Het HondenForum

Deze bak schuift tot nu toe niet en ik heb het zelf ook geen geluid horen maken, ik heb deze:


De brokjes maken natuurlijk wel geluid in de bak.
Gisteren en vanochtend schrokte Cody al minder, nog steeds wel meer dan ik zou willen. Een Slo-feeder is wel iets wat me sowieso leuk leek om te hebben, dus wellicht dat ik dat toch ga halen.

Er is iets met metalen bakken heb het vaker gehoord, maar kan er dus niet op komen nu, maar Ranetje zal vast het antwoord daarin geven….

Ik heb niet echt schrokkers maar ik gebruik wel slo feeders.. k heb er 4 ( wil ze eigenlijk wel allemaal ) en ze vinden het altijd wel erg leuk volgens mij.. Ze zijn minstens 10 min tot langer bezig hun eten eruit te halen en dat gaat ook met alle rust gepaard.. Ook hun brokken krijgen ze er soms in maar meestal strooien we die in de ochtend uit op het gras.. in de avond dan vers vlees in de feeders… Even afspoelen met heet water en klaar…

Manuma schreef:Ja klopt. Wel met antislip.
En daarvoor en gisteravond heeft hij gewoon wel in de keuken willen eten.

Nu ben ik wel benieuwd hoe je erop komt

Heel simpel .... metalen bakken maken een nogal scherp geluid
Ita eet voor geen goud uit een metalen bak.
Zeker niet als die op een stenen vloer staat, maar de bak op zich is al een probleem.
Ze is heel geluidgevoelig (ze is gelukkig wel schotvast).

Ik kan me zo voorstellen dat Cody die metalen bakken met daarvoor twee honden die ook nog geluid maken met die bakken (een penning die tegen de bak tikt?) als ze staan te eten iets te veel van het goede vindt.

De keuken is wat dat betreft voor hem misschien nog extra griezelig omdat potten en pannen ook rinkelen ............ er soms een deksel op de grond valt .............. of bestek.
Of er klinkt gerammel als je een pan uit een kastje haalt.

Ik zie Ita dus voor me bij dat stukje uit je verhaal

ranetje schreef:

Manuma schreef:Ja klopt. Wel met antislip.
En daarvoor en gisteravond heeft hij gewoon wel in de keuken willen eten.

Nu ben ik wel benieuwd hoe je erop komt

Heel simpel .... metalen bakken maken een nogal scherp geluid
Ita eet voor geen goud uit een metalen bak.
Zeker niet als die op een stenen vloer staat, maar de bak op zich is al een probleem.
Ze is heel geluidgevoelig (ze is gelukkig wel schotvast).

Ik kan me zo voorstellen dat Cody die metalen bakken met daarvoor twee honden die ook nog geluid maken met die bakken (een penning die tegen de bak tikt?) als ze staan te eten iets te veel van het goede vindt.

De keuken is wat dat betreft voor hem misschien nog extra griezelig omdat potten en pannen ook rinkelen ............ er soms een deksel op de grond valt .............. of bestek.
Of er klinkt gerammel als je een pan uit een kastje haalt.

Ik zie Ita dus voor me bij dat stukje uit je verhaal

Het klinkt wel logisch. Ik kom echter toch met een "maar"

De eerste avond kwam hij zelf in de keuken staan toen ik de bakken aan het klaar zetten was, dus vandaar dat ik hem gewoon in de keuken ben blijven voeren met de rest. Hij was zelfs Uma's bak aan het leeg jatten.
Wij hebben laminaat, onze voerbakken zijn vrij nieuw en hebben antislip, ze bewegen gewoon echt niet (ik sta dichtbij als ze eten). Dus dat maakt geen geluid, mijn honden dragen geen penning of banden thuis, Cody is de enige die brokken eet dus dat maakt wel geluid.. Wij zijn ook niet in de keuken bezig als ze eten maar verdere momenten komt daar natuurlijk wel geluid vandaan dus daar heb je een puntje.
Al liep hij alleen die dinsdagavond de keuken niet in, de rest van de tijd wel? Terwijl het toen vlak na een fijne wandeling was dus ik eigenlijk juist een 'ontspannen' Cody had verwacht.

Ik heb zelf niet het idee dat het door de bak kwam, maar door een moment van spanning.
Misschien omdat ik te doelbewust direct overging in fase voeren, net als Manu en Uma en hij daardoor wat overdonderd werd? Wellicht omdat ik hem had aangeraakt met het afdoen van zijn tuig, geen idee. Omdat hij de rest van de tijd dus totaal geen probleem aangeeft met het eten in de keuken of de bak zelf.

Toch ga ik het anders proberen want nu wil ik het zeker weten ook
Vanavond maar even zo'n Slo-Bowl feeder halen. Ik heb ook nog wat smeerworst, dat is ook leuke bezigheidstherapie in zo'n bak. De Kong en de Wobbler was hij nog niet aan toe, dit is iets toegankelijker. En de Slo-Bowl is van kunststof

Kies dan niet gelijk de moeilijkste ik zou de swirl doen die is makkelijk.

Die "maar" mag hoor, Manuma
Jij bent degene die kan kijken of je het plaatje kunt plakken op de situatie bij jullie.


Ik smijt ook niet met pannen als Ita staat te eten
Maar ik heb gemerkt dat er bij haar wantrouwen is als er kastjes open gaan.
Ze gaat dan even in de gang liggen wachten tot ik uitgerammeld ben
Tijdens het koken blijft ze wel in de buurt want er zou iets kunnen vallen .........
Dat is haar oplossing, maar zij is er ook al 8 jaar.
En zij eet dus uit een plastic bak

Sanbeer schreef:Kies dan niet gelijk de moeilijkste ik zou de swirl doen die is makkelijk.

Die bloem ziet er lastig uit inderdaad, ik zal inderdaad voor de swirl gaan.
De drop zal ook wel niet mee vallen.

Ik ben benieuwd of het werkt, dan móet hij toch wel wat meer ontspannen tijdens het eten. Of hij eet niet.
Ik vind het overigens ook wel wat voor mijn dikke Uma die na drie happen wild om zich heen kijkt of er nog wat te jatten valt want HONGERRRR

Manuma schreef:

Sanbeer schreef:Kies dan niet gelijk de moeilijkste ik zou de swirl doen die is makkelijk.

Die bloem ziet er lastig uit inderdaad, ik zal inderdaad voor de swirl gaan.
De drop zal ook wel niet mee vallen.

Ik ben benieuwd of het werkt, dan móet hij toch wel wat meer ontspannen tijdens het eten. Of hij eet niet.
Ik vind het overigens ook wel wat voor mijn dikke Uma die na drie happen wild om zich heen kijkt of er nog wat te jatten valt want HONGERRRR

Ik heb de bloem en de drop maar mijn DH meisje kan dat prima handelen. We mochten nl vooraf de swirl van een vriendin lenen.

Ik heb een JR die schrokt wel trouwens en ik ben toen ze hier kwam direct met dit soort bakken begonnen met haar, en ze eet ontspannen. Ze moeten er nl wat voor doen in haar geval heb ik een feeder van Catch voor katten en een AFP interactieve food maze. Ze is nl echt cavia formaat ondanks dat ze bijna 3 jr is. Zij is begin dit jaar bij ons gekomen en heeft hier echt geleerd rustig en ontspannen te eten mede door dit soort bakken. En ook de brokken eruit halen is een kunstje hoor het is niet hap slik weg..

Oh heerlijk, wat een beschrijving Die zou hier nooit meer weggaan Even Jonathan overhalen dus!

Ik zou ook geen afscheid meer kunnen nemen

Note to self: géén opvangers. Of alleen heule lilleke. Nope. Daar val ik juist voor.

Izzie_Anneke schreef:Ik zou ook geen afscheid meer kunnen nemen

Note to self: géén opvangers. Of alleen heule lilleke. Nope. Daar val ik juist voor.

Haha ik nam ook de lelijkste en dacht dat het dan wel goed zou komen. Nee dus

Cody kan echt niet blijven helaas.

De Slo bowl is een groot succes. Heel veel dank voor die tip, hij is wel 20 minuten bezig geweest. Ik ben naast hem gaan zitten en heb af en toe wat geholpen. Cody heeft de hele dag in de woonkamer gelegen op het plekje dat ik voor hem gemaakt had
Terwijl Cody at (in de woonkamer) besloot mijn vriend de vaatwasser uit te ruimen. Heel lomp maar ik zag dat Cody zijn reactie heel erg mee viel en heb het laten gaan. Na een minuut trok hij zich er al niets meer van aan.

Vanavond moesten we nog wat halen bij de supermarkt en ik besloot de honden mee te nemen en buiten te blijven wachten. Ik kon in het gras staan zodat hij alles vanaf een meter of 15 kon bekijken. Ik ben op mijn hurken gaan zitten en heb lekker tegen hem gekletst terwijl ik hem kriebelde. Soms kwam iemand binnen de 5 meter grens en dook hij even achter me. Maar de knapperd herstelde zichzelf heel snel en kwam toch elke keer weer kijken en kriebels halen.

Ik blijf het bizar vinden hoe snel hij zich aanpast en hoe hij me al vertrouwt. Hij kijkt zo liefff

Manuma schreef:

Izzie_Anneke schreef:Ik zou ook geen afscheid meer kunnen nemen

Note to self: géén opvangers. Of alleen heule lilleke. Nope. Daar val ik juist voor.

Haha ik nam ook de lelijkste en dacht dat het dan wel goed zou komen. Nee dus

Cody kan echt niet blijven helaas.

..............


Ik blijf het bizar vinden hoe snel hij zich aanpast en hoe hij me al vertrouwt. Hij kijkt zo liefff

Misschien moeten Izzie en ik eens mee wandelen

Hij zou mooi staan naast Izzie

Rothond

Hij liep vanochtend de hele tijd achter me aan en als ik hem aankeek, keek hij terug met een scheef koppie
Toen ik zijn tuigje om deed begon hij om Manu heen te springen en hij gooide zichzelf tegen Uma aan, waarna hij op de deurmat ging staan en me verwachtingsvol aan ging kijken met open bek. Hij heeft ook al door dat de deur opendoen, wachten betekent.
Hij heeft voor het eerst geen enkele keer aan de riem getrokken en hij kwispelde weer. Het viel me op dat hij veel naar me om keek, waarop ik tegen hem zeg dat hij zo knap of braaf is, kwispeltje en hij huppelt weer verder. Dat wel, hij huppelt wat en loopt nog niet los in de rug en heupen. Dat zal de spanning zijn die hij nog heeft.
Toen we terug kwamen stond meneer al naast zijn Slo Bowl feeder

Ik was wat laat vanochtend dus ik moest een beetje haasten maar Cody liet zich niet storen door mijn heen en weer rennen en zat met een scheef koppie te kijken naar mijn achterlijke gedoe

Oh en hij heeft geprobeerd net als Manu als een vent te piesen
Hij viel alleen om Het was zo grappig, eerst snuffelde Manu, toen kwam Cody erbij. Toen pieste Manu, en kwam Cody er ook bij, met dat wiebelende pootje

ahh, het gaat heel goed met Cody zo te lezen, helemaal blij mee

Is er nog geen vuurwerk bij jullie in de buurt en zo ja, hoe reageert hij daarop?

Ingrid48 schreef:ahh, het gaat heel goed met Cody zo te lezen, helemaal blij mee

Is er nog geen vuurwerk bij jullie in de buurt en zo ja, hoe reageert hij daarop?

Er is hier eigenlijk geen vuurwerk geweest. Ik hoor wel heel af en toe een knal in de verte, maar Cody is zo druk bezig met alle geurtjes en Manu in de gaten houden dat hij niets heeft gemerkt geloof ik?

Ik denk wel dat hij het vuurwerk echt eng gaat vinden hoor, hij kan best schrikken van harde geluiden.
Gisteren gaf ik een brul naar Uma die zichzelf in de kerstboom aan het wrijven was en toen stond Cody zich gelijk weer in de slaapkamer te verschuilen Stom van mij.

Wat leuk om te lezen dat hij zich steeds meer op zijn gemak gaat voelen!

Oh wat kan Cody lekker knuffelen zeg . En zo leuk dat hij zo speels is hè!

Manuma schreef:Rothond

Hij liep vanochtend de hele tijd achter me aan en als ik hem aankeek, keek hij terug met een scheef koppie

Whahahahaha .

Manuma schreef:Heeft Wills ook die bijklauw aan zijn achterpoten? Ik vraag me zo af wat er allemaal in zit.

Ja, die moeten ook nodig geknipt maar daar wachten we nog maar even mee . Ik ben ook nieuwsgierig wat er allemaal inzit!

Awwhhhhh ! Houden!!

Hij pakt je mooi in....hihi...

Vanavond zette Cody even een stapje terug. Ik had het wel al wat aan zien komen, het kon niet zo snel gaan.
Hij was schrikkeriger dan vanochtend en leek weer wantrouwend als ik hem benaderde dus ben ik weer even bij hem gaan zitten maar hij had daar duidelijk geen zin in en wilde gewoon even rust.

Hij moest uit dus ik heb hem en alleen Uma meegenomen het bos in. Het was donker maar daardoor heel rustig en dat vind ik heerlijk lopen. Zaklamp mee en lekker struinen. Dat ging goed al begon hij wel weer erg aan de riem te trekken. Op de terugweg konden we in de verte veel vuurwerk horen, hij toonde gelukkig geen paniek terwijl het geluid echt wel een echo gaf door de straten en vrij luid was. Wel zag ik duidelijk dat hij stress had, hij werd heel strak, laag en begon te hijgen als een gek.
Ik raakte zelf wat meer gespannen, Uma was zelf ook strak geworden en ik baalde als een stekker dat we net vanavond hier tegenaan moesten lopen. Hij was al wat angstiger.

Toen we thuis kwamen stormde hij de trap op en zodra zijn tuig af was vloog hij weer de slaapkamer in
Ik heb hem even met rust gelaten tot we net weer even op pad gingen.
Dit keer met Manu, zonder Uma. Cody had veel gedronken dus vandaar dat ik hem weer meenam. Dit keer een uur gelopen door het park en door de woonwijken voor zo min mogelijk prikkels.
Met Manu erbij is hij echt een stuk rustiger, ik merkte veel verschil. Hij is minder strak, kwispelt veel meer en kijkt regelmatig naar mij om. We hebben spelletjes gedaan, stukjes rennen, plots omdraaien, af en toe wat kriebelen. Dat hielp wel.

En nu ligt meneer op de bank. Nog twijfelend wat hij hier van moet vinden. Nu ik dit typ schuift hij ietsje onderuit maar die kop blijft omhoog. Uma is erbij komen liggen en Cody ligt zich te verbazen om de televisie

Morgen mag hij mee naar de duinen, ik ben benieuwd wat hij er van vindt.

Wat is Manu toch een geweldige hond, zo'n steun eerst voor Uma en nu voor Cody!
Ben benieuwd naar de vorderingen bij jullie, maar het begin klinkt al goed

Manuma schreef:Rothond

Hij liep vanochtend de hele tijd achter me aan en als ik hem aankeek, keek hij terug met een scheef koppie
Toen ik zijn tuigje om deed begon hij om Manu heen te springen en hij gooide zichzelf tegen Uma aan, waarna hij op de deurmat ging staan en me verwachtingsvol aan ging kijken met open bek. Hij heeft ook al door dat de deur opendoen, wachten betekent.
Hij heeft voor het eerst geen enkele keer aan de riem getrokken en hij kwispelde weer. Het viel me op dat hij veel naar me om keek, waarop ik tegen hem zeg dat hij zo knap of braaf is, kwispeltje en hij huppelt weer verder. Dat wel, hij huppelt wat en loopt nog niet los in de rug en heupen. Dat zal de spanning zijn die hij nog heeft.
Toen we terug kwamen stond meneer al naast zijn Slo Bowl feeder

Ik was wat laat vanochtend dus ik moest een beetje haasten maar Cody liet zich niet storen door mijn heen en weer rennen en zat met een scheef koppie te kijken naar mijn achterlijke gedoe

Oh en hij heeft geprobeerd net als Manu als een vent te piesen
Hij viel alleen om Het was zo grappig, eerst snuffelde Manu, toen kwam Cody erbij. Toen pieste Manu, en kwam Cody er ook bij, met dat wiebelende pootje

Haha, kan me helemaal voorstellen dat je je hart dan alsmaar voelt smelten en inderdaad denkt van ROTHOND!

Als je hem wel herplaatst zou ik niet alleen heel selectief zijn (daar twijfel ik niet aan), maar ook zorgen dat hij een heel stabiele stoere vriendelijke hond - zoals Manu - heeft om zich aan op te trekken. Honden als Cody worden volgens mij stikgelukkig in een roedel waar ze zich veilig voelen en anderen de kastanjes wel uit het vuur halen, en niet gelukkig als er teveel verantwoordelijkheid op die smalle schoudertjes wordt gelegd.

Ik heb altijd geroepen dat ik geen grote jonge reu naast Jack zou moeten zetten en heb dat dus ook niet gedaan, maar achteraf gezien had ik een hond als Toto hier ook jaren geleden bij kunnen gooien. Toto is een blij ei hoor, maar met een onverstoorbare zelfverzekerde reu als ouwe Jack ernaast was hij wellicht nog blijer geweest. En voor Jack was het een ego-boost geweest, zo'n niet-bedreigende uitbreiding van z'n roedeltje.

Dat zou ik wel meenemen in je beslissing van wel of niet houden. Goeie stabiele kerels zoals Manu groeien van wat extra verantwoordelijkheid, denk ik. En Uma stijgt ook in haar zelfvertrouwen met die twee mannen om haar heen. Denk ik.

Manuma schreef:Met Manu erbij is hij echt een stuk rustiger, ik merkte veel verschil. Hij is minder strak, kwispelt veel meer en kijkt regelmatig naar mij om. We hebben spelletjes gedaan, stukjes rennen, plots omdraaien, af en toe wat kriebelen. Dat hielp wel.

En nu ligt meneer op de bank. Nog twijfelend wat hij hier van moet vinden. Nu ik dit typ schuift hij ietsje onderuit maar die kop blijft omhoog. Uma is erbij komen liggen en Cody ligt zich te verbazen om de televisie

Morgen mag hij mee naar de duinen, ik ben benieuwd wat hij er van vindt.

Balen van het vuurwerk, maar wat gaaf dat hij met Manu erbij weer minder gespannen was en zelfs weer kwispelde. Was het voor het eerst dat Cody gehijgde van de stress? Bij Wills heb ik dat in ieder geval (nog) niet gezien.

Het zullen wel weer mooie foto's worden morgen, ik ben erg benieuwd .

Ik denk ook zeker dat dat Cody helpt, een stabiele, zelfverzekerde hond.
Hij kan hier helaas echt niet blijven. Hij past er geweldig tussen maar het zou niet eerlijk zijn naar mijn vriend en mijn huidige honden. Ik ben met hen echt heel veel bezig om alleen al aan hun bewegingsbehoefte te voldoen en dan komt daar nog bij dat het allebei jonge draken zijn die niet heel eenvoudig los kunnen lopen. Ik moet dan zo enorm alert zijn.
Ik ben ook gewoon fulltime aan het werk, mijn vriend ook, maar dan vanuit huis met zijn eigen bedrijf. Cody is hier welkom tot hij een thuis vindt en ik zal tot die tijd alles doen wat hij nodig heeft maar permanent blijven gaat gewoon niet op het moment

Uma is wel echt veranderd sinds Cody hier is. Ik twijfel nog er zelfs een topic over te openen omdat ik niet precies weet wat haar gedrag betekent. Ze is echt een wilde koe. Ineens. Ze speelde al wel eens maar dat was heel sporadisch en de afgelopen week gaat ze met een noodvaart door het huis en speelt echt vele malen wilder dan normaal. Ze ligt op haar rug, pakt speeltjes Wel alleen met Manu of met ons en niet met Cody.
Ik weet niet of het betekent dat ze gelukkig is of dat dit haar manier van spanning afreageren is. Ze lijkt heel vrolijk als ze bezig is maar het is niet normaal voor Uma.
Als iemand een idee heeft?

Manu is als altijd, kalm, geduldig. Hij is wel het opperhoofd hier, hij kan beide honden wel eens corrigeren als er teveel opwinding ontstaat. Gewoon met een brom of een strakke houding. Maar gisteren lag Cody in de weg en kon hij er niet zomaar langs. Dat tast hij heel 'lief' af. Hij bekijkt Cody en zet heel voorzichtig zijn poten neer zodat hij Cody niet raakt. Als hij een bot heeft wil hij die ook naast Cody opkluiven. Als Cody spanning heeft en zich verstopt heeft ligt Manu er altijd bij, als een vaatdoek.

Ik vind het zo fijn dat dit kan. Een hond in nood in huis halen en hij helpt me gewoon mee. De rust zelve. Uma ook hoor, maar die negeert vooral en Manu is duidelijk bezig met de gemoedstoestand van de hond. Dat was met opvanger Blanche precies zo

Zamunda schreef:

Manuma schreef:Met Manu erbij is hij echt een stuk rustiger, ik merkte veel verschil. Hij is minder strak, kwispelt veel meer en kijkt regelmatig naar mij om. We hebben spelletjes gedaan, stukjes rennen, plots omdraaien, af en toe wat kriebelen. Dat hielp wel.

En nu ligt meneer op de bank. Nog twijfelend wat hij hier van moet vinden. Nu ik dit typ schuift hij ietsje onderuit maar die kop blijft omhoog. Uma is erbij komen liggen en Cody ligt zich te verbazen om de televisie

Morgen mag hij mee naar de duinen, ik ben benieuwd wat hij er van vindt.

Balen van het vuurwerk, maar wat gaaf dat hij met Manu erbij weer minder gespannen was en zelfs weer kwispelde. Was het voor het eerst dat Cody gehijgde van de stress? Bij Wills heb ik dat in ieder geval (nog) niet gezien.

Het zullen wel weer mooie foto's worden morgen, ik ben erg benieuwd .

Hij hijgt best veel eigenlijk.
Bij Uma duurde het wel even voordat zij dat ging doen, die bek was altijd strak gesloten.
Nu op de bank hijgt hij ook wel af en toe en ik heb niet het idee dat dat van warmte komt.

Ik ben ook benieuwd

Oh nee! Het stomme beest ligt op zijn rug op de bank knuffels af te dwingen en ligt tegen Uma aan
En ik mag hem echt niet hebben

Manuma schreef:Oh nee! Het stomme beest ligt op zijn rug op de bank knuffels af te dwingen en ligt tegen Uma aan
En ik mag hem echt niet hebben

Gewoon houden basta [SMILING FACE WITH SMILING EYES], jij blij, de hondjes blij en Jonathan heeft een eigen hond nu....


Wat voor tuig heeft Cody eigenlijk om?


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk