Inge O schreef:Moon schreef:Toch loop ik me af te vragen hè. Naar mijn idee werkt Dante niet voor de baas.. Als dat zo was zou ik niet zo moeilijk hoeven te doen met konijnenvellen en fazantenvleugels om hem te motiveren

. Dan zou het genoeg voor hem moeten zijn dat ik iets van hem vraag, toch?
Is 'will to please' een holle frase (zoals hier op het forum vaak wordt beweerd) of zijn er honden die dat van nature bezitten. En zou het kunnen dat je dat door overvloedige voerbeloningen 'om zeep helpt'
Ik heb het trouwens nu niet over de opvoedingsdingen, zoals zitten als ik dat wil, of blijven. Maar echt over 'werken'.
ik heb ook niet het gevoel dat mijn honden voor mij werken vanuit een overduidelijke 'will to please' (wat die dan ook moge inhouden, maar noemen we het maar even zo omdat we allemaal begrijpen wat daarmee bedoeld wordt

).
maar áls ik ze iets vraag of aanleer kunnen ze een goedkeuring van mij wel als beloning ervaren, dat is nog iets anders

. ze kunnen dan alsnog besluiten om het wel of niet te doen natuurlijk

en bij iets heel moeilijks (zoals het apport voor sommige van mijn honden) gebruik ik dan wel eventjes voer - natuurlijk verhoogt dat dan even hun motivatie, juist ook omdat het dan zo speciaal is.
maar, marijke, ik heb ook wat last van hetzelfde probleem als jij : teveel belonen verhoogt de motivatie duidelijk ook niet, en toch blijf ik daar te vaak in hangen.
wat ook aangeeft dat 'sociaal belonen' of 'voerbelonen' wel volgens dezelfde principes werkt : een beetje is leuk en teveel stompt af. maar waar nu net die grens ligt

?
ik heb er doorsnee niet zoveel last van omdat ik eerder een opvoedings- dan een trainingsmens ben en dan speelt dat toch een stuk minder.
Ik moet heel eerlijk bekennen dat als ik uit mijn dak ga van blijdschap omdat Dante iets goeds gedaan heeft, hij een steelse blik op mijn li. broekzak (waar de brokjes zich meestal bevinden) werpt, tussen zijn enthousiasme om mijn blijdschap door

Het is echt alleen maar een beweging van zijn ogen tussen het kwispelen en zo door. Ik vind het altijd heel grappig, maar wel een veeg teken waarschijnlijk
Ik moet ook zeggen dat ik met een hond zoals Dante niet had geweten hoe ik het had moeten doen zonder voerbeloning. Zelfs op de puppy-cursus had hij al zijn grote roze gok op de grond... Ik haalde dan een handje voer onder zijn neus door, om zijn aandacht te vangen. Dan lukte het soms om zijn gefixeerdheid te doorbreken. Hoge stemmetjes, speeltjes, daarmee lukte dat niet..
En dan heb ik het nog niet eens over het 'hierkomen'
En opvoeden vind ik het allerbelangrijkste hoor! Het trainen is tenslotte alleen voor de lol en band met ons tweeën. Maar het is ook wel enorm leuk om te doen (als het goed gaat dan

).