Het HondenForum

Zoek stok! schreef:
Dat het bij sommige onzekere honden aan de opvoeding, of het gebrek daaraan, ligt geloof ik best. Maar bij het grootste gedeelte niet. .

Wat is je referentiekader hierin dan zodat je tot deze conclusie bent gekomen.

tineke schreef:

Zoek stok! schreef:
Dat het bij sommige onzekere honden aan de opvoeding, of het gebrek daaraan, ligt geloof ik best. Maar bij het grootste gedeelte niet. .

Wat is je referentiekader hierin dan zodat je tot deze conclusie bent gekomen.

Zoals ik zei ken ik veel Kooikertjes die onzeker zijn. En ik ken ook de bazen daarvan. Ze gaan goed met het gedrag om en stimuleren het absoluut niet. Ik zie ook weleens een onzeker hondje waarbij het gedrag wel wordt gestimuleerd door de bazen, dat geef ik toe.

Je hebt toch verschillende typjes in een nest? Ik had de brutale die overal met z'n neus bij moest zijn. En zo was er ook een pup die best onzeker was. Die zal dat nu waarschijnlijk nog zijn.

Zoek stok! schreef:

Tamara en Bowie schreef:

Zoek stok! schreef:

johan schreef:Geen idee, alle honden die ik zelf heb opgevoed waren en zijn redelijk dominant en zeker van zichzelf.
Of ze dat aangeboren hadden weet ik niet. Ik laat ze alles maar op hun eigen tempo ontdekken, en ik ben niet zo van de cursussen en hondenpsychologie.

Impliceer je daarmee dat mensen met een onzekere hond dat aan hunzelf 'te danken' hebben?

Dat wilde ik dus net vragen En ik ben eerlijk als ik zeg dat ik wel eens aan mezelf getwijfeld heb wat dat betreft. Misschien ligt het wel aan mij
Dat ik te overheersend ben, of te direct, of, of, of... Maar daar ben ik gelukkig snel vanaf gestapt. In mijn privé leven, en zeker in mijn werk ben ik wel zo maar ik kan ook heel lief zijn

Hou es op zeg. Bowie is superbang geweest als pup en nu gaat ze hoogstens nog op haar kont zitten in een spannende situatie. En voor jou heeft Bowie gezond respect. Ze is best een beetje gevoelig, maar ook een blije enthousiaste hond met een heerlijke kattekwaad kop

Dank je En dat ze op haar kont gaat zitten, daar lacht iedereen me altijd om. Ohhh wat doet jouw hond dat raar

En ja, ze ze is naast een gevoelige hond, ook weer een hele zekere, dolenthousiaste hond,die ook wel eens dingen uithaald ja Dat doen niet alleen kabouters

Moos schreef:Het feit dat het onzekere in de hond zit ligt niet aan de baas lijkt me. Je hebt zo'n pupje als je gewoon op een normale manier ermee omgaat niet binnen een week omgevormd tot een onzeker hoopje ellende in bepaalde situaties; dat zit er dan toch al in.

Is ook zo hoor heb je helemaal gelijk in maar toch ken ik wel wat honden die wel degelijk door de begeleiding van hun baas onzeker zijn geworden en uiteraard bedoel ik daar jou niet mee en dat was inderdaad niet in een week gepiept maar het resultaat was wel een onzekere hond.

tineke schreef:

Moos schreef:Het feit dat het onzekere in de hond zit ligt niet aan de baas lijkt me. Je hebt zo'n pupje als je gewoon op een normale manier ermee omgaat niet binnen een week omgevormd tot een onzeker hoopje ellende in bepaalde situaties; dat zit er dan toch al in.

Is ook zo hoor heb je helemaal gelijk in maar toch ken ik wel wat honden die wel degelijk door de begeleiding van hun baas onzeker zijn geworden en uiteraard bedoel ik daar jou niet mee en dat was inderdaad niet in een week gepiept maar het resultaat was wel een onzekere hond.

Oh, ik geloof ik direct dat dat kan hoor. Ik weet ook zeker dat als ik Saar nu een maand lang ga betuttelen en knuffelen en zielig doen als ze de staart uit de krul trekt buiten, dat ze dan binnen een maand gaat van een hondje dat nu echt flink stabiel is, naar een hondje dat schrikt van zelfs een fladderend blaadje.

Tamara en Bowie schreef:
Dank je En dat ze op haar kont gaat zitten, daar lacht iedereen me altijd om. Ohhh wat doet jouw hond dat raar

Ineens herinner ik me dat er laatst nog een hond was die ik dat zag doen: zitten als het spannend werd. Maar nu kan ik me pvd niet meer herinneren welke hond dat was. Ik ga even nadenken. Maar Bowie is dus niet de enige!

Ik lig hier echt in een deuk zeg, ik impliceer helemaal niks.
Als iemand dat tussen de regels door denkt te moeten lezen prima hoor, maar ik heb daar niet eens aan gedacht toen ik dat stukkie schreef.

jidde schreef:Tamara. juist met veel geduld kom je een eind. En ik blijf ervan overtuigd dat het grootste gedeelte gewoon erfelijk is. Waarom zou de 1 wel met andere honden kunnen en de ander niet? Waarom is tuana bv nooit ergens van onder de indruk en Nanni wel? Oke, nanni hebben we niet van pups af aan. Maar toch, een stabiele hond is bijna niet te verpesten.

Ik hou eerlijk gezegd niet van mutsenhonden Hele zachtaardige honden. Ik hou van honden met pit

Geduld hebben, dat is iets wat ik echt met Bowie en door Bowie heb geleerd

Zelf ben ik ook van mening dat het in veel gevallen erfelijk is, maar zowel vader als moeder, hebben dit beide absoluut niet. Zeker niet het gedrag wat Bowie vertoonde toen ze pup was Ook haar broertjes en zusjes niet.

Ik moest weer zonodig het pispaaltje hebben

Zoek stok! schreef:

tineke schreef:

Zoek stok! schreef:
Dat het bij sommige onzekere honden aan de opvoeding, of het gebrek daaraan, ligt geloof ik best. Maar bij het grootste gedeelte niet. .

Wat is je referentiekader hierin dan zodat je tot deze conclusie bent gekomen.

Zoals ik zei ken ik veel Kooikertjes die onzeker zijn. En ik ken ook de bazen daarvan. Ze gaan goed met het gedrag om en stimuleren het absoluut niet. Ik zie ook weleens een onzeker hondje waarbij het gedrag wel wordt gestimuleerd door de bazen, dat geef ik toe.

Je hebt toch verschillende typjes in een nest? Ik had de brutale die overal met z'n neus bij moest zijn. En zo was er ook een pup die best onzeker was. Die zal dat nu waarschijnlijk nog zijn.

Oke maar dan heb je het dus over een ras wat zoziezo al wat gevoelig is ik dacht aan een wat groter plaatje

Ik ken drie kooikertjes goed 1 teefje wat onzeker is waar de baasjes zeker een aandeel in hebben en 2 heren met een ego van heb ik jou daar waarbij ik er van 1 zeker weet dat de baas daar mee te maken heeft en de ander durf ik niet te zeggen

tineke schreef:

Moos schreef:Het feit dat het onzekere in de hond zit ligt niet aan de baas lijkt me. Je hebt zo'n pupje als je gewoon op een normale manier ermee omgaat niet binnen een week omgevormd tot een onzeker hoopje ellende in bepaalde situaties; dat zit er dan toch al in.

Is ook zo hoor heb je helemaal gelijk in maar toch ken ik wel wat honden die wel degelijk door de begeleiding van hun baas onzeker zijn geworden en uiteraard bedoel ik daar jou niet mee en dat was inderdaad niet in een week gepiept maar het resultaat was wel een onzekere hond.

Natuurlijk heb je een enorme invloed op je hond! Ik zie ook mensen die het uitvalgedrag van hun hond alleen maar laten toenemen door hun eigen reactie.

Moos schreef:

tineke schreef:

Moos schreef:Het feit dat het onzekere in de hond zit ligt niet aan de baas lijkt me. Je hebt zo'n pupje als je gewoon op een normale manier ermee omgaat niet binnen een week omgevormd tot een onzeker hoopje ellende in bepaalde situaties; dat zit er dan toch al in.

Is ook zo hoor heb je helemaal gelijk in maar toch ken ik wel wat honden die wel degelijk door de begeleiding van hun baas onzeker zijn geworden en uiteraard bedoel ik daar jou niet mee en dat was inderdaad niet in een week gepiept maar het resultaat was wel een onzekere hond.

Oh, ik geloof ik direct dat dat kan hoor. Ik weet ook zeker dat als ik Saar nu een maand lang ga betuttelen en knuffelen en zielig doen als ze de staart uit de krul trekt buiten, dat ze dan binnen een maand gaat van een hondje dat nu echt flink stabiel is, naar een hondje dat schrikt van zelfs een fladderend blaadje.

Ben ik met je eens

Zoek stok! schreef:

tineke schreef:

Moos schreef:Het feit dat het onzekere in de hond zit ligt niet aan de baas lijkt me. Je hebt zo'n pupje als je gewoon op een normale manier ermee omgaat niet binnen een week omgevormd tot een onzeker hoopje ellende in bepaalde situaties; dat zit er dan toch al in.

Is ook zo hoor heb je helemaal gelijk in maar toch ken ik wel wat honden die wel degelijk door de begeleiding van hun baas onzeker zijn geworden en uiteraard bedoel ik daar jou niet mee en dat was inderdaad niet in een week gepiept maar het resultaat was wel een onzekere hond.

Natuurlijk heb je een enorme invloed op je hond! Ik zie ook mensen die het uitvalgedrag van hun hond alleen maar laten toenemen door hun eigen reactie.

Dan heb je toch ook wel enigzins invloed op zijn stabiliteit en dan ga ik uit van een pupje maar zelfs met een volwassen hond kun je daar nog wel iets aan veranderen al zal je daar geen wonderen van moeten verwachten.
Ik vind altijd als er een stabiele hond inzit komt het er uit soms zelfs nog na echt hele traumatiserende ervaringen die een hond heeft ondergaan.

Tamara en Bowie schreef:

Stang schreef: Hmmm, ik vind dit een beetje een moeilijk verhaaltje

Gevoelig oke, maar dat is niet te passen in het verhaaltje 'uitdagen, klieren en niet luisteren' want dat vind ik nu zo gevoelig en onzeker.

Ik denk niet dat het zo makkelijk samen te vatten is, want bv Kaya kan best behoorlijk dominant zijn tov andere honden, maar is wel zeer gevoelig voor correcties van mij of Pieter. Het is geen hond die een harde aanpak nooit heeft, wel een consequente.

Moritz is onzeker tov mensen, maar in zijn omgang met andere honden meestal zeer zeker doch niet overheersend/dominant.
Moritz kan zeker niet hard gestraft worden en is een hond die jij misschien bedoelt dat je die vrij moeilijk goed kan leren luisteren door zijn onzekerheid tov mensen en bv grote schrik bij de minste correctie (ook al is dat weer afhankelijk van de situatie).

Iig op het moment dat Bowie klier en jou uitdaagt en niet luistert, is het echt geen onzekere en gevoelige hond, maar neemt ze volgens mij een loopje met je (gewoon hondengedrag trouwens hoor, maar daarin hoef je mi echt niet mee te gaan in de gevoeligheid van haar).

Ik vind het ook een lastig verhaal hoor! Wist het ook niet zo goed te verwoorden, wat ik precies bedoel met dominant. Zeker zijn is een betere woordkeuze, denk ik

Dat klieren, of net doen alsof ze je niet hoort, klinkt inderdaad niet als onzeker. Op dat moment is ze het ook niet, maar als ik haar dan bijvoorbeeld roep, en ze hoort me echt wel, dan blijft ze bijvoorbeeld maar snuffelen. Dan roep ik haar nog een keer, Bowie snuffelt verder... Dan loop ik boos naar haar toe, sta 2 meter voor haar stil en zeg dan boos, BOWIE KOM HIER! Over het algemeen komt ze op zo'n moment in een hele lage houding naar me toe en beloon ik haar door goed zo te zeggen en een aai te geven. Wat ik daarna vaak doe, als ze zo'n actie had, is het commando na 5 minuten nog een keer geven. En het komt dus wel eens voor dat ze dan weer niet luisterd... Dan word ik dus weer boos... En het komt dus ook wel eens voor, dat als ik op zo'n moment naar haar toe kom, ze onderhand met haar staart tussen d'r poten wegloopt van me... Ik ga dan op m'n hurken, en vraag op een normale toon, Bowie, kom eens hier. Dan komt ze naar me toe, en dan wil ik een makkelijk commando doen, zoals zit, want ze moet wel luisteren.. Dan durft mevrouw niet eens te gaan zitten en doet het dan ook niet. Oren laag, kijkt me heel zielig aan, staart tussen d'r poten, en als ik dan nog een keer zit zeg, loopt ze in dezelfde houding weer iets naar achter, half zittend half staand...

Ik snap hier dus echt helemaal niets van, ik heb haar nog nooit met 1 vinger aangeraakt, en ze weet, dat als ik boos ben, maar daarna luisterd ze toch, dat ik meteen niet meer boos ben..

Hmmmm tja.....
niet komen, gaan snuffelen in zo'n situatie kan 2 dingen betekenen (volgens mij hoor : of lak hebben aan de baas of een soort oversprong gedrag ivm niet durven te komen.

Het tweede lijkt me stug aangezien je altijd beloont als ze komt, dus waarom zou ze dan niet durven?

Stel dat Kaya niet komt als ik roep en ik roep het nogmaals boos, dan komt ook Kaya zeer onderdanig naar me toe. En terecht
Baasje is boos, dus ben je onderdanig op dat moment.

Ik ben met je eens dat dit niet uit de klauwen moet lopen en de hond natuurlijk niet moet bibberen van angst. Misschien ben je net iets té boos op dat moment voor haar? Dat het net met wat minder boosheid in je stem kan?

Uitgebreid belonen doe ik dan trouwens niet meer hoor, dat doe ik alleen als na één keer een commando opgevolgd wordt. Moet ik eerst boos worden en wordt er dan pas geluisterd, dan kan ik een simpele achteloze aai geven met het idee 'het is nu oke', maar meer toch echt niet.

Misschien, ik probeer maar mee te denken, is het contrast voor jouw hond te groot: eerst boosheid en dan uitbundige vrolijkheid. Misschien moet je in zo'n geval de twee extremen iets meer naar elkaar toebrengen?

johan schreef:Ik lig hier echt in een deuk zeg, ik impliceer helemaal niks.
Als iemand dat tussen de regels door denkt te moeten lezen prima hoor, maar ik heb daar niet eens aan gedacht toen ik dat stukkie schreef.

Ik dacht dat wel tussen de regels door te lezen Sorry, dan heb ik je verkeerd begrepen.

tineke schreef:
Oke maar dan heb je het dus over een ras wat zoziezo al wat gevoelig is ik dacht aan een wat groter plaatje

Ik ken drie kooikertjes goed 1 teefje wat onzeker is waar de baasjes zeker een aandeel in hebben en 2 heren met een ego van heb ik jou daar waarbij ik er van 1 zeker weet dat de baas daar mee te maken heeft en de ander durf ik niet te zeggen

Ja, ik moet de Kooiker aanhalen omdat dat het ras is wat ik het beste ken En daar heb je dus giga verschillen. Het is een combi van aangeboren eigenschappen en opvoeding, net als bij mensen

Ik vind het niet juist om te zeggen dat een onzeker hondje sowieso het product van de baasjes is. Als ik zie hoe geweldig sommige mensen het doen met een onzeker hondje, dan kan ik daar alleen maar enorm veel respect voor hebben. Ik heb niet voor niks het baasje uit het nest genomen, omdat ik wel houd van brutaaltjes. Tenminste, op Kooikerniveau dan he

Bram heeft ook een flink ego, maar hij zoekt geen problemen

Zoek stok! schreef:

tineke schreef:
Oke maar dan heb je het dus over een ras wat zoziezo al wat gevoelig is ik dacht aan een wat groter plaatje

Ik ken drie kooikertjes goed 1 teefje wat onzeker is waar de baasjes zeker een aandeel in hebben en 2 heren met een ego van heb ik jou daar waarbij ik er van 1 zeker weet dat de baas daar mee te maken heeft en de ander durf ik niet te zeggen

Ja, ik moet de Kooiker aanhalen omdat dat het ras is wat ik het beste ken En daar heb je dus giga verschillen. Het is een combi van aangeboren eigenschappen en opvoeding, net als bij mensen

Ik vind het niet juist om te zeggen dat een onzeker hondje sowieso het product van de baasjes is. Als ik zie hoe geweldig sommige mensen het doen met een onzeker hondje, dan kan ik daar alleen maar enorm veel respect voor hebben. Ik heb niet voor niks het baasje uit het nest genomen, omdat ik wel houd van brutaaltjes. Tenminste, op Kooikerniveau dan he

Bram heeft ook een flink ego, maar hij zoekt geen problemen

Ik zeg ook nergens dat een onzeker hondje altijd het product van een baas is maar ik ken wel degelijk gevallen waarbij het zo is.
Net zo goed als ik gevallen ken waarbij een onzeker hondje een stuk opgeknapt is door de begeleiding van een baasje.
Verleden jaar heb ik hier tijdelijk een hondje gehad wat op de leeftijd van 10 maanden alleen maar in een bench had gezeten en werkelijk niets had opgedaan en alles moest leren vrij in huis lopen ,naar buiten gaan ,andere honden ,spelen enz enz.
Dat hondje is hier maar kort geweest maar als je haar nu ziet is zo'n wereld van verschil is gewoon ongelofelijk en dat komt ook wel degelijk door haar baasjes

tineke schreef:
Ik zeg ook nergens dat een onzeker hondje altijd het product van een baas is maar ik ken wel degelijk gevallen waarbij het zo is.
Net zo goed als ik gevallen ken waarbij een onzeker hondje een stuk opgeknapt is door de begeleiding van een baasje.
Verleden jaar heb ik hier tijdelijk een hondje gehad wat op de leeftijd van 10 maanden alleen maar in een bench had gezeten en werkelijk niets had opgedaan en alles moest leren vrij in huis lopen ,naar buiten gaan ,andere honden ,spelen enz enz.
Dat hondje is hier maar kort geweest maar als je haar nu ziet is zo'n wereld van verschil is gewoon ongelofelijk en dat komt ook wel degelijk door haar baasjes

We zijn het eens

Zoek stok! schreef:

tineke schreef:
Ik zeg ook nergens dat een onzeker hondje altijd het product van een baas is maar ik ken wel degelijk gevallen waarbij het zo is.
Net zo goed als ik gevallen ken waarbij een onzeker hondje een stuk opgeknapt is door de begeleiding van een baasje.
Verleden jaar heb ik hier tijdelijk een hondje gehad wat op de leeftijd van 10 maanden alleen maar in een bench had gezeten en werkelijk niets had opgedaan en alles moest leren vrij in huis lopen ,naar buiten gaan ,andere honden ,spelen enz enz.
Dat hondje is hier maar kort geweest maar als je haar nu ziet is zo'n wereld van verschil is gewoon ongelofelijk en dat komt ook wel degelijk door haar baasjes

We zijn het eens

Oke

Ik lees hier geinteresseerd mee omdat ik ook een vrij onzekere hond heb, ook al is dat de afgelopen paar maand een heel stuk beter geworden.

Met Saffie heb ik me heel vaak afgevraagd of het aan mij lag of aan haar karakter. Nu denk ik dat het een combinatie is van beide. Als pupje was ze vaak een beetje aarzelend, maar wel heel nieuwsgierig dus ik had niet echt het idee dat ik problemen zou krijgen met haar.
En ik heb zelf ook wel wat fouten gemaakt als onervaren hondenbaas. Niet dat ik echt superfoute dingen heb gedaan, maar sommige dingen had ik achteraf wel anders gedaan, en ik was er eerder mee aan de slag gegaan.
Het probleem met Saffie is dat ze er op een gegeven moment achter is gekomen dat hard blaffen werkt om enge mensen op afstand te houden. Omdat ze daar vaak succes mee heeft gehad, werd ze daarin juist zekerder en begon ze steeds vaker met alles en iedereen aanblaffen. Stak het blafobject een vinger uit dan stond ze ook zo weer vijf meter verderop.
Pas toen ik actief aan de slag ben gegaan met koekjes in het bijzijn van mensen voordat ze begon met blaffen is dat een heel stuk verbeterd, maar toen was het gedrag al behoorlijk ingesleten. Ze blijft een beetje een stresskippie.

Toch vraag ik me af, stel dat ik het over mocht doen met Saffie van pup af aan, of ze dan een zekere hond zou zijn geworden. Ik denk toch van niet. Ik denk dat het voor een groot gedeelte in haar zit.

Buffy is vrij gevoelig, niet voor het ras, maar wel afgezet tegen de gehele hondenpopulatie. Bij ons past het wel hoewel het wel eens lastig is zo'n kooikertje, ze zetten zich niet zo snel ergens overheen. Ik zou geen dominante ongevoelige hond willen hebben, daar kan ik niks mee.

Anne

Vergeet ik trouwens op de vraag antwoord te geven
Ik kan meer met een zekere hond, niet te zeker graag zodat hij/zij heel zelfstandig is, maar wel zo zeker dat ze niet snel bang zijn.

Zo heb ik Kaya goed gehoorzaam opgevoed (al zeg ik het zelf ) en Moritz..... tja..... ach, hij kan hierkomen en zitten Maar dat hierkomen doet hij wel 99,5 keer van de 100, dus dat valt nog mee.
Met Moritz heb ik vaak moeite te 'straffen' of corrigeren omdat hij zo gevoelig is. Bij Kaya heb ik daar totaal geen moeite mee.

Maar ik ken ook honden die zijn zo afgrijselijk zelfverzekerd dat ze dus ook nauwelijks onder de indruk zijn van de baas als het erop aankomt. Dat is ook niks voor mij, daar mis ik de 'hardheid'.

Rambo en Loddie zijn zelfverzekerd, Loddie was de brutaalste uit t nest, dus dat lag in de lijn der verwachtingen. Ik hou van zelfverzekerde honden, maar heb vaak bange opvangers, opbouwhondjes en daar geniet ik ook erg van.
Ollie kwam met 4 maanden naar Nederland uit Griekenland en heeft de 1ste 3 maanden van zn leven geen mensen gezien en was echt super bang int begin, echt gillen als je in de buurt kwam. Nu is hij 1 jaar en best een zelfverzekerde reu, die alle mensen lief vindt.
Dat is dan ook heel mooi om die ontwikkeling te zien. Nu heb ik Flox de puber in opvang een brutaaltje die aangepakt moet worden en Curro best een onzeker hondje wat opgebouwd moet worden.
Eigenlijk is het allebei erg leuk om te doen, ik geniet van allebei evenveel...
Maar eigen honden heb ik t liefst heel zelfverzekerd en nergens bang voor.

Zoek stok! schreef:

Tamara en Bowie schreef: Dank je En dat ze op haar kont gaat zitten, daar lacht iedereen me altijd om. Ohhh wat doet jouw hond dat raar

Ineens herinner ik me dat er laatst nog een hond was die ik dat zag doen: zitten als het spannend werd. Maar nu kan ik me pvd niet meer herinneren welke hond dat was. Ik ga even nadenken. Maar Bowie is dus niet de enige!

Raisa misschien?
In situaties dat ze het een beetje eng vindt ploft ze ook meestal op d'r krent, zoals in Soesterduinen zodra we even stil stonden.

Ik kan zelf niet zo veel met héel zelfverzekerde honden. Met consequent zijn heb ik geen probleem maar met 'hard' zijn wel. Ik voel me prettiger bij de gevoeliger tiepjes, het roept meer in me op qua gevoel en ideetjes hoe ik het 't beste aan kan pakken en dat voelt dan beter.

Mijn manier van handelen zal ongetwijfeld z'n weerslag op Rais hebben, maar ik ben niet van het 'mee doen met zieluuuug zijn'. Vindt ze b.v. iets een beetje eng, dan negeer ik dat naar gelang de situatie of ik steun haar een beetje met een 'kom op meid, ff doorzetten'.

Een situatie als Tamara omschrijft met Bowie negeer ik dus zo veel mogelijk. Ik blijf gewoon waar ik ben, uiteindelijk komt ze wel en geef ik haar de beloning die ze anders ook krijgt. Een 'niets aan de hand' houding.

Natas. schreef: Een situatie als Tamara omschrijft met Bowie negeer ik dus zo veel mogelijk. Ik blijf gewoon waar ik ben, uiteindelijk komt ze wel en geef ik haar de beloning die ze anders ook krijgt. Een 'niets aan de hand' houding.

Ik zou er ook niet naar toe gaan en "boos" worden. Bij Buffy liepen we in de bananen in oren tijd gewoon weg. "Doei Buffy" en als ze ons dan achternagehold kwam werd ze beloond. Voor Buffy werkte dat goed, die wil steun en nabijheid van de baas. Uit het zicht op onbekend terrein dat vindt ze niks. Hoe onbekender het terrein, hoe dichter ze bij ons blijft en hoe meer ze ons in de gaten houdt.

En we hebben altijd lekkere dingen in onze zak. Als we denken dat ze niet gaat komen is "Buffy kaas" wel genoeg. Op de hurken gaan zitten, armen spreiden en heel hoog "Buhufieeee, hiehiehier" roepen gebruiken we praktisch nooit meer om het niet te gewoon te maken, maar in nood heel af en toe wel en dat kan ze echt nooit weerstaan. We zijn wel heel zuinig op dat commando.


Anne

Natas. schreef:
Ik kan zelf niet zo veel met héel zelfverzekerde honden. Met consequent zijn heb ik geen probleem maar met 'hard' zijn wel. Ik voel me prettiger bij de gevoeliger tiepjes, het roept meer in me op qua gevoel en ideetjes hoe ik het 't beste aan kan pakken en dat voelt dan beter.

Bij een zelfverzekerde hond hoef je niet per definitie ''hard'' te zijn hoor
Naar mijn idee ben ik naar geen van mijn honden ''hard'' alhoewel ik naar Rio altijd wel wat meer duidelijker moet zijn dan naar Orson om maar eens een voorbeeld te noemen.

tsja, ik zit te denken

Zoë en Sien: beiden angstige, onzekere honden, iig op bepaalde gebieden. Ik geloof wel dat dat moeilijker is, dergelijke honden zijn gecompliceerder en minder tolerant t.a.v. fouten die je maakt. Je krijgt het meteen op je bord terug, om het zo maar eens te zeggen.

Het is denk ik geen toeval dat mijn moeder juist met deze twee honden veel problemen heeft (had) , met sien meer dan met zoë destijds, en ook anders, maar toch. Ik zie dan zelf wel wat er fout gaat, en waarom, tenminste dat verbeeld ik me, maar ik merk tegelijkertijd dat ik dat niet gecommuniceerd krijg.

Als ik naar mezelf kijk: ik heb zelf het gevoel dat ik me heel erg aan moet passen, als het ware alles uit de kast moet halen om goed leiding te kunnen geven en de hond goed in zijn vel te laten zitten.

Aan de andere kant kan denk ik een erg zelfverzekerde, naar dominantie neigende hond ook weer erg moeilijk kan zijn, als je niet duidelijk en vanzelfsprekend boven de hond staat. Terugkijkend heb ik dit risico misschien het meest met Luna gelopen. Aan de andere kant is Luna nu eigenlijk de hond met wie ik het softs omga, die ik vrijwel nooit corrigeer, Dus hoe dat dan precies zit, snap ik eigenlijk ook niet.

Luna is wel erg gevoelig, vatbaar voor stembeloning en correctie, en ik denk ook voor een "eerlijke " aanpak. Maar vraag me nu even niet dat laatste precies te omschrijven, want dat kan ik geloof ik niet.

Het moeilijkst met Luna vond en vind ik haar omgang met andere honden. Dat is met Sien precies zo, en zelfs eigenlijk nog meer, want Luna is niet zo moeilijk, maar wel veel en veel sterker. Dus wat dat betreft maakt zeker / onzeker eigenlijk ook niet perse erg veel uit.

Ik vind spok met stip de makkelijkste hond die ik tot nu toe heb gehad. Hoewel, makkelijk, hij heeeft ook zijn streken, en spok leren luisteren was ook bepaald geen sinecure, maar hij heeft geen talent voor complexen, om het zo maar eens te zeggen. Ik denk dat spok met bijna elke baas wel door een deur zou kunnen.

Wel is het zo dat spok meer problemen met alleen zijn lijkt te hebben dan sien. Ik ben erg benieuwd hoe dat straks zal gaan als we alleen gaan wonen. Ik moet hopen dat het dan afgelopen zal zijn met siens geblaf, want dat loopt hier de spuigaten uit, en kan zo niet blijven gaan. Ook spok , zelfs spok, wordt er doodnerveus van ( omdat het blaffen voor 90 % tegen mijn moeder is gericht, en daar snapt spok natuurlijk niks van. )

Een onzekere hond is niet per definitie gevoelig en een zekere (dominantere) hond niet per definitie hard.
Nika, een onzekere hond maar absoluut niet gevoelig.
Marouck, juist behoorlijk zeker maar veel gevoeliger dan Nika, met name in trainingssituaties. In een groep honden is ze juist op haar plek.
Biène, een wat hardere hond, maar neigt echt naar onderdanig gedrag tussen andere honden, met name wanneer ze voor haar niet bekend zijn. Naar mensen toe wel heel zeker, soms zelfs iets té , kan in verzet gaan als ze het niet eens is met je

Zowel bij Marouck en Biène is er dus een duidelijk verschil in zekerheid bij honden of mensen. Biène is bij honden wat onzekerder, Marouck juist niet. Biène voelt zich zelfverzekerd tussen mensen, Marouck vindt dat allemaal reuze gezellig maar wanneer je dan echt eisen aan haar stelt wordt ze onderdaniger. Marouck zal niet echt in verzet komen (hoogstens proberen uit een situatie weg te komen), Biène wel, die kan boos worden

Ik vind Biène en Nika lastiger in hond-hond situaties, terwijl ik daar bij Marouck eigenlijk nauwelijks aandacht aan besteed, dat gaat vrijwel altijd probleemloos. Met Biène gebeurt er ook niet veel, maar die kan wel eerst op een afstandje wat herrie gaan maken en met name voor mensen met wat minder kennis van honden is dat heel eng, zo'n grote enge hedder die herrie schopt. Nika moet je gewoon continu scherp in de gaten houden in hond-hond contacten, omdat ze nog weleens de aanval inzet door haar onzekerheid.

Ik denk dat er ook wel een verschil zit tussen onzeker en gevoelig en dat die twee ook niet per se samen hoeven te gaan. De Samojeed die we vroeger thuis hadden was geen zekere hond, maar ook absoluut niet gevoelig. Die kon je flink hard corrigeren zonder dat ze daar ook maar eventjes door van haar stuk was. Maar ze was wel heel onderdanig, en zeker niet zelfverzekerd.

Moos is wel een zelfverzekerde hond, en ook niet vreselijk gevoelig, maar wel weer zachtaardig. Wat ook weer maakt dat hij zo goed bij mij past.
Ik vond Moos dus het makkelijkst op te voeden, maar dat kwam door de combinatie van zelfverzekerdheid en zachtaardigheid. Was Moos zelfverzekerd en 'hard' geweest dan had ik daar weer niks mee gekund denk ik.

tineke schreef:

Natas. schreef: Ik kan zelf niet zo veel met héel zelfverzekerde honden. Met consequent zijn heb ik geen probleem maar met 'hard' zijn wel. Ik voel me prettiger bij de gevoeliger tiepjes, het roept meer in me op qua gevoel en ideetjes hoe ik het 't beste aan kan pakken en dat voelt dan beter.

Bij een zelfverzekerde hond hoef je niet per definitie ''hard'' te zijn hoor
Naar mijn idee ben ik naar geen van mijn honden ''hard'' alhoewel ik naar Rio altijd wel wat meer duidelijker moet zijn dan naar Orson om maar eens een voorbeeld te noemen.

Daar heb je gelijk in, weet ik
Met duidelijk zijn heb ik overigens geen problemen, het 'risico' wel wat hard te moeten zijn wil ik (voor mezelf en de hond) niet lopen. Ik heb er gewoon wat minder mee.

mijn reu is een enorme schijtzak met ook nog een grote bek..

ik vond/vind het bij hem soms best moeilijk om in te schatten wat ie aankan en hoe ik hem niet terug laat vallen in een bepaald patroon.

lola was het grootste kreng van het nest en is nu een superstabiel hondje dat lekker alles aankan en graag vanalles doet. dat is echt veel makkelijker als een hond die van onzekerheid alle kanten op kan omdat ie in de stress gaat schieten of zoiets dergelijks.

dus doe mij maar een zekere, stabiele hond.