Het HondenForum

Ik laat, analytisch van aard, mijn gedachten even gaan over wat 'hond sociaal' precies is

Je kunt kijken naar:
of de hond geen problemen veroorzaakt

of de hond geen problemen op zich afroept (zoals najaaggedrag of worden bestempeld als pispaaltje)

of de hond erg snel contact maakt

of de hond goed overweg kan met honden van gelijke kaliber (grootte, spelgedrag etc)

of de hond goed overweg kan met honden van een ander kaliber (aanpassen aan spelgedrag, voorzichtig met kleintjes, goed lomp gedrag kunnen blokkeren etc)


Een 'sociale' hond kan op het ene aspect beter scoren dan op het andere aspect, maar ik vind ze allemaal belangrijk.

Maar voor mezelf heb ik een ander criterium Ik vind een hond vooral hondsociaal als ik er als baas me er niet mee hoef te bemoeien en probleemloos met een drukke groep mee kan wandelen terwijl mijn honden het naar hun zin hebben

Kruimel53 schreef:Ik vind Logi supersociaal. Hij hoeft helemaal niet zo nodig met alles en iedereen te spelen maar hij is wél vriendelijk en luistert naar signalen van andere honden. Opa Kátur was nog socialer met kleine en/of bange honden. Dan werd hij half zo hoog, oortjes laag, staart breed kwispelend, en dan heel rustig met een boogje erop af, desnoods ging hij plat op de grond liggen maar de andere hond moest rustig worden en niet meer bang. Lukte hem altijd.

Ja lief! Zo waren die van ons ook.

Leonie. schreef:Als ik kijk naar onze hondencrèche dan denk ik inderdaad aan de Vizsla. En de meest sociale hond daar is denk ik de Bleu de Gascogne, maar daar ken ik er maar 1 van. En daarna een Ridgeback, maar dat zal wel toeval zijn. De meeste Labradors daar zijn heel sociaal, maar er zitten ook wat patsers tussen.

Volgens mij ken ik die Ridgeback, een teefje toch? De vizsla's was ook de eerste die bij mij op kwam, dat zijn toch wel 1 van de makkelijkste honden.

Leonie. schreef:

Hamilton schreef:

Leonie. schreef:Als ik kijk naar onze hondencrèche dan denk ik inderdaad aan de Vizsla. En de meest sociale hond daar is denk ik de Bleu de Gascogne, maar daar ken ik er maar 1 van. En daarna een Ridgeback, maar dat zal wel toeval zijn. De meeste Labradors daar zijn heel sociaal, maar er zitten ook wat patsers tussen.

Hebben jullie 'n Bleu in de hondencrèche, welke (basset,petit of grand )?

Ja, das een petit geloof ik. Wat een lieve hond zeg.



Trouwens, een van de weinige honden die niet meer welkom is op de crèche is een (welsh springer) spaniel. Overal waar hij was ontstond ruzie.

Pepette Moet je er wel bij vertellen dat zij een zwerver is, of ze raszuiver is, is de grote vraag.

Hier een Franse Basset, een GBGV, en helaas is hij niet zo relaxt met andere reuen. Ook groot en zwart is vaak spannend. Onze vorige Frans Basset, een Fauve de Bretagne, had echt nooit problemen met andere honden. Dat was wel makkelijk.
Nu vind ik het bij Bowie wel te doen hoor. Beetje opletten en meer dan wat gegrom wordt het (gelukkig) niet.

Clumbers zijn vaak ook erg sociaal. Zijn leuke honden

Best lastig, ik zit al vanaf het begin van dit topic rassen te bedenken en dan denk ik weer, o nee want toen en toen.....
Maar het enige ras waarin ik nog nooit een naarling van ben tegen gekomen is toch de mopshond. Lief, leuk, vriendelijk en relaxed.
En mijn jongste Jack is echt supersociaal, zo 1 die gewoon voelt waar hij wel en niet kan gaan buurten. Hij vindt iedereen leuk maar hij ziet al vanaf een meter of twintig afstand wat de andere hond wel of niet wil. En hij zit er nooit naast.
Maar dat is 100% een uitzondering want ik zou een jack russell nooit noemen als meest hond sociale ras. Haha echnie.

duitse herder schreef: Volgens mij ken ik die Ridgeback, een teefje toch? De vizsla's was ook de eerste die bij mij op kwam, dat zijn toch wel 1 van de makkelijkste honden.

Hayden heet ze, echt een lieverd is dat, alle honden mogen haar ook graag, wel bijzonder

Ik vind Vizsla's verder niet makkelijk hoor; vreselijk druk, haha! Maar die die ik ken zijn wel heel sociaal naar andere honden.

Kells schreef:Verder eigenlijk alles uit rasgroep 7.

Vind ik niet. Er is best wat gemorrel ook tijdens de jachttrainingen en dat komt niet door de retrievers.
Weimaraners kunnen behoorlijke rotzakken zijn. En ik ken een Drentse patrijs reu wat ook een ruziezoeker is. In het zelfde groepje zit ook een Grote munstenlander die mot maakt met zijn broer die in de beginnersgroep voor ons zit en zich sowieso niet laat afwijzen in al zijn puber lompheid, wat voor hele taferelen kan zorgen.
In t jachtgroepje van rond de 10 honden waarin ik train zomers zitten een stuk of 4 die je niet zomaar wat kan laten aanwaaien.
Nu ik er zo over nadenk - t zijn allemaal reuen (de ruziezoekers) dat wel. Van de genoemde rassen heb ik van teven nooit iets vervelends gezien.

Leonie. schreef:

duitse herder schreef: Volgens mij ken ik die Ridgeback, een teefje toch? De vizsla's was ook de eerste die bij mij op kwam, dat zijn toch wel 1 van de makkelijkste honden.

Hayden heet ze, echt een lieverd is dat, alle honden mogen haar ook graag, wel bijzonder

Ik vind Vizsla's verder niet makkelijk hoor; vreselijk druk, haha! Maar die die ik ken zijn wel heel sociaal naar andere honden.

Heb haar vandaag nog gezien Haar broer is ook een makkelijke hond, terwijl hij intact is. Gok dat het wel echt in het nest zit, ze zijn bijna 2 jaar nu.

Kells schreef:Setters natuurlijk, maar die waren al een paar keer genoemd. Verder eigenlijk alles uit rasgroep 7.

Ik vind de Drentse Patrijs, de Duitse Staande en de Weimaraner eigenlijk meestal verre van hondsociaal en ben wat dat betreft ook niet zo kapot van de Heidewachtel.

De Setters wel inderdaad

duitse herder schreef: Heb haar vandaag nog gezien Haar broer is ook een makkelijke hond, terwijl hij intact is. Gok dat het wel echt in het nest zit, ze zijn bijna 2 jaar nu.

Wat leuk!
Mijn neef wil een Ridgeback en ik wil het hem eigenlijk afraden, maar misschien moet hij voor eentje uit deze lijn gaan

Dees en Maylo schreef:Engelse en Franse bassets. Alleen de Franse die wij hadden was niet speciaal sociaal maar ging gewoon z'n eigen gang. Als er een andere hond bij kwam was dit geen probleem maar hij hoefde er niet zoveel mee, en nooit narigheid mee gehad. Andere honden snapte het prima en gingen dan ook weer na een paar minuten verder met hun eigen ding.

Ooit wil ik ook wel weer een Franse of Engelse, gezellig zijn ze namelijk wel.

Deels mee eens wij hadden een Franse. Blijmoedig ging hij naar andere honden en hij had plezier. Nog nooit problemen mee gehad, ging ook goed met mensen omdat hij als meute hond gericht is op de buitenwereld had hij tijdens het wandelen minder aandacht voor mij, de wereld was zo leuk. (luisterde gelukkig wel goed) Mijn huidige hond heeft wel aandacht voor haar baas en dat wandelt wel meer samen, daar geniet ik erg van.

jvanringen schreef:

Kruimel53 schreef:Ik vind Logi supersociaal. Hij hoeft helemaal niet zo nodig met alles en iedereen te spelen maar hij is wél vriendelijk en luistert naar signalen van andere honden. Opa Kátur was nog socialer met kleine en/of bange honden. Dan werd hij half zo hoog, oortjes laag, staart breed kwispelend, en dan heel rustig met een boogje erop af, desnoods ging hij plat op de grond liggen maar de andere hond moest rustig worden en niet meer bang. Lukte hem altijd.

Ja lief! Zo waren die van ons ook.

Ja, dit is wel waar. Nou ken ik maar 5 IJslanders (en dan ook nog eens vooral de exemplaren die Kruimel53 noemt ) maar die zijn allemaal supersociaal. Echt een heel leuk ras.

Setters.
Hebben eerst een Ierse gehad nu een gordon setter. Heel mens en Hondsociaal (misschien wel te) maar kan ook de jeugdigheid zijn.

Vind eigenlijk alle honden leuk totdat de kleine keffertjes gaan keffen dan is hij weg. Moet hij niets van hebben.

Machie schreef:

Caro. schreef:Golden Retrievers, Labrador (wel de teven, want de reuen kunnen ook behoorlijk patsen, dus dat geldt vast niet ), Mopshonden daarvan
heb ik nog nooit een niet sociale gezien en idd Spaniels.

Goldens en vooral labradors vind ik doorgeslagen sociaal. Die hebben te weinig rem, vooral in de 1e 2 jaar. Niet allemaal, maar veel wel. Ze zijn iets te lomp vind ik.

Mijn goldens zijn sociaal, maar niet opdringerig, althans niet naar andere honden. Mensen (vooral mannen) is een ander verhaal. Isa en Suus gaan eigenlijk zelden zomaar op vreemde honden af. Ze gaan vooral hun eigen gangetje. Ik noem ze sociaal in de zin dat ze ook niet snel problemen zullen maken met andere honden. Als een hond wil spelen, doen ze wel mee, als een hond niets van hen wil, lopen ze door. Maar misschien komt dat ook omdat ze elkaar (en nog 4 honden) al hebben. Goldens kunnen wel bezitterig zijn (met balletjes en andere speeltjes).

Kells schreef:

laeken schreef:Gezelschapshondjes. Los nog nooit agressief gezien. Aan de lijn en op de arm telt niet. Bas kan ook met elke hond. York is ook vrijwel altijd sociaal in mijn beleving.

De eerste hond die mij serieus gebeten heeft was een York. Die beet en liet niet meer los.

Een York is geen gezelschapshond. Een York is groep 3, en terecht. Ongedierteverdelgers.

Heavy schreef:

Sulluna schreef:Ooh ja! De schapendoes! Die vergeet ik helemaal. Ik ken er een paar, maar die zijn allemaal sociaal.

echt?

Ik ken alleen maar rotzakken, dat houdt het in balans.

Setters, wat mij betreft.

Ik zie meutehonden en ook beagles voorbij komen. Misschien heb ik een scheef beeld maar de reuen van veel brakkenrassen vind ik echt niet makkelijk en leuk met anderen. Teven makkelijker.

Ik vind meutehonden niet zo makkelijk hoor.
Setters wel inderdaad maar ook lang niet alles in groep 7.

Jullie hebben het over de liefste inschikkelijkste rassen maar sociaal is ook weten waar je plaats is of deze opeisen met alle honden en desnoods even een schermutseling , gedrag wat daarbij hoort.? Iedereen en alles even lief en aardig vinden is niet speciaal het meest sociaal.

Setters ken ik inderdaad ook als honden waar nooit gedoe mee is. Er loopt hier wel een reu die nogal zijn mannetje staat en niet met alle andere reuen kan, maar wij hebben nooit problemen met hem. Hij zoekt niet heel erg veel contact met andere honden, gaat liever zijn eigen gang.

Ik vind een sociale hond een hond die de hondentaal goed kent, andere honden goed kan lezen en ze vriendelijk en gepast benadert (dus ook honden met rust laat die duidelijk niet op contact zitten te wachten) en tolerant/inschikkelijk is in het contact met andere honden, dus een lange lont heeft.

Ik denk dat je onder ieder hondenras wel sociale exemplaren zult vinden , ik vind zelf mijn eigen fila's ook sociaal al zal een inbrekende onverlaat daar wellicht anders over denken
Uiteraard zijn er rassen waar meer sociale exemplaren tussen zitten ,je vind meer caveliers die makkelijk in de omgang zijn met andere sexegenoten dan een rottie gok ik maar zo.
Toch ken ik ook een vreselijk uitvallende hap snap cavelier, zowel naar mens als dier.

Ik vind beardies vaak vrij angstig , net als collies overigens.
Een onverwacht geluid en ze slaan op hol en ik weet van een collie die ze op de vlucht wilde stoppen omdat hij de weg op vloog die de helpende hand toen echt enorm gebeten heeft.
Niet zomaar een hapje maar echt goede schade.
Ook heb ik al enkele malen een collie herplaatst die absoluut niet met de kinderen, die later geboren waren dan de aanschaf van de hond, overweg kon en er ronduit agressief tegen was.
Ik vind het vaak zenuwenlijers wat in sommige gevallen zelfs tot angstbijten kan leiden.

Nu haal je alles erbij, van gevoeligheid naar geluiden, omgang met kinderen en dat t zenuwpezen zijn. Maar dat is de discussie toch niet?

bouvierpoedel schreef:Jullie hebben het over de liefste inschikkelijkste rassen maar sociaal is ook weten waar je plaats is of deze opeisen met alle honden en desnoods even een schermutseling , gedrag wat daarbij hoort.? Iedereen en alles even lief en aardig vinden is niet speciaal het meest sociaal.

Eens! Klopt als een bus en ik vind honden die alles maar leuk en lollig vinden dus ook niet sociaal. Ze zijn wel veilig en handig maar zeker niet sociaalvaardig in veel gevallen. ik heb het met Dapper heel vaak gezien. Dapper straalde uit dat de reuen weg moesten blijven. Hij liet overduidelijk weten dat hij ze zou aanvallen. Staart omhoog, bek strak, staren en vaak ook beklimmen en overhangen. Soms waren er honden die dan vrolijk en lollig gewoon doorgingen met pushen. Ja, natuurlijk zijn die honden lief. Maar ze zijn absoluut niet sociaal want dan waren ze weg gegaan of in elk geval gestopt.

Bas liep eergisteren naar een Wheaten terrier teefje. Liep los en ze waren elkaar al een paar keer los gepasseerd eerder. Hond was duidelijk niet van haar aandacht gediend en Bas had ineens besloten dat ze even konden ruiken samen. Bas liep er dus wel soort van naartoe maar besefte dat wat te laat. Wheaten gaf een aantal harde blaffen en deed een soort sprong vooruit. Een overduidelijke waarschuwing. Bas reageerde daar heel kundig en handig op. Staart bleef hoog, ze liep echter meteen langs de betreffende hond af en keurde haar geen blik meer waardig. Liet zich dus A heel handig niet intimideren. Dat is beter voor de afloop. Wheaten kreeg niet het idee dat ze haar angstige afweer kon doorzetten in een aanval. Wat ze B heel handig deed was het directe aanlopen omzetten in een ombuigende beweging. Dus meteen oogcontact verbreken en afwenden. Even een plas en direct weer aansluiten bij ons. Er is niet gekwispeld, er werd zelfs geblaft, er is niet gesnuffeld en niet gespeeld. Toch was het uitermate sociaal gedrag.

Ik ken overigens ook een Ierse setter die overal mee weg komt. Een teef. Wat er ook gebeurd, alle andere honden doen haar niks. Als er honden gaan vechten in haar buurt idem. De eigenaar is zo vol vertrouwen dat hij zegt, ze kan met elke hond los en altijd en overal gaat dat goed. Dat vind ik ook sociaal. Hond speelt ook met bijna elke grote hond die dat wil. Maar ze kan net zo goed zorgen dat niemand haar wat wil doen. Cleo was ook zo. Alleen op een veel grimmigere maar zeker niet minder sociale manier. Die kon ook met elke hond omgaan. Ongeacht de intentie van die hond.

Paisley schreef:Nu haal je alles erbij, van gevoeligheid naar geluiden, omgang met kinderen en dat t zenuwpezen zijn. Maar dat is de discussie toch niet?

Nou een hond die bijt uit nervositeit vind ik ook geen sociaal gedrag. Sociaal gedrag komt vaak samen imo met stabiliteit.

Tineke schreef:

Paisley schreef:Nu haal je alles erbij, van gevoeligheid naar geluiden, omgang met kinderen en dat t zenuwpezen zijn. Maar dat is de discussie toch niet?

Nou een hond die bijt uit nervositeit vind ik ook geen sociaal gedrag. Sociaal gedrag komt vaak samen imo met stabiliteit.

Als hij andere honden bijt uit nervositeit is hij daardoor inderdaad niet hondsociaal. Maar dat was in jouw oorspronkelijke post niet te lezen.
Het ging hier om honden die het meest hondsociaal worden gevonden, dus niet menssociaal, kindvriendelijk of stabiel.

laeken schreef:

bouvierpoedel schreef:Jullie hebben het over de liefste inschikkelijkste rassen maar sociaal is ook weten waar je plaats is of deze opeisen met alle honden en desnoods even een schermutseling , gedrag wat daarbij hoort.? Iedereen en alles even lief en aardig vinden is niet speciaal het meest sociaal.

Eens! Klopt als een bus en ik vind honden die alles maar leuk en lollig vinden dus ook niet sociaal. Ze zijn wel veilig en handig maar zeker niet sociaalvaardig in veel gevallen. ik heb het met Dapper heel vaak gezien. Dapper straalde uit dat de reuen weg moesten blijven. Hij liet overduidelijk weten dat hij ze zou aanvallen. Staart omhoog, bek strak, staren en vaak ook beklimmen en overhangen. Soms waren er honden die dan vrolijk en lollig gewoon doorgingen met pushen. Ja, natuurlijk zijn die honden lief. Maar ze zijn absoluut niet sociaal want dan waren ze weg gegaan of in elk geval gestopt.

Bas liep eergisteren naar een Wheaten terrier teefje. Liep los en ze waren elkaar al een paar keer los gepasseerd eerder. Hond was duidelijk niet van haar aandacht gediend en Bas had ineens besloten dat ze even konden ruiken samen. Bas liep er dus wel soort van naartoe maar besefte dat wat te laat. Wheaten gaf een aantal harde blaffen en deed een soort sprong vooruit. Een overduidelijke waarschuwing. Bas reageerde daar heel kundig en handig op. Staart bleef hoog, ze liep echter meteen langs de betreffende hond af en keurde haar geen blik meer waardig. Liet zich dus A heel handig niet intimideren. Dat is beter voor de afloop. Wheaten kreeg niet het idee dat ze haar angstige afweer kon doorzetten in een aanval. Wat ze B heel handig deed was het directe aanlopen omzetten in een ombuigende beweging. Dus meteen oogcontact verbreken en afwenden. Even een plas en direct weer aansluiten bij ons. Er is niet gekwispeld, er werd zelfs geblaft, er is niet gesnuffeld en niet gespeeld. Toch was het uitermate sociaal gedrag.

Ik ken overigens ook een Ierse setter die overal mee weg komt. Een teef. Wat er ook gebeurd, alle andere honden doen haar niks. Als er honden gaan vechten in haar buurt idem. De eigenaar is zo vol vertrouwen dat hij zegt, ze kan met elke hond los en altijd en overal gaat dat goed. Dat vind ik ook sociaal. Hond speelt ook met bijna elke grote hond die dat wil. Maar ze kan net zo goed zorgen dat niemand haar wat wil doen. Cleo was ook zo. Alleen op een veel grimmigere maar zeker niet minder sociale manier. Die kon ook met elke hond omgaan. Ongeacht de intentie van die hond.

Mooi voorbeeld. Zo was mijn Bonnie ook. Dol op honden, dol op contact met honden maar kon buitengewoon goed inschatten of het op prijs werd gesteld. Zo denderde ze ook in volle galop op andere (vreemde) honden af om soms op een afstand van een paar meter vol in de remmen te gaan en dan tomtidomtidom er met een grote boog omheeg te gaan. Staart en neus in de lucht, dus zonder angst, maar wel maken dat ze weg kwam.
Ze beukte met labradors, rende met herders en lag met klein spul op de grond te spelen.
Ze paste haar gedrag dus altijd aan de hond waar ze contact mee had. Geweldig beest.

Tineke schreef:Ik denk dat je onder ieder hondenras wel sociale exemplaren zult vinden , ik vind zelf mijn eigen fila's ook sociaal al zal een inbrekende onverlaat daar wellicht anders over denken
Uiteraard zijn er rassen waar meer sociale exemplaren tussen zitten ,je vind meer caveliers die makkelijk in de omgang zijn met andere sexegenoten dan een rottie gok ik maar zo.
Toch ken ik ook een vreselijk uitvallende hap snap cavelier, zowel naar mens als dier.

Ik vind beardies vaak vrij angstig , net als collies overigens.
Een onverwacht geluid en ze slaan op hol en ik weet van een collie die ze op de vlucht wilde stoppen omdat hij de weg op vloog die de helpende hand toen echt enorm gebeten heeft.
Niet zomaar een hapje maar echt goede schade.
Ook heb ik al enkele malen een collie herplaatst die absoluut niet met de kinderen, die later geboren waren dan de aanschaf van de hond, overweg kon en er ronduit agressief tegen was.
Ik vind het vaak zenuwenlijers wat in sommige gevallen zelfs tot angstbijten kan leiden.

Jij hebt het over Engelse collies uit bepaalde lijnen. Ik zie idd. helaas steeds meer collies dit asociale gedrag vertonen, misbaksels waar nooit mee gefokt had mogen worden. Hoort absoluut niet. Collies horen te zijn zoals mijn Kyra was: onverstoorbaar, laconiek, tolerant en totaal conflictvermijdend zonder een doetje te zijn. Kyra had dus ook never nooit een probleem. Niet met patsende honden, niet met angstige honden, niet met agressieve honden.

DeDiana schreef:

Tineke schreef:

Paisley schreef:Nu haal je alles erbij, van gevoeligheid naar geluiden, omgang met kinderen en dat t zenuwpezen zijn. Maar dat is de discussie toch niet?

Nou een hond die bijt uit nervositeit vind ik ook geen sociaal gedrag. Sociaal gedrag komt vaak samen imo met stabiliteit.

Als hij andere honden bijt uit nervositeit is hij daardoor inderdaad niet hondsociaal. Maar dat was in jouw oorspronkelijke post niet te lezen.
Het ging hier om honden die het meest hondsociaal worden gevonden, dus niet menssociaal, kindvriendelijk of stabiel.

Heb je gelijk in ,ik heb het hele sociale gebeuren bij elkaar gegooid, zowel hond als mens

duitse herder schreef:

Leonie. schreef:

Hamilton schreef:

Leonie. schreef:Als ik kijk naar onze hondencrèche dan denk ik inderdaad aan de Vizsla. En de meest sociale hond daar is denk ik de Bleu de Gascogne, maar daar ken ik er maar 1 van. En daarna een Ridgeback, maar dat zal wel toeval zijn. De meeste Labradors daar zijn heel sociaal, maar er zitten ook wat patsers tussen.

Hebben jullie 'n Bleu in de hondencrèche, welke (basset,petit of grand )?

Ja, das een petit geloof ik. Wat een lieve hond zeg.

Pepette Moet je er wel bij vertellen dat zij een zwerver is, of ze raszuiver is, is de grote vraag.

'n Bleu in ieder geval niet maar 'n kruising van diverse Brakken, met 'n hele lieve uitstraling