Het HondenForum

Angieh schreef:
Meneer is nu 6 maanden en de hormonen maken zijn hoofd dol.
Elk grassprietje moet besnuffeld worden (begrijp ik, no worries)
Regelmatig bananen in de oren (hoort er bij, ik heb geduld, beloon indien hij het goed doet)
en.. nou komt het..

Het bijtgedrag is weer terug. Echter doet hij dit niet bij het beruchte grasveld, nee.. hij doet het nu op elk moment dat hij zijn zin niet krijgt.
Bijvoorbeeld als ik vind dat we door gaan lopen als hij een andere hond ziet (dit gebeurd alleen bij honden waarvan ik weet dat ze er niet op zitten te wachten).
Als ik hem beperk wanneer hij overenthousiast naar voorbijgangers doet.
Ook doet hij dit wanneer de kinderen of ik zelf gaan rennen/spelen.

Wat doet hij? Mopperen, in de lucht happen en uiteindelijk ook in mijn jas, been, arm bijten.
Dit accepteer ik natuurlijk niet dus ik wordt boos, spreek hem streng toe en pak hem bij zijn nekvel om hem weer neer te zetten. Dan laat ik hem zitten, beloon hem als hij dit braaf doet en ga weer lopen met hem kort naast me. Idem dito als ik eerder deed.

Is dit typisch boxer gedrag wat er in zit? dat mopperen?
Pak ik het zo oke aan of sla ik de plank compleet mis en maak ik het zo erger?

(side note, ik relativeer zijn gedrag over het algemeen maar schrijf dit even uit frustratie)

In mijn vorige reactie noemde ik al iets over eerder zijn aandacht proberen te pakken, zeker omdat je nu weet dat hij in bepaalde omstandigheden zo gaat reageren.
Wat hier overigens ook werkte was, alsof ik ogen in mijn achterhoofd had zitten , ineens omdraaien en inlopen op de hond met een NEE!
Onze herder had de neiging om even je kuiten te grijpen als hem iets niet zinde. Ook nadat we hem al tot de orde hadden geroepen, en ja, ik pakte hem ook wel bij de nek. Dan ging hij zitten, keek alsof hij onder de indruk was, om vervolgens als je van hem wegliep je een knauw in je kuit te geven, en dan rende hij vervolgens zelf al hard weg
Rennende mensen, gillende kinderen, kinderen op skateboards, ik was er gewoon op voorbereid dat hij zou kunnen reageren dus eigenlijk trok ik direct op die momenten de aandacht al, nog voor hij kon reageren.
Mijn partner was daar niet altijd alert op, of had de omgeving soms niet zo in de gaten, en die kwam wel eens voor verrassingen te staan omdat de jonge hond daar dus écht op reageerde. En dat moet je gewoon niet willen, vind ik althans, jonge hond en impulsief reageren is 1, maar de hond wil ik graag op jonge leeftijd al aangeven dat baas het niet wil hebben.

Vandaar dat ik dus altijd wel op voorhand de aandacht vroeg van de hond, en dan kon hij wel twijfelen en nog eens kijken naar datgene wat hij héél spannend vond, maar het speeltje dat ik uit mijn zak toverde en samen even kort spelen maakte dat hij zijn actie bij mij kon vinden i.p.v. bij dat andere wat hem ook leuk leek.
En dat soort dingen kun je ook uitbouwen, onze hond reageerde veel op geluidjes, dus werkte ik met een bepaald geluidje. Hij hield van opspringen.. dus leerde ik aan dat hij mijn hand aan ging tikken.
Als ik nu op een willekeurig moment als ik de aandacht wil "Tikkie" zeg en mijn hand wat hoger houd draait hij negen van de tien keer om en springt omhoog om met zijn neus mijn hand aan te raken.
En dan heb ik dus de aandacht die ik wilde, en is zijn focus op het andere weg.

Er zijn dus meerdere manieren om te bereiken wat je wilt bereiken. In ons geval was het best om dingen voor te zijn, want als onze hond al wat te druk was en je ging hem corrigeren voor het gedrag wat hij op dat moment had, en wat wij als niet wenselijk zagen, dan kon hij juist meer doorgaan ipv snappen dat wij het gedrag niet leuk vonden.
De ene hond "snapt" een correctie, terwijl een andere hond juist een tandje er bovenop lijkt te gaan gooien.
Afleiden, op een rustige manier het woord nee gebruiken en een alternatief bieden, dat werkte hier wel goed. En naarmate hij ouder werd viel het kwartje bij hem wel dat bepaalde zaken niet acceptabel waren, dus ik loop nu niet nog steeds met een flostouw. Wel is dat "tikkie" een handig een tweetje tussen ons om hem dus soms wel uit een focus te halen (bij heftig uitvallende honden bijvoorbeeld).

Ik ben echt blij met jullie reacties.
Fijn om jullie visie er op te lezen en adviezen waar ik ook echt wat mee kan.

Het school gebeuren kwam voor mij ook als een verrassing, ging eigenlijk altijd goed. Ik sta bewust altijd een endje verderop en blijf vaak wat langer staan zodat niemand last van ons hoeft te hebben. Maar voorlopig laat ik dat inderdaad achterwege.

Tara schreef:

S@ndr@ schreef:ik denk dat jij gewoon duidelijk moet maken dat de kinderen geen speelgoed zijn en dat ze niet zo behandeld mogen worden, ze staan onder jou bescherming, dit kun je ze niet zelf laten oplossen.. ik denk dat ik bij het schoolplein als je hem echt meer wilt nemen met het ophalen , zou kijken of ik hem een taak zou geven, dus niet gek doen met de kinderen maar bijtrol , voerrdummy of bal vasthouden ..

Eens, ik ben echt geen spijkerharde hondenbaas, maar ik grijp wel altijd direct in op wat me niet zint.
Ondanks dat mijn honden nooit met kleine kinderen zijn opgegroeid lijken ze toch heel goed te begrijpen dat het mini-mensjes zijn waar ze zachtjes mee moeten doen, en dat doen ze dus ook. Maar je moet het zeker niet door kind en hond zelf uit laten zoeken want dat werkt gewoon niet. Bepaalde dingen wil ik echt gewoon direct duidelijk hebben: als je lomp wilt stoeien, dan mag dat op het moment dat ik je daarvoor uitnodig, en anders gewoon niet. Tegen mensen aanbatsen wil ik ook niet hebben en wee je gebeente als je een kind omver loopt. Maar opmerkelijk genoeg doen ze dat eigenlijk toch al niet, ze zijn juist altijd ontzettend zacht en lief met kinderen.

Toch vind ik dat ook niet altijd zwart wit.
Eens dat je met kinderen (en volwassenen als je hond daar ook geen respect voor heeft) ten alle tijden je hond daarin moet sturen. Je bent, vind ik, zelf verantwoordelijk voor je hond en in hoeverre je hem de mogelijkheid geeft om zelf te bepalen hoe hij reageert.

Maar een hond die echt snel te enthousiast wordt en soms daarin door kan slaan, daar moet je als baas bovenop zitten vind ik. Het is niet zo simpel als "ik wil het niet hebben, dus zo mag je niet doen" en daarmee klaar.
Aki kon bij sommige kinderen prima, bij anderen of teveel kinderen werd hij al snel te druk en had hij een grens over kunnen gaan, (opspringen, wat drukker worden, happerig) idem bij onzekere volwassenen trouwens (mijn moeder als voorbeeld).
Hij was en is nog steeds prima met kinderen, maar als er wordt gegild of gerend of men gaat druk doen met handen of gek doen met en speeltje, dan kan hij zichzelf nog wel eens verliezen in zijn enthousiasme, en als bazen weten wij dat, dus grijpen wij in op die momenten. Niet door boos te worden op mens en dier, maar door op dat moment de situatie te onderbreken op een rustige manier.
Ik roep hem dan dus weg, omdat we dat van jongs af aan daar op hebben geoefend.

En als kinderen willen aaien of aan ons hek komen, dan zie ik er op toe dat het rustig gaat, en ja, dan mag hij een kunstje doen of zo.. pootje geven of high five. Iedereen blij, controle terug en op tijd zeggen dat het genoeg aandacht is geweest.
Simpelweg iets verbieden, of ervan uitgaan dat een hond snapt bij wie hij wel en bij wie hij niet druk kan doen werkt bij bepaalde typen niet, is mijn mening althans. En dat geldt niet alleen voor de huidige hond, mijn vorige herder Bluf was ook een hond die snel wat druk te maken was, of zichzelf druk maakte. Dat moet je op een bepaald moment inzien, en daar een draai aan geven om dat goed te begeleiden.

Cleva schreef:Het zit hem echt in het volume. Er is nooit iets mis mee als je hond met je wil spelen maar je moet als baas wel de toon kunnen zetten of veranderen.
Kwestie van oefenen met je hond zodat jij weet hoe het werkt en je hond weet dat je op dat vlak wensen hebt.

In deze gevallen vind ik wensen niet het juiste woord, verder met je eens.

Daar zit het ook in, wanneer zie je het als jonge hond en gedragingen, en wanneer zie je het gewoon puur als ongewenst gedrag als het gaat om de hond in welke leeftijd dan ook.
Ik ben bij de pup/jonge hond, en bij een hond van 2,5 jaar duidelijk geweest in wat ik niet ok vond. Daarin zat geen verschil in leeftijd of evt. karaktereigenschappen van een ras.. mag niet, doen we niet, dus nee.
Wat anderen ook wel schrijven, je laat je niet raak bijten zonder bijt rem omdat de hond op dat moment even niet van gekkigheid weet wat ze doen, zouden ze hun moeder of ander roedel lid bijten op zo'n moment, dan gok ik zomaar dat ze van jetje krijgen vanuit de oudere hond op dat moment.
Maar als mens kun je situaties inschatten en er op inspelen om een ander gewenst effect te krijgen.
En bij sommige karakters van honden blijft dat nodig.

Herkenbaar hoewel we nog in een puppy-fase zitten.
Wat bij ons helpt is iets om op te kauwen of even die frustratie eruit gooien?

Bij ons krijgt bij een handschoen (die hij zelf ooit eens op straat heeft gevonden en niet meer kwijt wil) om even flink in te bijten en mee naar huis te nemen.
We geven hem de opdracht om de handschoen ook echt zelf te dragen en voor te zorgen dat het thuis komt.
Vindt hij leuk en wij lopen rustig naar huis.

Hi All,

We zijn weer een poosje verder en heb jullie adviezen met beide handen aangepakt.
Het gaat heel goed. Ik heb weer controle, bij moeilijke momentjes probeer ik hem te laten focussen op mij dmv kunstjes doen voor lekkers.
Op de momenten dat ik denk, hij wordt weer over enthousiast pak ik een tak of zijn flos touw en bied ik deze aan.
Niet lang daarna is de bui weer over en kunnen we verder.

Blije pup en blije baas

Angieh schreef:Hi All,

We zijn weer een poosje verder en heb jullie adviezen met beide handen aangepakt.
Het gaat heel goed. Ik heb weer controle, bij moeilijke momentjes probeer ik hem te laten focussen op mij dmv kunstjes doen voor lekkers.
Op de momenten dat ik denk, hij wordt weer over enthousiast pak ik een tak of zijn flos touw en bied ik deze aan.
Niet lang daarna is de bui weer over en kunnen we verder.

Blije pup en blije baas

fijn, en klinkt goed en er zal heus wel weer eens een moment komen dat je denkt van .. maar gewoon doorzetten, de aanhouder wint, en wat je nu doet lijkt te werken dus ga lekker zo door zou ik zeggen

Fijn zo

Mooi .

Cleva schreef:

Angieh schreef: Het gaat heel goed. Ik heb weer controle, bij moeilijke momentjes probeer ik hem te laten focussen op mij dmv kunstjes doen voor lekkers.
Op de momenten dat ik denk, hij wordt weer over enthousiast pak ik een tak of zijn flos touw en bied ik deze aan.
Niet lang daarna is de bui weer over en kunnen we verder.

Nou, dat je de neiging hebt om te beslissen hoe je het gaat doen en dat dat dan ook nog over begrip en contact gaat dat maakt me wel heel erg blij.
Brave baas! Dat meen ik echt.

Als je toch het contact hebt probeer daarmee dan ook eens samen rustig te worden. Je kunt ook "slaperig" spelen. Ontspannen op de bank hangend klooien over teentjes en tandjes.
Knuffelen en samen relaxen is heel belangrijk.
Maar dan niet alleen maar naast elkaar. Samen.

Goede tip, maar een hond die nog jong is, en dus vrij snel op aandacht reageert kan daar ook weer druk van worden.
Onze Aki was daar een voorbeeld van, die kon dan echt ineens uithalen in zijn drukte/spanning en dan had je een hap in je neus of een poot in je oog te pakken, sprong hij vervolgens op en ging rondjes door het huis rennen.. konden wij weer de flos aan bieden bij wijze van spreken, tot zover het relax momentje

Dan lag hij echt rustig op de bank, en dacht je er goed aan te doen om rustig bij hem te gaan zitten, rustig te aaien, even teentje voelen, zachtjes praten etc. maar die bouwde dan een bepaalde energie op
Hij is nu ruim 4 en tegenwoordig kan het gelukkig wel zonder dat hij de kolder in de kop krijgt