Jacky schreef:EstherK schreef:Jacky schreef:tja wat zal ik zeggen, sommige mensen zijn een beetje nukkig.
dreigen met doodschop <=> sommige mensen zijn een beetje nukkig
Er komt vast een moment dat ik dit ook zo kan relativeren maar vandaag nog niet

weet je, het zijn maar woorden, die man zal dat echt niet zomaar doen, het is wel belachelijk om ook maar te zeggen. Ben mild vandaag

Ga er absoluut niet van uit dat het niet gedaan wordt....
Ik weet ook wel dat ik een uitzonderings situatie heb gehad,
maar echt vergis je niet in hoe mensen kunnen reageren...
Ik heb dat helaas zelf bijna 8 jaar geleden aan de lijve ondervonden toen Murphy nog een pupje van 12 weekjes was...
Ik was gezellig met hem in het bos aan het wandelen... Goed voor de socialisatie...
Zet het beeld maar eens in je gedachte.... een lief klein schattig pupje van 12 weekjes...
Er passeren mij een aantal mensen, waaronder ook een stel...
2 mannen, 1 vrouw en 2 pubers.
Ik herinner het me nog als de dag van gisteren.
Ze hebben een maltezerleeuwtje aan een uitrollijn bij zich.
Murphy (lief klein pupje van 12 wkn) loopt rustig op het maltezerleeuwtje af....
deze mensen zagen dit... en hielden hun pas in....
Ach denk ik... laat hem maar even kennismaken.
Het Maltezerleeuwtje liet zich besnuffelen...
(wat Murphy overigens heel rustig deed en niet zoals sommige lompe puppen er gewoon bovenop duiken...)
Het Maltezerleeuwtje geeft te kennen dat hij hier niet van gediend is door te grommen...
dus Murphy trekt zijn snuitje in en wilt rechtsomkeer gaan...
Keurige hondentaal tot dusver... Murphy had dus wat geleerd en reageerde prima door weg te willen lopen...
MAAR wat er zich toen in een fractie van een seconde voor mijn ogen plaats vond was/is echt dramatisch!!!
1 van de mannen draaid zich om en haalt VOL uit op Murphy...
Herinneren jullie je het nog goed, toen een pupje van 12 weekjes...
Ik stond als aan de grond genageld...
Er gebeurt iets voor je ogen wat je absoluut niet voor mogelijk houdt...
Nou het besef drong toch wel door na een paar seconde en
Ja, ik moet heel eerlijk zijn...
Ik was HELS

echt HELS!!!
Murphy liep gelukkig weg van de situatie, maar bleef wel om ons heen.
Ik had verder totaal geen wezen meer in wat en hoe en waar en waarom....
Die man liep inmiddels gewoon weer door alsof het de normaalste zaak van de wereld was,
samen met het overige gezelschap, die overigens ook totaal geen reactie gaven...
echt... alsof het de normaalste zaak van de wereld was.....

Ik stekker op die man af en ik grijp hem bij zijn schouder en draai hem met zijn gezicht mijn kant op.
en geef hem VOCAAL van jetje... Mijn "viswijven-modus" stond echt boven het maximum...
En wat kon ik verwachten...
Schrik niet!!!
Ik werd dus gewoon ff door die vent (volwassen man van zo'n 40 jr) tegen de grond gewerkt...
Zo vliegensvlug als dat dat ging... onvoorstelbaar.
Ik belandde in eerste instantie op mijn nek en vervolgens had hij mijn rechterarm op mijn rug gedraaid...
en zat hij op mij met zijn knie in mijn ribbenkast....
Mensen, je weet dan echt niet wat je overkomt!!! Geloof me!
Doordat je daar zo ligt... komt je besef langzaam terug..
Ik was in de tussentijd dat hij mij op de grond hield,
ook nog geschopt door de 2 jongelui die erbij waren, een knul en een meid van zo'n 16 jr.
En de andere man en vrouw stonden samen met omstanders gewoon te kijken...
Niemand die ingreep, iedereen had gezien wat er gebeurt was, ook de volle uithaal die Murphy had gekregen...
Uiteindelijk heeft hij me op 1 of andere manier losgelaten en kon ik niet anders dan aftaaien...
Me om mijn pupje bekommeren en naar het ziekenhuis.
Ik heb nek- en ribbenfoto's moeten laten maken, gelukkig was er met mijn nek niets aan de hand,
maar mijn onderste drie ribben waren zwaargekneusd en mijn (omgedraaide) arm ook.
Mensen, ik ben echt een hele tijd en nu nog zo voorzichtig geworden dat wil je echt niet weten.
Als ik ook maar iets van mot aan zie komen ben ik weg.
Ik ben echt niet van plan om ook maar iets van deze aard nog een keer te doorstaan...
En toch zal ik zeker als er ooit nog een keer zo'n situatie zal ontstaan,
terwijl ik er alles aan doe om dit te voorkomen) hetzelfde doen.
Ik bescherm mijn honden met mijn hele hebben en houden...
Ik ben degene die zij vertrouwen en ook verwachten van mij dat ik hen bescherm en dat wil ik niet beschamen.
Mijn band met mijn honden is zo hecht... daar komt niets of niemand tussen...
Ook zo'n OETL*L niet die op die middag in het bos liep....
Sorry dat ik zo doorgerateld heb, maar jullie merken het misschien wel,
het zit me ondanks dat het bijna 8 jaar geleden is nog steeds erg hoog als ik er weer aan denk.