Het HondenForum

Mocht het zo ver zijn dan worden ze individueel gecremeerd en ik wil de as terug hebben en als het uiteindelijk mijn tijd is om te gaan dan wil ik ze bij me hebben en dan met zijn alle uitgestrooid worden op de plek waar ik het liefste kwam.

Nanna schreef:

Tamara/Bayko schreef:
Bij sommige crematoria is er de mogelijkheid mee te gaan naar de oven en de binnenkant eerst even te checken.

O harregat, nu krijg ik allemaal Benny Hill-achtige visioenen over bazen die de oven eerst inspecteren en waarbij dan het luik achter ze dichtklapt En dan die oven natuurlijk automatisch aanspringen waarbij baas de ver-assing van het leven krijgt en dooie Fido er buiten mooi naast grijpt

Beelddenker?

Eerder videodenker geloof ik...

de katten worden begraven in de tuin net als de konijnen. ik moet zeggen dat het al aardig vol ligt. voor de honden heb ik een crematieverzekering afgesloten bij SHCN. de honden brengen wij allemaal zelf naar het crematorium, worden individueel gecremeerd en de as wil ik terug hebben. alle honden gaan via het crematorium in nootdorp, wat voorheen stompwijk was.

ellen

Toen onze vorige hond werd ingeslapen bij de DA hebben we haar vanuit daar laten cremeren, we hoefden de as toen niet.
Als Ted nu zou overlijden wil ik haar as wel hebben, en dan uitstrooien bij de as van m'n moeder, op het geheime paadje in het hondenbos waar ze samen altijd kwamen. Ik zou wel een beetje bewaren denk ik.

dagmar88 schreef: Tja, het hoort bij de laatste levensfase.

Pluis heeft thuis de roze spuit gekregen, met charlie er bij.
Daarna hebben we even de tijd gehad om afscheid te nemen van zijn lichaam.
Hij is opgehaald door de meneer van het crematorium. Die heeft hem later ingeblikt weer teruggebracht.
Ik vind het zelf fijn om de as te houden.
Zou ze uiteindelijk graag met me meenemen; ze zijn onderdeel van mij.

Schat ben thuiiiiis ,wat eten we.?
Oh geen tijd gehad , trek zelf even een blik uit de kast.

bouvierpoedel schreef: Schat ben thuiiiiis ,wat eten we.?
Oh geen tijd gehad , trek zelf even een blik uit de kast.

t is net een beschuitblik. beschuit met pluisjes

Nanna schreef:

Tamara/Bayko schreef:
Bij sommige crematoria is er de mogelijkheid mee te gaan naar de oven en de binnenkant eerst even te checken.

O harregat, nu krijg ik allemaal Benny Hill-achtige visioenen over bazen die de oven eerst inspecteren en waarbij dan het luik achter ze dichtklapt En dan die oven natuurlijk automatisch aanspringen waarbij baas de ver-assing van het leven krijgt en dooie Fido er buiten mooi naast grijpt

Heeft iemand jou al eens gezegd dat je te veel fantasie hebt?

de grote paarden welke hier overleden zijn ,zijn inderdaad met de rendac mee gegaan,niet fijn,maar een gat graven voor zo'n dier is echt enorm,en cremeren van een paard is echt onbetaalbaar.

een veulen welke 1 dag oud geworden is en een shetlandpony hebben we wel op het terrein begraven,eigenlijk hebben we alles begraven totdat Do overleed,mijn grote vriendje,zomaar ...veel te plotseling en ik kon hem niet begraven,ik wilde hem bij mij houden,en zodoende is hij gecremeerd,ik heb ook een urn van hem zelf laten maken,zodat hij hier nog altijd is,zo ook met joes en tino is inmiddels in de maak..

Je kan ze ook naar de DA brengen, hier dan.
Ik denk als ik ooit een huis met een tuin krijg dat ik geen vijver ga graven

Tyke is individueel gecremeerd, daarna hebben we zijn as in het park uitgestrooid. De plek waar hij zo graag was en waar hij dagelijks nog met ons is wanneer wij er wandelen

Eefje83 schreef:je kunt de dierenambulance bellen en vragen haar weg te brengen, naar een crematorium.
Of je doet het zelf. Net wat je het prettigst vind.
Dan hoef je haar as niet terug te krijgen, dat is een keuze die je kunt maken.
Er is ook destructie maar dat is op de grote hoop de verbranding in, iets minder respectvol als dat het bij een crematorium gebeurt werd mij verteld.

Destructie is geen grote hoop op verbranding. Google maar eens wat het wel is

Cinnepin schreef:

Eefje83 schreef:je kunt de dierenambulance bellen en vragen haar weg te brengen, naar een crematorium.
Of je doet het zelf. Net wat je het prettigst vind.
Dan hoef je haar as niet terug te krijgen, dat is een keuze die je kunt maken.
Er is ook destructie maar dat is op de grote hoop de verbranding in, iets minder respectvol als dat het bij een crematorium gebeurt werd mij verteld.

Destructie is geen grote hoop op verbranding. Google maar eens wat het wel is

Ik had mooi afscheid genomen van mijn hond, thuis. Hij was thuis ingeslapen. Dierenarts dacht dat ik in een flat woonde en had dus ervoor gezorgd dat de hond later opgehaald zou worden.
Achteraf heeft ze daar spijt van, dat was pas nadat ze dus zag dat we maar 1 trapje af hoefden.
Het bedrijf kwam ongeveer anderhalf uur later Finn halen, we hadden hem al in een lijkzak gedaan toen de dierenarts er was. (mooier woord heb ik er niet voor).
De rits ging dicht en we plaatsten hem op het brancard. Toen vond de meneer het nodig om mij erop te wijzen dat ik voor destructie gekozen had.
Ik had die keuze bewust gemaakt, ik had niets met crematie, niets met de as. Zijn ziel was niet meer in het lichaam en hij was er niet meer.
Ik moest toen alsnog gaan zeggen/verdedigen waarom ik die keuze had gemaakt.
Vond het niet leuk hoe die man het bracht, "het is je maatje geweest, die wens je toch een respectvol einde, je kunt nog kiezen voor crematie al dan niet afzonderlijk of met andere huisdieren".
Hij is in mijn armen overleden, tot op het moment van zijn dood ben ik er voor hem geweest. En dan gaat iemand mij na zijn dood terwijl hij nog bij me ligt vertellen dat het respectloos zou zijn hem naar de destructie te laten brengen?!
Hij is dood! Het doet me pijn dat hij dood is, maar hij heeft totaal geen weet meer wat er nu nog met hem gebeurd! Mijn keuze die al moeilijk zat was om te beslissen dat ik optie destructie koos, en ja, dat heeft ook met geld te maken. Het kost veel meer om hem apart te laten cremeren, en als ik een persoon was die waarde hecht aan as, of aan uitstrooien had willen doen dan had ik dat zeker gedaan, maar ik heb daar niets mee.
Ik had hem willen begraven in de tuin en dat ging niet.

Het is goed voor mensen om te weten wat destructie is hoor, hou mij ten goede. In dit topic snap ik het ook prima als mensen er op wijzen hoe het dan eventueel gaat.

Ik heb die beslissing gemaakt destijds, en soms komt het op me over dat als je die optie kiest je respectloos met de dood van je dier bent omgegaan. Zelf weet ik wel beter, gelukkig omdat ik achter die keuze heb gestaan én omdat ik weet dat ik tot het einde aan toe er voor ze ben geweest.

De vroegere hond van mijn ouders heb ik als het ware zelf gecremeerd in het crematorium. Dit was wel bij de vorige eigenaren van dat crematorium en is 11 jaar geleden.

Bij het crematorium lag ze eerst respectvol opgebaard. Ik heb haar zelf in de oven geschoven en oven aangezet ( natuurlijk wel onder begeleiding ). Tussendoor heb ik zelfs nog door het raampje gekeken tijdens de verbranding.
Na dat het klaar was is eerst de meneer gaan kijken of alles netjes verbrand was en er geen onverbrande resten waren ( of niet goed verbrand ). Daarna ben ik er weer bijgeroepen en heb het as zelf uit de oven gehaald ( met een bezem ) en in een pot gedaan. Toen heb ik het in het vermaal molentje gedaan en met de hand vermaalt. Dat is in een zakje gegaan en het zakje in de urn.

Hier van weet ik dus zeker dat het om de hond van mijn ouders ging. De urn is bij mijn ouders.

Ik vond dit erg bijzonder om te doen!

blondie schreef:

Cinnepin schreef:

Eefje83 schreef:je kunt de dierenambulance bellen en vragen haar weg te brengen, naar een crematorium.
Of je doet het zelf. Net wat je het prettigst vind.
Dan hoef je haar as niet terug te krijgen, dat is een keuze die je kunt maken.
Er is ook destructie maar dat is op de grote hoop de verbranding in, iets minder respectvol als dat het bij een crematorium gebeurt werd mij verteld.

Destructie is geen grote hoop op verbranding. Google maar eens wat het wel is

Ik had mooi afscheid genomen van mijn hond, thuis. Hij was thuis ingeslapen. Dierenarts dacht dat ik in een flat woonde en had dus ervoor gezorgd dat de hond later opgehaald zou worden.
Achteraf heeft ze daar spijt van, dat was pas nadat ze dus zag dat we maar 1 trapje af hoefden.
Het bedrijf kwam ongeveer anderhalf uur later Finn halen, we hadden hem al in een lijkzak gedaan toen de dierenarts er was. (mooier woord heb ik er niet voor).
De rits ging dicht en we plaatsten hem op het brancard. Toen vond de meneer het nodig om mij erop te wijzen dat ik voor destructie gekozen had.
Ik had die keuze bewust gemaakt, ik had niets met crematie, niets met de as. Zijn ziel was niet meer in het lichaam en hij was er niet meer.
Ik moest toen alsnog gaan zeggen/verdedigen waarom ik die keuze had gemaakt.
Vond het niet leuk hoe die man het bracht, "het is je maatje geweest, die wens je toch een respectvol einde, je kunt nog kiezen voor crematie al dan niet afzonderlijk of met andere huisdieren".
Hij is in mijn armen overleden, tot op het moment van zijn dood ben ik er voor hem geweest. En dan gaat iemand mij na zijn dood terwijl hij nog bij me ligt vertellen dat het respectloos zou zijn hem naar de destructie te laten brengen?!
Hij is dood! Het doet me pijn dat hij dood is, maar hij heeft totaal geen weet meer wat er nu nog met hem gebeurd! Mijn keuze die al moeilijk zat was om te beslissen dat ik optie destructie koos, en ja, dat heeft ook met geld te maken. Het kost veel meer om hem apart te laten cremeren, en als ik een persoon was die waarde hecht aan as, of aan uitstrooien had willen doen dan had ik dat zeker gedaan, maar ik heb daar niets mee.
Ik had hem willen begraven in de tuin en dat ging niet.

Het is goed voor mensen om te weten wat destructie is hoor, hou mij ten goede. In dit topic snap ik het ook prima als mensen er op wijzen hoe het dan eventueel gaat.

Ik heb die beslissing gemaakt destijds, en soms komt het op me over dat als je die optie kiest je respectloos met de dood van je dier bent omgegaan. Zelf weet ik wel beter, gelukkig omdat ik achter die keuze heb gestaan én omdat ik weet dat ik tot het einde aan toe er voor ze ben geweest.

Ik werk op een dieren ambulance. Wij verzorgen ook wat je kan doen na de dood van je dier.
dus crematie, eventueel begraven op een dier begraafplaats of destructie. Wij halen een dier op op gewenst adres ( kan bij mensen thuis zijn of de dierenarts ).
Ik vind ook ( ook in eerdere post aangegeven ) het veel belangrijker wat je met je levende hond doet, dan met een overleden hond. Ik veroordeel niemand die voor destructie kiest. Het is dood.
Maar door deze ervaring heb ik wel mijn keuze gemaakt

Ik heb mijn eerste katten alletwee individueel laten cremeren. Werden bij mij thuis opgehaald. Wat raar was, was dat ik van de eerste veel meer as had, wel drie keer zoveel en ook wat grover dan van de tweede. En zijn naamkokertje zat er versmolten bij. Ik heb ze eerst in hun jampotje in de grond in mijn tuin begraven en toen ik ging verhuizen heb ik hun as uitgestrooid in die tuin. Zij hoorden daar...

Bij mijn laatste eigen huis heb ik drie poesen begraven liggen, nogal diep en heb ik de as van mijn eerst berner los in de grond begraven. Haar rust kan niet meer worden verstoord. Bij de verhuizing heb ik de grafsteentjes verwijderd.

Ik hoop dat de nieuwe bewoners ze nooit vinden. Kans is groot want die tuin was enorm.Maar als wel, soit. Die lichaampjes zijn wel vergaan inmiddels en de diertjes nooit vergeten.

Mijn eerste hondje, een teckel, is begraven op een officieel dierenkerkhof met een mooie grafsteen met fotootje.
( tekst: a photograph can never be the song you were to me..) Ach ja. Dat was een groot verlies. Foto van het grafsteentje staat nog ergens in een boek dat iemand heeft laten uitgeven over het thema.

Nu met Jorla is het weer even de vraag wat ik met haar zal laten doen. Denk dat ik haar as toch ook wel wil hebben en wil uitstrooien in onze eigen tuin op het plekje waar ze graag ligt.. En mijn kat Barley toch ook wel.

Heb twee katten ooit achtergelaten bij de d.a. en daar had ik achteraf toch spijt van.

Tot nu toe liggen er al een aantal knaagdieren en kat in de tuin begraven. Ik denk dat we dat met de hondjes ook gaan doen en anders cremeren.

Cinnepin schreef:

blondie schreef:

Cinnepin schreef:

Eefje83 schreef:je kunt de dierenambulance bellen en vragen haar weg te brengen, naar een crematorium.
Of je doet het zelf. Net wat je het prettigst vind.
Dan hoef je haar as niet terug te krijgen, dat is een keuze die je kunt maken.
Er is ook destructie maar dat is op de grote hoop de verbranding in, iets minder respectvol als dat het bij een crematorium gebeurt werd mij verteld.

Destructie is geen grote hoop op verbranding. Google maar eens wat het wel is

Ik had mooi afscheid genomen van mijn hond, thuis. Hij was thuis ingeslapen. Dierenarts dacht dat ik in een flat woonde en had dus ervoor gezorgd dat de hond later opgehaald zou worden.
Achteraf heeft ze daar spijt van, dat was pas nadat ze dus zag dat we maar 1 trapje af hoefden.
Het bedrijf kwam ongeveer anderhalf uur later Finn halen, we hadden hem al in een lijkzak gedaan toen de dierenarts er was. (mooier woord heb ik er niet voor).
De rits ging dicht en we plaatsten hem op het brancard. Toen vond de meneer het nodig om mij erop te wijzen dat ik voor destructie gekozen had.
Ik had die keuze bewust gemaakt, ik had niets met crematie, niets met de as. Zijn ziel was niet meer in het lichaam en hij was er niet meer.
Ik moest toen alsnog gaan zeggen/verdedigen waarom ik die keuze had gemaakt.
Vond het niet leuk hoe die man het bracht, "het is je maatje geweest, die wens je toch een respectvol einde, je kunt nog kiezen voor crematie al dan niet afzonderlijk of met andere huisdieren".
Hij is in mijn armen overleden, tot op het moment van zijn dood ben ik er voor hem geweest. En dan gaat iemand mij na zijn dood terwijl hij nog bij me ligt vertellen dat het respectloos zou zijn hem naar de destructie te laten brengen?!
Hij is dood! Het doet me pijn dat hij dood is, maar hij heeft totaal geen weet meer wat er nu nog met hem gebeurd! Mijn keuze die al moeilijk zat was om te beslissen dat ik optie destructie koos, en ja, dat heeft ook met geld te maken. Het kost veel meer om hem apart te laten cremeren, en als ik een persoon was die waarde hecht aan as, of aan uitstrooien had willen doen dan had ik dat zeker gedaan, maar ik heb daar niets mee.
Ik had hem willen begraven in de tuin en dat ging niet.

Het is goed voor mensen om te weten wat destructie is hoor, hou mij ten goede. In dit topic snap ik het ook prima als mensen er op wijzen hoe het dan eventueel gaat.

Ik heb die beslissing gemaakt destijds, en soms komt het op me over dat als je die optie kiest je respectloos met de dood van je dier bent omgegaan. Zelf weet ik wel beter, gelukkig omdat ik achter die keuze heb gestaan én omdat ik weet dat ik tot het einde aan toe er voor ze ben geweest.

Ik werk op een dieren ambulance. Wij verzorgen ook wat je kan doen na de dood van je dier.
dus crematie, eventueel begraven op een dier begraafplaats of destructie. Wij halen een dier op op gewenst adres ( kan bij mensen thuis zijn of de dierenarts ).
Ik vind ook ( ook in eerdere post aangegeven ) het veel belangrijker wat je met je levende hond doet, dan met een overleden hond. Ik veroordeel niemand die voor destructie kiest. Het is dood.
Maar door deze ervaring heb ik wel mijn keuze gemaakt

Jullie als dierenambulance verzorgen niets , je brengt ze gewoon van A naar B.

bouvierpoedel schreef:dierenambulance

dagmar88 schreef:

bouvierpoedel schreef:dierenambulance

waAATT

bouvierpoedel schreef: waAATT

Op de plaats en af ouwe; het is inderdaad dierenambulance, aan elkaar.
En verder ook eens
Het is nog vroeg, m'n grijze massa moet nog warmdraaien.

dagmar88 schreef:

bouvierpoedel schreef: waAATT

Op de plaats en af ouwe; het is inderdaad dierenambulance, aan elkaar.
En verder ook eens
Het is nog vroeg, m'n grijze massa moet nog warmdraaien.

Last van lijkstijfheid , aan elkaar vast. Dier en ambulance schrijf je ook wel los van elkaar.

bouvierpoedel schreef: Last van lijkstijfheid

Een correcte constatering.

dagmar88 schreef:

bouvierpoedel schreef: Last van lijkstijfheid

Een correcte constatering.

Net als met andere stijfheden , het word vanzelf weer slap . Wees gerust.

Gipsy en Coco zijn gecremeerd hun aspot heb ik begraven. Toen ik ging verhuizen heb ik de pot van Gipsy opgegraven en hier herbegraven, die van Coco kon ik niet meer vinden die is aan de wandel gegaan. Gizmo is ook gecremeerd maar zijn urn staat hier in huis. Ik weet nog niet wat ik doe als Mowgli er niet meer is of ik laat haar cremeren en zet haar urn bij die van Gizmo of ze word op het terrein van mijn dochter begraven, Mowgli is eigenlijk van mijn dochter. Mijn andere dieren zal ik ook laten cremeren en hun urn komt bij die van Gizmo te staan. Gipsy en Gizmo zijn bij de dierenarts overleden die heeft gezorgd dat ze bij het crematorium terecht kwamen, Coco die door een ongeluk aan zijn einde is gekomen is door vrienden naar het crematorium gebracht. Je kon in het crematorium in een speciale ruimte afscheid nemen van de hond, dit heb ik alleen bij Gipsy gedaan van Gizmo had ik al afscheid genomen en er werd ons afgeraden om afscheid van Coco te komen nemen. Ik heb tot nu toe niet de behoefde gehad om het as uit te strooien als dit in de toekomst ook niet gebeurd doen mijn kinderen dit.

Onze vorige honden zijn gewoon bij de dierenarts gebleven. Mocht er nu eentje thuis overlijden, breng ik die waarschijnlijk ook gewoon naar de da. Begraven in mijn tuin wil ik niet omdat wij hier waarschijnlijk ook niet blijven wonen, had ik een groot erf gehad was het een ander verhaal. Urnen met as hoef ik niet, ze blijven in mijn hart aanwezig. Ik ben tijdens het hondenleven heel goed voor ze, koester de herinneringen, wat er als ze dood zijn mee gebeurd maakt me minder uit. Als dat destructie betekent is dat ook prima, lijm is nuttig...

Onze eerste border collie Rex hebben we wel hier begraven, die is thuis doodgegaan, net 3 minuten voordat de DA arriveerde om hem in te slapen, dat ging allemaal zo snel dat we geen tijd hadden iets te regelen.
Hij was vrijdagavond niet lekker, en zaterdagmiddag al dood.

Mika is gecremeerd. We wisten hoe ziek hij was en dat euthanasie er aan zat te komen.
Bij hem had ik dus tijd genoeg alles van te voren te regelen.

Stel we zouden dit huis ooit nog verkopen, en "mijn" hond blijft hier achter, nee, moet er niet aan denken.