Het HondenForum

malinois schreef:

Pemba schreef:Ik vind het gewoon vreemd als een ouder een kind slaat, hoe kom je er op? Het enige dat je ermee bereikt is dat een kind denkt een ruzie op te moeten lossen met slaan.

dat is totale onzin, ik mocht niet eens vechten op school van mn ouders dus ook geen slaan of schoppen....

Dat vind ik geen onzin, je krijgt gewoon een verkeerd voorbeeld.
Ik zie werkelijk geen enkele reden waarom je een kind zou slaan.
Ik vind het onmacht van ouders.

natuurlijk, het had op geen enkele andere manier gekund, prima toch. je hoeft van mij je ouders niet te verdedigen hoor,
en ook niet wat en hoe ze deden, ze hadden er vast een solide reden voor. ( bij voorbeeld dat hun ouders het ook zo deden en dat ze er helemaal niet minder van zijn geworden)

even omdraaien stel je hebt een kind en je weet nu dat het dus ook schade toe zou kunnen brengen ( soms, in sommige gevallen ). toch doen, of zeg je dan ik doe het anders.- ik probeer het anders.( dat is mijn insteek namelijk, ik leer nog steeds alle dagen)

soms als je echt gaat nadenken over dingen, worden ze minder vanzelf sprekend, nou dan vind ik het allang goed,
ieder stukje bewust zijn dat erbij komt is een stukje de goede kant op wat mij betreft.
vanzelfsprekendheid is nooit goed, dan wordt er niet nagedacht.
pas als je gaat twijfelen, dan kun je bewust een beslissing nemen en groeien als mens

iones schreef: Waaruit blijkt dat dan?.

Nou deze tekst vind ik nou noet overlopen van relativeringsvermogen ,je gooit alle kinderen en ouders hiermee op een hoop.
Dat jij dat ziet in jouw omgeving kan best ,maar dat wil toch niet zeggen dat het er overal zo aan toe gaat.
Ik ken wel degelijk,buiten mijn eigen kleinkinderen lieve opgevoede kinderen die beleefd zijn.

iones schreef: Maar al wat ik zie, is dat kinderen streken uit halen en namen noemen waarmee ik en mijn vriendjes en vriendinnetjes vroeger écht niet mee weg kwamen!
En je kunt er niet om heen dat kinderen tegenwoordig niet meer geleerd is om rekening te houden met anderen, luidruchtiger zijn, moeilijker te hanteren.

Op school krijgen onderwijzers geen handreikingen want als ze een kind een keer aanpakken, komt er een boze moeder of vader op hoge poten.

Waar het kinderen betreft kunnen ouders tegenwoordig totaal niet meer relativeren. Ze durven hun kinderen niet aan te pakken en grenzen te leren. .

Veenmug schreef:2 tikken in een hele opvoedingsperiode lijkt me tamelijk spaarzaam. Misschien deed het mij wel meer pijn dan hem gezien het feit dat ik het me na 30 jaar nog steeds herinner.

Dat geeft toch al aan dat je het zelf ook verschrikkelijk vond?

Pemba schreef:

Veenmug schreef:2 tikken in een hele opvoedingsperiode lijkt me tamelijk spaarzaam. Misschien deed het mij wel meer pijn dan hem gezien het feit dat ik het me na 30 jaar nog steeds herinner.

Dat geeft toch al aan dat je het zelf ook verschrikkelijk vond?

Maar het hielp wel.

Pemba schreef:

malinois schreef:

Pemba schreef:Ik vind het gewoon vreemd als een ouder een kind slaat, hoe kom je er op? Het enige dat je ermee bereikt is dat een kind denkt een ruzie op te moeten lossen met slaan.

dat is totale onzin, ik mocht niet eens vechten op school van mn ouders dus ook geen slaan of schoppen....

Dat vind ik geen onzin, je krijgt gewoon een verkeerd voorbeeld.
Ik zie werkelijk geen enkele reden waarom je een kind zou slaan.
Ik vind het onmacht van ouders.

Ik dus niet, ik vind het een prima middel wat echt duidelijk kan maken dat het afgelopen is. Dat is ze nog prima kan herinneren wil zeggen dat het uitstekend gewerkt heeft bij mij. Nee je moet het niet dagelijks doen maar 3 x in de nu 36 jaar dat ik ben lijkt me prima gerechtvaardigd.

Veenmug schreef:2 tikken in een hele opvoedingsperiode lijkt me tamelijk spaarzaam. Misschien deed het mij wel meer pijn dan hem gezien het feit dat ik het me na 30 jaar nog steeds herinner.

Ik heb eenmaal ,overigens volkomen terecht een pak slaag gehad van mijn vader.
Dat herinner ik me nu nog.
Neemt niet weg dat ik mijn vader een ontzettend lieve en fijne vader heb gevonden ,waar ik buiten veel respect ook veel liefde voor voelde.
Hij is helaas al overleden maar ik denk met veel plezier en warmte aan hem ,en aan mijn moeder overigens ook ,terug

S@ndr@ schreef:natuurlijk, het had op geen enkele andere manier gekund, prima toch. je hoeft van mij je ouders niet te verdedigen hoor,
en ook niet wat en hoe ze deden, ze hadden er vast een solide reden voor. ( bij voorbeeld dat hun ouders het ook zo deden en dat ze er helemaal niet minder van zijn geworden)

even omdraaien stel je hebt een kind en je weet nu dat het dus ook schade toe zou kunnen brengen ( soms, in sommige gevallen ). toch doen, of zeg je dan ik doe het anders.- ik probeer het anders.( dat is mijn insteek namelijk, ik leer nog steeds alle dagen)

soms als je echt gaat nadenken over dingen, worden ze minder vanzelf sprekend, nou dan vind ik het allang goed,
ieder stukje bewust zijn dat erbij komt is een stukje de goede kant op wat mij betreft.
vanzelfsprekendheid is nooit goed, dan wordt er niet nagedacht.
pas als je gaat twijfelen, dan kun je bewust een beslissing nemen en groeien als mens

Nee hoor, ik denk nog altijd zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus daarom krijgen mijn honden ook een tik indien nodig en zou ik dat bij kinderen ook gedaan hebben. En ik weet genoeg over in dit geval hondengedrag en leer ook nog elke dag maar hier ben ik gewoon heel simpel in, zwart en wit en misschien bestaat niet. Twijfelen vind ik juist niet goed en de handeling die daaruit voortkomt, ik handel voornl. uit instinct en dat werkt hier het beste.

Veenmug schreef:

Pemba schreef:

Veenmug schreef:2 tikken in een hele opvoedingsperiode lijkt me tamelijk spaarzaam. Misschien deed het mij wel meer pijn dan hem gezien het feit dat ik het me na 30 jaar nog steeds herinner.

Dat geeft toch al aan dat je het zelf ook verschrikkelijk vond?

Maar het hielp wel.

nou dat rechtvaardigt het toch allemaal

tineke schreef:

Veenmug schreef:2 tikken in een hele opvoedingsperiode lijkt me tamelijk spaarzaam. Misschien deed het mij wel meer pijn dan hem gezien het feit dat ik het me na 30 jaar nog steeds herinner.

Ik heb eenmaal ,overigens volkomen terecht een pak slaag gehad van mijn vader.
Dat herinner ik me nu nog.
Neemt niet weg dat ik mijn vader een ontzettend lieve en fijne vader heb gevonden ,waar ik buiten veel respect ook veel liefde voor voelde.
Hij is helaas al overleden maar ik denk met veel plezier en warmte aan hem ,en aan mijn moeder overigens ook ,terug

precies... zo heb ik dat ook.

malinois schreef:

S@ndr@ schreef:natuurlijk, het had op geen enkele andere manier gekund, prima toch. je hoeft van mij je ouders niet te verdedigen hoor,
en ook niet wat en hoe ze deden, ze hadden er vast een solide reden voor. ( bij voorbeeld dat hun ouders het ook zo deden en dat ze er helemaal niet minder van zijn geworden)

even omdraaien stel je hebt een kind en je weet nu dat het dus ook schade toe zou kunnen brengen ( soms, in sommige gevallen ). toch doen, of zeg je dan ik doe het anders.- ik probeer het anders.( dat is mijn insteek namelijk, ik leer nog steeds alle dagen)

soms als je echt gaat nadenken over dingen, worden ze minder vanzelf sprekend, nou dan vind ik het allang goed,
ieder stukje bewust zijn dat erbij komt is een stukje de goede kant op wat mij betreft.
vanzelfsprekendheid is nooit goed, dan wordt er niet nagedacht.
pas als je gaat twijfelen, dan kun je bewust een beslissing nemen en groeien als mens

Nee hoor, ik denk nog altijd zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus daarom krijgen mijn honden ook een tik indien nodig en zou ik dat bij kinderen ook gedaan hebben. En ik weet genoeg over in dit geval hondengedrag en leer ook nog elke dag maar hier ben ik gewoon heel simpel in, zwart en wit en misschien bestaat niet. Twijfelen vind ik juist niet goed en de handeling die daaruit voortkomt, ik handel voornl. uit instinct en dat werkt hier het beste.

ow dus nu deugt mijn opvoeding niet, tja zo kan het ook natuurlijk,
we draaien gewoon alles om en lullen krom wat recht is

S@ndr@ schreef:

malinois schreef:

S@ndr@ schreef:natuurlijk, het had op geen enkele andere manier gekund, prima toch. je hoeft van mij je ouders niet te verdedigen hoor,
en ook niet wat en hoe ze deden, ze hadden er vast een solide reden voor. ( bij voorbeeld dat hun ouders het ook zo deden en dat ze er helemaal niet minder van zijn geworden)

even omdraaien stel je hebt een kind en je weet nu dat het dus ook schade toe zou kunnen brengen ( soms, in sommige gevallen ). toch doen, of zeg je dan ik doe het anders.- ik probeer het anders.( dat is mijn insteek namelijk, ik leer nog steeds alle dagen)

soms als je echt gaat nadenken over dingen, worden ze minder vanzelf sprekend, nou dan vind ik het allang goed,
ieder stukje bewust zijn dat erbij komt is een stukje de goede kant op wat mij betreft.
vanzelfsprekendheid is nooit goed, dan wordt er niet nagedacht.
pas als je gaat twijfelen, dan kun je bewust een beslissing nemen en groeien als mens

Nee hoor, ik denk nog altijd zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus daarom krijgen mijn honden ook een tik indien nodig en zou ik dat bij kinderen ook gedaan hebben. En ik weet genoeg over in dit geval hondengedrag en leer ook nog elke dag maar hier ben ik gewoon heel simpel in, zwart en wit en misschien bestaat niet. Twijfelen vind ik juist niet goed en de handeling die daaruit voortkomt, ik handel voornl. uit instinct en dat werkt hier het beste.

ow dus nu deugt mijn opvoeding niet, tja zo kan het ook natuurlijk,
we draaien gewoon alles om en lullen krom wat recht is

Waar haal je dat nou weer vandaan, dat is mijn mening erover, wat heeft dat met omdraaien te maken?
Dat jij tegen een bepaalde opvoedmethode bent wil toch niet zeggen dat die methode niet deugt?

nee, ik ben tegen tikken, methodes heb ik het niet over gehad.
instinctief reageren en van daaruit een mep geven is geweldig. ( geen zachte heel meester - heel duidelijk)( nou blijkbaar niet want dan was die tik niet nodig geweest)
twijfelen, van daaruit nadenken en je opvoeding zo aan pakken dat meppen niet nodig is gevaarlijk. ( zachte heel meester, stinkende wond en de keizer spreekt zijn dank uit)
met honden moet je niet twijfelen - zo even uit de losse pols.
ongeveer :hmmm het is maar een interpretatie hoor en dan komt er vast wel weer een LEZEN.
ik lees , echt ik lees

S@ndr@ schreef:nee, ik ben tegen tikken, methodes heb ik het niet over gehad.
instinctief reageren en van daaruit een mep geven is geweldig. ( geen zachte heel meester - heel duidelijk)( nou blijkbaar niet want dan was die tik niet nodig geweest)
twijfelen, van daaruit nadenken en je opvoeding zo aan pakken dat meppen niet nodig is gevaarlijk. ( zachte heel meester, stinkende wond en de keizer spreekt zijn dank uit)
met honden moet je niet twijfelen - zo even uit de losse pols.
ongeveer :hmmm het is maar een interpretatie hoor en dan komt er vast wel weer een LEZEN.
ik lees , echt ik lees

je zult best lezen maar alleen wat je wil en niet wat ik schrijf en daadwerkelijk bedoel.

malinois schreef:Nee hoor, ik denk nog altijd zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus daarom krijgen mijn honden ook een tik indien nodig en zou ik dat bij kinderen ook gedaan hebben. En ik weet genoeg over in dit geval hondengedrag en leer ook nog elke dag maar hier ben ik gewoon heel simpel in, zwart en wit en misschien bestaat niet. Twijfelen vind ik juist niet goed en de handeling die daaruit voortkomt, ik handel voornl. uit instinct en dat werkt hier het beste.

Nou wmb is kinderen en honden totaal onvergelijkbaar ,ook qua opvoeden
Ik moet dus bekennen dat mijn honden indien nodig een fysieke correctie eerder kunnen verwachten dan mijn (klein)kinderen.
Ik ben er spaarzaam mee maar het is weleens voorgekomen.

tineke schreef:

malinois schreef:Nee hoor, ik denk nog altijd zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus daarom krijgen mijn honden ook een tik indien nodig en zou ik dat bij kinderen ook gedaan hebben. En ik weet genoeg over in dit geval hondengedrag en leer ook nog elke dag maar hier ben ik gewoon heel simpel in, zwart en wit en misschien bestaat niet. Twijfelen vind ik juist niet goed en de handeling die daaruit voortkomt, ik handel voornl. uit instinct en dat werkt hier het beste.

Nou wmb is kinderen en honden totaal onvergelijkbaar ,ook qua opvoeden
Ik moet dus bekennen dat mijn honden indien nodig een fysieke correctie eerder kunnen verwachten dan mijn (klein)kinderen.
Ik ben er spaarzaam mee maar het is weleens voorgekomen.

Ik heb geen kinderen wat ik al zei dus daarom dat ik ook zei, in dit geval hondengedrag.
Maar ik denk maar zo dat ik het net als mijn ouders gedaan zou hebben, dat is mij iig prima bevallen. (toen niet natuurlijk, maar toen ik ouder werd kon ik het prima begrijpen) Misschien is het bij het ene kind niet eens nodig en bij de andere wel. Dat weet je nooit vooraf.

tineke schreef:

malinois schreef:Nee hoor, ik denk nog altijd zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus daarom krijgen mijn honden ook een tik indien nodig en zou ik dat bij kinderen ook gedaan hebben. En ik weet genoeg over in dit geval hondengedrag en leer ook nog elke dag maar hier ben ik gewoon heel simpel in, zwart en wit en misschien bestaat niet. Twijfelen vind ik juist niet goed en de handeling die daaruit voortkomt, ik handel voornl. uit instinct en dat werkt hier het beste.

Nou wmb is kinderen en honden totaal onvergelijkbaar ,ook qua opvoeden
Ik moet dus bekennen dat mijn honden indien nodig een fysieke correctie eerder kunnen verwachten dan mijn (klein)kinderen.
Ik ben er spaarzaam mee maar het is weleens voorgekomen.

Uiteraard zit er een groot verschil tussen het opvoeden van honden en kinderen.
Maar er is ook een grote overeenkomst, de wenselijkheid van het geven van duidelijkheid.
Het is vreemd als ik m'n kinderen of honden zou slaan, maar dat dan in de zin van dat het praktisch nooit voorkomt.
Maar ik sluit het zeer zeker niet uit.
Ben het wel eens met de gedachte dat, als geweld tot een normaal onderdeel van de opvoeding behoort,dat geweld dan tot de 'normale' omgangsvormen gaat horen. Bij zowel kinderen als honden.
Een en ander uiteraard weer afhankelijk van de individuele karakters van betroffenen.

Biet schreef:[Uiteraard zit er een groot verschil tussen het opvoeden van honden en kinderen.
Maar er is ook een grote overeenkomst, de wenselijkheid van het geven van duidelijkheid.
Het is vreemd als ik m'n kinderen of honden zou slaan, maar dat dan in de zin van dat het praktisch nooit voorkomt.
Maar ik sluit het zeer zeker niet uit.
Ben het wel eens met de gedachte dat, als geweld tot een normaal onderdeel van de opvoeding behoort,dat geweld dan tot de 'normale' omgangsvormen gaat horen. Bij zowel kinderen als honden.
Een en ander uiteraard weer afhankelijk van de individuele karakters van betroffenen.

Oh dat is ook zo wat duidelijkheid betreft is het gelijk maar verder vind ik het onvergelijkbaar
Met je laatste drie zinnen ben ik het ook zeker eens.

S@ndr@ schreef:ja ik weet het ook nog, precies niet het waarom
wel dat ze soms tikken uitdeelden als het hun uitkwam, en flink hard ook soms,
de machteloosheid en het onbegrip.
ik heb ze zo ongeveer mijn hele leven proberen te ontlopen.
ben ik er minder van geworden, nee, zeker niet- ik ben wie en wat ik ben
ben ik er beter van geworden, - nou echt niet- helemaal niks
geen enkele toegevoegde waarde

Maar te pas en te onpas tikken uitdelen heeft dan ook niks met opvoeding te maken heh Dat heb ik eerder al een paar keer aangegeven, in bepaalde gevallen kan het imo heel goed werken (want heel duidelijk zijn voor een kind) maar wanneer het puur uit frustratie vd ouder in kwestie voortkomt is het nooit goed te praten. Ik denk idd bv niet dat het goed uitpakt wanneer je je kind in elkaar trapt als het vergeten is het vuilis bij de weg te zetten oid (om even een extreem voorbeeld te geven). Dit schaar ik trouwens persoonlijk helemal niet onder corrigeren. Kapotmaken is voor zulk gedrag een betere term vind ik Maar een tik staat imo niet gelijk aan mishandeling.
Het al dan niet schade oplopen door fysieke strafmaatregelen heeft mi ook niet enkel en alleen met dat gebeuren an sich te maken maar minstens net zo veel met hoe de band met je ouders verder is, of het in verhouding is met het gedrag van het kind en of het op dat moment voor het kind te begrijpen is op welk gedrag de strafmaatregel volgt. Mishandeling is natuurlijk NOOIT goed te praten, maar dat heeft dan ook niks met opvoeden te maken maar meer met het feit dat je bestaat. En eigenlijk zit 'm daar ook nog niet eens het probleem. Het eigenlijke probleem komt denk ik idd voort uit onmacht, en frustratie over het eigen leven. Het kind is in zo'n situatie enkel de zondebok van de emoties die gepaard gaan met het mislukken en de teleurstelling van het leven vd ouder zelf. Bij mishandeling ligt het probleem waarom geslagen/... wordt volgens mij dus bij de betreffende ouder zelf terwijl een corrigerende tik puur een opvoedkundig doel beoogd (en niet meer dan dat). Het effect is daarom ook anders; in geval van mishandeling wordt de "emotionele basis" (om het zo maar even te noemen) beschadigd (want gebrek aan veiligheid). In het andere geval kan het kind zelf invloed uitoefenen. Hij/zij leert simpelweg waar voor hem/haar de grens ligt en wat de gevolgen zijn van het overtreden daarvan. De reactie vd ouder naderhand is bij mishandeling trouwens ook anders volgens mij; waar bij mishandeling de ouder zijn excuses vaak aanbiedt of in andere gevallen zijn fout juist niet inziet maar met dezelfde gang opnieuw kan beginnen (wat imo al heel duidelijk aangeeft dat er bij diegene een flinke steek los zit ) kan er in geval van een corrigerende tik achteraf over worden gepraat met het kind waarom hij die tik kreeg (en wederom afhankelijk van het kind kan dat heel kort zijn of wat uitgebreider).

Irta schreef:

S@ndr@ schreef:ja ik weet het ook nog, precies niet het waarom
wel dat ze soms tikken uitdeelden als het hun uitkwam, en flink hard ook soms,
de machteloosheid en het onbegrip.
ik heb ze zo ongeveer mijn hele leven proberen te ontlopen.
ben ik er minder van geworden, nee, zeker niet- ik ben wie en wat ik ben
ben ik er beter van geworden, - nou echt niet- helemaal niks
geen enkele toegevoegde waarde

Maar te pas en te onpas tikken uitdelen heeft dan ook niks met opvoeding te maken heh Dat heb ik eerder al een paar keer aangegeven, in bepaalde gevallen kan het imo heel goed werken (want heel duidelijk zijn voor een kind) maar wanneer het puur uit frustratie vd ouder in kwestie voortkomt is het nooit goed te praten. Ik denk idd bv niet dat het goed uitpakt wanneer je je kind in elkaar trapt als het vergeten is het vuilis bij de weg te zetten oid (om even een extreem voorbeeld te geven). Dit schaar ik trouwens persoonlijk helemal niet onder corrigeren. Kapotmaken is voor zulk gedrag een betere term vind ik Maar een tik staat imo niet gelijk aan mishandeling.
Het al dan niet schade oplopen door fysieke strafmaatregelen heeft mi ook niet enkel en alleen met dat gebeuren an sich te maken maar minstens net zo veel met hoe de band met je ouders verder is, of het in verhouding is met het gedrag van het kind en of het op dat moment voor het kind te begrijpen is op welk gedrag de strafmaatregel volgt. Mishandeling is natuurlijk NOOIT goed te praten, maar dat heeft dan ook niks met opvoeden te maken maar meer met het feit dat je bestaat. En eigenlijk zit 'm daar ook nog niet eens het probleem. Het eigenlijke probleem komt denk ik idd voort uit onmacht, en frustratie over het eigen leven. Het kind is in zo'n situatie enkel de zondebok van de emoties die gepaard gaan met het mislukken en de teleurstelling van het leven vd ouder zelf. Bij mishandeling ligt het probleem waarom geslagen/... wordt volgens mij dus bij de betreffende ouder zelf terwijl een corrigerende tik puur een opvoedkundig doel beoogd (en niet meer dan dat). Het effect is daarom ook anders; in geval van mishandeling wordt de "emotionele basis" (om het zo maar even te noemen) beschadigd (want gebrek aan veiligheid). In het andere geval kan het kind zelf invloed uitoefenen. Hij/zij leert simpelweg waar voor hem/haar de grens ligt en wat de gevolgen zijn van het overtreden daarvan. De reactie vd ouder naderhand is bij mishandeling trouwens ook anders volgens mij; waar bij mishandeling de ouder zijn excuses vaak aanbiedt of in andere gevallen zijn fout juist niet inziet maar met dezelfde gang opnieuw kan beginnen (wat imo al heel duidelijk aangeeft dat er bij diegene een flinke steek los zit ) kan er in geval van een corrigerende tik achteraf over worden gepraat met het kind waarom hij die tik kreeg (en wederom afhankelijk van het kind kan dat heel kort zijn of wat uitgebreider).

Leg eens uit wat je niet met woorden maar wel met een tik kunt of wilt bereiken.

S@ndr@ schreef:

malinois schreef:

S@ndr@ schreef:natuurlijk, het had op geen enkele andere manier gekund, prima toch. je hoeft van mij je ouders niet te verdedigen hoor,
en ook niet wat en hoe ze deden, ze hadden er vast een solide reden voor. ( bij voorbeeld dat hun ouders het ook zo deden en dat ze er helemaal niet minder van zijn geworden)

even omdraaien stel je hebt een kind en je weet nu dat het dus ook schade toe zou kunnen brengen ( soms, in sommige gevallen ). toch doen, of zeg je dan ik doe het anders.- ik probeer het anders.( dat is mijn insteek namelijk, ik leer nog steeds alle dagen)

soms als je echt gaat nadenken over dingen, worden ze minder vanzelf sprekend, nou dan vind ik het allang goed,
ieder stukje bewust zijn dat erbij komt is een stukje de goede kant op wat mij betreft.
vanzelfsprekendheid is nooit goed, dan wordt er niet nagedacht.
pas als je gaat twijfelen, dan kun je bewust een beslissing nemen en groeien als mens

Nee hoor, ik denk nog altijd zachte heelmeesters maken stinkende wonden, dus daarom krijgen mijn honden ook een tik indien nodig en zou ik dat bij kinderen ook gedaan hebben. En ik weet genoeg over in dit geval hondengedrag en leer ook nog elke dag maar hier ben ik gewoon heel simpel in, zwart en wit en misschien bestaat niet. Twijfelen vind ik juist niet goed en de handeling die daaruit voortkomt, ik handel voornl. uit instinct en dat werkt hier het beste.

ow dus nu deugt mijn opvoeding niet, tja zo kan het ook natuurlijk,
we draaien gewoon alles om en lullen krom wat recht is

Als jij er nu nog moeite mee hebt is het voor jou een te harde straf geweest en onnodig.
Net wat ik al zei dan had het bij jou niet nodig moeten zijn.

Biet schreef: Ben het wel eens met de gedachte dat, als geweld tot een normaal onderdeel van de opvoeding behoort,dat geweld dan tot de 'normale' omgangsvormen gaat horen. Bij zowel kinderen als honden.
Een en ander uiteraard weer afhankelijk van de individuele karakters van betroffenen.

Bedoel je dat kinderen zelf het gebruik van geweld ook normaal gaan vinden wanneer zij dit veel zien gebeuren door een ouder?

Pemba schreef:

Irta schreef:

S@ndr@ schreef:ja ik weet het ook nog, precies niet het waarom
wel dat ze soms tikken uitdeelden als het hun uitkwam, en flink hard ook soms,
de machteloosheid en het onbegrip.
ik heb ze zo ongeveer mijn hele leven proberen te ontlopen.
ben ik er minder van geworden, nee, zeker niet- ik ben wie en wat ik ben
ben ik er beter van geworden, - nou echt niet- helemaal niks
geen enkele toegevoegde waarde

Maar te pas en te onpas tikken uitdelen heeft dan ook niks met opvoeding te maken heh Dat heb ik eerder al een paar keer aangegeven, in bepaalde gevallen kan het imo heel goed werken (want heel duidelijk zijn voor een kind) maar wanneer het puur uit frustratie vd ouder in kwestie voortkomt is het nooit goed te praten. Ik denk idd bv niet dat het goed uitpakt wanneer je je kind in elkaar trapt als het vergeten is het vuilis bij de weg te zetten oid (om even een extreem voorbeeld te geven). Dit schaar ik trouwens persoonlijk helemal niet onder corrigeren. Kapotmaken is voor zulk gedrag een betere term vind ik Maar een tik staat imo niet gelijk aan mishandeling.
Het al dan niet schade oplopen door fysieke strafmaatregelen heeft mi ook niet enkel en alleen met dat gebeuren an sich te maken maar minstens net zo veel met hoe de band met je ouders verder is, of het in verhouding is met het gedrag van het kind en of het op dat moment voor het kind te begrijpen is op welk gedrag de strafmaatregel volgt. Mishandeling is natuurlijk NOOIT goed te praten, maar dat heeft dan ook niks met opvoeden te maken maar meer met het feit dat je bestaat. En eigenlijk zit 'm daar ook nog niet eens het probleem. Het eigenlijke probleem komt denk ik idd voort uit onmacht, en frustratie over het eigen leven. Het kind is in zo'n situatie enkel de zondebok van de emoties die gepaard gaan met het mislukken en de teleurstelling van het leven vd ouder zelf. Bij mishandeling ligt het probleem waarom geslagen/... wordt volgens mij dus bij de betreffende ouder zelf terwijl een corrigerende tik puur een opvoedkundig doel beoogd (en niet meer dan dat). Het effect is daarom ook anders; in geval van mishandeling wordt de "emotionele basis" (om het zo maar even te noemen) beschadigd (want gebrek aan veiligheid). In het andere geval kan het kind zelf invloed uitoefenen. Hij/zij leert simpelweg waar voor hem/haar de grens ligt en wat de gevolgen zijn van het overtreden daarvan. De reactie vd ouder naderhand is bij mishandeling trouwens ook anders volgens mij; waar bij mishandeling de ouder zijn excuses vaak aanbiedt of in andere gevallen zijn fout juist niet inziet maar met dezelfde gang opnieuw kan beginnen (wat imo al heel duidelijk aangeeft dat er bij diegene een flinke steek los zit ) kan er in geval van een corrigerende tik achteraf over worden gepraat met het kind waarom hij die tik kreeg (en wederom afhankelijk van het kind kan dat heel kort zijn of wat uitgebreider).

Leg eens uit wat je niet met woorden maar wel met een tik kunt of wilt bereiken.

Dat hangt helemaal van de situatie en het kind af. Er bestaan wat mij betreft geen vaststaande regels waar welke straf/consequentie/... passend is. En daarnaast hangt het ook van jou als ouder af waar jij achter kunt staan EN het karakter van het kind. Iedereen is weer verschillend en daarom zal ook iedere situatie weer anders zijn. Ik kan je dus geen situatie noemen waarin iedere ouder zijn/haar kind naar mijn mening een tik zou moeten geven om hun punt duidelijk te maken. Maar algemeen gesproken kan het volgens mij soms wel duidelijkheid scheppen in kwesties waarin praten niet blijkt te werken.
Edit: en ik denk dat het doel altijd is dat het kind in kwestie stopt met bepaalde gedragingen. Dit kan natuurlijk vaak ook bereikt worden op andere manieren, maar in sommige gevallen is dat niet per see te verkiezen boven een tik. Praten schept soms simpelweg niet genoeg duidelijkheid voor een kind, denk ik.

Irta schreef:

Biet schreef: Ben het wel eens met de gedachte dat, als geweld tot een normaal onderdeel van de opvoeding behoort,dat geweld dan tot de 'normale' omgangsvormen gaat horen. Bij zowel kinderen als honden.
Een en ander uiteraard weer afhankelijk van de individuele karakters van betroffenen.

Bedoel je dat kinderen zelf het gebruik van geweld ook normaal gaan vinden wanneer zij dit veel zien gebeuren door een ouder?

Ja, met die toevoeging dat eea weer afhankelijk is van individuele karakters.
En ook geweld kent zo z'n nuances.

Biet schreef:

Irta schreef:

Biet schreef: Ben het wel eens met de gedachte dat, als geweld tot een normaal onderdeel van de opvoeding behoort,dat geweld dan tot de 'normale' omgangsvormen gaat horen. Bij zowel kinderen als honden.
Een en ander uiteraard weer afhankelijk van de individuele karakters van betroffenen.

Bedoel je dat kinderen zelf het gebruik van geweld ook normaal gaan vinden wanneer zij dit veel zien gebeuren door een ouder?

Ja, met die toevoeging dat eea weer afhankelijk is van individuele karakters.
En ook geweld kent zo z'n nuances.

Ok, dan heb ik dat goed begrepen Vooral die toevoegingen zijn in deze heel belangrijk imo. Die vlieger gaat idd niet voor iedereen op, en ik heb de indruk dat dat zeker niet het geval is wanneer het excessief geweld betreft.

Irta schreef:

Pemba schreef:

Irta schreef:

S@ndr@ schreef:ja ik weet het ook nog, precies niet het waarom
wel dat ze soms tikken uitdeelden als het hun uitkwam, en flink hard ook soms,
de machteloosheid en het onbegrip.
ik heb ze zo ongeveer mijn hele leven proberen te ontlopen.
ben ik er minder van geworden, nee, zeker niet- ik ben wie en wat ik ben
ben ik er beter van geworden, - nou echt niet- helemaal niks
geen enkele toegevoegde waarde

Maar te pas en te onpas tikken uitdelen heeft dan ook niks met opvoeding te maken heh Dat heb ik eerder al een paar keer aangegeven, in bepaalde gevallen kan het imo heel goed werken (want heel duidelijk zijn voor een kind) maar wanneer het puur uit frustratie vd ouder in kwestie voortkomt is het nooit goed te praten. Ik denk idd bv niet dat het goed uitpakt wanneer je je kind in elkaar trapt als het vergeten is het vuilis bij de weg te zetten oid (om even een extreem voorbeeld te geven). Dit schaar ik trouwens persoonlijk helemal niet onder corrigeren. Kapotmaken is voor zulk gedrag een betere term vind ik Maar een tik staat imo niet gelijk aan mishandeling.
Het al dan niet schade oplopen door fysieke strafmaatregelen heeft mi ook niet enkel en alleen met dat gebeuren an sich te maken maar minstens net zo veel met hoe de band met je ouders verder is, of het in verhouding is met het gedrag van het kind en of het op dat moment voor het kind te begrijpen is op welk gedrag de strafmaatregel volgt. Mishandeling is natuurlijk NOOIT goed te praten, maar dat heeft dan ook niks met opvoeden te maken maar meer met het feit dat je bestaat. En eigenlijk zit 'm daar ook nog niet eens het probleem. Het eigenlijke probleem komt denk ik idd voort uit onmacht, en frustratie over het eigen leven. Het kind is in zo'n situatie enkel de zondebok van de emoties die gepaard gaan met het mislukken en de teleurstelling van het leven vd ouder zelf. Bij mishandeling ligt het probleem waarom geslagen/... wordt volgens mij dus bij de betreffende ouder zelf terwijl een corrigerende tik puur een opvoedkundig doel beoogd (en niet meer dan dat). Het effect is daarom ook anders; in geval van mishandeling wordt de "emotionele basis" (om het zo maar even te noemen) beschadigd (want gebrek aan veiligheid). In het andere geval kan het kind zelf invloed uitoefenen. Hij/zij leert simpelweg waar voor hem/haar de grens ligt en wat de gevolgen zijn van het overtreden daarvan. De reactie vd ouder naderhand is bij mishandeling trouwens ook anders volgens mij; waar bij mishandeling de ouder zijn excuses vaak aanbiedt of in andere gevallen zijn fout juist niet inziet maar met dezelfde gang opnieuw kan beginnen (wat imo al heel duidelijk aangeeft dat er bij diegene een flinke steek los zit ) kan er in geval van een corrigerende tik achteraf over worden gepraat met het kind waarom hij die tik kreeg (en wederom afhankelijk van het kind kan dat heel kort zijn of wat uitgebreider).

Leg eens uit wat je niet met woorden maar wel met een tik kunt of wilt bereiken.

Dat hangt helemaal van de situatie en het kind af. Er bestaan wat mij betreft geen vaststaande regels waar welke straf/consequentie/... passend is. En daarnaast hangt het ook van jou als ouder af waar jij achter kunt staan EN het karakter van het kind. Iedereen is weer verschillend en daarom zal ook iedere situatie weer anders zijn. Ik kan je dus geen situatie noemen waarin iedere ouder zijn/haar kind naar mijn mening een tik zou moeten geven om hun punt duidelijk te maken. Maar algemeen gesproken kan het volgens mij soms wel duidelijkheid scheppen in kwesties waarin praten niet blijkt te werken.
Edit: en ik denk dat het doel altijd is dat het kind in kwestie stopt met bepaalde gedragingen. Dit kan natuurlijk vaak ook bereikt worden op andere manieren, maar in sommige gevallen is dat niet per see te verkiezen boven een tik. Praten schept soms simpelweg niet genoeg duidelijkheid voor een kind, denk ik.

Maar een voorbeeld zou kunnen zijn een tik wanneer een kind met zijn vingertjes blijft reiken naar iets waar hij niet aan mag komen of wat potentieel gevaar oplevert.

Nu ik er wat verder over nadenk hoeft het mi niet eens altijd schadelijk te zijn voor het kind als er wel emotie en onmacht van de ouder bij komt kijken. Bv wanneer het kind met een bepaalde diep kwetsende uiting een totaal disrespect voor die ouder laat zien. Rationeel gezien is het dan natuurlijk volstrekt onlogisch om die tik te geven; respect (wat je eigenlijk op zo'n moment wilt) kun je natuurlijk dmv geweld niet afdwingen. Toch kan het het kind in kwestie wel duidelijkheid geven wanneer hij die onmacht/emoties bij de ouder ook ziet; "ik ben te ver gegaan". Dit gaat natuurlijk echter alleen op wanneer het kind in staat is zulke dingen te bevatten (dus al jongvolwassen is) en het een heel ongewone manier van reageren is van de betrokken ouder. Kortom, ook hier hangt het van de situatie af. Maar ik denk dus dat een kind in de hiervoor geschetste situatie normaal gesproken (als de band tussen ouder en kind in beginsel gewoon goed is) voldoende weerbaar zou moeten zijn om hier geen blijvende schade aan over te houden.
Verder is blijvende schade aanrichten natuurlijk nooit een onderdeel van opvoeden. Het hele doel van ovoeden is volgens mij kinderen dingen bijbrengen waardoor ze zich later als volwassene beter kunnen handhaven in de maatschappij. Wanneer je als kind niet eens weet waarom je geslagen wordt is er dus geen sprake van opvoeding. Het maakt juist dingen kapot en zorgt vaak voor problemen op latere leeftijd. Mishandelen heeft met opvoeden dus (zoals ik inmiddels herhaaldelijk gezegd heb) niks te maken.

Pemba schreef:Ik vind het gewoon vreemd als een ouder een kind slaat, hoe kom je er op? Het enige dat je ermee bereikt is dat een kind denkt een ruzie op te moeten lossen met slaan.

Dat is een foute gedachte. Want zo ben ik niet gaan denken. En velen niet.

Mijn broer heeft zijn labrador in moeten laten slapen nadat die mijn schoonzus had gegrepen, die hierbij zwaar verwond raakte aan haar hand. En mijn buren hebben hun stafford in laten slapen nadat deze mijn hond zwaar verwonde. Mijn broer en buurman waren beiden hun vertrouwen in hun hond kwijt en wilde niet de kans lopen dat het de volgende keer om een kind zou gaan. Beide honden waren al langer agressief.

Antonetta schreef:Mijn broer heeft zijn labrador in moeten laten slapen nadat die mijn schoonzus had gegrepen, die hierbij zwaar verwond raakte aan haar hand. En mijn buren hebben hun stafford in laten slapen nadat deze mijn hond zwaar verwonde. Mijn broer en buurman waren beiden hun vertrouwen in hun hond kwijt en wilde niet de kans lopen dat het de volgende keer om een kind zou gaan. Beide honden waren al langer agressief.

Jouw buren zijn gewoon rotzakken, je wéét als je een Stafford koopt potdomme toch wát je in huis haalt!
Ze staan erom bekend dat ze andere honden vaak graag in stukjes zien. Moet die arme hond het dan bekopen met de dood omdat hij een klootzak van een eigenaar treft?
Sorry hoor, maar ik vind dit echt debiel, koop dan een ander ras!

Antonetta schreef:Mijn broer heeft zijn labrador in moeten laten slapen nadat die mijn schoonzus had gegrepen, die hierbij zwaar verwond raakte aan haar hand. En mijn buren hebben hun stafford in laten slapen nadat deze mijn hond zwaar verwonde. Mijn broer en buurman waren beiden hun vertrouwen in hun hond kwijt en wilde niet de kans lopen dat het de volgende keer om een kind zou gaan. Beide honden waren al langer agressief.

oke dus honden die honden bijten doen dat standaard ook bij kinderen