Het HondenForum

Flevo Bordertje schreef:Jemig zeg, iedereen roept dat iedereen zelf moet weten hoeveel of hoe weinig geld hij uitgeeft aan zijn dieren, maar al lezend, bekruipt mij hier en daar toch het gevoel dat als ik geen honderden euro's uitgeef aan mijn zieke ratten of konijnen, ik toch een minder goede baas ben en mijn verantwoordelijkheid niet neem
Ik heb jaren ratten, konijnen en wat dies meer zij gehad (nu niet meer overigens) en ja, God forbid, zelfs gefokt. Altijd met vrij nuchtere instelling: bij ziekte zo mogelijk binnen (mijn) grenzen behandelen, maar geen grote uitspattingen als operaties van tumoren die binnen no time terug komen of vernevelaars. Een rat wordt helaas niet gemiddeld 3 of 6, het is meestal met twee jaar hooguit drie wel over. Dat is jammer, maar het beestje heeft er echt geen weet van en geniet van het leven zoals het komt. Als het leven niet leuk meer is door ziekte of pijn, is het voor mij mooi geweest en help ik hem een handje Dat is niet leuk, maar ik zie dat juist als mijn verantwoordelijkheid.
Van mij mag iedereen zoveel geld stoppen in een dier als hij zelf wil en ik zal niemand daarop aankijken, maar andersom verwacht ik dan ook geen waarde oordelen, omdat een ander eerder stopt met behandelen en niet "alles" doet wat mogelijk is. Dat iets kan wil niet zeggen dat je het ook moet doen.

dagmar88 schreef:


Tegenwoordig bevolkt familie rat slechts de onderste lade van de diepvries.

Nanna schreef:

iones schreef:Mag je bepalen voor een ander dat hij ergens in doorslaat (ook al draagt hij de kosten zelf) of dat hij niet ver genoeg gaat?
En hoe bepaal je dat er te ver gegaan zou worden?
Stel een gezonde hond wordt aangereden, poot breekt, maar kan weer helemaal gezond worden. Maar wel dure behandeling, dat weten we allemaal. Moet zo'n gezonde hond dan toch in slapen vanwege de kosten? Ik vind dat wel verrekte zuur hoor!

Een gebroken poot zou ik zelfs bij een jong konijn nog wel laten behandelen hoor.
Dat is een mechanisch iets, dat vrij makkelijk te verhelpen is.
Mijn Topsi heeft een gebroken poot gehad En hé, ze is er nog
Maar krijgt ze allerlei enge auto immuunziektes of tumoren die chemo behoeven dan houdt het voor mij op.

lieke schreef:

Flevo Bordertje schreef:Jemig zeg, iedereen roept dat iedereen zelf moet weten hoeveel of hoe weinig geld hij uitgeeft aan zijn dieren, maar al lezend, bekruipt mij hier en daar toch het gevoel dat als ik geen honderden euro's uitgeef aan mijn zieke ratten of konijnen, ik toch een minder goede baas ben en mijn verantwoordelijkheid niet neem
Ik heb jaren ratten, konijnen en wat dies meer zij gehad (nu niet meer overigens) en ja, God forbid, zelfs gefokt. Altijd met vrij nuchtere instelling: bij ziekte zo mogelijk binnen (mijn) grenzen behandelen, maar geen grote uitspattingen als operaties van tumoren die binnen no time terug komen of vernevelaars. Een rat wordt helaas niet gemiddeld 3 of 6, het is meestal met twee jaar hooguit drie wel over. Dat is jammer, maar het beestje heeft er echt geen weet van en geniet van het leven zoals het komt. Als het leven niet leuk meer is door ziekte of pijn, is het voor mij mooi geweest en help ik hem een handje Dat is niet leuk, maar ik zie dat juist als mijn verantwoordelijkheid.
Van mij mag iedereen zoveel geld stoppen in een dier als hij zelf wil en ik zal niemand daarop aankijken, maar andersom verwacht ik dan ook geen waarde oordelen, omdat een ander eerder stopt met behandelen en niet "alles" doet wat mogelijk is. Dat iets kan wil niet zeggen dat je het ook moet doen.

Mee eens. Ik heb een cavia gehad die iets met de kiezen kreeg. De da vertelde me dat het te verhelpen was als ik het beestje elke maand de desbetreffende kiezen liet frezen onder narcose. Daarna moest het diertje een paar dagen gedwangvoederd worden.
Afgezien van het feit dat ik dat geen doen vond voor een zo gevoelig diertje en ik met mijn werk geen tijd had om elke maand een dag of twee thuis te blijven om hem om de paar uur te dwangvoederen. Daarnaast speelden de kosten ook wel degelijk een rol.
Wat een ander doet, moeten ze zelf weten. Ik heb het diertje laten inslapen. Verdrietig, maar ik heb er geen spijt van. Voor een cavia heb ik er de tijd, het geld en de energie niet voor over.

Lisette1985 schreef:Als mijn honden wat zouden mankeren... dan zou ik alles uit de kast halen, ongeacht de kosten om ze beter te maken, mits ze dan nog een hondwaardig bestaan kunnen hebben daarna.

Als je dieren hebt dan moet je ervoor zorgen, ook als ze medische zorg nodig hebben.
Als je het voer niet meer kunt betalen, dan zou ik toch echt een paar honden herplaatsen hoe moeilijk ook.
En dan denk ik, als je het voer al niet meer kunt betalen hoe doe je dat dan als ze medische zorg nodig hebben?
Onthoud je ze dat dan? Dan vind ik niet dat je goed bezig bent.

Edit: Ik vind dat je maar een chihuahua teefje naar mij moet brengen frank, die kan er hier nog wel bij en dan krijgt ze 2 x per dag kvv

Nakisha schreef:Ik ben vrij nuchter. Ik heb een paar jaar met valkparkieten gekweekt. Een paar jaar geleden ben ik daarmee gestopt. Na de relatiebreuk dit jaar zijn een deel van mijn (zelfgekweekte) vogels bij ex achter gebleven omdat ik hier stomweg minder ruimte voor ze heb. Gezonde, mooie dieren, niks mis mee.

Maar ik ging en ga met valkparkieten NIET naar een DA. Ik heb wel eens een DA gebeld voor advies of overleg, maar ik laat geen behandelingen doen aan zo'n beestje. Ze zijn veel te stressgevoelig voor behandeling, in mijn opinie. Zelfs vogels die door gespecialiseerde vogelartsen worden behandeld leggen toch vaak alsnog het loodje. Nee, ik heb daar geen behoefte aan. Ik verzorg ze zo goed als ik kan, en als ze ziek worden gaan ze in de ziekenkooi en krijgen ze extra zorg... Gaan ze dood dan gaan ze dood. Het is niet anders.


Voor mij spelen bij wel of niet behandelen veel factoren mee. Hoe oud is het dier, hoe zijn de herstelkansen, hoe ingrijpend is de behandeling? En ja, ook de kosten reken ik wel degelijk mee, maar zolang de prognose goed is zal ik sneller voor behandelen kiezen.

Vorig jaar heeft Branco meer dan 1000 euro gekost met zijn verlamming aan injecties, MRI, etc... en daarna heb ik hem helemaal zelf verpleegd, watertherapie gedaan, fysiotherapie, massages... en al die laatste behandelingen hebben me dus geen geld (behalve de materialen vanwege zijn incontinentie), maar inspanning en tijd gekost. Gewoon gedaan wat de DA zei dat er gebeuren moest, en hij zei al van tevoren dat het enorm intensief zou zijn. En ik zou het zo weer doen, want ik vond dat Branco de kans verdiende.
Ik zal zowieso geen MOEITE sparen in de behandeling van een dier; ik ben altijd bereid te doen wat nodig is. Of ik kosten spaar, hangt gewoon echt volledig af van de prognose.

Leven mag geen lijden zijn en ik ga geen leven rekken omdat ik een dier niet wil missen....

frank-bobby schreef:

Nakisha schreef:Ik ben vrij nuchter. Ik heb een paar jaar met valkparkieten gekweekt. Een paar jaar geleden ben ik daarmee gestopt. Na de relatiebreuk dit jaar zijn een deel van mijn (zelfgekweekte) vogels bij ex achter gebleven omdat ik hier stomweg minder ruimte voor ze heb. Gezonde, mooie dieren, niks mis mee.

Maar ik ging en ga met valkparkieten NIET naar een DA. Ik heb wel eens een DA gebeld voor advies of overleg, maar ik laat geen behandelingen doen aan zo'n beestje. Ze zijn veel te stressgevoelig voor behandeling, in mijn opinie. Zelfs vogels die door gespecialiseerde vogelartsen worden behandeld leggen toch vaak alsnog het loodje. Nee, ik heb daar geen behoefte aan. Ik verzorg ze zo goed als ik kan, en als ze ziek worden gaan ze in de ziekenkooi en krijgen ze extra zorg... Gaan ze dood dan gaan ze dood. Het is niet anders.


Voor mij spelen bij wel of niet behandelen veel factoren mee. Hoe oud is het dier, hoe zijn de herstelkansen, hoe ingrijpend is de behandeling? En ja, ook de kosten reken ik wel degelijk mee, maar zolang de prognose goed is zal ik sneller voor behandelen kiezen.

Vorig jaar heeft Branco meer dan 1000 euro gekost met zijn verlamming aan injecties, MRI, etc... en daarna heb ik hem helemaal zelf verpleegd, watertherapie gedaan, fysiotherapie, massages... en al die laatste behandelingen hebben me dus geen geld (behalve de materialen vanwege zijn incontinentie), maar inspanning en tijd gekost. Gewoon gedaan wat de DA zei dat er gebeuren moest, en hij zei al van tevoren dat het enorm intensief zou zijn. En ik zou het zo weer doen, want ik vond dat Branco de kans verdiende.
Ik zal zowieso geen MOEITE sparen in de behandeling van een dier; ik ben altijd bereid te doen wat nodig is. Of ik kosten spaar, hangt gewoon echt volledig af van de prognose.

Leven mag geen lijden zijn en ik ga geen leven rekken omdat ik een dier niet wil missen....

maar hoe doe je zon zwem terapie dan? en massage,s dan?

Nakisha schreef:

frank-bobby schreef:

Nakisha schreef:Ik ben vrij nuchter. Ik heb een paar jaar met valkparkieten gekweekt. Een paar jaar geleden ben ik daarmee gestopt. Na de relatiebreuk dit jaar zijn een deel van mijn (zelfgekweekte) vogels bij ex achter gebleven omdat ik hier stomweg minder ruimte voor ze heb. Gezonde, mooie dieren, niks mis mee.

Maar ik ging en ga met valkparkieten NIET naar een DA. Ik heb wel eens een DA gebeld voor advies of overleg, maar ik laat geen behandelingen doen aan zo'n beestje. Ze zijn veel te stressgevoelig voor behandeling, in mijn opinie. Zelfs vogels die door gespecialiseerde vogelartsen worden behandeld leggen toch vaak alsnog het loodje. Nee, ik heb daar geen behoefte aan. Ik verzorg ze zo goed als ik kan, en als ze ziek worden gaan ze in de ziekenkooi en krijgen ze extra zorg... Gaan ze dood dan gaan ze dood. Het is niet anders.


Voor mij spelen bij wel of niet behandelen veel factoren mee. Hoe oud is het dier, hoe zijn de herstelkansen, hoe ingrijpend is de behandeling? En ja, ook de kosten reken ik wel degelijk mee, maar zolang de prognose goed is zal ik sneller voor behandelen kiezen.
oh zie nu dat het om die kleine franse gaat nee dat gaat voor mijn amerikaan niet passen
Vorig jaar heeft Branco meer dan 1000 euro gekost met zijn verlamming aan injecties, MRI, etc... en daarna heb ik hem helemaal zelf verpleegd, watertherapie gedaan, fysiotherapie, massages... en al die laatste behandelingen hebben me dus geen geld (behalve de materialen vanwege zijn incontinentie), maar inspanning en tijd gekost. Gewoon gedaan wat de DA zei dat er gebeuren moest, en hij zei al van tevoren dat het enorm intensief zou zijn. En ik zou het zo weer doen, want ik vond dat Branco de kans verdiende.
Ik zal zowieso geen MOEITE sparen in de behandeling van een dier; ik ben altijd bereid te doen wat nodig is. Of ik kosten spaar, hangt gewoon echt volledig af van de prognose.

Leven mag geen lijden zijn en ik ga geen leven rekken omdat ik een dier niet wil missen....

maar hoe doe je zon zwem terapie dan? en massage,s dan?

Massages kan je zelf geven als je weet hoe spieren liggen. Voor de watertherapie was een grote teil of badkuip voldoende; doordat het water het gewicht van de hond helpt dragen kon hij weer langzaam op zijn eigen zwakke poten leren staan. Uiteraard bied jij daarbij de juiste ondersteuning, zorg je dat hij niet valt, help je de poten er goed onder te zetten en te houden, zorg je dat het gewicht juist word verdeeld... Zwemmen kon niet, maar Branco had zo'n hekel aan water dat dat helaas toch geen optie was. Maar dankzij de watertherapie kwam wel langzaam de kracht weer terug en begon hij dus weer op te staan en uiteindelijk weer te lopen.

Nakisha schreef:
Maar ik ging en ga met valkparkieten NIET naar een DA. Ik heb wel eens een DA gebeld voor advies of overleg, maar ik laat geen behandelingen doen aan zo'n beestje. Ze zijn veel te stressgevoelig voor behandeling, in mijn opinie. Zelfs vogels die door gespecialiseerde vogelartsen worden behandeld leggen toch vaak alsnog het loodje. Nee, ik heb daar geen behoefte aan. Ik verzorg ze zo goed als ik kan, en als ze ziek worden gaan ze in de ziekenkooi en krijgen ze extra zorg... Gaan ze dood dan gaan ze dood. Het is niet anders.

Nakisha schreef:Ik zag trouwens dat je fysiotherapie niet vroeg. Maar ook dat kan je (als je weet wat je doet) zelf doen; in Branco's geval was het het zelf bewegen van zijn poten met je handen; de natuurlijke bewegingen van rekken en strekken doen. Uiteraard doe je dat voorzichtig en beheerst. Dit combineerde ik met de massages. Uiteindelijk kreeg hij weer kracht terug en probeerde hij met zijn eigen kracht bijv. het buigen van de knie tegen te houden (door zijn poot te strekken of te schoppen) en dan gaf ik hele lichte tegendruk, liet weer los en deed het opnieuw, zodat hij die spieren weer ging gebruiken.

((Voor de geinteresseerden; hier is een kort stukje film van de week 1 en week 2 van de verlamming, de rest heb ik nooit meer op Youtube gezet. Toch zie je de vooruitgang na 1 week al. De eerste week sleepten de achterpoten er nog achteraan, de tweede week zie je de kracht al terugkomen. WAARSCHUWING; dit zijn GEEN leuke beelden...

Flevo Bordertje schreef:Psies Geld speelt zeker een rol, maar het lijkt wel heel fout te zijn als je dat eerlijk zegt.

Muk schreef:

tineke schreef:

bouvierpoedel schreef:Het beest heet toch konijn of niet.?
200 euro , ja je gaat je gang maar , ik geef geen 200 euro uit aan een konijn van 6 jaar.
Jammer dan maar beest zit op het eind van zijn leven .
Die heeft een mooi leven gehad en weet niet dat hij misschien nog een half jaar zou kunnen leven zonder bult.
En dat het allemaal om het beest gaat en niet om het geld is gelul, want alles draaid om geld.
Man ik geef dat niet uit aan een konijnen recept voor mijzelf in welk restaurant dan ook ,en mijn hond krijgt ook geen diner voor geschoteld van 200 euro.

Dat jij het niet doet wil toch niet zeggen dat een ander het ook maar niet moet doen.
En konijnen worden gemiddeld 12 jaar dus het beest zit pas op de helft dan.
Als je het wilt laten doen, en je kunt het je veroorloven, en het kan het leven van het dier op vrij simpele wijze veraangenamen dan zie ik niet waarom je het niet zou laten doen.

Dat bedoel ik en zo denk ik er ook over. Zo ingewikkeld is een konijnencastratie niet (sterilisatie is lastiger bij een konijn).
Heb jarenlang knaagdieren en konijnen gehouden. En als de kans op succes bij een operatie groot is, dan doe ik het wel. Geld maakt niets uit, het gaat erom dat een dier een dierwaardig leven heeft. En als een operatie van 200 euro daarbij helpt, dan doe ik dat. Als je geen zin hebt om zoveel geld aan een dier uit te geven (als dat nodig is), dan moet je niet aan zo'n dier beginnen.

Flevo Bordertje schreef:Jemig zeg, iedereen roept dat iedereen zelf moet weten hoeveel of hoe weinig geld hij uitgeeft aan zijn dieren, maar al lezend, bekruipt mij hier en daar toch het gevoel dat als ik geen honderden euro's uitgeef aan mijn zieke ratten of konijnen, ik toch een minder goede baas ben en mijn verantwoordelijkheid niet neem
Ik heb jaren ratten, konijnen en wat dies meer zij gehad (nu niet meer overigens) en ja, God forbid, zelfs gefokt. Altijd met vrij nuchtere instelling: bij ziekte zo mogelijk binnen (mijn) grenzen behandelen, maar geen grote uitspattingen als operaties van tumoren die binnen no time terug komen of vernevelaars. Een rat wordt helaas niet gemiddeld 3 of 6, het is meestal met twee jaar hooguit drie wel over. Dat is jammer, maar het beestje heeft er echt geen weet van en geniet van het leven zoals het komt. Als het leven niet leuk meer is door ziekte of pijn, is het voor mij mooi geweest en help ik hem een handje Dat is niet leuk, maar ik zie dat juist als mijn verantwoordelijkheid.
Van mij mag iedereen zoveel geld stoppen in een dier als hij zelf wil en ik zal niemand daarop aankijken, maar andersom verwacht ik dan ook geen waarde oordelen, omdat een ander eerder stopt met behandelen en niet "alles" doet wat mogelijk is. Dat iets kan wil niet zeggen dat je het ook moet doen.

iones schreef:MAar mensen die het belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan de operatie aan je hond, zouden die het niet belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan een vakantie van 2 weekjes? Het een is toch heus niet belachelijker dan het andere?

Maar dit is toch een vrij land en mensen werken ervoor en dan hebben ze het recht om dat te doen dat ze gelukkig maakt.

Jaap* schreef:

iones schreef:MAar mensen die het belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan de operatie aan je hond, zouden die het niet belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan een vakantie van 2 weekjes? Het een is toch heus niet belachelijker dan het andere?

Maar dit is toch een vrij land en mensen werken ervoor en dan hebben ze het recht om dat te doen dat ze gelukkig maakt.

Je mag het vakantie noemen, maar toen felix op aanraden van een hondenpsycholoog met dolfijnen moest zwemmen, om te ervaren dat hij zichzelf kon openstellen voor anderen, kon dat alleen in Hawaii. Dus daar konden wij ook niks aan doen.
En het is ook nog verprutst door de daar aanwezige eenden

bouvierpoedel schreef:

Jaap* schreef:

iones schreef:MAar mensen die het belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan de operatie aan je hond, zouden die het niet belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan een vakantie van 2 weekjes? Het een is toch heus niet belachelijker dan het andere?

Maar dit is toch een vrij land en mensen werken ervoor en dan hebben ze het recht om dat te doen dat ze gelukkig maakt.

Je mag het vakantie noemen, maar toen felix op aanraden van een hondenpsycholoog met dolfijnen moest zwemmen, om te ervaren dat hij zichzelf kon openstellen voor anderen, kon dat alleen in Hawaii. Dus daar konden wij ook niks aan doen.
En het is ook nog verprutst door de daar aanwezige eenden

Oh das kut , een boel geld uitgeven en met nog meer verklote hond thuis komen.
Had je niet beter hem met de haaien kunnen laten zwemmen.

iones schreef:MAar mensen die het belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan de operatie aan je hond, zouden die het niet belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan een vakantie van 2 weekjes? Het een is toch heus niet belachelijker dan het andere?

Maar dit is toch een vrij land en mensen werken ervoor en dan hebben ze het recht om dat te doen dat ze gelukkig maakt.

Jaap* schreef:

bouvierpoedel schreef:

Jaap* schreef:

iones schreef:MAar mensen die het belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan de operatie aan je hond, zouden die het niet belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan een vakantie van 2 weekjes? Het een is toch heus niet belachelijker dan het andere?

Maar dit is toch een vrij land en mensen werken ervoor en dan hebben ze het recht om dat te doen dat ze gelukkig maakt.

Je mag het vakantie noemen, maar toen felix op aanraden van een hondenpsycholoog met dolfijnen moest zwemmen, om te ervaren dat hij zichzelf kon openstellen voor anderen, kon dat alleen in Hawaii. Dus daar konden wij ook niks aan doen.
En het is ook nog verprutst door de daar aanwezige eenden

Oh das kut , een boel geld uitgeven en met nog meer verklote hond thuis komen.
Had je niet beter hem met de haaien kunnen laten zwemmen.

Tja, misschien was een kleine correctie van zo'n haai ook wel genoeg geweest. Ik ga het eens overleggen met de psycholoog

Jaap* schreef:

bouvierpoedel schreef:

Jaap* schreef:

iones schreef:MAar mensen die het belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan de operatie aan je hond, zouden die het niet belachelijk vinden om 1000 euro uit te geven aan een vakantie van 2 weekjes? Het een is toch heus niet belachelijker dan het andere?

Maar dit is toch een vrij land en mensen werken ervoor en dan hebben ze het recht om dat te doen dat ze gelukkig maakt.

Je mag het vakantie noemen, maar toen felix op aanraden van een hondenpsycholoog met dolfijnen moest zwemmen, om te ervaren dat hij zichzelf kon openstellen voor anderen, kon dat alleen in Hawaii. Dus daar konden wij ook niks aan doen.
En het is ook nog verprutst door de daar aanwezige eenden

Oh das kut , een boel geld uitgeven en met nog meer verklote hond thuis komen.
Had je niet beter hem met de haaien kunnen laten zwemmen.

Tja, misschien was een kleine correctie van zo'n haai ook wel genoeg geweest. Ik ga het eens overleggen met de psycholoog

Nanna schreef:

tineke schreef: Dat je als je het geld ervoor had,en dan bedoel ik geen extreem dure dingen maar gewone zaken ,je het wel had gedaan.
Als het ten koste zou gaan van simpele zaken als pijnbestrijding bijv. dan vind ik dat voor een dier,wel dier dan ook toch wel bitter.

Ik geloof niet dat iemand op het forum een dier opzettelijk zorg zou onthouden en het pijn zou laten lijden.
Ik denk eerder dat voor de één de optie euthanasie dichterbij ligt dan voor vele honderden euro's verspijkeren. En voor de ander is dat omgekeerd.

Nanna schreef:Dan moet je maar aan het herplaatsen slaan. Of je had er nooit aan moeten beginnen; maar soms weet je zaken niet van tevoren.

Nanna schreef:

tineke schreef:

Nanna schreef:Dan moet je maar aan het herplaatsen slaan. Of je had er nooit aan moeten beginnen; maar soms weet je zaken niet van tevoren.

Ja dat vind ik ook maar dan is vaak weer het argument dat er teveel van het dier wordt gehouden om dat te doen

Ja, want als je het houdt omdat je hem (huilhuil) niet kunt missen moet ie maar pijn lijden omdat je geen pijnbestrijding kunt betalen?
Maar hé, liefde maakt een hoop goed

tineke schreef:

Nanna schreef:

tineke schreef:

Nanna schreef:Dan moet je maar aan het herplaatsen slaan. Of je had er nooit aan moeten beginnen; maar soms weet je zaken niet van tevoren.

Ja dat vind ik ook maar dan is vaak weer het argument dat er teveel van het dier wordt gehouden om dat te doen

Ja, want als je het houdt omdat je hem (huilhuil) niet kunt missen moet ie maar pijn lijden omdat je geen pijnbestrijding kunt betalen?
Maar hé, liefde maakt een hoop goed

Nou ik zou eerlijk gezegd de honden wie dat overkomt niet de kost willen geven