Het HondenForum

Joera schreef:

renee-uk schreef:destructie is niet massacrematie, destructie is gewoon vernietiging.

en dit gebeurt er met je huisdier als je dat bij de da achterlaat ter destructie.
moet iemand trouwens zelf weten hoor wat ie doet, maar kom me niet aan met massacrematie als tegenhanger van individuele crematie want dat is het niet.

Omg, ik dacht bekijk het filmpje even vreselijk zeg.

Hier hetzelfde, toen ik dacht wat ik zou gaan zien wist ik niet hoe snel ik de stopknop moest zoeken ik ben echt geen held met dit soort dingen

Selene schreef:

Joera schreef:

renee-uk schreef:destructie is niet massacrematie, destructie is gewoon vernietiging.

en dit gebeurt er met je huisdier als je dat bij de da achterlaat ter destructie.
moet iemand trouwens zelf weten hoor wat ie doet, maar kom me niet aan met massacrematie als tegenhanger van individuele crematie want dat is het niet.

Omg, ik dacht bekijk het filmpje even vreselijk zeg.

Hier hetzelfde, toen ik dacht wat ik zou gaan zien wist ik niet hoe snel ik de stopknop moest zoeken ik ben echt geen held met dit soort dingen

Ik dacht dat ik het wel aan kon omdat ze toch al dood waren, maar gatverdamme zeg, brrr. never nooit dat dat met mijn honden gaat gebeuren.

Ze is nog maar een jaar, dus ik moet er niet aan denken, maar als mijn hond overlijdt, begraaf ik haar zelf.
Dat is een laatste eer die ik haar wil bewijzen, zoals ik dat ook met eerdere honden gedaan heb.

Ik heb voor mezelf een volledige sloopvergunning afgegeven, met ter beschikking stelling als mijn organen niet meer oogstwaardig zijn. Ik heb zelf geen moeite met het idee dat ik straks in een bak formaline drijf, maar ik wil mijn hond 'gewoon' teruggeven aan de koolstofcyclus. Op een liefdevolle manier.

Ik heb veel respect voor mensen die het wel doen, maar ik ben er misschien dan toch echt te soft voor.

Loek schreef:het is je hele leven je maatje geweest en die moet je niet op het einde als oud vuil behandelen, zo respektloos vind ik dat

Juist

Niks bij de da achter laten en niks voor de wetenschap, ik vind het een heel mooi gebeuren maar ik kan dat echt niet, mij mogen ze hebben, mijn beesten niet.

Ik heb altijd begrepen dat destructie gewoon "afvalverwerking" is. Dus huppeke in de shredder....met alle andere zooi.
Mijn katten heb ik destijds laten vervoeren naar http://www.ducamsterdam.nl/index.html en gekozen voor crematie met meerdere dieren tegelijk.

Tamara/Bayko schreef:

freskin schreef:Dat zou ik ook het liefste willen, begraven in de tuin.....alleen is het hier bij ons pure klei, dus vaak heel moeilijk om een fatsoenlijk diep gat te graven.

Begraven in kleigrond is bij wet ook niet toegestaan, las ik een tijdje terug ergens. Wist ik ook niet, had net mijn laatste konijntje hier in de tuin (kleigrond) begraven en daar blijft ze fijn liggen samen met haar konijnevriendje. Voor de honden had ik toch al besloten dat het individuele crematie zou worden. Ik had alleen niet verwacht dat voor Bayko dat moment al zo snel zou aanbreken...

Oh...dat wist ik niet. Misschien omdat het verteringsproces in klei niet goed gaat en de dieren als het ware geconserveerd worden?
Dat zou wel aannemelijk klinken. Ook weer iets om na te vragen Maar ik breng mijn overleden dieren dan toch maar naar het crematorium. Dan weet ik zeker dat ik het goed doe

Joera schreef:

renee-uk schreef:destructie is niet massacrematie, destructie is gewoon vernietiging.

en dit gebeurt er met je huisdier als je dat bij de da achterlaat ter destructie.
moet iemand trouwens zelf weten hoor wat ie doet, maar kom me niet aan met massacrematie als tegenhanger van individuele crematie want dat is het niet.

Omg, ik dacht bekijk het filmpje even vreselijk zeg.

Dat filmpje heb ik heel bewust niet gekeken. Kan me er wel een voorstelling van maken, en dat wil ik voor mijn honden dus niet.

smoekie schreef:

Loek schreef:het is je hele leven je maatje geweest en die moet je niet op het einde als oud vuil behandelen, zo respektloos vind ik dat

Dit dus

Gelukkig worden mensen met een andere mening hierover weggezet als respectloos
Dat kán niet hoor, ergens een andere mening over hebben

Ik zal mezelf als nog wat respectlozer neerzetten. Toen mijn vader was gestorven, mijn grote vriend, waar ik zielsveel van hield, duurde het nogal lang voor de crematie plaatsvond.
Op de dag vóór de crematie wou mijn nichtje ineens heel graag naar opa toe. Ontroostbaar was ze, ze moest opa echt nog een keer zien.
Oké, ik dat geregeld met de aula. We zijn er samen heen gegaan.
Ik kom binnenlopen, werp een blik en denk 'Oh crisis, het lichaam is al aan het vergaan, ik hoop maar niet dat J. het ziet en over de zeik gaat.'. Mijzelf deed het niet zoveel, dat was mijn vader niet. Maar mijn nichtje dacht er anders over.
En ja, daar houd ik dan rekening mee. Dus toen ze vroeg wat die rare plekken waren, zei ik maar "Ik weet het niet zeker meisje, misschien wat blauwe plekken van voor zijn dood. Of een rare lichtval of zo.".
Mijzelf liet het koud wat er met zijn lichaam aan het gebeuren was. Als lichamen dood zijn gaan ze nou eenmaal rotten. Maar een lichaam IS niet mijn vader. Mijn hond. Mijn kat. Die is er niet meer.

Maar ja, vast heel 'respectloos' van me dat ik daar niet van over de zeik ging. Of ik hield niet van mijn vader, dat kan natuurlijk ook

renee-uk schreef:er staat een link hoor waarin precies verteld wordt hoe het gaat met dieren die bij een da worden achtergelaten.

Maar dat geldt alleen voor dierenartsen die een contract met het destructiebedrijf afsluiten, nou moet je sedert een jaar of wat voor zo'n contract betalen (en dat is niet eens zo goedkoop) EN je moet aan bepaalde eisen voldoen: zoals de kadavers op de ophaaldag aan de rand van de weg in de voorgeschreven ophaalunit neerleggen. Dus dan wordt het wel duidelijk waarom de dierenartsen een crematie contract met het huisdiercrematorium afsluiten. De gemeente zit trouwens ook niet te wachten op wekelijks een stinkende Rendac wagen door de dorpskernen heen, daar worden de dorpsbewoners niet zo gelukkig van.
Vroeger kon je dode dieren bij de gemeente inleveren voor de destructor: maar sedert er kosten aan het ophalen zitten is dat in ieder geval in Reimerswaal niet meer mogelijk.

Miranda schreef:

smoekie schreef:

Loek schreef:het is je hele leven je maatje geweest en die moet je niet op het einde als oud vuil behandelen, zo respektloos vind ik dat

Gelukkig worden mensen met een andere mening hierover weggezet als respectloos

Dat is de vrije meningsuiting die je hier neer kan zetten......de een vindt iets respectloos wat de ander helemaal niet respectloos vindt
Met alle respect voor je overleden vader, maar ik word misselijk van het idee dat je een geliefde letterlijk ziet wegrotten, en het je helemaal niets doet. Dat kan ik weer niet begrijpen....... Het is "maar " een lijf, maar wel een lichaam waar je vele jaren van gehouden hebt. Maar zo heeft iedereen weer zijn of haar eigen beleving met dingen

*edit: wat toegevoegd

Miranda schreef:

smoekie schreef:

Loek schreef:het is je hele leven je maatje geweest en die moet je niet op het einde als oud vuil behandelen, zo respektloos vind ik dat

Dit dus

Gelukkig worden mensen met een andere mening hierover weggezet als respectloos
Dat kán niet hoor, ergens een andere mening over hebben

Dramaqueen

Miranda schreef:[Ik zal mezelf als nog wat respectlozer neerzetten. Toen mijn vader was gestorven, mijn grote vriend, waar ik zielsveel van hield, duurde het nogal lang voor de crematie plaatsvond.
Op de dag vóór de crematie wou mijn nichtje ineens heel graag naar opa toe. Ontroostbaar was ze, ze moest opa echt nog een keer zien.
Oké, ik dat geregeld met de aula. We zijn er samen heen gegaan.
Ik kom binnenlopen, werp een blik en denk 'Oh crisis, het lichaam is al aan het vergaan, ik hoop maar niet dat J. het ziet en over de zeik gaat.'. Mijzelf deed het niet zoveel, dat was mijn vader niet. Maar mijn nichtje dacht er anders over.
En ja, daar houd ik dan rekening mee. Dus toen ze vroeg wat die rare plekken waren, zei ik maar "Ik weet het niet zeker meisje, misschien wat blauwe plekken van voor zijn dood. Of een rare lichtval of zo.".
Mijzelf liet het koud wat er met zijn lichaam aan het gebeuren was. Als lichamen dood zijn gaan ze nou eenmaal rotten. Maar een lichaam IS niet mijn vader. Mijn hond. Mijn kat. Die is er niet meer.

Maar ja, vast heel 'respectloos' van me dat ik daar niet van over de zeik ging. Of ik hield niet van mijn vader, dat kan natuurlijk ook

Again....dramaqueen

Fijn voor jou dat het jou niets deed dat je vader lag weg te rotten

Ik vond het in ieder geval fijn dat de periode dat hij bij ons thuis opgebaard lag, er geen "afspraak" gemaakt hoefde te worden als iemand hem nog wilde zien én we hem nog gewoon konden aanraken, over zijn gezicht konden strelen, hem nog een kus konden geven, zijn hand even vastpakken, tegen hem konden praten etc etc. Zal vast voor anderen weer heel "debiel" zijn hoor

Dus hoe het ook zij, en hoe jij (en of anderen) dáárover denkt, zal mij aan mijn bips roesten, voor mij was het is wél mijn vader die daar lag

En als ik alles zo lees van jou ben ik blij dat hij thuis opgebaard heeft gelegen ipv in een of andere koelkast elders, want tegen de tijd dat hij "meegenomen" werd was zijn lichaam gelukkig nog steeds niet aan het rotten/vergaan. Persoonlijk zou ik dat dus wél erg hebben gevonden

Cleva schreef:

Tamara/Bayko schreef: Begraven in kleigrond is bij wet ook niet toegestaan.

Dat zal me een rotzorg wezen.

Het probleem met kleigrond is dat er geen zuurstof bij het kadaver kan, en laat dat nou precies nodig zijn om te kunnen vergaan Oftewel, als je een dier (of mens of whatever) in kleigrond begraaft loop je het risico 100 jaar later als er gegraven moet worden, er opeens een zo goed als intacte mummie tevoorschijn komt. Inclusief eventuele ziektekiemen en zo. Soms hebben regels zin Martijn niet alle wetten zijn per definitie het product van een allescontrolerende welhaast communistische overheid

On topic: zodra ik dood ga mogen ze mij in een put storten. Het zal me werkelijk een rotzorg zijn.

Kees

smoekie schreef:Dus hoe het ook zij, en hoe jij (en of anderen) dáárover denkt, zal mij aan mijn bips roesten, voor mij was het is wél mijn vader die daar lag

Ja, en dat begrijp ik heel goed. Dat mensen daar anders over denken. Dat vind ik logisch, en zoals met mijn nichtje toen, daar houd ik rekening mee.
Maar niet iedereen begrijpt dat blijkbaar. En dus wordt je weggezet als 'respectloos' als je een andere mening hebt.

Persoonlijk vind IK dat nou respectloos.
Maar dat zal vast helemaal aan mij liggen.

smoekie schreef:Again....dramaqueen

Fijn voor jou dat het jou niets deed dat je vader lag weg te rotten

Ik vond het in ieder geval fijn dat de periode dat hij bij ons thuis opgebaard lag, er geen "afspraak" gemaakt hoefde te worden als iemand hem nog wilde zien én we hem nog gewoon konden aanraken, over zijn gezicht konden strelen, hem nog een kus konden geven, zijn hand even vastpakken, tegen hem konden praten etc etc. Zal vast voor anderen weer heel "debiel" zijn hoor

Dus hoe het ook zij, en hoe jij (en of anderen) dáárover denkt, zal mij aan mijn bips roesten, voor mij was het is wél mijn vader die daar lag

En als ik alles zo lees van jou ben ik blij dat hij thuis opgebaard heeft gelegen ipv in een of andere koelkast elders, want tegen de tijd dat hij "meegenomen" werd was zijn lichaam gelukkig nog steeds niet aan het rotten/vergaan. Persoonlijk zou ik dat dus wél erg hebben gevonden

Wat leuk dat ook jij een mening van een ander zo kunt respecteren

Dit staat ból met oordelen en veroordelen. Koelkast, afspraken, wegrotten. Gelukkig dat jullie het zo niet hebben gedaan zeg! Maar in elk geval voor mij, en blijkbaar ook voor Miranda, wàs dat lichaam dat daar lag mijn vader niet meer. Ik heb hem een zoen gegeven net nadat hij zijn laatste adem had uitgeblazen. Daarna niet meer. En we hebben hem tot de uitvaart dagelijks gezien hoor. Ik heb de eerste avond alleen voorzichtig over zijn handen gestreeld. Want die leken nog wel op mijn vaders handen, de handen waar ik zo vaak naar gegrepen had. De handen met de worstevingertjes die ik van hem geërfd heb.

En het zal mij aan mijn reet roesten hoe jij afscheid hebt genomen van je vader, maar dring een ander alsjeblieft jouw denkbeelden niet op. Dank je.

Marion. schreef:Maar in elk geval voor mij, en blijkbaar ook voor Miranda, wàs dat lichaam dat daar lag mijn vader niet meer.

Precies.

En voor de rest ben jij nu natuurlijk ook een respectloze dramaqueen, hè. Dat begrijp je natuurlijk wel

Miranda schreef:

Marion. schreef:Maar in elk geval voor mij, en blijkbaar ook voor Miranda, wàs dat lichaam dat daar lag mijn vader niet meer.

Precies.

En voor de rest ben jij nu natuurlijk ook een respectloze dramaqueen, hè. Dat begrijp je natuurlijk wel

Maar ik heb 1 voordeel. Ik was dat in Smoek's ogen al heel veel langer

Nanna schreef:Mijn honden gaan naar de destructie. Dat maakt me niks uit
Ik heb niets meer met een lichaam nadat de laatste adem is uitgeblazen. Een schil, dat is het.
Ze mogen mij ook naar de destructie brengen, ik ga met liefde door die shredder.
Kunnen ze misschien nog lijm maken van mijn hoeven, heb ik toch nog nut gehad.

Nou dit dus. Wat een gezeur over wel of geen respect hebben.
Ik barst van het respect voor mijn dieren. Lévende dieren, wel te verstaan. Als ze dood zijn, zijn ze dood. De ziel is weg en ik heb niks meer met een dood omhulsel.
Ik vind het alleen jammer dat er gelijk over 'respect' wordt gegild door tegenstanders van een andere mening.

Nanna schreef:Want anders heb je geen respèct.

Dan maar geen respect.

Wel een beetje mal dat de hier aanwezig zijnde respectloze dramaqueens meer begrip opbrengen voor andere zienswijze's dan andersom.
Dat hoort niet, hoor. Veroordelen zul je!

Marion. schreef:

smoekie schreef:Again....dramaqueen

Fijn voor jou dat het jou niets deed dat je vader lag weg te rotten

Ik vond het in ieder geval fijn dat de periode dat hij bij ons thuis opgebaard lag, er geen "afspraak" gemaakt hoefde te worden als iemand hem nog wilde zien én we hem nog gewoon konden aanraken, over zijn gezicht konden strelen, hem nog een kus konden geven, zijn hand even vastpakken, tegen hem konden praten etc etc. Zal vast voor anderen weer heel "debiel" zijn hoor

Dus hoe het ook zij, en hoe jij (en of anderen) dáárover denkt, zal mij aan mijn bips roesten, voor mij was het is wél mijn vader die daar lag

En als ik alles zo lees van jou ben ik blij dat hij thuis opgebaard heeft gelegen ipv in een of andere koelkast elders, want tegen de tijd dat hij "meegenomen" werd was zijn lichaam gelukkig nog steeds niet aan het rotten/vergaan. Persoonlijk zou ik dat dus wél erg hebben gevonden

Wat leuk dat ook jij een mening van een ander zo kunt respecteren

Wat heeft het verkondigen van je eigen mening over iets te maken dat je andermans mening niet zou respecteren Ik geef Loek gelijk wanneer hij schrijft dat je je hond op het eind neit ineens als oud vuil moet laten behandelen. Mag dat? Fijn dankjewel

Marion. schreef:Dit staat ból met oordelen en veroordelen. Koelkast, afspraken, wegrotten. Gelukkig dat jullie het zo niet hebben gedaan zeg! Maar in elk geval voor mij, en blijkbaar ook voor Miranda, wàs dat lichaam dat daar lag mijn vader niet meer. Ik heb hem een zoen gegeven net nadat hij zijn laatste adem had uitgeblazen. Daarna niet meer. En we hebben hem tot de uitvaart dagelijks gezien hoor. Ik heb de eerste avond alleen voorzichtig over zijn handen gestreeld. Want die leken nog wel op mijn vaders handen, de handen waar ik zo vaak naar gegrepen had. De handen met de worstevingertjes die ik van hem geërfd heb.

En het zal mij aan mijn reet roesten hoe jij afscheid hebt genomen van je vader, maar dring een ander alsjeblieft jouw denkbeelden niet op. Dank je.

Ehm, ik reageer op Miranda haar antwoord waarin zij zelf schrijft over het maken van een afspraak om haar vader te kunnen/mogen zien (althans het lichaam dan) , het wegrotten van haar vader dusse weet niet

En ja als ik dan lees dat haar vader al aan het wegrotten/vergaan was ben ik blij dat hij niet in zo'n koelkast heeft gelegen, want dat zou ik gewoonweg verschrikkelijk hebben gevonden. Mag dat? Fijn dankjewel

Iedereen is daarin anders heel simpel en mág ik dan alsjeblieft zeggen dat ik daar dan weer anders tegenaan kijk. Dat het voor mij niet alleen maar een "omhulsel/lichaam" is die daar ligt, maar tot hij "weg" is gewoon mijn vader is? Fijn dankjewel

Dat jullie het gelijk hebben over respectloos en weet ik veel wat dat zijn niet mijn woorden Dus leg me die dan ook niet in de mond. Alstublieft, dankuwel

Miranda schreef:

smoekie schreef:Dus hoe het ook zij, en hoe jij (en of anderen) dáárover denkt, zal mij aan mijn bips roesten, voor mij was het is wél mijn vader die daar lag

Ja, en dat begrijp ik heel goed. Dat mensen daar anders over denken. Dat vind ik logisch, en zoals met mijn nichtje toen, daar houd ik rekening mee.
Maar niet iedereen begrijpt dat blijkbaar. En dus wordt je weggezet als 'respectloos' als je een andere mening hebt.

Persoonlijk vind IK dat nou respectloos.
Maar dat zal vast helemaal aan mij liggen.

Maarre ff he, heb ik jou persoonlijk ergens weggezet als "respectloos"

Miranda schreef:

Marion. schreef:Maar in elk geval voor mij, en blijkbaar ook voor Miranda, wàs dat lichaam dat daar lag mijn vader niet meer.

Precies.

En voor de rest ben jij nu natuurlijk ook een respectloze dramaqueen, hè. Dat begrijp je natuurlijk wel

Miranda schreef:Wel een beetje mal dat de hier aanwezig zijnde respectloze dramaqueens meer begrip opbrengen voor andere zienswijze's dan andersom.
Dat hoort niet, hoor. Veroordelen zul je!

Wat dacht je, tis zondag, ik verveel me toch en laat ik mezelf nog maar eens een keer herhalen en mezelf een veer in de anus steken

fijn hoor, voelt dat lekker

Nanna schreef:

lieke schreef: Als ze dood zijn, zijn ze dood. De ziel is weg en ik heb niks meer met een dood omhulsel.

Lieke
Je moet het dode lichaam kussen, en overdekken met je tranen. Daarna zèlf de oven inschuiven terwijl Bach treurmuziek speelt. Dan van de as een sieraad laten maken en met een deel van die as een prachttattoo op je lichaam laten zetten. Vanwege de 'diepe betekenis en het eerbetoon'.
Daarna nog jaren huilen en ieder jaar een topic openen dat Fido alweer zes jaar dood is en dat je nog steeds dagelijks verdriet hebt en nauwelijks kunt functioneren.
Want anders heb je geen respèct.

Sorry.
Ik ga gelijk een hele rij topics openen over mijn overleden honden en katten. Reken maar even op een stuk of 15 topics.
Ik wens overigens wél allemaal antwoorden waarin steunbetuigingen staan.

Nee, effe zonder gein: iedereen moet uiteraard zelf weten wat ze willen met hun dode huisdier. Ik heb volledig begrip voor complete begrafenissen/crematies/urntjes/tatouages/assierraden, etc.
Maar ik viel een beetje over het 'respectloos' noemen van mensen die er ánders over denken. Ik vind mezelf nl. immer een buitengewoon respectvol persoon.

lieke schreef:Nee, effe zonder gein: iedereen moet uiteraard zelf weten wat ze willen met hun dode huisdier. Ik heb volledig begrip voor complete begrafenissen/crematies/urntjes/tatouages/assierraden, etc.
Maar ik viel een beetje over het 'respectloos' noemen van mensen die er ánders over denken. Ik vind mezelf nl. immer een buitengewoon respectvol persoon.

Mijn ding is het ook niet om Nell te in een urn te doen, er een tattoo van te laten maken of een assieraad oid. Voor Nell gewoon een mooi groot diep gat hier verderop in het bos

Zelf heb ik het woordje "respectloos" ook niet gebruikt. Ik heb Loek enkel gelijk gegeven op onderstaande:

Loek schreef:

freskin schreef:

Miranda schreef:Ze worden ook niet in een kliko geflikkerd. Ze worden met een boel andere dieren samen gecremeerd.

Oh nee? Hoe denk je dan dat ze afgevoerd worden? Ieder dier apart? Ze worden in een container geflikkerd en dan massaal vernietigd. Denk maar niet dat ze rekening gaan houden met Fikkie die er tussen zou kunnen liggen....Hier in Bergum, Friesland is zo'n destructiebedrijf. Dat is echt lopende bandwerk hoor. Denk maar niet dat ze ieder dier netjes neer gaan leggen. Dat gaat echt per containers tegelijk...... Nee, ieder zijn ding, maar mijn dieren gaan naar een honden crematorium. Dan betaal ik wel wat meer, maar weet ik zeker dat het netjes gebeurd. Ik kan dan ook nog mijn eigen wensen doorgeven.

Helemaal mee eens, het is je hele leven je maatje geweest en die moet je niet op het einde als oud vuil behandelen, zo respektloos vind ik dat

smoekie schreef:laat ik mezelf nog maar eens een keer herhalen en mezelf een veer in de anus steken

Neuh. Je kunt in zijn algemeenheid stellen dat ik tégen het anaal inserteren van objecten bij mezelf ben. Volgens mij is dat hartstikke pijnlijk.

Nee, ik dacht, laat ik het nog eens herhalen voor degenen die het nodig hebben.

Miranda schreef:

smoekie schreef:laat ik mezelf nog maar eens een keer herhalen en mezelf een veer in de anus steken

Neuh. Je kunt in zijn algemeenheid stellen dat ik tégen het anaal inserteren van objecten bij mezelf ben. Volgens mij is dat hartstikke pijnlijk.

Kan je daar geen antwoord op geven aangezien ik daar geen ervaring mee heb

Miranda schreef:Nee, ik dacht, laat ik het nog eens herhalen voor degenen die het nodig hebben.

Ah ok. Nou ja, dan is die herhaling niet voor mij bestemd

Jion schreef:Oh, en on-topic: Ik heb jarenlang een donorcodicil gehad, maar heb het weer ingetrokken. Ik zal er ook geen voor mijn dieren invullen. Ook dat is puur een gevoelskwestie. Ik kan heel veel goede redenen bedenken om het wel te doen, en vrijwel geen redenen om het niet te doen, maar mijn gevoel schreeuwt "NEE" bij het idee alleen al. En ik heb geen keuze dan daarnaar te luisteren.

Dat is je goed recht! Ik heb respect voor mensen die er goed over nadenken. Of je nu wel of geen donor wilt zijn. Iedereen heeft zijn eigen redenen. Ik heb dus wel een donorcodicil, maar mijn honden zou ik weer niet afstaan. Dit is voor mij ook een gevoelskwestie.