Het HondenForum

ik zal eerst bij de mensen beginnen:
Zodra het leven lijden wordt, vind ik dat mensen er gerust zelf voor mogen kiezen om te gaan.
Mijn moeder heeft 4,5 jaar lopen vechten tegen longkanker en hoewel ze beresterk was, zag ik haar in al die jaren tijd afglijden naar een schim van wat ze geweest was.
Op het allerlaatst ging ze naar een hospice., waar ze een week lang vertroeteld werd tot aan het moment dat ze stierf.
Iedere keer ging de dosis morfine omhoog.

Mijn lieve, sterke moeder heeft de laatste paar dagen in haar leven moeten happen naar zuurstof, lag continu te reutelen en rochelen van benauwdheid terwijl de slijmdraden uit haar mond gewassen werden met een vochtig wattenstaafje, droogde uit omdat ze niet meer kon eten en drinken.
ik heb lopen brullen van het janken toen ze met alle laatste kracht die ze nog in haar had haar hand bewoog om de verpleegster weg te duwen toen ze haar onderbroek verschoonde.
Mijn moeder lag in haar eigen urine.
Ondanks de zeer, zeer goede zorgen van het personeel daar (engelen zijn het, anders kan ik het niet omschrijven) Had ik heel graag gezien dat die laatste fase haar bespaard was gebleven. Ik had graag gezien dat ze er meteen een spuit bij hadden gezet.

Pffffff...

Wat de dieren betreft:
ieder beest hier wat bij ons blijft, krijgt van mij de belofte dat ik alles in mijn macht zal doen om ze een goed leven te geven en te beschermen tegen alles wat kwaad is.
Ze horen bij mij, ik zorg voor ze.
Daar hoort een dierwaardig bestaan en afscheid ook bij.
Aiko is nog maar een pubertje, maar als ie ondragelijke pijn zou krijgen, of iedere dag in zijn eigen pis en poep wakker zou worden of diep ongelukkig zou zijn door ziekte, hak ik de knoop door, hoe moeilijk het ook zou zijn.

En ik zorg voor hem, tot het einde.

Hetzelfde antwoord van mij: vanwege onnodig lijden. Als je weet dat je beestje niet meer beter wordt en pijn heeft of dusdanige ongemakken dat het leven geen lol meer geeft, dan vind ik het fijn dat er ingegrepen kan worden.
Ik heb 2 x die beslissing moeten maken voor een hond en 1 keer voor een kat en ja, je vraagt je later soms af of je het goed hebt gedaan. Niet alle keren overigens hoor. Je hebt beslist over leven en dood en daar moet jezelf mee in het reine komen en de één is daar nuchterder in dan de ander.

Bij mensen denk ik er overigens hetzelfde over: als het uitzichtloos lijden is, dan zou er van mij ingegrepen mogen worden.
Ik hoop bij god niet dat ik ooit volkomen machteloos ben om over mijn eigen lot te beschikken, apathisch in een bed lig met een luier om, niet in staat om een zooi pillen te nemen en er een einde aan te maken.
Mijn vader heeft het zelf beslist en hoe vreselijk moeilijk dat ook was, ik stond er wel volledig achter, alleen jammer dat het op een manier moest die nog 24 uur lijden voor hem gaf ipv een spuitje en het is over. Dat was heel wat humaner geweest.

Kat1 schreef:ik zal eerst bij de mensen beginnen:
Zodra het leven lijden wordt, vind ik dat mensen er gerust zelf voor mogen kiezen om te gaan.
Mijn moeder heeft 4,5 jaar lopen vechten tegen longkanker en hoewel ze beresterk was, zag ik haar in al die jaren tijd afglijden naar een schim van wat ze geweest was.
Op het allerlaatst ging ze naar een hospice., waar ze een week lang vertroeteld werd tot aan het moment dat ze stierf.
Iedere keer ging de dosis morfine omhoog.

Mijn lieve, sterke moeder heeft de laatste paar dagen in haar leven moeten happen naar zuurstof, lag continu te reutelen en rochelen van benauwdheid terwijl de slijmdraden uit haar mond gewassen werden met een vochtig wattenstaafje, droogde uit omdat ze niet meer kon eten en drinken.
ik heb lopen brullen van het janken toen ze met alle laatste kracht die ze nog in haar had haar hand bewoog om de verpleegster weg te duwen toen ze haar onderbroek verschoonde.
Mijn moeder lag in haar eigen urine.
Ondanks de zeer, zeer goede zorgen van het personeel daar (engelen zijn het, anders kan ik het niet omschrijven) Had ik heel graag gezien dat die laatste fase haar bespaard was gebleven. Ik had graag gezien dat ze er meteen een spuit bij hadden gezet.

Pffffff...

Wat de dieren betreft:
ieder beest hier wat bij ons blijft, krijgt van mij de belofte dat ik alles in mijn macht zal doen om ze een goed leven te geven en te beschermen tegen alles wat kwaad is.
Ze horen bij mij, ik zorg voor ze.
Daar hoort een dierwaardig bestaan en afscheid ook bij.
Aiko is nog maar een pubertje, maar als ie ondragelijke pijn zou krijgen, of iedere dag in zijn eigen pis en poep wakker zou worden of diep ongelukkig zou zijn door ziekte, hak ik de knoop door, hoe moeilijk het ook zou zijn.

En ik zorg voor hem, tot het einde.

Zoiets is toch vreselijk Ik zou echt willen dat op dat soort momenten meer legaal mogelijk is om iemand uit z'n lijden te verlossen.
Wat voor zin heeft het om iemand die absoluut niet meer beter wordt op deze manier onmenselijk te laten lijden? Ik weet het echt niet.

Hier hetzelfde antwoord.

Mijn eerste Pinscher moest ik in laten slapen omdat ze kanker in haar bek had, al haar tanden en kiezen zaten los en ze had allemaal plekken in haar bek.

Achteraf vind ik het toch fijner als je de beslissing kan nemen om je hond in te laten slapen, toen Bijou doodging onderweg naar de dierenarts begon ze vlak daarvoor heel zielig te huilen dat ging echt door merg en been, ik had dat al eens op de tv gehoord van een Duitse Dog die vergiftigd was die huilde ook zo vlak voordat ze dood ging, dus ik zei tegen Gerard dat Bijou dood ging en inderdaad ze slaakte nog een paar zuchten en toen ging ze dood.
Dat huilen krijg ik echt niet meer uit mijn hoofd ondanks dat het verdriet wel gesleten is en ik er echt niet constant aan denk.

Aviva schreef:En mijn wedervraag is: Waarom mag ik mijn oma geen spuitje geven als ze d'r leven beu is, ziek is, of zelfs echt pijn lijdt? Waarom kunnen wij niet net zo humaan met onze ouderen omgaan als dat wij met onze huisdieren doen?

Sluit me helemaal bij je aan. Mijn neef heeft vorig jaar euthanasie laten plegen maar het traject dat daar aan vooraf gaat, je bent zo 2 jaar verder.
Een tante van mij (81) leidt ook geen menswaardig leven meer maar ze mag niet "geholpen" worden.
Mijn moeder heeft 1,5 jaar in een vegetatieve toestand gelegen, maar ook hier mocht niks actief gedaan worden.

Is mijn hond of kat erg oud of ziek, bespaar ik hem een lijdensweg en ga naar de dierenarts.
Ergens toch vreemd dat wij humaner met onze dieren omgaan dan met onze zieken en ouderen.

Een vriendin van mij is ook heel erg voor alles "natuurlijk" . Vorig jaar werd haar kat ernstig ziek, beestje was op, oud en wilde niet mee maar zijn lichaampje gaf het nog net niet op.
Zij heeft hem ook natuurlijk laten overlijden want wij mogen niet voor God spelen en de natuur regelt dit soort zaken zelf wel.
Werd er akelig van, beestje had een doodstrijd van 3 dagen, God (als je het dan zo wilt noemen) heeft ons de middelen en de kennis gegeven om iets te doen maar toch zo'n beestje laten lijden, nee dat kan ik niet.
Weet dat het in de natuur ook niet altijd pais en vree is maar ook daar wordt ingegrepen door of de natuur zelf of door ons mensen.
Vond ooit een ziek babykonijntje, zat echt te krijsen van de pijn, ging door merg en been. Ik was op zoek naar iets waarmee ik het uit zijn lijden kon verlossen maar mijn hond deed het sneller. Een flink hap in de nek, een zwieper en het was over. Wreed maar het beestje was wel van de pijn verlost.

renee-uk schreef:het eerste dat bij mij opkomt is dat ik ze daardoor een hoop pijn en ellende kan besparen.
ik wou dat dat bij mensen ook kon

Dit dus!!

Daarnaast is mijn mening dat ik liever een week te vroeg ben dan een uur te laat.
Als eigenaar van mijn honden/dieren vind ik het een voorrecht om hierin een vinger in de pap te hebben. En zal daar ook gebruik van maken. Als het leven in mij ogen niet meer waardig is of uitzichtloos.

Ik snap soms niet dat t traject voor euthanasie bij mensen zo moeizaam & lang is. Mijn oom werd eind december ongeneselijk ziek (agressieve vorm van kanker, gestart op de oogzenuw), hij heeft idd gekozen voor 3 chemo's, niet levensverlengend, maar kwaliteit verbeterend.
Half mei heeft hij "een datum geprikt" waarbij alle dierbaren aanwezig konden zijn. Dit was 29 mei (zijn oudste dochter komt van ver & landde pas op 26 mei)
Die dag, om 1500 stond zijn afspraak. De zaterdag vooraf heb ik nog een super gesprek gehad, hij had geen pijn, hoefde niet te stikken, al die ellende was hij op deze manier voor....om enkele minuten over 3 op 29 juni was t over....zonder doodsstrijd, gewoon heel vredig....

Ace heb ik laten gaan (na een kleine discussie) toen ik vond dat t over was met zijn waardigheid....hij werd ook vt ene op t andere moment niet meer geaccepteerd als leider thuis & t was onze koning.....

Bij Zpades was ik te laat de DA gaf hem nog een kans, we moesten de volgende dag naar Gent, hij was "stabiel". Helaas was t toch hartworm & os z'n longslagader gescheurd, het was wel heel snel over & ik was er bij.....

Kat1 schreef:ik zal eerst bij de mensen beginnen:
Zodra het leven lijden wordt, vind ik dat mensen er gerust zelf voor mogen kiezen om te gaan.
Mijn moeder heeft 4,5 jaar lopen vechten tegen longkanker en hoewel ze beresterk was, zag ik haar in al die jaren tijd afglijden naar een schim van wat ze geweest was.
Op het allerlaatst ging ze naar een hospice., waar ze een week lang vertroeteld werd tot aan het moment dat ze stierf.
Iedere keer ging de dosis morfine omhoog.

Mijn lieve, sterke moeder heeft de laatste paar dagen in haar leven moeten happen naar zuurstof, lag continu te reutelen en rochelen van benauwdheid terwijl de slijmdraden uit haar mond gewassen werden met een vochtig wattenstaafje, droogde uit omdat ze niet meer kon eten en drinken.
ik heb lopen brullen van het janken toen ze met alle laatste kracht die ze nog in haar had haar hand bewoog om de verpleegster weg te duwen toen ze haar onderbroek verschoonde.
Mijn moeder lag in haar eigen urine.
Ondanks de zeer, zeer goede zorgen van het personeel daar (engelen zijn het, anders kan ik het niet omschrijven) Had ik heel graag gezien dat die laatste fase haar bespaard was gebleven. Ik had graag gezien dat ze er meteen een spuit bij hadden gezet.

Pffffff...

Wat de dieren betreft:
ieder beest hier wat bij ons blijft, krijgt van mij de belofte dat ik alles in mijn macht zal doen om ze een goed leven te geven en te beschermen tegen alles wat kwaad is.
Ze horen bij mij, ik zorg voor ze.
Daar hoort een dierwaardig bestaan en afscheid ook bij.
Aiko is nog maar een pubertje, maar als ie ondragelijke pijn zou krijgen, of iedere dag in zijn eigen pis en poep wakker zou worden of diep ongelukkig zou zijn door ziekte, hak ik de knoop door, hoe moeilijk het ook zou zijn.

En ik zorg voor hem, tot het einde.

Sluit me helemaal bij jou aan!
Mijn moeder is ook een vreselijke dood gestorven, in geen zin menswaardig.
Mijn vader hebben ze een uur lang gereanimeerd terwijl het na een kwartier al duidelijk werd dat het geen baat zou hebben, ook niet menswaardig in mijn ogen.
Mijn neef heeft dan vorig jaar euthanasie laten plegen maar wel na een traject ban 2 jaar doorlopen te hebben.
Mijn tante van 81 wacht op haar einde maar het komt niet. Ze krijgt pallitatieve zorg (dus eigenlijk ADL en pijnmedicatie) en bij ernstige aandoeningen of een hartaanval zal ze niet meer behandeld worden. Ze kan nog een euthanasietraject ingaan maar om daar meer dan een jaar of langer nog mee aan de slag te gaan is geen doen.
Want ja in Nederland zijn regeltjes regeltjes he.
Ik heb zelf dus al een overlijdensplan gemaakt waarin ook precies staat wat er zou moeten gebeuren as in de zelfde toestand als bijv. mijn moeder geraak.

Mijn hond is nu 1,5 en ik hoop hem nog heel lang bij me te hebben en ik zal hem ook alle (financele) zorg en liefde geven die nodig is.
Tot ook hij op het eind van zijn leven geraakt en geen hondwaardig bestaan meer kan leiden.

LongFields schreef:Mijn dierenarts heeft ooit eens gezegd over het inslapen van een hond en het juiste tijdstip ervan: "beter een week te vroeg dan een dag te laat" en daar ben ik het helemaal mee eens.

Helemaal mee eens, je hond is je maatje en die moet je een lijdensweg besparen als er geen vooruitzicht meer is op herstel of een pijnvrij leven.

Het mag niet omdat er grote groepen mensen zijn die vinden dat lijden bij het leven hoort en deze mensen een sterk stempel drukken op de politiek. Maar het duurt niet lang meer, zodra grote groepen ouderen geen zin meer hebben om deze ideeen te accepteren verandert de wet waarschijnlijk vanzelf. Tot dan toe is het zaak je eigen euthanasiemiddel te regelen of een bevriende dierenarts in vertrouwen te nemen.

L

Ik ga geen geld geven aan iets dat uitzichtloos is bij een hond.
Vind het weggesmeten geld.

loony schreef:Ik ga geen geld geven aan iets dat uitzichtloos is bij een hond.
Vind het weggesmeten geld.

Rare reactie, zoals het er staat. Is inslapen ook weggegooid geld? Laat jij je dieren creperen?

Idd wat fout geformuleerd, ik bedoel ermee dat ik geen geld wil/kan uitgeven om het leven te rekken als dat zeker uitzichtloos zou zijn.

loony schreef:Idd wat fout geformuleerd, ik bedoel ermee dat ik geen geld wil/kan uitgeven om het leven te rekken als dat zeker uitzichtloos zou zijn.

Denk jij serieus aan geld, als je het over het inslapen/helpen van je hond hebt???

Helaas zwem ik er niet in en is deze beslissing al eens een keer genomen.

Selene schreef:Nav iets wat ik net las vraag ik me ineens af waarom wij honden niet gewoon natuurlijk (uit zichzelf) laten overlijden zoals dat bij mensen meestal ook gebeurt. Waarom kiezen wij ervoor om eerder in te grijpen? Wat is er op een natuurlijke dood tegen?

Geen oordeel van mij maar een (zeg maar) filosofische vraag

Omdat er anders honden zijn die nog weken, maanden, of zelfs jaren met heel veel pijn moeten leven.

Ik ben blij dat wij Romeo uit zijn lijden hebben kunnen verlossen.
Hij had nog jaren mee gekund, maar dan zou hij al die jaren vréselijke buik/darmkrampen hebben gehad, en niet af en toe, nee, heel erg vaak, zowat dagelijks.
Gelukkig hebben wij hem dat kunnen besparen, ik moet er niet aan denken dat hij zo nog jaren door had moeten gaan. Arm dier

Ik snap wel wat loony bedoeld. Ik ga ook geen chemo's in mijn honden stoppen om ze 2 maanden langer om me heen te hebben.

fes/lou schreef:

loony schreef:Ik ga geen geld geven aan iets dat uitzichtloos is bij een hond.
Vind het weggesmeten geld.

Rare reactie, zoals het er staat. Is inslapen ook weggegooid geld? Laat jij je dieren creperen?

Beetje kort door de bocht opgeschreven, maar ik snap wel wat loony bedoelt hoor.

Als het dus al uitzichtloos is, dan kun je een hond toch beter laten gaan? Dan is het idd geld wegsmijten als je er toch nog geld in gaat steken. Niet dat dit het belangrijkst is, want het feit dat het de hond zelf niet meer zal helpen staat voorop.

Ik heb ook duidelijke grenzen aan wat ik wel en niet ga doen wat een zieke hond betreft. Geen chemo, geen stamcellen, geen lijden rekken.
Maar zo bot al Loony het formuleert, kun je het nog veel krapper opvatten. Geen honden in laten slapen, want dat kost geld en is uitzichtloos

fes/lou schreef:Ik heb ook duidelijke grenzen aan wat ik wel en niet ga doen wat een zieke hond betreft. Geen chemo, geen stamcellen, geen lijden rekken.
Maar zo bot al Loony het formuleert, kun je het nog veel krapper opvatten. Geen honden in laten slapen, want dat kost geld en is uitzichtloos

Effe beter lezen aub, ik heb het na je eerste reactie beter geformuleerrd.

loony schreef:Helaas zwem ik er niet in en is deze beslissing al eens een keer genomen.

Maar een natuurlijk overlijden is wèl goedkoper als ingrijpen hè? In laten slapen kost ook geld namelijk.

Ik denk echt niet dat loony het zo bedoeld.

denk dat ze wil zeggen dat een hoop geld uitgeven aan een nutteloze behandeling als het beestje echt geen kans meer heeft om beter te worden. Ze heeft het niet over dat een euthanasiespuitje geld kost.

Kat1 schreef:Ik denk echt niet dat loony het zo bedoeld.

denk dat ze wil zeggen dat een hoop geld uitgeven aan een nutteloze behandeling als het beestje echt geen kans meer heeft om beter te worden. Ze heeft het niet over dat een euthanasiespuitje geld kost.

Precies, ik vind ook dat er nu wel heel overdreven op loony wordt gereageerd hoor. Lijkt mij toch dat wel duidelijk is wat er wordt bedoeld.

Tuurlijk en de hond pijn laten lijden, in zij eigen zeik laten liggen snacht omdat ie verlamt is.
In laten slapen kan nooit zo duur zijn als maanden met behandelingen en medicijnen bezig zijn die enkel rekken maar niet genezen.

De hond was toen verlamd aan de achterhand, er was wel een operatie van 2500 euro maar de slagingskans was iets van 10 procent. We hebben besloten die gok niet te nemen en we waren al rond de 500 euro lichter en hadden het geld niet voor de operatie. Het beetje spaargeld dat we toen hadden was voor andere doeleinden.

Kat1 schreef:denk dat ze wil zeggen dat een hoop geld uitgeven aan een nutteloze behandeling als het beestje echt geen kans meer heeft om beter te worden. Ze heeft het niet over dat een euthanasiespuitje geld kost.

Dat klinkt heel anders. Ik heb ook geen geldboompje, maar ik ga ook geen geld uitgeven aan nutteloze behandelingen als de hond geen kans meer heeft.
En ik zou heel serieus willen dat dat voor mensen ook niet meer gedaan werd. Behandelingen waarvan je eigenlijk weet dat ze nutteloos zijn, en niet eens levensrekkend. Misschien zelfs wel mensonterend.... waarom worden die gegeven?

loony schreef:Tuurlijk en de hond pijn laten lijden, in zij eigen zeik laten liggen snacht omdat ie verlamt is

Volgens mij mis je de intentie van het openingsbericht.

Marion. schreef:

loony schreef:Tuurlijk en de hond pijn laten lijden, in zij eigen zeik laten liggen snacht omdat ie verlamt is

Volgens mij mis je de intentie van het openingsbericht.

Dat was dus een reden waarom we zelf zouden ingrijpen en beslissen en een hond niet natuurlijk oud laten worden en natuurlijk laten overlijden.

"Houden van" betekent voor mij ook op tijd los laten en als ik mijn hond verder lijden en pijn hebben kan besparen doe ik dat.

loony schreef:

Marion. schreef:

loony schreef:Tuurlijk en de hond pijn laten lijden, in zij eigen zeik laten liggen snacht omdat ie verlamt is

Volgens mij mis je de intentie van het openingsbericht.

Dat was dus een reden waarom we zelf zouden ingrijpen en beslissen en een hond niet natuurlijk oud laten worden en natuurlijk laten overlijden.

Ow, oké. Dan snap ik je weer