Het HondenForum

Ze komen vrijdagmiddag! *duim duim*

Jep. Ze komen eerst bij mij thuis en gaan dan zonder mij met Skittles wandelen. Als het goed zit gaat hij gelijk mee. Het is 2,5 uur rijden voor die mensen, vandaar.

Spannend zeg! Ik ga duimen

Ik hoop dat het een klik wordt.

Ik duim!

Ik duim mee.

Wat spannend. Hoe is het afgelopen?

Sterre schreef:Wat spannend. Hoe is het afgelopen?

Ze komen morgen toch pas?

Hoe is het met Skittles en zijn diarree? Hopelijk werken de medicijnen?

blondie schreef:

Sterre schreef:Wat spannend. Hoe is het afgelopen?

Ze komen morgen toch pas?

Hoe is het met Skittles en zijn diarree? Hopelijk werken de medicijnen?

Pfff. Sorry. Dacht dat het vrijdag was vandaag.

Haha ja morgen pas! Nu nog even gezellig samen met zn allen knuffelen op de bank. Voor het laatst, ahhhh...

blondie schreef:Hoe is het met Skittles en zijn diarree? Hopelijk werken de medicijnen?

De giardia is over! Helaas zijn de diarreeklachten wel weer aan het toenemen, geen idee wat dat dan kan zijn. Maar de hopelijk nieuwe baasjes weten er van een vinden het geen probleem. Ze willen hem gewoon hebben! Nou, dat snap ik wel

mijke schreef:Haha ja morgen pas! Nu nog even gezellig samen met zn allen knuffelen op de bank. Voor het laatst, ahhhh...

blondie schreef:Hoe is het met Skittles en zijn diarree? Hopelijk werken de medicijnen?

De giardia is over! Helaas zijn de diarreeklachten wel weer aan het toenemen, geen idee wat dat dan kan zijn. Maar de hopelijk nieuwe baasjes weten er van een vinden het geen probleem. Ze willen hem gewoon hebben! Nou, dat snap ik wel

Ach Aak had ook last van wat dunne ontlasting bij tijd en wijlen, bij hem weet ik het aan spanningen (leuke spanningen, nieuwe dingen, druk in de kop etc.), het was ook vrij voorspelbaar op welke momenten hij last van dunne ontlasting had in ieder geval. Fijn dat de giardia over is in ieder geval!

Ben benieuwd hoe de ontmoeting is verlopen en of Skittles zijn gouden mandje heeft gevonden.

Hij is weg Toch wel even slikken hoor. Maar volgens mij komt hij op een geweldig plekje. Met een baasje die overduidelijk gek op honden is. hij krijgt een enorme tuin waar hij onbeperkt mollenhopen mag opengraven, gras mag maaien, struiken mag snoeien, er is een bank die hij mag slopen en hij krijgt een hele kamer met tweepersoonsbed voor zichzelf waar hij mag doen wat ie wil. Wat wil een Skitteltje nog meer?!

Toen Skittles met zijn nieuwe baasje ging wandelen hebben wij stiekum even gekeken uit het raam en ze kloppen bij elkaar

Wel hartverscheurend dat Skittles toen hji op het laatst echt echt weg ging ineens niet met hem mee wou Maarja het moest toch jongen! Voor een brokje wilde hij dan toch wel komen Daaag Skittles! We zullen je missen, veel plezier in je nieuwe huis!

mijke schreef:Hij is weg Toch wel even slikken hoor. Maar volgens mij komt hij op een geweldig plekje. Met een baasje die overduidelijk gek op honden is. hij krijgt een enorme tuin waar hij onbeperkt mollenhopen mag opengraven, gras mag maaien, struiken mag snoeien, er is een bank die hij mag slopen en hij krijgt een hele kamer met tweepersoonsbed voor zichzelf waar hij mag doen wat ie wil. Wat wil een Skitteltje nog meer?!

Toen Skittles met zijn nieuwe baasje ging wandelen hebben wij stiekum even gekeken uit het raam en ze kloppen bij elkaar

Wel hartverscheurend dat Skittles toen hji op het laatst echt echt weg ging ineens niet met hem mee wou Maarja het moest toch jongen! Voor een brokje wilde hij dan toch wel komen Daaag Skittles! We zullen je missen, veel plezier in je nieuwe huis!

Ach, fijn voor Skittles, maar ik snap dat het voor jullie ook moeilijk is! Sterkte Mijke, en ik hoop dat Skittles met zijn kontje in de boter is gevallen in ieder geval.

Ik moet ook even slikken bij je verhaal. Dat lijkt met toch zo verdomd moeilijk. Maar wat fijn dat het klikte en hij goed terecht komt. Goed gedaan, en sterkte voor nu

Hoeraaaa !!!!

Dat hartverscheurende is even ruk ja.... en hij zal eventjes moeten wennen, maar jeetje! Hij komt wel in een paradijsje terecht als ik het zo lees ....wat super fijn voor hem !
Na een beetje wennen, 3 molshopen en een bosje snoeien is hij jullie zo 'vergeten'

mijke schreef:Hij is weg Toch wel even slikken hoor. Maar volgens mij komt hij op een geweldig plekje. Met een baasje die overduidelijk gek op honden is. hij krijgt een enorme tuin waar hij onbeperkt mollenhopen mag opengraven, gras mag maaien, struiken mag snoeien, er is een bank die hij mag slopen en hij krijgt een hele kamer met tweepersoonsbed voor zichzelf waar hij mag doen wat ie wil. Wat wil een Skitteltje nog meer?!

Toen Skittles met zijn nieuwe baasje ging wandelen hebben wij stiekum even gekeken uit het raam en ze kloppen bij elkaar

Wel hartverscheurend dat Skittles toen hji op het laatst echt echt weg ging ineens niet met hem mee wou Maarja het moest toch jongen! Voor een brokje wilde hij dan toch wel komen Daaag Skittles! We zullen je missen, veel plezier in je nieuwe huis!

Dat klinkt super! Het zal wel even stil zijn inderdaad

Je zult hem wel missen maar hij heeft zo te lezen een fijne plek gevonden , hopelijk verzacht dat het missen wat

Wat fijn dat hij een nieuw mandje heeft gevonden . Kan mij goed voorstellen dat het even moeilijk is als hij dan ook echt weg gaat. Ga je nog vaker honden opvangen?

Sterkte met je gemis ,maar het klinkt als een fijne plek

Ahhh shit, toen ie net weg ging was ik wel ok maar een uur later moest ik alsnog huilen Gek is dat, telkens als ie weer ergens in huis plaste/poepte, of niet luisterde, of de hele boel sloopte terwijl ik eindelijk eens even 5 minuten rustig wou zitten kon ik steeds echt niet wáchten tot ie eindelijk weg zou zijn. En nu is ie weg en denk ik verdomme, ik wou dat ie weer hier was met zn flappertjes en grote smeltoogjes en slungelige pootjes!

Of we vaker hondjes gaan opvangen weet ik niet. De giardia ging ons niet in de koude kleren zitten en vooral ook het risico dat de rest het krijgt (en die kosten dan blijkbaar voor ons zijn), dat weet ik niet of we dat bereid zijn nogmaals te nemen. Een pup sowieso niet weer, dat is toch wat te intensief, hoe schattig ook. Je bent er eigenlijk continue mee bezig. Dit niet slopen, dat niet onderpissen, niet met de wol spelen, niet aan de bank knagen, nee de kat wil niet spelen. Misschien over een poosje een volwassen hondje? Nouja, daar denken we nog even over na dus!

Fijn voor Skittles en sterkte voor jou.

mijke schreef:Ahhh shit, toen ie net weg ging was ik wel ok maar een uur later moest ik alsnog huilen Gek is dat, telkens als ie weer ergens in huis plaste/poepte, of niet luisterde, of de hele boel sloopte terwijl ik eindelijk eens even 5 minuten rustig wou zitten kon ik steeds echt niet wáchten tot ie eindelijk weg zou zijn. En nu is ie weg en denk ik verdomme, ik wou dat ie weer hier was met zn flappertjes en grote smeltoogjes en slungelige pootjes!

Of we vaker hondjes gaan opvangen weet ik niet. De giardia ging ons niet in de koude kleren zitten en vooral ook het risico dat de rest het krijgt (en die kosten dan blijkbaar voor ons zijn), dat weet ik niet of we dat bereid zijn nogmaals te nemen. Een pup sowieso niet weer, dat is toch wat te intensief, hoe schattig ook. Je bent er eigenlijk continue mee bezig. Dit niet slopen, dat niet onderpissen, niet met de wol spelen, niet aan de bank knagen, nee de kat wil niet spelen. Misschien over een poosje een volwassen hondje? Nouja, daar denken we nog even over na dus!

Ahh Maar als je straks allemaal leuke updates krijgt, voelt het alweer heel anders. Het blijft altijd even lastig, want je hecht je toch en in het begin lijkt het ook ineens zo leeg.
En inderdaad dit avontuur even goed laten bezinken, wie weet heb je over een tijdje toch weer zin in een opvanghondje. Een hond vanaf een maand of 8 is vaak inderdaad wel veel makkelijker qua zindelijkheid (zijn ze meestal al) en andere typische puppenstreken die ze niet meer hebben.

Sterkte met het gemis!
Maar oh, wat komt skittles op een geweldige plek terecht... Als je updates krijgt, laat je het ons dan ook Even weten ? . om de een of andere reden had ik een zwak voor skittles....

Sjeetje, ik vind het veel lastiger dan ik verwacht had! Ik ben de hele dag al wat emotioneel. Ik at vanavond bij mams en toen ging het wel maar toen kwam ik net thuis en nu is het zo raar om zonder Skittles op de bank te zitten!

Mijn kat Kiki heeft een keer een nestje gehad, ze is toen bevallen op mijn schoot, heel bijzonder. Bij 2 katjes heb ik geholpen omdat die verkeerd lagen, daar was ik dus supergek mee. Maar toen die weg gingen vond ik dat veel minder lastig. Ik heb nu snel al Skittles zn riemen, speeltjes etc maar opgeborgen anders moet ik telkens huilen Toch gek hoe snel zo'n beestje onder je huid gaat zitten. En dat terwijl het niet eens mijn "type" hondje was, qua karakter. Toen ie aan kwam vond ik hem zelfs lelijk!

Zelfs Oor is geheel tegen de verwachting in van slag. Ik dacht dat die vooral blij zou zijn dat ze mijn aandacht weer helemaal voor zichzelf heeft. En lekker rustig dat ze niet meer constant in dr wang geplukt en aan dr poot gezaagd wordt haha. Maar in plaats daar van ligt ze al de hele dag lusteloos op de bank voor zich uit te staren.

Nouja hij is naar een mooi plekje. Ik wenste voor hem 2 dingen: een grote tuin en dat hij bij zijn nieuwe baasje op de bank mag (omdat ie eigenlijk alleen echt tot rust kwam als ie tegen mij aan kon liggen). En dat mag daar allebei. Ik hoop dat ie stikgelukkig wordt! En ik snel minder verdrietig, want dit is niks, bah!

Snel maar weer een nieuw project zoeken zei Marinus vanavond

Met mijn opvangkittens heb ik altijd dat juist die waar ik echt veel tijd en moeite in heb geïnvesteerd het lastigst zijn om te laten gaan. Dat hoeven helemaal niet katten te zijn die bij mij passen of die ik ook maar misschien zou willen houden, maar juist door alles wat je samen hebt meegemaakt bouw je toch wat op dat ineens wegvalt dan. Maar ik ben ook juist bij die katjes altijd nog veel blijer als ik goede berichten hoor na plaatsing!

Hopelijk krijg je snel goede berichten. Hij heeft jullie behoorlijk wat bloed, zweet en tranen gekost, of eigenlijk de giardia ook maarja die kreeg je met hem kado. Zijn aanwezigheid was niet te missen. Natuurlijk ook door al zijn leuke kanten, met zijn leuke koppie met flapperes en grappige fratsen. Het is echt niet gek dat het ineens zo leeg voelt en het wat met je doet.

Ik ben benieuwd of je snel een fijne update krijgt en wat het met je doet, of dat je gevoel veranderd. Jullie hebben het in elk geval super gedaan!

hakunamatata schreef:Met mijn opvangkittens heb ik altijd dat juist die waar ik echt veel tijd en moeite in heb geïnvesteerd het lastigst zijn om te laten gaan.

Daar sla je wel de spijker op de kop denk ik! Daarom ook sowieso geen pup meer. Daar investeer je toch meer in dan in een volwassen hond (denk ik?), omdat je er gewoon constant mee bezig bent of in ieder geval op moet letten. Nouja, misschien is het met opvangen ook wel net zo als met verliefd zijn; de eerste keer is het heftigst?

mijke schreef:

hakunamatata schreef:Met mijn opvangkittens heb ik altijd dat juist die waar ik echt veel tijd en moeite in heb geïnvesteerd het lastigst zijn om te laten gaan.

Daar sla je wel de spijker op de kop denk ik! Daarom ook sowieso geen pup meer. Daar investeer je toch meer in dan in een volwassen hond (denk ik?), omdat je er gewoon constant mee bezig bent of in ieder geval op moet letten. Nouja, misschien is het met opvangen ook wel net zo als met verliefd zijn; de eerste keer is het heftigst?

Het hangt van de hond af denk ik. Juul was heel leuk en lief en ik had best een beetje moeite (na een week ) om hem weg te zien gaan. Maar bij Rani waren we allebei BAM verliefd, die mocht echt niet weg.
En dat was ons opvangavontuur

Ja gut, dat blijven hangen is ook nog wel een dingetje, mocht ik besluiten weer op te gaan vangen. Het is om meerdere redenen niet de bedoeling dat we er nu een 2e hond bij krijgen. We willen in de nabjie toekomst kinderen, we hebben weinig geld, we wonen niet heel groot, we hopen allebei weer eens werk te vinden. Maar toch, mocht het gebeuren dat er een opvangertje voorbij komt waar we allebei echt tot over de oren verliefd op worden en die een gouden match is met Oor en misschien zelfs met de katten, dan zou ik wel gewoon de optie willen hebben om hem te adopteren. En qua financiën kan dat nu gewoon niet. Hoe vreselijk zou het zijn als je de perfecte hond hebt die naadloos in je gezin past, hij woont al bij je, je hecht je als een malle en je moet hem laten gaan omdat je er geen geld voor hebt?!

Een kennis van mij uit het park zit in die situatie. Haar opvanghond Tania is al heel lang bij haar, meer dan een jaar, en ze is er zó gek mee! Ze wil hem zó graag houden, maar ze heeft gewoon geen geld voor de adoptie. Hoe hartverscheurend moet dat zijn als dat hondje na al die tijd door iemand anders geadopteerd wordt Vreselijk lijkt me dat!

Ik hou niks. Heb ook niet zoveel met kittens (voor mezelf dan) dus dat scheelt een hoop. Ik denk wel dat het kunnen loslaten echt een belangrijk onderdeel is van het gastgezin zijn. Het wil niet zeggen dat als je geen afscheid kan nemen je niet goed voor je opvanger bent, maar als de opvangers blijven dan is er gewoonweg vaak geen ruimte meer voor een nieuwe opvanger dus kun je geen gastgezin meer zijn. Ofja, dat kan misschien soms wel, maar of de dieren daar zo blij van worden? (zeker bij katten is dat zo)

In elk geval heb ik zelf nooit zoveel moeite met het afscheid nemen. Wel met een belangrijke mits. Namelijk mits ik een goed gevoel heb bij de plaatsing. Als ik daar een prima gevoel bij heb dan vind ik het alleen maar mooi dat ik weer een diertje op weg heb kunnen helpen naar een nieuwe vaak fijnere toekomst.

Een hond heb ik trouwens ook opgevangen, voor degenen die denken dat het verschil maakt omdat ik het steeds over katten heb. Sion was dat, hem heb ik ook met alle liefde uitgezwaaid na drie weken. Hij was de eerste hond die langer dan een paar uur in mijn huis was en het was dus echt wel aanpassen etc. Het was een erg leuke hond, draaide hier super mee tussen de katten etc, maar gewoon niet mijn hond. Ik hecht me ook niet zo snel, dat scheelt ook. Maar ook bij Sion vond ik het prachtig toen de mensen kwamen kennismaken met hem, ze helemaal blij waren met hem en Sion met de mensen en hij daarna mee ging. Het pastte gewoon, dus wat wil je dan nog meer. Het was wel leeg daarna, natuurlijk even slikken, maar voor Sion was dit alleen maar super!

mijke schreef:Hoe vreselijk zou het zijn als je de perfecte hond hebt die naadloos in je gezin past, hij woont al bij je, je hecht je als een malle en je moet hem laten gaan omdat je er geen geld voor hebt?!

Dit is denk ik wel een heel andere situatie. Want op dat moment ben je eigenlijk al bezig met de mogelijkheid om het dier te houden en is er slechts een drempel die niks met de dieren zelf te maken heeft. Ik denk dat als je zover bent dat het dan inderdaad wel heel zwaar wordt om afscheid te nemen.

Hier blijft gewoon niks. Punt. Lekker makkelijk!
Yana is ook ruim een half jaar bij mij in opvang geweest (wild kitten, kwam toen ze 4 mnd was), heeft maanden op de website gestaan en paste echt onwijs goed bij mijn eigen katten, super katsociaal. Met mijn jongste was ze dikke mik, zelfde leeftijd, samen opgegroeid en altijd samen. Toch is ook zij geplaatst na maandenlang op de website gestaan te hebben. Eindelijk kwamen de goede mensen met interesse voor haar. Rustig huishouden, heel veel geduld, ervaring met bange kat en hadden een poes in huis die maatje miste en Yana heeft echt andere katten om zich heen nodig. Wat niemand had verwacht was dat Yana toen ze zich vrijer voelde in huis steeds kleffer opstelde tegenover die andere kat en die kat daar heel onzeker van werd. Yana werd steeds afgewezen terwijl ze dat contact nodig had en de andere kat was zichzelf niet meer. Dus na een paar maanden is Yana toch teruggekomen naar de opvang. Het bijzondere was dat ik twee dagen daarvoor een van mijn eigen katten moest laten inslapen op jonge leeftijd, dé stabiele factor en moederkloek in huis. De terugkomst van Yana kwam dus op het perfecte moment en ik heb dan ook gelijk gezegd dat ze niet naar het asiel mocht maar direct terug naar mij. Als mijn katten weer zo goed op haar zouden reageren en zij op hen dan mocht ze blijven, want zij was ook een stabiele factor wat katten betreft. Zo kwam ze, werd echt als in een film onthaald door mijn jongste kat zo blij was die, ze voelde zich vrijwel direct weer thuis en ze is nooit meer weggegaan. Dus Yana woont nu wel hier, toch een blijvertje, soort van