Het HondenForum

Bij mijn dierenarts mocht ik bij zowel Bente als Kiki blijven totdat ze zo ongeveer sliepen en dus niet meer meekregen dat ik wegging.
Vond ik eigenlijk wel zo prettig.

En hoe reageren jullie honden als je ze weer ophaalt.. ?

Jamie was mega blij. Teun dus tótaal niet, hij negeerde me gewoon.

Sanner schreef:En hoe reageren jullie honden als je ze weer ophaalt.. ?

Jamie was mega blij. Teun dus tótaal niet, hij negeerde me gewoon.

Bente was nog behoorlijk suf toen ik haar ophaalde en Kiki was wat meer bij en erg blij me weer te zien.
Zij wandelde ook gewoon de praktijk uit om buiten bijna meteen een megaplas te doen.

Frank is drie minuten na de prik om wakker te worden alweer klaar om de wereld te veroveren
Ik hoor telkens weer dat ze maar zelden honden zien die minuten na hun narcose alweer klaarwakker zijn en zo blij uit hun kennel spurten
Aiko is nog een uurtje suf en Nanuq zwabbert het eerste halfuur nog wat op zijn poten.

Maar ze zijn altijd heel blij om me weer te zien. Het personeel ook denk ik want Aiko en Nanuq huilen de boel bij elkaar als ik er niet ben en Frank gaat blaffen

Ik blijf erbij tot ze slapen en als dat niet kan dan zoek ik een kliniek waarbij dat wel kan.

Kai moet morgen... Ik heb aangegeven dat ik er bij wil blijven tot hij slaapt, en ik wil er ook zijn als hij wakker gaat worden.
Juist voor Kai, die zich alleen laat benaderen door mij, vind ik dat heel belangrijk!

Hanneke2 schreef:

gonnie schreef:Het lijkt mij eigenlijk ook wel fijn om bij de operatie te zijn. Wil zoiets weleens meemaken.

Wij hebben het laatste kwartier of zo meegekeken (achter glas) toen Jack werd geopereerd, ik ging bijna van mijn stokje. Ik kan prima naar operaties op tv ofzo kijken, maar als er gezaagd wordt in mijn eigen hond is dat toch andere koek.

In een heel grijs verleden heb ik een opleiding gedaan voor dierenartsassistente, en toen ben ik bij veel operaties geweest. Niks aan het handje. Maar met eigen dieren kan ik dat niet, dan ga ik zowat tegen de vlakte. Dat merkte ik toen mijn katers gecastreerd werden en ik er bij mocht blijven.
En aangezien ik liever heb dat de DA zich concentreert op wat 'ie aan het doen is, ipv op een flauwvallend baasje, doen we dat maar niet meer.

Ik blijf erbij tot ze slapen, dan mogen wij gewoon wachten in de wachtkamer van de kliniek. Er staat altijd koffie, thee enz. als het lekker weer is gaan we buiten zitten. Vaak werden we ook op de hoogte gehouden van het verloop.

In het begin heb ik er wel is discussie over moeten voeren maar heb ze nog nooit achter gelaten, echt nooit, nu inmiddels na al die jaren weten ze wel beter dan discussie te gaan voeren ik ga zo naar een ander en dan zijn ze een hele goede klant kwijt

Ik blijf erbij tot ze slapen en heeeeeeeeel vaak blijf ik ook bij de ingreep, heel soms kan ik het zelf niet aanzien (bij Kaya kon ik het de laatste keer niet, kies trekken en verder gebit schoonmaken dus niets bijzonders maar kon het echt niet.... en als Dakotah iets moet kan ik het ook niet, ongeacht wat het is ) en dan ben ik wel weg maar zodra ze klaar zijn neem ik de zorg zelf weer over en neem ze direct weer mee naar huis.
Scheelt misschien ook wel dat ze echt geen wakker wordende husky in hun praktijk willen, is namelijk niet zo prettig voor je oren geen idee hoor maar kan me zo voorstellen dat ze die liever kwijt dan rijk zijn hahaha

Zo moet en zal het gaan en niet anders, ik ben echt een kenau wat betreft mijn honden

Bij mijn da is het juist gewenst dat ik erbij ben tot ze slapen. Als ze de prik krijgen, gaat het licht van de spreekkamer uit en de deur dicht en geef ik een seintje als ze voor pampus liggen. En voordat ze wakker worden ben ik er ook bij. Ik weet niet of het standaard is bij elke patiënt maar ik heb altijd lastige klanten (gehad) wat dit betreft die dan een stuk rustiger zijn en zich sneller overgeven als er weinig vreemden bij zijn.

Ik ben er volgens mij altijd bij geweest. Bas was een verhaal apart. Die kregen ze niet eens onderzeil (terrier van 10 kilo gespoten met een dosis voor een Deense Dog ).
Kay wil ik weten wat ze doen, omdat spuiten van narcose gewoon zijn dood betekend enkele uren na de narcose. Qua karakter zou ik hem zou achter kunnen laten. Hij maakt zich niet druk.
Norah is nogal, uuuhhmm drukkig enzo. Laat zich niet zo gemakkelijk even in een houdgreep ofzo houden.

Bij onze eigen dierenarts heb ik ook wel zelf geassisteerd. Spoedoperatie bij mijn konijn bij het zetten van 43 hechtingen, heb ik geschoren, en de huid bijelkaar gehouden enzo. Gelukkig blijf ik dus ook bij mijn eigen beesies wel overeind.

Ik ben blij dat we er deze keer bij mochten zijn, we zijn pas weggegaan toen ze diep in slaap opgehaald werd. Anders had ze van kwart over acht tot half elf in een hokje moeten zitten stressen, dit gaf voor Mowgli veel minder stres en voelde voor ons gewoon veel beter dan de vorige keer toen we er niet bij mochten zijn.

alm@ schreef:Bij mijn da is het juist gewenst dat ik erbij ben tot ze slapen. Als ze de prik krijgen, gaat het licht van de spreekkamer uit en de deur dicht en geef ik een seintje als ze voor pampus liggen. En voordat ze wakker worden ben ik er ook bij. Ik weet niet of het standaard is bij elke patiënt maar ik heb altijd lastige klanten (gehad) wat dit betreft die dan een stuk rustiger zijn en zich sneller overgeven als er weinig vreemden bij zijn.

Wat een goed idee, licht uit! Dat ga ik bij een volgende keer ook vragen.

alm@ schreef:Bij mijn da is het juist gewenst dat ik erbij ben tot ze slapen. Als ze de prik krijgen, gaat het licht van de spreekkamer uit en de deur dicht en geef ik een seintje als ze voor pampus liggen. En voordat ze wakker worden ben ik er ook bij. Ik weet niet of het standaard is bij elke patiënt maar ik heb altijd lastige klanten (gehad) wat dit betreft die dan een stuk rustiger zijn en zich sneller overgeven als er weinig vreemden bij zijn.

Wat een goed idee, licht uit! Dat ga ik bij een volgende keer ook vragen.

runninggirl schreef:

alm@ schreef:Bij mijn da is het juist gewenst dat ik erbij ben tot ze slapen. Als ze de prik krijgen, gaat het licht van de spreekkamer uit en de deur dicht en geef ik een seintje als ze voor pampus liggen. En voordat ze wakker worden ben ik er ook bij. Ik weet niet of het standaard is bij elke patiënt maar ik heb altijd lastige klanten (gehad) wat dit betreft die dan een stuk rustiger zijn en zich sneller overgeven als er weinig vreemden bij zijn.

Wat een goed idee, licht uit! Dat ga ik bij een volgende keer ook vragen.

Dat scheelt echt. De da zegt niks of hooguit iets op fluistertoon, prikkie erin, licht uit en deur dicht en met mijn geruststellende gekwebbel is het zó gepiept

Ik blijf er bij tot hij onder zeil is en word gebeld als hij aan het bijkomen is of ik blijf wachten. Nu heb ik ook een hond die niet benaderbaar is als ik er niet bij ben dus de DA is er ook blij mee

Sanner schreef:En hoe reageren jullie honden als je ze weer ophaalt.. ?

Jamie was mega blij. Teun dus tótaal niet, hij negeerde me gewoon.

Mowgli was heel blij ons weer te zien en wilde maar een ding, daar weg.