Marie-Josée schreef:Jaap* schreef:Ik vind de benaming 'puberteit' bovendien een valkuil. Het lijkt te impliceren dat het nu eenmaal iets is waar je niet aan ontkomt en waar je je dus maar bij neer moet leggen tot 'het' over is.
Terwijl er
juist flexibiliteit en extra inspanning van de baas wordt verwacht in geval van een opgroeiende hond.
Opvoeden houdt niet zomaar op bij een bepaalde leeftijd 
Dat is bij mensen dus net zo. Maakt niet uit hoe je het noemt, die veranderingen zijn een gegeven en daar reageert de omgeving op.
Precies... alsof kinderen tussen hun 12 en 18 opeens niet meer opgevoed worden omdat dat toch geen zin heeft... Ik denk dat het juist goed is om voorbereid te zijn op de fysieke en emotionele ontwikkelingsfases van de hond. Ikzelf geef ook puppycursussen en leg er dan heel veel nadruk op dat ze juist bij puppies die nog heel baasgericht zijn flink moeten oefenen op het hierkomen. Flink positief, altijd belonen en spelletjes van maken. Als een pup dan ouder en onafhankelijker wordt heb je daar heel veel profijt van.
En ik leg ze ook uit dat veel honden tussen de 6 en 12 maanden zich verschrikkelijk kunnen misdragen, maar dat ze de moed niet op moeten geven, flink doortrainen en als ze dan een jaartje oud zijn dan gaat het opeens weer een stuk beter.
Ik noem dat voor het gemak de puberteit, als iemand anders het anders wil noemen, prima, maar gezien het zowel fysiologisch als qua gedrag eigenlijk om hetzelfde gaat zie ik niet zozeer waarom er een ander etiketje op geplakt moet worden
Kees