Dit soort dingen blijft de pest en bij sommige honden hoort het er gewoon een beetje bij.
Aan de lijn voelt Gil mijn spanning, dus dat is gewoon een slechte combi.
vanmorgen in de vroegte( donker en mist) kwamen we de buurman tegen met zijn reu ( en ik vind die hond echt helemaal niet leuk, die stond mij te fixeren en naar me te grommen boven aan de trap vorige zomer

- dus

ik heb een vooroordeel)
Die hond liep los, ik had Gil aangelijnd, en ik heb de riem losgelaten, - heb even vermeld van; ik weet niet of dit goed gaat en ben doorgelopen :N:
Geen steun, geen spanning van mij en wat er gebeurt is weet ik niet- maar er is geen grommetje gevallen en op een gegeven moment stond hij weer naast me, keek me aan en ik heb hem zijn beloning gegeven.
Durf te wedden dat als ik was blijven staan dat het anders was gelopen.
wat is wijsheid.
aan de lijn is dat lastiger, zeker als je al een paar akkefietjes hebt meegemaakt.
Moet trouwens zeggen dat het van de hond afhangt of niet los kunnen zielig is.
Voor Van Gils zou het best meevallen hoor, hij heeft dan wel weer het nadeel dat hij een wrak aan de andere kant van de lijn heeft.
maar als je gaat speuren en aanlijn-wandelingen op onbekend terrein doet, de hond meeneemt waar dan ook naar toe, en soms lekker laat rennen naast de fiets- dan kom je al een heel eind
