Het HondenForum

Gimmick schreef:

blacky schreef:ik merk dat veel mensen die reageren dat het makkelijk kan de mensen zijn die geen kinderen hebben. Wij zitten in een situatie dat we beiden werken net als bij ts en ik zie wel beren op de weg al is het wel mogelijk.

Wij hadden al een hond voor er kinderen kwamen. Die draaide gewoon mee met alles. Het was mijn taak om voor de hond te zorgen nooit die van de kinderen. We hebben altijd een hond gehad en onze kinderen zijn dus opgegroeid met een hond. Er is niets mooier vind ik om kinderen verantwoording te leren.

Maar ik werkte in de avond uren en dan was mijn man thuis. Nu de kinderen uit huis zijn werk ik meer en ook overdag (net als bij ts) ik merk wel dat ik vaak vind dat ik de honden te kort doe.
We wandelen elke dag maar soms ben ik en ook mijn man gewoon te moe om daar een lange wandeling van te maken en moeten ze het doen met rondje om de wijk.
Ik heb nu niet meer de zorg voor een gezin dus minder werk zou je zeggen maar toch merk ik dat dit vaak speelt bij mij. Dit kan voor een ander heel anders zijn hoor, maar ik ervaar het niet als dit doen we zo maar even.

Ik heb 2 jonge kinderen (4&6 jaar) en 3 honden waarvan 1 loeder van een teef. En dus in 2 rondes moet lopen.
En een baan van 32 uur per week in loondienst en vaak nog extra thuis werken.
En mijn man heeft een eigen zaak waar hij 60+uren in werkt. Onze honden komen niks te kort sterker nog 1 van de honden heb ik naar beneden moeten schroeven in activiteiten ivm gedrag. Het is gewoon te doen hoor.
Dus wat de een vind als dat doe je niet zomaar even erbij ervaart de ander als prima te doen.

prima te doen is niet hetzelfde als zomaar er even bij

Het ligt er ook nog aan hoeveel energie je zelf hebt. Ik ben nu 57 en heb echt veel minder energie als toen ik met honden begon. Toen hadden we er vijf en het koste me geen enkele moeite om het hele spul samen los te laten en ook nog apart met ze naar buiten te gaan.

Nu hebben we er drie en ik ben na een lange wandeling ook wel weer blij dat ik zit en even niks hoef

Als je goed gezond en jong bent kun je veel.

Heavy schreef:

Gimmick schreef:

blacky schreef:ik merk dat veel mensen die reageren dat het makkelijk kan de mensen zijn die geen kinderen hebben. Wij zitten in een situatie dat we beiden werken net als bij ts en ik zie wel beren op de weg al is het wel mogelijk.

Wij hadden al een hond voor er kinderen kwamen. Die draaide gewoon mee met alles. Het was mijn taak om voor de hond te zorgen nooit die van de kinderen. We hebben altijd een hond gehad en onze kinderen zijn dus opgegroeid met een hond. Er is niets mooier vind ik om kinderen verantwoording te leren.

Maar ik werkte in de avond uren en dan was mijn man thuis. Nu de kinderen uit huis zijn werk ik meer en ook overdag (net als bij ts) ik merk wel dat ik vaak vind dat ik de honden te kort doe.
We wandelen elke dag maar soms ben ik en ook mijn man gewoon te moe om daar een lange wandeling van te maken en moeten ze het doen met rondje om de wijk.
Ik heb nu niet meer de zorg voor een gezin dus minder werk zou je zeggen maar toch merk ik dat dit vaak speelt bij mij. Dit kan voor een ander heel anders zijn hoor, maar ik ervaar het niet als dit doen we zo maar even.

Ik heb 2 jonge kinderen (4&6 jaar) en 3 honden waarvan 1 loeder van een teef. En dus in 2 rondes moet lopen.
En een baan van 32 uur per week in loondienst en vaak nog extra thuis werken.
En mijn man heeft een eigen zaak waar hij 60+uren in werkt. Onze honden komen niks te kort sterker nog 1 van de honden heb ik naar beneden moeten schroeven in activiteiten ivm gedrag. Het is gewoon te doen hoor.
Dus wat de een vind als dat doe je niet zomaar even erbij ervaart de ander als prima te doen.

Maar het gaat toch niet alleen om activiteiten ?

Nee maar dat is ook niet het enige wat ik schrijf toch?
En daarnaast als je de hond voldoende uitdaging bied dan is de tijd van afwezigheid minder erg.
Alle drie mijn honden komen helemaal niks te kort.

blacky schreef:ik merk dat veel mensen die reageren dat het makkelijk kan de mensen zijn die geen kinderen hebben. Wij zitten in een situatie dat we beiden werken net als bij ts en ik zie wel beren op de weg al is het wel mogelijk.

Wij hadden al een hond voor er kinderen kwamen. Die draaide gewoon mee met alles. Het was mijn taak om voor de hond te zorgen nooit die van de kinderen. We hebben altijd een hond gehad en onze kinderen zijn dus opgegroeid met een hond. Er is niets mooier vind ik om kinderen verantwoording te leren.

Maar ik werkte in de avond uren en dan was mijn man thuis. Nu de kinderen uit huis zijn werk ik meer en ook overdag (net als bij ts) ik merk wel dat ik vaak vind dat ik de honden te kort doe.
We wandelen elke dag maar soms ben ik en ook mijn man gewoon te moe om daar een lange wandeling van te maken en moeten ze het doen met rondje om de wijk.
Ik heb nu niet meer de zorg voor een gezin dus minder werk zou je zeggen maar toch merk ik dat dit vaak speelt bij mij. Dit kan voor een ander heel anders zijn hoor, maar ik ervaar het niet als dit doen we zo maar even.

Hier een werkend mens met kinderen die vindt dat het makkelijk kan. Ik heb nog nooit niet gewerkt, ik heb ook al 22 jaar kinderen en ik ben nog nooit hondloos geweest. Geen enkel probleem. MAAR voorwaarde is volgens mij dat het je geen bal interreseerd dat je huis vaak een puinhoop is, dat je kinderen af en toe met haren op hun kleding en een net niet met spuug weg te werken vlek op hun shirt naar school gaan. Dat je schijt hebt aan wat een ander van je vindt of denkt en dat je vooral wilt genieten van je kinderen en van je hond. Oftewel je moet de zon in het water kunnen zien schijnen. Daarnaast je hond onderdeel maken van je gezin, dus dat houdt in van je vrije tijd en je recreatieve activiteiten. Vakanties en weekenden aanpassen aan kinderen en hond. Samen lol hebben en vooral nooit streven naar perfectionisme.

Ik las hier laatst ook ergens in een topic dat iemand het heel erg zwaar had gehad tijdens de puppentijd. Dan denk ik serieus watte?? hier loopt er nu weer 1, een hond van 8 maand oud, ja je hebt er werk mee, maar je lacht je de hele dag de billen uit de broek.

Zijn dat niet de karaktertrekken waarin jij en je gezin zich herkennen, dan is het misschien minder handig een hond te nemen, maar anders, geen enkel probleem.

Je voorkeurslijstje vind ik wat minder gelukkig gekozen, dat wil zeggen op de Vastgötaspetz na. Leuke best in een gezin te passen hondjes. Alhoewel de kans wel groot is dat deze veel blaft.....Anders misschien een leuke Wels Corgi Pembroke?

Wij werken beide 32u, hebben 2 kinderen (3&1 jaar)en drie honden.En zeker niet de minst actieve rassen. En dat gaat prima. Hun leven is anders als toen we nog maar met zijn tweeën waren maar niet minder leuk. Als we met zijn allen naar het bos gaan is het tempo wat lager ja. Hebben ze meer tijd om te snuffelen. Vaak gaan mijn man en ik ook alleen. Ook lekker.
Hondensport is mijn hobby en ik vind het heerlijk een avondje trainen.

Vik en mijn zoontje kunnen ook geweldig spelen samen. Die rollen samen over de grond of rennen door de tuin. Vinden ze beide geweldig en Vik is daarna bekaf.

Niemand kan bepalen of het te veel is, behalve jijzelf. Druk is het ja, maar het geeft ook veel plezier als je geniet van wandelen en evt trainen. Geen hond is altijd makkelijker.

Ik zou zelf overigens voor een niet te groot gezelschapshondje gaan. Die kunnen ook prima een dagje wat minder en kunnen de kinderen ook al wat eerder mee wandelen. Lange wandelingen kunnen ze overigens ook prima aan. Gewoon makkelijke hondjes waar je van alles mee kunt maar niks echt hoeft.

Alles valt of staat bij of je het verzorgen en uitlaten van een hond als een "moetje" ervaart, of er je ontspanning, je hobby, in ziet. In geval van dat laatste is t toch prima om een hond te nemen. Ik werk ook fulltime met twee honden. Daar haal ik mijn ontspanning uit.

Budkes schreef: Hier een werkend mens met kinderen die vindt dat het makkelijk kan. Ik heb nog nooit niet gewerkt, ik heb ook al 22 jaar kinderen en ik ben nog nooit hondloos geweest. Geen enkel probleem. MAAR voorwaarde is volgens mij dat het je geen bal interreseerd dat je huis vaak een puinhoop is, dat je kinderen af en toe met haren op hun kleding en een net niet met spuug weg te werken vlek op hun shirt naar school gaan. Dat je schijt hebt aan wat een ander van je vindt of denkt en dat je vooral wilt genieten van je kinderen en van je hond. Oftewel je moet de zon in het water kunnen zien schijnen. Daarnaast je hond onderdeel maken van je gezin, dus dat houdt in van je vrije tijd en je recreatieve activiteiten. Vakanties en weekenden aanpassen aan kinderen en hond. Samen lol hebben en vooral nooit streven naar perfectionisme.

Ik las hier laatst ook ergens in een topic dat iemand het heel erg zwaar had gehad tijdens de puppentijd. Dan denk ik serieus watte?? hier loopt er nu weer 1, een hond van 8 maand oud, ja je hebt er werk mee, maar je lacht je de hele dag de billen uit de broek.

Zijn dat niet de karaktertrekken waarin jij en je gezin zich herkennen, dan is het misschien minder handig een hond te nemen, maar anders, geen enkel probleem.

Je voorkeurslijstje vind ik wat minder gelukkig gekozen, dat wil zeggen op de Vastgötaspetz na. Leuke best in een gezin te passen hondjes. Alhoewel de kans wel groot is dat deze veel blaft.....Anders misschien een leuke Wels Corgi Pembroke?

Wat een heerlijk pleidooi Budkes! Hier word ik nou helemaal vrolijk van!

Qua rassen, zou een IJslandse hond iets kunnen zijn, of zeg ik nou iets heel erg raars?

Budkes schreef:

blacky schreef:ik merk dat veel mensen die reageren dat het makkelijk kan de mensen zijn die geen kinderen hebben. Wij zitten in een situatie dat we beiden werken net als bij ts en ik zie wel beren op de weg al is het wel mogelijk.

Wij hadden al een hond voor er kinderen kwamen. Die draaide gewoon mee met alles. Het was mijn taak om voor de hond te zorgen nooit die van de kinderen. We hebben altijd een hond gehad en onze kinderen zijn dus opgegroeid met een hond. Er is niets mooier vind ik om kinderen verantwoording te leren.

Maar ik werkte in de avond uren en dan was mijn man thuis. Nu de kinderen uit huis zijn werk ik meer en ook overdag (net als bij ts) ik merk wel dat ik vaak vind dat ik de honden te kort doe.
We wandelen elke dag maar soms ben ik en ook mijn man gewoon te moe om daar een lange wandeling van te maken en moeten ze het doen met rondje om de wijk.
Ik heb nu niet meer de zorg voor een gezin dus minder werk zou je zeggen maar toch merk ik dat dit vaak speelt bij mij. Dit kan voor een ander heel anders zijn hoor, maar ik ervaar het niet als dit doen we zo maar even.

Hier een werkend mens met kinderen die vindt dat het makkelijk kan. Ik heb nog nooit niet gewerkt, ik heb ook al 22 jaar kinderen en ik ben nog nooit hondloos geweest. Geen enkel probleem. MAAR voorwaarde is volgens mij dat het je geen bal interreseerd dat je huis vaak een puinhoop is, dat je kinderen af en toe met haren op hun kleding en een net niet met spuug weg te werken vlek op hun shirt naar school gaan. Dat je schijt hebt aan wat een ander van je vindt of denkt en dat je vooral wilt genieten van je kinderen en van je hond. Oftewel je moet de zon in het water kunnen zien schijnen. Daarnaast je hond onderdeel maken van je gezin, dus dat houdt in van je vrije tijd en je recreatieve activiteiten. Vakanties en weekenden aanpassen aan kinderen en hond. Samen lol hebben en vooral nooit streven naar perfectionisme.

Ik las hier laatst ook ergens in een topic dat iemand het heel erg zwaar had gehad tijdens de puppentijd. Dan denk ik serieus watte?? hier loopt er nu weer 1, een hond van 8 maand oud, ja je hebt er werk mee, maar je lacht je de hele dag de billen uit de broek.

Zijn dat niet de karaktertrekken waarin jij en je gezin zich herkennen, dan is het misschien minder handig een hond te nemen, maar anders, geen enkel probleem.

Je voorkeurslijstje vind ik wat minder gelukkig gekozen, dat wil zeggen op de Vastgötaspetz na. Leuke best in een gezin te passen hondjes. Alhoewel de kans wel groot is dat deze veel blaft.....Anders misschien een leuke Wels Corgi Pembroke?

ik ben het helemaal met je eens. Maar ook jij zegt hier dat je een hond er niet zomaar even bij doet. Het maakt je leven echt anders en voor mij is dat in positieve zin. ts heeft nu geen hond en dit wordt misschien wel zijn eerste dan veranderd er echt wel wat.

blacky schreef:

Budkes schreef:

blacky schreef:ik merk dat veel mensen die reageren dat het makkelijk kan de mensen zijn die geen kinderen hebben. Wij zitten in een situatie dat we beiden werken net als bij ts en ik zie wel beren op de weg al is het wel mogelijk.

Wij hadden al een hond voor er kinderen kwamen. Die draaide gewoon mee met alles. Het was mijn taak om voor de hond te zorgen nooit die van de kinderen. We hebben altijd een hond gehad en onze kinderen zijn dus opgegroeid met een hond. Er is niets mooier vind ik om kinderen verantwoording te leren.

Maar ik werkte in de avond uren en dan was mijn man thuis. Nu de kinderen uit huis zijn werk ik meer en ook overdag (net als bij ts) ik merk wel dat ik vaak vind dat ik de honden te kort doe.
We wandelen elke dag maar soms ben ik en ook mijn man gewoon te moe om daar een lange wandeling van te maken en moeten ze het doen met rondje om de wijk.
Ik heb nu niet meer de zorg voor een gezin dus minder werk zou je zeggen maar toch merk ik dat dit vaak speelt bij mij. Dit kan voor een ander heel anders zijn hoor, maar ik ervaar het niet als dit doen we zo maar even.

Hier een werkend mens met kinderen die vindt dat het makkelijk kan. Ik heb nog nooit niet gewerkt, ik heb ook al 22 jaar kinderen en ik ben nog nooit hondloos geweest. Geen enkel probleem. MAAR voorwaarde is volgens mij dat het je geen bal interreseerd dat je huis vaak een puinhoop is, dat je kinderen af en toe met haren op hun kleding en een net niet met spuug weg te werken vlek op hun shirt naar school gaan. Dat je schijt hebt aan wat een ander van je vindt of denkt en dat je vooral wilt genieten van je kinderen en van je hond. Oftewel je moet de zon in het water kunnen zien schijnen. Daarnaast je hond onderdeel maken van je gezin, dus dat houdt in van je vrije tijd en je recreatieve activiteiten. Vakanties en weekenden aanpassen aan kinderen en hond. Samen lol hebben en vooral nooit streven naar perfectionisme.

Ik las hier laatst ook ergens in een topic dat iemand het heel erg zwaar had gehad tijdens de puppentijd. Dan denk ik serieus watte?? hier loopt er nu weer 1, een hond van 8 maand oud, ja je hebt er werk mee, maar je lacht je de hele dag de billen uit de broek.

Zijn dat niet de karaktertrekken waarin jij en je gezin zich herkennen, dan is het misschien minder handig een hond te nemen, maar anders, geen enkel probleem.

Je voorkeurslijstje vind ik wat minder gelukkig gekozen, dat wil zeggen op de Vastgötaspetz na. Leuke best in een gezin te passen hondjes. Alhoewel de kans wel groot is dat deze veel blaft.....Anders misschien een leuke Wels Corgi Pembroke?

ik ben het helemaal met je eens. Maar ook jij zegt hier dat je een hond er niet zomaar even bij doet. Het maakt je leven echt anders en voor mij is dat in positieve zin. ts heeft nu geen hond en dit wordt misschien wel zijn eerste dan veranderd er echt wel wat.

Dat lees je dan toch niet goed, ik vind namelijk dat je een hond er wel zo even bij doet. Heel heel makkelijk zelfs. Tenzij je allerlei eisen stelt aan jezelf en je omgeving en een hond dus niet als een verschrikkelijk leuke aanvulling op je leven ziet. Dan doe je een hond er nog steeds heel erg makkelijk bij, want kom op mensen een hond een hondwaardig en leuk bestaan geven in combinatie met een gezin is niet zo moeilijk hoor. En zeker in een gezin kan de hond met alles mee. Kinderen naar school brengen, peuterzaal, sport. Ik heb nog nooit op een sportveld gestaan, zonder hond, sterker nog ik liet de hond de warming up verzorgen. Jongens zorg dat je de bal van de hond krijgt. Eind vt liedje, kinderen uitgeteld op de bank, hond er naast. Inpandige sporten. Kinderen brengen, buiten ff lekker met de hond dollen. Je hoeft namelijk niet de hele tijd met je neus op de training te staan.
En ik ben het met je eens dat een hond je leven anders maakt, maar dat lijkt me ook de bedoeling, anders neem je er geen.
TS lijkt zo in zijn teksten iig niet zo'n moeilijk type. En hij informeert ook nog eens goed. Prima toch.

Of een sheltie? Ook wel blafferig, maar superleuk.

Maar eigenlijk zou ik voor een herplaatser gaan. Er zijn zoveel leuke honden die een baasje zoeken.

Tara schreef:

Paultjee schreef:
Wat voor hond het zou moeten worden zijn we absoluut nog niet over uit, het is ook niet dat we nu meteen ineens maar een hond gaan aanschaffen, maar jullie vele positieve en ook kritische reacties zijn in ieder geval leuk om te lezen!
Al ben ik tijdens het speuren op internet wel een beetje verliefd geworden op Eurasiërs, Chow Chows, Västgötspetsen, Shiba's, Samojeeds en de Noorse Buhund om er maar een aantal te noemen, er zijn zoveel mooie rassen!

Ik zou in jullie situatie niet voor dit soort rassen gaan. Als je echt een hond wilt hebben die in een gezin kan meedraaien en waar ook de kinderen wel eens mee op stap moeten kunnen, dan heb je meer aan een hond die zich wat makkelijker laat trainen en die over het algemeen sociaal zijn naar mens en dier. Daar staan deze rassen niet in eerste instantie om bekend. Mooi moet niet de bepalende factor zijn. Je moet een hond hebben die niet direct de kuierlatten neemt als de deur per ongeluk niet helemaal wordt dichtgetrokken door (vriendjes van) je kinderen, of die niet onverdraagzaam is naar andere honden of mensen/kinderen. Ik denk dat je meer plezier hebt van een sportieve, niet overdreven temperamentvolle hond die van nature al een redelijk stabiel karakter heeft. Er is voor elck wat wils gelukkig, dus jullie ideale hond is gegarandeerd te vinden.

Ik neem aan dat je met het hele rijtje rassen wat genoemd wordt ervaring hebt?
Wij hebben zelf een Vastgotaspets en ken er vele, deze passen perfect in het plaatje en zelfs in de beschrijving die je als laatste plaatst.

Ik denk dat je meer plezier hebt van een sportieve, niet overdreven temperamentvolle hond die van nature al een redelijk stabiel karakter heeft. Er is voor elck wat wils gelukkig, dus jullie ideale hond is gegarandeerd te vinden.

Gerard