Na de eerste dag is de update al gestaakt
Om het goed te maken nu dan een update met fotobommetje!
De eerste nacht waren we gebleven. Sion heeft zijn eigen plekje in de keuken gekregen. Daar staat zijn eten en mand en liggen zijn speeltjes (waar hij vrijwel niks mee doet behalve verstoppen of kapotbijten

). De keuken is zijn eigen rustige plek geworden, daar komen de katten ook niet. Daar heb ik hem na het laatste uitlaatrondje en met een gevulde kong achtergelaten voor de nacht. In het begin piepte hij nog even zittend bij de deur maar al gauw was dat over. Daar is hij in een hele diepe slaap gevallen
Ik had op een aantal tijden de wekker gezet om te kunne horen hoe het ging. Hij was steeds nog muisstil, maar rond 9u von dik het tijd om echt te gaan kijken of hij misschien stiekem toch al stond te trappelen om mee uit te gaan. Maar nee hoor, meneer was nog in dromenland

Ik heb hem toch maar wakker gemaakt voor het wandelingetje, waar hij heel vrolijk op reageerde. Met een conditie van echt beneden nul ben ik maar zo'n zes keer per dag een wandelingetje van een kwartiertje gaan maken, want dan was hij al bek af. Het wandelen zelf vind hij wel erg leuk en hij dribbelt dan ook enthousiast mee. Hij doet ook al vanaf het allereerste moment keurig zijn behoefte buiten op de plekjes waar het hoort
De dinsdag ben ik met Sion naar het dierenasiel hier om de hoek gewandeld. Daar ben ik vaste vrijwilliger en ik had beloofd mijn logeerhondje te laten zien. Daar heb ik hem gelijk op de weegschaal gehad.. 18,4kg

Waarschijnlijk zal een kilo of 10 tot 12 voor hem het goede gewicht zijn. We hebben nog even te gaan..

Nu na anderhalve week kan ik trouwens wel zeggen dat Sion al een heel stuk fitter is. Hij is energieker, kan intussen wandelingetjes van een half uur wel hebben, hij oogt ook fitter en hij is nu een halve kilo lichter. Zo komen we er langzaam maar zeker wel!
Verder hebben we de eerste week al van alles gedaan, elke dag weer wat nieuws, veel nieuwe indrukken voor Sion. Zo is hij een paar keer mee geweest met de bus (ritje van vijf minuten). Hij is mee geweest naar een wandelgebiedje samen met Paisley en haar honden. Hij is mee geweest om kennis te maken met mijn oppaskindje van 1,5 jaar. Dat ging zo goed dat de volgende avond oppassen door kon gaan (Sion dus mee), ook dat verliep super. Hij kan intussen al een paar uurtjes alleen thuis zijn. Hij kan al goed loslopen, wat bij Sion eigenlijk niks aan is want hij dribbelt gewoon mee, hahah.
Een heel avontuur was het weekend. Ons pap was jarig en vierde het afgelopen zondag. In Brabant. Omdat het tot zover allemaal zo goed ging hebben we de reis zaterdag gemaakt. Eerst met de bus naar het station, daarna met de trein naar zwolle. Daar door stormweer het perron aflopen en voor het eerst in de lift (hem alle trappen laten lopen is geen goed idee met zijn gewicht, kan hij ook niet). Daarna volgende trein tot Nijmegen en daar de laatste overstap naar de trein tot Boxmeer. Daar werden we met de auto opgehaald door ons pap, die ons gelukkig al grinnekend ontving. Ik had namelijk niks verteld dat Sion mee zou komen naar huis om gedoe te voorkomen, dat werkte

). Sion heeft de hele reis echt zo keurig gedaan. Af en toe wat blaffen omdat hij het spannend vond en niet goed wist wat hij met de situatie aanmoest. Maar dat was ook alles. Hij was zo braaf en vond het prima als hij op zijn kleedje op de stoel langs mij kon liggen. Knappe vent!
Bij mijn ouders thuis werden we minden enthousiast ontvangen (de reden dat ik niks had gezegd). Ons mam en mijn zus gelijk van Ieeeh en Bah en Ohneee, terwijl ons pap aan het grinneken was en ik ook

Ik was gelukkig voorbereid en Sion aan de lange lijn gelegd in de serre was een mooie compromis. Uiteindelijk mocht hij zelfs in huis slapen in de bijkeuken

De zondag eerste lekker gewandeld en daarna aan de lange lijn buiten (waarbij hij deels binnen kon liggen). Toen de verjaardagvisite kwam heb ik hem heel kort bij mij laten liggen en zo heeft Sion een hele tijd tussen de stoel van mij en mijn tante gelegen (die tante vind honden wel leuk). Zo lang Sion bij mij kon liggen vond hij het allemaal wel oké. Wat een braaf hondje. In de avond de terugreis ging ook al zo goed. We moesten nog een stuk met de snelbus ipv trein, maar ook dat ging allemaal heel rustig. Eenmaal thuis aangekomen was ik toch echt wel trots op dat hondje hoor. Een week in Nederland en al zoveel meegemaakt en alles ging zo ontzettend goed!
Woensdag zijn we nog bij Flaneloba op bezoek geweest. Met de bus erheen, daar in huis geplast

stout hondje, maar wel vrolijk balletje geapporteerd, stukje gewandeld met Flame, mep geincasseerd van de kat (Sion kan gillen, oeps, maar moet hij maar niet met zijn nieuwsgierige neus naar Bazoo toe gaan), verder de katjes met rust gelaten, op de voeten van Flaneloba geslapen, terug met de bus naar Leeuwarden, even bij Paisley op bezoek, daar voor het eerste sjans gehad en gespeeld met een hondje hier in NL en zijn mannelijkheid getoond
Dat waren wel zo'n beetje de belevenissen. Al meer dan genoeg voor nog geen twee weken tijd. Maar oh wat is hij een grote knuffelkont, wat is hij vrolijk, wat is hij lief, wat kan hij goed met de katten, wat wandelt hij leuk mee. Echt wel een makkelijker vrolijk hondje dus. Op naar een goed huisje voor dit tijdelijke vriendje! Want hij blijft echt niet, dus we wachten rustig op een leuke adoptieaanvraag
Oke, en dan nu de eerste lichting foto's. Dit zijn de telefoonfoto's van de afgelopen 1,5 week.
Op schoot op de bank, hij wil het liefst altijd bij je liggen
Kong uitlebberen
Blij-ei Obesibas Sionneke
Pretbek
Gezelligheid op de bank. Sion langs mij en kat Bisji op schoot
Met mijn oppasmanneke (moeders zit erlangs), ging zo goed samen. Sion kreeg alle favoriete auto's voor zijn neus neergezet en Sion heerlijk knuffelen en rollen bij het kereltje
Lekker buiten
In de trein!
Hij begint wat meer ruimte te nemen bij het wandelen, zo leuk. Zie hem blij staan
Nu hij wat verder kan lopen komen we op nieuwe plekjes
Wat doe je me aan!

We moesten in een stortbui wachten op de bus naar Flaneloba, zelfs in het hokje werden we nat en op de foto is Sion achter mijn benen in het meest beschutte hoekje gekropen. Watje
Nog een pretbekkie
