Het HondenForum

Langhaar schreef:

korthaar schreef:

jalumi schreef:Dit is puur dominant gedrag. Ik zou toch wel serieus corrigeren. Eerst met een grote mond en indien nodig er heen rennen en de hond even fors aanpakken.

Ik denk dat veel apporteer problemen, juist te maken hebben met de trainingsmethode die jij voorstaat.
Kijk eens om je heen in losloopgebieden hoeveel honden niet eindeloos en enthousiast apporteren, waarbij het woord “dominant” niet in het woordenboek van de baas voorkomt.
Vaak hebben die honden nog nooit een trainingsveld gezien en dat is misschien wel juist de reden dat het zo goed gaat.

Het " nadeel " van een trainingsveld is natuurlijk dat het goed moet, anders hoef je niet te gaan trainen, daardoor komt er toch wel druk te liggen op de baas en hond en voor sommigen is het moeilijk omgaan met die druk.
Dat heb ik zelf ook ervaren tijdens de trainingen, dat akelige prestatie gedoe, de een wilde niet onder doen voor de ander.

Het grappige is, dat dat niet mijn uitgangspunt is.
Natuurlijk moet ik verbetering zien.
Maar op het trainingsveld verwacht ik ondersteuning van een trainer die mij aangeeft waar ik de fout in ga
Zodat ik een beter team ga vormen met mijn hond.

Die trainers zijn zeer dun gezaaid helaas.

Martijn schreef:

ranetje schreef: Het is maar net wat je hebt als referentiekader.
Het referentiekader van Martijn is niet bijster positief zullen we maar zeggen.

Maar wel vrij breed. Dat is het jammere.
Ik heb goed zicht op verschillende scholen die hier komen trainen.
Zeker niet alleen maar kommer en kwel maar wel veel.
Echt grof geweld. Puur om het niet exact juist uitoefenen van het kunstje. Of liever gezegd, met het niet exact uitvoeren van het kunstje als excuus om eens lekker los te gaan op je hond.

Ik ben best breed georiënteerd en ik zie wanneer iemand met zijn hond traint of zich er op afreageert.

Natuurlijk doet niet iedereen die met een jachthond traint het zo. Maar het is verre van een uitzondering.

Dit is in ieder geval een verduidelijking voor Veenmug

Veenmug schreef:Heb me weten in te houden bij de zoveelste keer dat er denigrerend gesproken werd over “die jachtmensen en hun trainingsmethoden”. Gelukkig ook andere positieve reacties.

Dit soort ervaringen is de reden dat er tegen "jachtmensen met hun trainingsmethoden" wordt aangeschopt.

Ik weet dat het anders kan zijn, dat heb ik gezien en ervaren.
Maar als je ziet wat Martijn voor het grootste deel ziet (en ook anderen beschrijven dit soort training), hoe kan je dat dan anders beschouwen?.

Jaap* schreef: Een patsende hond gaat eerder met het apport richting andere honden

dat doet Buster :N:

eerst even laten zien hoe goed hij wel niet is voor de andere honden langs lopen
gooit het apport dan op en vangt hem weer

daarna is het goed en krijg ik het apport

Inge O schreef:

Veenmug schreef:Zou het ook niet zo kunnen zijn dat mensen die een hond aanschaffen om er mee op jacht te gaan juist selecteren op aanleg, karakter, specifieke eigenschappen.
In tegenstelling tot de mensen die vallen voor die lieve bruine ogen en naderhand eens gaan nadenken wat ze met hun hond willen gaan doen.
Dan botsen deze partijen bij de wijze van training waaronder correctie van de hond.

wat nog steeds niet verklaart waarom het losloopgebied vol loopt met niet-jachthonden (die er dus door hun baas zeker niet op geselecteerd zijn) die toch van het het 'zomaar' apporteren zowat hun beroep hebben gemaakt.

Waarom zijn er hier dan zoveel mensen die schrijven dat ze pas na veel moeite hun hond hebben leren apporteren en nu bijna niks meer durven uit angst dat de hond weer volledig terugvalt.

Nog even voor alle duidelijkheid. Een correctie bij mij houd zeker geen lichamelijk geweld in tenzij je het evt gebruik van de slipketting in het verleden zo wil betitelen. Wel vind ik dat je af en toe best eens achter uit je strot je hond mag vertellen dat hij/zij loopt te kwalleballen. Dit botst soms al.


Mvg Veenmug

ranetje schreef:

Langhaar schreef:

korthaar schreef: Ik denk dat veel apporteer problemen, juist te maken hebben met de trainingsmethode die jij voorstaat.
Kijk eens om je heen in losloopgebieden hoeveel honden niet eindeloos en enthousiast apporteren, waarbij het woord “dominant” niet in het woordenboek van de baas voorkomt.
Vaak hebben die honden nog nooit een trainingsveld gezien en dat is misschien wel juist de reden dat het zo goed gaat.

Het " nadeel " van een trainingsveld is natuurlijk dat het goed moet, anders hoef je niet te gaan trainen, daardoor komt er toch wel druk te liggen op de baas en hond en voor sommigen is het moeilijk omgaan met die druk.
Dat heb ik zelf ook ervaren tijdens de trainingen, dat akelige prestatie gedoe, de een wilde niet onder doen voor de ander.

Het grappige is, dat dat niet mijn uitgangspunt is.
Natuurlijk moet ik verbetering zien.
Maar op het trainingsveld verwacht ik ondersteuning van een trainer die mij aangeeft waar ik de fout in ga
Zodat ik een beter team ga vormen met mijn hond.
Die trainers zijn zeer dun gezaaid helaas.

Ben het helemaal met je eens
Die ondersteuning heb ik ook gemist, heb de trainer ook gezegd dat als ik iets fout doe of als ik iets anders moet doen dan moet hij dat zeggen, ik ben er om te leren en voor de ontspanning en beiden waren soms ver te zoeken.
En dat is heel erg jammer want ik heb ook ervaren hoe ontzettend leuk het is als je samen met je hond een team vormt.

Zoek stok! schreef:[Het nadeel van de jacht is dat je het ook allemaal zo goed kunt zien. Omdat ze gewoon in losloopgebied trainen. Er zal ook heus in andere sporten veel shit zijn. Maar hoe vaak ik nu al dingen heb gezien in de gezellige jachthondengroepen

Bij behendigheid zie ik nooit iemand zijn hond de tunnel in schoppen of even flink bij de kladden pakken omdat hij zijn poot opligt.
Bij de GG-buren zie ik het ook niet. Bij dogdance zie ik het niet. Bij hulphonden niet.

Maar bij iets relatief simpels als een apport (met een retriever godbetert) is het ineens vreselijk nodig. Het zal wel.[/quote]

Ik heb het bij behendigheid ook nog nooit gezien, maar wellicht dat het wel gebeurt bij bepaalde scholen waar wij niet komen? Bij G&G heb ik wel dingen gezien dat ik dacht 'hmmmm'. Meer een gevoel dan hoor, omdat ik de blik van de hond naar de baas zag. In het 'openbaar' doen mensen dat dan niet. Bij dogdance denk ik dat het echt niet gebeurt, die sport trekt geen mensen die graag corrigeren. Net als obedience.[/quote]


Je krijgt inderdaad de indruk, dat jachttraining hier buiten de boot valt.
En dat ligt denk ik verankert in het feit, dat bij veel jagers het idee leeft dat de hond voor de baas moet werken.
En dien ten gevolge heel de dominantie theorie. Maar die zit meer tussen de oren van de jagers dan van de jachthonden.
Dit maakt het heel moeilijk om een juiste trainingsgroep te vinden, als je zo wat recreatief aan de slag wilt.
Maar praat eens met mensen die je tijdens de wandeling tegenkomt: er zijn er maar genoeg die om die reden geen cursus volgen en toch proberen met de hond aan de slag te gaan, wat bij de aanleg past.

Om op de vraag van de topic-starter terug te komen: probeer er wat meer variatie en uitdaging in te brengen.
Dus niet alleen wat KNJV proefjes, die door een paar oude jagers onder het genot van een borrel en een sigaar het levenslicht hebben gekregen.
Wanneer je hond toch van boom tot boom gaat, hang daar dan eens een dummie in:

Wanneer je hond toch van boom tot boom gaat, hang daar dan eens een dummie in:

Haha dat is ook een leuke uitdaging

@korthaar:

leuk bedacht......leuk filmpje ook.

Zo even alles bijgelezen. Vandaag wat korte apportjes geoefend en op het moment dat Taro de dummy vasthad en zijn kop richting mij had, snel naar achteren gelopen. Hierdoor kwam er in ieder geval al veel meer snelheid in En op de korte apportjes op het bospaadje niet 1 keer zijn poot opgetild. Voorlopig blijf ik vooral op motivatie trainen bij hem.

Wat ik gewoon moeilijk vindt is om bij Taro uit te vinden wanneer hij loopt te klieren en wanneer hij echt iets niet begrijpt. Daarin is hij heel moeilijk te lezen. Verder wil ik nog even toevoegen dat Taro niet is uitgezocht om jachttraining mee te doen. Taro is als herplaatser bij ons gekomen en doordat hij heel lastig te motiveren is, iets gezocht waar hij toch zijn energie kwijt kan en waar wij beide plezier in hebben. Uiteindelijk zijn we uitgekomen bij jachttraining en heb ik hem zien groeien in zijn gedrag. Misschien wil ik nu wel te veel van hem of heeft hij wel "schijt" aan mijn opdrachten. Maar omdat het mij al zoveel energie heeft gekost om hem leuk aan het werk te krijgen op een positieve manier, vind ik het lastig om dat te zien. Ik durf gewoon niet te veel te vragen, omdat dit eigenlijk het enige is waar ik hem echt met plezier heb zien gaan.

Ik heb ook echt de illusie niet om met hem KNJV proeven te gaan lopen. Ik wil gewoon lekker met hem bezig zijn en samen lol hebben. Als het blijkt dat we dan af en toe een apportje gaan doen tijdens het wandelen is dat voor mij ook prima.

korthaar schreef:Om op de vraag van de topic-starter terug te komen: probeer er wat meer variatie en uitdaging in te brengen.
Dus niet alleen wat KNJV proefjes, die door een paar oude jagers onder het genot van een borrel en een sigaar het levenslicht hebben gekregen.
Wanneer je hond toch van boom tot boom gaat, hang daar dan eens een dummie in:

Sita schreef:Verder wil ik nog even toevoegen dat Taro niet is uitgezocht om jachttraining mee te doen.

Ik bedoelde jou ook niet hoor, ik bedoel meer in het algemeen