malinois schreef:estelle schreef:Martijn schreef:Essy schreef:
Als ze er niks aan vinden doen ze het domweg niet als ze ermee weg kunnen komen.
Dat is bij alle honden zo.
De kunst is zorgen dat ze er wel wat aan vinden toch?
Ik dacht al.
Mijn honden vinden ook weleens ergens niets aan maar dan hebben ze het wel gewoon te doen.
ja hier ook...

Maar dan ligt het toch ook maar aan wat je van de hond wilt in hoeverre hij/zij dingen moet doen waar ze niks aan vinden?
Saar vindt apporteren ook niks. Balletje ook niet. Dennenappeltje en een klein stokje dat vind ze onwijs leuk om achteraan te rennen. Terug brengen doet ze niet uit zichzelf.
Nou, dan niet

Trainen vindt ze ook heel snel niet leuk meer, dus waarom zou ze van mij dan per se moeten leren apporteren?
Hierkomen moet ze wel goed, vanwege veiligheid, en dat doet ze (uit zichzelf trouwens) ook bijna 100%. (ze is namelijk wel een heeeeeeeel braaf gehoorzaam hondje) Ze moet dus ook hierkomen als ze net een spoor mensenpoep in haar neus heeft. Zal ze ook niet leuk vinden, maar dat is dan dus een gevalletje "jammer dan".
Maar los volgen, apporteren, blijven uit zicht e.d hoeft ze niet van me. Zou ze lol hebben in het trainen zou het een heel ander verhaal worden; ik vind het namelijk zelf wel leuk om een beetje te trainen met een hond. Maar Saars ding is dat niet. En de wereld vergaat niet als ze niet kan apporteren en los volgen
Moos was een eigenwijs ventje, maar had flink wat zelfvertrouwen en genoot ook van trainen met de baas (hij was niet zo bang iets fout te doen als Saar

). Moos kon dus wel apporteren, en nog meer dingetjes en trucjes. Als hij iets niet zo leuk vind kon ik het wel leuk voor hem maken puur door met hem bezig te zijn. En dat deed ik dan dus ook.