Bezoek voor Tisbee
Twee weken geleden stond Tis in de Telegraaf. Daar waren een paar reacties op gekomen waarvan in eerste instantie één veelbelovende. Na een hoop gemail over en weer en een telefoongesprek kwamen we tot een kijkafspraak en vandaag was het dan zover.
Al voordat de mensen goed en wel binnen waren had Tis ze al ingepakt met haar kalme nieuwsgierige houding, en haar knuffelszoekende hoofd
.
Een hoop gepraat met ons en geknuffel met Tis verder besloten we dat het tijd was voor een wandeling. Omdat wij Tis eigenlijk nooit zonder andere hond uitgelaten hebben zijn we eerst even een stukje meegelopen met Mister en na ze wat wegwijs gemaakt te hebben in het bos zijn wij met Mister teruggelopen. Tis keek een beetje halfslachtig om maar liep zonder gedoe mee met haar bezoek. De slettebak
.
Na een tijdje kwamen ze terug en ze waren er helemaal uit: ze wilden graag voor Tis gaan
. We hadden het er eerder al over gehad dat áls zij voor Tis zouden gaan ze haar pas half september op zouden komen halen. Die mensen gaan namelijk van half augustus tot half september op vakantie en tijdens de mailwisseling (ook met de stichting) waren we erop uitgekomen dat het voor Tis het rustigst was om pas nu hun vakantie naar hen toe te gaan.
Maar de vrouw van het stel heeft de komende maand vrij en ze gaven aan dat het hen toch wel erg leuk zou lijken om Tis in die maand al bij zich te hebben en wilden weten hoe ik daar nu over dacht. Ik had er de afgelopen week nog flink over nagedacht en ondanks dat het me niet ideaal leek (vier weken daar, dan weer vier weken hier, dan weer naar hun), is het op zich natuulijk een prachtige periode om aan elkaar te wennen en een begin te maken aan het opbouwen van een band. Daarnaast zag ik er voor Tis toch ook weer niet zo'n bezwaar meer in: ze is hier stabiel, past zich snel aan en aangezien ze tijdens hun vakantie hier terug mag komen is ze dan weer op een vertrouwd adres.
Bijkomend punt was dat ik, na het bezoek van vandaag, toch eens wilde gaan overleggen met de stichting en Diana over Tisbee's opvang. De stress dat er toch een keer iets fout zou gaan en één van onze katten dat met zijn/haar leven zou moeten bekopen begon me op te breken (naast de last die de katten ondervonden van het geregeld in een kleine ruimte opgesloten zijn). Ik zag het niet meer zitten om dit nog twee maanden te doen en ik wilde er, met veel tegenzin, een punt achter zetten binnen een week of drie (voor zover dat te regelen zou zijn in deze vakantieperiode). In dat geval zou Tis dus naar een vreemd adres moeten en pas na de vakantie van haar hopelijk nieuwe bazen bij hen komen. Mocht ze echter de komende maand bij deze mensen verblijven dan hebben wij even respijt en vangen wij haar daarna nog een maand op. Dat pleitte mijns inziens nog meer voor de optie om haar nu al mee te laten gaan met haar nieuwe baasjes.
Die mensen zagen het helemaal zitten, ik had een goed gevoel bij ze en er was echt een wederzijdse klik, dus maar eens contact opgenomen met de stichting om te overleggen. We waren er al snel uit dat Tis mee mocht - nú al
- en zij verder alles af zouden handelen omtrent de adoptie. Dus ik mocht het blijde nieuws vertellen aan de adoptanten en toen... nou toen kreeg ik dus een brok in mijn keel. Shit. Dan gaat ze dus ineens weg.
Nu 
. Okee ze komt nog terug, dus geen definitief afscheid, maar shit dan moet ik haar nu ineens missen. Ondanks het gedoe met de katten zag ik haar toch ook weer niet graag gaan. Onze Tissebis, die lekkere kroelkont, dat gezellige meisje
. Wat zullen we haar missen.
Ik brak een beetje, ging door mijn hurken en nam haar koppie in mijn handen; even nog dat minikoppie kroelen, nog een keer die zachte flappertjes in mijn handen... Dag Tis. Het ga je goed meissie.
Het is heel vreemd dat ze er ineens niet meer bij is en we misten haar direct al: we gingen even in de tuin zitten en toen liepen er maar twee honden in het gras. Geen wit staartpuntje dat heen en weer zwiepte. Later zag ik Lais vanuit mijn ooghoek en dacht ik even dat het Tis was... onee, die is hier niet meer. Na het voeren van de katten kwam manlief met drie kattenkoekjes aanzetten bij de honden... dat was er dus een teveel. Er is weer ruimte op de bank voor ons om te zitten, in plaats dat we maar moeten zien waar we ons nog ergens tussen kunnen wurmen...
En de katten lopen los rond, zonder dat ik op hoef te letten of Tis een muilkorf omheeft, of dat de bench wel echt goed dichtzit.
Het is raar en een soort van stil, ook al hoorde je Tis nauwelijks. Ze was blijkbaar toch flink aanwezig, dat nieuwsgierige meisje.
. Ik zal ze zo even lezen en op reageren, maar ik post hieronder alvast even mijn huidige tekst voor Tisbee's oproep.
. Maar wel een goed idee om de volgende keer te vragen of ik de vragenlijst ook in mag zien zodat ik die informatie naast Tis kan 'leggen'.
. Longfields? *knippert verleidelijk met de ogen*
. 
