Het HondenForum

Dat je het er niet mee eens bent dat is duidelijk maar of het ook zo is laten we dan maar in het midden.

In mijn ogen is zij een zelfmoordhond als zij altijd alles wil regelen ongeacht de tegenpartij en wat een dominante hond juist doet is zijn kansen inschatten en bij een gelijke met opgeheven hoofd de scene verlaten zonder de boel te willen regelen

Zoals ik eerder zei, je hebt dominantie, edominantie. De ene hond is dominant vanuit een zelfverzekerheid. De andere hond vanauit gedrag. Je hebt ze zelfs die misschien dominant proberen te zijn vanuit een stuk onzekerheid of angst? Dominantie en agressie zijn 2 verschillende dingen uiteraard, maar ik heb wel gezien dat sommige honden met agressie een soort van dominantie proberen te laten gelden, of over te brengen?
.
Een kruising Mechel x Duitser vroeger in ons bos probeerde met agressie andere honden (lees alle honden in het bos) te domineren, of kan ik beter zeggen, hij probeerde met agressie de andere honden te onderwerpen? Zelfs nieuwe honden werden meteen met geweld tot onderwerping gedwongen. Als een dolle erop af, onder zich dwingen, dan was het goed.
King deed dat nooit, die was, en bleef rustig, zelfverzekerd van zichzelf. Die 2 waren ook water en vuur, King heeft zich NOOIt onderworpen aan dat beest. Ik denk ook dat juist 2 van dat soort honden elkaar heel wat aan kunnen doen als je dat laat gaan?
De 1 eist onderwerping ten kostte van alles, de ander verdomd het, en kan, als het echt moet, er alleen maar net zo hard in gaan, maar alleen omdat hij gedwongen moet. Niet omdat hij wil, of het nodig vind.
iK DENK DAN DAT DIE HERDER EERDER EEN SOORT DOMINANTIE HAD UIT EEN SOORT ONZEKERHEID.
De aanval is de beste verdediging. Misschien een keer succes mee gehad, een baas die hem laat gaan, dus we gaan ermee door? Dat gaat goed, tot hij de verkeerde tegen komt, en dat gebeurde uiteindelijk ook in de vorm van de Rotti teef die we er later bij hadden en die King beschermde. Stoere chick was het
Dan zie je zo'n herder meteen terug rennen naar z'n baas en dicht tegen zijn baas aan staan, wat voor mij betekend dat hij helemaal niet zo stoer, zeker of dominant is, maar dat het iets is wat aangeleerd is, succesvol was, tot iemand het stokje over neemt?

Inge O schreef:

ranetje schreef:

Inge O schreef:

rickterveen schreef:Zie steeds de term 'dominante hond' terwijl ik juist heb geleerd dat die niet bestaan.
Dominant gedrag bestaat maar een dominante hond niet.

dan heb je toch echt niet goed gelezen want heel wat posters hebben het wel degelijk over dominant gedrag.

Dat wel, maar de hond wordt dan dominant genoemd.
Terwij het in feite gaat om dominant gedrag

dit is nog maar alleen van de eerste pagina :

tineke schreef:Dominantie is situatieafhankelijk

Inge O schreef:'dominant zijn' in een bepaalde situatie wil gewoon zeggen 'ik heb hier en nu meer te zeggen dan jij'.
of een hond zich zo opstelt kan per situatie verschillen en hangt van een boel factoren af (oa. motivatie, 'tegenstander' enz.).

de ene hond zal zich vaker dominant opstellen dan de andere en wordt dan een dominante hond genoemd terwijl dit niet echt correct is want dominantie is dus geen absolute eigenschap.

Jaap* schreef: Het is een heel normaal onderdeel van gedrag bij elke diersoort, inclusief de mens. Het maakt deel uit van normale communicatie.
Ook een onzekere kan zich dominant gedragen,

Jaap* schreef: maar toch blijft het sneu als mensen hun onbegrepen hond ten onrechte gaan corrigeren of straffen voor vermeend dominant gedrag.

Marie-Josée schreef:Dominantie is geen op zich staande eigenschap maar altijd gerelateerd aan de omgeving.
Een hond is nooit alleen maar dominant, hoogstens dominant tov van bepaalde andere honden,

vandaar mijn reactie dat rickterveen blijkbaar alleen de dingen leest die hij/zij wil zien. of net niet wil zien, afhankelijk van hoe je het bekijkt.

élke discussie over dominantie draait hierop uit, pffffff .

Sorry misschien was ik niet duidelijk, ik heb het op verschillende pagina´s terug zien komen maar ik zeg niet dat iedereen dit doet.
blijkbaar is er heel veel moeite mee dat ik dit soort dingen aanstip? Misschien ook wel frustratie dat mensen altijd zeggen 'ja mijn hond is dominant'
en dat dat alles maar meteen goedpraat. maar goed ik zal mijn mond houden als het niet op prijs gesteld wordt

rickterveen schreef:maar goed ik zal mijn mond houden als het niet op prijs gesteld wordt

Te weinig dominant kan óók een probleem zijn

Jaap* schreef:

rickterveen schreef:maar goed ik zal mijn mond houden als het niet op prijs gesteld wordt

Te weinig dominant kan óók een probleem zijn

Klopt onzekerheid is een probleem
Nee deze puppy is nog aant ontdekken en in mijn juveniele periode ben ik snel bang te krijgen

Nanna schreef:

chrico schreef:Dat je het er niet mee eens bent dat is duidelijk maar of het ook zo is laten we dan maar in het midden.

In mijn ogen is zij een zelfmoordhond als zij altijd alles wil regelen ongeacht de tegenpartij en wat een dominante hond juist doet is zijn kansen inschatten en bij een gelijke met opgeheven hoofd de scene verlaten zonder de boel te willen regelen

Dat dus. Ik vind Staffords en aanverwanten trouwens op hondsociaal gebied sowieso nitwits. Kunnen ze niks aan doen, is weggefokt en heeft plaats moeten maken voor redeloze agressie.
Maar een hond die alles maar wil regelen of zelfs overal rücksichtlos op wil klappen heet hier thuis niet dominant hoor. Dat is gewoon een doorgefokt gefrustreerd stuk vreten.

Toch vreemd dat ik bij ons in het bos een paar Stafford tegen kom (Engelse en Amerikaanse), ook een paar kruisingen, die heerlijk met Gila aan het ravotten zijn zonder verchten of iets anders? Natuurlijk ook een paar niet, maar dus duidelijk niet allemaal. Daarbij, er is een sterk vermoeden dat er ook een vleug Stafford in Gila zelf zit, en als een hond eens op zijn strepen gaat staan is zij onderdanig. Dat botst met jouw opmerking, toch?

ArCee schreef:

Nanna schreef:

chrico schreef:Dat je het er niet mee eens bent dat is duidelijk maar of het ook zo is laten we dan maar in het midden.

In mijn ogen is zij een zelfmoordhond als zij altijd alles wil regelen ongeacht de tegenpartij en wat een dominante hond juist doet is zijn kansen inschatten en bij een gelijke met opgeheven hoofd de scene verlaten zonder de boel te willen regelen

Dat dus. Ik vind Staffords en aanverwanten trouwens op hondsociaal gebied sowieso nitwits. Kunnen ze niks aan doen, is weggefokt en heeft plaats moeten maken voor redeloze agressie.
Maar een hond die alles maar wil regelen of zelfs overal rücksichtlos op wil klappen heet hier thuis niet dominant hoor. Dat is gewoon een doorgefokt gefrustreerd stuk vreten.

Toch vreemd dat ik bij ons in het bos een paar Stafford tegen kom (Engelse en Amerikaanse), ook een paar kruisingen, die heerlijk met Gila aan het ravotten zijn zonder verchten of iets anders? Natuurlijk ook een paar niet, maar dus duidelijk niet allemaal. Daarbij, er is een sterk vermoeden dat er ook een vleug Stafford in Gila zelf zit, en als een hond eens op zijn strepen gaat staan is zij onderdanig. Dat botst met jouw opmerking, toch?

Er lopen hier ook een tweetal staffords, een reu en een teef van verschillende bazen die prima hond sociaal zijn. Deze twee hebben echter wel een bepaald soort zelfverzekerdheid en zijn beiden duidelijk de meerdere bij hondcontacten. Ze nemen een houding aan en als dat geaccepteerd word is er niets aan het handje. De teef ben ik toen ik Finn alleen had wel eens in duin tegengekomen. Hij was niet wild van haar, maar ze keken wat naar elkaar op afstand en besloten dat ze elkaar gewoon vonden maar geen speel materiaal De eigenaar van de teef is overigens een man die die hond perfect onder controle heeft, hij loopt door de wijk en overal met de hond los bij hem en let ook op dat als een andere baas het niet op prijs zou stellen dat de hond gaat kennismaken hij dat ook de hond laat weten. Bij mij dus ik schat in dat Bluf (mijn teefje) en die teef geen goede combi gaan worden.
Maar dit wetende en beide bazen die daar rekening mee houden hoeft geen confrontatie te betekenen. Ook als ik de honden los heb op afstand dan zullen er geen problemen ontstaan omdat de honden elkaar niet op (mogen) zoeken.
Die reu is ook best sociaal, maar ik vond het toch niet zo fijn toen hij eens aan kwam zeilen toen Finn met net loopse vriendin aan het dollen was, was niet Bluf, het ging ok maar er was een behoorlijke spanning merkbaar tussen de twee reuen.
En ik vind het altijd mooi om te lezen hoe andere honden stoïcijns blijven staan als ze "belaagd" worden. In sommige gevallen reageren mijn honden wel als ze aangevallen worden. En daar heb ik rekening mee te houden. Korte lontjes. Al denk ik soms wel eens dat er verschil is in benaderen en benaderen. Op strand heeft er eens zeker een tiental minuten een jr achter Finn al blaffen aangerent en om hem heen gesprongen, de hond werd compleet genegeerd, bleef ook net op juiste afstand blijkbaar. Op een bepaald moment staat Finn stil en de hond ook, Finn wilde toen wel eens weten wat voor vlees hij in de kuip had en dat vond de hond ineens eng en zette het op een gillen en snauwde van zich af Ik ben toen maar het blok voor Finn in zee gaan gooien, hondje durfde niet zo diep

Ps. besef me dat ik weet dat die reu best ok was omdat ik toen met Bluf de teef en een andere dhpup uit de wijk op het veld stond en hij aankwam zetten. De pup vond het eerst wat eng maar ging al snel voorzichtig spelen, Bluf moest niet veel van hem hebben en bleef wat en vive en maakte zeker geen kennis met hem ze hoefde niet te snauwen ergens had die hond zelf al zoiets van eh laat maar.

Cashel Vale schreef:Dominant betekend niet meer dan zelfverzekerd.
Als je het over bijten hebt dan heb je het over agressie, dit kan bij een dominante hond maar ook bij een bange, onzekere enzovoorts.
Dominant wordt helaas vaak verkeerd uitgelegd.

Ik sluit mij volledig hierbij aan. Gewoon zelverzekerd en Dominantie is gewoon een communicatie een gedrag.

Mensen zeggen vaak ik heb een dominante hond...maar in feite bedoelt men gewoon een dominant gedrag of houding.

Groetjes Tony

Nanna schreef: Dat dus. Ik vind Staffords en aanverwanten trouwens op hondsociaal gebied sowieso nitwits. Kunnen ze niks aan doen, is weggefokt en heeft plaats moeten maken voor redeloze agressie.
Maar een hond die alles maar wil regelen of zelfs overal rücksichtlos op wil klappen heet hier thuis niet dominant hoor. Dat is gewoon een doorgefokt gefrustreerd stuk vreten.

En daar had ik het dus niet over. Maar goed zelfs een leesbril werkt niet meer bij jou als het over een stafford gaat ze loopt trouwens nog steeds gewoon los het losloopgebied hier. Zou niet gaan als ze overal op zou klappen he? Maar goed dat zal wel niet tot jou doordringen.

Inge O schreef:(.........)
vandaar mijn reactie dat rickterveen blijkbaar alleen de dingen leest die hij/zij wil zien. of net niet wil zien, afhankelijk van hoe je het bekijkt.

élke discussie over dominantie draait hierop uit, pffffff .

En anderen blijven roepen tegen mensen die schrijven dat hun hond dominant is dat het niet "Is" is, maar "zich gedraagt".
Dat blijf je houden op zo'n groot forum

Orpa is als ze met de groep is dominant in gedrag. Ze is er niet zo goed in dus er zijn best gevallen dat ik haar aanlijn, voor haar eigen bestwil, maar ze is nou eenmaal de baas.
Gewoon omdat de rest dat verdomt, eigenlijk

Heb je haar alleen dan is ze een engeltje. Ze ontloopt elke confrontatie, letterlijk.

Ergo: dominante uitingen verschillen per situatie, ook in één en dezelfde hond.
En dominant gedrag is niet hetzelfde als agressie.

Dit even in antwoord op de OP overigens

Inge O schreef:

ik weet het .

maar éigenlijk is het toch uiteindelijk eerder een taalkundig item want een hond die zich heel vaak dominant gedraagt zal na verloop van tijd uiteraard 'een dominante hond' genoemd worden (het is zijn eigenschap zich vaak dominant te gedragen - nu even uitgaande van een correcte observatie) en dat kan je toch niet als een foutieve omschrijving zien?

iemand die vaak praat = een praatvaar
iemand die vaak lacht = een lachebek
iemand die graag veel eet = een vreetzak

die doen dat dan ook niet altijd, continu en in alle omstandigheden, toch ?

Daar zit wat in Inge.
Ik ben (en blijf ) erg allergisch voor "dominant" als beschrijving van een hond.
Waarschijnlijk omdat het meestal gepaard gaat met een dreigend vingertje omdat dat oh, oh zo vreselijk is als je zo'n "dominante" hond hebt.
Ik blijf het tussen aanhalingstekens zetten

Ik vind dat een praatvaar (kletskous), een lachebek en een vreetzak toch anders klinken.

Ik gebruik het woord ook niet graag. Alleen maar omdat je er donder op kunt zeggen dat het verkeerde associaties oproept.
Er wordt een verkeerde invulling aan gegeven, en daar doe je niets aan.

Een voorbeeld:
Sommige jonge, onervaren, honden hebben de neiging om tijdens het apporteren in een groep de andere (aangelijnde) honden op te zoeken en er zo dicht mogelijk langs te lopen met het apport in de bek

Dat is een dominant gebaar.
Als je dat zou zeggen in een willekeurige groep recreanten weet je zeker dat het gezellige gekeuvel over de dubarry's plotseling stilvalt en iedereen met gespitste oren alle aandacht op jou richt.
Want oei . Een dominante hond in de groep!
Sluit je dochters op en voortaan bóvenop die hond zitten! Want dát kunnen we niet hebben! "Corrigeren, dat dominante gedoe!"
Zo gaat het vaak

Als je echter spreekt over een "showrondje" ("kijk hij wil even showen") of een ander eufemisme, en dat het wel overgaat als je de hond op tijd, zo gauw hij het apport vastheeft, gaat lokken met iets onweerstaanbaars, dan is er niks aan de hand.

Ik vind het jammer dat mensen vaak overspannen reageren op de term dominantie, maar het is slechts perceptie. Je kunt prima hetzelfde zeggen zonder dat mensen gaan steigeren
Want zeg nou zelf. Een hond die een showrondje weggeeft, dát vind iedereen wél leuk
Alssie maar niét dominant is

Jaap* schreef: Ik vind het jammer dat mensen vaak overspannen reageren op de term dominantie, maar het is slechts perceptie. Je kunt prima hetzelfde zeggen zonder dat mensen gaan steigeren
Want zeg nou zelf. Een hond die een showrondje weggeeft, dát vind iedereen wél leuk
Alssie maar niét dominant is

Ik constateer bij deze dat RR vier showhondjes heeft gebaard die elke zaterdag gezellig samen trainen

Marjoleine schreef:

Jaap* schreef: Ik vind het jammer dat mensen vaak overspannen reageren op de term dominantie, maar het is slechts perceptie. Je kunt prima hetzelfde zeggen zonder dat mensen gaan steigeren
Want zeg nou zelf. Een hond die een showrondje weggeeft, dát vind iedereen wél leuk
Alssie maar niét dominant is

Ik constateer bij deze dat RR vier showhondjes heeft gebaard die elke zaterdag gezellig samen trainen

Levensgevaarlijk!
Ze zijn vast gelokt, en niet gecorrigeerd
Want de clou is natuurlijk dat je een hond, ten overstaan van iedereen, op jóu laat reageren als je hem lokt (niet eens persé roept, maar lokt)
Pogingen om zulk gedrag te corrigéren kun je eigenlijk alleen maar verliezen, want dan ben je zelf immers alleen maar een acteur in het spel van de hond

Jaap* schreef: Ze zijn vast gelokt, en niet gecorrigeerd
Want de clou is natuurlijk dat je een hond, ten overstaan van iedereen, op jóu laat reageren als je hem lokt (niet eens persé roept, maar lokt)
Pogingen om zulk gedrag te corrigéren kun je eigenlijk alleen maar verliezen, want dan ben je zelf immers alleen maar een acteur in het spel van de hond

Ze doen het vooral bij apporten uit de dekking, dan moeten ze een heel eind voor ze terug zijn.
En al ga je uit de groep staan (en nee, wij lokken niet, dat mag niet van onze trainer, we hebben zelfs allemaal een roepverbod), ze kunnen het meestal niet weerstaan toch éven dat rondje te racen

Mag hoor. Laat ze er maar groots mee zijn. Is goed voor hun zelfvertrouwen, zeker op deze leeftijd.
Ze komen allemaal netjes terug naar de baas racen daarna.

edit: we corrigeren het ook niet trouwens.
Hooguit draait iemand zich om als het te lang gaat duren, dat is genoeg.

Oh?
Ik wil het zelf niet. En het zelfvertrouwen is er dan meestal al
Ik vind het ook vooral een mooi moment om, juist ten overstaan van de andere honden, de hond de beslissing te laten nemen om het niét te doen
Omdat de baas daar met een doosje brokjes staat te rammelen oid. Het bevestigt de positie van de baas extra sterk op zo'n moment vind ik.

Hangt van de leeftijd af, he.
Ze zijn nét 6 maanden. Precies de periode dat ze opeens terughoudend zijn voor nieuwe dingen.

Het gaat vanzelf over, bij wetters althans. En bij de juiste aanpak uiteraard.
Wat CC doet is rondgaan en oogcontact houden en als ik dan de andere kant opkijk staat ze binnen drie tellen voor me
Dat vind ik al heel wat voor deze leeftijd. Ze snapt het best

Marjoleine schreef:Ze zijn nét 6 maanden.

Ja, dát is wat anders

Jaap* schreef:

Marjoleine schreef:Ze zijn nét 6 maanden.

Ja, dát is wat anders

Ik heb het er vanmorgen even over gehad met mijn trainster. Ik heb veel respect voor de manier waarop zij traint en vroeg me af wat zij vindt.

Zij gaf duidelijk aan dat ze voor bv een wetter toch een heel andere aanpak gebruikt en die veel langer door laat gaan met dit soort dingen dan bv een DSK of een weim.
Voor een wetter moet je de uitdaging veel meer variatie geven en je moet veel meer op het contact baas-hond werken dan bij een DSK, omdat een wetter echt samen wil werken en het de DSK vooral om het werk zelf gaat.
Die verschillen.

Merk jij dat ook, Jaap?

Inge O schreef: ik gebruik het ook niet op die manier, mijn reactie is vooral gericht op het stelselmatig voeren van diezelfde discussie waarbij het in dat geval niet gaat om compleet foutieve aannames qua hondengedrag maar om een gewone taallogica.

als ik zeg dat attack een dominante hond is (maar daar hoed ik mij voor hoor ) zit ik er toch echt niet ver naast want ze gedraagt zich in veel situaties dominant.
wat heb ik dan zo vreselijk fout gezegd?

maar ik wéét uiteraard wat jullie bedoelen en ben het over de grond van de zaak ook helemaal met jullie eens - alleen drijf ik het niet zover door om telkens het woordje 'dominant' als adjectief gebruikt wordt in het verweer te schieten, tenzij ik ernstige twijfels heb of het überhaupt klopt (maar in dat geval klopt het net zo min om te zeggen dat die bepaalde hond zich dominant gedraagt ).

Dat laatste ben ik niet helemaal eens.
Een niet zelfzekere hond kan zich t.o.v. hele angstige honden zeer dominant gedragen.
Kan hij eindelijk ook eens een keertje
Dat vind ik zelf trouwens de lastigste "gevallen"

Ik ben net als Jaap* geneigd om "showen" toch wel snel in te dammen voor het een gewoonte wordt.
Op de zelfde manier denk ik.
Rammeldoosje maakt in zo'n periode overuren.

Inge O schreef:
nee, je begrijpt me verkeerd .

ik bedoelde met

Inge O schreef:drijf ik het niet zover door om telkens het woordje 'dominant' als adjectief gebruikt wordt in het verweer te schieten, tenzij ik ernstige twijfels heb of het überhaupt klopt (maar in dat geval klopt het net zo min om te zeggen dat die bepaalde hond zich dominant gedraagt ).

dat jullie gelijk hebben dat honden vaak zeer onterecht dominant genoemd worden maar dat het in zo'n geval net zo ergerlijk zou zijn als ze zouden zeggen dat die hond zich dominant gedraagt.

*edit : ahh, ik zie nu wat je bedoelt, in zo'n specifieke situatie, ja, dan gedraagt hij zich even dominant.

maar ik bedoelde in het algemeen, dat mensen hun hond heel vaak onterecht als dominant zien : hij is het dan niet en hij gedraagt zich (zelfs op dat moment) ook niet zo - dat soort gevallen bedoelde ik .

Aha, ik geloof dat de miscommunicatie nu is opgelost

Marjoleine schreef:

Jaap* schreef:

Marjoleine schreef:Ze zijn nét 6 maanden.

Ja, dát is wat anders

Ik heb het er vanmorgen even over gehad met mijn trainster. Ik heb veel respect voor de manier waarop zij traint en vroeg me af wat zij vindt.

Zij gaf duidelijk aan dat ze voor bv een wetter toch een heel andere aanpak gebruikt en die veel langer door laat gaan met dit soort dingen dan bv een DSK of een weim.
Voor een wetter moet je de uitdaging veel meer variatie geven en je moet veel meer op het contact baas-hond werken dan bij een DSK, omdat een wetter echt samen wil werken en het de DSK vooral om het werk zelf gaat.
Die verschillen.

Merk jij dat ook, Jaap?

Ik ben helemaal niet thuis in de wetters enzo hoor. Dat vooropgesteld
Maar ik kijk ook nooit zo heel erg naar het ras eigenlijk.
Een hond die nog maar pas traint en jong is, tja, daar moet je niet teveel (letterlijk niet te veel) van verwachten. Maar dat gerace over het veld met een stuk bezit, nee, daar ben ik, net als Nettie , niet echt voor. Het verstoort vooral, vind ik.
En ik zie er geen meerwaarde in. Vooral niet als je er vrij gemakkelijk een einde aan kunt maken.
Misschien begrijp ik het verkeerd, maar ik zie de link tussen het negeren van het gedrag en het werken aan het contact met de hond ook niet.

Dominant zijn of je dominant gedragen in een bepaalde situatie/context.
Je kunt niet continue dominant zijn je vertoont dominant gedrag.
Je kunt niet ontkennen dat dominantie bestaat, alleen heeft het woord een negatieve lading gekregen en hangen mensen complete trainingsmethoden op aan dit woord en verklaren alle hond communicatie in het licht van dominantie.

In hoeverre dominantie negatief word is afhankelijk van de situatie en het karakter van de hond(en).

Om terug te komen op Nanna's opmerking over vechthonden. Wat jij als onfunctioneel gedrag benoemd bij vechthonden zie je andersom ook bij de zogenamde "alles" vriendelijk rassen. In een natuurlijk situatie is het handiger en beter voor je gezondheid om niet zomaar overal op af te stieren.

Inge O schreef:

Jaap* schreef: Misschien begrijp ik het verkeerd, maar ik zie de link tussen het negeren van het gedrag en het werken aan het contact met de hond ook niet.

die zie ik ook niet, ik begrijp in ieder geval niet wat ermee bedoeld of beoogd wordt.

Ik ook niet, dus ergens gaat iets fout hier

Nog een keer, kijken of ik de miscommunicatie kan vinden

Bij bijvoorbeeld een wetter, die erg gericht is op de baas en waarbij je dus vooral die band bevestigt en versterkt, train je op de samenwerking omdat dát is waarom de hond het doet. Hij doet het vanwege de samenwerking, niet voor zichzelf.
En ja, natuurlijk doet ie het uiteindelijk altijd wel voor zichzelf, maar zijn motivatie is een blije baas.
Omdat dergelijke honden dus ook meestal erg gevoelig zijn wat die baas betreft, moet je daar niet te erg bovenop zitten als ze bv zo'n showrondje doen. Dat gaat vanzelf weer over (ik heb het over jonge honden, onder ca 9 maanden) en zolang je dat niet versterkt als baas is er niets aan de hand, vooral omdat ze direct na zo'n rondje naar de baas komen.
Doen ze dat niet, dan verbreek je het contact als baas (omdraaien, weglopen) en dat is voor dergelijke honden al genoeg om ze ermee te laten stoppen.

Zou je bij een dergelijke hond een verbale correctie gebruiken, dan heb je kans dat het apporteren moeilijk wordt of het afgeven of allebei. Het negeren van de hond als in contact verbreken is voor dit type honden, vanwege die extreme baasgerichtheid, ruim voldoende correctie, alleen zien veel voorjagers het niet als een correctie


Heb je bv een weim of een duitse staande, dan heb je een hond die de motivatie vooral haalt uit het werk op zich. Dat zijn ook honden die vaak harder zijn en lastiger te corrigeren.
Daar kun je dus allerlei andere acties bij gebruiken en daarbij kun je ook makkelijker corrigeren op dergelijk gedrag. Want ze blijven dat apporteren toch wel doen, dat vinden ze veel te geweldig.
Hooguit krijg je een probleem met afgeven, maar de lol in het werk is daar veel moeilijker uit te halen.

Hm.
Is dit duidelijker?

Inge O schreef:

Marjoleine schreef: Hm.
Is dit duidelijker?

ja, voor mij wel .

een hovawart valt ook helemaal onder die wetter-categorie qua werken, met dat verschil dat ik niet weet of omdraaien en contact verbreken altijd zal volstaan .

Ha, mooi

Dat omdraaien werkt ook niet meer als ze volwassen zijn, hoor.
Maar ze zijn nu 6 maanden

Marjoleine schreef:

Inge O schreef:

Jaap* schreef: Misschien begrijp ik het verkeerd, maar ik zie de link tussen het negeren van het gedrag en het werken aan het contact met de hond ook niet.

die zie ik ook niet, ik begrijp in ieder geval niet wat ermee bedoeld of beoogd wordt.

Ik ook niet, dus ergens gaat iets fout hier

Nog een keer, kijken of ik de miscommunicatie kan vinden

Bij bijvoorbeeld een wetter, die erg gericht is op de baas en waarbij je dus vooral die band bevestigt en versterkt, train je op de samenwerking omdat dát is waarom de hond het doet. Hij doet het vanwege de samenwerking, niet voor zichzelf.
En ja, natuurlijk doet ie het uiteindelijk altijd wel voor zichzelf, maar zijn motivatie is een blije baas.
Omdat dergelijke honden dus ook meestal erg gevoelig zijn wat die baas betreft, moet je daar niet te erg bovenop zitten als ze bv zo'n showrondje doen. Dat gaat vanzelf weer over (ik heb het over jonge honden, onder ca 9 maanden) en zolang je dat niet versterkt als baas is er niets aan de hand, vooral omdat ze direct na zo'n rondje naar de baas komen.
Doen ze dat niet, dan verbreek je het contact als baas (omdraaien, weglopen) en dat is voor dergelijke honden al genoeg om ze ermee te laten stoppen.

Zou je bij een dergelijke hond een verbale correctie gebruiken, dan heb je kans dat het apporteren moeilijk wordt of het afgeven of allebei. Het negeren van de hond als in contact verbreken is voor dit type honden, vanwege die extreme baasgerichtheid, ruim voldoende correctie, alleen zien veel voorjagers het niet als een correctie


Heb je bv een weim of een duitse staande, dan heb je een hond die de motivatie vooral haalt uit het werk op zich. Dat zijn ook honden die vaak harder zijn en lastiger te corrigeren.
Daar kun je dus allerlei andere acties bij gebruiken en daarbij kun je ook makkelijker corrigeren op dergelijk gedrag. Want ze blijven dat apporteren toch wel doen, dat vinden ze veel te geweldig.
Hooguit krijg je een probleem met afgeven, maar de lol in het werk is daar veel moeilijker uit te halen.

Hm.
Is dit duidelijker?

Ik vind je uitleg voor een deel heel goed te begrijpen.
Al zou ik misschien toch alvast contact verbreken als de hond (wetter) eerst een ererondje wil maken
Maar dat zou ik alleen echt kunnen beslissen nadat ik heb gezien wat je bedoelt

Een Weim of een Duitse Staande haalt voldoening uit het werk op zich.
Maar apporteren is nou juist bij veel Staande Honden vers twee.
Veldwerk (het werk voor het schot) vinden ze veel leuker.

Om even te blijven generaliseren
Alleen vereist dat weer een totaal andere aanpak

showrondje




daar is buster een ster in

Inge O schreef: werkt ook niet als ze 2 maand zijn, of 4, of 6 . dan denken ze alleen maar 'oh, ben jij het ook beu, goed zo, kan ik weer wat voor mezelf beginnen '.

O
Nee, dat werkt bij een wetter dan weer anders. De gemiddelde wetter vindt negeren het ergste wat er is, die willen alleen wat voor zichzelf doen als jij meedoet

ranetje schreef:Al zou ik misschien toch alvast contact verbreken als de hond (wetter) eerst een ererondje wil maken
Maar dat zou ik alleen echt kunnen beslissen nadat ik heb gezien wat je bedoelt

De ererondjes van wetters die ik ken zijn vele malen korter dan die van labjes bijvoorbeeld.
Daarom doe ik niet zo moeilijk, ze zijn er vaak na drie, vier trainingen al overheen

ranetje schreef:Een Weim of een Duitse Staande haalt voldoening uit het werk op zich.
Maar apporteren is nou juist bij veel Staande Honden vers twee.
Veldwerk (het werk voor het schot) vinden ze veel leuker.

Ehm.
Ik heb alleen met stabijs gewerkt. En die moet je gewoon op ongedierte gebruiken en niet voor of na het schot. Tenzij je graag jezelf en je hond frustreert

Maar wat ik bedoel is dat het die wetter om de samenwerking met jou gaat, en niet om het werk zelf

Marjoleine schreef:

ranetje schreef:Een Weim of een Duitse Staande haalt voldoening uit het werk op zich.
Maar apporteren is nou juist bij veel Staande Honden vers twee.
Veldwerk (het werk voor het schot) vinden ze veel leuker.

Ehm.
Ik heb alleen met stabijs gewerkt. En die moet je gewoon op ongedierte gebruiken en niet voor of na het schot. Tenzij je graag jezelf en je hond frustreert

Maar wat ik bedoel is dat het die wetter om de samenwerking met jou gaat, en niet om het werk zelf

Is dat niet ook bij Wetters gewoon per hond verschillend, net als bij de Staande honden?