Het HondenForum

MonaToetje schreef: Ikzelf heb wel een bench , maar ze ligt er niet de hele dag in , alleen `s nachts of als ik eventjes weg moet.

Hier hetzelfde.

eens eigenlijk, maar zeker over de aanschaf! het is niet alleen brokjes geven inenten en aaien....er komt meer bij kijken en bijv niet alle dagen 10 uur alleen zijn, zeker niet in een bench! Ik ben overigens misschien wel heel extreem, werk thuis speciaal voor de honden hihi


ik heb nooit een bench gebruikt, wat niet wil zeggen dat ik het ondingen vind, mits ze op een verstandige manier worden gebruikt
ik heb hier in huis voor alldrie een eigen plek, tosca heeft deze al van pup af aan dus ze weet wat plaats is, maar ze kan vrij rondlopen
missy was 15 toen we haar meenamen en niet zindelijk of iets, zij heeft een verhoogde mand een hele grote met een dik kussen. (heeft iets van slijtage in haar voorpoten dus wat stram en moet niet te koud liggen) zindelijk worden was makkelijk voor haar, vreemd maar raar, ze gaat nu alleen nog naar buiten voor een plasje hihi
zara was 10 maanden toen we haar kregen en had geleerd op een dweil te plassen, zindelijk maken heel makkelijk zonder bench hihi gewoon dweil naar buiten leggen zara ligt graag op de leuning van de bank, maar haar plaats is haar mandje met een lekker dik kussen.
Ze kunnen gewoon alledrie door heel het huis en in de avond slapen ze bij mij, zara voeteneind, missy op een dikke deken en tosca langs me op de grond ( op een mini matje waar ze met heel haar lijf op opgekruld ligt
Als we weg gaan mogen ze onder blijven, aangezien zara haar mand in de keuken staat (open keuken) missy haar mand langs het bankstel en tos haar deken bij de kast. eigen plekjes niet teveel ruimte en gaat prima.

Tamara en Bowie schreef:Lijkt het zo of is het zo... Dat mensen al vrij snel aan een hond beginnen, ondoordacht en niet weloverwogen? Er ook veel meer mensen een hond nemen alsof het een pak suiker is wat ze kopen?
De hond alles meteen moet kunnen als die in huis is, in een bench wordt gedaan alsof dat de normaalste zaak van de wereld is en het dan raar vinden als 'ie piept en niet binnen 1 week zindelijk is?

Is de bench nu populairder dan dat 'ie ooit is geweest? Worden er veel honden verpest door het (vekeerd) gebruik van een bench?

Ik heb juist het idee dat er, integenstelling tot 'vroeger', veel méér na wordt gedacht over het hebben/houden van een hond.
Een hond is tegenwoordig veel meer een volwaardig gezinslid waar - op allerleid gebied - waar ontzettend veel rekening mee wordt gehouden. Kijk maar naar de vele honden-crèches, honden-uitlaatservices, honden-cursussen (ook voor puppies), speciale vakantie-arrangementen voor hond en baas. Dat zijn toch inititatieven die allemaal inspelen op een behoefte.

Onze hond vroeger thuis (twintig jaar geleden ongeveer, ja, ja we worden oud ) hadden we gewoon, als klein wollig puppy van onbestemd ras, van iemand gekregen. We hadden al katten, knaagdieren, vissen, schildpadden dus ach, een hond kon er ook wel bij...

Hondje Laika ging idd 's nachts in een grote doos naast het bed van mijn ouders, de eerste tijd (vergelijk bench!). En verder werd er niet 'moeilijk' gedaan. Ja, er werd met haar gespeeld, ze werd uitgelaten, kreeg 'hondenbrood' en pens (zo'n emmer in de tuin, blegh...). Ze had haar eigen mandje in de keuken en tijdens vakanties paste oma op Laika.
Ze was ook wel deel van het gezin maar zonder 'toeters en bellen', het ging allemaal vanzelf. En toevallig(?) ging het allemaal vanzelf goed.

(Uiteindelijk blies ze haar laatste adem uit tijdens de verjaardag van mijn vader, gewoon onder de salontafel met alle vistie er om heen. Zeventien jaar oud, nooit een dag ziek geweest.
Ach, ze was zo'n wereldhondje... )

Inge O schreef:

Rami schreef: En toevallig(?) ging het allemaal vanzelf goed.

niet natuurlijk .

Haha, nou ja, toevallig in de zin dat mijn ouders geen hondenkenners waren (maar wel dierenliefhebbers ) Ze hadden zich niet verdiept in het hebben/houden van honden.

Inge O schreef:[
wat een mooi verhaal .

Dankjewel, Inge!

Inge O schreef:

Rami schreef:

Inge O schreef:

Rami schreef: En toevallig(?) ging het allemaal vanzelf goed.

niet natuurlijk .

Haha, nou ja, toevallig in de zin dat mijn ouders geen hondenkenners waren (maar wel dierenliefhebbers ) Ze hadden zich niet verdiept in het hebben/houden van honden.

dat heb ik hier laatst ook nog in een ander topic aangegeven : ik heb juist het gevoel dat mensen er zich tegenwoordig vaak téveel in verdiepen, daardoor onzeker en krampachtig gaan reageren (ohhh, doe ik het wel goed ?), en daardoor idd dikwijls de gevreesde problemen ook krijgen .

Ja, ik denk dat je daar gelijk in hebt. Er is ook nog altijd iets als: je hart en je intuïtie volgen. (En je gezond verstand... dat ook natuurlijk )

Inge O schreef:

Rami schreef:

Inge O schreef:

Rami schreef: En toevallig(?) ging het allemaal vanzelf goed.

niet natuurlijk .

Haha, nou ja, toevallig in de zin dat mijn ouders geen hondenkenners waren (maar wel dierenliefhebbers ) Ze hadden zich niet verdiept in het hebben/houden van honden.

dat heb ik hier laatst ook nog in een ander topic aangegeven : ik heb juist het gevoel dat mensen er zich tegenwoordig vaak téveel in verdiepen, daardoor onzeker en krampachtig gaan reageren (ohhh, doe ik het wel goed ?), en daardoor idd dikwijls de gevreesde problemen ook krijgen .

Ha, ha, datzelfde gaat volgens mij bij kinderen ook op. Bij mijn studie (ontwikkelingspsychologie) werden we daar ook nog voor gewaarschuwd. Er werd gezegd dat kinderen van psychologen vaak veel problemen hadden omdat de ouders veel te veel wisten en veel te veel allerlei stadia zaten af te wachten en zich druk maakten als het kind het net even anders deed en ook overal ontwikkelingsstoornissen achter zochten.
Gelukkig deden mijn kinderen sowieso niks volgens het boekje en kon ik het ook makkelijk loslaten. Laatst kreeg ik nog een groot compliment van een vriendin met wie ik gestudeerd heb en die nu een psychotherapiepraktijk heeft. Ze zei dat ze mijn kinderen vaak als voorbeeld gebruikt om te laten zien dat het ook wel goedkomt als je niet zo krampachtig doet.

Maar ook wat honden betreft ben ik het helemaal met je eens. Met mijn eerste hondje wist ik ook niet veel en er was ook niet veel informatie. Toch is het altijd prima gegaan en heb ik nooit problemen met hem gehad. Terwijl ik nu af en toe de neiging heb om teveel na te denken of ik het wel goed doe.

Misschien past het niet volledig in deze topic, maar.........
"vroeger" waren er honden voor de bewaking (die liepen buiten en blaffen was prima )
De overige honden die in huis kwamen sliepen meestal in de keuken of bijkeuken en de puppen in een hoge doos.
Ze werden net zo opgevoed als de kinderen. Maar die werden ook opgevoed onder "gezag" van de ouders. Géén discussies, er werd gedaan wat pa en ma zeiden, punt. Eigenlijk "hondser"als je het goed beschouwd.
Jahaaa, ik ben een "oud" mens
Ik heb overigens helemaal niets tegen de manier waarop wij onze kinderen tegenwoordig opvoeden.
De hond is echter gewoon gebleven die hij was. Géén discussies, doen wat ik zeg. En dat wordt nog wel eens vergeten.

Bovendien, dat krampachtige dat je nu vaak ziet bij het opvoeden van een hond zag je jaaaaaaren geleden bij jonge ouders die "Dokter Spock" gelezen hadden. In paniek als baby niet op de aangegeven leeftijd op het potje wilde, zijn eerste stapjes deed, voor het eerst "mama" zei, enz. :N:
Zo veel is er dus wat dat betreft niet veranderd

Er zijn trouwens best puppyboekjes waar in staat dat je je pup niet eventjes klaarstoomt. Maar de meeste mensen lezen dat pas als ze de pup al in huis hebben
Het is dan schrikken natuurlijk als het wat meer werk blijkt te zijn dan je had gedacht.
Gelukkig dat er dan nog heel veel mensen zijn die de verantwoording voor de hond op zich blijven nemen.

Zoek stok! schreef:Neus door de pies.
Aan de ketting in de tuin.
Slipketting.
Straffen ipv belonen.


Neuh...ik denk dat de honden van tegenwoordig het helemaal niet zo slecht hebben hoor. We zien steeds meer wat mensen doen, dat wel. Zo lijkt het tegenwoordig ook wel altijd oorlog te zijn in de wereld, terwijl er nu niet meer oorlogen zijn dan vroegah.

Dat is ook wel weer zo. Alles wordt breed uitgemeten in wat voor media vorm dan ook waardoor je er meer mee geconfronteerd wordt.

Westie Joe is een hele zelfstandige hond en hij heeft een zeer hoge pet van zichzelf op!
Bij hem - als hij weer een vlaag heeft van "grootheidswaantjes" pas ik toch weer wel een tijdje wat "rangorderegels" toe: vnl. via de NILIFF-methode (Nothing in life is for free). Dus ik vraag hem iets te doen om iets te krijgen en dan is-ie braaaaaf!
Hij ligt op de bank en op bed, maar moet opdonderen/opschuiven of eventueel eraf, als ik daar wil zitten.

Al mijn vorige honden heb ik (probleemloos) opgevoed, eigenlijk door voortdurend te anticiperen: wat is leuk voor hem? waar wil hij naar toe?
en als mij dat niet aanstond, gevaarlijk of hinderlijk was, had ik eigenlijk al een waarschuwing of andere opdracht voor hem, voor hij tot actie kon overgaan.
Het lezen van allerlei hondenopvoedboeken hebben me zelden geholpen, want ik liep steeds te denken: moet ik nou dit, of was het dat?
Gelukkig heb ik het ook weer grotendeels losgelaten
Mijn honden heb ik nooit opgevoed via een bench.
Ik had er wel een, omdat ik vanaf de 70-erjaren regelmatig met de hond vloog, en later gebruikte ik die voor opvangertjes.
Een bench kan een prima hulpmiddel zijn, maar je moet hem flexibel gebruiken.
Ik had eens een kruising herder in de opvang, waarvan direct duidelijk was, dat een bench niet zou werken. Onzeker, heen en weer lopen, geen contact maken, etc. Grote matras neergelegd en daar wilde ze uiteindelijk wel opliggen. De tweede dag kwispelde ze zich een hernia op die matras, de derde dag vond ze het tijd om 's nachts de bank te bezetten Daarna had ik een 4 maandenoude bouvierkruising, die de hele dag aan het rausen was. Als IKzelf fysiek even moest bijtanken ging ze kluiven in de bench, daarna was ze weer vrij om te spelen etc.
's Nachts sleepte ik de bench op een matje over het parket naar de slaapkamer, en de pup nam een snoekduik, de bench in, om zich lekker te laten voortslepen en was een groot deel van de nacht rustig.

Wat ik er maar mee wil zeggen: het is allemaal zo betrekkelijk, het gaat er zo om hoe en wanneer je gebruik maakt van allerlei "hulpmiddelen", maar dat je vooral naar je hond moet kijken. Wat heeft-ie nodig?

Inge O schreef:

Rami schreef:

Inge O schreef:

Rami schreef: En toevallig(?) ging het allemaal vanzelf goed.

niet natuurlijk .

Haha, nou ja, toevallig in de zin dat mijn ouders geen hondenkenners waren (maar wel dierenliefhebbers ) Ze hadden zich niet verdiept in het hebben/houden van honden.

dat heb ik hier laatst ook nog in een ander topic aangegeven : ik heb juist het gevoel dat mensen er zich tegenwoordig vaak téveel in verdiepen, daardoor onzeker en krampachtig gaan reageren (ohhh, doe ik het wel goed ?), en daardoor idd dikwijls de gevreesde problemen ook krijgen .

Ben ik het hélemaal mee eens. En diezelfde lijn trek ik ook door naar het hebben van kinderen. De vraag of een plekje waar paps een vlieg heeft doodgeslagen niet eerst ontsmet moet worden voordat kind verder mag gaan eten, is bij mijn ouders nooit in hun hoofd opgekomen denk ik. En ik heb toch het idee dat ik vroeger (en nog steeds) iets minder ziekelijk ben aangelegd dan het gemiddelde kind van tegenwoordig

zo'n 30 jaar geleden toen wij thuis honden hadden, wisten we niet van het bestaan van een bench. Volgens mij is dit de laatste 10 jaar en met name de laatste 5 jaar enorm in trek gekomen. Ik vind het belachelijk, ronduit een belachelijk ding. (uitzonderingen daar gelaten). De mode om een hond in een bench te stoppen erger nog, ik word er erg kwaad over. Zo.

De twee honden die ik hiervoor had zette ik als ik boodschappen moest doen in de keuken met een plank in de deuropening totdat ze zindelijk waren.
Bij Gally heb ik wel een bench gehad en gebruikte hem net als vroeger de box voor de kinderen:alleen als ze even zonder toezicht waren.

Ik denk dat je kinderen en honden vanuit je gevoel moet opvoeden en bij honden niet teveel aan hun kop moet zeuren met commando's en verboden.
Mijn hond weet precies wat mag (en dat is veel).
En de bench wordt uitgeleend voor konijnenopvang en zieke poesen.

Moos schreef:Ik denk dat die pupjes van tegenwoordig zo lastig zijn

Wat me zo opvalt soms is dat mensen vaak al eerder een pup gehad hebben, hetzij 10 jaar gelezen ofzo, en dan van de pup van nu vinden dat hij zo traag zindelijk wordt, zo snel piept etc. Het lijkt wel alsof tegenwoordig het beeld van het inhoudt om een pupje in huis te nemen een beetje vertroebeld wordt.

Ik denk trouwens ook dat heel veel puppyboekjes niet meewerken aan de realisatie van de (bijna) puppenbaas hoeveel werk een pupje eigenlijk is.
Met Moos dacht ik ook dat hij met 12 weken wel 3 uur alleen zou kunnen zijn, en dat hij dan toch ook al wel zindelijk was. Dat kwam allemaal uit van die boekjes die dat zeiden; dat had ik niet zelf bedacht.
Oke, toen Moos er eenmaal was kwam ik er wel heeeeeeel snel achter dat het zo niet werkte en heb alle mogelijke hulptroepen ingeroepen om pupje Moos maar zo gelukkig en ontspannen mogelijk op te laten groeien.
Maar als je op sommige boekjes afgaat lijkt het ook allemaal veel makkelijker zo'n pup dan het in werkelijkheid is.

Zo kocht ik het boek oei ik groei opvoeden van kinderen en schrok dat de kinderen van 8 maanden al hun eerste stapjes deden terwijl die van mij net gingen rollen. Het ligt dus echt aan deze tijd.

en ach de ene hond is de andere niet, wij gaan altijd van het ergste uit kan het alleen maar mee vallen

Boris schreef:

MonaToetje schreef: Ikzelf heb wel een bench , maar ze ligt er niet de hele dag in , alleen `s nachts of als ik eventjes weg moet.

Hier hetzelfde.

Zo hebben wij de bench ook gebruikt, alleen de eerste paar maanden voor s nachts en als we ff weg moesten, na een paar maanden ging hij weer in de schuur.
Nou vonden ze het geen probleem om er in te gaan en gingen er ook vanzelf in als ze moe waren., Ff slapen en dan er weer uit.
Heb er geen spijt van dat ik hem heb gebruikt, want onze vorige hond
( 1982) heeft me heel veel gesloopt, en dat is nu niet gebeurd.

nog niets gelezen, maar mijn eigen ervaring maar even opschrijven:

Ik ben heel klein behuisd en daardoor had ik om te beginnen al geen bench genomen, en het ging prima, zonder ..
Ach, een beschadigde houten stoelpoot of 2 , dat is nog wat er over is gebleven , , maar dat is ook het enige.
verder dus nooit problemen gehad en ik miste het voor geen meter, die hele bench niet.
En als ik iemand iets daarover hoorde vertellen, zei ik :
vroeger hadden we ook een reu ( geen ras) , en mijn moeder wist niet wat puppycursussen waren en wat een bench was, dus waarschijnlijk was het er in die tijd nog helemaal niet.
Nou, we hebben een hartstikke leuke hond toen gehad . No problems.

Ik heb Bauke nu eigenhandig de regeltjes van het huis gegeven en daar moet hij het maar mee doen.
(Dat kwam ook omdat de puppycursus niet meer leuk was).
Maar voor mij hoeft hij echt niet een koprol te maken of zo.
Zelfs hoeft hij geen pootje te geven, als hij een koekje krijgt.
Zinderlijk maken duurde lang, omdat je in een flat niet a la minuut buiten kan staan, en het is een reu, dus drinken en gelijk de plas erna.
Maar die tijd ben je snel vergeten.

Maar ik kan mij wel voorstellen, dat er mensen zijn, die het leuk vinden naar cursussen te gaan.
Maar ik ben nou eenmaal niet zo. Dus mijn hond ook niet.

bauke schreef:nog niets gelezen, maar mijn eigen ervaring maar even opschrijven:

Ik ben heel klein behuisd en daardoor had ik om te beginnen al geen bench genomen, en het ging prima, zonder ..
Ach, een beschadigde houten stoelpoot of 2 , dat is nog wat er over is gebleven , , maar dat is ook het enige.
verder dus nooit problemen gehad en ik miste het voor geen meter, die hele bench niet.
En als ik iemand iets daarover hoorde vertellen, zei ik :
vroeger hadden we ook een reu ( geen ras) , en mijn moeder wist niet wat puppycursussen waren en wat een bench was, dus waarschijnlijk was het er in die tijd nog helemaal niet.
Nou, we hebben een hartstikke leuke hond toen gehad . No problems.






Ik heb Bauke nu eigenhandig de regeltjes van het huis gegeven en daar moet hij het maar mee doen.
(Dat kwam ook omdat de puppycursus niet meer leuk was).
Maar voor mij hoeft hij echt niet een koprol te maken of zo.
Zelfs hoeft hij geen pootje te geven, als hij een koekje krijgt.

Maar ik kan mij wel voorstellen, dat er mensen zijn, die heel fanatiek zijn om zoveel mogelijk punten bij elkaar te krijgen bij de diverse cursussen.
Maar ik ben nou eenmaal niet zo. Dus mijn hond ook niet.

Ik heb met diverse honden puppycursus gevolgt maar nog nooit een koprol hoeven leren of pootjes geven. Sterker het werd er afgeleerd.
En ik ben een grote voorstander van hondencursus alleen al omdat je als baas leert om te gaan met je hond!

eefje schreef:Ik heb met diverse honden puppycursus gevolgt maar nog nooit een koprol hoeven leren of pootjes geven. Sterker het werd er afgeleerd.
En ik ben een grote voorstander van hondencursus alleen al omdat je als baas leert om te gaan met je hond!

Was ik ook, maar ik had een vreselijke les/klas , dus ben er afgegaan na 4 lessen.
En een koprol. heb je dat ooit een hond zien doen?
Het was een bij wijze van..

Ik heb het uit boeken gehaald , dus wat dat betreft , werd er hetzelfde gezegd in de puppycursus , als wat ik net gelezen had.
Ik had voordat ik een hond nam al boeken daarover,
van puppy tot "De Hondenfluisteraar"
gekocht en dat scheelt wel, natruulijk.

Nou maar ik weet het zo net niet meer met die cursussen!
20 jaar geleden ging ik met mijn jonge hond op cursus en werd ons geleerd met duwen en trekken en gebruik van slipkettingen honden te laten gehoorzamen.
Nu lees ik weer dat dat uit den boze is.
Vroegah, 33 jaar geleden namen mijn ouders een poedelpup in huis.
In no time vonden wij die hond vals en ongehoorzaam.
Hij beet, gromde, pieste in huis en heeft 4 of 5 keer het complete meubilair gesloopt.
Op zijn 13e is hij vloekend, met een neusriem om op de tafel bij de dierenarts overleden.
Toch kon ik als kind ook eindeloos met hem knuffelen.
Nu begrijp ik dat die hond dacht dat hij de roedelleider was, omdat wij verwachten dat hij vanzelf volwassen zou worden, net als een kat.
Mijn ouders hadden een impuls gevolgd door hem te nemen.
Het siert ze wel dat ze hem nooit hebben weggedaan of laten afmaken!