M'n kleine wijsneusje.
Vorige week kwam er iemand van de stichting even langs om te kijken hoe het met Kai en Pixie ging. Gewoon, voor de leuk.
Kai, die normaal bezoek echt heel vriendelijk begroet, "hoi, wie ben jij? " hij wil niet aangehaald worden door vreemden, maar gaat na de begroeting of zijn eigen ding doen, of naast mij liggen..
Ik zeg nog toen ze binnen kwamen: Kijk maar even niet naar hem, ga maar gewoon zitten, dan komt hij vanzelf wel!
Ik kan alleen maar zeggen dat dat echt gebeurde, ze kwamen binnen, gingen lekker zitten, Bonnie kreeg een knuffel.. Pixie kijkt en keft even van een afstandje, zoals altijd.. Kai reageerde al wat raar.. achter mij wegkruipen..
Moortje, de kat, komt binnen, even kijken wie er nu weer in huis is... Mevrouw laat heel rustig haar hand naast de stoel hangen om Moor te laten snuffen... Kai, die aan het andere eind van de kamer staat.. gaat COMPLEET over de zeik. KRIJSEN, plassen, KRIJSEN.. schiet achter de stoel en komt er niet meer achteruit.
Was ook niks meer te beginnen, wilde niet meer dit, wilde niet meer dat, ging alleen als een hoopje ellende liggen beven.
Dezelfde reactie kreeg ik tijdens de wandeling toen er een bestelbus langs de kant van de weg stond.. Ik zie een patroon.. de mevrouw van de stichting was bij het transport, het transport was met een bestelbusje...
Inmiddels kunnen we weer gewoon doorlopen als er een busje staat hoor, dan is het alleen een blik naar mij. " eng he?" ja ventje. dood eng. loop maar gewoon door. En dat doet hij dan ook.
Verder gaat het prima, meneer is een beetje grenzen aan het zoeken, zij het wat twijfelachtig..
Brommen naar Bonnie als ze bij me komt, Katten nazitten, gewoon, omdat het kan..
Tijd om de teugels wat aan te trekken dus.
Inmiddels is een "Ik waarschuw je." meer dan voldoende. Er volgt een diepe zucht op. " ik mag ook NIKS hier."
Wandelen gaat ook prima, aangelijnde honden zijn geen reden meer tot paniek, 7 van de 10 keer kunnen we ontspannen voorbij lopen. Bij loslopende honden die ik niet vertrouw til ik hem op, en dat gaat prima. 2 meter verder weer neerzetten en doorlopen. Ik ben tevreden.
Ik merk echt heel veel verschil na het trekken van zijn tandjes. Hij is me na die dag veel meer gaan vertrouwen. Waar het door komt weet ik niet, misschien dat ik erbij gebleven ben toen hij ging slapen en toen hij wakker werd, heel fijn!
Ik heb altijd gezegd: " zo'n hondje als Bonnie krijg ik nooit meer..!" Maar.. ik geloof dat ik er 1 gevonden heb. Ik had me geen beter hondje kunnen wensen. Ik heb de 2 leukste hondjes van de wereld!
)
