend spannend! Als het klikt mag Faja gelijk mee. Duimen draaien dus