Het HondenForum

duitse herder schreef:

Elmo/maureen schreef:Ik houd van Joann (dochtertje) en Elmo heel veel, maar de liefde voor Joann is anders, dieper.

Ach en qua opvoeding gaat het hier gelijk op hoor Ik vond (vind) er veel overeenkomsten tussen zitten hoor. (maar dat is wel ws vloeken in de kerk).

Het enige voordeel van een hond lijkt me dat je die alleen kan laten. Als je even boodschappen gaat doen, kan je moeilijk je (jonge) kind alleen laten.
Bij een hond zal je ook zeggen als deze ziek is en niet te redden valt, laat maar inslapen. Bij je kind zal je dat nooit doen, dan wil je vechten voor je kind en alles wat mogelijk is doen om je kind te redden.

qua opvoeden hé

Elmo/maureen schreef:

duitse herder schreef:

Elmo/maureen schreef:Ik houd van Joann (dochtertje) en Elmo heel veel, maar de liefde voor Joann is anders, dieper.

Ach en qua opvoeding gaat het hier gelijk op hoor Ik vond (vind) er veel overeenkomsten tussen zitten hoor. (maar dat is wel ws vloeken in de kerk).

Het enige voordeel van een hond lijkt me dat je die alleen kan laten. Als je even boodschappen gaat doen, kan je moeilijk je (jonge) kind alleen laten.
Bij een hond zal je ook zeggen als deze ziek is en niet te redden valt, laat maar inslapen. Bij je kind zal je dat nooit doen, dan wil je vechten voor je kind en alles wat mogelijk is doen om je kind te redden.

qua opvoeden hé

Ja oke, daar zie ik zeker ook overeenkomsten in

duitse herder schreef: Ja oke, daar zie ik zeker ook overeenkomsten in

duitse herder schreef: en alles wat mogelijk is doen om je kind te redden.

Dat doe ik ook voor mn hond hoor ...
Nee ik heb geen kinderen, wil ze ook niet want ik heb er niks mee.
Dus honden zijn alles behalve vervanging bij mij. Ze zijn mn maatjes...

Elmo/maureen schreef:Ik houd van Joann (dochtertje) en Elmo heel veel, maar de liefde voor Joann is anders, dieper.

Ach en qua opvoeding gaat het hier gelijk op hoor Ik vond (vind) er veel overeenkomsten tussen zitten hoor. (maar dat is wel ws vloeken in de kerk).

Dat vind ik dus ook, maar ik mag het niet meer zeggen want dan worden ze boos dat ik hun kindje (prinsje/prinsesje) met een hond vergelijk

Veel kindervrij op dit forum, niet verwacht eigenlijk. Hier ook geen kinderwens (weet ik al van kinds af aan) en dat begrijpt niemand, tja zolang ik het zelf maar snap Ik vind ze wel leuk, vroeger super veel opgepast en net ook weer een uur wezen wandelen met twee snotapen van een ZZP'er die wel eens voor ons werkt. Ze zijn van Turkse afkomst en die kinderen gingen eerst huilen toen ze Bink zagen nu komen ze regelmatig vragen of ze mee mogen wandelen Maar van mezelf zou ik ze echt niet willen.

Ik had eerder honden als kinderen. En voor een hond zorgen is een soort light versie van voor een kind zorgen. Ik kon mijn "moedergevoelens" best een tijd kwijt bij Dushi toen mijn man nog geen kinderen wilde en ik wel. Toch vind ik de liefde die ik voor mijn kinderen voel van een andere orde dan de liefde die voor mijn honden voel (want serieus als ik een hond had die net zoveel aandacht en inspanning vroeg als mijn zoon doet had ik hem ALLANG herplaatst )

Een "lightversie" van kinderen krijgen, wat creatief uitgedrukt! Die hou ik er in!

Ik merk dat het de laatste 10 jaar meer getolereerd wordt, het niet willen krijgen van kinderen. Vroeger kreeg ik de belachelijkste opmerkingen maar nu zegt men dat dit ieder voor zich is en soms krijg ik zelfs begrip!

Bink2009 schreef:

Elmo/maureen schreef:Ik houd van Joann (dochtertje) en Elmo heel veel, maar de liefde voor Joann is anders, dieper.

Ach en qua opvoeding gaat het hier gelijk op hoor Ik vond (vind) er veel overeenkomsten tussen zitten hoor. (maar dat is wel ws vloeken in de kerk).

Dat vind ik dus ook, maar ik mag het niet meer zeggen want dan worden ze boos dat ik hun kindje (prinsje/prinsesje) met een hond vergelijk

Veel kindervrij op dit forum, niet verwacht eigenlijk. Hier ook geen kinderwens (weet ik al van kinds af aan) en dat begrijpt niemand, tja zolang ik het zelf maar snap Ik vind ze wel leuk, vroeger super veel opgepast en net ook weer een uur wezen wandelen met twee snotapen van een ZZP'er die wel eens voor ons werkt. Ze zijn van Turkse afkomst en die kinderen gingen eerst huilen toen ze Bink zagen nu komen ze regelmatig vragen of ze mee mogen wandelen Maar van mezelf zou ik ze echt niet willen.

Je hoeft ook niet gelijk kleine turkjes te nemen kan ook een ander ras zijn.

bouvierpoedel schreef: Je hoeft ook niet gelijk kleine turkjes te nemen kan ook een ander ras zijn.

En anders een wat ouder herplaatsertje; weet je meteen of het met honden kan en allergievrij is.

Hoe vaak ik wel niet gehoord heb dat mijn honden zeker een vervanging voor kinderen waren
Nee, ze zijn en waren geen vervanging want ik heb nooit kinderen gewild. Ze zijn wel mijn grote vrienden.

Ik heb wel altijd een kinderwens gehad maar vanwege mijn gezondheid besloten dat kinderen voor mijn geen optie is. Mijn hond is geen vervanging voor kinderen maar ik kan er wel mijn 'zorgbehoefte' en liefde aan kwijt. Maar nee, ze is niet mijn kindje. Ze is mijn maatje, mijn meisje maar wel een hond. Ik vind het ook totaal zo geen vergelijking! Als je erg gek bent met je hond en er veel mee onderneemt, is het meteen; het ik ook gewoon een kindje voor je he! Euh nee, ik ben niet achterlijk!

iones schreef:Een "lightversie" van kinderen krijgen, wat creatief uitgedrukt! Die hou ik er in!

Ik merk dat het de laatste 10 jaar meer getolereerd wordt, het niet willen krijgen van kinderen. Vroeger kreeg ik de belachelijkste opmerkingen maar nu zegt men dat dit ieder voor zich is en soms krijg ik zelfs begrip!

Vind ik tegenvallen hoor, ik ben inmiddels 28 en al 9 jaar samen met mijn vriend. Volgend jaar gaan we trouwen en mensen beginnen dan toch te hinten: "enneeeeh, kinderen?" mijn standaard antwoord is dan: "ik heb al een hond". Niet omdat Oll een vervanging is voor een kind, absoluut níet zelfs, maar het kapt de discussie af en ik heb geen zin om aan iedereen te moeten uitleggen dat ik een hekel aan kinderen heb Van die (vaak kersverse) moeders die het dan zeggen "dat komt wel" of vol afschuw "wil je geen kínderen?!" roepen, vreselijk :') Nee ik tref weinig begrip eigenlijk

Ik geniet er van voor Oll te zorgen, ik moet niet dénken aan kinderen. Oll is wel echt een soort gezinslid. Ik pas m'n hele leven aan op hem, ik hou van 'm, maar ik vind 'm niet mijn "kind". Hij is mijn hond. Een lightversie van kinderen krijgen vind ik erg leuk, hou ik er ook in

Ik heb geen kinderen en die zitten ook niet in de planning. Mensen zeggen inderdaad weleens dat pom mijn kind is. Irritant vind ik dat. Ik zorg voor haar want ze is van mij afhankelijk. Ja ik hou rekening met haar, laat haar niet te lang alleen, ga soms weg van een feestje vanwege haar. Als ze ziek is, blijf ik liefst thuis haha. Maar dat is dus niet omdat ik haar als mn kind zie, maar omdat ze afhankelijk is van me. Net als een kind, dat wel :p

grover schreef:

iones schreef:Een "lightversie" van kinderen krijgen, wat creatief uitgedrukt! Die hou ik er in!

Ik merk dat het de laatste 10 jaar meer getolereerd wordt, het niet willen krijgen van kinderen. Vroeger kreeg ik de belachelijkste opmerkingen maar nu zegt men dat dit ieder voor zich is en soms krijg ik zelfs begrip!

Vind ik tegenvallen hoor, ik ben inmiddels 28 en al 9 jaar samen met mijn vriend. Volgend jaar gaan we trouwen en mensen beginnen dan toch te hinten: "enneeeeh, kinderen?" mijn standaard antwoord is dan: "ik heb al een hond". Niet omdat Oll een vervanging is voor een kind, absoluut níet zelfs, maar het kapt de discussie af en ik heb geen zin om aan iedereen te moeten uitleggen dat ik een hekel aan kinderen heb Van die (vaak kersverse) moeders die het dan zeggen "dat komt wel" of vol afschuw "wil je geen kínderen?!" roepen, vreselijk :') Nee ik tref weinig begrip eigenlijk

Ik geniet er van voor Oll te zorgen, ik moet niet dénken aan kinderen. Oll is wel echt een soort gezinslid. Ik pas m'n hele leven aan op hem, ik hou van 'm, maar ik vind 'm niet mijn "kind". Hij is mijn hond. Een lightversie van kinderen krijgen vind ik erg leuk, hou ik er ook in

mee eens. Ik heb ook altijd geweten geen kinderen te willen. Wacht maar tot je 30 wordt, zei men dan. Maar er gebeurde niks. Wacht maar tot je zus kinderen krijgt, werd het toen. Die kreeg best leuke kinderen, maar voor mij en mijn man was het zo klaar als een klontje dat we er niet aan moesten denken, kinderen!
ook ik heb mij vaak geergerd aan opmerkingen die suggereerden dat ik mijn honden had ipv kinderen. Nu niet meer. Ik zal nooit durven beweren dat de liefde voor een dier hetzelfde is als voor je eigen kind. dat is tegennatuurlijk (en ik ben al zo tegennatuurlijk door geen kinderen te willen ). Maar ze maken mijn leven echt compleet. Onze levens zijn met elkaar verweven, tot de dood ons scheidt.
Dus ja Ytje, een hond kan je leven enorm verrijken ( en zonder andere honden te kort te willen doen: vooral een herder omdat die zo enorm mensgericht zijn) en je hoeft niets te missen.
En wie weet kom je er achter toch nog een kind te willen; gelukkig heb je nog tijd genoeg

Ik vind honden eerlijk gezegd veel dankbaarder als kinderen en ze luisteren nog eens veel beter ook.

Mijn kinderen zijn bijna volwassen,kan niet zeggen dat ik het makkelijk vond.En dan schijn ik nog brave kinderen te hebben.Ach met de kinderen zelf is ook eigenlijk niks mis,maar de wereld er omheen.
Ik weet niet eerlijk gezegd of ik er opnieuw aan zou beginnen,naar mijn opinie word het hebben van kinderen erg rooskleurig voorgesteld.
Aan honden daarin tegen ,zou ik gelijk opnieuw beginnen.

beatje schreef:Ik vind honden eerlijk gezegd veel dankbaarder als kinderen en ze luisteren nog eens veel beter ook.

Mijn kinderen zijn bijna volwassen,kan niet zeggen dat ik het makkelijk vond.En dan schijn ik nog brave kinderen te hebben.Ach met de kinderen zelf is ook eigenlijk niks mis,maar de wereld er omheen.
Ik weet niet eerlijk gezegd of ik er opnieuw aan zou beginnen,naar mijn opinie word het hebben van kinderen erg rooskleurig voorgesteld.
Aan honden daarin tegen ,zou ik gelijk opnieuw beginnen.

Jij hebt je kinderen toch gewild dus waarom moeten ze dankbaarder dan je hond zijn.
Trouwens die hond weet ook niet beter en denkt ook niet na .

zo he Beatje, respect! dat hoor je niet veel mensen zeggen...
niks mis mee om net zo kritisch te zijn over het hebben van kinderen als honden. over beiden moet niet lichtzinnig worden gedacht

bouvierpoedel schreef: Jij hebt je kinderen toch gewild dus waarom moeten ze dankbaarder dan je hond zijn.
Trouwens die hond weet ook niet beter en denkt ook niet na .

Ben je de jouwe niet vreselijk dankbaar?

dagmar88 schreef:

bouvierpoedel schreef: Jij hebt je kinderen toch gewild dus waarom moeten ze dankbaarder dan je hond zijn.
Trouwens die hond weet ook niet beter en denkt ook niet na .

Ben je de jouwe niet vreselijk dankbaar?

Mijn sperma is nooit verder gekomen dan sperma zijn. Hoeft er ook niemand dankbaar te zijn.

grover schreef:Van die (vaak kersverse) moeders die het dan zeggen "dat komt wel" of vol afschuw "wil je geen kínderen?!" roepen, vreselijk :') Nee ik tref weinig begrip eigenlijk

Oh, ik kan me zo ergeren aan dat eerste! Niemand die vragen stelt wanneer je aan een koter (of vijf) begint maar als je er geen wil volgt er een vragenlijst waar de NSA wat van kan leren.
Hier ook weinig begrip van mijn collega's maar de meesten zijn erg gelovig, dat zal meespelen.

Maar ik twijfel er niet aan dat mijn band met een kind totaal anders zou zijn dan met een hond.

malinois schreef:

duitse herder schreef: en alles wat mogelijk is doen om je kind te redden.

Dat doe ik ook voor mn hond hoor ...
Nee ik heb geen kinderen, wil ze ook niet want ik heb er niks mee.
Dus honden zijn alles behalve vervanging bij mij. Ze zijn mn maatjes...

Ik ook maar ik zal bv denk ik geen chemo geven aan mijn hond, of nier dialyse of iets. Terwijl voor mijn (toekomstige?) kind ik dat wel zal doen.

grover schreef:
Vind ik tegenvallen hoor, ik ben inmiddels 28 en al 9 jaar samen met mijn vriend. Volgend jaar gaan we trouwen en mensen beginnen dan toch te hinten: "enneeeeh, kinderen?" mijn standaard antwoord is dan: "ik heb al een hond". Niet omdat Oll een vervanging is voor een kind, absoluut níet zelfs, maar het kapt de discussie af en ik heb geen zin om aan iedereen te moeten uitleggen dat ik een hekel aan kinderen heb Van die (vaak kersverse) moeders die het dan zeggen "dat komt wel" of vol afschuw "wil je geen kínderen?!" roepen, vreselijk :') Nee ik tref weinig begrip eigenlijk

Ik geniet er van voor Oll te zorgen, ik moet niet dénken aan kinderen. Oll is wel echt een soort gezinslid. Ik pas m'n hele leven aan op hem, ik hou van 'm, maar ik vind 'm niet mijn "kind". Hij is mijn hond. Een lightversie van kinderen krijgen vind ik erg leuk, hou ik er ook in

2 jaar geleden ben ik getrouwd.
Meer dan een JAAR, ik geloof wel anderhalf jaar, ging het hardnekkige gerucht rond dat ik zwanger zou zijn!
Mensen die gaan trouwen krijgen immers kinderen, dat zit zo vast tussen de oren bij mensen, daar krijg je ze bijna niet van af.

Nu moet je weten dat toen ik trouwde ik 42!!! was en mijn man 57!
Eerlijk gezegd vind ik het bezopen om op zo´n leeftijd nog aan kinderen te beginnen en toch ging men daar kennelijk van uit. `moet kunnen` zegt men dan.

Maar ik kan heel goed uitleggen dat ik geen kinderen wil en dan krijg ik tegenwoordig wel begrip.
Waar ik vroeger strontziek van werd als mensen dan zeiden `je krijgt nog wel last van rammelende eierstokken` en dat soort domme opmerkingen. Omdat het zoveel vrouwen zo vergaat. Maar veel vrouwen is nog niet alle vrouwen.

beatje schreef:Ik vind honden eerlijk gezegd veel dankbaarder als kinderen en ze luisteren nog eens veel beter ook.

Mijn kinderen zijn bijna volwassen,kan niet zeggen dat ik het makkelijk vond.En dan schijn ik nog brave kinderen te hebben.Ach met de kinderen zelf is ook eigenlijk niks mis,maar de wereld er omheen.
Ik weet niet eerlijk gezegd of ik er opnieuw aan zou beginnen,naar mijn opinie word het hebben van kinderen erg rooskleurig voorgesteld.
Aan honden daarin tegen ,zou ik gelijk opnieuw beginnen.

Heel eerlijk van je. Maar je bent niet de eerste van wie ik dat hoor, er zijn er verschillende al voor je geweest.
Vreemd genoeg deel ik je indruk dat er te rooskleurig tegenaan gekeken wordt. Maar mensen zeggen dan altijd ´je krijgt er zooooooveel voor terug`.

bouvierpoedel schreef:

beatje schreef:Ik vind honden eerlijk gezegd veel dankbaarder als kinderen en ze luisteren nog eens veel beter ook.

Mijn kinderen zijn bijna volwassen,kan niet zeggen dat ik het makkelijk vond.En dan schijn ik nog brave kinderen te hebben.Ach met de kinderen zelf is ook eigenlijk niks mis,maar de wereld er omheen.
Ik weet niet eerlijk gezegd of ik er opnieuw aan zou beginnen,naar mijn opinie word het hebben van kinderen erg rooskleurig voorgesteld.
Aan honden daarin tegen ,zou ik gelijk opnieuw beginnen.

Jij hebt je kinderen toch gewild dus waarom moeten ze dankbaarder dan je hond zijn.
Trouwens die hond weet ook niet beter en denkt ook niet na .

Mijn honden denken wel degelijk na hoor,ik heb heel verstandige honden
Maar mijn honden klagen nooit dat ik te hard lach,vals zing of dat ik ze op de hoek van de hondeschool afzet om maar niet met mij gezien te worden,houden hun hand niet op om dat ze nooit met hun zakgeld uit komen.Mijn honden vinden mij gewoon geweldig,kan ik van mijn kinderen niet zeggen
En ik verwacht eerlijk gezegd wel een beetje dankbaarheid van mijn kinderen,ben geen hotel

Ytje schreef:Een vriendin van me is getrouwd en krijgt de meest nare hints van familie zoals een serie foto's in lijst met een lege plek 'voor ons toekomstige kleinkind' zei haar ma..

Haha die moeder, ik zie er de humor wel van in.

beatje schreef:

bouvierpoedel schreef:

beatje schreef:Ik vind honden eerlijk gezegd veel dankbaarder als kinderen en ze luisteren nog eens veel beter ook.

Mijn kinderen zijn bijna volwassen,kan niet zeggen dat ik het makkelijk vond.En dan schijn ik nog brave kinderen te hebben.Ach met de kinderen zelf is ook eigenlijk niks mis,maar de wereld er omheen.
Ik weet niet eerlijk gezegd of ik er opnieuw aan zou beginnen,naar mijn opinie word het hebben van kinderen erg rooskleurig voorgesteld.
Aan honden daarin tegen ,zou ik gelijk opnieuw beginnen.

Jij hebt je kinderen toch gewild dus waarom moeten ze dankbaarder dan je hond zijn.
Trouwens die hond weet ook niet beter en denkt ook niet na .

Mijn honden denken wel degelijk na hoor,ik heb heel verstandige honden
Maar mijn honden klagen nooit dat ik te hard lach,vals zing of dat ik ze op de hoek van de hondeschool afzet om maar niet met mij gezien te worden,houden hun hand niet op om dat ze nooit met hun zakgeld uit komen.Mijn honden vinden mij gewoon geweldig,kan ik van mijn kinderen niet zeggen
En ik verwacht eerlijk gezegd wel een beetje dankbaarheid van mijn kinderen,ben geen hotel

Een hond dankbaar noemen is vermenselijken.
En ik ben het met bp eens, Jij moest toch zo nodig kinderen, zij hebben nergens om gevraagd. Waarom verwacht je dan dankbaarheid.

nee, dankbaarheid moet je van beiden niet verwachten

tja als je wat verwacht dan wordt je teleurgesteld he.
Ik verwacht eigenlijk niet zoveel van mijn kinderen, alles wat er komt is een bonus.
maar ik ben heel erg blij dat zij er zijn en t zijn echt best hele leuke mensen aan t worden

Mijn honden daarentegen, ik verwacht van ze dat ze zich gedragen, daar heb ik ook veel tijd en energie in gestopt ( dankbaarheid absoluut niet, ik heb ze aangeschaft)
maar ik ben wel heel blij met hun gezelschap en dat ze zorgen voor meer den 1 dagelijkse lach
Bij beiden douw je er energie in, en heel vaak haal je eruit wat je erin stopt, mijn honden lopen alleen wat korter mee.

Toen ik mijn oudste zoon kreeg brak ik af bij mijn enkels. Dat was best een heftige periode en toen ik erin zat heb ik mezelf wel eens afgevraagd waar ik aan begonnen ben. Maar achteraf had ik het niet willen missen. Kinderen krijgen heeft mijn leven veranderd. Daarna werd nooit meer als daarvoor, positief en negatief maar ik had het niet anders willen doen. Nergens spijt van.

ik heb liever 6 honden dan 1 kind ook ik heb nooit kinderen gewild, geen rammelende eierstokken helemaal niks. volgens een tante van mijn man was ik niet normaal en beschouwde ik mijn honden als kind. gelukkig weet ik beter. mijn honden zijn mijn honden en niks meer en niks minder.
ellen

duitse herder schreef:

malinois schreef:

duitse herder schreef: en alles wat mogelijk is doen om je kind te redden.

Dat doe ik ook voor mn hond hoor ...
Nee ik heb geen kinderen, wil ze ook niet want ik heb er niks mee.
Dus honden zijn alles behalve vervanging bij mij. Ze zijn mn maatjes...

Ik ook maar ik zal bv denk ik geen chemo geven aan mijn hond, of nier dialyse of iets. Terwijl voor mijn (toekomstige?) kind ik dat wel zal doen.

Dat is waar...