Mojuan schreef:Ik mis haar intens.
De laatste vijf maanden samen met haar waren echt een bijzondere tijd.
Na haar laatste erge inzinking hebben we haar toen zwaar aan de pijnstillers gezet, en later afgebouwd. Toen ben ik weer heerlijk met haar gaan fietsen enzo.
Vraag me niet hoe ze het deed, maar ze dééd het! Zij genoot van alles, van elke seconde.
En ik heb elke dag als een geschenk ervaren, omdat ik wist hoe kapot ze was van binnen, en toch, door haar positieve karakter, doordat ze hield van het leven, deed ze alles wat helemaal niet meer kon volgens de specialisten en de dierenarts.
Toch kon zij het, zij kon alles wat ze wilde, omdat haar geest zo sterk was, haar wil om te genieten van het leven steeg boven alles uit.
Met verwondering, verbazing en veel dankbaarheid heb ik de laatste vijf maanden elke seconde van de dag naar haar gekeken.
Haar blije bekkie zal ik nooit vergeten, ze was de vrolijkheid zelve.
O wat vind ik het verdrietig voor jullie zoals je over haar schrijft vol liefde.
Onwijs veel sterkte
.
