Het HondenForum

hakunamatata schreef:Oh, je bedoelde Mayke helemaal niet. Ik vond die al niet helemaal impuls. En Kiwi is gewoon leuk, dus die moest komen. Ook haar vind ik niet helemaal impulsief gekomen hoor!

OK leuk, terug ontopic Deta! Mijn eerste aanwinst

Die was van een vriendinnetje dr ouders, op een kippenboerderij. En Deta luste wel een kippetje, wat de boer enorme woedeaanvallen opleverde. Eén keer was ik er getuige van en was t zo erg dat mijn moeder en ik haar in een opwelling gewoon van het erf hebben geplukt en meegenomen naar de dierenarts, maar ze is niet meer weg gegaan.
Een heerlijk energieke, stikbrave, lieve hond met 1 hardnekkig probleem en dat was angstagressie.
En ze beet dus dood wat ze voor haar neus kreeg aan kleine huisdieren, wat een cavia zn leven heeft gekost, maar buitenshuis was dit nooit een probleem en die cavia was ook een enorm ongelukkige loop van de omstandigheden.

Mijn eerste eigen hond is Kay. Ja, een impuls aankoop De beste ever!
Ik had al best wat dieren voor een student. 3 konijnen, 2 cavia's en een kat. We pasten op honden in de vakanties en waren af en toe opvang voor bepaalde honden uit asiel of in moeilijkheden. Mijn ouders hadden nog twee honden. Bas(die we erfde van opa) en Winnie(die ik spontaan en stiekem meenam uit het asiel waar ik werkte: mijn moeder wilde dolgraag een collie). Bas kon niet goed met andere honden of andere mensen, dus ik was vaste oppas en ik haalde hem sowieso ook vaak op om te wandelen of te komen logeren.

Mijn stages gingen wat moeizaam, dus ik had mijzelf een cadeau beloofd. Als ik stage zou halen dan namen we een kat erbij. Op marktplaats kwam ik Kay tegen. Ik werd verliefd op deze foto:

De foto zette ik zelfs op het bureaublad van mijn computer en elke keer liet ik hem aan mijn vriend zien. Ik nam stiekem contact op met de fokker voor meer informatie. Ik nam geen optie, maar ondertussen overleed Bas bij mijn ouders. Dat maakte een mogelijkheid. Ik haalde ook nog mijn stage en geheel onverwacht zij mijn vriend toen: als je echt heel graag die hond wil, dan doen we dat . Zo gezegd zo gedaan. Diezelfde avond nog Kay opgehaald. Hals over de kop voor de volgende dag nog oppas geregeld, want ik moest nog 1 dag stage en fokker was niet heel meewerkend want er was nog een belangstellende en tja Kay was inmiddels ook al over de 10 weken en terroriseerde de boel. Niet zo veel in huis, maar ik had gelukkig wel het 1 en ander van bas en winnie...

Ik weet nog dat het donker was en heel vies regenachtig. Dat we dik een uur over een nogal niet fijne weg moesten. Nee dat was niet zo leuk eigenlijk. Maar wat was ik trots op dat murmeltje op mijn schoot. Nooit gedacht met zo'n hond thuis te komen.

Ik kreeg het in de kop dat er een hond moest komen maar was zo groen als gras. Dus asielen bellen (dat deden we toen nog ). En na maanden van veel jonge herders en jack russels, waarvan ik vermoedde dat ze teveel waren voor een onervaren figuur als ik belde ik met Ede. En daar zeiden ze dat Margot er zat maar zo weg zou zijn. Dus hop in de auto en daar zat ze. Duidelijk de baas over het andere hondje in het hok. Joelen als een papagaai op coke en maar bijten in de tralies. En ik viel keihard. Dat werd Luna. Een wereldhond ook al heb ik er wat mee te stellen gehad. Maar zo ontzettend vergevingsgezind dat ze al mijn gemaakte fouten nooit heeft afgestraft door een Echte Draak te worden.



Luna is de reden waarom ik en Izzie het zo goed doen samen

runninggirl schreef:Mijn vriend en ik waren verhuisd vanuit een klein appartement naar een huis met tuin. Dus vonden we dat er wel plek was voor een hond.
We waren helemaal verliefd op een hond die vlakbij ons woonde, dat bleek Rhodin de Catahoula van Gaby hier te zijn. Haar een bericht gestuurd, later naar een fokker helemaal in Limburg geweest.

Hey, dat is grappig, kom ik Rhodins naam tegen op het forum! Dat was inderdaad ook zo! En Jura is inderdaad een vuurdoop geweest. Er waren vast makkelijkere Catahoula's te vinden. Gelukkig voor haar is ze wel met d'r neus in de boter gevallen bij jullie.

Bijna 28 jaar geleden beviel ik van onze tweeling en dat was toen een reden om niet langer te werken. Toen de tweeling ruim 3 maanden was hebben we Drammer uit het asiel gehaald, een herplaatser van bijna 3. Nooit spijt van gehad.

Wij woonden twee jaar samen en mijn vriend zeurde die twee jaar om een bullterriër. Omdat hij 1; niet echt bekend was met honden (niet mee opgegroeid), 2; wij allebei fulltime werkten en 3; ik absoluut geen pup wilde omdat de hond met mij mee zou gaan naar het werk heb ik er heel lang over na moeten denken. Toen ik dus na 2 jaar eindelijk overstag ging ging het ook heel snel.
Ik zat wat de neuzen op marktplaats en kwam een bullterriërteefje van 15 maanden tegen die weg moest wegens allergie. Het was vlak in de buurt en we besloten te gaan kijken. Kijken dus Vriend stond gelijk te stuiteren en ik maar maar proberen; wees nou niet té enthousiast, misschien is het wel een rothond/bijt ze/is ze gewoon stom. Daar aangekomen werd ik straal genegeerd door de hond Terwijl ik me daar zat te vermaken met de wawa die daar ook nog liep en mij wel leuk vond (die wawa ging overigens niet weg, tot zo ver het allergieverhaal ) had ik al door dat ik er niets meer over te zeggen had. Dat witte monster en mijn vriend, het was liefde op het eerste gezicht
Eén puntje; er was niet bekend hoe ze met katten in huis was, maar buiten werden ze genegeerd aldus de eigenaar. De gok genomen en zo stonden we een uurtje later weer buiten met een hond en al haar spullen.

En zo geschiedde Het is nu 6 jaar geleden en hoewel we in het begin wel wat te stellen hebben gehad met haar (ze vond alles eng en was overduidelijk nog nooit verder geweest dan haar eigen straat) ben ik zo blij met onze toch-wel-een-beetje-impuls-aankoop. Het is gewoon een dondersmakkelijke hond en niet alleen wij zijn gek op haar, ze heeft al heel wat harten gestolen met haar vriendelijkheid en vrolijkheid

Mijn ex had ervaring met Husky's en hij wilde er weer één want we zouden naar Frankrijk verhuizen.
Dus, we haalden een pup en 3 maanden laten verhuisden we.

Nou ja, zoveel ervaring had hij dus niet. En ik vond het toch wel leuk, zo'n hondje. Sowieso hoor, maar nu ging ik er wat actiever mee aan de slag.
Ik wilde een hond die balletjes op zou halen enzo.
Mijn hele Manu proces is terug te lezen op dit forum, het was heel leerzaam
Uiteindelijk deed ex er geen ruk mee en was ik helemaal vergroeid met die hond, dus het was al mijn hond geworden. En dat is zo gebleven toen we uit elkaar gingen.

Manu is mijn allerslechtste, domste en toch allerbeste beslissing ooit geweest.
Al zal ik het nooit herhalen

Ik was 15, wilde al heel lang een hondje..
Kwam thuis van een logeerpartijtje op vrijdagavond, en toen werd me verteld dat ik een hondje mocht..
Op zaterdag zijn we alle asiels afgegaan, mechelaars, rottweilers, staffjes, etc. Niet geheel wat ik zocht. ( hoewel er een 8 wkn oud mechelreutje zat.. gevonden.. aan een boom.. maar dat leek niemand een goed idee.. )

Toen we opweg naar huis waren stond er een bord langs de weg: "Foxhondjes te koop" bij een boerderij. We reden door, tot teleurstelling van mij. Thuis gekomen nog eens gezegd ( voor de zoveelste keer ) dat ik toch wilde gaan kijken.. Mam gebeld naar het nummer.. ( ze had het toch maar opgeslagen.. ondanks dat ze liever geen foxhondje had.. die vond ze lelijk. )
We mochten nog even komen kijken (was twee uur rijden en het was al half 6 )maar we gingen eerst even naar de winkel voor puppybrokjes en een mandje, riempje en speeltjes... maar we gingen wel ALLEEN KIJKEN!

Toen ik uiteindelijk binnenstapte in de stal bij een heel lief oud boertje.. zat ze daar in een hoekje. Mijn Bonnie.
Haar zusjes en broertjes tuimelden over elkaar heen en waren druk bezig de aandacht te trekken, moeder kroop bij boer op schoot.. maar Bonnie zat in een hoekje..
Doemijdiemaar.
16,5 jaar zijn we onafscheidelijk geweest. Ik mis haar nog elke dag