Het HondenForum

blondie schreef:
Ik denk dat een bepaalde lichaamshouding, bij bepaalde honden iets oproept.
Mal gaf eerder ook bij sommige foto's van bijvoorbeeld Manu.
Nu hebben Manu en Aki elkaar nooit getroffen, en als we elkaar eens treffen op strand denk ik dat wij als eigenaren naar elkaar zullen zwaaien maar ik zou zeker de ontmoeting tussen die twee voorkomen, en dat ligt niet aan Manu, maar ik gok gewoon dat Aki niet met zoveel mannelijkheid om kan gaan dus als eigenaar van een hond die daar waarschijnlijk niet mee om kan gaan moet ik voorkomen dat het kan escaleren.

Ik denk ook zeker dat dat het is, ze begrijpen elkaars houding niet. Duitse herders hebben vaak ook vrij veel focus, dat vindt Manu dan weer irritant of bedreigend. Mijn schoonzus heeft een prachtige reu uit werklijnen en hij vliegt alle kanten op en is daar erg serieus in. Manu snapt daar niks van, doe verdomme rustig!

Overigens, als grote herders wat losser zijn rondom Manu's houding, kunnen ze als de beste spelen en rennen. Zelden zo leuk als met een herder! Zo gek vind ik dat. Ze begrijpen elkaar op het eerste gezicht gewoon niet. Daarom loop ik om. Teven gaan trouwens wel goed, heel leuk zelfs. Veel reuen ook wel hoor, degenen die moeite met hem hebben herken ik al op afstand Mechelaars gaan vaak wel goed, die hebben een wat hogere houding. Manu is trouwens wel altijd kalm in ontmoetingen, dat scheelt wel.

Ik blijf het overigens een interessant onderwerp vinden.
Destijds met Finn, zei ik al eerder, vroeg ik het me ook af waarom reuen zo sterk op hem reageerden. Bij hem was in aanvang een houding genoeg om de andere honden niet verder te laten komen en ontweken ze elkaar in een bocht.
Maar ik denk nu terug en naarmate hij meer last van zijn lichaam ondervond werd hij steeds meer doelwit van andere reuen die even leken te willen uittesten of ze hem aan konden. Ondanks dat veel mensen blijven zeggen dat het geen normaal gedrag is, heb ik dat dus wel anders ervaren.
En ik blijf ook zeggen dat het geen patser was naar andere honden toe, hij taalde niet naar andere honden, deed zijn ding, kon zichzelf ook altijd prima vermaken en speelde ook graag met mij/zijn baas. En toch kwamen ze hem opzoeken.

Bluf de teef wilde altijd wel graag spelen, maar bij haar deinsden de honden meestal achteruit. Zij is eigenlijk nooit uit het niets aangevallen.. maar goed zij was dan ook wel altijd alert op haar omgeving dus ze kregen sowieso de kans niet.

Ik moet zeggen dat Puchu ook altijd reageert op Husky's en ook op Chowchows. Nu is Puchu zelf een ettertje hoor (al is het met de ouderdom
een heel stuk verbeterd), maar standaard blaft hij tegen deze rassen óók als het een teef is. Dat laatste is uitzonderlijk, want Puchu blaft nooit
tegen teven.
Bij de Chowchow is het nog een andere blaf, meer van angst/onrust, het is een hoge blaf, bijna hysterisch, maar hij blijft op afstand.
Zeker bij de Chowchow ben ik ervan overtuigd dat Puchu ze totaal niet begrijpt, vreemd vindt en daarom een soort alarm slaat. Bij de Husky lijkt
het hier ook op, maar dan in veel mindere mate.

natalie schreef:
Ik vraag wel steeds vaker aan andere hondeneigenaren of hun hond een teef of reu is. Want bij reuen moet ik echt voorzichtig zijn.

Dat is eigenlijk mijn standaard vraag als ik het niet herkennen kan want Loki heeft sowieso de pest aan kleinere reuen (vooral Chi's en Mopshondjes kan hij niet luchten) maar bij andere reuen ben ik soms ook niet 100% dat het goed gaat. Al is het wel een stuk minder ene beter geworden sinds hij gecastreerd is, daarvoor klapte hij echt op alles wat hem ook maar raar aankeek of niet gevalde.

Vond het al een wonder dat Loki tijdens de wandeling met het forum niks tegen Manu gedaan had, hij reageert ook erg op huskys en lang harige grote honden. Tenzij het teven zijn, dan heeft hij het grootste respect en wil ze dan ook ontwijken, dan is hij een watje..

Mijn eerste teef had echt een stronthekel aan alle kortsnuitige honden, die begreep dat geknor helemaal niet en flipte dan elke keer uit, dus die ging standaard aan de lijn als we zo'n hond tegenkwamen. Gelukkig kan Loki wel met bulldoggen maar mopshonden begrijpt hij dan weer niet.

Vandaag eens op een plek gelopen waar we niet zo heel vaak komen. Allerlei honden tegen gekomen uiteraard. Waaronder ook een duo husky's en een sharpei(kruising).
Alles ging uiteraard goed al moet ik Izzy duidelijk bij sturen. Droef regelt alles zelf wel keurig, behalve dat hij soms wil rijden maar een simpele nee is genoeg om hem op andere gedachte te brengen. Tot we het husky stelletje tegen kwamen, reu en teef. Droef voelde al nattigheid maar kreeg niet echt de kans om er omheen te lopen. De houding zorgde hier denk ik voor, en vervolgens had de reu ook bedacht dat het een goed idee was om steeds over Droef heen proberen te hangen, gelukkig zag Droef een gaatje en ging er snel vandoor naar mij toe. Toen we onderweg naar de auto waren kwamen we nog een sharpei look a like tegen. En wederom vond die ook dat hij een punt bij Droef moest maken, echter in dit geval heb ik Droef wel 3 x moeten roepen want Droef zat zich zelf een beetje op te winden. De sharpei deed het zelfde als de husky, maar dan nog met een flinke grom er steeds bij. Gelukkig bleef het hierbij, maar zo zie je maar weer dat sommige rassen elkaar echt niet lijken te begrijpen. Als Droef niet zo makkelijk was geweest had dit heel anders kunnen aflopen.

Vandaag ging het bijna weer mis. Maar dat was door een hond die ruzie zocht met meerdere honden. Alleen pikte hij er in een groep van zes honden precies Jack weer uit. En ik heb goed gekeken wat er gebeurde maar Jack gaf zo op het eerste gezicht geen aanleiding door bepaald gedrag.

Hij was ook verbouwereerd en stond wat geschrokken te kijken bij de eerste uitval. De eigenaar riep gelijk de hond terug wat matig succes had maar wel even bij de uitvallende hond een vertragende factor had waardoor ik Jack kon roepen. En hij kwam maar al te graag naar me toe. Ik heb hem aangelijnd en de andere hond werd ook aangelijnd. Mevrouw vroeg of hij soms ongeveer acht maanden was want haar hond vertoonde dit gedrag vaak naar honden van ongeveer die leeftijd. Was een reu.

Het valt me op dat Jack in zulke gevallen graag mijn steun aan neemt, want normaal treuzelt hij als ik hem roep. Ik vind dat leuk om te zien en daardoor heb ik er ook een beetje invloed op als ik tijd genoeg heb om hem te roepen.

Hij was ook onder een picknicktafel gejaagd door een windhond, en werd daar belaagd door drie andere honden. Ik zag dat hij weg wilde maar niet durfde en liep er naar toe en toen durfde hij wel samen met mij weg te lopen. Ik ben wel blij met z'n vertrouwen