Het HondenForum

pb me je adres maar dan stuur ik hem op

drent.lover schreef:pb me je adres maar dan stuur ik hem op

Ik heb gepb't; zelfs twee maal
Bedankt alvast

Moon schreef:

drent.lover schreef:pb me je adres maar dan stuur ik hem op

Ik heb gepb't; zelfs twee maal
:

ik jouw ook

Moon schreef:

bydevries schreef:II

Gelukkig nog maar een keer met Vita meegemaakt. Liep te wandelen Vita haar nomale bosje in bosje uit
kwam ik een mevrouw tegen die vroeg of ze de fazanten en konijnen nog niet ontdekt had. Ik dacht nog die geur kent ze misschien nog niet Vervolgens zie ik haar met een bloedgang voorbij komen achter een konijn aan. Toen wist ze wel waar die geur bijhoorde.
Gelukkig was ze het konijn snel kwijt en kwam weer terug.

We kennen dit al wel van onze vorige hond maar die wist op een gegeven moment dat ze toch sneller waren dus konden we haar soms terugfluiten.
Het blijft altijd eng zeker wanneer er wegen in de buurt zijn of dat ze in het prikkeldraad kunnen lopen

Vita is ook enorm gefixeerd op vogels maakt niet zoveel uit welke blijft ze volgen tot in de boom en gaat vervolgens omhoog staan kijken.
Zo hebben we ook een keer op een franse markt gestaan zat een duif in de boom vervolgens allemaal voorbijgangers ook omhoog staan kijken

Hahaha, helemaal niet herkenbaar (maar niet heus ) ik heb het idee als ik terug kijk dat ik alsmaar achter de feiten aanholde
Gewone vogels vindt Dante niet interessant, maar hij heeft al heel wat fazantjes de lucht in gestuurd; dus die fazantenvleugels zijn wel wat , denk ik Prachtig verhaal dat die mensen mee gingen kijken

Ik hoop ook nog steeds dat Vita de merels en kraaien iets minder spannend gaat vinden. Uitlaten gaat niet zo snel namelijk bij elk vogeltje gaat ze sluipen en voorstaan

Laatst maar eens een veldje met fazanten opgezocht misschien dat ze de musjes iets minder leuk gaat vinden daarna

Heeft Dante de training goed doorstaan lichamelijjk of merkt je dat morgen pas.

Brigitte bedoelde deze foto van Vita op de markt.

Kijk baas, daar zit ie hoor....



Ok. Ik zie hem ook.

[/img]

Dat met zijn rug naar de bosjes zitten van Dante en de hondjes in de verte interessanter vinden
Misschien moet hij nog een beetje ontdekken wat de lol is van het werk.
Het is toch echt wat anders dan zelf met hem trainen.

Het kan ook best zijn dat hij haarwild leuker vindt dan veerwild.
Meestal is het andersom.

Rana vond in het begin niets aan eenden en ook niet aan haarwild (om te apporteren dan )
Maar toen ze er een kraai neer legden en nam ze die op
En een kraai is nou juist weer een struikelblok voor veel honden.
Die half tamme eenden in de vijver laat ze ook met rust.
Wilde eenden zijn veeeeeeeeeeeeeel interessanter

Ik krijg wel de indruk dat de trainer het rustig aan doet en de motivatie probeert te vergroten.
Dat is in ieder geval mooi

Die foto's van Vita zijn leuk!!!!!
Rana staat trouwens nog steeds voor op vogeltjes die op de grond zitten.
Duiven, merels, musjes.......................you name it....................zij staat voor
Maar als ze in een veld komt waar fazanten zitten is ze die andere vogeltjes meteen vergeten.

Die foto's van Vita zijn leuk!!!!!
Rana staat trouwens nog steeds voor op vogeltjes die op de grond zitten.
Duiven, merels, musjes.......................you name it....................zij staat voor
Maar als ze in een veld komt waar fazanten zitten is ze die andere vogeltjes meteen vergeten.

Op zich is voorstaan natuurlijk prima alleen op het ochtendrondje hebben we niet altijd tijd en zin om bij elk vogeltje stil te gaan staan Heb jij nog tips hoe ik hier het best mee om kan gaan.

bydevries schreef:

Die foto's van Vita zijn leuk!!!!!
Rana staat trouwens nog steeds voor op vogeltjes die op de grond zitten.
Duiven, merels, musjes.......................you name it....................zij staat voor
Maar als ze in een veld komt waar fazanten zitten is ze die andere vogeltjes meteen vergeten.

Op zich is voorstaan natuurlijk prima alleen op het ochtendrondje hebben we niet altijd tijd en zin om bij elk vogeltje stil te gaan staan Heb jij nog tips hoe ik hier het best mee om kan gaan.

Ik heb twee variaties

Of ik zwaai even met mijn arm. Vooral duiven vliegen dan al heel snel op, dus dan kunnen we weer door lopen.
Of ik geef even een klein rukje aan de riem (zachtjes, dus op die manier een tikje tegen de halsband) en zeg kom mee.
Zwaaien werkt beter
Ik bevestig wel altijd dat ik die vogel ook heb gezien, maar of dat enig effect heeft weet ik niet

bydevries schreef:[

Ik hoop ook nog steeds dat Vita de merels en kraaien iets minder spannend gaat vinden. Uitlaten gaat niet zo snel namelijk bij elk vogeltje gaat ze sluipen en voorstaan

Laatst maar eens een veldje met fazanten opgezocht misschien dat ze de musjes iets minder leuk gaat vinden daarna

Heeft Dante de training goed doorstaan lichamelijjk of merkt je dat morgen pas.

Geweldige foto's (Ik wil ze gráág geregeld zien in de fotohoek )
Ik denk echt dat Dante zo'n overdaad aan dat soort vogels heeft gezien in zijn jeugd dat het hem nu niets meer doet Want ook duiven zitten hier in grote getalen.

Dante heeft zijn training goed doorstaan (heeft zich dan ook niet wat je noemt ingespannen )

ranetje schreef:
Dat met zijn rug naar de bosjes zitten van Dante en de hondjes in de verte interessanter vinden
Misschien moet hij nog een beetje ontdekken wat de lol is van het werk.
Het is toch echt wat anders dan zelf met hem trainen.

Het kan ook best zijn dat hij haarwild leuker vindt dan veerwild.
Meestal is het andersom.

Rana vond in het begin niets aan eenden en ook niet aan haarwild (om te apporteren dan )
Maar toen ze er een kraai neer legden en nam ze die op
En een kraai is nou juist weer een struikelblok voor veel honden.
Die half tamme eenden in de vijver laat ze ook met rust.
Wilde eenden zijn veeeeeeeeeeeeeel interessanter

Ik krijg wel de indruk dat de trainer het rustig aan doet en de motivatie probeert te vergroten.
Dat is in ieder geval mooi

Die foto's van Vita zijn leuk!!!!!
Rana staat trouwens nog steeds voor op vogeltjes die op de grond zitten.
Duiven, merels, musjes.......................you name it....................zij staat voor
Maar als ze in een veld komt waar fazanten zitten is ze die andere vogeltjes meteen vergeten.

Wilde eenden weet ik niet eigenlijk. Bij Dante zijn vooral konijntjes, fazanten favoriet.

Weet je Nettie, ik had wel verwacht dat Dante niet zo zou werken zoals hij dat doet samen met mij. Maar dat hij een zo eenvoudig apportje van 4 meter of zo, niet zou doen, daar keek ik wel van op.
Als ik alleen met hem ben, kan ik hem alles laten apporteren of oppakken met 'vast'. Maar hij was nu totáál niet op mij gericht..
Wat me wel opviel, terwijl ik totaal geen druk op hem heb gelegd (alleen wat positieve; 'kijk dan Dante, wat gaat ze dóen', enz., enz.) en hij geen signalen gaf van stress of zo (net als gapen, plassen, krabben enz.) reageerde hij toen ik hem van de riem deed na de training, om nog even een eindje te wandelen, heel erg hyper . Zodra de riem afging begon hij te springen, blaffen en probeerde in mijn jas te happen. Toen hij dat niet mocht van mij ( ) pakte hij een tak en ging als een wezenloos daar mee lopen schudden en springen Voor mij een teken dat hij toch wel heel wat spanning heeft ervaren (terwijl hij dat naar mijn idee niet liet zien tijdens de training).
Nu is het zo dat we eerst een half uur onderweg zijn (metro) en dat ik geen tijd had vóór de training om nog even met hem te wandelen (los).
Ben van plan om volgende keer wat eerder van huis te gaan zodat hij eerst even kan ontladen voor de training begint.

Maar goed, nogmaals ik ben echt blij dat ik geen opschepperige verhalen heb gehouden over dubbele apporten, vooruitsturen, afstoppen en dan pas apporteren, enz. Want o, wat zou ik voor gek gestaan hebben :N: In dat trainingsgroepje hebben ze nu het idee dat Dante nog nooit geapporteerd heeft denk ik

Wat wel grappig was, toen ik na het wandelingetje na de training weer in de buurt van het veld kwam waar wij getraind hadden, liep Dante vrij ver vooruit en dreigde hij naar een groepje honden te lopen. Ik blies op mijn stopfluit omdat hij daar meestal sterker op reageert dan op de hierkomfluit. Dante stopt netjes en gaat zitten, ik liep naar hem toe om hem aan te lijnen zodat hij dat groepje niet zou hinderen. Kom ik dichterbij bleek dat dezelfde trainer te zijn. Ik hoorde wat bewonderende geluiden van de cursisten en hoorde de trainer zeggen; dat is een hond uit mijn beginnersgroepje. Ik knikte even vriendelijk en liep door (deed me toch wel goed ).

Ik ga het nu eerst proberen met konijnenvel en fazantenvleugel, want ik vind het toch wel fijn als Dante gewoon met een dummy kan werken. Lukt dit niet dan gebruik ik toch mijn happydummy maar weer (waar ik meestal mee train). Want mét happydummy haalt hij (als we samen zijn dan) wél een gewone dummy op.

Deze training in een groep is voor Dante totaal nieuw eigenlijk Marijke.
Het is niet zo vreemd dat hij niet geconcentreerd is.
Rustig doorgaan en over een paar trainingen gaat het waarschijnlijk al een stuk beter
Oefenen met allerlei soorten apport kan in ieder geval geen kwaad
En de happy dummy meenemen is een goed idee.

ranetje schreef:Deze training in een groep is voor Dante totaal nieuw eigenlijk Marijke.
Het is niet zo vreemd dat hij niet geconcentreerd is.
Rustig doorgaan en over een paar trainingen gaat het waarschijnlijk al een stuk beter
Oefenen met allerlei soorten apport kan in ieder geval geen kwaad
En de happy dummy meenemen is een goed idee.

Ik neem de h-dummy wel mee maar ga het toch eerst eens met een wilddummy proberen. Wilde eigenlijk van die h-dummy af. Leek me een goede gelegenheid, zo'n nieuwe training. Maar we zien wel verder over 14 dagen.. Als konijn (krijg ik van Sonja ) en fazantenvleugels binnenkomen ga ik daar eens mee aan de gang, ben heel erg benieuwd

Zou het nog zinvol zijn om juist plaatsen op te zoeken (met trainen) waar honden langs komen, om te oefenen? Ik trainde juist altijd op plekken waar geen afleiding was

Moon schreef: Zou het nog zinvol zijn om juist plaatsen op te zoeken (met trainen) waar honden langs komen, om te oefenen? Ik trainde juist altijd op plekken waar geen afleiding was

Zeker zinvol
Maar duw hem niet meteen in het diepe.
Een of twee hondjes is eerst wel even genoeg

Moon schreef:

Hutsje schreef:vroegah ook flatcoats gehad, nu aan mijn 2e basset. mensgericht? als je eten hebt idd .

Ja, jij hoort ook in dit topic thuis
Grappig, ik weet nog dat je aangaf een Bracco niet te zien zitten ivm het jachtgedrag, terwijl ik een lopende hond zoals de jouwe niet zag zitten ivm hetzelfde
Heeft Lijfje al interesse in geurtjes en spoortjes?

ja, inderdaad, daar kwam ik ook ineens achter . ozzy kon op veel plaatsen niet los, maar ook op veel plaatsen wel. en een hond van formaat bassethound aan de lijn vind ik minder storend dan een hond van formaat bracco aangelijnd houden. mede daarom hebben we nu gekozen voor een teefje, en een pup, zodat ik die zelf kan trainen bij me te blijven. tot nu toe lukt dat aardig, ze heeft soms wel wat in de neus, maar ik beloon haar steeds als ze bij me blijft en uitbundig als ze komt als ik haar roep. ik hoop dat ik het zo kan houden maar dat is dus nog afwachten.

Moon schreef: Als konijn (krijg ik van Sonja ) en fazantenvleugels binnenkomen ga ik daar eens mee aan de gang, ben heel erg benieuwd

Nijntje zit in een grote envelop en verdwijnt morgen in de brievenbus, dus dan heb je hem als het goed is voor het weekend thuis

drent.lover schreef:

Moon schreef: Als konijn (krijg ik van Sonja ) en fazantenvleugels binnenkomen ga ik daar eens mee aan de gang, ben heel erg benieuwd

Nijntje zit in een grote envelop en verdwijnt morgen in de brievenbus, dus dan heb je hem als het goed is voor het weekend thuis

Nogmaals heel erg bedankt
Ik ben heel benieuwd hoe hij er op reageert

Hutsje schreef:[
ja, inderdaad, daar kwam ik ook ineens achter . ozzy kon op veel plaatsen niet los, maar ook op veel plaatsen wel. en een hond van formaat bassethound aan de lijn vind ik minder storend dan een hond van formaat bracco aangelijnd houden. mede daarom hebben we nu gekozen voor een teefje, en een pup, zodat ik die zelf kan trainen bij me te blijven. tot nu toe lukt dat aardig, ze heeft soms wel wat in de neus, maar ik beloon haar steeds als ze bij me blijft en uitbundig als ze komt als ik haar roep. ik hoop dat ik het zo kan houden maar dat is dus nog afwachten.

Bij een teefje heb je iig niet de 'complicatie' van de sexuele drift, want die blijft Dante wel parten spelen hoor Het leek de laatste paar jaar beheersbaar maar hij is hem de afgelopen twee weken twee maal gepeerd, achter een loops teefje aan :N: Mede daardoor en af en toe bloed druppelen (in tijden van meerdere loopse teefjes tegelijkertijd) zit castratie weer in mijn achterhoofd.... Maar ik ben zo'n eeuwige twijfelaar

Gisteren middag kwam 'Nijntje' mee met de post (konijnenvel van Sonja). Onder grote belangstelling van Dante heb ik hem met elastieken om de dummy gedrapeerd. Twee kleine apportjes in de kamer gedaan, Dante zat met een giraffennek te wachten tot hij mocht Geweldig vond hij het Maar ja, dat was in huis, in mijn ervaring zegt dat niet zoveel. Heb wel vaker voor gek gestaan buiten met een speeltje of zo waarvan ik dacht dat hij helemaal uit zijn bol zou gaan
Vanmorgen vol goede moed naar het park en zowaar, ook daar vond hij het nog erg leuk . Drie kleine apportjes gedaan, en op een bankje los/vast oefeningen (zoals beschreven in 'de drie karakters'). Bij de apportjes was gelukkig de 'giraffennek' er weer.. Heb mezelf ingehouden om niet verder te gaan, ophouden op het moment dat het nog errug leuk is, niet waar?
Vraagje; op de training zijn ze van mening dat het apport zelf de beloning is, dus er wordt niet met voer beloond. Nu heb ik dat altijd wel gedaan, dmv de happydummy. Nu ik ahw opnieuw begin, zal ik dan ook maar niet belonen (heb het niet gedaan), of zou dat voor Dante een teken zijn van 'zal ik het wel niet goed gedaan hebben' (niet letterlijk natuurlijk, maar jullie begrijpen vast wel wat ik bedoel ). Hoe doen jullie dat ; wel of niet belonen na een mooi apport?

Goed om te lezen dat Dante hem ook buiten leuk vond.
Ik beloon Kyra met een apport alleen nog maar met een goed zo, geen voertje meer.

O nee dat lieg ik, die paar jachttrainingen die ik in augustus heb gedaan had ik wel een voertje bij me, maar in het bos niet als ik alleen met haar ben.

Top dat Dante het helemaal geweldig vindt. Als hij gewend is om een beloning te krijgen dit misschien langzaam afbouwen. Alleen bij de beste apporten belonen.

Vita moet ik helemaal niet met voertjes belonen dan kwakt ze meteen haar
apport neer om het voertje aan te kunnen pakken

bydevries schreef:
Vita moet ik helemaal niet met voertjes belonen dan kwakt ze meteen haar
apport neer om het voertje aan te kunnen pakken

dat deed Kyra in het begin ook

Dante wilde eerst alleen maar tennisballen apporteren (door mijn eigen schuld ). Ik heb hem toen eerst een salami in een sok laten apporteren (tip van Anke Bogaerds). En toen overgegaan op een happydummy; pennenzakje met rits, opgevuld en snoepjes erin. Dante apporteert dit en pas als hij het netjes afgeeft krijgt hij een snoepje. Wanneer hij iets heel erg geweldigs gedaan heeft mag hij in een keer het zakje leegeten (jackpot ). Dat heeft wel gemaakt dat zijn motivatie met sprongen vooruit is gegaan. Hij kan heerlijk 'werken', maar moet wel gemotiveerd zijn. Maar dat lijkt me logisch..
Ik zou natuurlijk het zo kunnen doen dat hij om de paar apportjes de happydummy mag halen. En dit misschien afbouwen..

Die los/vast oefening was ook leuk trouwens (uit dat boek van Anke). Dante moest voor mij zitten (ik ook zittend) en rechts naast mij een bakje voertjes.
Met linkerhand bood ik de dummy aan 'vast' (Dante kent dat commando) en ondertussen ging ik met mijn rechterhand zichtbaar naar het bakje voertjes. Dante liet alvast de dummy vallen om het snoepje aan te nemen. Mispoes; rechterhand weer terug en ik liet mijn lege hand zien
Weer dummy met 'vast' aangeboden, weer re. hand naar het bakje, en precies hetzelfde gebeurde (haha, dat beteuterde gezicht!) De derde keer had hij het door, hij liet weer de dummy vallen, maar toen ik weer mijn lege hand liet zien, grabbelde hij snel de dummy van de grond en ging triomfantelijk voor me zitten Pas bij 'los' kreeg hij het voertje..
Geweldig vind ik dat , als je zo dat kwartje ziet vallen

Die zal ik ook eens gaan proberen met het bakje. Vita is volgens mij behoorlijk in de puberfase gekomen.

Soms echt niet luisteren moeten toch echt de bosjes nog even uitgekamt worden of daar toch niet leuke vogeltjes zitten
Apporteren zolang het geen echt wild is niet leuk genoeg. We hadden in Duitsland allemaal zo'n mooie echte Bracco Dummy gekregen.
Nou Vita vindt er niks aan. Heb er nu met elastiek een paar eendenvleugels
op gemaakt dat is al wel lollliger.


Zal eerst eens kijken hoe het gaat met het voerbakje en anders ook maar
een pennenzakje gaan kopen.
Ik krijg nu de dummy voor mijn voeten gesmeten niet goed dus
moeten we aan gaan werken.

Wat mooi Marijke dat verhaal van "vast"
Ik kan die snuit zo voor me zien toen er geen snoepje kwam

Misschien kan je voedsel beloning gaan afbouwen, maar let wel goed op dat zijn motivatie niet minder wordt!

En als hij de happy dummy mag halen dan wel voor het mooiste apport hé?

bydevries schreef:Die zal ik ook eens gaan proberen met het bakje. Vita is volgens mij behoorlijk in de puberfase gekomen.

Soms echt niet luisteren moeten toch echt de bosjes nog even uitgekamt worden of daar toch niet leuke vogeltjes zitten
Apporteren zolang het geen echt wild is niet leuk genoeg. We hadden in Duitsland allemaal zo'n mooie echte Bracco Dummy gekregen.
Nou Vita vindt er niks aan. Heb er nu met elastiek een paar eendenvleugels
op gemaakt dat is al wel lollliger.


Zal eerst eens kijken hoe het gaat met het voerbakje en anders ook maar
een pennenzakje gaan kopen.
Ik krijg nu de dummy voor mijn voeten gesmeten niet goed dus
moeten we aan gaan werken.

Ik zal straks even de hele oefening uitschrijven, de timing schijnt nogal belangrijk te zijn
Dante legt wel altijd netjes de dummy in mijn handen maar ik heb hem niet aangeleerd dat hij hem pas los mag laten op commando 'los'. Hij ziet dus mijn uitgestoken handen als commando. Dat probeer ik nu om te buigen, dat hij dus wat langer vasthoudt. En je kunt het gewoon in je luie stoel doen Hoe wordt het bij jou op de training gedaan?

En dat uitkammen van de bosjes doet Dante nog steeds Ik denk dat het een keuze is die je moet maken, of je dat wilt of niet. Als je het niet wilt, lijkt me dat je je hond onder strak appèl moet houden tijdens het wandelen want dat jachtinstinct is zo sterk.. Ik kies er dus voor om op die momenten niet te roepen. Maar bij ons duurt het ook niet lang, het is steeds 'even checken' zeg maar. En sommige wandelingen ook helemaal niet, dan loopt hij vrolijk 'te flierefluiten' voor me op het pad
Maar goed veel jachthondeneigenaren zullen het ws. niet me eens zijn en vinden dat je onder alle omstandigheden je hond terug moet kunnen roepen. Nou dat is bij ons niet gelukt Ik denk dat ik dat resultaat alleen met een TT had kunnen bereiken en heb er voor gekozen dat niet te doen. Misschien had ik dat overwogen als hij echt heel ver zou zwerven achter wild/sporen aan, maar zoals het nu gaat kan ik er goed mee leven

ranetje schreef:Wat mooi Marijke dat verhaal van "vast"
Ik kan die snuit zo voor me zien toen er geen snoepje kwam

Misschien kan je voedsel beloning gaan afbouwen, maar let wel goed op dat zijn motivatie niet minder wordt!

En als hij de happy dummy mag halen dan wel voor het mooiste apport hé?

Ja, zie je het voor je? Koppie schuin richting hand en voerbakje en de verbijstering als die hand dan leeg terug komt .

Ik vind het lastig hoor, dat wel of niet belonen met voer.. Zou het zo zonde vinden als ik het nu weer verpest En een aai over zijn bol, daar duikt hij voor weg, zoiets als dat je een lastige vlieg wegschudt, als we aan het trainen zijn. Dus dáár kan ik hem niet blij mee maken..
Hoe doe jij dat eigenlijk? Of gooi jij een 'happydummy' tussendoor (dummy zomaar gooien zonder steady te zijn en zo) als beloning?

Ik vindt het erg moeilijk hoe je dat in het bos nou moet doen. Als ik haar vrij geef neemt ze ook alle vrijheid alleen het lijkt er nu op dat ze dat ook steeds meer neemt. In principe zijn wij natuurlijk een staande hond gewend maar ik heb toch echt het idee dat Vita een graadje meer passie heeft dan onze draad. Als ik haar onder appel zet kan ze volgen als een lammetje maar een tussenweg is er nu even niet.

Vita is nu elf maanden ik hoop dus dat het een puberfase is die met de tijd weer bij zal trekken

Wij trainen op dit moment helemaal niet winterstop dus pas in het voorjaar weer. Denk er toch sterk over om weer terug te gaan naar Zeist waar wij eerder getraind hebben. Ik denk dat dat in deze fase wel erg belangrijk is.

Op de KNJV training was het meest belangrijk dat het apport gebracht werd en zou de afwerking dus netjes zitten en pas afgeven op commando los zou
pas later komen. Dus eerst erg happig maken op het apporteren. Ik heb het nu wel over een jonge honden groep. Vita was de jongste toen wij begonnen was ze nog maar 6 maanden.

Over de TT het schijnt dat hier toch ook wel veel ontwikkelingen in zijn.
Vroeger was het een zware stroomstoot nu veel minder maar als je zoiets zou willen toepassen denk ik altijd met iemand die er ervaring mee heeft.
De timing is natuurlijk het allerbelangrijkst. 1 x schijnt voldoende te zijn een daarna is alleen het waarschuwingstoontje al genoeg.



Voor mij zou het wel denk ik een uiterste noodgreep zijn.

Paul de Vos heeft ook een stukje in zijn boek staan over het gebruik TT

Moon schreef:

ranetje schreef:Wat mooi Marijke dat verhaal van "vast"
Ik kan die snuit zo voor me zien toen er geen snoepje kwam

Misschien kan je voedsel beloning gaan afbouwen, maar let wel goed op dat zijn motivatie niet minder wordt!

En als hij de happy dummy mag halen dan wel voor het mooiste apport hé?

Ja, zie je het voor je? Koppie schuin richting hand en voerbakje en de verbijstering als die hand dan leeg terug komt .

Ik vind het lastig hoor, dat wel of niet belonen met voer.. Zou het zo zonde vinden als ik het nu weer verpest En een aai over zijn bol, daar duikt hij voor weg, zoiets als dat je een lastige vlieg wegschudt, als we aan het trainen zijn. Dus dáár kan ik hem niet blij mee maken..
Hoe doe jij dat eigenlijk? Of gooi jij een 'happydummy' tussendoor (dummy zomaar gooien zonder steady te zijn en zo) als beloning?

Ik gooi nooit een gewone dummy als happy dummy.
Het risico bestaat bij Rana dat ze dan met dummy en al voor zichzelf gaat jagen en hem ergens onderweg achterlaat
Dat is tenminste een tijdje zo geweest (na haar inzinking) en ik durf het niet meer in te voeren
Ik gebruik óf de voerdummy, óf iets lekkers uit de hand, óf een vrolijk "brááf".
Over de kop aai ik nooit als beloning. (Vindt Rana een ongemakkelijke dominante handeling.)
Onder de kin kriebelen en even lekker achter een oortje masseren.
Dat is iets wat Rana heerlijk vindt dus dat werkt goed.
De beloningsdummy is voor de topprestaties. Dan komt ze nu heel snel voor en hipt ongeduldig tot ik dat ritsje open heb

Of je blijvend moet belonen of gaat afbouwen is iets dat je moet bekijken bij Dante.
Kan voor elke hond anders zijn.
Als Rana gretig en enthousiast is hoef ik niet te belonen. Dan wil ze graag zo snel mogelijk de volgende dummy gaan halen.
Op haar mindere dagen kan ik haar juist stimuleren door wel even te belonen als ze het goed doet.
Ze is nou eenmaal wat wisselvallig. Daar moet ik rekening mee houden

bydevries schreef:Ik vindt het erg moeilijk hoe je dat in het bos nou moet doen. Als ik haar vrij geef neemt ze ook alle vrijheid alleen het lijkt er nu op dat ze dat ook steeds meer neemt. In principe zijn wij natuurlijk een staande hond gewend maar ik heb toch echt het idee dat Vita een graadje meer passie heeft dan onze draad. Als ik haar onder appel zet kan ze volgen als een lammetje maar een tussenweg is er nu even niet.

Vita is nu elf maanden ik hoop dus dat het een puberfase is die met de tijd weer bij zal trekken

Wij trainen op dit moment helemaal niet winterstop dus pas in het voorjaar weer. Denk er toch sterk over om weer terug te gaan naar Zeist waar wij eerder getraind hebben. Ik denk dat dat in deze fase wel erg belangrijk is.

Op de KNJV training was het meest belangrijk dat het apport gebracht werd en zou de afwerking dus netjes zitten en pas afgeven op commando los zou
pas later komen. Dus eerst erg happig maken op het apporteren. Ik heb het nu wel over een jonge honden groep. Vita was de jongste toen wij begonnen was ze nog maar 6 maanden.

Over de TT het schijnt dat hier toch ook wel veel ontwikkelingen in zijn.
Vroeger was het een zware stroomstoot nu veel minder maar als je zoiets zou willen toepassen denk ik altijd met iemand die er ervaring mee heeft.
De timing is natuurlijk het allerbelangrijkst. 1 x schijnt voldoende te zijn een daarna is alleen het waarschuwingstoontje al genoeg.



Voor mij zou het wel denk ik een uiterste noodgreep zijn.

Paul de Vos heeft ook een stukje in zijn boek staan over het gebruik TT

Eerst gretig maken op het apport en pas later de afwerking gaan doen vind ik een goede manier van werken

Het brave appèl en het ruimte nemen herken ik heel goed van Rana op die leeftijd.
Ik heb het heel moeilijk gevonden om daar het evenwicht in te vinden.
Maar na die leeftijdsfase is het steeds beter gegaan.
Ik gaf haar niet altijd de vrijheid.
Wel ben ik steeds blijven trainen op aandacht voor mij.
Niet roepen en waarschuwen als ik een ander pad in sloeg, maar de hond het zelf laten uitvinden waar ik was.
Bij Rana heeft dat goed gewerkt.

Als je kans ziet om te blijven trainen zou ik dat zeker doen