Wat vindt jij een makkelijke of moeilijke hond, en waarom?

[Caro.]

Maar goed, voor alle zekerheid: mocht Puch er ooit jagend vandoor gaan, dan moet ik dus blijven staan op de plek waar hij weggegaan is toch?

Ja, dat is wel het beste.
Kijk, ik loop hier in bekend gebied en als het moet kan Topsi alleen naar huis zonder een weg over te steken. Dat loopt behoorlijk relaxt.
Zou ik haar echter op de één of andere mnaier kwijtraken in onbekend gebied dan zou ik blijven staan en af en toe fluiten.

Ja kijk, dat is behoorlijk veilig als ze én de weg naar huis terug vinden én dat ze hiervoor geen wegen voor over hoeven te steken.

Ik ga eerst met de auto ergens naar toe en als ik Puch dus door het jagen kwijt zou raken, dan is het maar de vraag of hij de weg terug naar huis toe weet en zeker of hij daar ook geraakt, want daar moet hij dus wel gevaarlijke drukke wegen voor oversteken.

Maar mocht het ook gebeuren, dan blijf ik dus staan waar hij weggegaan is, thanx
Ik heb dat toen bij Nouschka ook gedaan en die kwam inderdaad na ongeveer een uur weer terug op die plek.

Ik hoop alleen dat het nooit bij Puch gebeurt, want ik vrees dat ze me dan toch echt aan de hartmonitor kunnen leggen

[Demi]

Van Lila kan ik wel zeggen dat ze een moeilijke hond is. Ze mens en dier agressief en als ze de kans krijgt bijt ze zonder waarschuwing vooraf te geven.

Kenzo gaat nu goed, op de problemen met andere reuen na, maar dat vind ik totaal geen probleem, ik lijn hem gewoon aan. In het begin liep hij steeds weg en dat vond ik wel heel erg, niks ergers voor mij dan op je hond wachten en niet weten waar hij is.

Cujo is super makkelijk, hoef ik amper op te letten en doet altijd haar eigen ding.

Ik weet dat Lila voor andere mensen een zwaar probleemgeval is en vaak is er al gezegd geef die hond toch een spuitje

Ik vind het juist een uitdaging een hond met gedragsproblemen en ik vind het ook echt leuk om te trainen daarmee. Als ik zie wat we bij Lila bereikt hebben is dit erg veel, ze leeft gewoon in huis met Kenzo en Cujo en dit ging echt niet goed in het begin, want ook hun viel ze gelijk aan en nu spelen ze zelfs samen.

[Moos]

Oh maar Kimba is daar natuurlijk niet minder lief om of dat ik minder van haar hou.

Nee, dat snap ik hoor! Ik noemde dat alleen even bij Saar omdat ik ook absoluut niet die indruk wilde wekken bij mij

[Caro.]

Een moeilijke hond is voor mij een hond die ik niet goed kan begrijpen. Het heeft niks te maken met of ik een hond leuk vind of niet, trouwens.

Mijn eigen mechel zou voor sommigen een moeilijke hond zijn, omdat ze erg veel oppikt en een bepaalde gevoeligheid heeft gecombineerd met vrij sterke driften. Ze is daarom niet direct in alles heel gemakkelijk om te trainen, maar ik vind haar ook niet moeilijk omdat ik wel aanvoel hoe het bij haar werkt, en er daardoor op kan inspelen. Daarnaast heeft ze een goede mix van baasgerichtheid en zelfstandigheid in haar werk.

M'n oude Max is niet gesteld op andere honden, maar het is een gemakkelijke hond om te hebben en is heel gemakkelijk heel gelukkig te maken.

Laika van m'n man vind ik wel een moeilijke hond. Thuis is ze eigenlijk heel gemakkelijk, een knuffelkont en heel rustig, maar ik zou veel dingen niet met haar kunnen trainen omdat ik bepaalde dingen niet begrijp van haar en daarmee ook niet kan ombuigen/sturen/op effectieve wijze belonen. Heel frustrerend, want verder heb ik een groot zwak voor haar.

En toch is dat 'niet begrijpen' ook ergens wel een uitdaging.

Op Puch ben ik echt hotel-de-botel verliefd (zou ik bijna zeggen), maar ik heb echt moeite gehad om hem een beetje te begrijpen.
We lulden compleet langs elkaar heen gedurende een jaar ongeveer
Hij is dol op mij en ik ben dol op hem, maar hem iets bijbrengen in bepaalde situaties was praktisch onmogelijk. Ik snapte hem niet en hij snapte mij niet, heb ik het idee tenminste.
In die tijd zijn we zo samen bezig geweest en ondanks dat we elkaar nog niet altijd begrijpen, is er wel een enorm sterke band.

Ik heb het idee bij hem dat het in de 'oerhond' zit. Hij is echt super- superhonds.
Kaya is half mens, grap ik weleens Feilloos begrijpen wij elkaar.
Met Puch heb ik dat dus niet, maar op één of andere manier maakt hem dat juist ook enorm interessant, lief en vertederend.

[Gos]

Hij is dol op mij en ik ben dol op hem, maar hem iets bijbrengen in bepaalde situaties was praktisch onmogelijk. Ik snapte hem niet en hij snapte mij niet, heb ik het idee tenminste.
In die tijd zijn we zo samen bezig geweest en ondanks dat we elkaar nog niet altijd begrijpen, is er wel een enorm sterke band.

Dat zie je hier ook wel hoor. Sinds ze bij ons is (de eerste eigenaar was bang van haar....), is ze ook een heel stuk veranderd, maar er zit een rare kern die onbereikbaar blijft. Toch is ze knettergek op ons en wij op haar, en heeft ze heel veel bijgeleerd en zit ze vele malen lekkerder in haar vel met alles, o.a. door de interactie met Noeska en Victor. Dus alleen daarom al zijn we blij dat we haar toch genomen hebben, ze is er alleen maar beter op geworden, maar het is ergens wel een zorgenkindje. Afgezien van haar niet zo vriendelijke gedrag naar andere honden op straat, zie je daar als buitenstaander eigenlijk niets van, maar wij ervaren het dagelijks.

[kimmeke]

eerlijk gezegd vind ik niet dat er moeilijke honden/rassen zijn. Ik spreek zelf meer over koppige honden/rassen. En die honden, ja daar moet je nu eenmaal zelf ook koppig voor zijn (anders komt het niet goed ) en uiteraard meer tijd, geduld en energie in steken. Maar voor mij mag er dan ook wat uitdaging bij zijn. Ik hoef geen hond die luistert naar een vingerknip, ze mogen nog hond zijn ook. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ze moeten luisteren he!
Sanka valt voor de meeste mensen onder 'moeilijke hond' voor mij dus onder koppig of eigenwijs. En ja, ik ben dat dus ook Met als resultaat dat ik blijf volhouden tot ik mijn zin krijg en zeker niet snel opgeef. Ok, dit kan even duren, aangezien Sanka er wss net hetzelfde over denkt... Maar ondertussen luistert zij vrij goed zowel binnen als buiten desondanks dat ze hier op de hondenschool niet welkom was! (met dan nog als stomme reden: moeilijke hond. Is dat dan niet de reden van inschrijven? )

[Caro.]

Hij is dol op mij en ik ben dol op hem, maar hem iets bijbrengen in bepaalde situaties was praktisch onmogelijk. Ik snapte hem niet en hij snapte mij niet, heb ik het idee tenminste.
In die tijd zijn we zo samen bezig geweest en ondanks dat we elkaar nog niet altijd begrijpen, is er wel een enorm sterke band.

Dat zie je hier ook wel hoor. Sinds ze bij ons is (de eerste eigenaar was bang van haar....), is ze ook een heel stuk veranderd, maar er zit een rare kern die onbereikbaar blijft. Toch is ze knettergek op ons en wij op haar, en heeft ze heel veel bijgeleerd en zit ze vele malen lekkerder in haar vel met alles, o.a. door de interactie met Noeska en Victor. Dus alleen daarom al zijn we blij dat we haar toch genomen hebben, ze is er alleen maar beter op geworden, maar het is ergens wel een zorgenkindje. Afgezien van haar niet zo vriendelijke gedrag naar andere honden op straat, zie je daar als buitenstaander eigenlijk niets van, maar wij ervaren het dagelijks.

Ja oké, dat is ook wel weer een andere situatie natuurlijk.
Als je dagelijks bij diverse situaties merkt dat het moeilijk is elkaar te begrijpen of gedrag om te buigen, dan is het ook wel een stukje zorgelijker.

Ik had bij Puch alleen vnl buiten en dan ook nog maar in bepaalde situaties dat ik hem totaal niet kon bereiken en dat hij alles wat ik deed, verkeerd koppelde.
Verder hebben we helemaal geen problemen met hem en is het een heerlijke hond (wat ik dan weer niet wil zeggen dat jouw hond dat niet is.... zo moeilijk internet soms )

[Moos]

hoef geen hond die luistert naar een vingerknip, ze mogen nog hond zijn ook. Wat natuurlijk niet wegneemt dat ze moeten luisteren he!

Juist omdat Vera heel jong al ontzettend goed luisterde en terug te roepen was, kon ze zoveel hond zijn als mogelijk is. Ze mocht/mag baggeren in sloten, zwemmen, en rollen door de modder, juist omdat ze super betrouwbaar terug te roepen was/is als ze daarna even gezellig wil gaan buurten bij iemand. Ze mag los ballen op een klein veldje naast een rustige weg/fietspad, juist omdat ze heel betrouwbaar die bal bij mij komt brengen.
Ik zie het idee van "ze hoeven niet perfect te luisteren want ze mogen ook hond zijn", dus juist andersom; hoe betrouwbaarder de hond luistert als het nodig is, hoe meer vrijheid je die hond kan geven.

[Moos]

ben ik helemaal met je eens, maar ik voel het ook wel zo als kim, maar dan bedoel ik meer dat een hond ook eens lekker moet mogen zeggen.

en daarna heb ik weer gelijk .

Haha, oh ja dat mogen ze van mij ook wel hoor. Als Vera met bal langzaam afbuigt richting sloot met een kop van "de bal is toch al binnen, dussss nu ga ik even lekker die prutsloot in met mijn balletje" moet ik ook alleen maar heel erg lachen Maar als het puntje bij paaltje komt moet mevrouw toch bij mij komen i.p.v die sloot in te gaan. En als ze dat gedaan heeft geef ik haar de bal en de bek en zeg "toe maar" en mag ze alsnog de sloot in. Zo ben ik dan weer wel

[Morgaine]

Juist omdat Vera heel jong al ontzettend goed luisterde en terug te roepen was, kon ze zoveel hond zijn als mogelijk is. Ze mocht/mag baggeren in sloten, zwemmen, en rollen door de modder, juist omdat ze super betrouwbaar terug te roepen was/is als ze daarna even gezellig wil gaan buurten bij iemand. Ze mag los ballen op een klein veldje naast een rustige weg/fietspad, juist omdat ze heel betrouwbaar die bal bij mij komt brengen.
Ik zie het idee van "ze hoeven niet perfect te luisteren want ze mogen ook hond zijn", dus juist andersom; hoe betrouwbaarder de hond luistert als het nodig is, hoe meer vrijheid je die hond kan geven.

Hier ben ik het zo 100% mee eens! Als Dina niet zo goed zou luisteren als ze nu doet, ze nu ze niet half zo vaak ergens los kunnen als dat ze nu kan en tijdens het los lopen doet ze toch eigenlijk wat ze het best kan: hond zijn.

Verder herken ik heel veel van jouw Saar in mijn Dina. Zij is ook veel makkelijker dan goed voor haar is. Ergens vind ik dat sneu omdat ik weet dat daar in het verleden veel misbruik van is gemaakt

[duitse herder]

Het lijkt me weleens heerlijk zo'n super makkelijke hond, maar wordt het ook niet soms saai? (serieus bedoelt hoor, echt niet rot).
Ik heb namelijk nooit echt super makkelijke honden gehad. Ze mankeerde allemaal wel wat (het ligt aan mij denk ik ).

Na 2 lastige honden heb ik nu eindelijk een makkelijke. Het is zooo heerlijk! Het is juist niet saai want je komt nu op plaatsen waar je anders niet kwam. Het bos kon je nooit genieten, want stel je komt een andere hond tegen. Mijn sociale hond is ook werklustig, dus daar kan je ook ver komen met haar. Het is echt gewoon zoooo relaxt lopen. ik wil graag een hond die lekker los kan lopen en spelen met mij, hond of zelf. Ik houd niet van uren wandelen aangelijnd namelijk :N:
Ik vind het dus heerlijk! Neemt niet weg dat ik niet gek ben op de andere hoor, maar dit is gewoon makkelijk en relaxt

[Marion.]

Ik ben niet van de zoekspelletjes of het ballen gooien

Ik ook niet. Ik word bloednerveus van honden die steeds iets van me willen. En ik zou knettergek worden van een kabaal-maker aan de lijn (of thuis). Of van honden die constant aan de lijn moeten, of waarbij je ogen voor en achter moet hebben. Dat is geen ontspanning voor mij. En een ander zal het heus saai vinden dat ik amper op mijn honden of mijn omgeving hoef te letten, maar ik vind het heerlijk. Ik zoek geen "spanning" in mijn honden, mijn honden moeten mijn ontspanning zijn.

[Rami]

Volgens mij heeft elke hond zowel makkelijke als moeilijke eigenschappen. Makkelijk en moeilijk zijn dan wel subjectief want het is hoe de eigenaar het ervaart en er mee omgaat.
Wat ik aan Bill makkelijk vind is dat hij voor 99% doet wat er van hem gevraagd wordt (vindt dat ook leuk) en dat hij graag met mij/ons bezig is. Wat ik moeilijk(er) vindt is dat hij wantrouwig is naar vreemde mensen. Hij is ook niet makkelijk met volle reuen maar dat is iets wat ik dan weer niet zo moeilijk vindt. Het hoort er een beetje bij.

Silka is ontzettend makkelijk met mensen en kinderen. Ze is een enorme knuffelkont. Wat ik moeilijker vindt is dat ze echt enorm bitcherig is naar onderdanige, kleine honden (teven vooral).
Wat ik dacht dat moeilijk zou zijn/blijven - haar jachtpassie - vind ik juist helemaal geen probleem. Maar dat komt misschien ook omdat we dat in goede banen hebben weten te leiden. Ze doet nu heel graag 'jaagspelletjes' maar ze gaat er niet meer vandoor om op eigen houtje te jagen.

Ik zal ook niet gauw zeggen dat ik in de toekomst per se voor een makkelijke hond zal kiezen. Een hond die bij me past kan misschien best moeilijk zijn. Als die klik er maar is, als ik er maar mee om kan gaan.

[renee-uk]

Ik denk ook niet dat ik zou kunnen wennen aan een hond die buiten totaal zijn eigen ding doet en daarbij ook nog eens volledig uit zicht gaat, zoals ik soms hier lees van mensen die gerust een minuut of 5 staan te wachten tot hondlief weer verschijnt.
Ik vind het heel knap dat ze dat kunnen, maar ik geloof dat ik gillend gek zou worden van zo'n hond.

Daar groei je in mee
Ik sta ook niet te wachten, ik striets op mijn gemak door.
Nou heb ik natuurlijk wel de zekerheid dat ze geen wegen over kan steken en dat loopt een stuk relaxter. In onbekend gebied mag ze dan ook niet los.
Ik geniet ervan dat ik na drie kwartier heerlijk wandelen studdie-an weer naar huis stekker met een totaal amechtige en uitgeputte, maar schitterogende, hond naast me. Eentje die zielsgelukkig is omdat ze heeft mogen doen waarvoor ze gefokt is: jagen.
Ik ben niet van de zoekspelletjes of het ballen gooien, ik geniet hier nou weer van

Oh maar dat snap ik ook wel hoor en dat is juist de reden waarom ik niet voor zo'n hondje zal kiezen.
Omdat ik er zelf wel heel veel moeite mee heb en weet dat ik dat hondje dan zal gaan beperken in wat voor haar/hem zn lust en zn leven is.
En dat zou verschrikkelijk oneerlijk zijn naar de hond toe.

Dat ik zelf niet voor zo'n hondje zou kiezen zegt nog niet dat ik er niet met plezier naar zou kijken, maar dat is dan juist omdat het niet mijn hond is
Het is altijd heerlijk om een hond te zien die plezier in zn leven heeft.

[renee-uk]

ben ik helemaal met je eens, maar ik voel het ook wel zo als kim, maar dan bedoel ik meer dat een hond ook eens lekker moet mogen zeggen.

en daarna heb ik weer gelijk .

Haha, oh ja dat mogen ze van mij ook wel hoor. Als Vera met bal langzaam afbuigt richting sloot met een kop van "de bal is toch al binnen, dussss nu ga ik even lekker die prutsloot in met mijn balletje" moet ik ook alleen maar heel erg lachen Maar als het puntje bij paaltje komt moet mevrouw toch bij mij komen i.p.v die sloot in te gaan. En als ze dat gedaan heeft geef ik haar de bal en de bek en zeg "toe maar" en mag ze alsnog de sloot in. Zo ben ik dan weer wel

ik ook .

Dat soort dingen gebeuren hier ook met Jan en ook ik kan daar hartelijk om lachen.
Ik zei dat in een ander topic al eens: Jan is super gehoorzaam, maar zeker niet slaafs.
En dat is nou net dát wat ik leuk vind in een hond en wat hem voor mij tot een makkelijke hond maakt want als puntje bij paaltje komt luistert ie wel en zn gaat toch -al probeert ie dat te verbergen- gepaard met interactie tussen ons

[tekkel]

Een gemakkelijke hond vind ik een hond die met andere honden goed overweg kan, die niet angstig is, die gemakkelijk trainbaar is (voergericht), die niet te veel verhaart, die niet iedereen bespringt maar het niet erg vindt dat vreemden hem aaien. Niet te groot zodat hij niks van het aanrecht kan pakken. Een hond die het fijn vindt om hele einden te wandelen, maar die ook gerust een mandjesdag houdt als het egent of als je ziek bent.

Waar kan ik die vinden?

Bij mij

Het lijkt me weleens heerlijk zo'n super makkelijke hond, maar wordt het ook niet soms saai? (serieus bedoelt hoor, echt niet rot).

Nee, het is heerlijk. In het begin, toen ik haar net had, was ze nog erg bang voor grote honden en viel ze ze meteen aan. Dat vond ik echt vreselijk, steeds dat opletten of er niet iets groots en bedreigends liep. Gelukkig was dat na korte tijd zo goed als over, en nu loop ik heerlijk relaxt door de sjeune natoer, met Eebje in een straal van vijftig meter om me heen, scharrelend, rennend, snuffelend, dan weer voor en dan weer achter. Daar geniet ik echt van. En soms heeft ze een spoortje en is ze vertrokken. Roepen heeft dan geen zin, al is ze meestal supergehoorzaam. Van zo'n jachtpartijtje geniet ik ook, ik blijf blijmoedig wachten.....

Maar goed, voor alle zekerheid: mocht Puch er ooit jagend vandoor gaan, dan moet ik dus blijven staan op de plek waar hij weggegaan is toch?

Als ik gewoon naar het bos ga waar ik meestal naartoe ga, dan loop ik terug naar de auto en wacht daar. Daar komt ze op een gegeven moment wel weer tevoorschijn.
Als ik ergens loop waar ze niet (erg) bekend is, dan wacht ik inderdaad op de plaats waar ik haar het laatst zag. Dan ben ik wel iets minder relaxt dan in m'n eigen bos, als het iets langer dan vijf minuten duurt "het is toch maar een klein dom hondje", denk ik dan

[Frenk]

nu loop ik heerlijk relaxt door de sjeune natoer, met Eebje in een straal van vijftig meter om me heen, scharrelend, rennend, snuffelend, dan weer voor en dan weer achter. Daar geniet ik echt van. En soms heeft ze een spoortje en is ze vertrokken. Roepen heeft dan geen zin, al is ze meestal supergehoorzaam. Van zo'n jachtpartijtje geniet ik ook, ik blijf blijmoedig wachten.....

En hoe reageert ze op andere honden? Zal ze die begroeten of ten allen tijde ontwijken?
Want dat is waarom ik Frenk's afstand vervelend vind. Die zal zeker op een vreemde hond aflopen en als die hond daar dan niet van gediend is, dan is Frenk natuurlijk ook maar een uk.

[tekkel]

nu loop ik heerlijk relaxt door de sjeune natoer, met Eebje in een straal van vijftig meter om me heen, scharrelend, rennend, snuffelend, dan weer voor en dan weer achter. Daar geniet ik echt van. En soms heeft ze een spoortje en is ze vertrokken. Roepen heeft dan geen zin, al is ze meestal supergehoorzaam. Van zo'n jachtpartijtje geniet ik ook, ik blijf blijmoedig wachten.....

En hoe reageert ze op andere honden? Zal ze die begroeten of ten allen tijde ontwijken?
Want dat is waarom ik Frenk's afstand vervelend vind. Die zal zeker op een vreemde hond aflopen en als die hond daar dan niet van gediend is, dan is Frenk natuurlijk ook maar een uk.

Ze is tegenwoordig ok met andere honden. Soms kijkt ze even opzij en loopt door, soms gaat ze ff snuffelen, al ligt het initiatief daarvoor meestal bij de andere hond. En soms ziet ze een hond waarvan ze in één oogopslag weet dat ze die wel kan hebben :N: . Toevallig gisteren nog met een dikke bruine labrador (pleonasme ). Ze ziet hem en in een fractie van een seconde weet ze het al. Ze rent naar hem toe, echt keihard, en gaat enorm naar hem blaffen, al rennend. Met een heel diepe stem, ze klinkt als een rotweiler Die hond gisteren reageerde heel lakoniek, en zo reageren ze bijna allemaal. Heel soms krijgt ze een snauw terug: dan rent ze gillend als een speenvarken mijn kant op...
Maar om terug te komen op jouw vraag: in negen van de tien gevallen gebeurt er niets met andere honden, hooguit een snuffeltje. Ze heeft dan ook een heel neutrale lichaamshouding.

[Frenk]

nu loop ik heerlijk relaxt door de sjeune natoer, met Eebje in een straal van vijftig meter om me heen, scharrelend, rennend, snuffelend, dan weer voor en dan weer achter. Daar geniet ik echt van. En soms heeft ze een spoortje en is ze vertrokken. Roepen heeft dan geen zin, al is ze meestal supergehoorzaam. Van zo'n jachtpartijtje geniet ik ook, ik blijf blijmoedig wachten.....

En hoe reageert ze op andere honden? Zal ze die begroeten of ten allen tijde ontwijken?
Want dat is waarom ik Frenk's afstand vervelend vind. Die zal zeker op een vreemde hond aflopen en als die hond daar dan niet van gediend is, dan is Frenk natuurlijk ook maar een uk.

Ze is tegenwoordig ok met andere honden. Soms kijkt ze even opzij en loopt door, soms gaat ze ff snuffelen, al ligt het initiatief daarvoor meestal bij de andere hond. En soms ziet ze een hond waarvan ze in één oogopslag weet dat ze die wel kan hebben :N: . Toevallig gisteren nog met een dikke bruine labrador (pleonasme ). Ze ziet hem en in een fractie van een seconde weet ze het al. Ze rent naar hem toe, echt keihard, en gaat enorm naar hem blaffen, al rennend. Met een heel diepe stem, ze klinkt als een rotweiler Die hond gisteren reageerde heel lakoniek, en zo reageren ze bijna allemaal. Heel soms krijgt ze een snauw terug: dan rent ze gillend als een speenvarken mijn kant op...
Maar om terug te komen op jouw vraag: in negen van de tien gevallen gebeurt er niets met andere honden, hooguit een snuffeltje. Ze heeft dan ook een heel neutrale lichaamshouding.

Oh, maar ik maak me geen zorgen over wat Frenk richting die andere hond zou doen, maar wat een hond met verkeerde bedoelingen bij Frenk kan doen. En als ik dan niet in de buurt ben, dan kan ik daar niet op ingrijpen. Daar zit mijn onzekerheid vwb de afstand tussen Frenk en mijzelf.

[tekkel]

Oh, maar ik maak me geen zorgen over wat Frenk richting die andere hond zou doen, maar wat een hond met verkeerde bedoelingen bij Frenk kan doen. En als ik dan niet in de buurt ben, dan kan ik daar niet op ingrijpen. Daar zit mijn onzekerheid vwb de afstand tussen Frenk en mijzelf.

Ahhhh op die manier

Nee, daar maak ik me niet druk om. Ik ga er maar van uit dat mensen met honden die zomaar tekkels grijpen niet in mijn bos wandelen. Door dat soort gedachten laat ik mijn wandeling niet vergallen.
Maar wat ik zo van jou lees roept Frenk sterkere reacties op van andere honden dan Eeb, denk ik. Eeb is een teefje, dat scheelt natuurlijk ook. Eén van de redenen waarom ik nooit een reu wil.

[renee-uk]

*edit : dit is ook de voornaamste reden waarom strikte gehoorzaamheidstraining niks voor mij is, daarbij mis ik die tegenspraak en die discussie

Ja maar daar is verschil tussen, alhoewel ik op het veld ook wel eens heb moeten lachen om Jan zn capriolen hoor

Ik verwacht niet hetzelfde gedrag van hem op de training en in het gewone leven en dat verschil kan hij zelf ook heel goed maken.
Zo gauw we het veld op lopen verandert zn gedrag en vreemd als het klinkt, hij geniet ook erg van dat strikte.
Dan loop ik met een hondje dat naar me opkijkt met zo'n blik in zn ogen van 'ik doe het goed he vrouwtje', net zo blij maar wel anders dan de blik die hij in zn ogen heeft als ie buiten het trainingsveld zn vinger naar me opsteekt.

[Caro.]

Het lijkt me weleens heerlijk zo'n super makkelijke hond, maar wordt het ook niet soms saai? (serieus bedoelt hoor, echt niet rot).
Ik heb namelijk nooit echt super makkelijke honden gehad. Ze mankeerde allemaal wel wat (het ligt aan mij denk ik ).

Na 2 lastige honden heb ik nu eindelijk een makkelijke. Het is zooo heerlijk! Het is juist niet saai want je komt nu op plaatsen waar je anders niet kwam. Het bos kon je nooit genieten, want stel je komt een andere hond tegen. Mijn sociale hond is ook werklustig, dus daar kan je ook ver komen met haar. Het is echt gewoon zoooo relaxt lopen. ik wil graag een hond die lekker los kan lopen en spelen met mij, hond of zelf. Ik houd niet van uren wandelen aangelijnd namelijk :N:
Ik vind het dus heerlijk! Neemt niet weg dat ik niet gek ben op de andere hoor, maar dit is gewoon makkelijk en relaxt

Dat is zeker waar en merk ik zelf ook heel duidelijk.

Met Mortiz en Kaya liep ik nog veel in het bos; Moritz was erg sociaal met andere honden en Kaya was nog niet zo erg als nu.

Toen Puchu erbij kwam is Kaya erger geworden (en door haar castratie ook trouwens). Ik liep echt niet meer lekker in het bos, je hebt er geen overzicht.
Ik merkte dat een wandeling stresswerk werd en ben naar andere mogelijkheden gaan zoeken.

Vanmiddag ben ik in een natuurgebied langs het Amsterdam-Rijnkanaal gaan lopen. Geen woonwijk in de buurt en bijna kilometers overzicht.

Heerlijk ontspannend, dat is genieten om zo je honden uit te laten.

Ik zorg er dus wel dagelijks voor dat mijn honden minimaal een uur los kunnen lopen, maar daarvoor rij ik dus elke dag ergens naartoe.
Daarnaast loopt Kaya in de buurt (parkjes, brede grasstroken) ook grotendeels los, omdat ze vlakbij blijft, goed luistert en nergens op afrent. Puch gaat maar zelden in de buurt los, dus 's ochtends en 's avonds is hij hoofdzakelijk aangelijnd.

Ik moet ook zeggen, dat ik dit echt een nadeel vind van honden die niet goed met andere honden kunnen en dan heb ik echt geen enorm agressieve honden hoor. Ze zijn er alleen niet leuk mee, met name Kaya niet, Puch valt eigenlijk nog wel mee; hij is met name aan de riem een ettertje.

Dat lijkt me dus wel zalig om altijd zo ontspannen te kunnen lopen en wat ik al eerder zei, het is voor mij waarschijnlijk de reden dat ik in deze woon situatie geen Rottweiler meer zal nemen.

[Frenk]

Maar wat ik zo van jou lees roept Frenk sterkere reacties op van andere honden dan Eeb, denk ik. Eeb is een teefje, dat scheelt natuurlijk ook. Eén van de redenen waarom ik nooit een reu wil.

Nee, dat klopt en dat zal inderdaad vast te maken hebben met zijn reu zijn, denk ik.

[Caro.]

Zo gauw we het veld op lopen verandert zn gedrag en vreemd als het klinkt, hij geniet ook erg van dat strikte.
Dan loop ik met een hondje dat naar me opkijkt met zo'n blik in zn ogen van 'ik doe het goed he vrouwtje', net zo blij maar wel anders dan de blik die hij in zn ogen heeft als ie buiten het trainingsveld zn vinger naar me opsteekt.

doet attack ook maar dat houdt ze maar 5 minuten vol .

Kaya vindt dat dus prachtig, zolang ze maar bezig is en aandacht krijgt.
Goed? nee niet goed genoeg, beter zal ze het doen en prachtige glimmende ogen 'geweldig he vrouwtje, ik doe het goed he?'

Ontzettend leuk en tegelijk ook vreselijk vermoeiend soms

Haar moet ik dus regelmatig manen om 'op te zouten en door te lopen'.

Overigens zorgt deze eigenschap van haar er wel weer voor dat ze makkelijk los kan lopen en dus veel meer vrijheid heeft.

[renee-uk]

Zo gauw we het veld op lopen verandert zn gedrag en vreemd als het klinkt, hij geniet ook erg van dat strikte.
Dan loop ik met een hondje dat naar me opkijkt met zo'n blik in zn ogen van 'ik doe het goed he vrouwtje', net zo blij maar wel anders dan de blik die hij in zn ogen heeft als ie buiten het trainingsveld zn vinger naar me opsteekt.

doet attack ook maar dat houdt ze maar 5 minuten vol .

Kaya vindt dat dus prachtig, zolang ze maar bezig is en aandacht krijgt.
Goed? nee niet goed genoeg, beter zal ze het doen en prachtige glimmende ogen 'geweldig he vrouwtje, ik doe het goed he?'

Ontzettend leuk en tegelijk ook vreselijk vermoeiend soms

Haar moet ik dus regelmatig manen om 'op te zouten en door te lopen'.

Overigens zorgt deze eigenschap van haar er wel weer voor dat ze makkelijk los kan lopen en dus veel meer vrijheid heeft.

Dat is dan wel een verschil met Jantje, want die doet wel lekker zn eigen ding zolang hij niet op het trainingsveld is.
Wat niet wegneemt dat ie mij wel altijd in de gaten houdt, maar hij komt niet naast me lopen of zo.
Hij maakt daar echt een verschil tussen, tussen 'werk' en 'vrije tijd' zeg maar
En dat daar geen misverstanden over bestaan: het grootste deel van zn leven bestaat uit 'vrije tijd'

@Inge: misschien toch het verschil tussen deze twee duitsers????

[Marion.]

Ze heeft dan ook een heel neutrale lichaamshouding.

Noem dat maar neutraal. Mijn arme kleine wijffie durfde bij jou niet verder dan de hal door die engerd

[renee-uk]

jazeker, ondanks hun verwantschap .

nu kan je je de eigenwijzigheid die hoort bij dit soort smoelwerk waarschijnlijk ook wel voorstellen ?

ik vind dr prachtig en dat smoel.......

[suzan25]

suzan25 schreef:
Wat ik persoonlijk heel moeilijke honden vindt, zijn honden die totaal niet baasgericht zijn, niet sociaal zijn en daarbij fysiek heel sterk. Dus even generaliserend honden die blerend in een riem hangen en dat je daar als baas totaal geen contact mee kunt krijgen. Dat je je bij wijze van spreken aan een lantaarnpaal moet vasthouden als er een andere hond aan komt omdat je anders je hond niet houdt. Dit soort honden daar zou ik zelf persoonlijk heel moeilijk vinden en totaal geen lol aan beleven


maar het punt is dat die hond helemaal niet moeilijk hoéft te zijn als hij (door een andere baas dan) deftig wordt opgevoed

Maar het feit is dat je daar toch aan moet werken met bepaalde rassen. Dat zou ik dus als moeilijk ervaren. Ik loop gewoon met mijn honden door en die hobbelen met me mee zonder dat ik daar veel moeite voor hoef te doen. Ik denk dat je met bepaalde rassen toch 'boven' zo'n hond moet staan en daar heel strikt mee omgaan. Dat past dus echt totaal niet bij mij en vind ik dus een moeilijke eigenschap in sommige honden.

[Caro.]

doet attack ook maar dat houdt ze maar 5 minuten vol .

Kaya vindt dat dus prachtig, zolang ze maar bezig is en aandacht krijgt.
Goed? nee niet goed genoeg, beter zal ze het doen en prachtige glimmende ogen 'geweldig he vrouwtje, ik doe het goed he?'

Ontzettend leuk en tegelijk ook vreselijk vermoeiend soms

Haar moet ik dus regelmatig manen om 'op te zouten en door te lopen'.

Overigens zorgt deze eigenschap van haar er wel weer voor dat ze makkelijk los kan lopen en dus veel meer vrijheid heeft.

Dat is dan wel een verschil met Jantje, want die doet wel lekker zn eigen ding zolang hij niet op het trainingsveld is.
Wat niet wegneemt dat ie mij wel altijd in de gaten houdt, maar hij komt niet naast me lopen of zo.
Hij maakt daar echt een verschil tussen, tussen 'werk' en 'vrije tijd' zeg maar
En dat daar geen misverstanden over bestaan: het grootste deel van zn leven bestaat uit 'vrije tijd'

@Inge: misschien toch het verschil tussen deze twee duitsers????

jazeker, ondanks hun verwantschap .

nu kan je je de eigenwijzigheid die hoort bij dit soort smoelwerk waarschijnlijk ook wel voorstellen ?

Hahahaha, geweldig Ja, ik kan me er zeker iets bij voorstellen, maar ook juist dan de prachtige wisselwerking die hiervan komt.

[tekkel]

Ze heeft dan ook een heel neutrale lichaamshouding.

Noem dat maar neutraal. Mijn arme kleine wijffie durfde bij jou niet verder dan de hal door die engerd

Ik bedoel met 'dan' eigenlijk 'op zo'n moment', en niet 'altijd'
Wat ik schreef over die dikke bruine labrador, geldt ook voor Miepje: ze had kennelijk onmiddelijk door dat Miepje 'zu haben' was