Buitenlandse hond: waar liep jij tegenaan?

[lieke]

ik denk dat je daar wel gelijk in hebt en ik denk ook dat de belangrijkste reden bij de herplaatsers die tegenvallen in gebruik de te hoge verwachting van de nieuwe eigenaren is.
mensen die herplaatsers nemen, wel gaan zien hoe het allemaal uitpakt en zich aanpassen aan de hond komen vaak veel verder met die herplaatser dan mensen die bij voorbaat al precies weten hoe het allemaal moet gaan en die dan niet in staat zijn een andere aanpak te bedenken als blijkt dat wat zij voor ogen hebben niet gaat lukken.

honden zijn geen robotjes en met onrealistische, torenhoge verwachtingen kom je ook niet zo ver.

Hier ben ik het helemaal mee eens. Ik denk ook dat sommige mensen naast de onrealistische verwachtingen van de hond ook te hoge verwachtingen hebben van hun eigen capaciteiten om met honden (met een verleden) om te gaan.

Ik denk dat dit geldt voor heel veel honden. Pups of herplaatsers. Heel veel honden komen terecht bij mensen die onrealistische verwachtingen hebben. Pups moeten gelijk zindelijk zijn en uren alleen kunnen zijn en herplaatsers moeten zich naadloos kunnen aanpassen.
En zo werkt het natuurlijk niet.

Ik heb overigens meerdere honden 'van een plaatje' gekozen. Eentje uit Polen, twee uit Roemenië en 1 uit Duitsland. Werd er verliefd op en heb de twee uit Roemenië laten overkomen, degene uit Polen en Duitsland ben ik zelf heen gereden.
Gina uit Polen heb ik gelijk meegenomen (ze sprong zelf al in mijn auto ) en Abby uit Duitsland werd een week later door de fokker bij me afgeleverd.
Heb er wereldhonden aan. Maar ik heb ook buitengewoon lage verwachtingen. Een herplaatser komt hier binnen en ik zie wel wat het wordt. Eerst werk ik wat aan de zindelijkheid (wat niet bij iedere hond hoefde) en verder hoeven ze niks.
Ja, de kat(ten) niet molesteren of elkaar of mijn huis slopen. Maar eigenlijk binnen no time draaien ze gewoon mee in het ritme. Zonder verdere flauwekul.
Maar hetzelfde geldt voor mijn Nederlandse herplaatsers. Die voegden zich ook zo in mijn huishouden. Zonder verdere flauwekul.
Da's het voordeel van volwassen herplaatsers boven pups.
Die vind ik vele malen vermoeiender.

[Brindlecardi]

Keuze. Eigen keuze allemaal. Ik hou er over op want ik praat tegen iemand die niet open lijkt te staan voor de realiteit. Wat jij op mp ziet is hoe het altijd is. Wat jij wil. Ik weet beter maar dat gaat er niet in. Praat eens met wat mensen die opvang doen. Misschien dat dat erin gaat.

Wat wil je dan dat ik zeg Laeken?
Je zegt dat er keuzes zijn. Natuurlijk zijn die er! Dat geef ik ook steeds aan. En zoals gezegd, ik had bij Merit zo een hond durven nemen. Of de hond nou uit Spanje of Limburg komt.
Die keuze heb jij ook gemaakt, dat is toch prima? Het enige wat ik zeg, is dat het vaak genoeg niet zo gaat, en dat er honden van verhalen en plaatjes worden gekozen. Dat is ook niet erg. Maar dat maakt wel dat je soms tegen bepaald gedrag aan kan lopen wat je niet verwacht of gehoopt had.
Als je daar een nare ervaring mee hebt gehad, dan doe je dat niet meer zo.
Dat is dan toch gewoon iemand goed recht. Je zegt zelf dat je een hond al helemaal niet op die manier zou kiezen.

[Rami]

Het enige waar ik tegen aan liep bij Silka was dat ze al behoorlijk 'ingesleten' gedrag had wat betreft zoeken naar eetbare dingen. Niet in huis, maar buiten. Elk zakje, vuilnisbak of terras ( ) moet uitgebreid bezocht worden. Maar goed, ze was vier jaar toen ze bij me kwam en had er al een zwerf-verleden op zitten.
Dat ze moest leren los lopen (zonder te jagen op vogels, konijnen, eenden of kleine hondjes) had ik al ingecalculeerd. En uiteindelijk is dat wel gelukt. Het zoeken naar eten is iets wat er nog steeds in zit. Het lijkt zelfs wel wat verergerd nu ze ouder is. En ze is ook behoorlijk doof, dus al roep ik haar, gaat ze gewoon haar neus achterna.

Voor Sam ben ik de wereld. Zonder mij is hij verloren. Gelukkig hecht hij zich tegenwoordig meer en meer aan 'de baas'. Dat is fijn voor Sam. Ik vind het sneu dat hij zo in de war raakt als ik er niet ben.

Ik zou overigens zo weer voor een herplaatser gaan (uit binnen- of buitenland, dat is me om het even). Ik vind pups echt schattig (zoals dat tokkeltje van Alma ) maar honden die er al zijn, die ook graag een 'eigen baas' hebben, daar gaat mijn hart toch naar uit.

[laeken]

Maar diegene zegt helemaal geen buitenlandse hond meer te willen. Ik zeg alleen dat er helemaal geen standaard buitenland hond is en dat deze conclusie dus onzin is.

[laeken]

Maar diegene zegt helemaal geen buitenlandse hond meer te willen. Ik zeg alleen dat er helemaal geen standaard buitenland hond is en dat deze conclusie dus onzin is.

[*Wolf*]

Ik doe al jarenlang huisbezoeken voor een stichting en het merendeel van die honden komen direct vanuit het buitenland. Nog nooit heb ik een hond geplaatst zien worden waar de mensen niet heel blij mee waren, op één na die onverwacht verlatingsangst bleek te hebben (een pup nog). Dus het kan zeker wel hoor. Al gaat er natuurlijk ook wel eens wat mis, maar daarom is het zo belangrijk dat je vertrouwen hebt in de stichting en héél goed oplet (en bij twijfel kritische vragen stelt).

Als je dit wereldje niet van binnenuit kent en alleen afgaat op wat je om je heen ziet, zal je beeld gerust vertekend zijn. Daarom snap ik wel dat beginners in eerste instantie niet voor een buitenlandse hond durven kiezen, tenzij ze hulp krijgen van een meer ervaren iemand.

[Gollum]

Ik zou overigens zo weer voor een herplaatser gaan (uit binnen- of buitenland, dat is me om het even). Ik vind pups echt schattig (zoals dat tokkeltje van Alma ) maar honden die er al zijn, die ook graag een 'eigen baas' hebben, daar gaat mijn hart toch naar uit.

Ik ook. Ik was eerst 'bang' dat ik nooit zo'n band met een herplaatser zou krijgen als dat ik met pupje Gol kreeg. Maar dat viel me 100% mee, ze kruipen zo in je hart

[Rami]

Ik zou overigens zo weer voor een herplaatser gaan (uit binnen- of buitenland, dat is me om het even). Ik vind pups echt schattig (zoals dat tokkeltje van Alma ) maar honden die er al zijn, die ook graag een 'eigen baas' hebben, daar gaat mijn hart toch naar uit.

Ik ook. Ik was eerst 'bang' dat ik nooit zo'n band met een herplaatser zou krijgen als dat ik met pupje Gol kreeg. Maar dat viel me 100% mee, ze kruipen zo in je hart

Ja, dat doen ze. Net als een pup. Ik zie eigenlijk geen verschil. Behalve dat ik het zelf een fijn idee vindt. Maar goed, voor het zelfde geld loop ik ooit tegen een pup aan. Hoop sowieso altijd meer dan 1 hond in huis te hebben. Afwisselen kan ook nog.

[DeDiana]

Maar diegene zegt helemaal geen buitenlandse hond meer te willen. Ik zeg alleen dat er helemaal geen standaard buitenland hond is en dat deze conclusie dus onzin is.

Natuurlijk klopt het dat er geen 'standaard buitenlandse hond' is, maar het is wel een begrijpelijke reactie op een vervelende ervaring. Ja, er zijn buitenlandse honden in alle soorten en maten, stichtingen in alle soorten en maten, maar ik snap best dat iemand het na zo'n ervaring gevoelsmatig een te groot risico vindt, ook al is dat niet rationeel, want met een herplaatser of een pup uit Nederland kan het ook zo gaan.

Ik denk ook dat verwachtingen vooraf een grote rol spelen en dat mensen misschien soms onderschatten wat het concreet betekent dat de hond nog helemaal aan de nieuwe omgeving moet wennen (dat geldt uiteraard voor alle herplaatsers, al speelt bij een herplaatser uit het buitenland vaak de totaal nieuwe leefomgeving wel een grotere rol, tenzij ze eerst een tijdje in een opvanggezin hebben gezeten). Een hond die nog niet aan de riem kan lopen, die nog niet gewend is zijn veiligheid bij mensen te zoeken en te krijgen, die ineens niet meer in een roedel leeft, niet weet wat het betekent om in een huis te leven, waarom er gewandeld wordt, niet gewend is om alsmaar vreemde honden buiten tegen te komen, nog totaal niet bekend is met de dagelijkse routine... sommige honden rollen daar zo in, bij andere duurt het best een tijd voordat ze bekomen zijn van al deze veranderingen.

Als ik de reacties zo lees, dan zijn vooral een flexibele instelling (ook wat betreft omgaan met mogelijke onvoorziene problemen) en niet te veel verwachtingen of eisen heel bepalende factoren, natuurlijk naast goed geïnformeerd worden en een goede match tussen baas en hond.

Ik heb mijn Spanjaarden niet van een plaatje (al had ik met Amy totaal geen idee wat ik in huis haalde, omdat ik haar alleen maar kende als een heel ziek hondje), maar mijn opvangers kreeg ik wel op die manier in huis. En daarbij vond ik het net zo goed belangrijk dat de hond hier paste, bij mij en Mila paste en op één hond na waren alle honden ook wel zoals verwacht. Dus met goede informatie van een stichting en asiel ter plekke (ik vroeg bijvoorbeeld altijd meerdere filmpjes, met name van gedrag naar soortgenootjes) kan ook een heel goede match tot stand komen, al is het wel een grotere gok. Als er hier een volgende buitenlander komt (wat nog héél lang duurt, want mijn honden zijn allemaal jong) dan zou ik de hond ook eerst willen ontmoeten.

[Sanner]

Het is mij in het begin wel een beetje tegengevallen of in ieder geval ik vond het wel lastig. Dat zal je nu niet meer geloven misschien maar Kiwi was echt bang voor alles en iedereen toen ze net hier was, ze kon totaal niet alleen zijn en sloopte alles. Maar ja ik had de tijd en we hebben er hard aan gewerkt en nu is het een geweldig hondje. Ze is wel heel gevoelig en dat vind ik best lastig af en toe.

Cosette was dan weer heel anders, die was gelijk zo makkelijk en paste zich zo snel aan. Zo kan het natuurlijk ook.

[Manuma]

Het viel mij juist heel erg mee.
Ik had me er dan ook niet echt wat bij voorgesteld. Sommigen noemen dat dom maar ik vind het eigenlijk wel fijn: een verrassing. Van Cody wist ik wel iets meer.
Beide honden hebben angst, beide op een andere manier. Ik vind het nog het mooiste om te zien hoe ontzettend flexibel honden toch zijn. Ik vind het zelfs inspirerend.
Het enige wat ik echt graag wilde was een hondsociale hond en ik kan ze vrijwel niet vriendelijker vinden geloof ik.

Soms is het wat gedoe omdat beide angsthazen niet bij vreemde mensen willen, het zelfs verschrikkelijk vinden, en ik wil zo af en toe wel eens onder de mensen zijn.

[Sekreetje]

Hier 3 buitenlanders en eigenlijk nooit ergens echt tegenaan gelopen. Ook geen teleurstellingen.

Ik heb 3 harde eisen voor mijn honden, ze moeten goed met kinderen kunnen, goed met katten en alleen kunnen zijn.
Dat daarnaast de ene hond niet echt sociaal is met vreemde honden, de tweede hond niet snel los kan ivm met jachtinstinct en de 3rde best wat klote dingen heeft meegemaakt en daardoor angstig was/is maakt me weinig uit. Daar kan ik persoonlijk prima mee omgaan zolang de eerste 3 zaken maar kloppen.

Ja, maar er vanuit gaan dat die kloppen, betekent dat nog niet dat dat ook zo is.
Mijn enige harde eis is los kunnen in de tuin. Duidelijk aangegeven. Stichting was in de veronderstelling dat dat zou gaan lukken.
Nou kan ik op m'n kop gaan staan, de salsa dansen en doperwten uit mijn oren laten spuiten, maar desondanks kan Maddie toch niet los in de tuin.
Een hond die in opvang goed alleen kan zijn hoeft dat bij mij nog niet te zijn
Dat is het met herplaatsers in de breedste zin van het woord. Honden überhaupt zelfs. 100% garantie heb je niet.
Tsja, dan passen we ons maar aan

Klopt, bij iedere herplaatser moet je ervan uit gaan die zich in verschillende situaties ook verschillend gedragen.
In zoverre heb je geen garanties. Nooit. Maar je kunt je risico's wel een heel stuk beperken door veel informatie in te winnen en bepaalde stichtingen echt links te laten liggen. Zoals de meeste broodfokkers wel herkenbaar zijn na wat speurwerk, zo kun je bij stichtingen ook te werk gaan.

[naomi12]

Sinds 7 weken is onze eerste buitenlandse hond er. Ik heb haar zelf uitgezocht in Spanje, tijdens mijn stage.
Dat is natuurlijk heel anders dan dat je ze van een foto uit kiest. Heb haar dus 6 weken meegemaakt, en in het weekend ben ik een paar keer met Puck gaan wandelen, dus wist hoe ze was.
De eerste weken in het Nederland was ze alleen wel heel erg blafferig, terwijl ze in het asiel nooit blafte. (Ik zei nog tegen mijn ouders: Heb haar nog nooit horen blaffen, echt fijn een hond die niet blaft. )
Ze blafte naar alles: haar spiegelbeeld, koeien, mensen, honden, onverwachte geluiden, iemand die binnen kwam, etc. etc. Dat had ik niet verwacht toen we nog in Spanje waren.
Gelukkig is dat er bijna helemaal uit en blaft ze inderdaad weinig.

Verder is me alles meegevallen. Ze kon meteen al alleen thuis blijven, ze heeft nooit gepiept in de bench. (alleen 1 keer toen ze diarree had 's nachts ) Ze doet het super goed op de cursus en luistert heel goed (alleen tijdens wandelingen kan het wat beter), ze liep redelijk snel los, is sociaal naar honden, inmiddels is ze ook van de meesten mensen niet meer bang en zindelijkheid gaat ook goed inmiddels.

Heb me inmiddels voorgenomen dat er geen honden meer komen van een fokker, alleen nog maar herplaatsers.

[Rataplan]

Nergens, ik had ook geen hoge verwachtingen. Alleen de ziektes blijven wel altijd in mijn achterhoofd sluimeren.
Altijd Nederlandse asielhonden gehad allemaal zo hun eigen gebruiksaanwijzing maar dat vind ik het juist zo leuk maken. Wij kunnen nu nog wel eens met een lach over overleden honden praten die aparte eigenschappen hadden. Altijd met poten in de vensterbank of met een gedeelte van het kattenluik om zijn nek lopen want de buurhond staat je niet aan en je aan het blaffen bent door het kattenluik heen...
Idefix at zijn eigen ontlasting in het begin, die heeft volgens mij echt honger geleden in Griekenland. Socrates ook die vliegt ook op eten af en ze kunnen niet samen eten of kluiven.

[Gollum]

Ziekte en koppelbazen.

Ik zweer buitenlandse honden niet af. Ik kijk wel beter uit. Voor hetzelfde geld hebben we het over een Britse kampioensalukipup.
Ik heb recent wel gemerkt dat ik niet kan samenwerken met bemoeizakjes. Dat is niet de schuld van stichtingen maar ik stik in dat gebemiddel.
Ik krijg het letterlijk niet voor elkaar om te gaan solliciteren (opzitten en pootjes geven) voor een straathondje.
Als ik er een wil ga ik hem zelf wel van straat plukken.
Met alle respect voor stichtingmensen. Heel goed. Vooral doorgaan maar ik kan het niet.
Het is tussen mij en de hond, niet tussen mij en jou.
Ik heb hetzelfde met fokkers. Het gaat heel, heel erg moeizaam.
Ik wil dat je me gewoon die hond geeft omdat hij van mij is.
Zo werkt dat natuurlijk niet maar zodra zo'n figuur me (terecht) gaat zitten ondervragen gaat mijn bloed koken.

Voor mij is het een reden om niet meer aan een knoflookhond te beginnen. Dan moet ik zo'n reddend wicht gaan overtuigen.
En als je dan geslaagd bent voor het kruisverhoor mag je een eventueel doodzieke hond mee naar huis nemen voor 300 piek.
Met nacontroles.
Flikker toch op.

Jammer dat je die ervaring hebt, ik denk dat het er maar net aan ligt aan met wie je te maken hebt.

[Ingrid48]

Ziekte en koppelbazen.

Ik zweer buitenlandse honden niet af. Ik kijk wel beter uit. Voor hetzelfde geld hebben we het over een Britse kampioensalukipup.
Ik heb recent wel gemerkt dat ik niet kan samenwerken met bemoeizakjes. Dat is niet de schuld van stichtingen maar ik stik in dat gebemiddel.
Ik krijg het letterlijk niet voor elkaar om te gaan solliciteren (opzitten en pootjes geven) voor een straathondje.
Als ik er een wil ga ik hem zelf wel van straat plukken.
Met alle respect voor stichtingmensen. Heel goed. Vooral doorgaan maar ik kan het niet.
Het is tussen mij en de hond, niet tussen mij en jou.
Ik heb hetzelfde met fokkers. Het gaat heel, heel erg moeizaam.
Ik wil dat je me gewoon die hond geeft omdat hij van mij is.
Zo werkt dat natuurlijk niet maar zodra zo'n figuur me (terecht) gaat zitten ondervragen gaat mijn bloed koken.

Voor mij is het een reden om niet meer aan een knoflookhond te beginnen. Dan moet ik zo'n reddend wicht gaan overtuigen.
En als je dan geslaagd bent voor het kruisverhoor mag je een eventueel doodzieke hond mee naar huis nemen voor 300 piek.
Met nacontroles.
Flikker toch op.

erg kort door de bocht Ik ben juist van mening dat een voorselectie van een eventuele adoptant heel belangrijk is. Als je ziet wat voor aanvragen er binnenkomen....

Daarnaast gaan de honden bij onze stichting altijd eerst naar een gastgezin zodat het gastgezin ook kan zien of het een goede combinatie is. En kan het eventuele nieuwe baasje eerst de hond bezoeken, of meerdere malen voordat een beslissing genomen wordt. Ik vind dit een goede gang van zaken..

[dagmar88]

Jammer dat je die ervaring hebt, ik denk dat het er maar net aan ligt aan met wie je te maken hebt.

Je ziet inmiddels door de bomen het bos niet meer.
Zoek je op marktplaats naar een bankstel, dan komen er nog ace hondjes in de zoekresultaten
Waar ik voor gewerkt heb was een super fijne stichting.
We hadden een compleet andere insteek en ideeën wat betreft opvoeding en toch stonden ze er altijd achter dat ik koos voor wat voor mij en de honden werkte.
Zou ik nu een buitenlandertje willen, dan zou ik ook niet 1 2 3 weten waar vandaan.

Die middellandse zee ziekten vind ik eng, daar zou ik niet snel een hond vandaan willen.

Ik wist waar ik aan begon, want ik had ze al in huis.
Pjotr heb ik werkelijk amper wat aan hoeven doen, die ging gewoon mee in hoe het hier werkt.
Volgens de vorige baas kon hij niet los en ging hij achter hardlopers/fietsers aan.
Nooit wat van gemerkt. Hij is heel vriendelijk en beleefd, valt uit zichzelf niemand lastig.
Alleen is hij wel onzeker, met Niko er bij zie je daar weinig van. En ook alleen trekt hij snel bij, hij is te nieuwsgierig en speels om weg te lopen van leuke honden.
Hij heeft wel een allejezus harde blaf en is erg vocaal. En hij heeft moeite gehad met buiten poepen. Hij wilde op het balkon of in zee en kon uren lopen knijpen.
Met een hele lange adem en een hoop ongelukjes uiteindelijk toch goed gekomen.


Tibbe was echt in slechte staat. Het is geen hondje om mee te slepen, hij hecht zich heel sterk en is absoluut niet flexibel.
In het begin was hij zo extreem bang dat ik me regelmatig heb afgevraagd of het niet eerlijker zou zijn hem in te laten slapen.
Zonder enige vorm van druk of moeten is hij enorm opgeknapt en heeft nu wel behoefte aan bekadering.
Je kunt er niets mee, maar voor mij is het een vreselijk lief dingen Charlie en hij zijn dol op elkaar.
Als hij maar blij is vind ik alles best.

[malinois]

Ik heb dat ook wel een beetje wat Cleo noemt... maar ook met NL asielhonden etc. Mijn hond mijn keuzes. Als ik niet wil castreren doe ik t niet, punt. Leuk als een asiel/stichting dat wil hebben hond is van mij en ik doe t niet. Als ik vind dat t leven dusdanig hondonwaardig is laat ik hem inslapen en daar heb ik heen toestemming van jan of alleman voor nodig. Als ik wil ipo trainen met mn hond als ik denk dat ie daar geschikt voor is doe ik dat, Etc. Ik zit weleens te kijken naar wat er voorbij komt op de websites van stichtingen. Bij de voorwaarden krijg ik als de kriebels evenals bij die van asiels hoor ondanks dat er soms best leuke hondjes op staan....
Dat is dus wat me tegenhoud evenals de middenlandse zee ziektes.

[Ivanneke]

Ik vond het juist prettig dat er iemand van de stichting bij mij thuis kwam kijken, gaf mij de kans om in te schatten hoe serieus en eerlijk die stichting was. Ik vond ook niet dat de stichting via wie ik Shirin heb onacceptabele eisen stelde, zou dat wel het geval zijn geweest dan had ik ook niet via hen geadopteerd. Maar ik kan me voorstellen dat Stichtingen bepaalde eisen stellen die bij hun filosofie van honden houden passen. En zoals je op dit forum al kunt zien zijn daar veel verschillende meningen over.

[lieke]

Ik heb dat ook wel een beetje wat Cleo noemt... maar ook met NL asielhonden etc. Mijn hond mijn keuzes. Als ik niet wil castreren doe ik t niet, punt. Leuk als een asiel/stichting dat wil hebben hond is van mij en ik doe t niet. Als ik vind dat t leven dusdanig hondonwaardig is laat ik hem inslapen en daar heb ik heen toestemming van jan of alleman voor nodig. Als ik wil ipo trainen met mn hond als ik denk dat ie daar geschikt voor is doe ik dat, Etc. Ik zit weleens te kijken naar wat er voorbij komt op de websites van stichtingen. Bij de voorwaarden krijg ik als de kriebels evenals bij die van asiels hoor ondanks dat er soms best leuke hondjes op staan....
Dat is dus wat me tegenhoud evenals de middenlandse zee ziektes.

Ik heb nog nooit van mijn leven toestemming aan een stichting gevraagd om mijn hond te laten inslapen. 't Enige wat ik heb gedaan is doorgeven dát ik het heb gedaan bij degenen met wie ik nog contact had.
Je krijgt ze idd. wel gecastreerd en dat is maar goed ook. Dit soort honden komen 13-in-een-dozijn en er zitten nog met honderden waar ze vandaan komen dus ik kan me wel voorstellen dat ze één lijn trekken met gecastreerd en wel afleveren.
Om ongelukjes bij dombo's of het (kleine?) risico dat ze de broodfok in verdwijnen te vermijden.

En dan wat die voorwaarden betreft: tja, ik weet dat ik bij een hoop fokkers niet hoef aan te komen met mijn fulltime baan. Bij een hoop fokkers ga je ook door zowat een sollicitatieprocedure heen en hoef je nog net niet je pincode te geven maar het scheelt niet veel. Om vervolgens te horen te krijgen dat je geen laminaat mag, brokken moet voeren. Of juist alleen maar vers. Zoals mijn Abby die alleen door de fokker werd geplaatst bij iemand die vers voerde (kwam goed uit want dat deed ik al ). Niet langer dan 5 minuten mag wandelen, etc.
Is heus geen verschil met sommige stichtingen met hun stipulaties.
Waar ik bijvoorbeeld bij sommigen ook geen hond van krijg. Ik ben ooit in discussie geweest met Collie in Nood. Die plaatst ook geen honden als je meer dan 20 uur per week werkt.
Nou, jammer dan. Ga ik wel een deurtje verder.

Mijn punt is dat je bemoeiallerige mafketels hebt onder stichtingen, onder fokkers en Mien-op-de-hoek. Net zo goed als er onder alle partijen veel kaf onder koren is. Er zijn fokkers waar ik nog geen hond van wil al geven ze me geld toe. Er zijn ook stichtingen waar ik heel, heel ver vandaan blijf.
Gelukkig heb je veel keuze en kun je overal wel een hond wegtrekken die je bevalt.
Maar om nou een groep als geheel weg te zetten vind ik raar.

[laeken]

Ik merk niks van Stichting bij zowel Bas als eerder Cleo. Toestemming vragen voor inslapen heb ik ook nog nooit van gehoord. Dus ik vind het nogal overdreven. Als je een hond koopt en de vorige eigenaar is niet onverschillig vind ik dat een plus. De ene keer zeuren we over plaatsingen door stichtingen en nu zeuren we over een intake en een huisbezoek. Alsof je bij goede fokkers of betrokken ex baasjes makkelijker een hond meekrijgt dan bij een stichting.

[laeken]

Ik merk niks van Stichting bij zowel Bas als eerder Cleo. Toestemming vragen voor inslapen heb ik ook nog nooit van gehoord. Dus ik vind het nogal overdreven. Als je een hond koopt en de vorige eigenaar is niet onverschillig vind ik dat een plus. De ene keer zeuren we over plaatsingen door stichtingen en nu zeuren we over een intake en een huisbezoek. Alsof je bij goede fokkers of betrokken ex baasjes makkelijker een hond meekrijgt dan bij een stichting.

[veertje]

Ik ben juist blij dat de stichting bij mij wat verder heeft gevraagd. Ze hadden me ook kunnen afwijzen omdat ik zei student te zijn, in een studentenhuis te wonen en binnen een half jaar aan het werk te zijn. Door een telefoongesprek en huisbezoek (en mijn contact met opvangadres tussendoor) wisten ze wel beter wat voor vlees ze in de kuip hadden dan alleen een mailtje waarin ik aangaf interesse te hebben. En dit lijkt me in omgekeerde gevallen ook alleen maar positief. Mensen die hoog van de toren blazen in hun email, maar er eigenlijk totaal geen idee van hebben waar ze aan beginnen.

[Eefje83]

Ik vind het vooral pittig dat ze zo voergericht zijn, alles wat eetbaar is gaat erin. En ze doen er alles voor.Dat kan een voordeel zijn maar ook een nadeel. We moeten heel consequent zijn en dat is best een uitdaging hahahaha.
Verder zou ik het zo weer doen, heerlijke honden en zo ontzettend lief!

Ook als het niet eetbaar is wil Rani het opeten

ja hier ook, er is al wat speelgoed en keukenrol en knijpers en en en en gesneuveld hoor, rotzakjes.
Maar buiten ook, echt alles wat ze maar kunnen pakken vreten ze op, ik lijk wel zo'n vreselijke mopperkont omdat ik bij alles loop te waarschuwen en verbieden

[Cindy52]

Jeetje. Heb jij een missie? Heel internet staat ook vol broodfok. Als jij dus een pup neemt is dat Broodfok? Dat slaat toch nergens op? Jij weet er niks van en hebt nooit een buitenlandse hond gehad. Merit had er 13 in de opvang voor Bas. Ik heb er nu 2 genomen die allebei uit opvang gezinnen kwamen. Wat jij allemaal denkt te weten en wat jij denkt dat normaal is is dat misschien wel niet. Een pup komt immers ook niet uit de broodfok omdat mp er vol mee staat.

Wat voor missie zou ik moeten hebben?
Ik begrijp ook niet waarom je nu ineens begint over broodfok.
Het is naïef om zo maar ergens een hond te nemen en te verwachten dat de hond perfect is, maar het is wat mij betreft ook naïef te denken dat iedereen hier zijn buitenlander heeft via een opvang gezin. En dat hoeven in de kern dan geen slechte stichtingen te zijn, ondanks de link die jij nu legt met broodfok.
Zoals eerder gezegd, ik zou prima een buitenlander willen zoals jij aan jouw hond bent gekomen, maar soms heb je die optie niet, maar wil je toch graag een bepaalde hond uit het buitenland. Prima, maar ik denk dat het dan al snel tegen kan vallen, omdat stichtingen soms niet alle info juist doorgeven, of soms beweren iets te weten wat ze niet weten.
Idem voor sommige asiel honden hier.
En dan kan je naar mijn idee wel van een koude Kermis thuis komen, en dat is dan best te begrijpen dat je dat niet nog een keer zo doet.

Was het jouw stamboomhond niet die om de klip klap mank loopt ? had je toch ook niet verwacht. Ik deal met een hond hoe hij of zij is als ze komt.

[Cindy52]

Ik heb Pukie en haar zusje met vier weekjes uit een dodingstation gehaald, was ze hoe ik verwacht heb , nee absoluut niet. Ik was voorbereid op bepaald gedrag wegens niet opgroeien met haar moeder maar ik heb nog nooit een gemakkelijker hond gehad dan zij is. Supersociaal, lief, zelfstandig, gaat haar gangetje, luistert voor haar ras prima en waaks wat ze ook hoort te zijn. Maar het is geen buitenlander want ik woon zelf in Spanje. Het is allemaal maar betrekkelijk en hoe je het wilt bekijken, iedere hond brengt karakter mee en het ligt aan jezelf wat je er voor over hebt.

[Rami]

Ik merk niks van Stichting bij zowel Bas als eerder Cleo. Toestemming vragen voor inslapen heb ik ook nog nooit van gehoord. Dus ik vind het nogal overdreven. Als je een hond koopt en de vorige eigenaar is niet onverschillig vind ik dat een plus. De ene keer zeuren we over plaatsingen door stichtingen en nu zeuren we over een intake en een huisbezoek. Alsof je bij goede fokkers of betrokken ex baasjes makkelijker een hond meekrijgt dan bij een stichting.

Ik ook niet hoor. Zowel Sam als Silka zijn bemiddeld door dezelfde stichting. En ja, ze doen een screening van te voren (en terecht, je wilt toch weten waar de honden terecht komen). En bij vragen/problemen kon ik mailen.. Verder hebben ze nog een keertje gebeld om te vragen hoe het ging. Tot zover de bemoeienis.

[Paisley]

Voordat ik Mayke nam, heb ik ook op buitenlandse honden gereageerd maar werd twee keer afgewezen omdat ik vaarde en een scheepshond zocht. Dat een hond kan leren op t dek te zeiken of kakken als je langer dan 10 uur onderweg bent, vonden ze onrealistisch
Iedere dag hadden we een nieuwe 'achtertuin'. Vlieland, Terschelling, Harlingen of ergens midden op t drooggevallen wad.

Dierenmishandeling



Toe besloot ik maar om een pup te kopen bij een man die me niet zoveel vroeg. "Sterke hondjes, Moeten we lekker naar buiten. Doe je dat ook? Ja? Nou, das mooi" Zoiets maar dan in t Fries.
Tot zover t kruisverhoor. Ik snap wat Cleva bedoelt, en als 'koper' heb ik t ook liever zo. Maar toen ik honden bemiddelde voor de stichting, zie je het toch anders. Dan heb je een hondje onder je hoede en zn toekomst kan sterk afhangen van de beslissing die je maakt. Je hebt m niet helemaal vanuit zuideuropa naar nederland gesleept om m te plaatsen bij mensen die dr niet mee uit de voeten kunnen.

[Johnny Jones]

Onze eerste buitenlander is Nootje, een Mastin die als pup door een gezin naar Nederland was gehaald. Ze was al snel niet meer gewenst in het gezin en na gezeul met de hond kwam ze terecht bij het opvangadres waar wij haar vandaan hebben. Helaas bleek de opvangster (zelf net uit de luiers) ons niet geschikt te vinden als nieuwe bazen. Ondanks dat we nog een hond hadden (waarmee het klikte), ruime ervaring hadden, voldoende iemand thuis was en een aardig perceel in het midden van het bos hadden, vond ze ons ongeschikt omdat we niet eerder van een maagtorsie bij honden hadden gehoord. Overigens mochten de honden bij haar niet in huis, maar zaten in een bench in de garage.
Na huisbezoek en gesprekken met vier verschillende vrijwilligers mocht ze eindelijk komen. Het is dat ik sneu vond voor de hond, maar dat doe ik nooit meer. Nootje is trouwens tof, precies wat je van haar type kan verwachten.

Vorig jaar was er nog ruimte in mijn hart en heb ik vanaf foto's en een kort verhaaltje Digger uitgekozen. Vervolgens kwam er nog wat aanvullende informatie uit het asiel en een filmpje zodat ik kon zien hoe hij reageerde op andere honden, de vrijwilligers in het asiel en op katten. Gelukkig was de intake dit keer geen zware ballotage, gewoon een realistisch telefoongesprek. En zo kwam Digger een paar weken later aan op het vliegveld. Ik had geen verwachtingen, maar Digger is mijn alles, hij is geweldig!

Ondertussen heb ik ook twee honden in de opvang gehad. Tot nu toe heb ik alleen te maken gehad met sociale honden. Hoewel ik stiekem ooit nog wel eens een Schipperke zou willen, zou ik in het vervolg weer voor een hond uit het buitenland kiezen.

[dagmar88]

Jeetje. Heb jij een missie? Heel internet staat ook vol broodfok. Als jij dus een pup neemt is dat Broodfok? Dat slaat toch nergens op? Jij weet er niks van en hebt nooit een buitenlandse hond gehad. Merit had er 13 in de opvang voor Bas. Ik heb er nu 2 genomen die allebei uit opvang gezinnen kwamen. Wat jij allemaal denkt te weten en wat jij denkt dat normaal is is dat misschien wel niet. Een pup komt immers ook niet uit de broodfok omdat mp er vol mee staat.

Wat voor missie zou ik moeten hebben?
Ik begrijp ook niet waarom je nu ineens begint over broodfok.
Het is naïef om zo maar ergens een hond te nemen en te verwachten dat de hond perfect is, maar het is wat mij betreft ook naïef te denken dat iedereen hier zijn buitenlander heeft via een opvang gezin. En dat hoeven in de kern dan geen slechte stichtingen te zijn, ondanks de link die jij nu legt met broodfok.
Zoals eerder gezegd, ik zou prima een buitenlander willen zoals jij aan jouw hond bent gekomen, maar soms heb je die optie niet, maar wil je toch graag een bepaalde hond uit het buitenland. Prima, maar ik denk dat het dan al snel tegen kan vallen, omdat stichtingen soms niet alle info juist doorgeven, of soms beweren iets te weten wat ze niet weten.
Idem voor sommige asiel honden hier.
En dan kan je naar mijn idee wel van een koude Kermis thuis komen, en dat is dan best te begrijpen dat je dat niet nog een keer zo doet.

Was het jouw stamboomhond niet die om de klip klap mank loopt ? had je toch ook niet verwacht. Ik deal met een hond hoe hij of zij is als ze komt.

Als je geen hoge verwachtingen hebt valt het niet tegen. Het enige dat echt noodzakelijk is, is dat ze geen mot maken.
Ze hoeven niet samen in een mandje te liggen of te spelen, maar het moet na een wenperiode gewoon soepel lopen. Politieagentje spelen doen we niet aan.
Niko en Charlie zijn geen match, hoe zorgvuldig uitgezocht ook. Doen ook niet lelijk, maar het zijn huisgenoten, geen vrienden.
Ondanks dat Tibbe op papier helemáál niet bij charlie past accepteerde ze hem direct. Hij had wel even nodig om aan haar grote persoonlijkheid te wennen
Heb al mijn hollandse honden ook van een plaatje. Bij charlie was dat er zelfs niet. Iemand moest van haar af, ik wilde weer graag een hond en na een telefoongesprek van twee minuten met een gezamenlijke kennis hebben we haar opgehaald.

Ik doe het (helaas) niet meer op deze manier; met m'n gezondheid gaat m'n aanpassingsvermogen ook achteruit.