Het HondenForum

Ik heb eigenlijk alleen maar teven gehad. De eerste niet echt met een reden, er waren gewoon twee teven over om uit te kiezen. De tweede en derde teef omdat dat me makkelijker leek met wandelen. Vreemde teven ontwijk ik meestal, vreemde reuen gaat altijd goed.

Ik heb altijd reuen gehad, nu een reu en een teef, ze werden samen herplaatst, ik heb ze uitgekozen op de reu.
Moest wel wennen aan het tevengedrag, nu vind ik haar wel leuk, het houdt je wel flexibel in je hoofd..
Ze heeft haar trucjes, maar wil het toch ook graag goed doen en werkt graag met me samen. De reu is wat makkelijker daar in, hij vindt het ook wel eens goed en werkt dan gewoon niet en trekt zijn meest onschuldige hoofd daarbij.
De reu is veel knuffeliger, teefje is dat minder, al is het wel wat meer geworden sinds ze vier weken geleden geopereerd is.

Ik heb altijd mannetjes gehad in al mijn huisdieren. Katten, hamsters, konijnen en muizen. En dus nu een reutje. De volgende hond wordt een teefje. Grootste rede omdat ik dat hele onderlinge gepast tussen reutjes zat ben. Teentjes zijn misschien wel wat bitcheriger, maar Skye pikt er alles van. Ook heb ik al heel vaak gehoord dat teentjes sneller leren en eerder volwassen zijn. Ik wil het wel eens meemaken. Hopelijk kan ik over een jaar of 5 vertellen wat ik het fijnste vind.

Onze eerste hond heb ik niet gekozen maar dat was een reu. Bish was een heerlijke en hele makkelijke hond. Nooit problemen gehad met andere honden. Heel erg baasgericht en gewoon een genot om te hebben.

Nu weer een reu. Dexter is minder makkelijk geweest naar andere honden maar verder net zo lief en baasgericht.
Een tweede hond wordt waarschijnlijk wel een teef.

Geen voorkeur allebei gehad en nu ook samen. Izzy is vrij makkelijk, en Maylo ook op wat pats gedrag na. Zo heb ik dit vroeger ook ervaren. Alleen mijn vorige gecastreerde teef was iets complexer.

Ook katten zijn altijd katers geweest, moeder heeft vroeger wel eens een poes in huis genomen die rond zwierf bij me oma en na weken heeft ze die maar mee genomen(bleek een zwangere poes te zijn, en ze zag er niet uit) dit is de enige niet kater geweest.

Ook al mijn knaagdieren zijn mannelijk geweest, dit omdat ik ze vaak als koppel had dus 2 broertjes en ik 2 vrouwen op dat gebied niet zag zitten.

Hier een reu
Waarom ? gewoon mijn gevoel gevold en ik wou het liefst een reu.
Nu sta ik op de wachtlijst voor een border collie en daar neig ik meer naar een teef,maar ik sta voorlopig wel nog met een ? voor geslacht op de wachtlijst, kvind het moeilijk om het "definitief" te belissen
Dus niet echt een voorkeur vind ze allebei wel leuk !

Ik heb niet voor niets 6 reuen en 4 teven
Geef mij maar reuen, stukken makkelijker EN liever

ik herken eigenlijk niets van die teef/reu eigenschappen en vind het persoonlijk ook moeilijk om gedrag toe te schrijven aan een geslacht ipv een individu.
Mijn Amber is inderdaad een lekkere felle haaibaai, maar ja het is wel een mechel natuurlijk. een mechelreu heb ik geen ervaring mee. Maar verder is ze superlief, braaf, baasgericht en heeft ze totaal geen rare fratsen.
Kailen is erg gemoedelijk en over het algemeen een goedsul voor de meisjes, maar de wereld buiten is veel interessanter dan de baas. erg knuffelig is hij ook niet, stukken minder dan Amber in ieder geval. Daarnaast kan hij ook behoorlijk fel zijn; z'n lievelingsspelletje is Ambers bal afpakken (dus geen goedsul meer dan maar een echte plaaggeest) en met spelletjes loop je al gauw blauwe plekken op. Luisteren doet hij alleen als hij daar zin in heeft.

Geen voorkeur voor geslacht dus en mn volgende hond zal zeker weer een herplaatser zijn die ik in eerste instantie op karakter uitkies.
Maar moest ik een pup nemen, zou ik voor een teef gaan. Al dat gepies vind ik gewoon vies en teefjes zijn toch makkelijker in de ontmoeting met andere honden. Practische overwegingen dus.

Overigens herken ik de genoemde verschilen wel in mijn paarden: mijn merrie is een echte bitch , altijd in voor een geintje of rotstreken en een Eigen willetje van heb ik jou daar. Mijn ruin daarentegen is een brave, meewerkende goedsul
Al heb ik zelf de merrie gekozen en mijn man de ruin

Pets_Passion schreef:Ik blijk een tevenmens te zijn.
Na meerdere teven kwam Teddy als reu in mijn leven. Dat leek me wel handig want ik wou daar later graag een teefje bij zetten.

En ookal was het echt een schat van een hond en mis ik hem nog altijd heel erg, dat typische reu gedrag van overal snuffelen, bij elke boom willen plassen, ik werd er doodmoe van.
Natuurlijk kon ik hem onder appel zetten en dan liep ie keurig mee maar als we gewoon lopen is het niet fijn om hem onder appel te moeten zetten natuurlijk.

Of je voor een reu of een teef kiest hangt echt van je voorkeuren af.
Heb nu ook mensen op de wachtlijst, die wonen aan de rand van een losloop gebied. Die hebben jaren een reu gehad maar die was dus regelmatig pleite omdat iemand met loopse teef daar had gelopen... Dus zij willen nu heel graag een teefje zodat ie niet continu de benen neemt of steeds weer van slag is omdat er weer eens een loopse dame langs is gekomen.
Vindt ik best een goed argument.

ik weet niet hoor, ik vind het beter als een hond geen kans krijgt om de straat op te lopen ook al woon je in aan de rand van een losloopgebied. daar loopt ook een weg naartoe neem ik aan.
ik zou bv niet eens een pup plaatsen bij mensen die geen omheining hebben.

Totaal geen voorkeur eigenlijk, het is zoals het komt.

Fribbel is mijn eerste hond. Ik wilde een teef, maar hij is een reu. Hij kwam op mijn pad, ongepland.

Mijn vriend heeft 2 teven en heeft een sterke tevenvoorkeur.
Ik vind het allebei 2 lieve schatten, maar ben er wel achtergekomen dat teven ook zo hun dingetjes hebben.

Voor de volgende lichting (deze gaan hopelijk nog een aantal jaar mee) denk ik dat ik uiteindelijk toch weer voor een reu kies en mijn vriend voor een teef.
Mooie verdeling vind ik zelf

Wij vinden het zelf ook wel makkelijk om de honden onder te verdelen. Tuurlijk zorgen we er samen voor, maar zijn honden zijn echt van hem en de mijne is van mij. Dat was al zo voordat we een relatie met elkaar kregen en bij de volgende lichting zal dat ook zo zijn. Geen gezamelijke honden, ieder z'n eigen keuze in geslacht, ras enz. en ieders eigen verantwoordelijkheid. Waar we uiteraard wel wat rekening houden met elkaars wensen. (zo heb ik bijv. mijn veto uitgesproken over geen kangal en hij over geen teckel ).

Cleva schreef:Teven; hekserige secreten die een vervelend groot aandeel van hun energie spenderen aan het naar de poot zetten van de omgeving.
Humeur en cyclus zijn hete hangijzers. Ze blijven vanwege dat cyclische humeurgedoe altijd een beetje milder voorspelbaar maar het maakt ze ook slimmer. Er zijn minder domme teven dan domme reuen.
Een teef die eenmaal echt besloten heeft ergens een eind aan te maken is een force majeur. Een verkeerd opgeleide teef kan ontrainbaar worden. Weerstand moet je dus vermijden. Daar staat tegenover dat je samenwerken met een teef kwadratisch beter werkt maar je moet het eerst waard zijn en dan waard blijven.

Reuen; de echte reu is een Joris Goedbloed. Die wil vooral aardig gevonden worden en zelfs met andere honden waar hij al mee heeft gevochten valt er nog wel iets te lijmen. Het kan een heethoofd zijn maar de meeste reuen zijn betrouwbaar voor de eigenaar en de met hem bekende honden en mensen.
Reuen hebben veel waar te maken en vervallen nogal eens in ongerichte geldingsdrang. Dat maakt ze soms wat opdringerig en zelfs ronduit vervelend.
Ze zijn minder subtiel en makkelijker ergs toe te dwingen dan hun zusters, dus makkelijker te trainen maar komen minder ver als het spannend wordt.

Jee. Je hebt ècht een hekel aan wijven, met een kop erop

Ik kies een pup/hond uit op intuïtie, niet op geslacht. Ik heb reuen en teven gehad maar tot nu toe geen sekse-gebonden problemen gezien Nu een teefje wat toevallig een lievig knuffelmeisje is, maar m'n reuen waren knuffelventjes.

Wat ik zie bij onze honden (maar dat zal wellicht ook rasafhankelijk zijn, de teven zijn herderkruisingen, de reu een bull terrier).
Is dat de teven veel meer regelteverig zijn, manipulatief. De reu heeft z'n eigenaardigheden, maar "what you see, is what you get".

De teven zijn makkelijker in de omgang met andere honden, maar kunnen toch vaak bitchy uit de hoek komen. Naast veel getetter gebeurt er verder niks. De reu heeft een hogere tolerantie, maar als zijn grens bereikt is, dan is het ook goed mis.
De reu is bij mensen een allemansvriend, de teven kijken meer de kat uit de boom.
En de teven lijken ook wat slimmer, de reu komt een beetje dommig over. Hij accepteert meer van hun dan andersom, maar als het puntje bij paaltje komt dan krijgt hij zonder getetter toch vaak zijn zin.

Ik vind reuen voorspelbaarder. Daarom zal een grote hond voor mij bij voorkeur een reu zijn.
Bij kleine honden maakt het mij niet uit of het een reu of een teef is.

Ik vind het beiden leuk eigenlijk. Altijd gedacht dat ik een reuenmens was. Maar nu ik met Indy train vind ik teven ook wel super leuk eigenlijk! Bitchen, eigenwijs, sneaky op zijn tijd. Ja, ik hou daar van.
Reuen zijn naar mijn idee meer recht door zee, ook ontzettend leuk!

Heavy schreef:Ik was vanmiddag bij mijn dochter die heeft een jack russel teefje . Het hondje springt tegen me aan als ik op een stoel zit , ik til haar op en ze gilt moord en brand dus ik zet haar snel weer op de grond. Dan springt ze uit zichzelf bij mijn vriend op schoot om mij raar aan te gaan staan kijken

Geef mij maar een reu ik hou niet van dat diva gedrag

Haaahahaha Ik kan me helemaal voorstellen dat je daar niks mee hebt, maar ik vind het heerlijk, dat soort gekkigheden.

Marion. schreef:

Cleva schreef:Teven; hekserige secreten die een vervelend groot aandeel van hun energie spenderen aan het naar de poot zetten van de omgeving.
Humeur en cyclus zijn hete hangijzers. Ze blijven vanwege dat cyclische humeurgedoe altijd een beetje milder voorspelbaar maar het maakt ze ook slimmer. Er zijn minder domme teven dan domme reuen.
Een teef die eenmaal echt besloten heeft ergens een eind aan te maken is een force majeur. Een verkeerd opgeleide teef kan ontrainbaar worden. Weerstand moet je dus vermijden. Daar staat tegenover dat je samenwerken met een teef kwadratisch beter werkt maar je moet het eerst waard zijn en dan waard blijven.

Jee. Je hebt ècht een hekel aan wijven, met een kop erop

Hè? Hoe kom je dáár nou bij?

DeDiana schreef:

Heavy schreef:Ik was vanmiddag bij mijn dochter die heeft een jack russel teefje . Het hondje springt tegen me aan als ik op een stoel zit , ik til haar op en ze gilt moord en brand dus ik zet haar snel weer op de grond. Dan springt ze uit zichzelf bij mijn vriend op schoot om mij raar aan te gaan staan kijken

Geef mij maar een reu ik hou niet van dat diva gedrag

Haaahahaha Ik kan me helemaal voorstellen dat je daar niks mee hebt, maar ik vind het heerlijk, dat soort gekkigheden.

hahaha ik ook. Misschien omdat we zelf teven zijn

Gollum schreef:

DeDiana schreef:

Heavy schreef:Ik was vanmiddag bij mijn dochter die heeft een jack russel teefje . Het hondje springt tegen me aan als ik op een stoel zit , ik til haar op en ze gilt moord en brand dus ik zet haar snel weer op de grond. Dan springt ze uit zichzelf bij mijn vriend op schoot om mij raar aan te gaan staan kijken

Geef mij maar een reu ik hou niet van dat diva gedrag

Haaahahaha Ik kan me helemaal voorstellen dat je daar niks mee hebt, maar ik vind het heerlijk, dat soort gekkigheden.

hahaha ik ook. Misschien omdat we zelf teven zijn

Dat zal het zijn ja

Geen voorkeur. Ik kijk naar welke hond bij me past en me aanspreekt, keuze laat ik niet afhangen van het geslacht.
Voor een eventuele 2e hond zou ik er denk wel eentje van het andere geslacht nemen.

Nanna schreef:Hangt totaal van het ras af. En bij makkelijke rassen maakt het me geen hol uit.
Teven zijn imo ook helemaal niet makkelijker dan reuen. Wel iets dat veel mensen denken ' een teefje is aanhankelijker'. Vergeet het maar. Mijn reuen zijn veel aanhankelijker dan een Topsi.

Wel makkelijker in de zin van geen gedoe met andere honden (reuen). En geen gedoe met overal plassen/aan plasjes likken/van de kaart zijn bij loopse teven. Dat stuk vind ik zeker wel meespelen. Gemiddeld genomen dan en bij een ongecastreerde reu. Verder hangt het helemaal af van het ras en van de individuele hond.

Nanna schreef:Hangt totaal van het ras af. En bij makkelijke rassen maakt het me geen hol uit.
Teven zijn imo ook helemaal niet makkelijker dan reuen. Wel iets dat veel mensen denken ' een teefje is aanhankelijker'. Vergeet het maar. Mijn reuen zijn veel aanhankelijker dan een Topsi.

Ik heb natuurlijk 2 heel verschillende rassen maar ze zijn eigenlijk allebei net zo knuffelig, tja die loopsheid in de omgeving dat is inderdaad soms lastig met een reu, hij wil nog wel eens zingen en joelen als er wat voorbij gaat maar zij gaat dan spontaan meedoen, ze weet niet waarom ze het doet maar hij hij roept dus dan mot zij dat ook doen

*Wolf* schreef:Wel makkelijker in de zin van geen gedoe met andere honden (reuen).

Mwah. Ja, met reuen wél ja. Maar (pittige) teven en brutale castraten moet ze niet, hoor. Dat wordt echt gedoe.
En markeren doet ze ook al als een dolle.

Nanna schreef:

*Wolf* schreef:

Nanna schreef:Hangt totaal van het ras af. En bij makkelijke rassen maakt het me geen hol uit.
Teven zijn imo ook helemaal niet makkelijker dan reuen. Wel iets dat veel mensen denken ' een teefje is aanhankelijker'. Vergeet het maar. Mijn reuen zijn veel aanhankelijker dan een Topsi.

Wel makkelijker in de zin van geen gedoe met andere honden (reuen). En geen gedoe met overal plassen/aan plasjes likken/van de kaart zijn bij loopse teven. Dat stuk vind ik zeker wel meespelen. Gemiddeld genomen dan en bij een ongecastreerde reu. Verder hangt het helemaal af van het ras en van de individuele hond.

De reuen die ik nu heb zijn helemaal niet overstuur van loopse teven. En ze zijn toch echt alledrie ongecastreerd. O, ik merk het wel. Ze snuffelen en likken wat meer, maar hé, dat is in hun eigen tijd dus ze zoeken het maar uit. Weglopen doen ze iig nooit, mamma is te belangrijk

Hoe makkelijk een reu is hangt ook wel van de woonsituatie af denk ik. Als je een heel stuk door een woonwijk moet om bij een park te komen, merk je wel goed het verschil tussen teef en (ongecastreerde) reu qua plassen. En heb je een vrij klein buurtpark dat al snel door de hondse bezoekers wordt geclaimd als eigen, dan merk je ook eerder verschil tussen reu en teef dan als het bos je achtertuin is. Maar nogmaals: gemiddeld genomen.

Tara schreef:

Nanna schreef:

Tara schreef:Mijn reu is echt superbraaf, nooit problemen met andere reuen, geen problemen met loopse teven buiten de eigen roedel, gewoon echt nooit vervelend. Op geen enkele manier. Mijn teven daarentegen zijn kleine heksjes. Slimme, uitgekookte, manipulatieve heksjes. Ik moet er altijd enorm om lachen, maar ik kan ze bij tijden ook wel eens schieten. Het enige dat ik echt heel vervelend vind met reuen is dat reu-reugezanik. Ook al heb je zelf een probleemloze en sociale reu, dan nog heb je altijd het gezeik van andermans reu die dat dus niet is.

Ik heb daar bar weinig last van. Mijn reuen lokken niks uit dus hebben ook eigenlijk nooit gedoe.
Mocht een loslopende baasloze vreemde reu toch willen knokken dan is het heel simpel want dan geef ik die een schop tegen zijn flikker. Dat weten ze zo hoor.

Oop lokt ook niks uit, maar er zijn toch genoeg lijertjes die er wel om komen. Ik vind dat echt vervelend.

Ik zie dat ook wel hier in de buurt. Van die tamelijk onzekere reutjes die altijd de sjaak zijn bij anderen die wel even een punt willen maken. Ik zie dat schoolplein-pest-gedrag vaker bij reuen dan bij teven.
Da's ook één van de redenen dat ik geen reu wil hebben. Heb je zelf een lieve reu, heb je last van ándere reuen. Met teven heb je dat gedoe veel minder. En ik heb al tientallen jaren tevenroedels en ik heb eigenlijk nooit gezeur.
Natuurlijk hebben ze allemaal een eigen karakater, de één kan wat eerder chagrijnig of kortaangebondener zijn dan de ander, maar in principe loop ik heerlijk ontspannen.
Ja, vroeger met Bonnie moest ik oppassen en haar aanlijnen als er ergens gedoe was omdat zij het heerlijk vond om mee te rellen, Lyndie is met het aftakelen van de botjes chagrijniger geworden en kan niet zoveel meer hebben van springerige pups of pubers want ze doen haar zeer en Maggie moet in de woonwijk aangelijnd worden omdat ze anders gezellig vuilnisbakken gaat plunderen. En aangelijnd neemt ze haar taak als Grote Beschermster Van Het Vrouwtje zeer serieus maar al met al is het heel relaxt wandelen.
Met een reu is dat toch anders.

Mijn voorkeur gaat eigenlijk uit naar reuen maar van de 4 honden die ik had ( heb er nog 1) was er maar 1 een reu en 3 teven... ligt er net aan wat er op mijn pad komt.

Ik zie dat ook wel hier in de buurt. Van die tamelijk onzekere reutjes die altijd de sjaak zijn bij anderen die wel even een punt willen maken. Ik zie dat schoolplein-pest-gedrag vaker bij reuen dan bij teven.
Da's ook één van de redenen dat ik geen reu wil hebben. Heb je zelf een lieve reu, heb je last van ándere reuen. Met teven heb je dat gedoe veel minder. En ik heb al tientallen jaren tevenroedels en ik heb eigenlijk nooit gezeur.
Natuurlijk hebben ze allemaal een eigen karakater, de één kan wat eerder chagrijnig of kortaangebondener zijn dan de ander, maar in principe loop ik heerlijk ontspannen.
Ja, vroeger met Bonnie moest ik oppassen en haar aanlijnen als er ergens gedoe was omdat zij het heerlijk vond om mee te rellen, Lyndie is met het aftakelen van de botjes chagrijniger geworden en kan niet zoveel meer hebben van springerige pups of pubers want ze doen haar zeer en Maggie moet in de woonwijk aangelijnd worden omdat ze anders gezellig vuilnisbakken gaat plunderen. En aangelijnd neemt ze haar taak als Grote Beschermster Van Het Vrouwtje zeer serieus maar al met al is het heel relaxt wandelen.
Met een reu is dat toch anders.[/quote]

Dit dus.
Ik heb een onzeker reu die heel vaak "gepest" wordt. Ik zei al tegen mijn man dat de volgende een teef zou gaan worden terwijl ik een echte reuen mens ben.

*Wolf* schreef:

Nanna schreef:Hangt totaal van het ras af. En bij makkelijke rassen maakt het me geen hol uit.
Teven zijn imo ook helemaal niet makkelijker dan reuen. Wel iets dat veel mensen denken ' een teefje is aanhankelijker'. Vergeet het maar. Mijn reuen zijn veel aanhankelijker dan een Topsi.

Wel makkelijker in de zin van geen gedoe met andere honden (reuen). En geen gedoe met overal plassen/aan plasjes likken/van de kaart zijn bij loopse teven. Dat stuk vind ik zeker wel meespelen. Gemiddeld genomen dan en bij een ongecastreerde reu. Verder hangt het helemaal af van het ras en van de individuele hond.

Nou dan ken je Xena niet... die staat meer likkend en schuimend bij een loopsetevenplas dan mn reuen... in dr jonge jaren was ze ook niet erg makkelijk met andere teven trouwens

Nanna schreef:

*Wolf* schreef:

Nanna schreef:Hangt totaal van het ras af. En bij makkelijke rassen maakt het me geen hol uit.
Teven zijn imo ook helemaal niet makkelijker dan reuen. Wel iets dat veel mensen denken ' een teefje is aanhankelijker'. Vergeet het maar. Mijn reuen zijn veel aanhankelijker dan een Topsi.

Wel makkelijker in de zin van geen gedoe met andere honden (reuen). En geen gedoe met overal plassen/aan plasjes likken/van de kaart zijn bij loopse teven. Dat stuk vind ik zeker wel meespelen. Gemiddeld genomen dan en bij een ongecastreerde reu. Verder hangt het helemaal af van het ras en van de individuele hond.

De reuen die ik nu heb zijn helemaal niet overstuur van loopse teven. En ze zijn toch echt alledrie ongecastreerd. O, ik merk het wel. Ze snuffelen en likken wat meer, maar hé, dat is in hun eigen tijd dus ze zoeken het maar uit. Weglopen doen ze iig nooit, mamma is te belangrijk

Ik herken t ook niet, zelfs na 6 intacte reuen...