Het HondenForum

Fien holt wel vooruit maar niet van het pad af.
En ze luistert perfect naar de fluit, beter dan de rest

Marjoleine schreef:Fien holt wel vooruit maar niet van het pad af.
En ze luistert perfect naar de fluit, beter dan de rest

Hier lukt dat ook nog met Sancho kom. Heerlijk dat we daar nog steeds geen energie in hoeven steken en als ik jou berichtjes lees kan dat dus best zo blijven. Zaaaaaaaaalig

Daar is Frenk dan wel a-typisch in. Die scharrelt rustig 50 meter verderop. Hij houdt me wel in de gaten, want ik kan niet afslaan of hij heeft 't door. Maar hij gaat dus wel op onderzoek uit. Hij zou ook rustig de hele buurt afschuimen als hij de kans zou krijgen. Dan komt hij wel af en toe polshoogte nemen of ik nog ben waar ik hoor te zijn, maar hij heeft weinig rust in z'n billen

Of Frenk trouwens Hava in zich heeft weet ik dus niet, maar hij lijkt er wel erg op, dus vandaar dat ik ook maar gezellig meepraat

Frenk schreef:
Of Frenk trouwens Hava in zich heeft weet ik dus niet, maar hij lijkt er wel erg op, dus vandaar dat ik ook maar gezellig meepraat

Hij lijkt er in elk geval meer op dan op de kruising waaruit hij is voortgekomen. Dan verwacht je toch een platte neus of een overbeetje.

Hij heeft wel een wat ronde schedel waardoor ik ander bloed vermoed. Maar verder lijkt hij er inderdaad op!

Kijk, zijn haartjes beginnen nu echt op lengte te komen.Op dit moment wordt hij niet meer lichter maar het is zijn puppievacht nog maar dus er kan nog veel gebeuren.
Ik ben nog steeds blij dat ik zijn oogjes vrij heb gemaakt.
Een neusgat blijft roze van binnen.

Ik vind hem zo leuk om te zien en zijn haren groeien inderdaad al goed

Je mag hem wel gaan wennen aan voetjes knippen ook
Hij wordt mooi en die vacht lijkt me een mooie structuur hebben!

Ik ga hem zelf ook steeds mooier vinden. En hij wordt nóg liever al zit er een enorme hoop ondeugd in. Maar de flair waarmee hij dingen uitspookt maakt dat je er alleen maar om kunt lachen.Als hij zijn koppie in zijn nek gooit dan ben ik al gesmolten.
Kun je aan de puppyvacht eigenlijk al zien hoe de volwassen vacht zal worden?

Marie-Josée schreef: Kun je aan de puppyvacht eigenlijk al zien hoe de volwassen vacht zal worden?

Ik heb geen idee, eerlijk gezegd.
Ik weet alleen dat de beharing aan de binnenkant van het oor een indicatie is voor hoe dik de uiteindelijke vacht wordt.

Misschien kan Patricia hier iets zinnigs over zeggen?

Ik ga meteen naar de binnenkant van de oortjes kijken
Al weet ik dan nog niet wat ik moet zien

Marjoleine schreef:

Marie-Josée schreef: Kun je aan de puppyvacht eigenlijk al zien hoe de volwassen vacht zal worden?

Ik heb geen idee, eerlijk gezegd.
Ik weet alleen dat de beharing aan de binnenkant van het oor een indicatie is voor hoe dik de uiteindelijke vacht wordt.

Misschien kan Patricia hier iets zinnigs over zeggen?

Oh dit is grappig. Spikey is aan de binnen kant van zijn oren kaal
En de structuur van het haar wat er wel zit is echt totaal anders als de vacht zelf. Veel zachter net zoals dat bij andere honden rassen is.

Marie-Josée schreef:Ik ga meteen naar de binnenkant van de oortjes kijken
Al weet ik dan nog niet wat ik moet zien

Ik heb Fiens oortjes al diverse malen uit moeten plukken.
Een zeer ervaren fokster en trimster vertelde ik dat en ook dat er zoveel beharing aan de binnenkant zit. Zij zei dat het een goed teken was: die vacht wordt heus wel vol zei ze. Dat het zo laat is verbaasde haar ook niet: dat zit van twee kanten in Fiens lijn blijkbaar. Haar vader werd pas een knappe vent toen ie drie was wat vacht betreft

Sancho heeft sterk behaarde oren
Ik vind Fien toch al aardig wat vacht hebben hoor, ik dacht eigenlijk dat bij de meeste rassen de vacht pas rond een jaar of drie helemaal af was. Bij onze honden was dat in elk geval altijd zo, de west Siberische laika was de uitzondering.Die had met anderhalf jaar al een schitterende vacht.

Nou, als ik Miranda's meisje zie, die is maar een maand of drie ouder dan Fien
Dat zwartje, je weet wel welke ik bedoel denk ik.

Die vacht is echt langer dan die van Fien. En die loopt toch ook dagelijks in het bos.
Fien heeft nu echt twee lengtes en ik zie nu duidelijk dat er vacht bijkomt. Eerst had ze echt weinig ondervacht en veel puppypluis, maar nu begint het opeens wat te worden
Die staartjes ook, dat is eindelijk niet meer zo'n ielig plukje

Papa Ruthger had dat ook, zo laat, en kijk hem nu eens
Op deze foto is hij 6 (nu is ie alweer 10).

Wát een schoonheid!
Ik ben elke keer weer verbaasd hoe ik mijn mening bijstel wat harige hondjes betreft. Ben erg blij dat ik eens van mijn vaste patroon ben afgeweken.
Martin en ik zijn nog steeds verwonderd dat Sancho gewoon meteen komt als we hem roepen terwijl Tomas dat vanmorgen ook heel braaf deed maar zich ineens bedacht en de andere kant op racete....dat heeft ook zijn charme maar het is toch ook prettig als het anders kan
Wat me opvalt is dat Sancho nog steeds niet graag meegaat. Dan duikt hij zijn mand in en valt acuut in een comateuze slaap. Of hij houdt zijn kopje gebogen zodat je wel medelijden móet krijgen met het arme ding.....toch gaat hij in het bos helemaal los en geniet tot in elk vezel van zijn tenger lijfje.
Zijn zusje gaat ook nog steeds niet graag mee weg, kan me dat van vorige pups echt niet herinneren. Is dat een Havading of ene kleine-hondjesding?

wat een schatje is het! ik vind die puppylook eigenlijk veel schattiger dan dat hele lange haar.. Wel een leuk ras! ik ken er geen een, iig niet zover ik weet!

Marie-Josée schreef: Martin en ik zijn nog steeds verwonderd dat Sancho gewoon meteen komt als we hem roepen terwijl Tomas dat vanmorgen ook heel braaf deed maar zich ineens bedacht en de andere kant op racete....dat heeft ook zijn charme maar het is toch ook prettig als het anders kan

Ja, dat is echt erg prettig
Fien komt op de fluit als een speer, die is er altijd als eerste!

Wat me opvalt is dat Sancho nog steeds niet graag meegaat. Dan duikt hij zijn mand in en valt acuut in een comateuze slaap. Of hij houdt zijn kopje gebogen zodat je wel medelijden móet krijgen met het arme ding.....toch gaat hij in het bos helemaal los en geniet tot in elk vezel van zijn tenger lijfje.

Het hangt af van de manier waarop.
Als ik Fien roep gaat ze ook vaak in de larve-stand
Er zijn dingen die je echt moet aanleren, bv riem om is er zo een. Ik denk dat het misschien te maken heeft met het formaat? Je hebt geen keuze, je moet e overheen hangen dan
Ik laat Fien los in de auto springen, dan gaat ze wel direct mee, maar als ze voor een rondje hier een lijntje om moet, hup, meteen larve-stand!
Zo doet ze dan


Of dat nou echt niet mee willen is vraag ik me af. Het heeft volgens mij te maken met druk die je erop legt, ze zijn enorm zacht van aard vind ik, en volgens mij is het daar een gevolg van.

Ik negeer het en doordat ik een jachtlijntje gebruik kan ik die min of meer omgooien.
Zodra we gaan lopen is het ook over, maar bij de voorbereidingen heeft ze dat dus ook.

Hij gaat geloof ik niet graag in de auto, is in het begin namelijk vaak wagenziek geworden. Ik heb ook een jachtlijntje en dat werkt als een lasso, dat gaat best goed
Zeker met een koekje voor de lus
Maar dan rolt hij zich meteen weer op, als een larve ja haha
We gaan eigenlijk altijd met de auto naar het bos.

Hier krijgen de honden in de auto altijd een klein koekje.
Dat is ontstaan omdat ik jaren geleden in een kop-staart botsing heb gezeten en Isabel zat toen achterin.
Die kreeg ik niet meer in de auto eerst, dus toen met koekjes en zo.
En dat is altijd zo gebleven.
Werkt nu dus prima, ook voor Fien.

Hier twee verschillende mee komers. Spikey weet niet hoe gek hij moet doen als ik ze roep. Steekt zijn kop door de lus en wil direct weg.
Laika komt met gebogen hoofd aanzetten. Draait haar hoofd weg voor de riem en gaat bedeesd achter me staan zo van: nou ja vrouwtje als het moet dan wil ik wel hoor. Eenmaal buiten is er niets meer aan de hand.

Met slecht weer is ze ook als eerste klaar. En kijkt me dan aan zo van "vrouwtje ik ben klaar, hup naar huis"

Ze weet dat er geen ontkomen aan is dus loopt ze hard vooruit. Telkens omkijkend of ik wel kom.

Frenk is in principe een reuze onverstoorbaar hondje. Waar ik hem ook mee naartoe neem, hij ondergaat het ontspannen en relaxt. Boos worden doet hem ook nooit zoveel. Hij kijkt je aan van en gaat z'n gang. Als we uitgaan, dan is hij dol enthousiast en hij *moet* iets in z'n bek pakken want anders gaat 'ie blaffen
Bij aanlijnen gaat 'ie rustig staan en legt z'n nek in de riem, zodat ik 'm dicht kan klikken. Prima dus
Maar 1 ding raakt hem zo vreselijk diep en ik snap het niet... En dat is metalig geluid. Als pupje had hij al een ontzettende schrikreactie als ik 2 metalen voerbakken in elkaar zette. Dat kletterende geluid, daarvan kromp hij helemaal ineen. Toen een tijd later heb ik eens de fisherdiscs geprobeerd, maar na 2x kroop hij echt letterlijk over de grond. En dat vond ik zo zielig dat ik die meteen weg heb gedaan.
Nu had ik laatst de honden van mijn ouders te logeren en die stomme takketekkel vind het nodig om bij elk geluid te gaan keffen. Naar "nee" of "foei" luistert ze niet, want ze gaat er helemaal in op. Dus ik dacht: ik gooi een sleutelbos naast haar op de grond, dan doorbreek ik het en dan heb ik wel haar aandacht. Zo gezegd, zo gedaan. Dus zij keft en ik gooi die sleutelbos. Op de grond. Zij kijkt inderdaad verbaasd op, dus doel bereikt. Maar ondertussen kruipt Frenk dus bijna piesend van angst weg. Terwijl... Ik was dus helemaal niet eens met hem bezig. Het is echt puur het geluid waar hij op reageert. Idem als hij een slipketting hoort. Dan raakt 'ie in een soort blinde paniek.
Ik probeer het nu een beetje te laten ontspannen, door zo'n metalig geluid te maken en hem dan te belonen. Maar zou dat de juiste weg zijn?
Ik vermoed dus dat er in zijn vroege jeugd iets gebeurd is met kettingen of voerbakken ofzo Het lijkt wel een soort trauma.

blacky schreef:Hier twee verschillende mee komers. Spikey weet niet hoe gek hij moet doen als ik ze roep. Steekt zijn kop door de lus en wil direct weg.
Laika komt met gebogen hoofd aanzetten. Draait haar hoofd weg voor de riem en gaat bedeesd achter me staan zo van: nou ja vrouwtje als het moet dan wil ik wel hoor. Eenmaal buiten is er niets meer aan de hand.

Met slecht weer is ze ook als eerste klaar. En kijkt me dan aan zo van "vrouwtje ik ben klaar, hup naar huis"

Ze weet dat er geen ontkomen aan is dus loopt ze hard vooruit. Telkens omkijkend of ik wel kom.

Haha ja zo doet Sancho dat ook, hij heeft duidelijk de pest aan slecht weer.

Frenk schreef:.
Ik probeer het nu een beetje te laten ontspannen, door zo'n metalig geluid te maken en hem dan te belonen. Maar zou dat de juiste weg zijn?
Ik vermoed dus dat er in zijn vroege jeugd iets gebeurd is met kettingen of voerbakken ofzo Het lijkt wel een soort trauma.

Wat sneu! Omdat je bepaalde geluiden in een hondenleven niet uit kunt bannen lijkt me er zachtjes aan wennen inderdaad beter.
Het kan zijn dat hij negatieve associaties heeft maar het kan ook zijn dat dit geluid bij hem anders binnenkomt.
Ik ben zelf soort van lawaaidoof en sommige geluiden raken al mijn zenuwen terwijl een ander daar totaal geen last van heeft.
Onze honden hebben zich nooit druk gemaakt om gerammel van metaal dus ik heb in het verleden wel eens met slipkettinkjes gegooid en ik had dan hoogstens hun aandacht maar verder lachten ze me nog net niet uit.
Bij Sancho hoef ik weinig toe te passen, die reageert (voorlopig ) gelukkig nog alleen op mijn stem.Dus ik heb geen idee hoe hij daarop zou reageren.

Dit geldt ook voor positieve geluiden. Onze Spikey had vroeger als pup een lachzak. Zo'n zachte knuffel.
We werden helemaal gek van het geluid en hebben dat eruit gehaald.

Vanavond vond onze zoon het ding en drukte er op. (de zachte knuffel zat er niet meer omheen)Hij wist niet hoe hij het had. Hij had plots een hele blije Spikey bij hem met een houding van gooien baas, gooien. En dat na 3 jaar
Onze zoon vond het helemaal zielig.

Een hond vergeet dus nooit iets blijkt wel.
misschien kun je er langzaam iets positiefs van maken? maar pas wel op voor je het weet bevestig je zijn angstige gedrag.

Ons pupke is nu ruim 4 maanden en er begint zich een verandering te voltrekken in dat koppie.Hij ontdekt dat hij zelf ook een wil heeft, dat er nog een andere weg is dan blindelings gehoorzamen.Zijn hele wezen wil nog alles doen voor het vrouwtje maar ergens in een hoekje van zijn geest zit al een aarzeling.Je ziet af en toe de tweestrijd en dan smelt ik helemaal. Het is nu zaak om leuker te blijven dan die eigen wil dus ik moet al wat meer uit de kast halen.
Kon het echter niet helpen dat ik de slappe lach kreeg toen we een het eind van de wandeling bij de auto kwamen waar Sancho niet zo graag in wil. Ik ging er gewoon inzitten maar Martin dacht hem wel even te kunnen pakken. Het gevolg; een volwassen kerel die achter een prutspupseltje aanliep, pupseltje met de staart als een antenne uitstaan,en de oren naar achteren richting baas, maar wel steeds iets harder lopend....baas moest dus ook tot ik mezelf tot de orde riep en Martin adviseerde om te draaien.
Sancho ging zitten en zat duidelijk even op een plan B te broeden maar koos toch voor de veiligheid van baas, vrouwtje en auto.Martin deed netjes de schuifdeur voor hem open waarop Tomas er weer uitsprong en een sloot in dook.Martin quasi aan het foeteren dat we nu eindelijk de "jong" groot hebben en weer met die joekels opnieuw moeten beginnen

Lol! Wat een leuk gezicht moet dat zijn geweest

Frenk was denk ik iets jonger toen 'ie bedacht dat hij een eigen willetje had. Jongens, ik wat met hem te stellen gehad zeg... Tot de verlossende opmerking van Marjolein dat ik teveel achter hem aanliep en het juist omgekeerd moest zijn. Toen ben ik in het bos (als hij vooruit stoof) af gaan slaan. De eerste paar keer met de schrik in 't hart ohalsiemaarkomtohalsiemaarkomt
Maar het werkte wel

Frenk schreef:Lol! Wat een leuk gezicht moet dat zijn geweest

Frenk was denk ik iets jonger toen 'ie bedacht dat hij een eigen willetje had. Jongens, ik wat met hem te stellen gehad zeg... Tot de verlossende opmerking van Marjolein dat ik teveel achter hem aanliep en het juist omgekeerd moest zijn. Toen ben ik in het bos (als hij vooruit stoof) af gaan slaan. De eerste paar keer met de schrik in 't hart ohalsiemaarkomtohalsiemaarkomt
Maar het werkte wel

Dat heb ik bij onze eigenwijze jachtjoekels ook altijd met veel succes toegepast. Soms lag ik zelfs mijn adem inhoudend in een greppel en liet ze heel gemeen een paar keer in blinde paniek voorbijvliegen. Maar ik had nooit meer weglopers.
Bij Sancho hoef ik dat niet te doen, die komt gewoon als hij er niet al is; zoals Marjolein ooit schreef; sta je te roepen en dan zit hij achter je....
Het lijkt te mooi om waar te zijn en ik verwacht dus elke dag een omslag.Al luistert zijn zusje heel wat minder goed, kan dus ook aan het karakter liggen of aan het feit dat ik hem als een grote hond opvoed.
Ik las op internet dat je nooit je stem moet verheffen tegen deze gevoelige diertjes.....uh ja juist Sancho lacht ons gewoon uit als we dat een keer doen.
Vandaag is hij te braaf naar mijn zin, slaapt veel en bijt niet. Helemaal niet. De oorzaak voor die wapenstilstand moet waarschijnlijk gezocht worden in het feit dat hij aan het wisselen is

Marjoleine schreef:

Marie-Josée schreef: Kun je aan de puppyvacht eigenlijk al zien hoe de volwassen vacht zal worden?

Ik heb geen idee, eerlijk gezegd.
Ik weet alleen dat de beharing aan de binnenkant van het oor een indicatie is voor hoe dik de uiteindelijke vacht wordt.

Misschien kan Patricia hier iets zinnigs over zeggen?

Ik zou niet weten hoe ik aan de binnenkant van hun oren kan zien hoe hun vacht uiteindelijk wordt ik zal er eens op gaan letten of het klopt, nooit opgelet
Een puppyvacht kan nog heel veel veranderen ik vind dat heel moeilijk hoor om dat te voorspellen.
Bij Tiara, die zwarte van Miranda, vond ik als pup dat ze heel veel slag had en was ff bang dat ze krullen zou krijgen maar dat is dus niet zo.

Meta zei dat, van die oren
Mijn hoop voor Fien is erop gevestigd

Fien luistert nog steeds enorm goed, hoewel ze wel praatjes kreeg tegen de buitenwereld toen ze een maand of 7-8 was.

Vanavond ook weer, zij loopt los dat laatste rondje.
En dan komt ze een killer-lab tegen, die zij dan wel effe gaat regelen :N:
Daarna kwam ik twee shiba's tegen, die mot mevrouw ook niet.
En tenslotte een goldenmeisje dat Orpa niet mot (die was vast maar gromde wel), wat voor Fien aanleiding is daar ook eens tegen te gaan staan foeteren
Die muis denkt volgens mij echt dat ze ze hebben kan
Maar goed, ze maakt wel amok maar houdt ook altijd afstand en als ik roep komt ze direct.
Alleen wil ik 's avonds laat liever niet roepen
Sta je dus te fluisterroepen in het duister

Marjoleine schreef:Meta zei dat, van die oren
Mijn hoop voor Fien is erop gevestigd

Fien luistert nog steeds enorm goed, hoewel ze wel praatjes kreeg tegen de buitenwereld toen ze een maand of 7-8 was.

Vanavond ook weer, zij loopt los dat laatste rondje.
En dan komt ze een killer-lab tegen, die zij dan wel effe gaat regelen :N:
Daarna kwam ik twee shiba's tegen, die mot mevrouw ook niet.
En tenslotte een goldenmeisje dat Orpa niet mot (die was vast maar gromde wel), wat voor Fien aanleiding is daar ook eens tegen te gaan staan foeteren
Die muis denkt volgens mij echt dat ze ze hebben kan
Maar goed, ze maakt wel amok maar houdt ook altijd afstand en als ik roep komt ze direct.
Alleen wil ik 's avonds laat liever niet roepen
Sta je dus te fluisterroepen in het duister

O,je wat herkenbaar. Laika kon zo een Havanezer zijn. Als we wandelen in het losloop gebied en er komt een andere hond aan dan doe ik Spikey altijd vast. (hoe klein hij ook is hij gaat in de aanval).
Laika is altijd de eerste die de andere hond spot. Even blaffen dan omkijken of we het wel gezien hebben. Als de hond dichterbij is ook blaffen maar wel op afstand blijven. Laika luisterd ook goed en blijft nooit bij zo'n hond plakken.
Spikey moet vast omdat het meestal goed gaat maar bij een enkele hond, en wat daarvan de rede is weet ik niet, gaat hij vol in de aanval. En dat zijn altijd de grote honden.