Elke dag begint hier met een fikse wandeling. We gaan er minimaal een uur op uit.
Bij voorkeur te voet vanuit huis want er is keuze genoeg.
Ons dorp is piepklein en voordat je tot zestig hebt geteld ben je in alle windrichtingen het laatste huis gepasseerd. Dan zwerf je via traktorpaden zo lang je wilt tussen de akkers en een enkele koeienwei.
Als je wilt, kun je na een kwartiertje stevig doorlopen in drie richtingen het bos in.
Er zijn heuvels, vergezichten, kleine riviertjes, er is nauwelijks verkeer en je komt geen mens tegen. En dat allemaal letterlijk ‘om de hoek’.
Het is werkelijk waar een paradijs voor de hondenbaas die van flink wandelen houdt.
Maar zelfs het paradijs gaat wel eens gaan vervelen, vooral in de januari maand
Dus zo nu en dan pakken we de kaart erbij en zoeken we nieuw te ontdekken gebieden op. Gebieden net buiten onze vanuit-huis-actie-radius. Dat betekent, 1 uur lopen of 5 autominuten.
De afgelopen jaren hebben we dit soort plekken ten noorden, noord-oost, oost en zuid al in kaart gebracht. Dit jaar richten we onze pijlen op het westen.
Twee bossen, een heuvel, veel weiland en wat akkers rondom een buurdorp moeten worden getest op wandelbaarheid: kunnen we rondjes lopen of alleen heen en terug, zijn het mooi-weer paden of is het ook met regen te doen, is het mycologisch ook interessant’ etc etc.
Het gebied is belachelijk dichtbij, maar we zijn er nog nooit geweest. Tot dus afgelopen week. En de eerste bevindingen zijn bemoedigend
We parkeren de auto net buiten het buurdorp en lopen even langs het naaldbomenbosje om te zien of het wat is. Maar nee, er groeien allemaal bramen tussen de bomen en de bomen zijn waarschijnlijk allemaal fijnsparren en die zijn mycologisch niet interessant.
Het eerste grootste pad dat we volgden kwam na een half uur uit in een weiland, leuk maar niet wat wij zoeken. Geeft niet, ontdekken is soms op je schreden terug keren.
Uitzicht onderweg, op nog weer meer bossen en velden voor als we deze plek zat zijn
We vinden Een ‘oud’ vogelnestje, dat betekent in ieder geval dat de vogels het hier leuk vinden, en dat is altijd een goed teken.
We lopen langs de rand van het bos, we zien flinke plassen en een boom vol paddenstoelen. Allebei goede indicatoren voor de mycoloog.
De bovenstaande foto is voor de kijkers thuis misschien niet zo’n mooi plaatje, dus hebben we er ook een van het zicht aan de andere kant van het pad
Nog meer goed nieuws voor de mycologe, ijshaar
http://www.allesoverpaddenstoelen.nl/Aop3_ijshaar.html
We vonden een doorgang in de bosrand en stuiten meteen op een prachtig pad.
Het pad gaatprecies de kant op die we willen om een rondje te maken, en na een tijdje vinden we een andere doorgand die ons weer in de richting van de start kan brengen. Het gaat voorspoedig.
Vlak voor we weer bij de auto komen passeren we nog een ‘knusse’ jagershut

Ik heb er al een hoop gezien op al mijn wandelingen en deze valt niet uit de toon bij de anderen qua gezelligheid.
In twee dagen hebben we in ieder geval een eerste ‘nieuwe’ rondwandeling van een uurtje uitgevogeld. Maar we zijn nog maar aan het begin van het avontuur
