Het HondenForum

Moon schreef:misschien kun je dát dan proberen

Kan ze alvast oefenen voor als Vlaanderen en Nederland weer één worden

Inge O schreef:

marian* schreef:

Moon schreef:misschien kun je dát dan proberen

Kan ze alvast oefenen voor als Vlaanderen en Nederland weer één worden

dan moet er een nieuw volkslied komen natuurlijk .

Een samenvoeging van de Brabanconne en het Wilhelmus?Of heb je liever de Vlaamse leeuw erbij?

Inge O schreef:

marian* schreef:

Inge O schreef:

marian* schreef: Kan ze alvast oefenen voor als Vlaanderen en Nederland weer één worden

dan moet er een nieuw volkslied komen natuurlijk .

Een samenvoeging van de Brabanconne en het Wilhelmus?Of heb je liever de Vlaamse leeuw erbij?

die vlaamse leeuw had er vroeger nog wel bij gemogen, maar sedert het ultrarechtse vlaams blok is die voor mij goed voor voor de prullenbak .

Nou ja,dan houden we het maar op een combi van Brabanconne en Wilhelmus

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:Waar ik het over heb zijn methodes; de hond leert het juiste te doen door pijn te vermijden. Ik kan er niets aan doen, maar dat blijf ik een 'horror-film scenario' vinden.

Ik geloof dat ik in mijn reactie hier van afgeweken ben
Dit snap ik even niet

Ik had het niet over de par force methode. Dus alles met dwang aanleren. En jij wel Dus ik reageerde niet op jouw opmerking/vraag onderaan de vorige pagina, maar had het over de dwang die soms nodig is als de hond het ff niet nodig vindt Ik denk dat je, als je de hond echt nodig hebt, er net iets anders tegenaan kijkt.
Ook dan hangt het natuurlijk af van de aard van de hond wat je kunt doen en wat je moet laten. Nadat de hond goed en met geduld is geleerd wat er van hem wordt verwacht. Dat kost tijd en die moet je nemen. Ook als je de hond professioneel moet inzetten.

Een voorbeeldje:
Ik sprak laatst iemand die op stel en sprong een nieuwe hond nodig had voor de jacht. Hij heeft de hond gedeeltelijk par force getraind.
Nu doet die hond het best goed, maar eigenlijk is hem dat niet goed genoeg.
Dus wil hij wat vroeger dan normaal een nieuwe pup, zodat hij de tijd kan nemen om die naar behoren "in te jagen" zoals dat wordt genoemd.
Ik vond vooral zijn opmerking belangrijk niet het ras.
Dus ik weet niet meer om welke Staande Hond het ging.

ranetje schreef:

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:Waar ik het over heb zijn methodes; de hond leert het juiste te doen door pijn te vermijden. Ik kan er niets aan doen, maar dat blijf ik een 'horror-film scenario' vinden.

Ik geloof dat ik in mijn reactie hier van afgeweken ben
Dit snap ik even niet

Ik had het niet over de par force methode. Dus alles met dwang aanleren. En jij wel Dus ik reageerde niet op jouw opmerking/vraag onderaan de vorige pagina, maar had het over de dwang die soms nodig is als de hond het ff niet nodig vindt Ik denk dat je, als je de hond echt nodig hebt, er net iets anders tegenaan kijkt.
Ook dan hangt het natuurlijk af van de aard van de hond wat je kunt doen en wat je moet laten. Nadat de hond goed en met geduld is geleerd wat er van hem wordt verwacht. Dat kost tijd en die moet je nemen. Ook als je de hond professioneel moet inzetten.

Een voorbeeldje:
Ik sprak laatst iemand die op stel en sprong een nieuwe hond nodig had voor de jacht. Hij heeft de hond gedeeltelijk par force getraind.
Nu doet die hond het best goed, maar eigenlijk is hem dat niet goed genoeg.
Dus wil hij wat vroeger dan normaal een nieuwe pup, zodat hij de tijd kan nemen om die naar behoren "in te jagen" zoals dat wordt genoemd.
Ik vond vooral zijn opmerking belangrijk niet het ras.
Dus ik weet niet meer om welke Staande Hond het ging.

Toch nog even (roep maar als ik drammerig word ). Wat is 'echt nodig'? Vraag ik me echt af hoor, niet om je op 'woorden te vangen'. Ik weet niet veel van de jagerswereld maar zijn er ook jagers die dit werk als beroep doen? Dan is het toch weinig professioneel om alles van één hond af te laten hangen? En als het zijn hobby is; tja, ik kan me niet voorstellen dat alle wildbeheer van hém afhangt (of is er een groot tekort)? Dus vanwaar die haast Zoals ik het nu zie geen excuus om 'gedwongen' parforce te moeten trainen (terwijl je het eigenlijk niet wilt).

Wacht even; ik snap nu pas waar je op doelt (haha, duurt even voor het kwartje valt ). Dat de parforce toch niet helemaal het door hem verlangde resultaat had Misschien kan hij zijn hond door Anke Bogaerds laten opleiden?

Maar goed ik laat mijn bovenstaande opmerking toch staan; want over het 'echt nodig' zijn valt naar mijn idee te twisten
Stel dat je grootste hobby het wedstrijdlopen is; is dat dan een rechtvaardiging om als je hond plotseling uitvalt, een nieuwe hond dan maar parforce (dus snel) te trainen? Het moge duidelijk zijn dat ik vind van niet Dat geldt (voor mij) ook voor als je grootste hobby jagen is..

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:

ranetje schreef: Ik geloof dat ik in mijn reactie hier van afgeweken ben
Dit snap ik even niet

Ik had het niet over de par force methode. Dus alles met dwang aanleren. En jij wel Dus ik reageerde niet op jouw opmerking/vraag onderaan de vorige pagina, maar had het over de dwang die soms nodig is als de hond het ff niet nodig vindt Ik denk dat je, als je de hond echt nodig hebt, er net iets anders tegenaan kijkt.
Ook dan hangt het natuurlijk af van de aard van de hond wat je kunt doen en wat je moet laten. Nadat de hond goed en met geduld is geleerd wat er van hem wordt verwacht. Dat kost tijd en die moet je nemen. Ook als je de hond professioneel moet inzetten.

Een voorbeeldje:
Ik sprak laatst iemand die op stel en sprong een nieuwe hond nodig had voor de jacht. Hij heeft de hond gedeeltelijk par force getraind.
Nu doet die hond het best goed, maar eigenlijk is hem dat niet goed genoeg.
Dus wil hij wat vroeger dan normaal een nieuwe pup, zodat hij de tijd kan nemen om die naar behoren "in te jagen" zoals dat wordt genoemd.
Ik vond vooral zijn opmerking belangrijk niet het ras.
Dus ik weet niet meer om welke Staande Hond het ging.

Toch nog even (roep maar als ik drammerig word ). Wat is 'echt nodig'? Vraag ik me echt af hoor, niet om je op 'woorden te vangen'. Ik weet niet veel van de jagerswereld maar zijn er ook jagers die dit werk als beroep doen? Dan is het toch weinig professioneel om alles van één hond af te laten hangen? En als het zijn hobby is; tja, ik kan me niet voorstellen dat alle wildbeheer van hém afhangt (of is er een groot tekort)? Dus vanwaar die haast Zoals ik het nu zie geen excuus om 'gedwongen' parforce te moeten trainen (terwijl je het eigenlijk niet wilt).

Wacht even; ik snap nu pas waar je op doelt (haha, duurt even voor het kwartje valt ). Dat de parforce toch niet helemaal het door hem verlangde resultaat had Misschien kan hij zijn hond door Anke Bogaerds laten opleiden?

Maar goed ik laat mijn bovenstaande opmerking toch staan; want over het 'echt nodig' zijn valt naar mijn idee te twisten
Stel dat je grootste hobby het wedstrijdlopen is; is dat dan een rechtvaardiging om als je hond plotseling uitvalt, een nieuwe hond dan maar parforce (dus snel) te trainen? Het moge duidelijk zijn dat ik vind van niet Dat geldt (voor mij) ook voor als je grootste hobby jagen is..

Ik denk niet dat je het jagen een beroep kunt noemen. Maar jagers steken erg veel tijd in hun velden. En niet alleen om te jagen
De meesten willen àls ze met een hond jagen wel graag hun eigen hond. Afhankelijk zijn van een "hondenman"is ook niet alles denk ik.(?)
Ook al gaan die wel eens mee als "picker up".
Zo diep zit ik er ook niet in. Ik probeer me daar meer een voorstelling van te maken.
Ik denk niet dat Anke en Tineke alles zonder dwang doen met elke hond.
Ook bij hen zal het afhangen van de hond die ze in handen hebben.

Even iets heel anders . Weet iemand nog oefeningen of spelletjes om de 'kom-fluit' er nog wat beter in te krijgen? Ik heb beide (stop-fluit en kom-fluit) op latere leeftijd pas aangeleerd en de stop-fluit blijkt veel beter aan te slaan dan de kom-fluit. Het is geloof ik niet dat hij 'oostindisch doof' er voor is want ik heb het uitgeprobeerd met stem en fluit. Als ik fluit lijkt het wat later door te dringen , terwijl hij met stem (zelfs alleen zijn naam), direct komt (in omgevingen zonder wild dan hè ). Ben nu bezig om als ik haast zeker ben dat hij komt, te fluiten en de 'mooie uitvoeringen' te belonen met een handje rodiworst (de mindere met een frolicje of zo). Ook doe ik weleens verstoppertje met fluiten. Verder gaat mijn fantasie even niet.. Nog ideeën?

Hmm, het fluiten op zich maakt ook nog wel eens uit. Voor Felix hebben we een langere hierkomfluittoon bedacht omdat de standaard 2xkort vaak niet tot hem doordrong. Wij fluiten hem met een lange hooglaaaaaaaaaguithaal omhoog (ik weet echt niet hoe ik het uit moet leggen hahaha)
Sommige honden hebben dus even tijd nodig om het fluitje te "plaatsen" als ze net even met iets anders bezig zijn lijkt het wel . Even langer aanhouden geeft ze dan vaak het laatste duwtje.

Voor de stopfluit gebruiken we net zoals je hoooooo tegen een paard zegt maar dan met de fluit Fluitjes schrijvend uitleggen werkt écht niet geloof ik.

Om de komfluit er goed in te krijgen denk ik dat asociale beloningen (maar niet elke keer natuurlijk) het beste werken. Maar je zult het moeten onderhouden om betrouwbaar te blijven.
Je kunt hem binnenshuis ook fluiten voor z'n eten of voor een uitje of voor een spelletje.

Even in het kort de voorgeschiedenis (hm ). Met de komfluit begonnen rond het jaar. Ws. tè snel overmoedig geworden; dus gefloten terwijl ik niet zeker was van het komen, dom, want daardoor werd dat middel ontkracht. Toen overnieuw begonnen; van de grond af aan (in huis; bij het eten geven, bij leuke dingen, verstoppen, je kent dat wel) met een ander signaal (eerst nu korte 'tuutjes'). Veel tijd in gestopt om het niet opnieuw te laten mislukken; dus ook alles wat jullie schrijven.. Maar nu toch niet helemaal naar tevredenheid. Het is echt duidelijk dat hij beter op stem reageert dan op de fluit, maar ja mijn bereik is helaas maar beperkt (en om nou met een megafoon rond te gaan lopen ).

O, ja met een speeltje of bal belonen durf ik niet meer (werkte heel goed, trouwens!). Ik laat hem nu alleen apporteren na een zit; hij mag pas gaan als de bal of dummy op de grond ligt. Dit om te voorkomen dat hij rare sprongen of wendingen maakt ivm zijn rug.

Mickie schreef:Ter afwisseling van lekkers werkt het ook goed om een heel aantrekkelijk speeltje in je handen te hebben en als hij bijna bij je is, dat enthousiast achter je te gooien. Het gaat dan niet om de afwerking, maar om het snel reageren en naar je toe komen. Als Dante dol op wild is, kan een dummy met velletje of vleugeltjes wel eens erg aanlokkelijk zijn. Variëren is de boodschap, laat het iedere keer een verrassing blijven wat er komt .

Nu ik je berichtje nog eens doorlees, kan ik natuurlijk wel dat speeltje in de richting gooien die hij al loopt , dan hoeft hij niet te wenden natuurlijk!
Ga ik proberen (heb nog een leuk nieuw speeltje liggen, kan ik mooi daarvoor reserveren ).

Jaap* schreef:Hmm, het fluiten op zich maakt ook nog wel eens uit. Voor Felix hebben we een langere hierkomfluittoon bedacht omdat de standaard 2xkort vaak niet tot hem doordrong. Wij fluiten hem met een lange hooglaaaaaaaaaguithaal omhoog (ik weet echt niet hoe ik het uit moet leggen hahaha)
Sommige honden hebben dus even tijd nodig om het fluitje te "plaatsen" als ze net even met iets anders bezig zijn lijkt het wel . Even langer aanhouden geeft ze dan vaak het laatste duwtje.

Voor de stopfluit gebruiken we net zoals je hoooooo tegen een paard zegt maar dan met de fluit Fluitjes schrijvend uitleggen werkt écht niet geloof ik.

Om de komfluit er goed in te krijgen denk ik dat asociale beloningen (maar niet elke keer natuurlijk) het beste werken. Maar je zult het moeten onderhouden om betrouwbaar te blijven.
Je kunt hem binnenshuis ook fluiten voor z'n eten of voor een uitje of voor een spelletje.

Helaas was ik begonnen met een lange fluittoon, maar zie mijn berichtje hierboven Nu 'tu tu tu' of meer keren achter elkaar
Dante wordt altijd beloond voor het komen; meestal met een snoepje. Maar ook soms dat hij mag zoeken (heb ik stiekem een dummy verstopt). Nu ben ik voor het fluiten weer begonnen met af en toe een 'jackpot'
Maar vroeg me af of er nog leuke spelletjes zijn voor de afwisseling..

Voor de stopfluit gebruik ik de rolfluit; werkt bij Dante wonderbaarlijk goed. Alleen kijkt hij altijd zo naar me; alsof hij geschrokken is. Het werkt zo goed dat hij laatst haast over de kop ging (moest aan een kant lachen aan de andere kant schrok ik een beetje). Ik durf hem alleen niet al te vaak te gebruiken, bang dat het 'zijn kracht verliest'
Deze heb ik ook de eerste keer verpest (ik maak nogal eens trainingsfouten ). Ik beloonde hem (voordat hij die lich. problemen kreeg) door een bal naar hem toe te gooien. Helaas kan ik niet zo fantastisch mikken en kreeg hij de bal vol tegen zijn kop :N: . Daarna was hij nog weken bang voor een bal en wilde zelfs niets meer apporteren.. Ben toen snoepjes gaan gooien (de manier van Anke Bogaerds, alleen had ik het boek nog niet ) en op een of andere manier is die stopfluit er heel goed ingekomen

Moon schreef:Even in het kort de voorgeschiedenis (hm ). Met de komfluit begonnen rond het jaar. Ws. tè snel overmoedig geworden; dus gefloten terwijl ik niet zeker was van het komen, dom, want daardoor werd dat middel ontkracht. Toen overnieuw begonnen; van de grond af aan (in huis; bij het eten geven, bij leuke dingen, verstoppen, je kent dat wel) met een ander signaal (eerst nu korte 'tuutjes'). Veel tijd in gestopt om het niet opnieuw te laten mislukken; dus ook alles wat jullie schrijven.. Maar nu toch niet helemaal naar tevredenheid. Het is echt duidelijk dat hij beter op stem reageert dan op de fluit, maar ja mijn bereik is helaas maar beperkt (en om nou met een megafoon rond te gaan lopen ).

O, ja met een speeltje of bal belonen durf ik niet meer (werkte heel goed, trouwens!). Ik laat hem nu alleen apporteren na een zit; hij mag pas gaan als de bal of dummy op de grond ligt. Dit om te voorkomen dat hij rare sprongen of wendingen maakt ivm zijn rug.

Hoe snel is te snel Marijke?

Ik zit daar ook wel eens over te piekeren
Op een gegeven moment zou je moeten kunnen zeggen dat je de hond altijd kunt influiten. Ik weet dat Rana niet komt als ze voor staat.
Dan fluit ik dus niet.
MAAR het zou toch zo moeten zijn dat ook daar een moment moet komen dat de hond wel komt?
Als een jager ziet dat de hond voorstaat op wild dat hij niet wil hebben, moet hij toch op een gegeven moment kunnen terugfluiten?


Dat heet appèl hebben.
Maar dat stukje heb ik ook niet goed voor elkaar
Wel als ik een dummytas bij me heb (ze let dan meer op mij), maar niet bij een "gewone" wandeling.
En die komt ook nog wel eens voor

ranetje schreef:

Moon schreef:Even in het kort de voorgeschiedenis (hm ). Met de komfluit begonnen rond het jaar. Ws. tè snel overmoedig geworden; dus gefloten terwijl ik niet zeker was van het komen, dom, want daardoor werd dat middel ontkracht. Toen overnieuw begonnen; van de grond af aan (in huis; bij het eten geven, bij leuke dingen, verstoppen, je kent dat wel) met een ander signaal (eerst nu korte 'tuutjes'). Veel tijd in gestopt om het niet opnieuw te laten mislukken; dus ook alles wat jullie schrijven.. Maar nu toch niet helemaal naar tevredenheid. Het is echt duidelijk dat hij beter op stem reageert dan op de fluit, maar ja mijn bereik is helaas maar beperkt (en om nou met een megafoon rond te gaan lopen ).

O, ja met een speeltje of bal belonen durf ik niet meer (werkte heel goed, trouwens!). Ik laat hem nu alleen apporteren na een zit; hij mag pas gaan als de bal of dummy op de grond ligt. Dit om te voorkomen dat hij rare sprongen of wendingen maakt ivm zijn rug.

Hoe snel is te snel Marijke?

Ik zit daar ook wel eens over te piekeren
Op een gegeven moment zou je moeten kunnen zeggen dat je de hond altijd kunt influiten. Ik weet dat Rana niet komt als ze voor staat.
Dan fluit ik dus niet.
MAAR het zou toch zo moeten zijn dat ook daar een moment moet komen dat de hond wel komt?
Als een jager ziet dat de hond voorstaat op wild dat hij niet wil hebben, moet hij toch op een gegeven moment kunnen terugfluiten?


Dat heet appèl hebben.
Maar dat stukje heb ik ook niet goed voor elkaar
Wel als ik een dummytas bij me heb (ze let dan meer op mij), maar niet bij een "gewone" wandeling.
En die komt ook nog wel eens voor

Nee ik bedoel echt dat ik te snel dacht dat het er wel al in zat (bekende valkuil) terwijl we echt nog in de opbouwfase zaten.
Wat betreft dat appèl (in het wildloze park ) ik heb het uitgeprobeerd; op een flinke afstand (nog wel met stem te bereiken) floot ik; Dante bleef gewoon doorsnuffelen, daarna riep ik en hij kwam metéén. Goed, dat kan toeval zijn. Maar nog een paar keer uitgeprobeerd; hij reageert echt goed op mijn stem maar de fluit lijkt hij dan niet te horen (of maakt iig geen indruk op hem ). Dus ben weer aan het oefenen geslagen .
Mét wild in de buurt, ben ik voorzichtig met fluiten (als ik Dante niet zie), ik wacht even af, fluit dan een keer en dan komt hij meestal wel weer aanhollen (de laatste tijd ). Wat betreft het komen bij het voorstaan; als Dante in de buurt is lukt het me soms met stem om hem mee te krijgen, maar verder weg...... Nou moet ik ook zeggen dat ik hem niet vaak roep als hij voorstaat.. Rennend achter een konijn is wisselend; soms luistert hij wel en soms niet (ligt ook aan de afstand; hij heeft ws feilloos door dat hoe verder weg hoe minder invloed ik heb, hahaha)

Als Rana beter op je let met dummytas, vindt ze het trainen toch wel erg
leuk!

Mickie schreef:

Moon schreef:Nu ik je berichtje nog eens doorlees, kan ik natuurlijk wel dat speeltje in de richting gooien die hij al loopt

Ja, dat was ook de bedoeling
Als je Dante z'n heupjes wilt ontzien, dan kun je het speeltje iets eerder weggooien, zodat het al stil ligt vóór hij er bij is.

Ja sorry, het kwartje viel wat langzaam

Moon schreef:Als Rana beter op je let met dummytas, vindt ze het trainen toch wel erg leuk!

Ja dat is op het moment weer aardig bijgetrokken.
Als ik zelf met haar train dan

Achter een haas krijg ik haar echt niet terug op de fluit hoor.
Ook niet met een dummytas om mijn schouder.

Jaap* schreef:Hmm, het fluiten op zich maakt ook nog wel eens uit. Voor Felix hebben we een langere hierkomfluittoon bedacht omdat de standaard 2xkort vaak niet tot hem doordrong. Wij fluiten hem met een lange hooglaaaaaaaaaguithaal omhoog (ik weet echt niet hoe ik het uit moet leggen hahaha)
Sommige honden hebben dus even tijd nodig om het fluitje te "plaatsen" als ze net even met iets anders bezig zijn lijkt het wel . Even langer aanhouden geeft ze dan vaak het laatste duwtje.

Voor de stopfluit gebruiken we net zoals je hoooooo tegen een paard zegt maar dan met de fluit Fluitjes schrijvend uitleggen werkt écht niet geloof ik.

Om de komfluit er goed in te krijgen denk ik dat asociale beloningen (maar niet elke keer natuurlijk) het beste werken. Maar je zult het moeten onderhouden om betrouwbaar te blijven.
Je kunt hem binnenshuis ook fluiten voor z'n eten of voor een uitje of voor een spelletje.

jij bedoelt met de hierkomfluit het fieuw fiet fluiten!

gr laura

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:Even in het kort de voorgeschiedenis (hm ). Met de komfluit begonnen rond het jaar. Ws. tè snel overmoedig geworden; dus gefloten terwijl ik niet zeker was van het komen, dom, want daardoor werd dat middel ontkracht. Toen overnieuw begonnen; van de grond af aan (in huis; bij het eten geven, bij leuke dingen, verstoppen, je kent dat wel) met een ander signaal (eerst nu korte 'tuutjes'). Veel tijd in gestopt om het niet opnieuw te laten mislukken; dus ook alles wat jullie schrijven.. Maar nu toch niet helemaal naar tevredenheid. Het is echt duidelijk dat hij beter op stem reageert dan op de fluit, maar ja mijn bereik is helaas maar beperkt (en om nou met een megafoon rond te gaan lopen ).

O, ja met een speeltje of bal belonen durf ik niet meer (werkte heel goed, trouwens!). Ik laat hem nu alleen apporteren na een zit; hij mag pas gaan als de bal of dummy op de grond ligt. Dit om te voorkomen dat hij rare sprongen of wendingen maakt ivm zijn rug.

Hoe snel is te snel Marijke?

Ik zit daar ook wel eens over te piekeren
Op een gegeven moment zou je moeten kunnen zeggen dat je de hond altijd kunt influiten. Ik weet dat Rana niet komt als ze voor staat.
Dan fluit ik dus niet.
MAAR het zou toch zo moeten zijn dat ook daar een moment moet komen dat de hond wel komt?
Als een jager ziet dat de hond voorstaat op wild dat hij niet wil hebben, moet hij toch op een gegeven moment kunnen terugfluiten?


Dat heet appèl hebben.
Maar dat stukje heb ik ook niet goed voor elkaar
Wel als ik een dummytas bij me heb (ze let dan meer op mij), maar niet bij een "gewone" wandeling.
En die komt ook nog wel eens voor

Nee ik bedoel echt dat ik te snel dacht dat het er wel al in zat (bekende valkuil) terwijl we echt nog in de opbouwfase zaten.
Wat betreft dat appèl (in het wildloze park ) ik heb het uitgeprobeerd; op een flinke afstand (nog wel met stem te bereiken) floot ik; Dante bleef gewoon doorsnuffelen, daarna riep ik en hij kwam metéén. Goed, dat kan toeval zijn. Maar nog een paar keer uitgeprobeerd; hij reageert echt goed op mijn stem maar de fluit lijkt hij dan niet te horen (of maakt iig geen indruk op hem ). Dus ben weer aan het oefenen geslagen .
Mét wild in de buurt, ben ik voorzichtig met fluiten (als ik Dante niet zie), ik wacht even af, fluit dan een keer en dan komt hij meestal wel weer aanhollen (de laatste tijd ). Wat betreft het komen bij het voorstaan; als Dante in de buurt is lukt het me soms met stem om hem mee te krijgen, maar verder weg...... Nou moet ik ook zeggen dat ik hem niet vaak roep als hij voorstaat.. Rennend achter een konijn is wisselend; soms luistert hij wel en soms niet (ligt ook aan de afstand; hij heeft ws feilloos door dat hoe verder weg hoe minder invloed ik heb, hahaha)

Als Rana beter op je let met dummytas, vindt ze het trainen toch wel erg
leuk!

soms ligt het er ook aan hoe je fluit! zachtjes of met kracht, ik fluitte altijd erg rustig en bedeesd, dat werkte dus niet bij Q, nu ik heb echt begin tw kennen fluit ik krachtig en streng en weet ie gewoon dat ie moet komen, als ik em in zicht heb (en hij mij niet) dan fluit ik em en dan zie ik em meteen omdraaien, meestal het laatste stukje als ie mij dan ziet zie hem vaart minderen en gaat ie ongeinterresseerd staan snuffelen, ik wil dat dus niet hebben en spreek hem streng toe, zit ie dan netjes voor mij dan beloon ik hem natuurlijk want dan is ie wel braaf! met een hoge stem en een aai over de bol meestal wil Q er dan al weer vandoor omdat er toch nog leukere dingen zijn dan blijven zitten! hahahaha

voor het hierkomen gebruik ik: tieeeeeeuuuuuuuuuw tuuuuuuut
en voor het zitten op afstand de rolfluit

gr laura

laura23 schreef:jij bedoelt met de hierkomfluit het fieuw fiet fluiten!

gr laura

Jij snapt het, ...en kan het veel beter beschrijven

ranetje schreef:
Achter een haas krijg ik haar echt niet terug op de fluit hoor.
Ook niet met een dummytas om mijn schouder.

Hahaha, ik vraag me af hoeveel dat wél kunnen (met of zonder dummytas ). Ik probéér het dan niet eens; gelukkig kom ik zelden of nooit een haas tegen, maar heb in het verleden wel met bonkend hart en zweet in mijn handen aan een veld gestaan.. Zou je Rana dan wel met de stopfluit kunnen stoppen? Ik heb bij Dante geen idee; toendertijd had ik de stopfluit nog niet aangeleerd..

laura23 schreef:[

jij bedoelt met de hierkomfluit het fieuw fiet fluiten!

gr laura

Goeie beschrijving; ik kan het zó nadoen

laura23 schreef:

Moon schreef:

ranetje schreef:

Moon schreef:Even in het kort de voorgeschiedenis (hm ). Met de komfluit begonnen rond het jaar. Ws. tè snel overmoedig geworden; dus gefloten terwijl ik niet zeker was van het komen, dom, want daardoor werd dat middel ontkracht. Toen overnieuw begonnen; van de grond af aan (in huis; bij het eten geven, bij leuke dingen, verstoppen, je kent dat wel) met een ander signaal (eerst nu korte 'tuutjes'). Veel tijd in gestopt om het niet opnieuw te laten mislukken; dus ook alles wat jullie schrijven.. Maar nu toch niet helemaal naar tevredenheid. Het is echt duidelijk dat hij beter op stem reageert dan op de fluit, maar ja mijn bereik is helaas maar beperkt (en om nou met een megafoon rond te gaan lopen ).

O, ja met een speeltje of bal belonen durf ik niet meer (werkte heel goed, trouwens!). Ik laat hem nu alleen apporteren na een zit; hij mag pas gaan als de bal of dummy op de grond ligt. Dit om te voorkomen dat hij rare sprongen of wendingen maakt ivm zijn rug.

Hoe snel is te snel Marijke?

Ik zit daar ook wel eens over te piekeren
Op een gegeven moment zou je moeten kunnen zeggen dat je de hond altijd kunt influiten. Ik weet dat Rana niet komt als ze voor staat.
Dan fluit ik dus niet.
MAAR het zou toch zo moeten zijn dat ook daar een moment moet komen dat de hond wel komt?
Als een jager ziet dat de hond voorstaat op wild dat hij niet wil hebben, moet hij toch op een gegeven moment kunnen terugfluiten?


Dat heet appèl hebben.
Maar dat stukje heb ik ook niet goed voor elkaar
Wel als ik een dummytas bij me heb (ze let dan meer op mij), maar niet bij een "gewone" wandeling.
En die komt ook nog wel eens voor

Nee ik bedoel echt dat ik te snel dacht dat het er wel al in zat (bekende valkuil) terwijl we echt nog in de opbouwfase zaten.
Wat betreft dat appèl (in het wildloze park ) ik heb het uitgeprobeerd; op een flinke afstand (nog wel met stem te bereiken) floot ik; Dante bleef gewoon doorsnuffelen, daarna riep ik en hij kwam metéén. Goed, dat kan toeval zijn. Maar nog een paar keer uitgeprobeerd; hij reageert echt goed op mijn stem maar de fluit lijkt hij dan niet te horen (of maakt iig geen indruk op hem ). Dus ben weer aan het oefenen geslagen .
Mét wild in de buurt, ben ik voorzichtig met fluiten (als ik Dante niet zie), ik wacht even af, fluit dan een keer en dan komt hij meestal wel weer aanhollen (de laatste tijd ). Wat betreft het komen bij het voorstaan; als Dante in de buurt is lukt het me soms met stem om hem mee te krijgen, maar verder weg...... Nou moet ik ook zeggen dat ik hem niet vaak roep als hij voorstaat.. Rennend achter een konijn is wisselend; soms luistert hij wel en soms niet (ligt ook aan de afstand; hij heeft ws feilloos door dat hoe verder weg hoe minder invloed ik heb, hahaha)

Als Rana beter op je let met dummytas, vindt ze het trainen toch wel erg
leuk!

soms ligt het er ook aan hoe je fluit! zachtjes of met kracht, ik fluitte altijd erg rustig en bedeesd, dat werkte dus niet bij Q, nu ik heb echt begin tw kennen fluit ik krachtig en streng en weet ie gewoon dat ie moet komen, als ik em in zicht heb (en hij mij niet) dan fluit ik em en dan zie ik em meteen omdraaien, meestal het laatste stukje als ie mij dan ziet zie hem vaart minderen en gaat ie ongeinterresseerd staan snuffelen, ik wil dat dus niet hebben en spreek hem streng toe, zit ie dan netjes voor mij dan beloon ik hem natuurlijk want dan is ie wel braaf! met een hoge stem en een aai over de bol meestal wil Q er dan al weer vandoor omdat er toch nog leukere dingen zijn dan blijven zitten! hahahaha

voor het hierkomen gebruik ik: tieeeeeeuuuuuuuuuw tuuuuuuut
en voor het zitten op afstand de rolfluit

gr laura

Het zou idd kunnen dat ik harder moet fluiten. De ellende is wel dat ik dat dan alleen op de lange wandeling kan oefenen, want ik woor midden in een stad en het wordt niet in dank afgenomen als ik op het landje bij mij aan de overkant (voor de p&p uitlaatrondjes) keihard ga staan fluiten
Gisteren nóg een keer uitgeprobeerd; op een meter of 50 (misschien lieg ik wb de afstand, kan dat heel slecht schatten), draait hij zich ondanks snuffelen (loopse teven ) onmiddellijk om en komt naar me toe gedenderd Op een meter of 100; geen reactie, snuffelt gewoon door Maar ik voel me idd gegeneerd om daar kéihard te gaan fluiten...
Nu kunnen honden natuurlijk heel goed horen, maar het zou toch kunnen zijn dat het geluid 'indruk moet maken' en dat dat op zo'n afstand (mét stadsgeluiden) een beetje wegvalt?

Mickie schreef:Ik zie ineens Bert Visscher voor me met zijn Peterson's Vogelgids

Ik zie ook voor me hoe we allemaal die geluiden uit zitten te proberen achter ons beeldscherm

Het speeltje was een groot succes (een of ander harig gevalletje met een bal er in). Zo'n succes dat na één keer gooien, hij niet meer van mijn zijde week ondanks dat ik het demonstratief in mijn jaszak had gestopt
Na; "ja toe maar, TOE MAAR", liep hij twee meter weg, maar steeds over zijn schouder kijkend of ik niet tóch eventueel..... Dus oefenen was er toen niet meer bij

Moon schreef:

ranetje schreef:
Achter een haas krijg ik haar echt niet terug op de fluit hoor.
Ook niet met een dummytas om mijn schouder.

Hahaha, ik vraag me af hoeveel dat wél kunnen (met of zonder dummytas ). Ik probéér het dan niet eens; gelukkig kom ik zelden of nooit een haas tegen, maar heb in het verleden wel met bonkend hart en zweet in mijn handen aan een veld gestaan.. Zou je Rana dan wel met de stopfluit kunnen stoppen? Ik heb bij Dante geen idee; toendertijd had ik de stopfluit nog niet aangeleerd..

Nee ik denk niet dat ik haar kan stoppen op de fluit.
Bij Rana zit die er nog niet goed in.
Als iemand een suggestie heeft hoe ik dat opnieuw aan kan leren graag

Ze is er wel één keer op gestopt lang geleden tijdens een veldwerkoefening van de Griffonclub
Ik heb toen doelbewust gefloten op het moment dat ze vanuit de bieten het grasland op zou gaan achter een ree aan die opeens op ging in de bieten.
Toen stopte ze onmiddellijk en kon ik haar influiten.
Ik had begrepen dat overgang van begroeiing een goed moment was om te fluiten en dat bleek het geval
Niemand van de club geloofde dat ik haar kon stoppen (ik ook niet ), maar het ging toen perfect!

Ik heb trouwens de instructie gekregen om de fluit altijd op dezelfde (harde) toon te gebruiken Marijke. Of de hond nou ver was of dichterbij.
Ik denk dat Laura dat ook bedoelt?

ranetje schreef: Ze is er wel één keer op gestopt lang geleden tijdens een veldwerkoefening van de Griffonclub
Ik heb toen doelbewust gefloten op het moment dat ze vanuit de bieten het grasland op zou gaan achter een ree aan die opeens op ging in de bieten.
Toen stopte ze onmiddellijk en kon ik haar influiten.
Ik had begrepen dat overgang van begroeiing een goed moment was om te fluiten en dat bleek het geval
Niemand van de club geloofde dat ik haar kon stoppen (ik ook niet ), maar het ging toen perfect!

Ik heb trouwens de instructie gekregen om de fluit altijd op dezelfde (harde) toon te gebruiken Marijke. Of de hond nou ver was of dichterbij.
Ik denk dat Laura dat ook bedoelt?

Wat een moment van triomf (dat ze stopte) dan groei je wel een metertje of wat hè

Ik floot niet zachter omdat ik dacht dat het beter was hoor, maar meer omdat ik het in de buurt van huizen een beetje genant vind

Over die stopfluit; is de manier van Anke Bogaerds niet wat om te proberen?

Ik kreeg van Laura een heel mooie link met foto's van jachthonden! (Natuurlijk zijn de foto's van de Bracco het allermooist )

http://craigkoshykphoto.ca/springtrials06.html/

Moon schreef:Ik kreeg van Laura een heel mooie link met foto's van jachthonden! (Natuurlijk zijn de foto's van de Bracco het allermooist )

http://craigkoshykphoto.ca/springtrials06.html/

Dat zijn zeker mooie foto's!
Geen Griffon bij trouwens en ook geen Draadhaar.

Ik zat vanmiddag ook al in het boek van Tineke te kijken (apporteertraining).
Daar staat voor de stopfluit een heel stappenplan in (pag. 125)
Die had ik helemaal vergeten!
Dus ik kan aan de slag

ranetje schreef:

Moon schreef:Ik kreeg van Laura een heel mooie link met foto's van jachthonden! (Natuurlijk zijn de foto's van de Bracco het allermooist )

http://craigkoshykphoto.ca/springtrials06.html/

Dat zijn zeker mooie foto's!
Ik zat vanmiddag ook al in het boek van Tineke te kijken (apporteertraining).
Daar staat voor de stopfluit een heel stappenplan in (pag. 125)
Die had ik helemaal vergeten!
Dus ik kan aan de slag

Die heb ik ook gebruikt Maar toen ik het verpest had door die bal tegen zijn kop te gooien ben ik overnieuw begonnen (in huis, arme buren ) met snoepjes gooien

Moon schreef:

ranetje schreef: Ik zat vanmiddag ook al in het boek van Tineke te kijken (apporteertraining).
Daar staat voor de stopfluit een heel stappenplan in (pag. 125)
Die had ik helemaal vergeten!
Dus ik kan aan de slag

Die heb ik ook gebruikt Maar toen ik het verpest had door die bal tegen zijn kop te gooien ben ik overnieuw begonnen (in huis, arme buren ) met snoepjes gooien

Dat snoepjes gooien doe ik op dit moment voor de training G&G 3.
Dat moet op stem, dus ik vrees dat ik daarmee niet meer kan overschakelen. In ieder geval niet direct

Moon schreef:

ranetje schreef: Ze is er wel één keer op gestopt lang geleden tijdens een veldwerkoefening van de Griffonclub
Ik heb toen doelbewust gefloten op het moment dat ze vanuit de bieten het grasland op zou gaan achter een ree aan die opeens op ging in de bieten.
Toen stopte ze onmiddellijk en kon ik haar influiten.
Ik had begrepen dat overgang van begroeiing een goed moment was om te fluiten en dat bleek het geval
Niemand van de club geloofde dat ik haar kon stoppen (ik ook niet ), maar het ging toen perfect!

Ik heb trouwens de instructie gekregen om de fluit altijd op dezelfde (harde) toon te gebruiken Marijke. Of de hond nou ver was of dichterbij.
Ik denk dat Laura dat ook bedoelt?

Wat een moment van triomf (dat ze stopte) dan groei je wel een metertje of wat hè

Ik floot niet zachter omdat ik dacht dat het beter was hoor, maar meer omdat ik het in de buurt van huizen een beetje genant vind

Over die stopfluit; is de manier van Anke Bogaerds niet wat om te proberen?

Ik heb op de club zelden zo breed gegrijnsd als toen

Ik had al begrepen dat je voor de buurt zachter wilde fluiten
Maar ik heb begrepen dat er daardoor een verschil gaat bestaan voor de hond. Zitfluit is een harde stoot op de fluit (of wat je dan ook gebruikt als fluittoon). Of je nou dichtbij bent of veraf. Dan is het duidelijk voor de hond.
Ik hoop niet dat je daardoor ruzie krijgt in de buurt?

Mickie schreef:Ik zie ineens Bert Visscher voor me met zijn Peterson's Vogelgids

ohwww geweeeellldig is die!!!