Het HondenForum

M@scha schreef:

Maeve schreef:

LongFields schreef:Dom vraagje van een jachtleek, wat verstaan jullie precies onder steadyness?

Het rustig blijven wachten tot het commando "apport" gegeven wordt. Niet inspringen dus. En vooral ook rust bewaren, ook op het moment dat een andere hond aan het werk is.

ah, rust dus bedankt longfields, ik vroeg het mij ook af

Ja, vooral rust eigenlijk. Coda kan inmiddels wel wachten op een commando, maar echt rustig is het niet te noemen. Dus zodra ik een seconde weg kijk is ze alsnog weg, ook niet helemaal de bedoeling

M@scha schreef:

Maeve schreef:

LongFields schreef:Dom vraagje van een jachtleek, wat verstaan jullie precies onder steadyness?

Het rustig blijven wachten tot het commando "apport" gegeven wordt. Niet inspringen dus. En vooral ook rust bewaren, ook op het moment dat een andere hond aan het werk is.

ah, rust dus bedankt longfields, ik vroeg het mij ook af

Ik vermoedde al wel iets in die richting maar was nieuwsgierig wat het nou precies was. Bedankt Maeve voor het antwoord, duidelijk zo!

Geen twee tegelijkertijd nemen. Hoewel het erg leuk is en in deze situatie een handig besluit, zie ik wel dat het eigenlijk niet praktisch is. Onder andere het trainen tussen de cursuslessen door schiet er bij in. En dat vind ik jammer. Ik moet ze ook harder aanpakken omdat ik niet zelf het spel in de hand heb thuis, ze spelen voornamelijk met elkaar en het is lastig om ze samen los toch rustig te krijgen, als de ene ligt, gaat de ander in de liggende poten bijten en visa versa. Ook was ik van plan met het earn to eat-principe (werken voor je voer) te gaan werken, maar dat is niet haalbaar met twee.

Een andere hondenschool. Want na een puppiecursus, wisten ze niet meer om te gaan met honden die "anders" zijn dan andere.
Samen met twee anderen moesten we kiezen tussen een g.t. of een andere hondenschool zoeken.
Het laatste heb ik gedaan

Paisley schreef:

ranetje schreef: Ik heb een iets ander beeld van "balans en coördinatie" dan jij, dat is duidelijk
Misschien maakt de boekenserie "Je hond een leven lang fysiek en mentaal in balans" van Martine Burgers en Sam Turner duidelijk wat ik er mee bedoel.

Ik ben heel benieuwd wat je ermee bedoelt
Misschien kun je het uitleggen? Ik ga je vast snappen zonder dat ik de hele boekenserie hoef te lezen

Heel in het kort:
Gecontroleerd leren dat je als hond ook achterpoten hebt en dat je moet opletten waar je die neerzet.
Dat leren kan door "schade en schande" of door dat veiliger te doen via die oefeningen.
Leren om zo te springen dat je als hond je lichaam het minst zwaar belast.
Leren om over hele wankele latten te lopen (en daarop dus in balans te blijven) als je een sloot over moet in het (jacht)veld.
(soms is door de sloot niet handig als je daarna een vacht vol ijspegels hebt bijv. of als een apport beter droog binnen kan komen)
Je traint daardoor veel meer verschillende spieren/spiergroepen waardoor je hond meer kans heeft gezond in elkaar te blijven steken.
En daardoor kan een hond ook geestelijk meer aan door vertrouwen in zijn eigen lijf.

Klinkt wat hoogdravend, maar dat valt wel mee
Het is een spelletje, maar voor mij een spelletje met een wat diepere bedoeling.
Misschien komt er zelfs ooit een skippybal bij op het speelterrein
De gebruikte attributen zijn voor mij alleen belangrijk voor mijn doel, niet hoe ze er uit zien
Geen enkel attribuut is dus mal/idioot of flauwekul.
Het gaat om wat ik er aan fysieke verbetering mee bereik bij mijn hond.
Ita is een "gebruikshond" en het is van belang voor haar en voor mij dat ze zich zo goed mogelijk kan bewegen en zo min mogelijk blessures oploopt.

ranetje schreef:

Paisley schreef:

ranetje schreef: Ik heb een iets ander beeld van "balans en coördinatie" dan jij, dat is duidelijk
Misschien maakt de boekenserie "Je hond een leven lang fysiek en mentaal in balans" van Martine Burgers en Sam Turner duidelijk wat ik er mee bedoel.

Ik ben heel benieuwd wat je ermee bedoelt
Misschien kun je het uitleggen? Ik ga je vast snappen zonder dat ik de hele boekenserie hoef te lezen

Heel in het kort:
Gecontroleerd leren dat je als hond ook achterpoten hebt en dat je moet opletten waar je die neerzet.
Dat leren kan door "schade en schande" of door dat veiliger te doen via die oefeningen.
Leren om zo te springen dat je als hond je lichaam het minst zwaar belast.
Leren om over hele wankele latten te lopen (en daarop dus in balans te blijven) als je een sloot over moet in het (jacht)veld.
(soms is door de sloot niet handig als je daarna een vacht vol ijspegels hebt bijv. of als een apport beter droog binnen kan komen)
Je traint daardoor veel meer verschillende spieren/spiergroepen waardoor je hond meer kans heeft gezond in elkaar te blijven steken.
En daardoor kan een hond ook geestelijk meer aan door vertrouwen in zijn eigen lijf.

Klinkt wat hoogdravend, maar dat valt wel mee
Het is een spelletje, maar voor mij een spelletje met een wat diepere bedoeling.
Misschien komt er zelfs ooit een skippybal bij op het speelterrein
De gebruikte attributen zijn voor mij alleen belangrijk voor mijn doel, niet hoe ze er uit zien
Geen enkel attribuut is dus mal/idioot of flauwekul.
Het gaat om wat ik er aan fysieke verbetering mee bereik bij mijn hond.
Ita is een "gebruikshond" en het is van belang voor haar en voor mij dat ze zich zo goed mogelijk kan bewegen en zo min mogelijk blessures oploopt.

ik heb hier ooit met lotje een workshop in gedaan. zó anders dan de normale dingen en zó leuk om te doen!

M@scha schreef:ik heb hier ooit met lotje een workshop in gedaan. zó anders dan de normale dingen en zó leuk om te doen!

Het is ook leuk
Wij doen nog niet veel bijzondere dingen omdat Ita nog moet revalideren (we hebben privéles).
Maar het zal steeds meer (en leuker voor haar) worden.

Het is hier al gezegd maar veel hangt af van de hond zelf. Ik kijk tegen dan wel waar de pup moeilijkheden mee heeft.
Waar ik bij Nanuq te weinig aan gewerkt heb is het blaffen. Hij is mijn eerste hond die zich graag laat horen en mocht een volgende pup net zo zijn dan schiet ik dus sneller in actie.
Verder ben ik erg blij met hoe ze allemaal zijn uitgegroeid.

Ik krijg acuut zin in een pup nu

Nog strenger zijn in het niet blaffen. Csiva valt mee, maar het kan nog strikter. Verder met Csiv wel tevreden. Ok ze kan niet alleen thuis blijven, maar wel alleen in de auto en alleen in de tent op wedstrijden. Thuis heeft ze gewoon nooit geleerd

Ik weet het niet. Ik denk niet dat er veel meer uit mij te halen valt
Met Kiyoshi zou ik nog best wat puntjes op de i kunnen zetten maar ik vind het wel best zo. Ik vind het wel jammer dat ik niet strenger ben geweest tegen Jigzy vanwege het jagen, maar ik denk niet dat de uitkomst erg anders geweest zou zijn.

Ik zou het niet weten. Ten eerste is elke hond anders maar omstandigheden kunnen ook veranderen.

Ik heb nog nooit een pup gehad, maar wel een herplaatser met een naar verleden.
Wat ik anders zou doen is: Hetzelfde geduld opbrengen, maar ook gelijk streng (maar rechtvaardig) zijn.
Ik heb Fribbel in het begin te veel gepamperd, waardoor ik later weer gedrag moest rechtbreien wat ik zelf veroorzaakt had.

De teefjes zijn van mijn vriend, ze waren al volwassen toen ik in beeld kwam, dus mij treft geen blaam
Maar bij hun had van jongs af aan het blaffen al ingedamd moeten worden, dat is niet gebeurd en daar plukken we nu de (zure) vruchten van.

Ook ik wil geen pups meer, maar herplaatsers.
En dan het liefst honden die moeilijk plaatsbaar zijn vanwege hun gedrag. Zolang ik daar toe in staat ben tenminste.
De locatie waar ik nu woon is er perfect voor, lekker afgelegen. En de kinderen zijn oud genoeg.

Ik ben ook nooit een puppen-mens geweest, ze zijn schattig hoor. Maar je kunt er niets mee.

ranetje schreef:

Paisley schreef:

ranetje schreef: Ik heb een iets ander beeld van "balans en coördinatie" dan jij, dat is duidelijk
Misschien maakt de boekenserie "Je hond een leven lang fysiek en mentaal in balans" van Martine Burgers en Sam Turner duidelijk wat ik er mee bedoel.

Ik ben heel benieuwd wat je ermee bedoelt
Misschien kun je het uitleggen? Ik ga je vast snappen zonder dat ik de hele boekenserie hoef te lezen

Heel in het kort:
Gecontroleerd leren dat je als hond ook achterpoten hebt en dat je moet opletten waar je die neerzet.
Dat leren kan door "schade en schande" of door dat veiliger te doen via die oefeningen.
Leren om zo te springen dat je als hond je lichaam het minst zwaar belast.
Leren om over hele wankele latten te lopen (en daarop dus in balans te blijven) als je een sloot over moet in het (jacht)veld.
(soms is door de sloot niet handig als je daarna een vacht vol ijspegels hebt bijv. of als een apport beter droog binnen kan komen)
Je traint daardoor veel meer verschillende spieren/spiergroepen waardoor je hond meer kans heeft gezond in elkaar te blijven steken.
En daardoor kan een hond ook geestelijk meer aan door vertrouwen in zijn eigen lijf.

Klinkt wat hoogdravend, maar dat valt wel mee
Het is een spelletje, maar voor mij een spelletje met een wat diepere bedoeling.
Misschien komt er zelfs ooit een skippybal bij op het speelterrein
De gebruikte attributen zijn voor mij alleen belangrijk voor mijn doel, niet hoe ze er uit zien
Geen enkel attribuut is dus mal/idioot of flauwekul.
Het gaat om wat ik er aan fysieke verbetering mee bereik bij mijn hond.
Ita is een "gebruikshond" en het is van belang voor haar en voor mij dat ze zich zo goed mogelijk kan bewegen en zo min mogelijk blessures oploopt.

Dan denk ik dat we het zelfde beeld hebben, maar dat jij de waarde ervan anders inschat als ik.

Ik denk dat een hond zijn lichaam prima kan leren gebruiken door 'trial and error' en dat ik daar helemaal geen oefeningen voor hoef te bedenken, en dat het nauwelijks effect heeft als je hond een kei is in 'buitenspelen' (ofwel "praktijkgestuurd leren" klinkt een stuk chiquer). Al die oefeningen doen ze uit zichzelf in het wild dmv intrinsieke motivatie, ipv op een veldje voor een koekje. Ik hoef mijn hond niet te leren "dat ze ook achterpoten heeft". Over die latten lopen, doet mij denken aan de loopplanken die we op de schepen gebruikte, Mayke is opgegroeid op een schip, maar dat soort dingen kom je dus vanzelf tegen als je veel met je hond onderneemt, daar hoef ik geen behandelplan voor.

Zoals ik zei, het lijkt me hartstikke leuk om dit soort dingen samen met je hond te doen. Maar ik denk dat het voor de werkelijke balans weinig uithaalt bij ondernemende honden. Honden die altijd maar op het pad blijven lopen en dagelijks in het zelfde gebied lopen, die zouden er een stuk meer van kunnen opsteken naar mijn mening, maar dat soort honden heb ik niet.

Zie de toegevoegde waarde van balans oefeningen ook niet direct.
Heb Luna tijdens de wandeling wel vaak wat moeilijke toeren uit laten halen en zij is ook altijd wel in voor zo'n lolletje.

Miranda schreef:

mercedes2803 schreef:Nou....laat ik het zo zeggen; ik begin nooit weer aan een pup

Dit. Na tig 'problematische' herplaatsers vond ik het tijd worden voor 'een leuke gezellige pup voor mezelf'. Oh boy
Noooooooooit weer, ik ben géén puppenmens

Ik denk dat ik ook geen puppenmens ben en heb wel ideëen over het waarom, maar wat vind jij (en mercedes en anderen) zo erg aan een pup?

Ik heb zelf ook meer met volwassen honden, maar het mooie van een pup vind ik dat je helemaal zelf in de hand hebt wat hij aan opvoeding meekrijgt. Als hij dan slechte gewoontes gaat vertonen, weet je dat je dat zelf in de hand hebt gewerkt Ik ben blij dat Elco nu volwassen is. Hij zal nog wel wat rustiger en stabieler worden in z'n gedrag in de komende anderhalf a twee jaar. Maar een volgende hond wordt absoluut weer een pup.

Paisley schreef:

ranetje schreef:Heel in het kort:
Gecontroleerd leren dat je als hond ook achterpoten hebt en dat je moet opletten waar je die neerzet.
Dat leren kan door "schade en schande" of door dat veiliger te doen via die oefeningen.
Leren om zo te springen dat je als hond je lichaam het minst zwaar belast.
Leren om over hele wankele latten te lopen (en daarop dus in balans te blijven) als je een sloot over moet in het (jacht)veld.
(soms is door de sloot niet handig als je daarna een vacht vol ijspegels hebt bijv. of als een apport beter droog binnen kan komen)
Je traint daardoor veel meer verschillende spieren/spiergroepen waardoor je hond meer kans heeft gezond in elkaar te blijven steken.
En daardoor kan een hond ook geestelijk meer aan door vertrouwen in zijn eigen lijf.

Klinkt wat hoogdravend, maar dat valt wel mee
Het is een spelletje, maar voor mij een spelletje met een wat diepere bedoeling.
Misschien komt er zelfs ooit een skippybal bij op het speelterrein
De gebruikte attributen zijn voor mij alleen belangrijk voor mijn doel, niet hoe ze er uit zien
Geen enkel attribuut is dus mal/idioot of flauwekul.
Het gaat om wat ik er aan fysieke verbetering mee bereik bij mijn hond.
Ita is een "gebruikshond" en het is van belang voor haar en voor mij dat ze zich zo goed mogelijk kan bewegen en zo min mogelijk blessures oploopt.

Dan denk ik dat we het zelfde beeld hebben, maar dat jij de waarde ervan anders inschat als ik.

Ik denk dat een hond zijn lichaam prima kan leren gebruiken door 'trial and error' en dat ik daar helemaal geen oefeningen voor hoef te bedenken, en dat het nauwelijks effect heeft als je hond een kei is in 'buitenspelen' (ofwel "praktijkgestuurd leren" klinkt een stuk chiquer). Al die oefeningen doen ze uit zichzelf in het wild dmv intrinsieke motivatie, ipv op een veldje voor een koekje. Ik hoef mijn hond niet te leren "dat ze ook achterpoten heeft". Over die latten lopen, doet mij denken aan de loopplanken die we op de schepen gebruikte, Mayke is opgegroeid op een schip, maar dat soort dingen kom je dus vanzelf tegen als je veel met je hond onderneemt, daar hoef ik geen behandelplan voor.

Zoals ik zei, het lijkt me hartstikke leuk om dit soort dingen samen met je hond te doen. Maar ik denk dat het voor de werkelijke balans weinig uithaalt bij ondernemende honden. Honden die altijd maar op het pad blijven lopen en dagelijks in het zelfde gebied lopen, die zouden er een stuk meer van kunnen opsteken naar mijn mening, maar dat soort honden heb ik niet.

Dat hangt er maar net vanaf waar je woont en in welke omgeving je wandelt.
Honden kunnen zich heel eenzijdig ontwikkelen als hun omgeving niet tegemoet komt aan alle vormen van beweging.
Voor jou persoonlijk lijkt het wel goed te zitten, maar dat is niet in het algemeen zo.
Dat zou je van mij en mijn hond ook kunnen zeggen natuurlijk maar in ieder geval heb ik geen minachting voor skippyballen als die zinvol te gebruiken zijn.
Voor een "gewone huishond" is het mogelijk minder van belang?
Dan is het vooral een leuk grapje.
En ze worden er wel beter uitgebalanceerd van.

Bovendien vind ik trial and error niet zo'n goed idee bij bijv. hoogtesprongen (over een hek bij een weiland), breedtesprongen (over diepe greppels) en voor mijn honden zwaar terrein waar ze door moeten.
Ik heb die spierbundels liefst ontwikkeld voor ze dat soort sprongen moet maken, om blessures te voorkomen.

Dus ja, op die manier is de intrinsieke waarde voor mij anders dan voor jou.
Ik zou het liefst blessures vookomen omdat mijn hond dan meteen uit de running is voor haar werk.
Want ze is een werkhond.

ranetje schreef:

Paisley schreef:

ranetje schreef:Heel in het kort:
Gecontroleerd leren dat je als hond ook achterpoten hebt en dat je moet opletten waar je die neerzet.
Dat leren kan door "schade en schande" of door dat veiliger te doen via die oefeningen.
Leren om zo te springen dat je als hond je lichaam het minst zwaar belast.
Leren om over hele wankele latten te lopen (en daarop dus in balans te blijven) als je een sloot over moet in het (jacht)veld.
(soms is door de sloot niet handig als je daarna een vacht vol ijspegels hebt bijv. of als een apport beter droog binnen kan komen)
Je traint daardoor veel meer verschillende spieren/spiergroepen waardoor je hond meer kans heeft gezond in elkaar te blijven steken.
En daardoor kan een hond ook geestelijk meer aan door vertrouwen in zijn eigen lijf.

Klinkt wat hoogdravend, maar dat valt wel mee
Het is een spelletje, maar voor mij een spelletje met een wat diepere bedoeling.
Misschien komt er zelfs ooit een skippybal bij op het speelterrein
De gebruikte attributen zijn voor mij alleen belangrijk voor mijn doel, niet hoe ze er uit zien
Geen enkel attribuut is dus mal/idioot of flauwekul.
Het gaat om wat ik er aan fysieke verbetering mee bereik bij mijn hond.
Ita is een "gebruikshond" en het is van belang voor haar en voor mij dat ze zich zo goed mogelijk kan bewegen en zo min mogelijk blessures oploopt.

Dan denk ik dat we het zelfde beeld hebben, maar dat jij de waarde ervan anders inschat als ik.

Ik denk dat een hond zijn lichaam prima kan leren gebruiken door 'trial and error' en dat ik daar helemaal geen oefeningen voor hoef te bedenken, en dat het nauwelijks effect heeft als je hond een kei is in 'buitenspelen' (ofwel "praktijkgestuurd leren" klinkt een stuk chiquer). Al die oefeningen doen ze uit zichzelf in het wild dmv intrinsieke motivatie, ipv op een veldje voor een koekje. Ik hoef mijn hond niet te leren "dat ze ook achterpoten heeft". Over die latten lopen, doet mij denken aan de loopplanken die we op de schepen gebruikte, Mayke is opgegroeid op een schip, maar dat soort dingen kom je dus vanzelf tegen als je veel met je hond onderneemt, daar hoef ik geen behandelplan voor.

Zoals ik zei, het lijkt me hartstikke leuk om dit soort dingen samen met je hond te doen. Maar ik denk dat het voor de werkelijke balans weinig uithaalt bij ondernemende honden. Honden die altijd maar op het pad blijven lopen en dagelijks in het zelfde gebied lopen, die zouden er een stuk meer van kunnen opsteken naar mijn mening, maar dat soort honden heb ik niet.

Dat hangt er maar net vanaf waar je woont en in welke omgeving je wandelt.
Honden kunnen zich heel eenzijdig ontwikkelen als hun omgeving niet tegemoet komt aan alle vormen van beweging.
Voor jou persoonlijk lijkt het wel goed te zitten, maar dat is niet in het algemeen zo.
Dat zou je van mij en mijn hond ook kunnen zeggen natuurlijk maar in ieder geval heb ik geen minachting voor skippyballen als die zinvol te gebruiken zijn.
Voor een "gewone huishond" is het mogelijk minder van belang?
Dan is het vooral een leuk grapje.
En ze worden er wel beter uitgebalanceerd van.

Bovendien vind ik trial and error niet zo'n goed idee bij bijv. hoogtesprongen (over een hek bij een weiland), breedtesprongen (over diepe greppels) en voor mijn honden zwaar terrein waar ze door moeten.
Ik heb die spierbundels liefst ontwikkeld voor ze dat soort sprongen moet maken, om blessures te voorkomen.

Dus ja, op die manier is de intrinsieke waarde voor mij anders dan voor jou.
Ik zou het liefst blessures vookomen omdat mijn hond dan meteen uit de running is voor haar werk.
Want ze is een werkhond.

Ahja dan snappen we elkaar wel. Het ligt ook heel erg aan de hond. Sommige hebben een beheerste manier van doen en zijn daarin toch grensverleggend. Anderen doen alles maar en komen er achter dat het niet of wel gaat.
Dat heeft met Mayke ook wel even geduurd. Die heeft in haar eerste jaar wel eens een wildrooster over gesprongen die veel te breed was, en dan merkte ze vanzelf wel hoe ver ze kwam.
Dat is doodeng, maar ik weet niet of die lessen daar wat aan zouden kunnen doen. In ieder geval doet ze het nu niet meer, omdat ik beter appèl heb en haar kan weerhouden van idiote acties, maar ook omdat ze zichzelf beter kent en meer geduld heeft tot ik een hekje voor haar openduw.

Paisley schreef:Ahja dan snappen we elkaar wel. Het ligt ook heel erg aan de hond. Sommige hebben een beheerste manier van doen en zijn daarin toch grensverleggend. Anderen doen alles maar en komen er achter dat het niet of wel gaat.
Dat heeft met Mayke ook wel even geduurd. Die heeft in haar eerste jaar wel eens een wildrooster over gesprongen die veel te breed was, en dan merkte ze vanzelf wel hoe ver ze kwam.
Dat is doodeng, maar ik weet niet of die lessen daar wat aan zouden kunnen doen. In ieder geval doet ze het nu niet meer, omdat ik beter appèl heb en haar kan weerhouden van idiote acties, maar ook omdat ze zichzelf beter kent en meer geduld heeft tot ik een hekje voor haar openduw.

Als een hond het besef heeft van het bestaan en gebruik van zijn achterpoten wordt een wildrooster minder eng en zijn de risico's kleiner al is dat ding evengoed nog soms pijnlijk om overheen te lopen.
Ze leren dan ook om zulke onhandige "bestrating" met beleid te betreden.

Dat zal bij de ene hond anders uitpakken dan bij de ander, maar je maakt de kansen wel groter op een goede afloop denk ik.

Misschien hang ik er wel te veel aan op hoor
Maar in ieder geval kan het geen kwaad en het is nog leuk om te doen ook

ranetje schreef:

samantha! schreef:Klinkt vast raar maar ik kan me echt niets bedenken wat ik anders zou doen.
Ik heb net 2 pups achter elkaar gehad (toen Fudge kwam was Jones er pas een half jaartje) en het gaat gewoon allemaal op gevoel en vanaf dag 1 draaien ze mee in het ritme.
Stiekem vind ik volwassen honden leuker omdat je daar meer mee kan maar een pup/jonge hond vind ik verder ook niet vermoeiend ofzo.

Verbaast me niets dus voor mij klinkt het niet raar
Jouw honden drogen heel goed op, dus

Wat een leuk compliment, dankjewel

Boutje schreef:Ja, hier ben ik het helemaal mee eens.
Ik vind de foto niet meer trug, maar zal hem beschrijven, hond in volle snelheid over de kattenloop maar kwam er iets scheef op. Dus bovenaan being vlakke stuk ging er een achterpoot langs. En de foto is net op dat moment genomen, je ziet hoe de hond haar spieren gebruikt en balans herstelt en ipv een lelijke val te maken zich op de kattenloop kan houden en herstellen.
Heb ook wel al een hond met minder balans en coördinatie er zo vanaf zien vallen met blessures tot gevolg.
Dus ik ben ook absoluut voor dergelijke oefeningen!

Voor behendigheid zijn die speelse oefeningen in het eerste levensjaar absoluut een groot voordeel

Als er hier ooit nog een pup in huis komt zal ik mij minder op het socialiseren storten, dit heeft bij Balou helemaal verkeerd uitgepakt. Ik dacht dat het goed voor zijn socialisatie was om hem door buren, vreemden en kinderen te laten aaien maar Balou is er gestrest door geraakt en bang geworden. Voor de rest hangt het van het karakter van de pup af.

Bij een volgende pup zal ik wat minder gaan trainen in het begin. Bij Rowan heb ik vrij veel gedaan, vooral ook omdat het zo makkelijk met hem ging. Was heel leergierig en wilde graag iets samen met mij doen. Zo zijn we begonnen met te veel dingen, jacht, obedience, gewone puppytraining en met 9 maanden behendigheid. Met een volgende pup zal ik bewust 1 ding kiezen om te gaan doen en de pup vooral lekker pup laten. Aan opvoeding zal ik niet iets veranderen. Hoofdzaak is dat pup gewoon meedraait in het dagelijkse leven en dat is goed gegaan bij Rowan.

Ik zou niks anders doen dan gewoon mijn gevoel volgen.
Maar ik neem ook geen pup meer

Zamunda schreef:

Miranda schreef:

mercedes2803 schreef:Nou....laat ik het zo zeggen; ik begin nooit weer aan een pup

Dit. Na tig 'problematische' herplaatsers vond ik het tijd worden voor 'een leuke gezellige pup voor mezelf'. Oh boy
Noooooooooit weer, ik ben géén puppenmens

Ik denk dat ik ook geen puppenmens ben en heb wel ideëen over het waarom, maar wat vind jij (en mercedes en anderen) zo erg aan een pup?

Het ligt ook heel erg aan de pup denk ik. Ik had in mijn omgeving alleen maar makkelijke pups gehad.
Ik had dus een beetje verwachtingen toen ik Mayke kreeg, en die verwachtingen waren te hoog.

Mayke was als pup snotvervelend. Blaffen, bij alles wat haar niet beviel. Even naar een barbecue bij familie was een drama bijvoorbeeld. Los kon ze niet, en als ik haar vast bij me hield maakte ze daar een heel drama van. Ik had het me zo anders voorgesteld. Ze kon behoorlijk doordraaien als ze te veel prikkels kreeg. Ze was ook druk, snel onbereikbaar en ik kreeg moeilijk contact met haar. Al met al was ik gewoon doodop en was vaak niet in staat om consequent te blijven. Ik voelde me zo'n moeder van een stel onhandelbare kinderen die meer dan eens voor de weg van de minste weerstand koos
Dit heeft zeker een jaar geduurd. Ik zeg zeker niet dat het alleen aan Mayke lag, maar ik had in die tijd ook iets te veel hooi op mijn vork en mijn leven was erg onregelmatig. Al met al waren we niet in balans.

Nu is ze ruim 2,5 en is ze mijn droomhond. Ze is zoveel veranderd, ik had nooit gedacht dat ze zo zou kunnen gaan opdrogen. Ze is natuurlijk veel gehoorzamer geworden en we hebben een sterke band opgebouwd, maar ze is ook gewoon een stuk relaxter van zichzelf geworden.

Nu heb ik Kiwi van 9 maanden en bij haar gaat alles vanzelf. Dat is een stikmakkelijk hondje. Als ik die als pup had gehad, had ik waarschijnlijk pups een stuk leuker gevonden Toch vraag ik me af of ik met Kiwi net zo'n sterke band zou kunnen krijgen als met Mayke. Die sterke persoonlijkheid van haar die me eerst zo in de weg zat, ben ik nu enorm gaan waarderen.

Een pup zoals sammy uitzoeken en geen terrorist/heks/monster/secreet als Isa. Isa was (en is) echt píttig. Van meneer Sam zou je er wel meer dan 1 kunnen hebben.

Boutje schreef:

sjm schreef:Een pup zoals sammy uitzoeken en geen terrorist/heks/monster/secreet als Isa. Isa was (en is) echt píttig. Van meneer Sam zou je er wel meer dan 1 kunnen hebben.

Hahaha, had je niks door dan toen ze klein was?
Ook zo moeilijk, kiezen.... ik heb nu 1e keus uit 5 teven en ze zijn allemaal zo leuk...

Hm, ze was wel een klein haaibaaitje als pupje maar ze was ook heel vrij en enthousiast (nog steeds extreem vrij en enthousiast).
Ze is geweldig hoor, echt. Maar ik heb het wel moeilijk gehad met haar.

Ja afhankelijk van de pup, Pukie was en is nog steeds zo enorm gemakkelijk en relaxed maar over het algemeen zijn de meeste mastins dat wel. Ik denk niet zo veel, alleen maar werken aan sociaal gedrag naar mens en dier, wat ik bij haar ook gedaan heb.

Nee, ik zou het gewoon weer op gevoel doen, het is immers een inspelen op karakter.