truusje schreef:En daar zou nu juist een goede voorlichting door deskundigen zo belangrijk zijn...ren niet met zn allen achter die kampioensreu aan...maar neem zijn broer/neef/oom. En waarom dat dan zo belangrijk is. Als fokkers zwart op wit onder ogen zien wat de gevolgen zijn dan hopelijk valt er een kwartje!!
Ik persoonlijk heb die kampioenen nooit zo interessant gevonden.
Wat denk je dat dat uithaalt?
En natuurlijk kun je dat founder effect enigszins een halt toe roepen wanneer je een grootschalig fokprogramma hebt. Door een fokverplichting. Koppelen van paren aan de hand van verwantschap en niks uitsluiten op een lelijk oor of een rare plek.

Dat gaan ze nooit doen en het is binnen de gezonde rassen alleen uitstel. Dan kun je nog een aardig aantal generaties verder en komen ook die op hetzelfde punt.
Het gaat er om dat rashonden sowieso verwant zijn. Uit een klein aantal voorouders ontstaan, karaktereigenschappen en uiterlijk bevestigd/versterkt door verdere inteelt. Dat is steeds verder en verder verfijnd door uitsluiting. Vachttypen, formaten en kleuren zijn apart van elkaar verder gefokt.
Vervolgens drukken fokkers nogal eens graag hun eigen stempel op het ras door hun eigen, herkenbare type te fokken.
Ik snap dat dat leuk is trouwens, als je een geweldige hond hebt waar je generaties later graag veel van terug zou zien. Dus ook de weerstand tegen een verbod op fokken binnen familie. Dat is een heel normaal gebruik bij rasdieren en kan prima, zolang er maar weer nieuw bloed in wordt gebracht.
Wilde dieren in een relatief kleine, gesloten populatie hebben trouwens exact hetzelfde probleem. En wolven lopen geen shows.
Iedere generatie moeten er reuen van buitenaf worden geïntroduceerd om het voortbestaan te garanderen.
Vergelijk het met volendammers. Kunnen ze alle 22.000 fokken als konijnen, de genetische basis wordt er niet breder van.
1 op de 7 is drager van de volendamse ziekte, tegenover 1 op 180.000 nederlanders. Dan snap je hoe nauw verwant ze zijn.
Ze kunnen zich laten testen en koppels die beiden drager zijn kunnen er voor kiezen niet op de natuurlijke manier kinderen te krijgen. Lijders komen daardoor gelukkig steeds minder voor. Maar als ze het liever binnen volendam blijven houden in plaats van kinderen krijgen met een rotterdammer of surinamer, gaan vroeg of laat andere problemen de kop op steken.