Het HondenForum

Ik weet van een erg leuk kruisingnest wat in de planning staat en wat wellicht niet heel voor de hand ligt of waar je zelf niet snel aan zou denken. Komen als het goed is kortharige hondjes uit in een mooie middelmaat, die sportief, actief en atletisch zijn en naar het zich laat aanzien ook sociaal en trainbaar.
Stuur me anders even een PB dan kan ik je wat meer info geven en eventueel doorverwijzen.

Ik begrijp dat je eerst een pup wil nemen en dan een herplaatser. Heb je er wel eens over gedacht om dat andersom te doen? Mijn ervaring is dat een volwassen hond een geweldige hulp is bij de opvoeding. Het is zo fijn als een pup een andere hond als voorbeeld heeft. Het leren los lopen is makkelijker, het alleen thuis blijven...
Misschien iets om over na te denken.

Alfilillo schreef:Ik begrijp dat je eerst een pup wil nemen en dan een herplaatser. Heb je er wel eens over gedacht om dat andersom te doen? Mijn ervaring is dat een volwassen hond een geweldige hulp is bij de opvoeding. Het is zo fijn als een pup een andere hond als voorbeeld heeft. Het leren los lopen is makkelijker, het alleen thuis blijven...
Misschien iets om over na te denken.

En ik vond mijn herplaatser en de opvangers 10x makkelijker dan de pup

Alfilillo schreef:Ik begrijp dat je eerst een pup wil nemen en dan een herplaatser. Heb je er wel eens over gedacht om dat andersom te doen? Mijn ervaring is dat een volwassen hond een geweldige hulp is bij de opvoeding. Het is zo fijn als een pup een andere hond als voorbeeld heeft. Het leren los lopen is makkelijker, het alleen thuis blijven...
Misschien iets om over na te denken.

Zou mijn voorkeur ook hebben .

Machie schreef:

Sabi85 schreef:
Van de herders lijkt de kelpie mij het meest geschikt.

Alsof de kelpie zoveel minder werklust heeft als de border collie.

Een kelpie is over het algemeen veel minder slaafs en een stuk relaxter (al ken ik ook relaxte borders die ook een uitknop hebben)

Een goed gefokte working kelpie zou prima passen. Als je er leuk mee wil sporten. Uiteraard niet om 7 dagen in de week mee op de bank te hangen.

Wat ik lees is een behoorlijk actief bestaan en de wens om iets met de hond te gaan doen.

Een belg is wel een totaal andere categorie dan een border of kelpie.
Degene die ik ken zijn allemaal achterdochtige honden en regelteven.een kelpie moet je wel liggen ja, maar is wel een hond die je paard bij houdt in galop, en ook wel voor een grotere afstand.
Heerlijke hond voor mij. Een vastgotaspets zal ook passen, is een middelgrote hond op korte poten. Met een fantastisch karakter. Blaffen is een stukje opvoeding (thuis wordt hier niet geblaft)
Die zie ik alleen niet met een buitenrit meegaan als er wat sneller gereden wordt.

Ik zou een kelpie/border stabieler noemen.

Zo eindelijk weer tijd om fatsoenlijk te reageren. Ik ben zo blij met alle input, het zet ons oprecht nog meer aan het denken voor een juiste keuze.
Al kun je het natuurlijk nooit allemaal volledig analyseren etc. want er zijn zoveel variabelen ook. Maar zo maken we iig op voorhand een zo goed mogelijke keuze hoop ik.

Ik denk dat we de honden waar wat sneller het zenuwachtige/vocale zouden kunnen triggeren voor nu niet aan durven beginnen.
We wonen weliswaar heerlijk in de natuur, maar op de camping zelf ik vaak (zeker met mooi weer) genoeg reuring af en toe.
Inclusief bv een houtzagende buurvrouw en een shovel die bij de paarden mest ruimt etc.
En eerlijk is eerlijk, ondanks dat we vanuit vroeger wel wat ervaring hebben, zijn we verder new born honden papa en mama straks, en gaan we
fouten maken in de (her)opvoeding. Dat is voor mij wel een reden om ergens extra voorzichtig te zijn met 'als je het vanaf begin af aan maar goed traint'
in bepaalde 'extreme' karakter/ras eigenschappen die zich mogelijk voordoen als je het niet goed doet.
Want ik hoop iig niet die fouten te maken dat ik ofwel een mismatch in de hand werk, of wel de hond niet kan geven wat hij/zij nodig heeft.

Bovenstaande is overigens ook de split die we hebben wat betreft pup/herplaatser, ik ben absoluut in de overtuiging dat een pup opvoeden een enorme
verantwoordelijkheid en (een hond überhaupt) aanpassing van je leven vanaf het moment dat de pup/hond er is. Ergens ben ik met een herplaatser bang dat we
nog niet voldoende ervaring hebben, aangezien die honden bijna altijd wel een rugzakje hebben. Hoeft natuurlijk geen ernstig rugzakje te zijn, integendeel, maar toch ben ik
daarmee bijna extra bang, dat als we het toch niet goed doen/de hond kunnen bieden wat hij/zij nodig heeft, dat hij/zij dan weer herplaatst moet worden.. Maar goed, feitelijk is
dit met een pup niet anders, sterker nog, daarbij ligt 'alles' natuurlijk in de handen van de opvoeder vanaf dat hij/zij bij je is en is nog wel lastiger waarschijnlijk. Nou jullie horen het wel, genoeg afweging te doen hier haha! @ Alfilillo, zamunda, daar denken we zeker over na! We hebben nog geen vastomlijnd besluit en zullen dit ook nog niet nemen, het gaat vast lopen zoals het moet lopen met of een pupje of een herplaatser die mogelijk tegen die tijd op ons pad komt. Dat er iig 2 honden moeten komen in the end, is zeker, de eerste in 2019.
Zouden meer mensen het advies geven: eerst volwassen(ere) hond, dan een pup?

@heavy: Qua woonruimte, de hond hoeft (mag wel) zeker niet buiten te leven. Ik wil graag de hond een dusdanig leven geven dat ze lekker hond kunnen zijn maar ook een gezellig gezinslid. Het beeld wat ik er nu bij heb is een beetje wat jij omschrijft, buiten een fijne plek waar ze door weer en wind (en warmte) kunnen liggen en chillen, ravotten etc., en binnen heerlijk bij de houtkachel onderuit (op de bank ) kunnen Afhankelijk van de behoefte van de uiteindelijke hond, kunnen we denk ik een hoop inrichten, ondanks de beperkte ruimte binnen.

De vacht van de hond is onderaan eigenlijk ondergeschikt, als ik een voorkeur zou mogen uitspreken dan is het idd de minst verharende variant van all (geen naakthond hoor ) gezien de twee katten hier (wit) die ook al als een malle hun haren rondstrooien alsof het confetti is Ik vond alleen de eerdere opmerking wel iets om rekening mee te houden, langharige vachten en teken is wel een uitdaging en aangezien we hier veel teken hebben.

Wat betreft leuke kruisingen, zijn er fokkers te vinden (heb er 1tje al toegemaild gekregen) die zich richten op gezonde kruisingen? Of kom je dan automatisch bij hobby fokkers uit? Hoe gaat dit in de praktijk?

Wat betreft het actieve leven en sporten met de hond, dit laatste is vooral als de hond dit zelf behoeft. We hebben inderdaad een vrij actief leven dus kunnen de hond daarin voorzien
van voldoende beweging en uitdaging, maar uiteraard alleen bij het juiste ras. Mijn doel is niet om perse te willen sporten met onze hond. Mochten we op een ras uitkomen en head over heels verliefd worden die dat nodig heeft, dan passen we dit in ons leven aan zeg maar.

@Cleva; de tussenstand is nog een beetje hetzelfde als mijn vorige post. Ik denk zoals eerder aangegeven dat we vooral rassen moeten gaan leren kennen in real life.
En ja de hond moet zeker mee op buitenritten haha! Dat is ook 1 van de grote wensen hier.

We gaan nu vooral mensen en honden ontmoeten en leren kennen. We hebben nu inmiddels een paar dates met mensen/rassen staan en we hebben hier veel zin in! Ondertussen blijven we nav de tips hier in research modus en hopen we de komende tijd meerdere rassen vanaf dit forum te mogen ontmoeten en leren kennen. We rijden graag auto dus mocht iemand hier wat verder weg wonen maar ons toch willen uitnodigen om kennis te maken, graag

Nanna schreef:Ik zie een werklijn Golden ook wel. Goed trainbaar en niet waaks. Kan mee op buitenritten, dat moet ik die Berner nog zien doen
Als je wat meer bijzonders zoekt lijkt me een Curly Coated retriever ook heel leuk. Met een makkelijke, niet-verharende vacht.

Ik heb nog niet verder gelezen maar de Curly verhaart wel heb ik begrepen van een fokker van deze honden.

Nanna schreef:Met 'geblaf' veeg ik mijn inmiddels dunne billen af. Ik heb ook een ras waarvan iedereen schreeuwt dat het blaffers zijn en ik hoor ze maar zelden.
Kwestie van opvoeden.
Glenn was ook geen blaffer. Volgende week krijg ik weer twee collies te logeren en die hoor je niet al had je het graag
En ja, Collies kúnnen zenuwlijers zijn. Ik zou wel heel goed de ouders bekijken en als het kan de lijnen waar ze uit komen. Ik heb meerdere kortharen gekend en die waren prima. Ik zou het zo aandurven hoor
KLIK

Met een korthaar moet je heel goed kijken waar je ze vandaan haalt. Er zit in meerdere lijnen nog al wat angst en instabiliteit. Maar er zijn ook hele stabiele kortharen.
En de eerste twee jaar heb je er veel werk aan (de minder stabiele) maar Triss wordt steeds meer de ideale hond. Ja ze zijn geluid gevoelig en blaffen graag, maar als je hier bovenop blijft zitten is het goed te handelen.

Balance_P schreef:Maar goed, feitelijk is dit met een pup niet anders, sterker nog, daarbij ligt 'alles' natuurlijk in de handen van de opvoeder vanaf dat hij/zij bij je is en is nog wel lastiger waarschijnlijk.

Nee. Mijn eerste pup vond ik niet leuk omdat ik er zelf hartstikke spastisch mee was
Het is een baby, alles wat hij later gaat worden zit er in de grote lijnen al in en je gaat samen de wereld en elkaar leren kennen.
Met een beetje logisch nadenken, veel ondernemen en er verschrikkelijk veel van houden, valt er echt heel weinig te verpesten.
Het gaat vooral mis wanneer mensen verhoudingen op scherp gaan zetten of verwachtingen hebben waar de hond niet aan kan voldoen.
Een pup moet meteen al allemaal kunstjes kennen, alles goed vinden, overal mee naartoe om te socialiseren, binnen twee weken zindelijk zijn en in een bench zitten.
In realiteit zit die pup dan in de bench te gillen en wordt die door de strot van het beestje gedrukt omdat ie anders de schoenen uit de hal opvreet, moet je er 's nachts uit om hem te laten plassen, bijt pup de hele dag als een nietmachine in (kinder)handen, staat er met 5 maanden nog de hele dag een dweil paraat en rent pup op alle honden af, ook die niet altijd vriendelijk zijn. Pup gromt of valt uit met eten en dan worden er puntjes gemaakt met afpakken.
Dat valt dan allemaal toch tegen
Het valt en staat zowel bij pups als bij herplaatsers met de band die je er mee opbouwt. Een fijn, ontspannen en gezellig thuis.

Ik heb mijn beide honden vanaf pup, ben nu eenmaal gek op puppys dus tja , maar ik moet wel heel eerlijk zeggen dat ik een volwassen hond naast mijn pup echt een verademing vond.
Ik vind pups echt heel leuk en pas me met alle liefde aan om ook die eerste tijd dat ze eigenlijk nog niks kunnen en je duizend keer naar buiten moet door te komen. Met een volwassen herplaatser kun je meteen al veel meer. Dat kan best een voordeel zijn.
Ik hoop dat hier geen gekke dingen gebeuren en dat ik altijd een volwassen hond rond zal hebben lopen als er een pup bij komt. Met Ayla ging het allemaal zoveel makkelijker dan met Morris. Natuurlijk heb ik ook meer ervaring en het verschil tussen eerste eigen pup of tweede is ook erg groot, maar ze heeft hoe dan ook heel veel opgestoken van Morris. En nog steeds.
Eerst een volwassen hond en dan een pup vind ik dus ook geen raar advies. Vooral als je toch al een pup en een herplaatser wilt. Dan zou ik de herplaatser eerst doen.

Morris was mijn eerste eigen pup en daar heb ik vast tig dingen fout gedaan, daar heb ik wel weer van geleerd, want met Ayla heb ik sommige dingen heel anders aangepakt.
Maar ik denk dat dat altijd wel zo is en niet zozeer alleen opgaat voor pups. Kennis van me had eerst een herplaatser en die hond is nogal fel op mensen, dat kreeg ze er niet goed uit en toen ze een pup kregen wou ze koste wat kost voorkomen dat het ook een mensenhater zou worden. Dus dat is nu de andere kant opgeschoten en die hond klimt mensen zo ongeveer in de nek om ze te begroeten. Nu had ze gewild dat ze het iets meer had gestuurd en bij een volgende hond zal ze het weer anders doen. Fouten maken doe je altijd. En ach, het meeste is wel weer recht te breien en er is geen hond of baas perfect.

Ik heb mijn kruising via een hobbyfokker inderdaad. Zou ook niet weten hoe ik het anders moet noemen. Vond het wel ontzettend lastig om te vinden. Er zijn zoveel broodfok en 'flikker maar wat op elkaar' hondjes. Dus dat is wel even een zoektocht geweest. Maar ja, Morris met stamboom en alles was net zo goed een hele zoektocht.

Nee. Mijn eerste pup vond ik niet leuk omdat ik er zelf hartstikke spastisch mee was

Ik maakte me ook heel druk over het opvoeden van een pup

De hele paniek over de verantwoordelijkheid om mijn pup te begeleiden tot een lief en stabiel hondje was bij nader inzien wel een klein beetje overdreven van mijn kant

Precies dit haha! Goed om te horen. Dat geeft de burger moed

n realiteit zit die pup dan in de bench te gillen en wordt die door de strot van het beestje gedrukt omdat ie anders de schoenen uit de hal opvreet, moet je er 's nachts uit om hem te laten plassen, bijt pup de hele dag als een nietmachine in (kinder)handen, staat er met 5 maanden nog de hele dag een dweil paraat en rent pup op alle honden af, ook die niet altijd vriendelijk zijn. Pup gromt of valt uit met eten en dan worden er puntjes gemaakt met afpakken.

We hebben ons dit voor minimaal de eerste 12 maanden ingecalculeerd, realistisch genoeg? Het jaar daarna blijft hij/zij natuurlijk ook een jonkie en veranderd niet ineens de wereld voor hem/haar maar ik hoop dat een beetje basis er toch wel in te hebben En ja fouten maken gaat ons ook zeker gebeuren haha.
Een band opbouwen is het doel dus ook dat is een mooi streven voor ons haha. Maar al met al ga ik komend jaar als we iets meer ras gericht gaan zoeken, vooral kijken wat er op ons pad komt (pup of herplaatser).

Hoe kies je een hobbyfokker uit waarvan je (zover dat uberhaupt te bepalen is) weet dat er gezonde dieren etc. uitkomen? Re-searchen op internet, langs gaan, vragen stellen etc?

Nou ja, dat zei ik ook. En toen werd ik op slag verliefd. Je weet het maar nooit!

Haha ik moet eerst minder werken Dus ik heb zolang ik dat nog niet doe sowieso een duidelijke grens haha. Zodra ik minder werk, dan komt inderdaad die uitdaging de hoek om haha.
En ik denk het ook niet, lief van je. Ik hoop het vooral ook niet haha. Maar ik denk dat we realistisch genoeg ingesteld zijn om alle voor en 'tegens' tegen elkaar af te wegen en te zien waar we op uit gaan komen. En qua opvoeding geloof ik ook wel dat we genoeg gezond boerenverstand hebben om een hond (gup of niet) te mogen (her)opvoeden.

Mochten de labradors ook nog in de race zitten ben je hier (Nijmegen) ook van harte welkom om eens mee te wandelen.
Ik heb 2 werklijnen en 1 dual.

Balance_P schreef: En eerlijk is eerlijk, ondanks dat we vanuit vroeger wel wat ervaring hebben, zijn we verder new born honden papa en mama straks, en gaan we
fouten maken in de (her)opvoeding. Dat is voor mij wel een reden om ergens extra voorzichtig te zijn met 'als je het vanaf begin af aan maar goed traint'
in bepaalde 'extreme' karakter/ras eigenschappen die zich mogelijk voordoen als je het niet goed doet.
Want ik hoop iig niet die fouten te maken dat ik ofwel een mismatch in de hand werk, of wel de hond niet kan geven wat hij/zij nodig heeft.

Bovenstaande is overigens ook de split die we hebben wat betreft pup/herplaatser, ik ben absoluut in de overtuiging dat een pup opvoeden een enorme
verantwoordelijkheid en (een hond überhaupt) aanpassing van je leven vanaf het moment dat de pup/hond er is. Ergens ben ik met een herplaatser bang dat we
nog niet voldoende ervaring hebben, aangezien die honden bijna altijd wel een rugzakje hebben. Hoeft natuurlijk geen ernstig rugzakje te zijn, integendeel, maar toch ben ik
daarmee bijna extra bang, dat als we het toch niet goed doen/de hond kunnen bieden wat hij/zij nodig heeft, dat hij/zij dan weer herplaatst moet worden..

Iedereen is natuurlijk anders maar ik zie mezelf nog steeds als onervaren, en juist daarom heb ik een voorkeur voor volwassen herplaatsers. Izzie is mijn 2e eigen hond pas en komt net als mijn vorige hond uit een asiel. Ze verschillen als dag en nacht maar met beiden kon/kan ik lezen en schrijven. Ik kan zelf bij een volwassen hond het karakter en de nukken vele malen beter inschatten dan bij een pup.

Ik vind het juist makkelijker met een pup.
Toots was volwassen en dat was een ongelofelijke mach met mij maar dat was veel lastiger in het begin. En Dex zo open karaktertje waarmee we van begin af aan alles mee maken. Niet elke pup of elke herplaatser is het zelfde.

samantha! schreef:Mochten de labradors ook nog in de race zitten ben je hier (Nijmegen) ook van harte welkom om eens mee te wandelen.
Ik heb 2 werklijnen en 1 dual.

Leuk! Ik stuur je een pb!

Chihuahua-paws schreef:Ik vind het juist makkelijker met een pup.
Toots was volwassen en dat was een ongelofelijke mach met mij maar dat was veel lastiger in het begin. En Dex zo open karaktertje waarmee we van begin af aan alles mee maken. Niet elke pup of elke herplaatser is het zelfde.

Ik bedoelde ook niet dat een pup moeilijker is (Herplaatser Alfil is ook gecompliceerder dan toen nog pup Lily). Maar Alfil was gewoon zo'n fijne hulp bij de opvoedingsperiode. Lily begreep zijn manier van communiceren altijd feilloos.

De hulp van Elco bij de opvoeding van Gait maakte inderdaad een wereld van verschil! Pup doet gewoon volwassen hond na en als je dat dan beloont (op wat voor manier dan ook), dan blijft pup dat gedrag vertonen. Heb je helemaal niets hoeven aanleren, alleen bevestigen dat het gewenst is. Aan de andere kant heeft Elco juist van Gait geleerd dat alleen thuis blijven ook kan door gewoon te ontspannen ipv voortdurend in wachtmodus te blijven. Dus ik zou inderdaad ook, als je voor herplaatser en pup zou willen gaan, kiezen voor eerst de volwassen herplaatser en als die z'n plekje gevonden heeft en weet hoe de routines en regels zijn, de pup nemen

Is het 'gek' dat ik ergens met een herplaatser banger ben voor de resultaten qua opvoeden dan met een pup?

Niet omdat ik denk dat het met een pup makkelijker is (!) maar wel omdat ik ergens een soort van bang ben dat er bepaalde zaken diepgeworteld zitten bij zo'n hondje, en dat ik wellicht niet in staat ben op die aan te pakken? En ik kan me zo indenken dat je hier mogelijk later pas achter komt als je hem/haar mee naar huis neemt.
Met een pup kan ik iig zelf die fouten nog maken zeg maar, if that makes sense? Al heb je natuurlijk ook dit soort gelijke risico's al kun je die mogelijk eerder signaleren?
Misschien slaat dit wel nergens op hoor, ben nu gewoon even hardop hier mijn gedachten erover aan het spuien. Want met opvoeden van een pup is alle hulp welkom, ook die van een mogelijk volwassen hond, dus het idee klinkt best goed.

Laat ik het anders stellen, hoe zoek je een passende herplaatser? Ga je dan via hier/kennels/asiels/marktplaats op zoek naar een passende match?
Hoe pak je dit slim aan zodat je de herplaatser oprecht een tweede kans geeft, met minste kans op een mismatch? Waar moet je op letten?
(en hoe zorg je ervoor dat je niet alle herplaatsers mee naar huis neemt voor een tweede kans?)

Niet elke herplaatser heeft een trauma natuurlijk. Zowel mijn herplaatser, maar ook destijds de pup ( die kwam destijds in eerste instante alleen in opvang) zijn via een stichting gekomen. Maar dat is niet de enige weg.

Eens! Ik doel naast eventuele trauma’s ook op dingen die wij als wens hebben (zoals in openingpost geschreven). Zodat daarin ook minimale kans is op een mismatch.

En welke stichting heb je het dan over?

Zelf heb ik altijd herplaatsers gehad. Ook toen ik nog thuis woonde waren het altijd herplaatsers.

Toen ik dus op eigen benen stond was de keus voor mij eigenlijk wel makkelijk. Enige eis toen was moet zo nu en dan alleen kunnen zijn en geen katten moorden. Nou, ja daar voldeed ze prima aan, maar ze had wel degelijk een gebruiksaanwijzing.

De hond daarop was dat eisenpakketje al iets uitgebreider(ja ja, geleerd van mijn fouten). Ook daar voldeed hij prima aan, maar wederom heeft ook deze hond zijn eigen gebruiksaanwijzing gehad.

De huidige honden voldoen ook prima aan wat ik verwacht van een hond, soms loop je wel eens ergens tegen aan maar al doende leer je je hond wel kennen en kan je bepaalde dingen prima ombuigen en soms moet je dingen gewoon accepteren zoals ze zijn.

Ik heb 1 tot nu toe 1 hond gehad welke hier niet kon blijven, die voldeed dan ook niet aan zijn omschrijving uiteindelijk. Als ik geen andere honden had gehad was ik er wel uit gekomen met hem maar het bijten van de andere honden dat ging me na een tijdje wel te ver.

Balance_P schreef: Lab: absolute kanshebber! En ooooh Fudge! Wat een gave kleur Die ken ik niet! Is dit een 'normale' fokbare kleur zeg maar? *duikt researchmodus in* Gaat voor alle labs

Heb even je topic helemaal gelezen.
De kleur is gewoon een normale toegestane kleur, het is gewoon geel maar dan heel donker, het komt alleen niet zoveel voor gezien veel mensen het niet mooi vinden.
Fudge heeft nu 2 gele teven gedekt en daar kunnen alle variaties geel uitkomen.
Volgend jaar dekt hij een teef in dezelfde kleur als hijzelf en dan is de kans geloof ik vrij groot dat in ieder geval een deel van de pups ook zo donker gaat worden.

het komt alleen niet zoveel voor gezien veel mensen het niet mooi vinden.

oh echt? Ik vind het juist heel mooi!

Ben benieuwd naar de nestjes! En natuurlijk naar je knappe vent

Balance_P schreef:

het komt alleen niet zoveel voor gezien veel mensen het niet mooi vinden.

oh echt? Ik vind het juist heel mooi!

Ben benieuwd naar de nestjes! En natuurlijk naar je knappe vent

Er zijn natuurlijk best wat "fans" van de kleur maar de meerderheid vindt het niet mooi nee.
Het is vaak ook niet populair bij de keurmeesters op shows, dat speelt vast mee.
In de werklijnen komt het wat meer voor, het is een oorspronkelijke kleur en bij de werklijnen heeft men nooit geprobeerd het eruit te fokken want daar is kleur onbelangrijk.

samantha! schreef: Volgend jaar dekt hij een teef in dezelfde kleur als hijzelf en dan is de kans geloof ik vrij groot dat in ieder geval een deel van de pups ook zo donker gaat worden.

Waarom moet je dat nou zeggen

Zelf heb ik altijd herplaatsers gehad. Ook toen ik nog thuis woonde waren het altijd herplaatsers.

Wat een fijn idee! Hoe kwamen en ‘selecteerden’ jullie op je herplaatsers?

Er is geen enkele reden waarom je een herplaatser niet net zo goed op kunt voeden als een pup. Vaak zelfs met veel minder moeite omdat er een hoop tijd en aandacht in het jong zijn gaat zitten en opgroeien kan hij zonder jou ook wel.

Je neemt trouwens geen pup of herplaatser maar één heel specifieke hond. Als je gewoon regelt dat je de goede hebt dan is het altijd wel een prettig beest.

Dank je wel voor de hoop En dat laatste is precies wat ik wel ook spannend vind, “als je zorgt dat je een goede hebt”. Maar gelukkig hebben we nog even en gaan we de komende maanden ons onderdompelen in het hoe en wat, ook rondom dit onderwerp!

Bedankt voor je overige tips ook, hebben we wat aan!

Belle schreef:

samantha! schreef: Volgend jaar dekt hij een teef in dezelfde kleur als hijzelf en dan is de kans geloof ik vrij groot dat in ieder geval een deel van de pups ook zo donker gaat worden.

Waarom moet je dat nou zeggen

Haha en de wachtlijst vormt zich

Oh nog een vraag (worden jullie al gek van dit topic? );

Stel je mag een herplaatser mee naar huisnrmen, hij/zij is katten gewend, maar onze katten zijn geen honden gewend. De keren dat de buren hier met hun honden zijn reageren onze katten (natuurlijk) alsof er grote boze kwaadaardige indringers in huis zijn. Weet iemand of het voor katten makkelijker is om om te leren gaan met pups vs volwassen honden? Of is dit een fabeltje?