Het HondenForum

Tanja en Hummer schreef: Mijn oude mechelaar (reu) bleef "pubberen" tot ik een ons woog, maar nou zit dat ook in het ras (stamboom) dat ze je ff flink uit proberen dus ja dan kun je het weer geen "puberen" noemen

Hier heeft nog nooit een hond gepuberd hoor, dus ook geen mechelaar.... Uitproberen is wat je zelf toelaat/nalaat... niks meer en niks minder

Martijn schreef:

Tanja en Hummer schreef:Hihi of de puberteit nu wel of niet bestaat ga ik me niet over uitlaten... ieder zijn mening

Sommige dingen zijn onderhevig aan mening. Het al of niet bestaan van een ontwikkelingsfase niet. Dat is een kwestie van feit.

Puberteit wordt hier binnen de diergeneeskunde en de dierwetenschappen gedefiniëerd als de periode die begint op het moment waarop een zoogdier theoretisch gezien geslachtsrijp is (vrouwtjes: de eerste eisprong, mannetjes: de eerste zaadlozing of spermacellen in de urine) en eindigt op het moment dat het dier het volwassen gewicht bereikt heeft. Dat zal in de rest van de wereld vast niet heel anders zijn. Inderdaad dus gewoon een fysiologische ontwikkelingsfase waarvan het ontstaan niet ontkend kan worden.

Of dieren in het algemeen en honden in het specifiek tijdens die periode dezelfde gedragsveranderingen doormaken als mensen daar valt wel over te discussieren. Hoewel ik niet iemand ben die extreme neigingen heeft tot antropomorfiseren (dieren behandelen alsof het mensen zijn) denk ik in het geval van honden, persoonlijk van wel. Uiteindelijk maken ze dezelfde hormonale veranderingen door als mensen, en die hormomen hebben grof gezegd dezelfde invloed als bij mensen. Het 'moeilijke' gedrag dat veel mensen waarnemen bij honden tussen zeg de 6 maanden en 1,5 jaar mag wat mij betreft dus prima 'puberteit' genoemd worden. Natuurlijk zijn er verschillen tussen rassen en ook tussen individuen maar gemiddeld genomen is een pup van 4 maanden oud een stuk baasgerichter dan een pup van 7 maanden, en heeft een hond van 4 jaar veel minder de neiging grenzen op te zoeken als een hond van 9 maanden. Dat is allemaal maar deels te verklaren door opvoeding, op de rest mag van mij best het etiketje 'puberteit' geplakt worden.

Kees

renee-uk schreef:in mijn idee is het een kapstok om van alles aan op te hangen, vooral datgene dat -meestal doordat de baas niet op tijd omschakelt- fout gaat in opvoeding en begeleiding.

Een hond groeit, ook geestelijk en verandert van pup in jonge hond in volwassen hond
Dat zijn allemaal leerfases waar hij doorheen gaat, die allemaal een andere aanpak nodig hebben.
Dat heeft niks te maken met puberteit maar wel met opgroeien.

Als iemand graag wil volhouden dat zn hond in de puberteit is heeft ie mijn zegen hoor, maar het eerste dat ik aanraad in zo'n geval is om vooral eens naar je eigen aanpak te kijken en die af te stemmen op de fase waarin je hond zit.
Je hond is niet dwars vanwege de puberteit -dat is alleen maar vermenselijking in mijn ogen-, je hond is dwars omdat hij de puppyfase ontgroeid is en een andere aanpak nodig heeft die hij niet krijgt omdat hij het als pup zo goed deed.

Ik heb nooit honden in de puberteit gehad, wel honden die zich wat los maakten van me omdat ze op weg waren naar de volwassenheid.
Het was aan mij om die band weer aan te halen en de opvoeding aan te passen en als meer mensen dat deden in plaats van te gaan gillen dat hun hond in de puberteit is en er DUS niks mee te beginnen is, zou die hele kolder van hondenpuberteit gauw over zijn!

Ik vind de benaming 'puberteit' bovendien een valkuil. Het lijkt te impliceren dat het nu eenmaal iets is waar je niet aan ontkomt en waar je je dus maar bij neer moet leggen tot 'het' over is.
Terwijl er juist flexibiliteit en extra inspanning van de baas wordt verwacht in geval van een opgroeiende hond.
Opvoeden houdt niet zomaar op bij een bepaalde leeftijd

Jaap* schreef:Ik vind de benaming 'puberteit' bovendien een valkuil. Het lijkt te impliceren dat het nu eenmaal iets is waar je niet aan ontkomt en waar je je dus maar bij neer moet leggen tot 'het' over is.
Terwijl er juist flexibiliteit en extra inspanning van de baas wordt verwacht in geval van een opgroeiende hond.
Opvoeden houdt niet zomaar op bij een bepaalde leeftijd

Dat is bij mensen dus net zo. Maakt niet uit hoe je het noemt, die veranderingen zijn een gegeven en daar reageert de omgeving op.

Marie-Josée schreef:

Jaap* schreef:Ik vind de benaming 'puberteit' bovendien een valkuil. Het lijkt te impliceren dat het nu eenmaal iets is waar je niet aan ontkomt en waar je je dus maar bij neer moet leggen tot 'het' over is.
Terwijl er juist flexibiliteit en extra inspanning van de baas wordt verwacht in geval van een opgroeiende hond.
Opvoeden houdt niet zomaar op bij een bepaalde leeftijd

Dat is bij mensen dus net zo. Maakt niet uit hoe je het noemt, die veranderingen zijn een gegeven en daar reageert de omgeving op.

Precies... alsof kinderen tussen hun 12 en 18 opeens niet meer opgevoed worden omdat dat toch geen zin heeft... Ik denk dat het juist goed is om voorbereid te zijn op de fysieke en emotionele ontwikkelingsfases van de hond. Ikzelf geef ook puppycursussen en leg er dan heel veel nadruk op dat ze juist bij puppies die nog heel baasgericht zijn flink moeten oefenen op het hierkomen. Flink positief, altijd belonen en spelletjes van maken. Als een pup dan ouder en onafhankelijker wordt heb je daar heel veel profijt van.
En ik leg ze ook uit dat veel honden tussen de 6 en 12 maanden zich verschrikkelijk kunnen misdragen, maar dat ze de moed niet op moeten geven, flink doortrainen en als ze dan een jaartje oud zijn dan gaat het opeens weer een stuk beter.
Ik noem dat voor het gemak de puberteit, als iemand anders het anders wil noemen, prima, maar gezien het zowel fysiologisch als qua gedrag eigenlijk om hetzelfde gaat zie ik niet zozeer waarom er een ander etiketje op geplakt moet worden

Kees

Casey schreef:

Marie-Josée schreef:

Jaap* schreef:Ik vind de benaming 'puberteit' bovendien een valkuil. Het lijkt te impliceren dat het nu eenmaal iets is waar je niet aan ontkomt en waar je je dus maar bij neer moet leggen tot 'het' over is.
Terwijl er juist flexibiliteit en extra inspanning van de baas wordt verwacht in geval van een opgroeiende hond.
Opvoeden houdt niet zomaar op bij een bepaalde leeftijd

Dat is bij mensen dus net zo. Maakt niet uit hoe je het noemt, die veranderingen zijn een gegeven en daar reageert de omgeving op.

Precies... alsof kinderen tussen hun 12 en 18 opeens niet meer opgevoed worden omdat dat toch geen zin heeft... Ik denk dat het juist goed is om voorbereid te zijn op de fysieke en emotionele ontwikkelingsfases van de hond. Ikzelf geef ook puppycursussen en leg er dan heel veel nadruk op dat ze juist bij puppies die nog heel baasgericht zijn flink moeten oefenen op het hierkomen. Flink positief, altijd belonen en spelletjes van maken. Als een pup dan ouder en onafhankelijker wordt heb je daar heel veel profijt van.
En ik leg ze ook uit dat veel honden tussen de 6 en 12 maanden zich verschrikkelijk kunnen misdragen, maar dat ze de moed niet op moeten geven, flink doortrainen en als ze dan een jaartje oud zijn dan gaat het opeens weer een stuk beter.
Ik noem dat voor het gemak de puberteit, als iemand anders het anders wil noemen, prima, maar gezien het zowel fysiologisch als qua gedrag eigenlijk om hetzelfde gaat zie ik niet zozeer waarom er een ander etiketje op geplakt moet worden

Kees

Tussen de 6 en 24 maanden lijkt mij een beter uitgangspunt

Badu schreef:Tussen de 6 en 24 maanden lijkt mij een beter uitgangspunt

Ligt (mede) aan het ras natuurlijk. Als ik aan de Westies van mijn vriendin denk weet ik nog dat ik meerdere keren op punt gestaan heb hun lieftallige nekjes om te draaien. Toen ze een jaar oud waren begon dat opeens hard mee te vallen Grotere rassen kunnen daar (veel) langer over doen, hoewel ook bij mijn grote kruising en mijn Hollandse herder de ergste problemen wel voorbij waren, na de 12 maanden. En dat had écht niet alleen met mijn opvoeding te maken

Kees

Jaap* schreef: Ik vind de benaming 'puberteit' bovendien een valkuil. Het lijkt te impliceren dat het nu eenmaal iets is waar je niet aan ontkomt en waar je je dus maar bij neer moet leggen tot 'het' over is.
Terwijl er juist flexibiliteit en extra inspanning van de baas wordt verwacht in geval van een opgroeiende hond.
Opvoeden houdt niet zomaar op bij een bepaalde leeftijd

Ik noem het voor het gemak wel pubertijd, dan heb je voor het gros van de mensen omschreven in welke levensfase de hond zit.
Ik noem het pubertijd maar ga het niet gebruiken als excuus.
Een beetje uitproberen van mijn honden laat ik toe, dat vind ik bij die fase horen en daar kan ik ook echt van genieten moet ik eerlijk bekennen.
Echter ik ga juist in deze fase de dingen opzoeken waarvan ik weet dat ze ten nadele van de hond zouden kunnen veranderen. Daar ben ik dan lekker mee aan het werk.

Puberteit en pubertijd zijn beide correcte Nederlandse woorden, die in veel naslagwerken staan. Het zijn niet zomaar spellingvarianten; ze hebben een verschillende betekenis.

De puberteit is 'de periode waarin de geslachtsrijpheid intreedt en zich ontwikkelt'. Dit woord komt van het Latijnse pubertas, dat 'het man-zijn' betekent. Het Latijnse achtervoegsel -tas is in het Nederlands -teit geworden.

Pubertijd is een samenstelling van puber en tijd en betekent 'de tijd dat je puber bent', waardoor het synoniem is aan puberjaren. Mogelijk heeft het tv-programma 'Pubertijd', dat in de jaren tachtig werd uitgezonden, bijgedragen aan de populariteit van het woord pubertijd.

Ik denk wel dat ze een puberteit hebben
En pubertijd, persoonlijk denk ik wel dat er een periode is dat honden wat meer gaan uitproberen/pushen.. Maar om dat nou als excuus te gebruiken

Ik haal hem even omhoog, ik heb nu een hond met de puberteit in de hoogste versnelling( moest toen even aan dit topic denken)
dus rustig blijven en stug door trainen :M: