Hond zonder klik

[madred]

Ik heb geen klik met Pippi. Ze is ontzettend, braaf, lief en gemakkelijk. En dat is het. Het lijkt wel of niks echt heel erg leuk vindt. Ze eet en slaapt liefst de hele dag door. Tijdens de wandeling rent ze meestal een keer een rondje en dan komt ze achter me aan sjokken. Ik kan honderduit kletsen tegen haar, maar ze blijft haast apatisch meesjokken. Knuffelen komt ze met name doen als ze ziet dat Puck naar ons komt voor een knuffel, ik weet niet of ze Puck dan imiteert of jaloers is. Wij gaan wel naar haar om te knuffelen, maar ze komt zelden uit zichzelf bij ons.
Het is dus vooral het gebrek aan interactie wat een echte klik tegenhoudt. Ik heb wel eens gedacht dat ze het bij ons niet fijn vindt, maar als ze bij iemand anders is dan vertoont ze hetzelfde gedrag.

Dit vind ik raar, in 2016 schrijf jezelf .... NEEEEEEEE, Pippi is goud, die gaat nooit weg

Een jaar later is de klik weg??????

[lucie]

ik heb nergens beweerd dat je een dier nooit zou mogen herplaatsen, integendeel. Wel ageer ik tegen de uitspraak dat het ouderwets is om een hond voor zijn leven in huis te nemen. Als je niet deze intentie hebt, moet je geen dieren nemen (uiteraard heb ik het dan niet over honden opvangen of opleiden). En daarmee de verantwoordelijkheid om héél zorgvuldig een keuze te maken (op basis van je eigen wensen, voorkeuren, beschikbare tijd/energie, situatie en noem maar op) zodat de kans op de juiste match het grootst is. Of niet natuurlijk, maar dan wel bereid zijn om te accepteren wat je in huis krijgt. Ik weet zeker dat zo al een hoop leed voorkomen kan worden.
En pas dan, als het alsnog niet werkt, zoals bv Zivaomi beschrijft, kan herplaatsen het beste alternatief zijn.

[renee-uk]

laat mij dan maar lekker ouderwets zijn, dat voelt beter dan nieuwerwets een hond wegdoen alsof het een paar oude schoenen is, onder het mom van 'ik heb er geen klik mee', alleen omdat je er wat werk in moet stoppen.
wel heel typisch dat het gebrek aan klik altijd pas speelt als hondje niet 100% aan de vaak veel te hoge eisen voldoet

Het is jammer dat het nu over deze boeg wordt gegooid.
Een hond zorgvuldig herplaatsen omdat je er geen klik mee hebt of omdat het niet samen gaat met je andere honden, is heel wat anders dan mensen die een impulsaankoop doen en hun hond niet veel later weer dumpen op Marktplaats of in een asiel (of binden aan een boom). Daar gaat het helemaal niet om.

Zoals ik al schreef in dit topic heeft Hippo ons 1,5jr bloed, zweet en tranen gekost, maar ik had hem nooit van mijn leven om die reden herplaatst. De herplaats mechels die ik krijg, daar zit ook heel wat werk in om die weer in het gareel te krijgen, omdat ze meestal zijn ontspoort. Dat vind ik juist een uitdaging.

Of gaat het nu weer om dat sommige mensen beter geen honden kunnen houden en de legio hondeneigenaren die niet verder lopen dan een rondje om het blok . Ook van die honden vind ik dat ze beter af zijn met een andere, zorgzame eigenaar.

tja, misschien moet je dan zelf wat zorgvuldiger zijn met wat je schrijft.
de sneer naar ouderwets gezwets kwam van jou en als je daar geen antwoord op wil zou je het beter niet kunnen zeggen.
ik vind het altijd zo frappant dat er naar de ene kant wel gemept mag worden, maar het een probleem is als er teruggeslagen wordt.
al eens gehoord van 'als je uitdeelt moet je ook kunnen incasseren'?

Het maakt mij niet zoveel uit als mensen het niet met mij eens zijn betreffende het herplaatsen of verkopen van honden. Dat is net als het gebruik van een teletac, over bepaalde dingen kan je het niet eens worden .
Het ging mij erom dat ik het ouderwets gezwets vind dat je koste wat kost een hond zou willen houden wegens dat 'een hond koop je niet voor even, maar voor zijn leven' . Dat vind ik achterhaald. Je kan van te voren niet altijd weten hoe een dier is in karakter.

ja dat zeg ik: nieuwerwets -> weggooimaatschappij.
alles moet naadloos aansluiten en zo niet pleur je je hond gewoon weg onder het mom van ik heb er geen klik mee (want daar heb ik het over!) en koop je een nieuwe, waarbij je dezelfde kans loopt er geen klik mee te hebben.

het zal inderdaad achterhaald zijn om wat moeite ergens in te steken en te gaan voor iets dat niet 100% in je straatje past, maar gelukkig zijn er ook nog ouderwetse mensen die dat wel doen.
zo zie je maar, voor elk wat wils, inclusief legio herplaatsersbazen die zielsgelukkig zijn met de afdankertjes-zonder-klik van anderen

edit: quote verkloot en in orde gemaakt

[Judith]

Ik heb geen klik met Pippi. Ze is ontzettend, braaf, lief en gemakkelijk. En dat is het. Het lijkt wel of niks echt heel erg leuk vindt. Ze eet en slaapt liefst de hele dag door. Tijdens de wandeling rent ze meestal een keer een rondje en dan komt ze achter me aan sjokken. Ik kan honderduit kletsen tegen haar, maar ze blijft haast apatisch meesjokken. Knuffelen komt ze met name doen als ze ziet dat Puck naar ons komt voor een knuffel, ik weet niet of ze Puck dan imiteert of jaloers is. Wij gaan wel naar haar om te knuffelen, maar ze komt zelden uit zichzelf bij ons.
Het is dus vooral het gebrek aan interactie wat een echte klik tegenhoudt. Ik heb wel eens gedacht dat ze het bij ons niet fijn vindt, maar als ze bij iemand anders is dan vertoont ze hetzelfde gedrag.

Dit vind ik raar, in 2016 schrijf jezelf .... NEEEEEEEE, Pippi is goud, die gaat nooit weg

Een jaar later is de klik weg??????

Maar ze schrijft toch niet dat Pippie weggaat?

Ik had met Diesel ook geen klik, die heb ik ook niet herplaatst, (al was ik bij mijn ex gebleven dan).
Bij Dux was ook niet het ontbreken van de klik de reden om hem te herplaatsen, absoluut niet. Ik wil (en heb in mijn ogen) veel tijd en energie in hem gestoken, alleen was het (in mijn ogen) een mismatch tussen Dux en ons.
En ja misschien hebben we toen een domme keuze gemaakt. Ik heb naar mijn idee Dux ook niet zomaar weggedaan. Ik heb zorgvuldig met hulp van de fokkers een perfecte plek gevonden voor hem waar hij wel tot zijn recht komt.
Ik vind niet dat ik hem heb weggegooid als een oud paar schoenen.
Wel heb ik geleerd dat ik niet geschikt ben voor een hond met een flink karakter. Ik zal dus ook nooit meer een hond/ras nemen wat een flink karakter heeft.

[TessaThomas]

Ik versta trouwens onder een klik eigenlijk wat anders als wat er hier bedoeld wordt. Een klik is voor mij juist iets onverklaarbaars met die ene hond (of dat paard of een mens). En dat heb ik absoluut niet met elke hond, ook niet met elk paard en al helemaal niet met elk mens. Maar dat is niet meteen een reden om te herplaatsen. Ik heb met Tay wel echt een klik, maar met Tessa bijvoorbeeld niet. Toch zou ik Tessa niet herplaatsen als ik alleen was, omdat zij wel gewoon bij mij past. Nee, ze is niet makkelijk, maar ik kan haar wel geven wat ze nodig heeft.

Winni zou ik niet kunnen geven wat zij nodig heeft, de hoeveelheid beweging en uitdaging is meer dan ik in mijn eentje aan zou kunnen. Ik vind het dan niet eerlijk om zo'n hond (die mij ook tolereert, maar niet voor mij kiest, ze is gekker op clubgenoten zelfs) bij me te houden waar ze dus te kort zal komen, omdat je een hond voor het leven neemt. Aan de andere kant had ik haar al niet uitgekozen in het nest als ik alleen was.

[madred]

Ik heb geen klik met Pippi. Ze is ontzettend, braaf, lief en gemakkelijk. En dat is het. Het lijkt wel of niks echt heel erg leuk vindt. Ze eet en slaapt liefst de hele dag door. Tijdens de wandeling rent ze meestal een keer een rondje en dan komt ze achter me aan sjokken. Ik kan honderduit kletsen tegen haar, maar ze blijft haast apatisch meesjokken. Knuffelen komt ze met name doen als ze ziet dat Puck naar ons komt voor een knuffel, ik weet niet of ze Puck dan imiteert of jaloers is. Wij gaan wel naar haar om te knuffelen, maar ze komt zelden uit zichzelf bij ons.
Het is dus vooral het gebrek aan interactie wat een echte klik tegenhoudt. Ik heb wel eens gedacht dat ze het bij ons niet fijn vindt, maar als ze bij iemand anders is dan vertoont ze hetzelfde gedrag.

Dit vind ik raar, in 2016 schrijf jezelf .... NEEEEEEEE, Pippi is goud, die gaat nooit weg

Een jaar later is de klik weg??????

Maar ze schrijft toch niet dat Pippie weggaat?

Ik had met Diesel ook geen klik, die heb ik ook niet herplaatst, (al was ik bij mijn ex gebleven dan).
Bij Dux was ook niet het ontbreken van de klik de reden om hem te herplaatsen, absoluut niet. Ik wil (en heb in mijn ogen) veel tijd en energie in hem gestoken, alleen was het (in mijn ogen) een mismatch tussen Dux en ons.
En ja misschien hebben we toen een domme keuze gemaakt. Ik heb naar mijn idee Dux ook niet zomaar weggedaan. Ik heb zorgvuldig met hulp van de fokkers een perfecte plek gevonden voor hem waar hij wel tot zijn recht komt.
Ik vind niet dat ik hem heb weggegooid als een oud paar schoenen.
Wel heb ik geleerd dat ik niet geschikt ben voor een hond met een flink karakter. Ik zal dus ook nooit meer een hond/ras nemen wat een flink karakter heeft.

Maar erg enthousiast klinkt ze ook niet, terwijl het vorig jaar nog het ideale hondje was.... That's all..... Dus dat "geen klik" lijkt me onzin in dit geval.

Verstuurd vanaf mijn Moto G (4) met Tapatalk

[renee-uk]

Ik versta trouwens onder een klik eigenlijk wat anders als wat er hier bedoeld wordt. Een klik is voor mij juist iets onverklaarbaars met die ene hond (of dat paard of een mens). En dat heb ik absoluut niet met elke hond, ook niet met elk paard en al helemaal niet met elk mens. Maar dat is niet meteen een reden om te herplaatsen. Ik heb met Tay wel echt een klik, maar met Tessa bijvoorbeeld niet. Toch zou ik Tessa niet herplaatsen als ik alleen was, omdat zij wel gewoon bij mij past. Nee, ze is niet makkelijk, maar ik kan haar wel geven wat ze nodig heeft.

Winni zou ik niet kunnen geven wat zij nodig heeft, de hoeveelheid beweging en uitdaging is meer dan ik in mijn eentje aan zou kunnen. Ik vind het dan niet eerlijk om zo'n hond (die mij ook tolereert, maar niet voor mij kiest, ze is gekker op clubgenoten zelfs) bij me te houden waar ze dus te kort zal komen, omdat je een hond voor het leven neemt. Aan de andere kant had ik haar al niet uitgekozen in het nest als ik alleen was.

voor mij is 'de klik' het gevoel dat ik heb bij een hond dat van die speciale hond mijn hond maakt.
aan de band met die hond zal ik net als iedereen moeten werken, maar die klik is er meteen (of niet en dan ga ik een deurtje verder) en heeft verder niks te maken met of die hond makkelijk of moeilijk is en of ie me veel of weinig inspanning kost.

[Anne&Taar]

Ben ik met je eens hoor. Ik vind het gemak waarmee soms (zeker niet altijd) over herplaatsing wordt gesproken ook storend.
Van die fb oproepjes" dat de hond beter verdiend" en" geen commentaar want het is al moeiiliijkk genoeg"

[Judith]

Ik versta trouwens onder een klik eigenlijk wat anders als wat er hier bedoeld wordt. Een klik is voor mij juist iets onverklaarbaars met die ene hond (of dat paard of een mens). En dat heb ik absoluut niet met elke hond, ook niet met elk paard en al helemaal niet met elk mens. Maar dat is niet meteen een reden om te herplaatsen. Ik heb met Tay wel echt een klik, maar met Tessa bijvoorbeeld niet. Toch zou ik Tessa niet herplaatsen als ik alleen was, omdat zij wel gewoon bij mij past. Nee, ze is niet makkelijk, maar ik kan haar wel geven wat ze nodig heeft.

Dit inderdaad hoe ik het voel en zie.
Ik heb met Dana echt een extreme klik.
Met Dino minder, maar ik ga hem echt niet herplaatsen hoor

[Suzanne]

In mijn ervaring komt een echte klik niet zo heel veel voor, zowel met mensen als met dieren. Maar daarom kun je wel van ze houden. Luna en ik hadden geen klik, die had zij wel met man en zonen. Dat zat houden van en vertrouwen verder niet in de weg en zij was rondom gelukkig.
Pardouffe en ik klikten vanaf het eerste moment en ze hield ook best wel van man en kinderen, maar anders. Ook zij was rondom gelukkig.
Bij overplaatsing lijkt me meer aan de hand dan alleen het ontbreken van een klik. Ik geloof overigens wel dat als een hond of kat jou echt stom vindt of erger nog helemaal niets van jou vindt je het dier recht aandoet met een eigenaar die ze wel leuk vinden.

[TessaThomas]

Ik versta trouwens onder een klik eigenlijk wat anders als wat er hier bedoeld wordt. Een klik is voor mij juist iets onverklaarbaars met die ene hond (of dat paard of een mens). En dat heb ik absoluut niet met elke hond, ook niet met elk paard en al helemaal niet met elk mens. Maar dat is niet meteen een reden om te herplaatsen. Ik heb met Tay wel echt een klik, maar met Tessa bijvoorbeeld niet. Toch zou ik Tessa niet herplaatsen als ik alleen was, omdat zij wel gewoon bij mij past. Nee, ze is niet makkelijk, maar ik kan haar wel geven wat ze nodig heeft.

Winni zou ik niet kunnen geven wat zij nodig heeft, de hoeveelheid beweging en uitdaging is meer dan ik in mijn eentje aan zou kunnen. Ik vind het dan niet eerlijk om zo'n hond (die mij ook tolereert, maar niet voor mij kiest, ze is gekker op clubgenoten zelfs) bij me te houden waar ze dus te kort zal komen, omdat je een hond voor het leven neemt. Aan de andere kant had ik haar al niet uitgekozen in het nest als ik alleen was.

voor mij is 'de klik' het gevoel dat ik heb bij een hond dat van die speciale hond mijn hond maakt.
aan de band met die hond zal ik net als iedereen moeten werken, maar die klik is er meteen (of niet en dan ga ik een deurtje verder) en heeft verder niks te maken met of die hond makkelijk of moeilijk is en of ie me veel of weinig inspanning kost.

Ja, precies. Heeft inderdaad niet te maken met makkelijk, moeilijk, veel of weinig inspanning. Maar ik weet niet of het echt zo veel voor komt dat ik het als eis kan stellen bij aanschaf. Bij paarden iig niet en daar heb ik echt enorm veel plezier gehad met de dieren waar ik niet dé klik maar had, maar nog meer met de dieren waar die klik wel aanwezig was.

Dat is alleen wat anders als een passende hond/paard. In mijn geval heb ik dus wel paarden gehad die passend waren, maar zonder klik. Een niet passend paard begin ik niet aan. Dat zal ik bij een hond ook niet doen.

[mijke]

voor mij is 'de klik' het gevoel dat ik heb bij een hond dat van die speciale hond mijn hond maakt.
aan de band met die hond zal ik net als iedereen moeten werken, maar die klik is er meteen (of niet en dan ga ik een deurtje verder) en heeft verder niks te maken met of die hond makkelijk of moeilijk is en of ie me veel of weinig inspanning kost.

Precies

[Tineke]

Ik versta trouwens onder een klik eigenlijk wat anders als wat er hier bedoeld wordt. Een klik is voor mij juist iets onverklaarbaars met die ene hond (of dat paard of een mens). En dat heb ik absoluut niet met elke hond, ook niet met elk paard en al helemaal niet met elk mens. Maar dat is niet meteen een reden om te herplaatsen. Ik heb met Tay wel echt een klik, maar met Tessa bijvoorbeeld niet. Toch zou ik Tessa niet herplaatsen als ik alleen was, omdat zij wel gewoon bij mij past. Nee, ze is niet makkelijk, maar ik kan haar wel geven wat ze nodig heeft.

Winni zou ik niet kunnen geven wat zij nodig heeft, de hoeveelheid beweging en uitdaging is meer dan ik in mijn eentje aan zou kunnen. Ik vind het dan niet eerlijk om zo'n hond (die mij ook tolereert, maar niet voor mij kiest, ze is gekker op clubgenoten zelfs) bij me te houden waar ze dus te kort zal komen, omdat je een hond voor het leven neemt. Aan de andere kant had ik haar al niet uitgekozen in het nest als ik alleen was.

voor mij is 'de klik' het gevoel dat ik heb bij een hond dat van die speciale hond mijn hond maakt.
aan de band met die hond zal ik net als iedereen moeten werken, maar die klik is er meteen (of niet en dan ga ik een deurtje verder) en heeft verder niks te maken met of die hond makkelijk of moeilijk is en of ie me veel of weinig inspanning kost.

En toch had ik die klik in eerste instantie niet met Orson maar die is later dus toch wel gekomen en ik was echt hecht met hem.
Ondanks dat ik in eerste instantie het gevoel had opgescheept met hem te zitten, dat is overigens over gegaan toen ik mijn verwachtingen liet varen.
En ik ben het wel met je eens dat in sommige gevallen de klik die er niet is te maken heeft met te hoge verwachtingen of onderschatte raseigenschappen.
Dan is een hond wel beter af op een andere plek maar dan moet je je ook wel achter je oren krabben of zo'n zelfde hond wel bij je past wat je nog weleens ziet gebeuren.
Kies dan voor wat anders denk ik dan.

[bouvierpoedel]

ik vind het principe 'een hond kies je voor het leven' zeker geen ouwerwets gelul. Maar al te veel honden worden de dupe van het ondoordacht nemen van een hond, geen zin of tijd maken om het beest een goed leven te geven en te werken aan eventuele problemen en er net zo makkelijk afstand van doen als betrof het paar oude schoenen.
Maar er kunnen wel degelijk redenen zijn om een hond te herplaatsen, ook en juist in het belang van de hond. Een hond verdient een thuis waar men dol op hem is en met plezier alle ongemakken voor lief neemt of er iets aan wil doen.
alleen zouden heel wat mensen er beter aan doen helemaal geen hond te nemen, al heeft dat weinig met 'klik' te maken.

laat mij dan maar lekker ouderwets zijn, dat voelt beter dan nieuwerwets een hond wegdoen alsof het een paar oude schoenen is, onder het mom van 'ik heb er geen klik mee', alleen omdat je er wat werk in moet stoppen.
wel heel typisch dat het gebrek aan klik altijd pas speelt als hondje niet 100% aan de vaak veel te hoge eisen voldoet

Het is jammer dat het nu over deze boeg wordt gegooid.
Een hond zorgvuldig herplaatsen omdat je er geen klik mee hebt of omdat het niet samen gaat met je andere honden, is heel wat anders dan mensen die een impulsaankoop doen en hun hond niet veel later weer dumpen op Marktplaats of in een asiel (of binden aan een boom). Daar gaat het helemaal niet om.

Zoals ik al schreef in dit topic heeft Hippo ons 1,5jr bloed, zweet en tranen gekost, maar ik had hem nooit van mijn leven om die reden herplaatst. De herplaats mechels die ik krijg, daar zit ook heel wat werk in om die weer in het gareel te krijgen, omdat ze meestal zijn ontspoort. Dat vind ik juist een uitdaging.

Of gaat het nu weer om dat sommige mensen beter geen honden kunnen houden en de legio hondeneigenaren die niet verder lopen dan een rondje om het blok . Ook van die honden vind ik dat ze beter af zijn met een andere, zorgzame eigenaar.

Nou als het zo makkelijk zou zijn dan waren er hier wel wat meer verhuist. Nam ik ook geen eigen gefokte honden terug die om wat voor reden dan ook weg moeten . Heb hier een oude teef lopen die dement is en altijd een moeilijke hond is geweest en nog soms. Hup weg ermee.

[DeDiana]

Ik versta trouwens onder een klik eigenlijk wat anders als wat er hier bedoeld wordt. Een klik is voor mij juist iets onverklaarbaars met die ene hond (of dat paard of een mens). En dat heb ik absoluut niet met elke hond, ook niet met elk paard en al helemaal niet met elk mens. Maar dat is niet meteen een reden om te herplaatsen. Ik heb met Tay wel echt een klik, maar met Tessa bijvoorbeeld niet. Toch zou ik Tessa niet herplaatsen als ik alleen was, omdat zij wel gewoon bij mij past. Nee, ze is niet makkelijk, maar ik kan haar wel geven wat ze nodig heeft.

Winni zou ik niet kunnen geven wat zij nodig heeft, de hoeveelheid beweging en uitdaging is meer dan ik in mijn eentje aan zou kunnen. Ik vind het dan niet eerlijk om zo'n hond (die mij ook tolereert, maar niet voor mij kiest, ze is gekker op clubgenoten zelfs) bij me te houden waar ze dus te kort zal komen, omdat je een hond voor het leven neemt. Aan de andere kant had ik haar al niet uitgekozen in het nest als ik alleen was.

voor mij is 'de klik' het gevoel dat ik heb bij een hond dat van die speciale hond mijn hond maakt.
aan de band met die hond zal ik net als iedereen moeten werken, maar die klik is er meteen (of niet en dan ga ik een deurtje verder) en heeft verder niks te maken met of die hond makkelijk of moeilijk is en of ie me veel of weinig inspanning kost.

Ja, precies. Heeft inderdaad niet te maken met makkelijk, moeilijk, veel of weinig inspanning. Maar ik weet niet of het echt zo veel voor komt dat ik het als eis kan stellen bij aanschaf. Bij paarden iig niet en daar heb ik echt enorm veel plezier gehad met de dieren waar ik niet dé klik maar had, maar nog meer met de dieren waar die klik wel aanwezig was.

Dat is alleen wat anders als een passende hond/paard. In mijn geval heb ik dus wel paarden gehad die passend waren, maar zonder klik. Een niet passend paard begin ik niet aan. Dat zal ik bij een hond ook niet doen.

Ik snap wat je bedoelt en ben het daar ook mee eens. Dat is natuurlijk wat iedereen moet bedenken voordat ze een hond aanschaffen.
Maar mijn ervaring is wel dat een klik kan komen als je een dier beter leert kennen. Met Amy had ik bijvoorbeeld niet meteen een klik: Amy was doodziek toen ik haar vond, ik kon helemaal nog niet zien wie ze was. Zij had wel meteen een klik met mij en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd, samen met dat ik me verantwoordelijk voelde voor haar, dat ik haar mee naar huis nam. Pas toen zij lichamelijk wat opknapte, weer een beetje hond begon te worden en we dingen samen gingen ondernemen, kwam die klik.
Dus ik ben het wat dat betreft eens met Tineke en ik denk ook dat die klik kan groeien. Waarschijnlijk niet met een hond die je tegenstaat (maar die neem je, lijkt me, sowieso niet), maar wel met een hond waar je misschien niet meteen dat verliefde gevoel bij hebt.

[renee-uk]

daarom zeg ik ook 'voor mij'.
een band kan ik met (bijna) elke hond wel krijgen en die groeit naarmate je langer bij elkaar bent en meer op elkaar ingespeeld raakt, de klik niet.
de klik is er of hij is er niet, wordt ook niet groter naar mate de tijd verstrijkt.

sorry, kan het ook niet duidelijker maken, gevoel is vaak zo moeilijk te beschrijven

[mijke]

Ik snap wat je bedoelt en ben het daar ook mee eens. Dat is natuurlijk wat iedereen moet bedenken voordat ze een hond aanschaffen.
Maar mijn ervaring is wel dat een klik kan komen als je een dier beter leert kennen. Met Amy had ik bijvoorbeeld niet meteen een klik: Amy was doodziek toen ik haar vond, ik kon helemaal nog niet zien wie ze was. Zij had wel meteen een klik met mij en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd, samen met dat ik me verantwoordelijk voelde voor haar, dat ik haar mee naar huis nam. Pas toen zij lichamelijk wat opknapte, weer een beetje hond begon te worden en we dingen samen gingen ondernemen, kwam die klik.
Dus ik ben het wat dat betreft eens met Tineke en ik denk ook dat die klik kan groeien. Waarschijnlijk niet met een hond die je tegenstaat (maar die neem je, lijkt me, sowieso niet), maar wel met een hond waar je misschien niet meteen dat verliefde gevoel bij hebt.

Toch is zowel de situatie met Amy als de situatie die Tineke beschrijft naar mijn idee wel een beetje een uitzondering, waarbij er gewoon dingen waren die de klik in de weg zaten (danwel de ziekte, danwel het gevoel dat het hondje tijdelijk was). Als daar geen sprake van was geweest hadden jullie misschien wel direct een klik gehad met die hond. Dat vind ik iets anders dan dat je direct overduidelijk géén klik hebt (waarbij ik dus onderscheid maak tussen het achterwege blijven van de klik, en echt specifiek géén klik hebben. Als je snapt wat ik bedoel ).

[*Wolf*]

Ik heb geen klik met mijn teef, zij is te zelfstandig van aard voor mij. Mijn reu is ook wel redelijk zelfstandig, maar daar heb ik 'meer' mee (weet niet of dat nou direct een klik is, maar hij past beter bij me). Ik ben iemand die zich helemaal aan de hond aanpast, aan wat ie nodig heeft, en een klik is leuk, vooral als je maar één hond hebt, maar voor mij geen noodzaak om van een hond te genieten.

Belangrijker vind ik dat de honden samen wat hebben. Stel, je hebt een gigaklik met allebei je honden maar die twee hebben niets samen, of erger. Dan is de lol er ook snel af, vooral als ze lelijk doen tegen elkaar. Ik ga dus helemaal met mijn teef mee en ze krijgt ruimschoots wat ze nodig heeft, is gewoon prima. Ik bewonder haar, haar zelfstandigheid, lenigheid, behendigheid, ze is echt een 'oerdier' dat buiten voor zichzelf zou kunnen zorgen.

Daarbij moet ik zeggen dat een enorme klik met een hond hebben ook iets beangstigends heeft. Ik heb dat gehad met een hond, en was altijd zo bezorgd (met reden) dat het eng was. En steeds het doemscenario als ze er niet meer zou zijn... wat dat betreft is het best prettig als een hond niet zó diep in je hart zit dat je bijna niet meer zonder hem/haar kunt.

[DeDiana]

Ik snap wat je bedoelt en ben het daar ook mee eens. Dat is natuurlijk wat iedereen moet bedenken voordat ze een hond aanschaffen.
Maar mijn ervaring is wel dat een klik kan komen als je een dier beter leert kennen. Met Amy had ik bijvoorbeeld niet meteen een klik: Amy was doodziek toen ik haar vond, ik kon helemaal nog niet zien wie ze was. Zij had wel meteen een klik met mij en dat heeft er uiteindelijk voor gezorgd, samen met dat ik me verantwoordelijk voelde voor haar, dat ik haar mee naar huis nam. Pas toen zij lichamelijk wat opknapte, weer een beetje hond begon te worden en we dingen samen gingen ondernemen, kwam die klik.
Dus ik ben het wat dat betreft eens met Tineke en ik denk ook dat die klik kan groeien. Waarschijnlijk niet met een hond die je tegenstaat (maar die neem je, lijkt me, sowieso niet), maar wel met een hond waar je misschien niet meteen dat verliefde gevoel bij hebt.

Toch is zowel de situatie met Amy als de situatie die Tineke beschrijft naar mijn idee wel een beetje een uitzondering, waarbij er gewoon dingen waren die de klik in de weg zaten (danwel de ziekte, danwel het gevoel dat het hondje tijdelijk was). Als daar geen sprake van was geweest hadden jullie misschien wel direct een klik gehad met die hond. Dat vind ik iets anders dan dat je direct overduidelijk géén klik hebt (waarbij ik dus onderscheid maak tussen het achterwege blijven van de klik, en echt specifiek géén klik hebben. Als je snapt wat ik bedoel ).

Ja, dat snap ik en dat is ook iets anders. Dat is inderdaad ook wat ik bedoel met een hond die je overduidelijk tegenstaat; daar gaat die klik denk ik ook niet meer mee komen. Voor mij is het ook een wederzijds iets, die klik moet er ook vanuit de hond zijn. Met Taartje had ik bijvoorbeeld in het asiel al wel een klik, zij was voor mij daar duidelijk één van de honden die eruit sprong, maar ik heb de eerste tijd bij haar wel het gevoel gehad dat zij die klik nog niet met mij had of zich nog een beetje afsloot. Ook dat waren omstandigheden, want dat is te verwachten bij een hond die 8 jaar in het asiel heeft geleefd. Taartje is ook met iedereen zo makkelijk, dat ik aan haar niet meteen merkte dat ik bijzonder was voor haar - wat Amoz en Amy bijvoorbeeld allebei wel meteen hadden. Na een tijdje liet zij haar reserves wel steeds meer varen en toen zag ik pas echt weer die Taartje waarmee ik in het asiel ook die klik had.
Het is inderdaad denk ik heel persoonlijk, net zoals sommige mensen alleen liefde op het eerste gezicht kennen en anderen juist pas verliefd worden als ze iemand beter kennen. Die klik is voor mij het gevoel dat ik verliefd zou kúnnen worden op die hond, maar dan hoef ik dat nog niet meteen ook te zijn.

Wat *Wolf* schrijft herken ik ook wel. Als je meerdere honden hebt, is dat ook een belangrijke factor; ze moeten het wel leuk met elkaar hebben en dan is je eigen klik met een hond misschien wat minder belangrijk. Ik zou Taartje niet in huis hebben genomen, klik of niet, als ik niet had verwacht dat ze goed bij mijn andere honden zou passen - dat was de belangrijkste voorwaarde. Ik val best wel op teven die qua karakter behoorlijk op Mila lijken, maar twee Mila's bij elkaar is ook geen goed idee

[Maeve]

daarom zeg ik ook 'voor mij'.
een band kan ik met (bijna) elke hond wel krijgen en die groeit naarmate je langer bij elkaar bent en meer op elkaar ingespeeld raakt, de klik niet.
de klik is er of hij is er niet, wordt ook niet groter naar mate de tijd verstrijkt.

sorry, kan het ook niet duidelijker maken, gevoel is vaak zo moeilijk te beschrijven

Ja, dit. Al kan ik het ook niet echt uitleggen Ik heb met al m'n honden wel een goede band, maar die klik is heel zeldzaam. Dat is me tot nu toe bij één hond gelukt. De rest is me heel erg dierbaar en die band groeit nog altijd, maar dat heeft wel moeten groeien en juist dat is het verschil.

[kooi]

voor mij is 'de klik' het gevoel dat ik heb bij een hond dat van die speciale hond mijn hond maakt.
aan de band met die hond zal ik net als iedereen moeten werken, maar die klik is er meteen (of niet en dan ga ik een deurtje verder) en heeft verder niks te maken met of die hond makkelijk of moeilijk is en of ie me veel of weinig inspanning kost.

Maar bij andere mensen kan dat anders werken.
Ik had de klik niet met de berners, maar door met hen te leven raakte ik met hen vergroeid en werden ze 'mijn hond'.

Met Yuna had ik een enorme klik, ben nu ook nog steeds stapelverliefd.
( Misschien ook omdat ze me doet denken aan mijn eerste eigen hondje, mijn jammerlijk verloren teckel, ook een kleine rooie).

Maar ze is nog niet 'mijn hond', we zijn nog steeds niet helemaal op elkaar ingespeeld. Ik geniet enorm van dat proces, maar ik heb nog steeds meer een 'mijn hond'- gevoel bij Jorla.
Daar heb ik vreemd genoeg meer tijd voor nodig dan destijds toen Jorla kwam na het overlijden van Duty.

En soms maak je gewoon een fout of zijn de omstandigheden echt mis. Die Jack Russel, die had ik nooit aan moeten nemen. Het is mijn ras niet. Ik had echt geen liefde voor dat beest en dat ging ook echt niet komen. Was een zegen voor ons beiden dat hij naar mijn vriendin ging. Haar vrouw had een enorme klik met hem en dat was twee handen op een buik. Wat zij bij dat hondje voor elkaar kreeg en andersom, dat was mij nooit gelukt.

[Tiny]

Gelukkig voelde de honden die ik heb en gehad heb altijd goed aan. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze bij mij hoorde en bleven, ook al was dat niet altijd makkelijk.

Ik kan het niet, gewoon niet, vanaf het eerste minuut zijn ze van mij. Misschien heb ik makkelijk praten, Beau, Jeda en Akira waren en zijn best makkelijk, hebben de raseigenschappen die ze behoren te hebben en dus alles waar ik voor viel. Er zullen altijd dingen zijn die minder leuk zijn, jammer dan, dat hoort erbij. Ik vind elkaar leren kennen en ontdekken een heel fijn en leerzaam iets.

Ik begrijp best dat je een hond geen plezier doet in een huis waar je maar gedoogd wordt, maar soms zijn redenen van herplaatsingen tenenkrommend Een pup die al voor de tweede keer een plasje in huis deed, een hond die na een dag niet eens 8 uur alleen thuis kon zijn en meer van dat soort dingen. Mensen die niet nadenken en het NU! willen. Ik ben ze dankbaar, dankzij hen heb ik er twee fantastische honden aan overgehouden maar sneu is het wel.

[Shibby]

Met Shib had ik vanaf de foto direct een klik. Toen ik hem vervolgens in het echt zag, was het gelijk duidelijk. Hij en ik hoorden bij elkaar. Daar was geen twijfel over mogelijk en dat zag en wist iedereen die ons samen zag.

Met Malou was er ook direct een klik vanaf de foto. Maar toch, toen zij kwam vond ik haar best lastig. Allemaal gedragsdingetjes die zij wel had en Shib niet. Ik vond haar soms zelfs een beetje stom. En ondanks dat ik wist dat zij nooit zoals Shib zou zijn en mijn verwachtingen laag waren, gebeurde dat. En ik wist dat ik haar daarmee tekort deed, want ze was én is een geweldige hond. Maar Shib stond altijd op nummer 1, zij kon die strijd nooit winnen. Ik heb me daar dikwijls schuldig om gevoeld, want naar haar vond ik het niet eerlijk.
Pas toen Shib er niet meer was, kwam zij op de eerste plek. Toen waren we als het ware met elkaar opgescheept, al klinkt dat veel negatiever dan ik het bedoel. Inmiddels is Lou echt mijn meisje. Ik ben gek op haar, dol op haar, kan haar lezen en kan met haar schrijven. Ze is geen Shib en in sommige gedragingen vind ik dat nog altijd best lastig (bijvoorbeeld als ik thuis kom; Shib kroop zowat in me en was helemaal blij en enthousiast, terwijl Lou op haar plek blijft liggen en verwacht dat ik haar even aai en that's it), maar ze is Lou en ik ben ook wel weer blij dat ze totaal anders is. Ze krijgt nu juist de credits die ze verdiend en dat zie ik ook aan haar terug.

[Marjoleine]

Je kan toch helemaal niet met allemaal een klik hebben, die ene speciale klik althans?
Ik heb dat in al die jaren nu voor de tweede keer, maar de andere doe ik niet weg omdat het daar niet zo is, dat lijkt me logisch.
Die vind ik ook superleuk en geweldig, maar dat ene beetje extra heb ik maar met eentje.
Eén blik is genoeg om haar te snappen en vice versa. Dat is gewoon zeldzaam.
Met Lobke was dat ook. En tussen haar en nu zijn er een heel stel geweest waar dat niet zo was en die me ook zeer lief waren/zijn.

[lucie]

nu ben ik ontzettend blij met mijn 'afdankertjes', maar desalnietemin maakt het me woest onder welke voorwensels mensen hun dieren dumpen. Want naar het asiel brengen is niet hetzelfde als herplaatsen. Douscha: te lief, niet geschikt voor de waak (mijn beste waakhond tot nu toe maar vooruit, ze liet bezoekers inderdaad heel). Lizzy, gevonden in het bos. Amber, gevonden op straat. Kailen, in beslag genomen wegens ernstige verwaarlozing.
Nee, ik kan er helemaal niet dankbaar om zijn dat dit is gebeurd met ze zodat ik ze nu heb.

[Chihuahua-paws]

Exact Nanna.

[Omega]

Met mij reu had ik de klik vanaf de foto, ik voel me met hem ook meer verbonden dan met zijn zus, ze werden toendertijd samen herplaatst.
Luna is me erg lief, ben gek op haar, maar het diepe contact heb ik niet met haar. Met Luna onderneem ik meer, zij wil graag samen dingen doen, Balu wil gewoon in de buurt zijn en soms dan wel wat samen doen..

Een van de uitlaathonden was een flink project om fatsoenlijk mee te laten draaien in de groep. Maar op een of andere manier heb ik met hem wel een klik en heb ik dus doorgezet. Als die er niet was geweest had ik na een paar keer al gezegd dat het niet ging werken en hij niet met de uitlaat mee kon. De andere honden zijn ook leuk en lief, maar soms heb je net even wat extra met een hond.

[Caro.]

Eigenlijk alleen met onze hond vroeger thuis bij mijn ouders, had ik geen klik. Het was een of andere boerenfox (mix?) van een boerderij.
Ik was 6 jaar en reuze enthousiast dat we een hond kregen en toen kwam mijn vader ermee aan en vond ik het eigenlijk maar een lelijke hond,
geen heerlijk 'bolletje wol'.
Het was ook een enorme eigenheimer, je kon er ook eigenlijk geen klik mee krijgen, want hij ging de deur uit en zwierf uren over straat.
De keren dat ik hem geprobeerd hem te pakken, beet hij
Het was niet zo dat ik hem vervelend vond, maar ik had gewoon niet veel met hem. Hij is nog 17 jaar oud geworden, overleden toen ik allang
het huis uit was, maar ik heb er geen traan om gelaten (voelde ik me dan weer rot om).

Toen Moritz was overleden en we gingen de asiels af voor een hond, vond Pieter diverse honden leuk, waar ik al meteen weinig van moest hebben.
Ik wist al dat dit helemaal niks zou worden, ik vond ze gewoon niet leuk en moest er niet aan denken om die bepaalde hond in huis te hebben.
Uiteindelijk was er één hond leuk, die meegenomen, maar die wilde mijn katten vermoorden en uiteindelijk hing ik boven de plee van de stress
en was de hond hier niet op zijn plek en moesten we hem terugbrengen. Dat vond ik wel heel erg, ik heb lopen janken tijdens de rit terug, want
het was verder een leuke hond.

Met al mijn eigen honden heb ik een klik gehad: met Kaya kon ik lezen en schrijven, Moritz was mijn schaduw, en Puchu is mijn 'kind' en
dat buit hij heerlijk uit

[DeDiana]

Ik was er nog eens over na aan het denken, wat die klik nou precies voor mij betekent, en naast wat ik al schreef (het gevoel dat ik verliefd kan worden op die hond), kan die klik bij verschillende honden ook wel anders zijn.
Mila hoort vanaf het eerste moment bij mij; dat wist ik en dat wist zij, dat is altijd heel vanzelfsprekend geweest. Het voelt alsof ik haar net zo goed ken als mezelf, ze is ook een enorme spiegel voor mij.
Amy is mijn grootste fan Die koos mij vanaf het eerste moment uit en besloot gewoon dat zij bij mij hoorde. Omdat zij ondanks destijds haar angst voor mensen en haar slechte fysieke conditie zo onvoorwaardelijk voor mij koos, voelde ik me direct heel erg betrokken en ontroerd door haar. Maar pas toen zij beter werd en haar karakter stukje bij beetje naar voren kwam, voelde ik die klik ook die zij altijd al met mij had.
Amoz heeft mij ook uitgekozen en bij hem voelde ik meteen dat wij bij elkaar pasten. Ik snapte hem, ik snapte ook wat hij nodig had en hij snapte mij. Het voelt alsof ik hem al mijn hele leven ken, het was meteen heel eigen en vertrouwd.
Taartje vond ik vanaf het eerste moment fantastisch; eigenlijk was zij in het asiel tussen 100 andere honden helemaal niet zo'n opvallende hond, maar wel voor mij. En wat maakt dan dat zij er voor mij uitsprong tussen al die andere honden - dat was dus die klik, iets in haar uitstraling en manier van doen dat me meteen heel erg raakte en aansprak, ook al kende ik haar nog niet echt.

[mijke]

Je kan toch helemaal niet met allemaal een klik hebben, die ene speciale klik althans?
Ik heb dat in al die jaren nu voor de tweede keer, maar de andere doe ik niet weg omdat het daar niet zo is, dat lijkt me logisch.
Die vind ik ook superleuk en geweldig, maar dat ene beetje extra heb ik maar met eentje.
Eén blik is genoeg om haar te snappen en vice versa. Dat is gewoon zeldzaam.
Met Lobke was dat ook. En tussen haar en nu zijn er een heel stel geweest waar dat niet zo was en die me ook zeer lief waren/zijn.

Misschien verschilt het per persoon, maar bij mij is het een stuk minder zeldzaam dan wat jij nu beschrijft. Gelukkig maar, want bij mij is een klik dan ook onontbeerlijk, ik kan niks met een hond waar ik geen klik mee heb, hoe goed hij op papier verder dan ook past.